Meindýr glæpaverka 17. hluti.

Eftir birtingu á greininni er nefnd var Meindýr glæpaverka 11. hluti voru viðbrögð allt önnur og öðruvísi en ég átti von á.

Það sem vekur mesta furðu er hve fáir Íslendingar þekkja mýkri merkingu þess orðs sem var notað. Harðari merkingin er ríkari hjá fólki.

Ég fékk heimsókn lögreglu og kennslu í hvernig ætti að kæra mál til lögreglu. Aðilar höfðu ekki gert sér grein fyrir því að mál höfðu þegar verið kærð til þeirra aðila sem eiga að taka við kærumálum, lögreglu og Ríkissaksóknara ásamt aðstoðar frá Umboðsmanni Alþingis. Var þeim sagt að búið væri að fara gegnum öll kærustig sem finnast í rotnu samfélagi þar sem reynt er af hálfu lögreglu og Ríkissaksónara o.fl. að hylma yfir þjófnað, kærur vegna yfirhylmingar á lögbrotum, lögbrot framin af dómurum svo og þjófnað að fyrirskipun ráðherra samkvæmt því er fram kemur í lögregluskýrslu. Umræddir lögreglumenn voru hinir kurteisustu og ræddu um vandamál sem þessi grein gæti valdið. Þeir voru undrandi á þeim upplýsingum er þeir fengu um yfirhylmingu af hálfu lögreglu og Ríkissaksóknara á lögbrotum æðstu manna þjóðfélagsins.

Það sem vakti meiri undrun var viðræður við aðila sem eru reiðubúnir til að aflífa dómara. Kom þar fram hve fyrirlitning og hatur er víðtækt í samfélaginu í garð dómara og skýrir vafalítið það litla traust þegna samfélagsins í garð réttarkerfisins. Að ekki þurfi annað en smella saman fingrum þá verði framkvæmd slík athöfn.

Með vísan til fyrri samskipta við lögreglu er varðar framlagðar kærur er æskilegt að aðilar hraði friðsamlegri lausn þessara mála svo að ekki þurfi að smella saman fingrum og vakna upp við ferðalag eins sakborninga inn í hin eilífu veiðilönd.

Eftir rúmlega tuttugu ára leit að réttlætinu án árangurs í þjóðfélagi sem stjórnað er af misvitrum mönnum og í sumum tilvikum vanvitum styttist í að þolinmæði þrjóti og fingursmellur heyrist er leiði til þess að einn sakborningur verði sendur til eilífrar veiði.

Nú er búið að vega 7 dómara og þar af þrjá með aðstoð heiðarlegra manna. Hafa allir dómararnir verið vegnir í það að falla á skala lögbrota af verstu tegund. Falla öll lögbrotin undir ódæðisverk. Ódæðisverk manna sem fengið er það hlutverk að stuðla að réttlátara samfélagi með því að túlka hvað sé rétt og hvað sé rangt í samskiptum þegnanna með tilliti til gildandi laga. Allir þessir sjö hafa brugðist skyldum sínum og brotið lög og verk þeirra falla undir það sem kallað er ódæðisverk og hafi þeir engar málsbætur. Við samanburð á niðurstöðum dóma með hliðsjón af málsaðstæðum er greinilegt samspil hefndaraðgerða af hálfu dómara þar sem lög eru kerfisbundið þverbrotin til hagsbóta fyrir hefndaráráttu dómara.

Með vísan til laga nr. 19 / 1940 greinar 130 og 131 eru skýr ákvæði um refsingar fyrir lögbrot dómara. Dómarar komast upp með sína glæpi því lögmenn fást ekki til að taka að sér mál er varða lögbrot dómara, rannsóknaraðilar, lögregla og Ríkissaksóknari neita að rannsaka kærur um slík mál og standa þar með í yfirhylmingum á lögbrotum æðstu manna ríkisins.

Ódæðisverk eru framin af ódæðismönnum og samkvæmt sögu Orwells eru þetta svín. Hvort þessi svín (dómarar) séu æt tel ég þau ( þessi svín) aðeins vera fyrir maðka, bakteríur og örverur. Hvort þessum svínum verði refsað ræðst af stjórnvisku framkvæmdavaldsins og allir þegnar landsins verði jafnir fyrir lögunum, eins og lög og stjórnarskrá gera ráð fyrir, en svínin séu ekki jafnari en aðrir.

Ég hef eitthvað af þolinmæði enn þá en hvenær hún þrýtur kemur í ljós og refsivaldi verði beitt samkvæmt neyðarrétti þegnanna ef yfirhylmingaráráttu stjórnvalda á lögbrotum æðstu manna ríkisins verður ekki hætt.

Reykjavík 31. mars 2015.

Kristján S, Guðmundsson

Árskógum 6 12-2

109 Reykjavík