Hlýnun jarðar.

 

Fréttin á mbl.is 23-09-2018   VLJA SPORNA VIÐ BRÁÐNUN

Hvenær ættla aðilar Morgunblaðsins að færa lesendum blaðsins sannar fréttir af ástandi loftslags á jörðinni? 

Grein þessi á mbl.is er ósannindavaðall sem er í anda þess sem varað hefur verið við um rangan og ósannan fréttaflutning fjölmiðla.

Meðal-gáfaður maður veit það að flatarmál Bretlandseyja er umtalsvert minna en einn hundraðasti af flatarmáli sjávar (hafanna) á jörðinni. Þar af leiðandi þyrfti umræddur ísfláki, sem óttast er að losni frá Suðurskautslandinu, að vera langt yfir 100 metra fyrir ofan yfirborð sjávar til þess að valda eins metra hækkun yfirborðs sjávar eða sjávardýpi við bráðnun. Er þá ekki tekið með sú aukning ísmagns á Suðurskautinu sem verður á meðan Thwaites-jökulstykkið væri að bráðna, sem gæti tekið mörg ár, og yrði tilfærsla á vökva úr sjónum inn á jökulinn.

Frétt þessi er BULL og í anda þeirra sem eru verkefnalausir og bera rangar upplýsingar til fjöldans í von um að fá fjármagn til verkefna sem hafa engan annan tilgang en skaffa viðkomandi atvinnuleysingja launaða vinnu við framkvæmdir sem yrðu einskis virði.

Er kominn tími til þess að ráðandi aðilar hjá Morgunblaðinu færi lesendum þess sannar fréttir en sleppi því að birta falsfréttir eins og þessa frétt.

Spyrja má hvort ráðamenn Morgunblaðsins séu ábyrgir fyrir fréttaflutningi sem er ósannur eins og þessi frétt er?

Reykjavík 24. september 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Vilja sporna við bráðnun

Fjármál íslenska ríkisins

Fjármál íslenska ríkisins eru byggð upp á margs konar greiðslum til samfélagsins. Ein tegund þessara greiðslna eru svokölluð aðflutningsgjöld sem greiða þarf vegna innflutnings á varningi.

Útreikningar á þessum tekjulið ríkisfjármála er falið fólki sem fengið hefur sérstakt leyfi stjórnvalda til slíkra útreikninga og er í fæstum tilvikum í þjónustu innflutningsaðila fyrir utan útreikninginn.

Svo bar við að einn innflutningsaðila sem hefur notið þjónustu aðila, sem hlotið haf sérstakt leyfi stjórnvalda til slíkra útreikninga á aðflutningsgjöldum og greitt til ríkisins samkvæmt því, fékk bakreikning tæpum tveimur árum seinna að upphæð 15,00 Kr. -„fimmtán krónur“- sem vangoldin aðflutningsgjöld.

Bakreikningi þessum fylgdu hefðbundnar hótanir af hálfu ríkisvaldsins um lokun á afgreiðslu til fyrirtækisins o.fl. Hefðbundnar hótanir agavalds ríkisins vegna 15,00 króna.

Spyrja má:

1. Hver var kostnaður ríkisvaldsins við útreikning í þessu máli auk þess að skrifa bréf og greiða póstkostnað?

2. Eru mörg mál á ári sem eru svipaðs eðlis í innheimtu hjá ríkinu?

Sú skýring sérfræðings í útreikningum varðandi svona mál er að þarna hafi verið um fjölda liða í útreikningi og einhverjir liðir hafi verið undir 50 aurum og þá fellt niður þar sem allt skal reiknast í heilum krónum. Þegar endurskoðendur ríkisins endurreikni þá sé önnur reiknisaðferð notuð.

Á þessum vinnubrögðum sem þarna koma fram í starfsemi ríkisins er ljóst að með störfum hjá ríkinu er verið að fela atvinnuleysi í landinu með starfsfólki sem skráð er til vinnu sem er einskis virði.

Kostnaður ríkisins í þessu máli var margfaldur á víð það sem ríkisvaldið taldi sig hafa farið á mis við vegna illa orðaðra laga og reglna sem fara á eftir. Menn sem fá starfsleyfi hins opinbera til þessara útreikninga hafa fengið rangar upplýsingar frá stjórnvöldum um hvernig á að vinna verkin.

Er ekki kominn tími til að þeir sem annast setningu laga og reglna, sem þegnarnir eiga að fara eftir, hafi vit á því sem þeir eru að gera.

Reykjavík 25. ágúst 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Hringtorg í bifreiðaumferð.

Upp er komin umræða um réttindi við akstur í hringtorgum. Um er að ræða hvort akstur í innri eða ytri akrein hringtorgsins eig réttinn í umferðinni og vilja sumir að akstur í ytri hring hafi forganginn í umferðinni.

Svo virðist sem ekki hafi verið hugleitt hvaða afleiðingar það hafi að veita akstri í ytri hring forgang í umferðinni. Slíkur forgangur myndi leiða til þess að sá sem álpast í innri hringinn verði háður tillitsemi þeirra sem nota ytri hringinn við það að komast út úr hringakstrinum.

Slík forréttindi fyrir akstur í ytri hring leiðir til þess að fólk notar ekki innri hringinn eins og nú er gert þegar fara þarf fram hjá einum eða fleiri akreinum út úr hringtorginu.

Ráðamönnum er því ráðlagt að sleppa innri hringnum í hringtorgum og hafa aðeins eina akrein í hringtorgum til þess að koma í veg fyrir framtíðar vandræði varðandi hringtorgin bæði hvað varðar óánægju þeirra sem villast í innri hring hringtorgsins svo og árekstra er verð þegar sá sem er í innri hring þarf að komast út úr hringnum.

Sú skynsemisregla sem gilt hefur á Íslandi varðandi akstur í hringtorgum að akstur í innri hring hringtorgs eigi forgang út úr hringnum, og þeir er aka í ytri hring eigi að víkja fyrir þeim sem þurfa að komast út úr innri hring, hefur skilað þeirri góðu notkun sem hringtorg hafa veitt.

Ef það er tilgangur valdhafa að gera innri hring í hringtorgi að opinberu fangelsi verður niðurstaðan sú að enginn kemur til með að nota innri hringinn.

Það er óþarfi að taka upp allar vitleysur sem samþykktar hafa verið af ráðamönnum erlendra ríkja eins og því miður hefur verið gert varðandi margs konar bull í lagasetningu sem flutt hefur verið til landsins frá Evrópusambandinu.

Reykjavík 27. júlí 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Minkseðli sumra Íslendinga

Drápseðli minksins birtist ljóslifandi í Íslendingum í svokallaðri laxveiði þar sem meginmarkmið veiðanna er að hvelja og pína fiskinn við veiðina aðeins til að sleppa honum.

Það hefur verið talið eðlilegt að veiða sér til matar eins og getið er um í gömlu máltæki: Eins dauði er annars brauð.

Þetta framferði Íslendinga við laxveiðar, að veiða fisk aðeins til að sleppa honum í vatnið aftur, ber vott um mikinn skynsemisskort þeirra sem stunda það að veiða laxfiska aðeins til að sleppa þeim eftir að á land er komið.

Í fréttum varðandi skriðufall er stíflaði Hítará hafa komið fram óskir til veiðimanna er veiða í Hítará að þeir sleppi fiskum. Þessi ósk um að sleppa fiskum virðist vera komin frá þeim er hafa veiðirétt í ánni á leigu frá landeigendum. Heyrst hefur að sambærilegt framferði við veiðar á laxfiskum sé stundað við veiðar í nokkrum ám á Íslandi, þ.e. að sleppa fiskum eftir að þeir hafa verið dregnir á land.

Undrun sætir ef að lög um dýravernd ná ekki yfir slíkt athæfi að misþyrma lífverum þótt í þeim renni kalt blóð. Er vel hægt að gera sér í hugarlund þann sársauka er krókaveiðarfæri veldur fiskinum þegar hann gleypir agnið og dreginn á land fyrir utan skaðann sem veiðimaður veldur við að losa krókinn úr kjafti fisksins.

Ef þetta framferði veiðimanna, að veiða fisk til að sleppa honum, fellur fyrir utan ákvæði laga um dýravernd er það vísbending um þá hræsni sem falin er í lagasetningu á Íslandi. Því er orðið tímabært að gera ráðstafanir með nýrri lagasetningu, ef þörf er á, til að koma í veg fyrir slíkt dýraníð sem á sér stað þar sem fiskveiðar eru stundaðar aðeins til að sleppa fiskinum aftur í vatnið eftir ómældan sárauka eða er því haldið fram að fiskar hafi enga sársaukatilfinningu.

Reykjavík 13. júlí 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Knattspyrnusjónvarp

 Er ástæða til þess fyrir stjórnendurríkissjónvarpsins  að tröllríða sjónvarpsdagskránni með tómum fótbolta eins á sér stað þessa dagana.

 Hafa stjórnendur ríkissjónvarpsins hugleitt að það eru fleiri á Íslandi en áhugasamir sparkarar?

 Þar sem ríkissjónvarpið er með útsendingu á fleiri rásum væri meiri skynsemi hjá stjórnendum að halda hinni almennu sjónvarpsrás óbrenglaðri af knattspyrnu og nota hina sérstöku íþróttarás fyrir íþróttaveislur eins og knattspyrnu og lofa þeim sem vilja horfa á annað að hafa sitt sjónvarpsefni sem hefur verið borgað fyrir með skylduáskrift íslenskra þegna.

 Verður það að teljast allundarlegt að stjórnendum ríkissjónvarpsins lýðist að nauðga stórum hluta þjóðarinnar með þeirri skrumskælingu á sjónvarpsefni sem knattspyrnan er þessa dagana.

 Ríkissjónvarpið á að vera sjónvarp allra landsmanna þá á ekki að rugla hina hefðbundnu dagskrá með efni sem er fyrir suma en ekki alla. Var það vel gert þegar sett var á stofn sjálfstæð útsending sem kölluð hefur verið íþróttarás þar af leiðandi ætti að vera nóg að íþróttaviðburðir séu sendir út á þeirri rás en hefðbundin dagskrá sé áfram sniðin fyrir fjöldann.

Mynd sú er hér fylgir sýnir að það eru ekki allir sem hafa áhuga á að eyða klukkutímum af lífi sínu í að horfa á hina ofurlaunuðu elta tuðru sem er full af lofti. Er þetta sett fram í þeirri vona að stjórnendur ríkissjónvarpsins sjái sóma sinn í því að hafa dagskrána fyrir alla landsmenn.

Reykjavík 17. júní 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Kynlífsréttlæti sumra kvenna.

Hópur kvenna, sem að öllum líkindum hafa aldrei fengið kynferðislega fullnægingu, barðist fyrir lokun skemmtistaða þar sem ungar konur léku svokallaðan súludans hálfnaktar. Þessum baráttukonum tókst að fá því framgengt að „súludansstöðum“ var lokað. Þá hófst nýtt stríð þessara kvenna vegna eigin vandamáls þeirra við að fá fullnægingu kynferðislega.

Nú hófst barátta þeirra gegn því sem þær kalla vændi. Vændi hafa þær skilgreint sem leigu karlmanns á píku gegn greiðslu í peningum frá karlmanninum.

Hefnd kvennanna beindist gegn þeim karlmönnum sem ekki gátu fullnægt þeim kynferðislega því þær eru þjáðar af því sem kallað er að vera kynkaldar. Þær eiga mjög erfitt eða jafnvel ómögulegt með að fá kynferðislega fullnægingu.

Hefndin beinist að körlum með því að refsa þeim fyrir að vilja greiða konum fyrir kynmök sem þeir þarfnast vegna kynlífssveltis.

Öll dýr og þar með konur og karlar þarfnast kynlífs sem er einn af drifkröftum lífsins. Hinar kynköldu konur sem eru með gallað kynlífs gen hafa uppgötvað það að þær geta refsað körlum með kynlífssvelti. Er þetta hefnd fyrir að ekki hefur verið hægt að fullnægja kynhvötum þeirra. Ganga þær hart fram í því að refsa þeim körlum sem voga sér að greiða peninga fyrir leigu á píku.

Eftir sem áður gangast konur upp í því að sýna sem mest af beru holdi sínu í þeim eina tilgangi að laða karla að sér.

Þrátt fyrir tilgang hinna kynköldu kvenna með að hindra ofanjarðar kynlíf kynlífshungraðra kvenna og karla, sem kallað er vændi, þá hefur hið svokallaða vændi aðeins færst til og fer nú fram neðanjarðar eða í skjóli leyndar.

Kynlíf hvort sem það er kallað vændi, hórdómur, gredda eða hvaða annað nafn sem fólk vill gefa slíkum athöfnum er eitt af þeim kröftum sem hafa haldið lífinu við á jörðinni. Þetta er svo þótt kynköldum konum mislíki sinn veikleiki og vilji refsa öðrum samborgurum sínum fyrir kynkulda sinn.

Það sem þessum kynköldu konum hefur yfirsést er að margar konur hafa gengist upp í því að fá vel greitt fyrir hið svokallaða ástarlíf (kynlíf) og jafnvel selt sig til langframa með körlum 40-50 árum eldri en þær sjálfar því þar voru nægir peningar í boði. Hvort þetta falli undir vændi, hinna kynköldu kvenna eða ekki, er óljóst.

Í ljósi reynslunnar af hræsni þessara kynköldu kvenna sem vilja ráða kynlífi allra þeirra sem þær ná til er undarlegt eftir lokun súlustaðanna, þar sem sýnt var talsvert af beru holdi kvenna, þá hafa þessar konur ekki, svo vitað sé, haft afskipti af kvikmyndaiðnaðinum á Íslandi.

Því eru þessar kynköldu konur spurðar að því hvort það falli undir vændi að greiða konu fyrir að stunda kynlíf fyrir framan mundbandsupptökutæki sem síðan er sýnt í íslensku sjónvarpi fyrir tugþúsundir áhorfenda. Vafalítið hefur konan fengið vel borgað fyrir að láta kvikmynda sig í samförum allt til enda fullnægingarinnar. Dæmi er um sýningu slíkra kynlífssýninga í íslenskum sjónvarpsstöðvum og leikendur íslenskir. Ekki hefur komið fram í fréttum að stjórnendur á upptöku kvikmyndanna hafi hlotið refsingu fyrir vændiskaup né karlar þeir sem voru aðilar að kynlífinu.

Á meðan stjórnendur erlendra ríkja hafa viðurkennt frjálsræði kvenna til að taka við greiðslu fyrir leigu á píku sinni er Molbúaháttur kynkaldra íslenskra kvenna slíkur í hefndarþrá vegna gallaðs eigin kynlífs-gens að þær hafa lagt út í baráttu gegn kynlífsþörf mannkynsins.

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Kynfærabyltingin "METOO“

Í ljósi þess að þar sem konur eru við völd er ekkert unnið sem ekki þjónar þeirra persónulegu hagsmunum. METOO-Konur í valdastóli sinna ekki þeim verkum er þeim er falið samkvæmt þeim starfsreglum sem voru við lýði áður en þær komust til valda. Þar með er ljóst hvað framtíðin býður upp á í stjórnun þjóðmála undir stjórn kvenna. Í framtíðinni verður valdníðslan í fyrirrúmi en ekki starfað eftir gildandi lögum.

Meðfylgjandi er erindi er legið hefur hjá þríhöfða kvennaráði dómsmálaráðuneytisins án þess að vera svarað og fjórði kvennmaðurinn lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu hefur ekki haft manndóm í sér þrátt fyrir kynfærabyltinguna „METOO“ að svara erindinu þar sem með svarinu yrði upplýst um tilraun til valdníðslu og lögbrota af hálfu lögreglunnar undir hennar stjórn.

Það eru ekki lögin sem fara á eftir heldur valdníðslan.

Ljóst er að þegar maður brýtur lögin sem stjórnandi „Lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu“ þá er erfitt að svara fyrirspurn án þess að verða að viðurkenna lögbrotið eins og í því tilviki sem hér um ræðir. Meðfylgjandi var sent til dómsmálaráðuneytis sem sjöunda ítrekun á erindinu og krafist svars við lögbroti af hálfu lögreglunnar.

 

DÓMSMÁLARÁÐUNEYTIÐ/ berist til dómsmálaráðherra.

[e-mail]

Með vísan til erindis er sent var Dómsmálaráðuneytinu 21. nóvember 2017og ítrekað fimm sinnum og þá loksins framsent //áframsent til lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu hinn 3. janúar 2018 eftir símtal við lögfræðing ráðuneytisins auk þess að vera sent til nefndar um eftirlit með lögreglu er rétt að koma því á framfæri að svar frá umræddum aðilum hefur ekki borist og þar með töldu dómsmálaráðuneytinu.

Sú spurning hefur vaknað með vísan til kynfærabyltingarinnar, sem kölluð er „metoo“, og gengur yfir samfélagið eins og svartidauði gerði á öldum áður; Hvort þær „metoo“ konur sem komist hafa til valda í íslensku samfélagi hugsi með því sem þær hafa á milli fótanna þar sem ekki er hægt að sjá það á störfum þeirra að þær sinni því sem þær eru ráðnar til að gera.

Samkvæmt þeim upplýsingum sem fengist hafa í símtali við konu er svarar símanum í viðkomandi ráðuneyti var erindið afhent konu til afgreiðslu. Yfir þeirri konu eru tvö æðri valdaþrep að ráðherra meðtöldum og allt eru þetta konur.

Af framanrituðu virðist sem konur séu ekki hæfar til að sinna störfum í opinberri þágu þar sem þær geta aldrei tekið ákvörðun um að afgreiða neitt frá sér þegar upp koma vandamál sem varða mistök eða valdníðslu gagnvart þegnum landsins innan og af hálfu opinberra aðila.

Það sem er sérkennilegt við afgreiðslu á erindi undirritaðs er að auk aðgerðarleysis þeirra þriggja kvenna í dómsmálaráðuneytinu varðar málið annað embætti, „Lögregluna á höfuðborgarsvæðinu“, en þar er einnig kvennmaður í valdastóli.

Sú furðulega framkoma þess kvennmanns sem fékk erindið til afgreiðslu þá hefur verið reynt marg oft að ná símasambandi við hana en hún svarað kvennmanni þeim sem sinnir símvörslu í ráðuneytinu að hún muni hafa símasamband á tilteknu tímabili. Hafa slík skilaboð komið til undirritaðs fjórum sinnum á fjórum dögum án þess að staðið væri við það að hafa símasamband. Virðist mál undirritaðs vera það hættulegt fyrir embættið að reynt er að þagga það niður með aðgerðarleysi.

Í ljósi þess sem hér er ritað virðast konur ekki geta sinnt þeim störfum sem þeim er falið í þágu ríkisins eða þær hugsa með því sem þær hafa á milli fótanna og þar með fara öll mál sem lenda í höndum þeirra í vandræðakistuna því þær ráða ekki við starfið.

Það er óásættanlegt ef erindum er ekki svarað frá ráðuneyti ríkisins ef ástæðan er sú bylting sem getið er um hér að framan. Það eiga allir þegnar landsins að vera jafnir fyrir gildandi lögum landsins.

Svar hefur ekki borist frá lögreglunni.

Meðfylgjandi er svar sem barst frá Dómsmálaráðuneytinu.

-------Original Message-------

From: Margrét Kristín Pálsdóttir Date: 3.1.2018 16:27:45

To: Kristján S. Guðmundsson

Subject: Re: Svar óskast

Tilvísun í mál: DMR17110136

Sæll Kristján.

Vísað er til erindis yðar, dags. 21. nóvember 2017, sem ítrekað var með póstum dags. 4., 8., 13., 18. desember 2017 og 2. janúar 2018.

Í erindinu er óskað eftir upplýsingum um ástæður afskipta lögreglu og þess krafist að lögregla afhendi tiltekin gögn er varðar mál yðar. Var erindið áframsent til lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu til þóknanlegrar meðferðar sbr. 2. mgr. 7. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.

Af erindi yðar má einnig ráða að kvartað sé yfir starfsaðferðum lögreglu og var því erindið einnig áframsent til nefndar um eftirlit með lögreglu með vísan til 35. gr. a lögreglulaga nr. 90/1996. Sjá nánar um störf nefndarinnar hér; http://nel.is/

Það tilkynnist hér með.

Beðist er velvirðingar á því hversu seint erindi yðar er svarað.

Kær kveðja Margrét

-----------------------------------------------------------------------------------

Með erindi þessu er skorað á dómsmálaráðherra að sjá til þess að erindi undirritaðs, frá 21. nóvember 2017, verði svarað þegar í stað og svar berist undirrituðum eigi síðar en 7 dögum eftir dagsetningu þessa erindis.

Reykjavík 12. mars 2018

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12-2

109 Reykjavík

---------------------------------------------------------------------------------

 

Framferði af hálfu Dómsmálaráðuneytis og Lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu í máli þessu sýnir að þær konur er komist hafa til valda hjá þessum embættum ráða ekki við starfið eða af þeirra hálfu verið að sýna það vald sem kynfærabyltingin "METOO" hefur fengið þeim í hendur.

Reykjavík 28. mars 2018

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 4

109 Reykjavík

Háðung framkvæmdavalds laga og réttar á Íslandi.

Háðung Alþingis, framkvæmdavalds og undirstofnunum framkvæmdavalds (og dómsvalds), Ríkissaksóknara, Héraðssaksóknara og lögreglu.

Eftir upphlaup í nafni (af hálfu) embættis Héraðssaksóknara með símhringingu um boðun í yfirheyrslu vegna greina er undirritaður hefur ritað og birtar hafa verið á BLOGGI Morgunblaðsins eins og fram kemur í grein undirritaðs dagsett 16. janúar 2018 virðist sem um símahasar hafi verið að ræða úr símanúmeri 4440150.

Þar sem ekkert hefur heyrst frá umræddu embætti í rúma 20 daga eftir að fulltrúa embættisins sem kynnti sig sem lögreglu í þjónustu embættis Héraðssaksóknara vekur undrun. Eftir að konunni (lögreglu) var tilkynnt í sambandi við umrædda boðun undirritaðs til skýrslutöku hjá embættinu, að undirritaður hefði ekkert við starfsmenn þessa embættis að tala fyrr en rannsókn á kærum undirritaðs væri lokið þá virðist allt loft úr embættinu nema um símahasar af hálfu embættisins (Embættis Héraðssaksóknara) hafi verið að ræða við umrædda boðun. Hræðsla hins opinbera framkvæmdavalds við að ákæra undirritaðan fyrir greinaskrifin er óttinn við afleiðingarnar af opinberun á lögbrotum starfsmanna í æðri embættum ríkisins.

Í þeim umræðum sem orðið hafa um meint lögbrot við skipan dómara og mistök eða ásetningsbrot lögreglu við rannsókn kærumála vegna kynferðisbrota auk kæra undirritaðs gegn dómurum o.fl. verður ljóst að ástand í íslensku réttarfari er í slíkri óreiðu að þörf er aðgerða til að koma lögum yfir lögbrjótana.

Ef þegnar landsins gefa eftir fyrir lögbrjótum í svokölluðum æðri störfum samfélagsins er ekki hægt að tala um réttarríki heldur ríki spillingar. Lögbrot framin af hálfu dómara og öðrum starfsmönnum í æðri stöðum samfélagsins eru verri lögbrot en þótt utangarðsmaður steli blóðmörskepp til að seðja hungur sitt eins og frægt er orðið í kærumálum lögreglu.

Það er talið grundvallaratriði í réttarríki að sök sé sönnuð við uppkvaðningu dóma yfir meintum lögbrjótum. Í hinu íslenska réttleysis ríki eru skriflegar sannanir um glæpsamlegt athæfi starfsmanna ríkisins í stöðum dómara og öðrum æðstu embættum á vegum ríkisins, í málum sem kærð hafa verið til lögreglu, lögð til hliðar og reynt að fela þau. Mál af þessum toga eru af ráðamönnum talin of meiðandi fyrir stjórnsýsluna að þau eru falin og hunsuð til að hylma yfir þá smánarbletti er falla myndi á stjórnendur ríkisins.

Mikið hefur verið talað um að sakfelling skuli hafin yfir allan vafa svo saklausir hljóti ekki refsingu. Þegar kemur að notkun skriflegra sannana (óhrekjanlegra sannana) vegna lögbrota af hálfu dómara, ráðherra og annarra embættismanna í æðri stöðum samfélagsins kemur samtryggingin fram í hinni skipulögðu glæpastarfsemi í stjórnkerfinu með þöggun og yfirhylmingu á þeim lögbrotum æðstu manna ríkisins sem kærð hafa verið. Þegar slíkir aðilar eru lögbrjótar er framgangur réttarfarsins hindraður af lögbrjótunum sjálfum. Er þar komið fram viðhorf stjórnenda á Ísland, viðhorfi sem var við lýði í Frakklandi á árunum 1500 til 1900 og endaði með afhöfðun ráðamanna þar í landi með fallöxinni eins og sagan greinir.

Hávaði sumra alþingismanna vegna skipunar á dómurum er dæmi um lýðskrum sem fram fer í þingsölum. Þingmenn hafa neitað að taka á málum er varða sannanleg lögbrot dómara við uppkvaðningu dóma. Lögbrot sem framin eru í nafni réttarkerfisins (af dómurum) og eru verri glæpir en nokkur önnur lögbrot sem framin eru í íslensku samfélagi. Alþingi á að hafa eftirlit með því að farið sé eftir þeim lögum sem sett eru af löggjafarsamkundunni (löggjafanum, Alþingi). Kærur vegna skipulagðra lögbrota af hálfu dómara (dómsmorða, mannorðsmorða, utanlagadóma og siðblindu) eru kæfðar með aðgerðarleysi af hálfu lögreglu og saksóknaraembættum vegna þeirrar hneisu er það ylli íslensku þjóðfélagi sem réttarríki ef rannsókn yrði framkvæmd á hinni skipulögðu glæpastarfsemi sem fram fer af hálfu þeirra nafngreindu dómara sem kærðir hafa verið. Lögbrota sem framin eru á glæpsamlegan hátt í skjóli æðstu embætta samfélagsins.

Umsagnir bullu-kolla í æðri stöðum íslensks samfélags í þá veru að dómar hafi ígildi lagasetningar er í anda lögbrjóta. Dómur sem er ekki byggður á gildandi lögum (eins og allir þeir dómar sem kærðir hafa verið) eru lögbrot. Utanlagadómar er dómar þar sem dómarar hafa sniðgengið ákvæði gildandi laga um störf og starfshætti dómara. Úrskurður Hæstaréttar í máli nr. 15/1991 er dæmi um glæpsamlegt athæfi af hálfu Hæstaréttardómara. Málið snerist um ólöglega álagningu virðisaukaskatts og ólöglegt fjárnám því samfara. Krafan var að álagning skattsins hafi verið ólögleg. Auðvirðulegir Hæstaréttardómarar drógu kynlíf Jóns H.B. Snorrasonar inn í málið (sem var málinu óviðkomandi) í stað þess að viðurkenna með dómi að um ólöglega álagningu skatts hafi verið að ræða.Vandræðagangur Hæstaréttar var vegna þess að ólöglega var staðið að fjárnáminu þar sem um var að ræða falsað skjal sem Borgarfógetaembættinu var afhent við kröfu um fjárnámið. Skjalið var falsað af innheimtustjóranum.

Umsagnir lögmanna, sem rætt var við, um þennan dóm Hæstaréttar hafa verið að ef tekið hefði verið á málinu samkvæmt efni þess hefði Jón H.B. Snorrason verið sviptur lögmannsréttindum.

Orðatiltækið á ensku „ It takes a thiefe to catch a thiefe“ eða umorðað „það þarf lögbrjót til þess að góma lögbrjót“, þá hefur af hálfu framkvæmdavalds einn af lögbrjótunum, Jón H.B. Snorrason, verið fluttur frá lögreglunni til embættis Ríkissaksóknara. Er þar um að ræða eitt af samtryggingar verkum innan stjórnkerfisins. Svipað hefur átt sér stað með skipan í embætti dómara við Landsrétt að dómarar, sem ákærðir hafa verið fyrir dómsmorð, hafa fengið störf í rétti sem er talinn ofar þeim er þeir voru í þar sem þeir frömdu sín dómsmorð.

Enn og aftur kemur fram vanhæfni þingmanna á Alþingi við setningu laga ef taka á mark á umsögn lagaprófessors (Björg Thorarensen) um að lög um aðkomu Alþingis við skipan dómar sé andstætt ákvæði stjórnarskrár um vald, ábyrgð og skyldur dómsmálaráðherra við skipun dómara. Var sagt að dómsmálaráðherra væri einn ábyrgur fyrir skipan dómara samkvæmt stjórnarskrá og þar með ekki hægt að vísa ábyrgðinni yfir á Alþingi eða aðra með einfaldri lagasetningu. Þar með eru lög um skipan hæfisnefndar til að meta hverjir séu hæfir dómarar einnig brot á stjórnarskrá því erfitt er að sjá að dómsmálaráðherra eigi að bera ábyrgð á mistökum eða pólitísku valdabrölti einhverra nefndarmanna sem settir hafa verið til að meta hæfi manna/kvenna til að starfa sem dómarar. Dómsmálaráðherra hafi þar með frjálsar hendur til að skipa í störf dómara eftir sinni samfæringu.

Af framanrituðu er ljóst að um skipulagða óreiðu, vanþekkingu og spillingu er að ræða frá löggjafarsamkundunni (Alþingi) og öðrum þáttum hins íslenska stjórnkerfis (dómsvalds og framkvæmdavalds) við stjórn á málefnum þjóðarinnar.

Því er af ofanrituðu ljóst að stjórnarfar á Íslandi með þríhöfða-þursann er í skötulíki og ástæðulaust að taka mark á neinu sem þaðan kemur. Lög sett af Alþingi eru bull og framkvæmdir og gjörðir af hálfu stjórnvalda (framkvæmdavalds og dómsvalds) eru í anda valdgræðgi og einka- hefndaraðgerða.

Ljóst er að af hálfu hins opinbera er algjört hugleysi (ótti) og vandræðagangur varðandi greinar undirritaðs. Virðist sem óttinn við að ákærur og refsiaðgerðir af hálfu ákæruvalds gegn undirrituðum muna leiða til þess að flett verði ofan af þeim níðingsverkum sem viðgangast innan dómsvalds og framkvæmdavalds. Við ákærur á hendur undirrituðum mundi upplýsingar leiða til þess að refsingarnar færðust yfir á skjólstæðinga ákæruvaldsins, þ.e. dómara og aðra í æðri stjórnunarstöðum ríkisins.

Ekki er alveg ljóst hve lengi stjórnvöld geta haft hemil á fjölmiðlum við birtingu frétta af spillingu og valdníðslu innan stjórnkerfisins.

Sem viðvörun til símahrellis-stofnunarinnar, Héraðssaksóknara embættið, þá eru viðvaranir í fyrri greinum undirritaðs í fullu gildi verði ekki gengið í það að sjá til þess að allir þegnar landsins séu jafnir fyrir gildandi lögum landsins og kærur á hendur lögbrjóta í æðri stöðum ríkisins rannsakaðar.

Reykjavík 12. febrúar 2018

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

Háðung ráðuneytis og lögreglu í skjóli Héraðssaksóknara.

Eins og fram kemur í meðfylgjandi grein undirritaðs varðandi háðungaför lögreglunnar til heimilis undirritaðs þá varð það upplýst við símhringingu til ráðuneytisins, Dómsmálaráðuneytis, að ekkert hafði verið gert af hálfu ráðuneytisins í að afla gagna vegna undarlegra gjörða lögreglunnar.

Þrátt fyrir fimm skriflegar ítrekanir á erindi undirritaðs hafði ekkert verið gert af hálfu ráðuneytis. Við símhringinguna til ráðuneytis dómsmála (Margrét)vaknaði liðið af kæruleysissvefni og samkvæmt skriflegu svari ráðuneytisstarfsmanns var erindið áframsent til lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu til afgreiðslu.

Þessi framkoma af hálfu ráðuneytis er vísbending um að öll óþægileg mál er berast embættunum er reynt að svæfa með aðgerðarleysi í von um að fólk gefist upp á að senda inn kvartanir. Allar kvartanir eru óþægilegar þegar ekki er hægt að svara nema viðurkenna valdníðslu og lögbrot stjórnvalda.

Í framhaldi af háðung lögreglu og dómsmálaráðuneytis vegna þessa máls var hringt í undirritaðan í dag (16-1-2018) af konu sem kynnti sig (engin tök á að kynna sér sannleiksgildi hver hún væri) sem starfsmann Héraðssaksóknara. Tilkynnti hún að hún væri að boða á rannsóknarfund hjá Héraðssaksóknara vegna greina undirritaðs. Þar sem hún kynnti sig sem lögreglu var henni tilkynnt að á meðan ekki væri lokið rannsókn á kærum undirritaðs hjá lögreglu og Ríkissaksóknara hefði undirritaður ekkert við hana að tala. Gat þá konan þess að þetta væri hjá Héraðssaksóknara og kærur undirritaðs hefðu aldrei borist þangað.

Umrætt embætti Héraðssaksóknara var sett á laggirnar eftir að kærur undirritaðs höfðu verið lagðar fram hjá lögreglu og stjórnvöld komast ekki upp með það að setja á laggirnar ný og ný embætti til þess að fela lögbrotin sem framin hafa verið í nafni stjórnvalda. Slík embætta skipan er gerð í þeim tilgangi einum að reyna að breiða yfir áður unnin lögbrot af hálfu stjórnvalda.

Að auki gerði umræddur lögreglu-kvennmaður sér ekki grein fyrir því að símahasar er ekki löglegur og tilkynning hennar hefur ekkert lagalegt gildi. Getur verið hringing til að hrella og stríða sem ekki verður tekið mark á.

Nú verður fróðlegt að sjá hver kjarkur er hjá framkvæmdavaldinu varðandi umrædda boðun því ekki verður mætt fyrr en rannsókn á kærum undirritaðs hafa verið framkvæmdar og þar með þjófnaðir af bankabókum undirritaðs sem lögreglan hætti rannsókn á þegar ráðuneytisstarfsmaður bar það fram við lögreglu að fyrirmælin um framkvæmdina, að taka fé út af bankabókum undirritaðs (þjófnaður), hafi komið frá ráðherra. Skýrslur teknar hjá lögreglunni vegna framlagðra kærumála undirritaðs hjá lögreglu hljóta að vera fullnægjandi. Samkvæmt upplýsingum frá dómsmálaráðuneytinu er búið að flytja Jón H.B. Snorrason frá lögreglu til saksóknara en umræddur Jón er einn af þeim sem koma fram í umræddum lögbrotum sem kærð hafa verið.

Verður fróðlegt að sjá hver kjarkur er hjá Dóru Björk (nafnið gaf sú sem hringdi upp aðspurð) í lögreglunni og starfi hjá Héraðssaksóknara. Að sjá til þess að áður framlagðar kærur fái löglega rannsókn en ekki yfirhylmingu lögreglunnar eða senda lögregluna eftir mér. Umrædd lögreglukona, ef það er sá aðili sem hringdi, hefur tvo kosti að fara að lögum og sjá til þess að kærumál undirritaðs verði rannsökuð eða beita ofbeldi og senda svartstakkana eina ferðina enn heim til undirritaðs.

Reykjavík 16. janúar 201

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík

 

=====================================================================================

 

11.12.2017 | 10:01

 

Háðung stjórnenda lögreglunnar!

Vegna greinar undirritaðs á blogginu frá 13. nóvember 2017, sem einnig var send í tölvupósti til allra þingmanna, dómstóla, ráðuneyta og fjölmiðla, þá var af hálfu lögreglu sendir tveir lögreglumenn í þeim tilgangi að komast inn í íbúð undirritaðs þegar hann var ekki heima. Var farið fram á það við húsvörðinn að hann hleypti þeim (lögreglunni) inn í íbúðina. Húsvörðurinn neitaði að hleypa þeim inn ef þeir hefðu ekki skriflega húsleitarheimild. Með það fóru lögreglumennirnir.

Í framhaldi af því hafa mannleysurnar í stjórn lögreglunnar, sennilega undir stjórn Jóns H.B. Snorrasonar skjalafalsara, heykst á því að gera neitt í málinu (innrás á heimili undirritaðs) því ekki hefur verið haft samband við undirritaðan frá lögreglunni.

Það er erfitt að vera stjórnandi lögreglu, sem er samskiptakerfi ríkisins við þegna þess, ef stjórnendurnir eru lögbrjótar eins og fram hefur komið í þeim kærum, sem lagðar hafa verið fram af undirrituðum, gegn mönnum í æðri stöðum samfélagsins. Því er brugðið á það ráð innan lögbrjóta lögreglunnar að hunsa allar aðgerðir er varða kærur á hendur æðri mönnum stjórnsýslunnar í von um að yfirboðarnir virði það við þá og haldi hlífðarskyldi yfir þeim eins og gerst hefur innan lögreglunnar varðandi kærur undirritaðs.

Kærur vegna lögbrota þeirra sem taldir eru vera ofar í metorðastiganum eru svæfð af undirsátunum (stjórnendum lögreglunnar) í von um að fá umbun eins og augljóst hefur orðið hvað varðar þær kærur undirritaðs er komið hefur verið í hendur lögreglunnar.

Stjórnendur lögreglunnar hugðust komast inn í íbúð undirritaðs til þess að leita að gögnum til að kæra hann eða koma fyrir sönnunargögnum um lögbrot ef ekkert fyndist. Hugsanlegt er að lögreglan hafi verið send til að finna og eyðileggja þau skriflegu sönnunargögn í málum sem kærð hafa verið til lögreglu en lögreglan hunsað rannsókn á. Eftir upplýsingum er fengust hjá lögreglu, þegar spurst var fyrir um gang rannsókna, þá voru fyrirmælin um aðgerðarleysi frá Jóni H. B. Snorrasyni og Katrínu.

Það eru alþekkt fyrirbæri erlendis, frá ríkjum þar sem siðblindir aðilar hafa komist til starfa hjá lögreglu, að planta sakargögnum í vistarverum fólks sem þeir (lögreglan) finna svo við ólöglega innrás. Ef þessi framgangsmáti, (að planta sönnunargögnum í íbúðinni) var ætlun lögreglu við tilraunina til að komast inn í íbúð undirritaðs þá mistókst hún því ekkert hefur komið fram á myndbands-upptökubúnaði um að þeir hafi komist inn.

Kærur þær sem lagðar hafa verið fram hjá lögreglu af undirrituðum en verið hunsað að rannsaka þær af hálfu lögreglunnar er vegna þess hve sannanirnar eru sterkar um þau lögbrot sem framin hafa verið. Sannanir um glæpi sem viðgangast í skjóli lögreglunnar. Vitað er að rannsóknin ylli slíkri niðurlægingu á stjórnkerfinu auk lögreglunnar. Sú vitneskja innan stjórnenda lögreglunnar hefur leitt til þess að þeir hafa valið að hunsa allar aðgerðir í von um að fólk yrði þreytt á aðgerðarleysi þeirra og hætti aðgerðum.

Þrátt fyrir ákvæði laga um málshöfðanir vegna meiðandi ummæla um starfshætti opinberra starfsmanna (svokölluð meiðyrðamál) , sem þarna er um að ræða, (ákvæði hvað varðar ósönn ummæli og ósannar ásakanir,) þá hefur framkoma þeirra (lögreglunnar) sýnt hve aumkunarverðir stjórnendur lögreglu eru.

Refsivaldið (lögreglan) hefur ekki þorað að ákæra undirritaðan fyrir ósæmileg ummæli um opinbera starfsmenn né rangar ásakanir (sakargiftir) á hendur þeim vegna þess að þeir hafa lesið gögnin og komist að því að útilokað sé að hrekja þær sannanir sem lagðar hafa verið fram um alvarleg lögbrot af hálfu þeirra sem eru í æðri stöðum samfélagsins (dómarar o.fl.).

Þær mannleysur sem eru við stjórnvölin vita það að verði litlafingri lyft til að höfða meiðyrðamál fyrir þær ásakanir og ummæli sem birt hafa verið um nafngreinda aðila þá yrði opnað fyrir flóðgátt upplýsinga um skipulagða glæpastarfsemi innan stjórnkerfis í landinu. Það eru margir aðrir en undirritaður sem orðið hafa fyrir skipulögðum lögbrotum af hálfu manna og kvenna í æðri stöðum samfélagsins og þar með taldir lögregla og dómarar.

Mannleysur og dáðlausir stjórnendur lögreglunnar eru ráðþrota og því gera þeir tilraunir til innbrota í húsnæði þeirra sem angra þá.

Til hvers þurfti lögreglan að komast inn í íbúð undirritaðs án heimildar og viðveru húsráðanda?

Það er augljóst að tilgangurinn með innrás lögreglunnar í íbúð undirritaðs var að planta sönnunargögnum um ólöglega starfsemi til að klekkja á undirrituðum. Þeir ætluðu síðan að ryðjast inn og ganga beint að plöntuðu gögnunum til að hafa eitthvað til að kæra út af.

Þegar glæpsamlegt athæfi innan lögreglunnar er komið á þetta hættulega stig er kominn tími til að hreinsa út glæpalýðinn sem stjórnar þar á bæ.

Eftir fimmtán ára samstarf með lögreglunni er undirritaður óhræddur við hina almennu lögreglumenn en grunar yfirmenn þeirra um græsku eins og raun ber vitni.

Framferði lögreglunnar var kært til Dómsmálaráðuneytisins og krafist svara um hver tilgangur lögreglunar hafi verið með tilraun til innbrots í húsnæði undirritaðs.

Ekki hefur borist svar frá ráðuneytinu við fyrirspurn undirritaðs innan tíu daga frests sem gefinn var til að svara og ítrekana tvívegis. Sennileg ástæða er að dregist hafi að svara fyrirspurn sú að með svari yrðu þeir að viðurkenna að um lögbrot af hálfu lögreglunnar hafi verið að ræða. Staða stjórnvalda (framkvæmdavalds) eftir viðurkenningu á lögbroti lögreglunnar myndi setja stjórnvöld í slík vandræði að grípa þyrfti til meiriháttar aðgerða í von um að vinna aftur traust almennings.

Til þess að lögbrjótar innan lögreglunnar vakni til raunveruleikans en svífi ekki í sæluvímu aðgerðarleysis þá verður staðið við það sem fram kemur í grein undirritaðs frá 13. nóvember 2017 ef ekki verði hafin rannsókn á hinum kærðu lögbrotum (glæpum).

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu er velkominn í heimsókn til undirritaðs í kaffi og jólakökur.

Reykjavík 11. desember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík

Dóms-morðinginn Ásgeir Magnússon.

Dóms-morðinginn umræddur, Ásgeir Magnússon, hefur gert í sínu starfi réttarfarsnauðgun svo að hann er sviptur friðhelgi. Réttarfarsnauðgun er misbeiting á valdi dómara í skjóli hinna ósnertanlegu. Að kveða upp dóm utan við lög landsins. M.ö.o. að misnota aðstöðu sína til að hygla öðrum eða í eiginhagsmunaskyni og fara ekki að gildandi lögum í landinu. Framferði þessa dóms-morðingja fólst í því að boða málsaðila ekki til þinghalds og reka með því mál án þess að stefndi hefði möguleika á að koma að vörnum. Boðun í þinghaldið hafði misfarist vegna mistaka af hálfu starfsmanns Íslandspósts eins og bréf Íslandspósts til Póst og fjarskiptastofnunar sannar.

Málið snerist um dómsmál nr. E-08318/2007 og E-08319/2007 hjá Héraðsdómi Reykjavíkur.

Dóms-morðinginn Á.M. valdi að halda áfram rekstri málanna þrátt fyrir að vera látinn vita um að boðun hafi ekki átt sér stað.

Það læðist að manni sá grunur að hugsanlega hafi spilað inn í hans gjörðir persónulegir hagsmunir þar sem mótaðilar í umræddum málaferlum voru banki og stjórnendur banka og ekki hafi mátt koma fram við réttarhöldin þær upplýsingar sem voru fyrir hendi um fjármálamisferli innan bankans.

Kom það í ljós nokkrum mánuðum eftir uppkvaðningu utanlagadóma dóms-morðingjans Ásgeirs Magnússonar að fjármálamisferli þeirra sem voru aðilar að málunum, Landsbankinn og stjórnarformaður bankans, var af slíkri stærðargráðu að annað eins hafði ekki sést á Íslandi og var langtum alvarlegra en fram kom í umræddri blaðagrein. Var af mörgum talað um, og kom fram í fjölmiðlum, að um bankarán af hálfu stjórnenda bankans hafi verið að ræða.

Dóms-morðinginn Ásgeir Magnússon kom í veg fyrir að upplýsingar um meint bankamisferli kæmu fyrir almennings sjónir og þar með einkalán stjórnarformannsins, án nokkurra trygginga, frá lífeyrissjóði sem hann var ekki aðili að. Lán þetta hvarf í gjaldþrota hít stjórnarformannsins auk annarra lána sem voru ekki löglega veitt eða umfram ákvæði laga þar um. Leiddi þessi óreiða til þess að eftirlaun lífeyrisþega voru skorin niður um sem næst 40%.

Hugsanlegt er að hægt hefði verið að bjarga einhverju af því sem tapaðist ef málin hefðu fengið lagalegan framgang fyrir dómi og upplýsingar komist á framfæri nokkrum mánuðum fyrir hrunið.

Hvort umrædd þrjóska dóms-morðingjans eigi rót sína að rekja til þess að honum var bent á að ekki væri rétt bókað hjá honum meðferð málanna á fyrri stigum. Var honum afhent skrifleg ábending um rangar bókanir. Dóms-morðinginn brást ókvæða við ábendingunum og henti hinum skriflegu gögnum í undirritaðan.

Hrokinn og yfirgangurinn í dóms-morðingjunum ósnertanlegu lýsir sér vel í meðferð þessara mála sem rakin hafa verið í bloggfærslum. Skriflegar sannanir fyrir því að ekki hafi verið boðað til þinghalds með sómasamlegum hætti eru sannanir fyrir þeim hefndaraðgerðum er þrífast innan hins íslenska réttleysis þegnanna þegar geðveilur dómara ráða ferðinni við uppkvaðningu dóma.

Dóms-morðinginn Ásgeir Magnússon er rétt dræpur eins og aðrir af sama sauðahúsi.

Dómara-MAFÍAN hefur hindrað endurupptöku þessa máls og annarra sem kært hefur verið út af til lögreglu. Af því má ljóst vera að glæpir sem framdir eru af dómurum eru LÖGLEGIR-glæpir, að þeirra eigin mati, þótt þeir (dómarnir) séu andstætt ákvæðum gildandi laga í landinu.

Reykjavík 22. desember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík