Óheiðarlegur lögreglustjóri

Nú liggja fyrir sannanir um þann óheiðarleika sem einkennt hefur störf Lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu. Fréttir af annarri meðhöndlun máls manns hjá lögreglunni, sem er hátt skrifaður í “Háskólaelítunni”, er á annan veg en annarra borgara landsins er vísbending um óheiðarleg vinnubrögð lögreglustjórans.

Störf lögreglustjórans einkennast af þeim óheiðarleika sem kemur fram þegar kærumál sem berast lögreglunni um lögbrot og óheiðarlega framkomu þeirra sem taldir eru í flokki æðri stétta landsmanna eru ekki rannsökuð og fást ekki rannsökuð þrátt fyrir margar ítrekanir.

Hinn óheiðarlegi Lögreglustjóri á höfuðborgarasvæðinu hefur ekki fengist til að láta fara fram rannsókn á kærumm á hendur 7 dómurum við hið íslenska réttarkerfi vegna undirlægjuháttar lögreglustjórans.

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu hefur hunsað að láta framkvæma eðlilega rannsókn sakamálanna fimm sem kærð hafa verið vegna þess ótta og alvarlegra afleiðinga sem rannsóknir málann myndi hafa í för með sér fyrir réttarkerfið í landinu. Afleiðingarnar yrðu slík niðurlæging á íslensku réttarkerfi sem er gegn sýrt af spilling, mútuþægni og öðrum óheiðarleika sem finnst innan kerfisins.

Sannanir þær sem fylgja þeim 5 kærummálum gegn 7 dómurum réttarkerfisins eru slík að lögreglustjóranum hrýs hugur við afleiðingum gegn réttarkerfinu ef rannsókn væri framkvæmd.

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu hefur ekki þorað að fara í neinar aðgerðir gagnvart undirrituðum vegna skrifa undirritaðs um kærumálin. Ótti lögrelustjórans er sú vitneskja að ef hann/hún reynir einhverjar aðgerðir opnar það fyrir upplýsingar sem lögreglustjórinn vill ekki að verði opinberar um þá spillingu og óheiðarleg vinnubrögð sem viðgangast í hinu siðspillta stjórnkerfi hins íslenska Fasistaríkis.

Ákvæði í hegningarlögum um refsingar vegna rangrar ákæru/sakargifta gegn aðilum í æðri störfum ríkisins hefur lögreglustjórinn ekki þorað að beita vegna þeirrar vitneskju að allar ásakanir er fram kom í kærumálunum eru sannar og óhrekjanlegar.

Það/þau mál sem upp komu og hafa verið í fréttum um sérstaka meðhöndlun mála eftir stöðu manna í þjóðfélaginu er sönnun fyrir glæpsamlegu athæfi Lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu þ.e. að ekki séu allir þegnar landsins jafnir fyrir gildandi lögum og stjórnarskrá þegar valdníðingar eins og lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu eru við völd.

Það er engin undrun þótt lögbrot og glæpir þrífist í umboði slíks lögreglustjóra sem heldur hlífðarskildi yfir þegnum þjóðfélagsins sem hann/hún telur æðri verur en aðra þegna þjóðfélagsins.

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu hefur ekki getað afsakað sig með því að hafa ekki vitað hver herfur ritað þær greinar sem birtar hafa verið því þær eru allar undir fullu nafni.

Reykjavík 29. desember 2019

Kristján S. Guðmundsson

Fv. skipstjóri

Íslenskir okrarar.

Á Íslandi er hluti af stétt manna sem stundar það sem kallað er smásöluverslun (ekki heildverslun). Það er sala á ýmsum varningi sem hinir almennu borgara eru taldir þurfa. Þessi tiltekni hluti verslunarmanna sem fellur undir það sem kallast “Íslenskir okrarar” eru það þeir sem sífellt auglýsa vörur sínar með fororðunum “TAXFREE” eða varan til sölu með 20% til 90% afslætti.

Þessar auglýsingar eru yfirlýsing frá þessum verslunarmönnum til Íslendinga um að þeir séu svo heimskir að þeir rjúki upp til handa og fóta við auglýsingarnar og kaupi vörurnar jafnvel þótt verðið hafi verið hækkað en ekki lækkað.

Þegar í auglýsingum felst að nýjar vörur séu að koma og verði seldar á lækkuðu verði er það skýlaus yfirlýsing um það okur sem á sér stað hjá verslunareigendum.

Ef Íslendingar hugsuð aðeins áður en þeir rjúka til og kaupa vörur sem eru auglýstar með allt að 90% afslætti mættu þeir hugleiða hve mörg hundruð % (prósent) álagning kaupmanna er á vöruna því varhugavert er að hugsa sem svo að kaupmennirnir séu að kaupa inn vörur sem þeir selji okkur á lægra verði en innkaupsverðið sé. Orðið TAXFREE í auglýsingum er undarlegt orðatiltæki.

Orðið TAXFREE merkir í flestum tungumálum að skattur hins opinbera (söluskattur eða virðisaulkaskattur) sé felldur niður. Erlendir ríkisborgarar fá þessa skatta endurgreidda í mörgum ríkjum þegar þeir fara úr landi með verslunarvöruna sína. Þetta orðatiltæki kaupmanna virðist því vera villandi auglýsing ef ekki lögbrot í auaglýsingum, til hinna almennu borgara, því aðeins Alþingi Íslendinga getur fellt niður skatta. Verður það að teljast lélegt eftirlit stjórnvalda að hafa ekki stöðvað þessa TAXFREE-vitleysu kaupmann fyrir mörgum árum.

Ef hugleitt er að frá sumum verslunum eru auglýsingar um stórafslátt á vörum nánast allt árið. Ef tekið er tillit til hins mikla kostnaðar sem verslunareigendur leggja fram í þessum afsláttar auglýsingum sínum má gera ráð fyrir að 200% til 300% (prósent) álagning sé á vörunum eða meira.

Þessi viðskiptamáti sumra kaupmanna með afsláttarsölum sínum er lítilsvirðing við viðskiptamenn sína og þeim (verslunareigendum) til smánar. Í sumum auglýsingum kaupmanna kemur fram hvað varan var talin hafa kostað áður og síðan lækkað verð sem kallað er tilboðsverð eða aðrar álíka afskræmingar á verði.

Á fyrrihluta síðustu aldar var ekki leyfilegt að vera með afsláttarsölur (útsölur) allt árið eins og nú virðist vera tíska. Hvort ástæðan sé að kaupmenn standa undir stórum hluta af kostnaði við framboð þingmanna með styrkjum sem heimfæra má undir mútur í siðspilltu samfélagi er samviskuspurning þjóðarinnar.

Er það verðugt verkefni fyrir Alþingi að koma á skynsamlegum reglum um viðskiptahætti og loka fyrir svona siðspilltan viðskiptamáta eins og viðgengst með okurauglýsingunum.

Reykjavík 14. desember 2019

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Íslenskt réttarfar.

Formaður dómarafélags var óhress í sjónvarpsviðtali með afskipti Pólverja af málum Íslendinga hjá dómstólnum sem fjallar um málefni íslenska dómskerfisins.

Af ummælum hans mátti draga þá ályktun að íslenskt réttarfar væri betra og réttlátara en Pólskir dómstólar að hans mati.

Því miður er það svo að úrskurðir dómstóla á Íslandi eru ekki samkvæmt gildandi lögum heldur einkennast af hefnigirni dómara gegn málsaðilum er lenda í því að þurfa að sækja rétt sinn fyrir íslenskum dómstólum. Þrátt fyrir að fyrir liggi fimm kærur hjá lögreglunni á höfuðborgarsvæðinu, og hafa legið þar í nokkur ár, hefur ekki fengist fram rannsókn á kærunum hjá lögregluyfirvöldum vegna þess að rannsókn myndi leiða í ljós svo alvarleg lögbrot, af hálfu hinna kærðu dómara, sem framin hafa verið í íslensku réttarkerfi. Stjórnvöld og Alþingi hafa gert allt til þess að svæfa málin vegna þeirrar niðurlægingar sem stjórnvöld og dómskerfið yrði fyrir ef sannleikurinn kæmi fram við rannsókn málanna um óheiðarlega afgreiðslu dómstóla sem kalla má utanlagadóma. Dómsúrskurði sem ekki eru byggðir á gildandi lögum í landinu heldur hefnigirni dómara.

Það svívirðilegasta við þetta er að eitt málanna varðar niðurstöðu Hæstaréttar Íslands sem ekki getur farið að gildandi lögum.

Smán íslenska ríkisins í þessum fimm kærum, sem lagðar hafa verið fram, kom m.a. fram í því að lögreglan gerði tilraun til þess að komast inn í íbúð undirritaðs á ólöglegan hátt vegna blaðagreina sem hafa verið birtar á blogginu um þessi lögbrot dómaranna. Greinarnar voru einnig sendar ráðuneytum, dómstólum og þingmönnum. Hneisa lögreglunnar vegna þessarar farar þeirra er slík að þeir hafa ekki bókað neitt um smánarförina í dagbók lögreglunnar. Húsvörður í húsinu er til vitnis um smánarför lögreglunnar.

Það sem vekur undrun manna á viðbrögðum stjórnvalda við þeim fimm ákærum sem lagðar hafa verið fram, á hendur 7 dómurum hins íslenska réttarfars, að stjórnvöld hafa hunsað að rannsaka málin þrátt fyrir að hafa ákvæði í hegningarlögum um refsingar fyrir rakalausar ásakanir á hendur embættismanna. Ástæðan fyrir kjarkleysi stjórnvalda lögregluríkisins Íslands er að rökin sem lögð hafa verið fram með kærunum eru sönn og óhrekjanleg. Að mati stjórnvalda lögregluríkisins er þögn betri kostur og reyna að svæfa málin með aðgerðarleysi í von um að undirritaður drepist kominn hátt á níunda áratuginn.

Íslenskt réttarfar er ekki betra en það sem sagt hefur verið um svokölluð bananlýðveldi. Siðspilling og hugsanlega mútuþægni er ríkjandi á mörgum sviðum íslensks samfélags.

Áður send viðvörun er í fullu gildi og styttist í aðgerðir ef aðilar sjá ekki sóma sinn í að rannsaka málin og bæta það tjón sem hefur orðið.

Reykjavík 11. desember 2019

Kristján S. Guðmundsson

Fv. skipstjóri

Dagur íslenskrar tungu

Einn dagur ársins er kallaður þessari spaugilegu framsetningu og virðist alltaf sem um sé að ræða jaraðför þessa tungumáls er kallað er íslenska.

Með vísan til þeirrar háðungar sem íslenskt mál verður fyrir af framámönnum þjóðarinnar er ljóst að íslenskt tungumál líður undir lok innan ekki langs tíma.

Er löngu tímabært fyrir ráðamenn þjóðarinnar sem flagga þessu fræga tungumáli einu sinni á ári að hefja þegar í stað aðgerðir þegar í stað líkt og átti sér stað á árunum 1930 til 1950 til bjargar tungumálinu er kallað var íslenska. Sú aðgerð virðist hafa tekist vel því mikið af erlendu angurefni var losað úr málinu. Eitt frægasta dæmið úr þeirri baráttu er ábaending eins af skólameisturum er hann þuldi yfir nemendum sínum “Við notum ekki orðið að bruge (dönsku sletta) heldur brúkum orðið að nota. Slettararnir skyldu sneiðina og þessi danska sletta datt uppfyrir hjá fólki.

Það er eðlilegt að málið þróist við tilkomu nýrra þátta í tilverunni sem þarfnast skýringa s.s. tækninýjunga og þróunar þátt í lífinu en óafsakanlegt er afskræming tungumálsins eins og einn fréttamaður í íþróttum á Stöð 2 viðhefur. Allt sem hann kemur nálægt og útskýrir er annaðhvort GEGGJAÐ eða GEÐVEIKT og þegar hann birtist á skjánum virðist hann vera geðveikur samkvæmt framkomu og útliti.

Ekki má gleyma þeim fjölda erlendra slanguryrða sem margir nota til að lýsa kunnáttu sinni í erlendum tungumálum og upplýsa þar með skort á skynsemi þegar þeir kom fram í ljósvakamiðlum.

Með vísan til áhrifa er stjórnvöld gætu haft á jákvæða þróun tungumálsins er að allt fjölmiðlaefni verði ritskoðað líkt og gert er hjá erlendu sjónvarpsstöðvum þar sem greinilega kemur fram að orð og setningar eru þurrkaðar út eða ruglaðar þegar óæskilegt orðafar er notað af þeim sem fram kemur. Stjórnvöld ættu að setja stífar reglu fyrir leyfi til reksturs fjölmiðla um að íslenskt mál sé notað en ekki fúll kokteill íslensku og erlndra slanguryrða. Með því móti væri hægt að fyrirbyggja heimskulega tjáningarbreytingu á íslenskum orðum eins og fréttamaðurinn gerir og margir íslendingar þegar neikvæð orð eru notuð jákvætt eins og geggjað og geðveikt ásamt fleiri neikvæðra orða sem notuð eru hafa fengið breytingu hjá sumum Íslendingum.

Það yrði of langur listi til birtingar að setja fram öll þau orð úr erlendum tungumálum sem notuð eru af fólki í sýndarmennsku sinni til að sýna kunnáttu sína í erlendum tungumálum.

Ef stjórnvöld bregðast ekki við og reyna að stöðva öfugþróun tungumálsins verður árlegur “DAGUR ÍSLENSKRAR TUNGU” minningardagur um merkilegt tungumál í framtíðinni.

Reykjavík 17. Nóvember 2019.

Kristján S Guðmundsson

Fv. skipstjóri

Múgæsing.

Hálfsannleikur fréttamanna hefuur leitt til múgæsinga í garð Ríkislögreglustjóra.

Lélegir fréttamenn hafa ekki haft vit (eða gert af ásetningi til múgæsinga) á því að spyrja alla þá sem kallaðir hafa verið fyrir í fréttum “um hvaða” lögbrot Ríkislögreglustjóri hafi framið sem valdið geti starfsmissi hans.

Þeir sem muna eftir stofnun embættis Ríkislögreglustjóra fyrir nálægt 20 árum muna eftir því að óánægja var með skipan Ríkislögreglustjórans þar sem svo virtist að hann væri ekki réttu megin í pólitík.

Síðan hefur aldrei verið friður með starf hans af hálfu mótmælenda sem alltaf þykjast vita betur en hann.

Það sem vekur furðu er að í öllum ásökunum og mótmælum hefur hvergi komið fram að Ríkislögreglustjóri hafi brotið lög með sínum aðgerðum heldur virðist sem hann hafi ekki hlýtt skipunum frá undirmönnum sínum.

Er hér með skorað á þá hávaðaseggi innan lögreglunnar sem hæst væla um afsögn Ríkislögreglustjóra að þeir leggi fram sannanir fyrir lögbrotum hans eða biðjist afsökunar á frumhlaupi sínu. Það er alþekkt frá mannleysum mannkynsins að stofna til múgæsinga þegar viðkomandi æsingamenn fá ekki að ráða ferðinni og skoðanir þeirra eru ekki númer eitt á listanum.

Í fréttum hefur komið fram að um sé að ræða eitthvað er varðar bílamál lögreglunnar og fatamál. Þegar upplýst var um ákvæði laga sem skyldaði Ríkislögreglustjóra til að skila tiltekinni fjárhæð til ríkisins vegan bílamála á hverju ári var eins og orðið hefði ketilsprenging hjá hinum æstu lögreglustjórum því ekki hefur verið minnst á bílaokur Ríkislögreglustjóra síðan.

Það er létt verk hjá múgæsingamönnum að sverta mannorð fólks með fölskum fylllyrðingum eins og virðist stefnt að með þessum múgæsingum innan lögreglunnar. Þegar margir vilja ráða (stjórna) verður að lokum stjórnleysi. Það hefur aldrei verið talið til bóta að hafa marga skipstjóra á sama skipi og eins er það með stjórn lögreglunnar.

Þegar Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu hefur ekki sinnt störfum sínum samkvæmt ákvæðum laga varðandi rannsókn 5 kærumála á hendur dómurum, vegan lögbrota við störf sem dómarar hafa framkvæmt, af ótta við það hneyksli sem það ylli í réttar- og stjórnkerfinu þegar upplýst yrði um skipulagða glæpastarfsemi sem viðgengst innan dómskerfisins er ljóst hvar spillingin er. Spillingin er hjá þeim sem telja að aðrir séu spilltir þegar þegar þeir þora ekki að fara að lögum eins og lögreglustjórinn á Reykjavíkursvæðinu (Höfuðborgarsvæðinu).

Lögreglustjórinn á Höfuðborgarsvæðinu hefur ekki þorað að stefna/ákæra undirritaðan fyrir greinaskrif um störf sín og lögreglunnar af ótta við að allur sorinn í störfum dóms og réttarkerfisins kæmi fyrir almenningssjónir þegar skýrslur yrðu teknar vegan málanna.

Þrátt fyrir ákvæði hegningarlaga um rangar meintar sakargiftir á hendur lögbrjótum dómskerfisins hefur lögreglustjórinn ekki þorað í aðgerðir vegan þeirrar vitneskju er liggja fyrir í framlögðum gögnum að allar ákærur á hendur dómurum eru sannar.

Auðvirðulegur og ærulaus Lögreglustjóri á Höfuðborgarsvæðinu ætti að vera fyrstur til að segja af sér embætti vegan spillingar og lögbrota í starfi. Rétt þykir að benda Lögreglustjóranum á höfuðborgarsvæðinu á að agagvald stjórnvalda nær svo langt sem lög leyfa en séu þegnarnir ekki varðir fyrir glæpum af hálfu stjórnenda landsins (þríhöfða þursanum) færist refsivaldið til þeirra einstaklinga sem stjórnvöld hafa brotið á og vísast þar til fyrri viðvarana til stjórnvalda.

Reykjavík 25. september 2019

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Fréttamennska og falsfréttir.

Sannleikurinn þvælist fyrir fréttamönnum eða ósannindin seljast betur.

Í marga mánuði hafa íslenskir fréttamenn haft frammi svívirðingar um forseta Bandaríkja Norður Ameríku og stjórnvöld þar í landi fyrir framkomu sína gagnvart fólki sem hefur viljað komast til BNA frá Mexico og víðar. Helstu rök í fréttunum hafa verið harðar ákúrur á stjórnvöld BNA vegna aðskilnaðar barna og foreldra við landamærin.

Fréttamenn hafa ekki haft fyrir því að skýra frá staðreyndum í málunum.

Af hálfu Bandaríkjanna var farið út í það að framkvæma svokallaðar DNA rannsóknir á hinum svokölluðu foreldrum og hugsanlegum börnum þeirra. Við slíkar rannsóknir kom fram að hinir svokölluð foreldrar gátu ekki verið það (líffræðilegir foreldrar) samkvæmt DNA rannsóknum og það sem verra var að fram kom að sum börnin komu oftar en tvisvar með nýjum og nýjum falsforeldrum. Höfðu þessi börn verið seld í hendur falsforeldra í von um að falsforeldrarnir fengju landvistarleyfi ef þau kæmust yfir landamærin. Er þar komin skýringin á því að enn eru börn í vörslu Bandarískra yfirvalda þar sem ekki hafa fundist neinir líffræðilegir foreldrar barnanna sem í sumum tilvikum hafa farið fleiri en eina ferð yfir landamærin.

Falsfréttamennska eins og viðhöfð hefur verið í þeim eina tilgangi að sverta stjórnvöld í USA í þessum málum sýnir hvað rotið hugarfar býr að baki margra ósannra frétta sem dreift er sem heilögum sannleika.

Væri mikið fengið ef íslenskir fréttamenn sneru sér að því að birta sannar fréttir erlendis frá og af innlendum vettvangi en létu ekki falskar upplýsingar frá sér fara aðeins vegna þess að falsfréttir seljast betur sem æsifréttir en sannleikurinn. Að auki er ástæða falsfrétta pólitískur ofstopi sem hrjáir margan fréttamanninn/konuna.

5. september 2019

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Lög um eignarrétt á landi.

Af hálfu stjórnvalda hefur komið upp umræða um breytingar á lögum um eignarrétt á landi (þurrlendi) á landsvæði Íslands. Er það löngu tímabært og komið tilvalið tækifæri til að allir Íslendingar verði jafnir gagnvart lögum.

Setja þarf lög er tryggja eignarrétt Íslendinga yfir þeim auðæfum er felast í þeim hluta þurrlendis jarðar er talið er tilheyra Íslandi eins og gert var með lögum um yfirráð ríkisvaldsins yfir hafsvæðinu umhverfis landið þótt alvarlegir gallar hafi komið fram í framkvæmd þeirra laga sem þarf að lagfæra varðandi rétt útgerðarmann til framsals á veiðiréttindum. Í nýjum lögum þurfa að koma fram eftirfarandi atriði.

1. gr. laganna hljóði svo: Allt þurrlendi Íslands, þ.m.t. allar eyjar og sker er falla þar undir svo og öll auðæfi (verðmæti) í jörðu eða jarðvegi landsins auk svokallaðra vatnsréttinda og veiðiheimilda í ám og vötnum svo og jarðvarmi er eign Íslendinga (íslenska ríkisins). Komi til stækkunar þurrlendis Íslands við eldgos eða aðrar hreyfingar jarðskorpunnar fellur það þurrlendi sjálfkrafa undir þjóðareign Íslendinga. Þeir sem eru þinglýstir eigendur að einhverjum landspildum er tilheyra Íslandi við gildistöku laganna fá búseturétt á jörðum án leigugjalds til 25 ára frá gildistöku laganna en án hlunninda í veiðirétti í ám og vötnum eða villtum dýrastofnum, vatnsréttinda til annarra nýtingar s.s. raforkuframleiðslu, jarðvarma svo og málma eða nýtingu annarra verðmætra efna sem finnast í jörðu. Heimilt skal að semja við leigjendur lands um nýtingu fallavatna er renna um landið sem getur nýst þeim við t.d. fiskeldi.

2.gr. Hvað varðar eignarréttarákvæði stjórnarskrár hins íslenska lýðveldis um vernd eignarréttar er það fellt úr gildi hvað varðar eignarrétt á landi. Núverandi ákvæði um eignarrétt á landi er byggt á þeim grunni þegar hernaðarofbeldi var stór þáttur í samskiptum landsmanna og jarðarbúa.

3.gr. Ábúendur jarða sem skráðar eru í eigu annarra en ríkisins fyrir gildistöku laganna fá 25 ára rétt til búsetu eftir gildistöku laganna á jörðu og nýtingu jarða til búreksturs án allra ítaka s.s. vinnslu jarðefna, jarðvarma, málma í jörðu, vatnsréttinda , veiðar villtra dýrategunda. Íslenska ríkisvaldið fær heimild til að leigja og innheimta leigu (greiðslu) fyrir afnot af landi eftir stærð þess og notagildi þeirra landeigna sem skráðar voru í eigu annarra en ríkisvaldsins fyrir gildistöku laganna eftir að 25 ár eru liðin frá gildistöku laganna. Í leigu jarðar felst nýtingarréttur leigutaka á landinu til hvers konar starfsemi sem fellur innan gildandi laga á Íslandi. Leigutími verður samkomulag á milli leigutaka og stjórnenda þeirrar stofnunar er fer með málefni ríkisjarða með opinn möguleika á framlengingu leigusamnings að ósk leigutaka. Eftir gildistöku laga þessara verða allar jarðir á landinu ríkisjarðir. Skipa skal þrjá menn til að ákvarða sanngjarnt leiguverð fyrir jarðirnar sem skal vera bundið viðmiðunarvísitölu eftirlauna ríkisstarfsmanna. Ákvæði þetta á við um allar jarðir og tekur strax gildi fyrir þær jarðir sem eru í eigu ríkisins fyrir gildistöku laganna en eftir 25 ár á öðrum jörðum.

4.gr. Mannvirki s.s. hús o.fl. sem reist er á leigujörð telst eign leigjanda jarðar og má hann selja það til þess er tekur við leigu jarðarinnar eða annarra með þeim kvöðum er fylgja leigu á jörð.

5.gr.  Eftir gildistöku laga þessara er öll sala eða framsalsleiga á búseturétti jarða ólögleg nema með milligöngu starfsmanna þeirrar ríkisstofnunar sem fer með málefni jarðanna. Brot á ákvæði þessarar greinar um ólöglegt framsal jarðar varðar sektum er nema tveggja ára leiguverði jarðar og riftun búsetusamnings.

((Með lögum þessum er svokallaður eignarréttur einstaklinga eða fyrirtækja á landi afnuminn. Það sem kallað hefur verið eignarréttur á landi er arfur frá gamalli tíð þegar valdarán í skjóli ofbeldismanna réði því hvað talinn var eign sem menn sölsuðu undir sig með ofbeldi og oft í skjóli hernaðar. Það sem réttlætir þennan gjörning um eignarnám á landi er framferði stjórnvalda á Íslandi við tilkomu Surtseyjar þar sem landnám einstaklinga var bannað svo og rétt ríkisvaldsins til þess að eigna ríkinu allsherjar eignarétt yfir hafsvæðinu umhverfis ísland til nýtingar við fiskveiðar svo og vinnslu jarðefna af hafsbotni. Ekki er um eignaupptöku að ræða við þessa lagasetningu heldur leiðréttingu á valdníðslu ofbeldis manna á fyrri öldum)).

Engin persóna á land nema sem sameigandi landsmanna í ríkiseign og er þegn viðkomandi ríkis, Íslands. Er þarna aðeins um formbreytingu á því sem kallað hefur verið eign og ekki kemur til þess að neinar bætur verði greiddar fyrir formbreytinguna. Eignaréttur á landi með valdboði einstaklinga eða ofbeldi fyrri alda er liðin tíð og á sér enga stoð í raunveruleikanum í nútíma samfélagi. Eignarréttur í formi yfirráða yfir verðmætum með aðstoð ofbeldis hefur aldrei verið viðurkenndur eignarréttur eins og eignarnám á landi er byggt upp á. Speki indíána Bandaríkja Norður Ameríku þar sem þeir segjast ekki eiga neitt land heldur hafa það að láni er grundvöllur siðmenningar án ofbeldis.

Hin sérkennilega krafa sumra landsmanna að þeir eigi öll verðmæti sem finnast í eða á því landsvæði sem þeir telja sig eiga er arfleið frá ofbeldistímum fyrri alda þegar valdarán viðgekkst. Svokölluð vatnsréttindi sem menn vilja eigna sér í vatnsföllum eða jarðvarma er sambærilegur ofbeldiseignarréttur og svokallað landnám. Sá vökvi sem fellur til jarðar úr skýjum yfir landi getur aldrei talist eign einstaklings eða einstaklinga sem telja sig eiga lítinn jarðarskika.

Auk þess má geta þess að svokallaður landbúnaður hefur síðustu 100 árin verið rekinn með ríflegum styrk frá landsmönnum öðrum en þeim sem stunda landbúnað svo að það rýrir enn frekar hinn svokallaða lögverndaða eignarrétt á landi.

Ljóst er að hugmynd þessi mun gæta mikillar mótspyrnu frá auðvaldssinnum sem vilja verja vald auðvalds í samskiptum þegnanna og berjast geng öllu sem kallað er jafnræði eða jafnrétti á meðal þegnanna gagnvart lögum.

Reykjavík 11. ágúst 2019

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Hatursglæpur.

Nýlegt orð í íslensku (hatursglæpur) innan við 20 ára gamalt. Orð þetta varð til við svokallaða fjölmenningarstefnu stjórnvalda. Stjórnvöld héldu áfram með sína mislukkuðu fjölmenningarstefnu þrátt fyrir viðvaranir fjölda manna, bæði skriflega og munnlega, um þá hættu sem stafaði af fjölmenningarstefnunni og bentu á þá neikvæðu atburði er orðið höfðu í Svíþjóð, Noregi og Danmörku vegna innflutnings á fólki sem ekki var reiðubúið til að samlagast siðum fólksins sem fyrir var í löndunum.

Nú er það farið að koma fram sem varað var við fyrir tuttugu árum eða meira, þ.e. átök á milli menningarheima, og á þetta eftir að magnast og verða illþolandi fyrir íbúa sem vilja hafa frið í sínu heimalandi.

Í gegnum margar aldir hafa verið átök á milli þeirra menningarheima sem hafa leitt til tilurðar þessa orðs í íslensku vegna mistaka fjölmenningarstefnu stjórnvalda. Menningarvitar stjórnvalda hafa haldið að þeir væru að bjarga heiminum með þessum aðgerðum sínum en hafa í stað þess leitt til alvarlegrar sundrungar innan íslensks samfélags. Fjölmenningarvitarnir mega gera ráð fyrir að átök verði milli menningarheima á Íslandi í framtíðinni eins og orðið hefur á hinum Norðurlöndunum og Evrópuríkjum sunnar í álfunni.

Hvort þessi fjölmenningarvitleysa Íslenskra stjórnvalda leiði til sambærilegra átaka og urðu afdrifarík á Spáni, þegar svo kallaðir Márar voru hraktir frá Spáni á öldum áður, mun tíminn leiða í ljós. Stjórnvöld skulu gera sér grein fyrir að svokallað GETTÓ er farið að myndast í Reykjavík sem fyrr en seinna leiðir til alvarlegra átaka á milli menningarheima, heimamanna og hinna aðfluttu. Neikvæð atvik er orðið hafa á undanförnum árum vegna mismunandi menningarheima sem fréttir hafa borist af er aðeins forsmekkurinn að alvarlegum og ef til vil blóðugum átökum aðila.

Íslensk stjórnvöld hefðu átt að lesa betur sögur fyrri alda um þau sífelldu átök sem orðið hafa í heiminum og rekja má til framsóknar framandi menningar til áður friðsamra ríkja. Ekki er hægt að sjá á sögunni að mannfólkið hafi vitkast og sé reiðubúið til að umbera framandi menningu og þá einkum í sambandi við trúarbrögð.

Stjórnvöld á Íslandi ættu að hugleiða vel hvers vegna ríki eins og Saudí-Arabía og furstadæmin á þeim skaga taka ekki á móti neinum af trúbræðrum sínum sem eru í vanda. Má geta sér til að óeirðir þær sem verið hafa í ríkjum Litlu Asíu megi rekja til baktjalda-aðgerða frá þessum ríkjum á Arabíuskaga í þeim tilgangi einum að hrekja trúbræður sína yfir til Evrópu í von um að ná öflugri fótfestu þar og trúarbragða-völdum.

Íslenskir fjölmenningarvitar ættu að íhuga vel þau óþurftar verk er þeir hafa unnið á íslensku menningarlífi og hætta þeim skemmdarverkum er þeir hafa unnið á íslensku samfélagi.

Reykjavík 21. júlí 2019

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Hlýnun jarðar og umhverfissinnar.

Svokallaðir umhverfissinnar og sjálfskipaðir sérfræðingar í málefnum er varða hlýnun jarðar eru vægt til orða tekið „hlægilegir“ í rökleysu sinni um hlýnun jarðar.

Þessir sjálfskipuðu sérfræðingar fara mikinn í umfjöllun sinni um gjörðir mannskepnunnar er valdi því sem þeir hafi mælt, að meðal hiti jarðar hafi aukist á síðustu áratugum. Hafa þeir í stóryrtum yfirlýsingum sínum fullyrt að íbúar jarðar (mennirnir) hafi með gjörðum sínum valdið þeim breytingum á meðalhitastigi jarðarinnar sem þeir telja sig hafa mælt á síðustu áratugum.

Það sem er broslegt við málflutning þessara sérfræðinga er að þeir byggja sínar niðurstöður á rannsóknum fárra áratuga jarðsögunnar þrátt fyrir að fyrir liggja, að því talið er, niðurstöður eldri rannsókna um hitasveiflur á jörðinni sem erfitt er að sjá að maðurinn (homo sapiens) hafi haft afskipti af.

Samkvæmt rituðum heimildum sem eignaðar eru vísindamönnum hafa oft orðið sveiflur í hitastigi jarðar og má þar nefna svokallaðar ísaldir. Ein fyrir 10-20000 árum og aðrar á undan henni. Einnig má geta þess að talað (ritað) hefur verið um það sem kallað var Litla ísöld sem á að hafa gengið yfir jörðina á árunum 1300 til 1700. Þá hafi meðal annars Thames á við Lundúnarborg verið ísilögð að vetri til svo íbúar hafi gengið yfir ána á ís. Auk þess hefur verið bent á mannvistarleifar sem komið hafa undan Breiðamerkurjökli á Íslandi sem taldar hafa verið 7-800 ára gamlar.

Með vísan í grein sem birt var í bók (Undur veraldar) er út kom um 1940 en þar er talið að hlutfall súrefnis O2 hafi verið um 30% af lofthjúp jarðar fyrir ótilgreindum þúsundum ára en er talið vera um 21% á þessum tíma (í dag). Fleiri skráðar heimildir eru til um talið ástand á jörðinni fyrir ótöldum öldum þar sem litlar líkur eru taldar á að afskipti mannsins hafi verið orsakavaldur breytinga.

Ekki hefur verið hægt að sýna fram á að afskipti mannsins hafi orsakað hvarf svokallaðra risaeðla af yfirborði jarðar. Sannanleg tilvist þeirra og hvarf án skýringa gefur til kynna að þróun lífs á jörðinni sé stöðugt í gangi og tilvist mannskepnunnar sem eitt af dýrum jarðarinnar sé ekki tryggt til eilífðar.

Hinir sjálfskipuðu umhverfissinnar og sérfræðingar í umhverfismálum ættu að fara að huga það því hvernig þeir geti stjórnað hitageislun frá sólinni til jarðarinnar með vísan til þeirra hitasveiflna ,sem talið er sannað, að orðið hafi á jörðinni á þúsundum og milljónum ára.

Mjög erfitt eða ómögulegt er að finna ritaðar heimildir er fjalla um vandamál offjölgunar mannkynsins á jörðinni. Mannskæðar farsóttir eða mannfórnir af völdum styrjalda eru orðnar minni að umfangi en gerðist hér á öldum áður og því hefur fjölgun fólks á jörðinni leitt til hluta þeirra vandræða sem mannkynið á við að stríða í dag og er þar aðallega um affall (sorp) að ræða.

Birtar hafa verið upplýsingar sem sagðar eru vísindalegar um að yfirborð sjávar hafi verið um 300 fetum lægra á svæðum við Indónesíu fyrir nokkur þúsund árum.

Voru það aðgerðir mannskepnunnar sem orsökuðu þær breytingar?

Spyrja má hvort hinir margrómuðu umhverfis sinnar séu reiðubúnir til að standa fyrir skipulögðum aðgerðum til fækkunar mannskepnunnar á jörðinni. Með því móti væri hægt að minnka CO2 sem kemur frá mann-skepnum auk þess sem þá yrði hægt að fækka alidýrum sem mannskepnan nærist á og minnka enn meira losun CO2.

Er ekki aðal vandamál jarðarbúa offjölgun þeirra sem kallast menn?

Í fræðigreinum er skráðar hafa verið um upphaf lífs á jörðinni er getið um tilurð einfrumunga sem fyrsta lífsformið. Lifðu þessir einfrumungar á þeim efnum sem fundust á jörðinni og gátu nært þá. Þegar þau efni voru uppétin fóru einfrumungarnir að éta hvorir aðra til að halda lífi. Eru mannskepnurnar ekki að nálgast það tímabil að þeir fari að éta hvorir aðra til að halda lífi?

Eru niðurstöður svokallaðra vísindarannsókna, og varða breytingar í lofthjúp jarðar af mannavöldum, ekki byggðar á vafasömum eða röngum forsendum og málefni þetta notað af stjórnvöldum til að leggja nýjan skatt á þegnana?

Reykjavík 17. júlí 2019

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Lögverndaður þjófnaður

Sú starfsemi sem fram fer undir heitinu Tryggingastofnun ríkisins (Íslands) fellur að sumu leiti undir það sem kalla má lögverndaðan þjófnað.

Um er að ræða það sem kallað er að endurreikna lögboðnar greiðslur eftirlauna til þegna landsins. Greiðslur þessar eru kallaðar „bætur“ af ráðamönnum þjóðarinnar en greiðslurnar eiga rót sína að rekja til ársins 1946 þegar lagður var skattur á alla landsmenn til þess að greiða fólki m.a. grunneftirlaun þegar það hætti að vinna. Var þetta fyrir hina almennu hreyfingu hjá þegnum Íslands um stofnun lífeyrissjóða sem fór af stað upp úr 1950.

Af hálfu þessarar stofnunar (Tryggingastofnun ríkisins (Íslands)) telja stjórnendur stofnunarinnar sig þurfa að endurreikna hinar svokölluðu „bætur“ tvisvar til þrisvar sinnum á ári og hafi sínar eigin heimatilbúnu forsendur til slíkra útreikninga. Ástæðan er sú að af hálfu ráðamanna stofnunarinnar er litið á þá þegna landsins sem fá greiðslur frá stofnuninni sem ósannindafólk sem ekki sé hægt að treysta, upplýsingar sem þetta fólk gefi séu ekkert annað en ósannindi.

Sannanir eru fyrir því að upplýsingar sem þegnarnir senda inn til Tryggingastofnunar um tekjur sínar, samkvæmt kröfu stofnunarinnar og breytingar þar á, finnast ekki þegar krafist er sannana um samskipti við stofnunina vegna slíkra gagna.

Sagt er að þegnarnir steli undan skatti ef þeir ekki telja réttar upphæðir fram til skatts. Því er framferði af hálfu Tryggingastofnunar ríkisins í máli því er hér er líst lögvarinn þjófnaður (heimilt er forsvarsmönnum stofnunarinnar TR að kæra undirritaðan fyrir ummælin).

Af hálfu stofnunarinnar (Tryggingastofnun ríkisins (Íslands)) er verið að rugla með greiðslur til þegnanna og greiða skatt af greiðslum og síðan bakfæra skattagreiðslur við endurreikning vegna rangra aðgerða og rangra forsemda af hálfu starfsmanna stofnunarinnar og þar með taldar skattgreiðslur. Síðan er aftur endurreiknað af hálfu stofnunarinnar þegar kemur í ljós að fyrri bakfærsla var byggð á röngum forsendum og og um vangreiðslu af hálfu stofnunarinnar að ræða, er þá greitt samkvæmt endurreikningi yfir langt tímabil og skattafrádrátturinn bæði rangur og greiddur á röngum tíma að mati Ríkisskattstjóra.

Þetta leiðir til endurreiknings á skatti af hálfu Ríkisskattstjóra sem krefur þá þann sem hefur fengið rangar greiðslur frá stofnuninni um greiðslu skattsins ásamt vöxtum og verðbótum. Af hálfu stofnunarinnar (TR/Í) er stolið af þegnunum lögboðnum greiðslum sem þeir greiða síðan löngu seinna (meira en ári seinna) án þess að sjáanlegt sé á gögnum frá stofnuninni að greiddir séu dráttarvextir af vangreiddum eftirlaunum. Þetta gera þeir þrátt fyrir að genginn sé dómur í máli er varðar vangreiðslu launa að greiða skuli dráttarvexti af vangoldnum launum frá gjalddaga til greiðsludags. Þ.e. yfir það tímabil sem vangreiðslan varir.

Þegar Ríkisskattstjóri reiknar út skattinn, eftir rangfærslur Tryggingastofnunar, reiknar hann samkvæmt refsiákvæðum skattalaga með vöxtum og verðbótum. Vexti og verðbætur verður sá sem verður fyrir ólöglegum aðgerðum af hálfu Tryggingastofnunar ríkisins/Íslands að greiða því lögbrjóturinn, Tryggingastofnun, er stikkfrí eins og löglegir þjófar sem eru ábyrgðalausir á lögbrotum sínum. Ein af afsökunum Tryggingastofnunar eru að allir þegnar séu ábyrgir fyrir greiðslu skatta af tekjum sínum. Þá skiptir engu máli þótt hið glæpsamlega rugl-reikniskerfi sem notað er af Tryggingastofnun ríkisins/Íslands sé lokað fyrir almenningi. Forsendur til útreiknings sé einkamál starfsfólks stofnunarinnar og þeir séu ekki skyldugir að gefa upp forsendur útreikninga sinna eða gefa neinar skýringar á forsendum útreikninga. Þegnarnir hafa engar forsendur til útreiknings (Leyndarmál Tryggingastofnunar) á því sem þeir eiga rétt á og kallað er grunnlífeyrir.

Dæmi er um að endurgreiðslukrafa frá Tryggingastofnun ríkisins hafi verið felld niður þar sem af hálfu stofnunarinnar var neitað í fjögur ár að skila inn ítarlegum útreikningum á endurgreiðslukröfunni til Sýslumannsins á Blönduósi sem annast innheimtu fyrir stofnunina. Það var betra að fella kröfuna niður, eftir fjögur ár, heldur en opinbera út-reikningaruglið sem viðgengst hjá þeirri stofnun sem kallast Tryggingastofnun ríkisins/Íslands.

Af hálfu starfsmanna stofnunarinnar er viðhöfð slík ósvífni að þeir segja að ástæðan fyrir röngum greiðslum sé að „tölvan“ geri þessa vitleysu. Starfsmenn stofnunarinnar geri ekki mistök heldur dauður hlutur (tölvan) sem getur ekki svarað fyrir sig.

Hvergi er hægt að fá forsendur fyrir útreikningum sem fram fara hjá Tryggingastofnun ríkisins á svokölluðum grunnlífeyri landsmanna og virðist sem slíkt sé leyndarmál stofnunarinnar sem almenningur fái ekki aðgang að. Hefur verið reynt í mörg ár að fá upplýsingar frá Tryggingastofnun ríkisins/Íslands um hvað liggi að baki (forsendur) útreikningi á grunnlífeyri. Væri fróðlegt fyrir almenning að heyra útskýringar frá Ríkisskattstjóraembættinu á þeim upplýsingum um greiðslur til fólks sem berast frá stofnuninni, Tryggingastofnun ríkisins/Íslands, til Ríkisskattstjóraembættisins.

Ljóst er að hreinsa þarf til í starfsemi sem fellur undir Tryggingastofnun ríkisins/Íslands.

Reykjavík 15. júlí 2019

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri