Íslenskir fjölmiðlar

Fjölmiðlafólk á Íslandi virðist ekki vera til þess að koma sannleikanum á framfæri við fólk heldur virðist sem pólitískir einkahagsmunir fjölmiðlafólks séu hafðir í hávegum.

Þessir ósannsögulegu fjölmiðlaaðilar lágu ekki á pólitísku liði sínu þegar þeir reyndu að níða niður þann aðila sem tilnefndur hafði verið til setu í sæti dómara í Bandaríkjum Norður Ameríku.

Dögum saman hömruðu hinir óheiðarlegu íslensku fréttamenn á frásögn kvennmanns sem ákærði dómarann fyrir nauðgun. Voru hinir íslensku fréttamenn ekkert að skafa utan af þeirri frétt og reyndu sitt til að svipta manninn ærunni.

Þá var ekki reynt að finna sannleiksgildi fréttarinnar heldur var maðurinn dæmdur á ME TOO bull fréttamennsku.

Eftir grein á bloggi eftir Gunnar Rögnvaldsson (3. nóv. 2018) um að umrædd kona sem ákærði dómarann um nauðganir hafi skrifað bréf þar sem hún viðurkenndi að ásakanir um nauðgun af hálfu dómarans hafi verið skáldskapur. Þá hefur lítið komið fram í íslenskum fjölmiðlum um málið. Virðist sem æruleysi hins íslenska fjölmiðlafólks varðandi sannleika í fréttaflutningi vera ráðandi.

Væri það framför í íslenskri fréttamennsku ef fjallað yrði um sannleiksgildi fréttarinnar um nauðgun af hálfu dómarans og ef ákæran hafi verið fölsuð í pólitískum tilgangi gegn dómaranum. Væri það heiðarlegra að íslenskir fréttamenn kæmu með sannar fréttir af þessu máli sem öðrum og reyndu jafnframt að upplýsa hve mikið af ME TOO frásögnum eigi við rök að styðjast.

Þegar grannt er skoðað virðist umtalsvert af ME TOO frásögnum vera skáldskapur blandað ranghugmyndum ME TOO kvenna um staðreyndir.

Er hér með skorað á fjölmiðlafólk að koma fram með sannleikann varðandi umrædda nauðgunarákæru á hendur dómaranum í Ameríku.

Reykjavík 4. nóvember 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

VÍ TOO

Hin svokallaða ME TOO vitleysa sem hefur helriðið stórum hluta kvennkyns-aðila samfélagsins, sem telja sig hafa orðið fyrir kynferðislegu-áreiti/ofbeldi af hálfu karla, hefur flætt um samskipti mannfólks eins og svartidauði fyrr á öldum.

Hinar saklausu ME TOO konur sem ekki hafa séð neitt annað en það sem þær telja vera niðurlægjandi fyrir sig hafa skráð það sem þær telja vera sannleikann úr lífi sínu og varðar neikvæða framkomu karla að þeirra mati.

Ofbeldi er varðar kynlíf á aldrei rétt á sér hvort sem því er beitt af karli eða konu. ME TOO konur hafa gleymt að taka með í slúðursögum sínum það ofbeldi er konur haf sýnt af sér og komist hefur í fréttir.

Konur telja sér heimilt að daðra og dufla í skemmtanalífi sínu þegar þær eru að hæðast að karlmönnum. Sumum konum hefur orðið hált á þessu sbr. konuna sem fór upp í bíl með erlendum karlmanni, sem hún þekkti ekkert, og ók með honum til Hafnarfjarðar (samkvæmt fréttum) og ákærði manninn síðan fyrir nauðgun. Önnur saga er um konu sem ákærði fyrir nauðgun yfirmann í bandaríska hernum er var hér á landi. Maðurinn var sviptur embætti og æru en nokkru eftir lítillækkun hans viðurkenndi konan að ekki hafi verið um nauðgun að ræða.

Fleiri sögur af framferði kvenna eru til um aðgerðir kvenna og er nærtæk sagan af konunni sem hringdi í mann sem var þekktur fyrir greiðvikni og sinna ýmsum snúningum fyrir fólk. Konan hringdi í manninn og bað hann að kaupa fyrir sig sígarettur og koma með heim til sín.

Þegar maðurinn kom að heimili konunnar með sígaretturnar og hugðist afhenda þær og fá greiðslu fyrir innkaupin var honum boðið inn og hurðinni lokað. Konan var klædd slopp. Þegar maðurinn var kominn inn og átt von á greiðslunni svipti konan frá sér sloppnum og var nakin innan undir. Gerði konan allt sem henni hugnaðist til að fá manninn til kynmaka. Maðurinn var giftur góðri konu og hafði ekki áhuga á umræddri viðskiptakonu. Komst hann undan eftir smá þóf.

Þar sem til eru fjöldi áþekkra frásagna af framferði beiðandi kvenna er BULL ME TOO kvenna um kynferðislega áreitni af hálfu karla það sem kallað hefur verið stormur í vatnsglasi.

Konur hafa ekki fengist til að gefa upp tæmandi skýringar á því hvað þær kalla kynferðislega áreitni. Þessar beiðandi konur krefjast þess að fá aðgang að samtökum (félögum) sem eingöngu hefur verið fyrir karla því þær telja það mannréttindi sín að fá aðgang að slíkum félagasamtökum (klúbbum). Þær (þessar ME TOO konur) eru slíkar mannleysur að þær geta ekki stofnað eigin klúbba og verið þar án áreitis karla.

Þessar ME TOO konur halda áfram sínum ósanngjörnu árásum á karlmenn því þær fá ákveðna fullnægingu með því. Þær hafa orðið fyrir sársauka af hálfu karla sem ekki hafa tekið eftir þeim eins og þær vilja. Karlarnir hafa ekki tekið eftir nýju hárgreiðslunni, nýja varalitnum sem þær nota eða nýju fötunum sem þær klæðast. Slíkt framferði af hálfu karla er ófyrirgefanlegt að mati sumra kvenna. Sumar konur hafa með orðum kvartað undan eftirtektarleysi karlanna og verið móðgaðar út í þá.

Margar konur ætlast til þess að karlar veiti þeim meiri athygli og gera ýmislegt til að vekja áhuga karlanna á sér. Í sumum tilvikum haga konur sér á þennan hátt í von um að vekja afbrýðissemi annars karls eða þess karls sem þær hafa meiri áhuga á.

Slíkt framferði kvenna leiðir stundum af sér það sem konur kalla kynferðislega áreitni eftir dufl og daður þeirra sjálfra. En þar sem ME TOO er heilög kona þá gerir hún ekkert rangt af sér.

Ekki má gleyma hinni andlegu kúgun sumra kvenna. Sumar giftar konur beita hinni andlegu kúgun hjónabandsins og neita eiginmanninum um kynmök því þær hafa ekki fengið allar sínar kröfur fram. Slíkt framferði hefur oft leitt til þess að karlar leita á önnur mið eftir kynlífi er í mörgum tilvikum leiðir af sér sundrun heimila.

Hér með er skorað á ME TOO konur að birta opinberlega allt sem þær telja vera kynferðislega áreitni í sinn garð af hálfu karla því fyrr verður ekki hægt að átta sig á því hvað það er sem ME TOO konur eru að kvarta yfir. Upplýsa allt um gjörðir og orð sem þær telja kynferðislega áreitni. Á meðan allt er óljóst á hverju kvartanir sumra kvenna byggjast og kallað er kynferðisleg áreitni verður engin breyting.

Því má spyrja:

Er það kynferðisleg áreitni þegar ógift kona í lok vinnustaðasamkomu falast eftir fari með giftum karli heim til sín sem er í leiðinni fyrir karlinn. Fyrir utan heimili hennar slengir hún rennblautum kossi á karlinn með tilheyrandi eggjandi aðgerðum sem ekki er svarað og þá farið án frekari aðgerða. Eftir að slíkt hefur gerst nokkrum sinnum án árangurs fyrir konuna gerist það að mökum starfsmanna er boðið í eitt samkvæmið. Þegar umræddur karl kvaddi samstarfsaðila bað umrædd kona um að fá far heim. Var það sjálfsagt að keyra hana heim. Þegar umrædd kona kom síðan klædd kápu fram í anddyrið þar sem karlinn og kona hans biðu sagði hún: „Nei. Þú ert með konuna með þér, þá ætla ég að verða eftir“.

Getur hver sem er gert sér í hugarlund hvað eiginkona mannsins hefur hugsað næstu klukkustundir. Var eitthvað í gangi á milli eiginmannsins og þessarar konu. Er hverjum frjálst að leggja sitt mat á uppákomuna.

Eitt ættu sumar konur að hugleiða vel. Þær eiga að leggja þann ósið niður að eltast við gifta karla á skemmtistöðum aðeins til að fá skyndi bólfarir og sundra með því fjölskyldum. Einnig eru það óviðeigandi aðfarir kvenna að þegar karlmaður færir þeim skjöl á vinnustað að þær þurfi að koma það nálægt karlinum að þær nái að nudda brjóstunum við hendur karlsins sem heldur á skjölunum. Hver tilgangurinn er er óljóst.

Því má bæta hér við að konur sem taka blóðsýni úr fólki ættu að hugleiða það vel að stinga ekki hönd karlmanns á milli læra sér og klemma að til að fá réttu stillinguna fyrir nálastunguna. Þetta getur verið óþægileg staða fyrir handleggjalanga karla að vera með hönd klemmda á milli læra ókunnugrar konu. Allar ósjálfráðar sem sjálfráðar hreyfingar handar eða handarhlutar (fingra) geta valdið óþægindum fyrir aðila.

Upphaf þessarar ME TOO vitleysu hófst að því talið er með framgöng kvenn-leikara sem höfðu lagst undir karla sem stjórnuðu upptöku kvikmynda. Konurnar gerðu þetta í þeim tilgangi að fá aðalhlutverkin í kvikmyndunum. Það var ekki krafa karlanna að fá að leika sér á milli fóta þeirra heldur gjörðir kvennanna til að fá hlutverkin. Eftir að þær höfðu fengið hlutverkin og heimilað leik á milli fóta sér fyrir hlutverkin í kvikmyndunum að þá var hægt að ákæra karlana fyrir nauðgun.

Þar sem það myndi æra óstöðugar ME TOO konur að setja fram fleiri dæmi um vanhugsun eða kynferðislega áreitni af hálfu kvenna við ýmsar aðgerðir þeirra verður hér látið staðar numið.

ME TOO konur ættu að hugleiða vel áður en lengra er haldið, í hatursáróðri þeirra um kynferðislega áreitni karla, að þær eiga sjálfar sök á 50% af þeirri kynferðislegu áreitni sem fram fer í samskiptum mannkynsins, karla og kvenna.

Er hér með ítrekað skorað á beiðandi ME TOO konur að gefa það upp skriflega hvað það er sem þær telja kynferðislega áreitni gagnvart sér. Hvað karlar megi ekki gera og hvað þeir megi ekki segja svo að þær móðgist ekki. Ef ME TOO konur þora ekki að setja fram skriflega það sem þeim mislíkar og þær kalla kynferðislega áreitni þá verða allar kvartanir þeirra um kynferðislega áreitni teknar sem ákall um að þær „ME TOO“ konur óski eftir að fá kynferðislega fullnægingu.

Á það skal bent sérstaklega að konur telja sumt af gjörðum karla kynferðislega áreitni þar sem hugsanagangur þeirra (kvenna) er allt annar en karla. Í von um að konur með ME-TOO heilkennið sjái að sér og reyni að skynja eigin misskilning á því hvað er kynferðisleg áreitni. Þær eiga líka að viðurkenna það að þær vilja fá einkarétt á að fá að hefja forleikinn að kynferðislegu sambandi konu og karls eins og þær eru farnar að krefjast á öllum sviðum mannlegra samskipta. Konur hafa fram á síðustu ár ætlast til þess að karlinn hefði frumkvæðið í málum eins og nánum samskiptum konu og karls.

Í von um ánægjuleg samskipti kynjanna í framtíðinni án ME TOO heilkennisins.

Reykjavík 1. nóvember 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri