Meindýr glæpaverka 1. hluti

Fyrir hönd undirritaðs var óskað eftir skipun á matsmanni til að meta kostnað við tiltekið verk. Mál M-51/2001.

Eftir nokkuð þóf var skipaður maður til að meta kostnað við framkvæmdina.

Eftir rúma fjóra mánuði var matsgjörð skilað til lögmanns matsbeiðanda. Af hálfu matsbeiðanda var þess krafist að lögmaðurinn fengi úrskurð dómara um gildi matsgjörðar og þóknun fyrir verkið (vísast þar til ákvæða laga um skyldu dómara í þeim efnum).

Án samráðs við matsbeiðanda opnaði lögmaðurinn ábyrgðarbréfið frá matsmanninum og sá strax að umrædd matsgjörð var ekki á neinn hátt samkvæmt matsbeiðni en var augljósir hugarórar matsmannsins.

Af hálfu matsbeiðanda var þess krafist að lögmaðurinn krefðist þess að skipaður yrði nýr matsmaður til að ljúka umræddri matsgerð með vísan til á kvæða laga um skipan matsmanns. ( lög nr. 91/1991 gr. 61, liður 6).

Krafan lenti hjá öðrum dómara en hafði gefið út umrædda skipun matsmannsins og var engin skýring gefin á þeirri breytingu.

Umræddur dómari Eggert Óskarsson sem hafði fengið málið til úrskurðar og brást við eins og aðrir utanlagadómarar hins íslenska réttleysis.

Þrátt fyrir skýra skriflega kröfu matsbeiðenda um skipun á öðrum matsmanni til að meta kostnaðinn úrskurðaði dómarinn að matsgjörðin væri einskis virði en endurskipaði matsmanninn til að ljúka verkinu.

Þrátt fyrir skýrt ákvæði í lögum nr. 91/1991 gr. 61, liður 6. En þar stendur. „Ef matsmaður deyr, forfallast, reynist óhæfur til starfans eða vanrækir það kveður dómari annan í hans stað að kröfu matsbeiðanda“.

Var þarna um skýlaust brot dómarans á réttindum matsbeiðenda því að í dómsorðum kemur skýrt fram að matsmaður hefði vanrækt að fara eftir matsbeiðninni. Í bréfi frá dómstjóra kemur skýrt fram að umræddu matsmáli hafi lokið við framlagningu á matsgjörð og því hafi verið um nýskipan að ræða en ekki eins og dómarinn skrifar í bréfi til dómstólaráðs að hann hafi skipað matsmanni að ljúka verkinu. Verkinu var lokið við framlagningu á matsgjörð.

Virðingarlaus dómari gat þess einnig í bréfi til dómstólaráðs að aðilar máls hefðu getað áfrýjað úrskurðinum til Hæstaréttar. Með öðrum orðum að virðingalaus dómari hefur leyfi til að kveða upp utanlagaúrskurð (brot á lögum) í skjóli þess að hægt sé að vísa máli (heimsku dómarans) til Hæstaréttar.

Samkvæmt ákvæðum gildandi laga ber dómara að fara eingöngu eftir gildandi lögum í landi við dómsuppkvaðningu. Heimska dómarans hafði fjóra til reiðar.

Því má spyrja: Er hið ímyndaða yfirálag á Hæstarétti vegna málafjölda sem orsakast af utanlagaúrskurðum misvitra dómara sem ekki fara að lögum eða eru í hefndarhug gagnvart málsaðilum (vísast þar til ummæla Jóns Steinars Gunnlaugssonar fyrrverandi Hæstaréttardómara um dómstóla)?

Þrátt fyrir ítrekaðar kröfur matsbeiðenda um að áfrýja úrskurði Eggerts Óskarssonar til Hæstaréttar sagði hæstaréttarlögmaðurinn er annaðist málflutninginn að það væri ekki hægt. Fékkst engin skýring á því hvers vegna slíkt væri ekki hægt.

Því er hér með lýst yfir að Eggert Óskarsson er lögbrjótur og mannréttindaþjófur og hefur stöðu skóggöngumanns í íslensku samfélagi. Brot hans varða við ákvæði hegningarlaga.

Kristján S. Guðmundsson Fv. skipstjóri