Meindýr glæpaverka 1 6. hluti.

Fyrirsögn þessi MEINDÝR GLÆPAVERKA er tekin úr þekktri óperu (rússneskri) er fjallar um misbeitingu valds af hálfu ráðandi afla í þjóðfélaginu.

Fyrirsögnin á vel við lögbrot framin af íslenskum dómurum í réttarsölum og ber þar hæst Ásgeir Magnússon sagður Héraðsdómari í Reykjavík sem framdi sín lögbrot af tómum hefndarþorsta þar sem hann var afsagður sem dómari vegna tengsla við aðra lögbrjóta innan hins íslenska réttleysis sem kallað er réttarkerfi.

Þess ber að geta sérstaklega að um er að ræða tvö sjálfstæð mál, með hvort sitt númer í málaskrá dómsins, er varða sama grundvöll að málarekstri auðvaldsklíku landsins. Um var að ræða misnotkun á fjármunum í vörslu banka. Mál þessi fengu númerin E-08318/2007 og E-08319/2007.

Því má bæta hér við að gerð var skrifleg athugasemd við ranga bókun dómarans í gerðarbók dómsins sem hann í kurteisi sinni henti í mig. Umrædd falsbókun dómarans, bókun sem gerð var skrifleg athugasemd við sem ranga bókun, var borin undir tvo dómara. Þeir sögðu báðir að þetta væri ekki falsbókun en afar illa orðað og vafasöm bókun. Hvað segi þessi umsögn annarra dómara.

Eftir málarekstur vegna vanhæfis dómarans sem og annarra dómara við Héraðsdóm Reykjavíkur og úrskurð Hæstaréttar að umræddur ofurhugi þyrfti ekki að víkja sæti var sent bréf frá embættinu um þinghald að því er sagt er frá embættinu. Póstþjónn kom með umrætt bréf, að því sagt er, um kl. 17:30. Umrætt bréf var ekki borið út eins og lög kveða á um samkvæmt skriflegri viðurkenningu frá Póst og fjarskiptastofnun og Íslandspósti. Fékk ég ekki að halda bréfinu þrátt fyrir að vera búinn að kvitta fyrir móttöku þess á pappír sem fylgdi bréfinu.

Eftir kvittun fyrir móttöku bréfsins og fá það í hendur krafðist póstþjónninn þess að fá ennfremur kvittun á lófatölvu. Var því neitað og þess getið að aldrei yrði gefin rafræn undirskrift á fölsunarbúnað sem slíkur búnaður væri. Póstþjónninn krafðist þess að fá bréfið aftur. Var bréfið rifið upp (umslagið) ef með því væri komin sú staða að bréfið yrði skilið eftir. Það gekk ekki og krafðist póstþjónninn að fá bréfið aftur. Þar sem ég er ekki fyrir handalögmál við menn var bréfið afhent. Gert var ráð fyrir að sækja bréfið á pósthúsið daginn eftir.

Samkvæmt útskrift frá Íslandspósti var bréfið afhent Héraðsdómi Reykjavíkur kl. 09:30 daginn eftir og kom því aldrei til greina að sækja bréfið á pósthúsið.

Þegar ljóst þótti, þremur dögum síðar kl: 12:20 að bréfið fengist ekki eða mætti sækja það á pósthús var Héraðsdómi Reykjavíkur sent símbréf þar sem tilkynnt var um að neitað hefði verið um afhendingu bréfsins. Engin vitneskja var hver sendandinn væri nema Héraðsdómur Reykjavíkur. Undirritaður var búinn að bíða eftir afgreiðslu embættisins í alllangan tíma, þrjú ár, á tveimur matsbeiðnum nr. M-121/2003 og M—140/20044 og vissi því ekkert um hver væri sendandinn innan húss hjá embættinu. Símbréf þetta var sent á afgreiðslu embættisins og tímasetningin 12:20 sett á því póstur var borinn út kl. 12:15 og umrætt bréf eða tilkynning um það var ekki með.

Þrátt fyrir skriflega viðurkenningu úr senditæki um að skjalið hefði verið móttekið hjá Héraðsdómi Reykjavíkur brá svo við að umrætt símbréf var látið hverfa hjá embættinu og aldrei fengist skýring á hvarfi þess þrátt fyrir skriflegar kröfur þar um.

Þar sem engar upplýsingar voru fyrir hendi um hvert erindi bréfsins væri var lítið hægt að gera.

Það að fara ekki að lögum, og falsa gerðarbók dómsins eins og téður dómari ,Ásgeir Magnússon, gerði og boða ekki til þinghalds eins og ráð er fyrir gert í lögum, setur hann á bekk með sekum skógarmönnum fortíðarinnar. Skóggöngumenn fortíðarinnar voru réttdræpir hvar sem til þeirra náðist. Voru menn dæmdir til skóggöngu fyrir minni sakir en umræddur Ásgeir Magnússon hefur gert í sínu starfi réttarfarsnauðgana. Réttarfarsnauðgun er misbeiting á valdi dómara í skjóli hinna ósnertanlegu að kveða upp dóm utan við lög landsins. M.ö.o. að misnota stöðu sina til að valda öðrum tjóni, misnota aðstöðu sína til að hygla öðrum eða í eiginhagsmunaskyni og fara ekki að gildandi lögum í landinu.

Á tilkynningu frá Íslandspósti þegar bréfið var endursent stendur –neitað áritun á lófatölvu –

Það kemur hvergi fram að neitað hafi verið að taka á móti bréfinu heldur var hafnað að afhenda bréfið af hálfu Íslandspósts.

Af framansögðu er ljóst hverjum manni með meðalskinsemi að ekki var farið að lögum við afgreiðslu þessa máls af hefndargirni, sem hrjáir dómara vegna mikilmennskubrjálæðis og hafi það ráðið ríkjum.

Fölsun dómarans á fjarveru undirritaðs við þinghald er yfirlýsing þess sem heldur sig vera jafnari en aðrir eins og svínin í sögu Orwells . Þrátt fyrir að mætt hafi verið í næsta dómþingi eftir upplýsingar í fjölmiðlum af fyrirtöku í málunum var af hálfu dómarans lýst yfir að undirritaður væri ekki lengur málsaðili. Var því lýst yfir í votta viðurvist af undirrituðum að dómarinn væri mannréttindaþjófur.

Fara má yfir ýmislegt sem fram kemur í dómsorðum er lýsir heimsku dómarans er hann tekur að sér að túlka orð og orðasamband eftir kröfu stefnanda án þess að hafa nokkra stoð í lögum eða skráðum heimildum (orðabókum) um skilning á umræddum orðum.

Dómarar eiga aðeins að kveða upp dóma samkvæmt gildandi lögum í landinu en ekki samkvæmt heiftrækni og hefndargirni dómarans eða kröfur sem ekki falla innan gildandi laga.

Umræddur dómari kom í veg fyrir að upplýsingar um bankamisferlið sem fram kom í blaðagreininni kæmust upp á yfirborðið á fyrri hluta ársins en upplýstist í október 2008 við bankahrunið. Þessar upplýsingar máttu ekki koma í sviðsljósið á fyrri hluta ársins 2008 vegna ofríkis dómarans og hugsanlega einkahagsmuna hans.

Meindýr glæpaverka og réttarfarsafglapa sem kallast réttarfarsnauðgun með utanlaga dómum sínum setur umræddan Ásgeir Magnússon á stall með SS böðlum Nasistaríkis Þjóðverja og NKVD böðla kommonista Sovétríkjanna.

Það læðist að manni sá grunur að hugsanlega hafi spilað inn í hans gjörðir persónulegir hagsmunir þar sem mótaðilar í umræddum málaferlum voru banki og stjórnendur banka og ekki hafi mátt koma fram við réttarhöldin þær upplýsingar sem voru fyrir hendi um fjármálamisferli innan bankans.

Kom það opinberlega í ljós nokkrum mánuðum eftir uppkvaðningu utanlagadóma Ásgeirs Magnússonar að fjármálamisferli þeirra sem voru aðilar að málunum er fjallað var um í greininni var af slíkri stærðargráðu að annað eins hafði ekki sést á Íslandi og voru langtum alvarlegri en fram kom í umræddri blaðagrein. Var af mörgum talað um, og kom fram í fjölmiðlum, að um bankarán af hálfu stjórnenda bankans hafi verið að ræða.

Þær upplýsingar sem voru fyrirliggjandi, en máttu ekki koma fram vegna ofríkis Ásgeirs Magnússonar sagðan Héraðsdómara, hefðu hugsanlega leitt til aðgerða fyrr og möguleiki að einhverju hefði verið hægt að bjarga af stuldi frá lífeyrissjóðnum, sem umrædd málaferli tengdust. Fjármunir er voru í vörslu bankans og hurfu voru nálægt 40% af rástöfunarfé sjóðsins og þar með skerðing á eftirlaunum sjóðfélaga.

Það að persónulegt lán stjórnarformanns bankans frá lífeyrissjóðnum án nokkurra trygginga sýnir þá spillingu sem átti sér stað í réttarsölum hins íslenska réttleysis og stjórnað af téðum dómara Ásgeiri Magnússyni. Að upplýsingar um misferli af hálfu valdamanna eru bannaðar. Slíkt átti sér stað á öldum áður þegar líflát eða fangelsi var hlutskipti þeirra sem gagnrýndu valdastéttina.

Því má bæta við hér að þrátt fyrir bréfaskriftir við Héraðsdóm Reykjavíkur þar sem farið var fram á að fá umrætt bréf eða afrit af því hefur það ekki fengist og því síður skýringar á ástæðu þess. Þar af leiðandi er ekki fyrir hendi vitneskja um hvort það var varðandi umrædd mál eða eitthvað allt annað og aldrei hafi staðið til að bréfið yrði afhent frá Íslandspósti.

Þar sem ekki hefur fengist friðsamleg lausn af hálfu ráðandi afla í landinu (stjórnvalda) á þeim utanlagadómum (réttarfarsnauðgunum) sem kveðnir hafa verið upp í réttarsölum hins íslenska réttleysis, þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir, er nauðsynlegt að grípa til harðari aðgerða og þar á meðal þess sem birt er hér og á síðustu mánuðum.

Ef meindýr glæpaverka sem nafngreint er í grein þessari þorir ekki að leita síns réttleysis, með aðstoð samstarfsaðila innan dómskerfisins, er þar vísbending um þá réttarfarsnauðgun sem á sér stað í hinu íslenska réttarkerfi og framið af téðum dómara.

Margar greinar um meindýr glæpaverka hins íslenska réttarkerfis hafa verið birtar. Ummæli Jóns Steinars Gunnlaugssonar fyrrum Hæstaréttardómara um réttarkerfið ætti að vekja þegna þessa lands til ummhugsunar um mannréttindi og gildi þeirra réttinda. Ráðamenn Morgunblaðsins og Fréttablaðsins hafa hafnað að birta greinar frá undirrituðum svo farin hefur verið þessi leið við birtingu.

Reykjavík 30. mars 2015

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12-2

109 Reykjavík