Meindýr glæpaverka 13. hluti

Eitt er mál er sýnir siðblindu dómara af annarlegum ástæðum.

Mál þetta varðar afgreiðslu á sjóprófi hjá Héraðsdómi Reykjaness.

Á fundi hjá Rannsóknarnefnd sjóslysa hinn 13. mars 1992 ( bls. 107 í fundargerðarbók), vegna atviks um borð í togaranum Víði EA-910, var samþykkt af öllum nefndarmönnum að óska eftir framhaldssjóprófi í málinu og var málið undirbúið samkvæmt þeirri samþykkt.

Formaður nefndarinnar hafði símasamband (undirritaður var áheyrandi að samtali) við dómstjórann hjá Héraðsdómi Reykjaness, Ólöfu Pétursdóttur, og ræddi við hana um framgang málsins. Ólöf taldi engin vandkvæði vera en óskaði eftir skriflegri beiðni til að skjalfesta.

Var undirrituðum falið að skrifa umrædda beiðni og koma henni til skila og var það gert samdægurs.

Boðað var til sjóprófsins að fyrirsögn dómarans Guðmundar L. Jóhannessonar, sem fengið hafði málið sem dómari, hinn 4. janúar 1993.

Fyrir hádegi hinn 4. janúar 1993 hringdi forstjóri útgerðar skipsins og tilkynnti undirrituðum að vera vel undirbúinn fyrir sjóprófið sem hann jafnframt mótmælti. Fylgdi þessu símtali margs konar aðdróttanir forstjórans á störfum undirritaðs. Skömmu eftir símtalið við forstjórann hringdi lögmaður útgerðarinnar, Gísli Baldur Garðarsson hrl. og las undirrituðum pistilinn, að vera vel undir sjóprófið búinn því það yrði ekki vel fagnað.

Voru aðilar mættir seinni hluta dagsins og þinghald sett af dómaranaum með tvo meðdómsmenn.

Eftir að þinghald hafði verið sett og taka átti til við verkefnið dró Gísli Baldur Garðarsson hrl. upp tvö skjöl og lýsti því yfir að krafist væri frávísunar á kröfunni um sjóprófið vegna þess að það væri einkaherferð undirritaðs gegn útgerðinni. Sýndi hann dómaranum tvö skjöl sem undirrituð voru af tveimur nefndarmönnum í Rannsóknarnefnd sjóslysa. Voru það yfirlýsingar þessara nefndarmanna um að ekki hefði verið fjallað um umrætt mál í nefndinni.

Þessar yfirlýsingar voru gefnar af Á.Á. og H.K. þrátt fyrir að þeir hafi undirritað í fundargerðarbók nefndarinnar undir fundargerðina og fengið skriflegt afrit af fundargerð þremur dögum eftir fundinn.

Þegar ljóst var hvers eðlis yfirlýsingarnar væru krafðist undirritaður réttarhlés svo að formaður nefndarinnar gæti mætt til að leiða hið sanna í ljós. (( Undirritaður hafði tilmæli frá öllum formönnunum, sem tekin voru sem fyrirmæli, að tjá sig aldrei í réttarsal um lögfræðileg atriði)). Ég afþakkaði því að tjá mig um hinar fölsku yfirlýsingar því það væri verk formannsins.

Dómarinn og meðdómendur viku úr réttarsal og komu aftur eftir skamma stund.

Dómarinn lýsti því yfir að sjóprófsbeiðninni væri hafnað.

Meðal þess sem hann tiltekur í dómsorðum --- „og fyrir liggur að ágreiningur er við útgerð skipsins verður það að teljast eðlilegt að um málið verði fjallað í nefndinni“.

Siðblindur dómari Guðmundur L. Jóhannesson bókaði ekki kröfu undirritaðs um að gera réttarhlé heldur bókaði úr sínum sauruga hugsanagangi „ Kristján Guðmundsson f.h. Rannsóknarnefndar sjóslysa kveðst ekki óska að tjá sig um málið“. Krafa undirritaðs var réttarhlé.

Með vísan til bókunar í dómsorðum óskast siðblindur dómari Guðmundur L. Jóhannesson til að svara eftirfarandi spurningum.

1. Var dómarinn að ásaka formann nefndarinnar um ágreining við útgerðina?

2. Var dómarinn að ásaka þá tvo nefndarmenn sem ekki gáfu falska yfirlýsingu um ágreining við útgerðina?

3. Hvern var dómarinn að ásaka um að eiga í ágreiningi við útgerðina?

4. Hvað hafði dómarinn fyrir sér um að málið hafi ekki verið tekið fyrir á fundi nefndarinnar áður en boðað var til sjóprófsins annað en falskar yfirlýsingar tveggja nefndarmanna?

5. Eru fölsuð skjöl nægjanleg fyrir dómarann til að komast að niðurstöðu?

6. Hvers vegna bókaði hann ekki kröfuna frá undirrituðum um að gert yrði réttarhlé?

7. Hvað var til fyrirstöðu að gera réttarhlé og boða formann nefndarinnar á þingfundinn?

8. Hafði dómarinn vald til að svipta nefndina þeim rétti og skyldu til að rannsaka mál er vörðuð slys á sjó, samkvæmt ákvæðum Siglingalaga?

9. Fór dómarinn að gildandi lögum við afgreiðslu málsins?

Af framanrituðu er ljóst að dómarinn var að ásaka undirritaðan fyrir ágreining við útgerðina og brot í opinberu starfi. Undirritaður hefði án samráðs við nefndina stjórnað þessari tilraun til rannsóknar á málinu vegna ágreinings við útgerðina samkvæmt ummælum Gísla Baldurs Garðarssonar hrl. í byrjun þinghalds.

Ljóst er að siðblinda dómarans við afgreiðslu á þessu máli sýnir íslenskt réttarfar og fáránleikann í kringum dómara. Fyrirlitning þessa dómara á sannleikanum er ekkert einsdæmi.

Þetta lýsir einnig störfum sumra lögmanna, og þar með þessum, að nota fölsuð gögn skjólstæðingum sínum til framdráttar og það sé ekki sannleikurinn eða lagabókstafurinn sem gildir heldur sé það „Rússneska rúllettan“ sem sé spennan í starfinu í réttarsal.

Að morgni næsta dags á fundi með formanni nefndarinnar þar sem gerð var grein fyrir gangi máls hringdi frúin (formaðurinn) í Héraðsdóm Reykjaness og fékk samband við dómarann Guðmund L. Jóhannesson. Formaðurinn skammaði dómarann eins og óþekkan skólakrakka fyrir réttarfars afglöp o.fl. og var undirritaður áheyrandi að samtalinu.

Var strax farið fram á það af undirrituðum að áfrýja úrskurði Guðmundar L. Jóhannessonar til Hæstaréttar þar sem ég væri ekki sáttur við að vera talinn brotlegur í opinberu starfi. Var því alfarið hafnað af formanninum.

Ég ræddi við lögmenn er ég þekkti og þeir sögðu allir að ég gæti ekki áfrýjað málinu þar sem ég hefði ekki forræði þess það væri hjá formanninum. Formaðurinn var Ragnhildur Hjaltadóttir núverandi ráðuneytisstjóri í Innanríkisráðuneytinu.

Á næsta fundi nefndarinnar hinn 8. janúar 1993 (bls. 120 í fundargerðarbók) mætti bara annar af þeim sem gefið hafði falska yfirlýsingu. Samkvæmt bókun í fundargerðarbók nefndarinnar sagði umræddur nefndarmaður H.K. m.a. að hann hefði gefið þessa yfirlýsingu til að stríða Kristjáni (framkvæmdastjóra nefndarinnar).

Af framanrituðu er ljóst að réttarríkið Ísland er rotið og siðblint.

Hvers vegna var málinu ekki áfrýjað og hinir tveir seku látnir víkja úr nefndinni eftir jafn alvarlegar falskar yfirlýsingar?

Eftir ábendingu dómara við yfirheyrslur yfir vitnum getur það varðað allt að sex ára fangelsi fyrir að bera rangt fyrir dómi af gáleysi eða ásetningi. Hvaða refsingu á dómari yfir höfði sér þegar hann fer ekki að lögum og notar falskar yfirlýsingar máli sínu til stuðnings?

Hvað vakti fyrir formanninum að hylma yfir jafn alvarlegt brot og það að gefa falska yfirlýsingu sem lögð var fram í dómi. Er formaðurinn ekki brotlegur við hegningalög þar sem það er refsivert að hylma yfir lögbrot.

Rétt þótti að hindra smán nefndarinnar við opinberun á fölskum yfirlýsingum nefndarmanna en minna virði mannorð og mannréttindi framkvæmdastjórans.

Utanaðkomandi aðilar geta sjálfir metið hvers konar starfsandi er í slíkri tómstundagamans nefnd þar sem ekkert traust er hægt að bera til neins. Falskar yfirlýsingar geta komið upp ef nefndarmaður er í fúlu skapi.

Á Íslandi er það ekki sama hver eða hverjir brjóta lögin.

Hvernig er hægt að virða það sem kallað er réttlæti á Íslandi þegar dómarar hvorki virða lög landsins né stjórnarskrá.

Umræddur dómari verður að teljast siðblindur mannorðsmorðingi, mannréttindaþjófur og réttarfarsnauðgari.

Reykjavík 25. mars 2015.

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12-2

109 Reykjavík