Meindýr glæpaverka 4. hluti.

Hönd laga og réttar verður ei umflúin þeim feigðarfjanda sem hrjáir íslenskt réttarfar nema tekið verði á móti og utanlagadómar sem viðgengist hafa hjá íslenskum dómstólum verði leiðréttir.

Eitt mál er það sem Hæstiréttur Íslands gat með yfirhylmingu sinni bjargað einum af afkvæmum valdaklíkunnar í landinu frá hneisu með utanlaga dómi. Á meðan skjalafalsari úr æðri stétt landsins þarf ekki að svara til saka er hægt að dæma vitni sem kemur fyrir dóm í sex ára fangelsi fyrir að bera rangt fyrir dómi af gáleysi.

Krafa var lögð fyrir Hæstarétt um að ólögleg skattaálagning og ólögleg innheimta og fjárnám af hálfu Tollstjóraembættisins yrði dæmd ólögleg.

Um var að ræða álagningu skatts án lagaheimildar og innheimtuaðgerðir með fölsuðum gögnum sem lögð voru fyrir fógetann í Reykjavík af hálfu þess sem annaðist innheimtu fyrir tollstjóraembættið (núverandi næst æðsti maður lögreglunnar).

Þegar málið kom fyrir Hæstarétt var af hálfu réttarins neitað um að taka málið fyrir án þess að skýringar væru gefnar af hálfu Hæstaréttar. Eftir allnokkuð þóf við réttinn var fallist á að málið yrði tekið fyrir.

Fékkst málið ekki tekið fyrir fyrr en af hálfu Hæstaréttar var uppgötvaður möguleiki á utanlagaafgreiðslu í málinu sem ekki myndi valda skjalafalsaranum neinum vandkvæðum að mati dómara Hæstaréttar.

Lausnin fólst í því að ganga fram hjá ólöglegri álagningu skatts og fölsun á framlögðum gögnum við fjárnámið.

Lausnarorðið var að úrskurða í málinu, að vegna opinbers samfaraleyfis Jóns H.B. Snorrasonar var hann vanhæfur til að annast innheimtu fyrir tengdaföður sinn Tollstjórann í Reykjavík.

SPURT ER: Hvað kom þolendum ólöglegs fjárnáms við hvort innheimtustjórinn svæfi hjá dóttir tollstjórans? Þarna var um að ræða stjórnsýsluvandræði sem þolendur fjárnáms stjórnuðu ekki.

Hvergi kemur fram í dómsúrskurði Hæstaréttar það sem var megin krafa þolenda ólöglegs fjárnáms, að álagning skatts hefði verið ólögleg og að framlögð skjöl hafi verið fölsuð. Staðreyndin er sú að skjal sem lagt var fyrir fógeta var falsað og kom það fram við málareksturinn.

Hin auðvirðulega framkoma dómaranna (Péturs Hafstein, Guðrúnar Erlendsdóttur og Guðmundar Jónssonar með utanlaga dómi sínum) þá var álagning skatts án lagastoðar og fjárnámið ekki ólöglegt athæfi, aðeins var ólögleg aðkoma Jóns H. B. Snorrasonar vegna opinbers samfaraleyfis. Er þarna um utanlaga dóm að ræða í anda réttarfarsnauðgunar sem viðgengst á Íslandi. Var opin leið fyrir Tollstjóraembættið að setja annan í starf innheimtustjóra og halda áfram með málið að innheimta ólöglegan skatt.

Hin svívirðilega framkoma þeirra er stjórna í landinu að láta ekki leiðrétta eins augljós rangindi (utanlagadóma) og átt hafa sér stað í dómsmálum á Íslandi er ekkert annað en valdníðsla af hálfu stjórnvalda og yfirhylming á lögbrotum.

Fremstir í flokki yfirhylmingar eru Innanríkisráðuneytið, Ríkissaksóknari, Lögreglan (lögreglustjórinn) og þeir þingmenn löggjafarsamkomunnar á Íslandi sem rætt hefur verið við á undanförnum árum og farið fram á aðstoð við leiðréttingu á málum.

Framkoma umræddra þriggja dómara setur þá á bekk með skóggöngumönnum fyrri alda og eiga enga betri meðferð en slíkir á fyrri öldum.

Mannréttindi eru engin á Íslandi með slíka réttarfarsnauðgara, sem starfandi dómara, og hér eru nafngreindir. Þ.e. réttarfarsnauðgun er að fara ekki að gildandi lögum við uppkvaðningu dóma. Að mismuna lögbrjótum eins og hér er gert, að taka ekki á ólöglegum aðgerðum af hálfu hins opinbera, er brot á lögum um dómara þar sem þeir skulu aðeins kveða upp úrskurði samkvæmt gildandi lögum í landinu og óheimilt er að mismuna þegnunum.

Á það skal bent sérstaklega að ofangreindar ásakanir hafa áður verið birtar opinberlega án þess að aðilar hafi haft hugrekki til að stefna undirrituðum fyrir meiðyrði og er þeim gefinn aftur kostur á að hafa fé af undirrituðum með hjálp sinna samstarfsaðila innan hins íslenska réttleysis.

Reykjavík 6. desember 2014

Kristján Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík