Fjölmiðlar og fréttamenn.

Í kastljósþætti að kvöldi miðvikudags 1. Október 2014 var athyglisvert viðtal við erlendan aðila sem hafði unnið að sjónvarpsefni þar sem tekið er á fréttum sem ekki koma fram vegna afstöðu fréttamanna og stjórnenda fréttamiðla í þá veru að fréttir megi ekki styggja stjórnvöld.

M.ö.o. ýjað er að því í viðtalinu að fréttir verða að vera stjórnvöldum þóknanlegar. Mátti skilja það sem svo að ótti eða annarlegir hagsmunir fréttamanna réðu því að fréttir væru ekki alltaf sannar heldur aðeins hálfsannleikur eða ósannindi og þjónaði hagsmunum stjórnvalda.

Frásögn þessa manns er mikill sannleikur um íslenska fréttamenn sem hafa hunsað að flytja fréttir af mannréttindabrotum dómara á Íslandi. Mannréttindabrotum sem framkvæmd eru í skjóli stjórnvalda og vísast þar til skrifa undirritaðs og greina Jóns Steinars Gunnlaugssonar um misnotkun dómara á valdi sínu. Greinar undirritaðs hafa ekki fengist birtar án skýringa af hálfu fjölmiðlafulltrúa.

Dómarar á Íslandi eru margir hverjir úr þeim hluta samfélagsins sem eru ribbaldar og lögbrjótar sem ættu að vera á bak við rimla fangelsis með öðrum kollegum sínum, það er lögbrjótum.

Þrátt fyrir að marg oft hafi verið leitað eftir aðstoð fjölmiðla við að koma stjórnvöldum í skilning um það að lögbrot dómara eru ekki síður alvarleg lögbrot en annarra þegna samfélagsins hefur ekki fengist neinn hljómgrunnur.

Samkvæmt lögum sem eru í gildi á Íslandi er dómurum aðeins heimilt að kveða upp úrskurði sína samkvæmt gildandi lögum í landinu. M.ö.o. að óheimilt (ólöglegt) er að kveða upp dómsúrskurð sem ekki hefur fullkomið gildi samkvæmt íslenskum lögum þar með talið að dómarar mega ekki byggja niðurstöður sínar á fölsuðum gögnum.

Ítrekaðar kröfur hafa verið gerðar til stjórnvalda um að leiðrétt verði lögbrot dómara þar sem notast hefur verið við fölsuð skjöl til að klekkja á öðrum málsaðila með ranglátum dómsúrskurði þá hafa stjórnvöld hunsað slíkar kröfur af ótta við þá smán og niðurlægingu sem íslenskir dómstólar og íslensk stjórnvöld yrðu fyrir.

Hefur verið farið fram á að skipuð verðri nefnd óháðra aðila (óháðum stjórnvöldum) til þess að fara yfir málsgögn, en skrifleg sönnunargögn um fölsun skjala er fyrir hendi í öllum tilvikum, og friðsamleg lausn fundin á milli stjórnvalda og þolendum lögbrotanna sem framkvæmd eru af dómurum.

Þeir aðilar sem þegnarnir eiga að snúa sér til þegar meint lögbrot eru framin, Lögreglan og Ríkissaksóknari, hafa neitað að rannsaka málin og borið við að skýrslur leiddu ekki til refsinga fyrir dómi. Þarna eru þessir aðilar búnir að taka að sér dómsvald sem þeir hafa ekki.

Þess má geta að einn hinna ákærðu í málunum er einn af æðstu mönnum lögreglu auk þess sem ráðuneytisstjóri í Innanríkisráðuneytinu er yfirhylmandi á lögbrotum. Þar með eru umræddir aðilar orðnir vanhæfir til þess að koma nálægt umræddum ákærum og engin önnur úrræði fyrir stjórnvöld en að skipa óháða aðila til að fara yfir umræddar kærur.

Það sem vekur mikla undrun er að þrátt fyrir að birtar hafi verið opinberlega ásakanir á  hendur meintum sakborningum um lögbrotin, og þeir nafngreindir, hefur enginn þeirra treyst sér til að höfða mál á grundvelli löggjafar um meiðyrði. Sú afstaða þeirra að reyna að þegja og þar með þagga niður jafn alvarleg mál af hálfu aðila er játning af þeirra hálfu að um lögbrot hafi verið að ræða og þeir þora ekki að stefna undirrituðum fyrir meiðyrði þar sem þá yrði upplýst um hvers konar starfsemi hið íslenska réttarkerfi er. Má líkja íslensku réttarkerfi við Nazisma, Stalínisma og Maóisma og vísast þar til réttarkerfis sem kennt er við þessar stefnur hverja fyrir sig.

Ef það er stefna stjórnvalda að þegnarnir eigi að taka refsivaldið í sínar hendur þegar upp koma lögbrot sem stjórnvöld (þríhöfða þursinn) treysta sér ekki til að leysa úr vegna aðildar æðstu manna samfélagsins að lögbrotum þá  er illa komið fyrir stjórnvöldum.

Umræddir aðilar eru réttarfarsnauðgarar þar sem réttarkerfinu er nauðgað af lögbrjótum í æðstu stöðum stjórnkerfisins.

Íslenskir fréttamenn hafa stungið hausnum í sandinn eins og sagt er að strúturinn geri þegar hann vill fela sig og vilja ekki gera neitt til að styggja stjórnvöld. Fréttamenn óttast að dómarar hefni sín á þeim með harðari dómum í meiðyrðamálum og þora því ekki að fjalla um mannréttindabrot á Íslandi sem eiga rót sína að rekja í dómskerfinu. Jón Steinar Gunnlaugsson fyrrverandi hæstaréttardómari hefur staðfest með skrifum sínum þá meinsemd sem felst í hefnigirni dómara hins íslenska réttarkerfis. Ennfremur hefur komið fram hjá honum J.S.G. að við úrskurð í málum sé þeim sem gera sér vonir um að komast í stöðu hæstaréttardómara, eins og héraðsdómurum, sé ekki treystandi til að úrskurða í málum án hlutdrægni.

Reykjavík 3. Október 2014

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík.