Opið bréf til Innanríkisráðherra. /Mannréttindabrot - Hvað er það?

Grundvallaratriði mannréttinda eru þau að allir þegnar viðkomandi ríkis séu jafnir fyrir gildandi lögum í landinu. Deila má um það hvort lög í einu landi séu vísbending um mannréttindabrot samkvæmt lögum í öðru ríki.

Fjölþjóða samþykkt er fyrir ákveðnum grundvallar reglum er varða mannréttindi sem flestar þjóðir hafa undirgengist sem lágmarks mannréttindi innan hvers þjóðríkis.

Grundvallaratriði þessa fjölþjóða samkomulags er að allir þegnar ríkisins séu jafnir fyrir lögum og megi ekki mismuna þegnunum á neinn hátt og alls ekki af hálfu dómsvalds (réttarkerfisins). Til að sporna gegn misnotkun stjórnvalda á dómskerfinu var komið á sameiginlegum dómstól ríkjanna til að skera úr ágreiningi er  varða niðurstöður dómstóla viðkomandi ríkis.

Umræddur fjölþjóða dómstóll hefur ekki bolmagn til að sinna nema litlum hluta af þeim málum er þangað berast og sýnir því að víða er misbrestur á að farið sé að lögum. Má þar benda á að nokkrir dómar hafa fallið þar sem íslenska ríkið er rassskellt fyrir að misbjóða réttindum þegnanna á Íslandi.

Misbeiting dómara á mannréttindum þegnanna er réttarfarsnauðgun. Þessi misbeiting dómara á valdi sínu, í starfi dómara, sínir að innan dómarastéttarinnar eru misyndismenn sem svífast einskis, svívirðileg skítseiði.

Hver er möguleiki þeirra þegna, sem verða fyrir réttarfarsnauðgunum af hálfu dómara, til að fá leiðréttingu sinna mála?

Því miður er svarið það að viðkomandi þarf að taka refsivaldið í eigin hendur ef hann vill ekki standa undir því að vera nauðgað af dómara.

Þrátt fyrir skýr ákvæði í gildandi lögum um að dómari skuli aðeins fara að gildandi lögum landsins í úrskurðum sínum þá er samtrygging og yfirhylmingar stefna þeirra er eiga að taka við kærum vegna lögbrota dómara slík að allar kærur um lögbrot dómara eru svæfðar með aðgerðarleysi af hálfu stjórnvalda (framkvæmdavalds). M.ö.o. dómarar komast upp með lögbrot án viðurlaga sem aðrir þegnar samfélagsins þurfa að undirgangast.

Aðgerðarleysi þessara aðila (Innanríkisráðuneytis, Ríkissaksóknara og lögreglu) er byggt á ákvæði í lögum þar sem viðkomandi aðilar hafi sjálfdæmi í því hvort mál verði rannsakað.

Þessir aðilar telja að þjófnaður á blóðmörskepp sem kostar 400 krónur sé alvarlegri glæpur, og beri að refsa fyrir hann, en þjófnaður dómara, sem með utanlaga dómi sínum stelur milljónum króna verðmætum af málsaðila til að þóknast vinum og kunningjum eða af tómum hefndarþorsta dómarans, er látið refsilaust.

Þetta er látið viðgangast í íslensku réttarkerfi þrátt fyrir ákvæði í lögum um refsingar fyrir brot í opinberu starfi af hálfu dómara.

Hér með er Innanríkisráðherra send viðvörun um að verði ekki brugðist við af hálfu ráðherra og fundin viðunandi lausn á þeim mannréttindabrotum sem framin hafa verið af meintum réttarfarsnauðgurum verður gripið til aðgerða sem engum kemur til með að hugnast t.d. aflífun eins af nauðgurunum.

Ráðherra er hér með bent á að margir eru reiðubúnir til að leggja mikið á sig til að halda réttindum sínum gagnvart nauðgurum. Ráðherrann getur sent svartstakkana (SS  sveitina) sína til að sína vald sitt en þá er kominn grundvöllurinn til að koma smán ríkisvaldsins á framfæri. Smán ríkisvaldsins sem hefur reynt að hylma yfir glæpi sem framdir eru í nafni ríkisvaldsins eða í skjóli ríkisvaldsins með yfirhylmingum á lögbrotum dómara.

Ráðherra er jafnframt bent á að ráðuneytisstjóri hans er einn af þeim sem hefur staðið að yfirhylmingum á lögbrotum dómara.

Ef einn nauðgarinn þarf að fara á vit feðra sinna til að vekja ráðherrann til lífsins um þann alvarleika sem réttarfarsnauðganir eru og framdar í íslensku réttarkerfi í skjóli ráðuneytisins þá verður svo að vera.

Kristján S. Guðmundsson

Kt. 2209342769

Árskógum 6

109 Reykjavík