Meindýr glæpaverka 25. kafli

Með vísan til greinar um meindýrin 23. kafla var fyrirspurnum beint til konu til könnunar á því hvort réttlætiskennd kvenna væri að einhverju leyti önnur en karlanna í dómarastétt Hæstaréttar.

Því er hér með leitað eftir svörum frá þeim er voru með frú Guðrúnu Erlendsdóttur við uppkvaðningu dóms í máli nr. 15 /1991 í málaskrá Hæstaréttar.

Verður hér tekinn fyrir Hæstaréttardómarinn Guðmundur Jónsson kt. 100225-3959.

Með vísan til máls fyrir Hæstarétti Íslands nr. 15/1991 þar sem niðurstaða dómsins hljóðaði upp á að kynlíf Jóns H.B. Snorrasonar og konu hans (dóttir tollstjórans í Reykjavík) hafi verið meinvaldur í umræddu máli. Eftirfarandi spurningar eru hér með lagðar fyrir fyrrverandi Hæstaréttardómara G. J.

Hver af dómurunum þremur sem skipuðu réttinn við uppkvaðningu dóms í máli nr. 15 /1991 samdi uppkastið að dómsorðum (vísað til umsagnar Jóns Steinars Gunnlaugssonar um starfshætti Hæstaréttar)?

Umrætt mál snerist um ólöglega álagningu skatts (álagningu skatts án nokkurrar stoðar í lögum) og innheimtu skattsins af hálfu Tollstjóraembættisins í Reykjavík. Gróf lögbrot af hálfu starfsmanna stofnananna eða alvarleg mistök.

Þrátt fyrir viðurkenningu Skattstjórans í Reykjavík (skriflegri í vörslu Hæstaréttar) á að mistök hafi orðið hjá embættinu (Skattstofunni) hélt tollstjórinn áfram innheimtu sem endaði í fjárnámi án frekari viðvarana.

Eftir að fulltrúi Borgarfógetans í Reykjavík, sem hafði framkvæmt umrætt fjárnám, hafði skoðað gögn, sem lögð voru fyrir hann, sagði hann að nauðsynlegt væri að fá þessu máli hnekkt með áfrýjun til Hæstaréttar Íslands.

Málinu var stefnt til úrskurðar hæstaréttar en af hálfu Hæstaréttar Íslands var málinu tvívegis vísað frá dómi, með þeim ummælum að þetta væri ekkert mál, að sögn lögmannsins sem fenginn var til að flytja málið. Undirritaður var ekki sáttur við þá afgreiðslu og krafði Hæstarétt Íslands um afgreiðslu málsins.

Hvaða breyting frá fyrstu og annarri tilraun til áfrýjunar málsins varð á eðli máls þess sem áfrýjað var og fékk við þriðju tilraun til áfrýjunar nr. 15 /1991 í málaskrá Hæstaréttar þegar það loks fékkst tekið fyrir af Hæstarétti við þriðju tilraun?

Í þriðju tilraun til réttlátrar meðferðar máls fyrir dómi komust hæstaréttardómarar að þeirri niðurstöðu að bjarga mætti orðspori embættanna (Skattstofunnar og Tollstjóraskrifstofu) og innheimtustjórans, sem hafði áritað ósannindi á skjalið sem afhent var Borgarfógeta, með úrskurði um vanhæfi innheimtustjórans vegna tengsla við tollstjórann. Vanhæfi Jóns H.B. Snorrasonar til að sinna innheimtu fyrir tollstjóraembættið var stjórnsýsluvandamál en ekki mitt vandamál.

Var af hálfu Hæstaréttar verið að fela ólöglega áritun Jóns H.B. Snorrasonar á skjal það sem Borgarfógeta var afhent við kröfu um fjárnám vegna ólöglegs skatts?

Kynlíf Jóns H.B. Snorrasonar og konu hans varð að uppsölulyfi fyrir dómara Hæstaréttar Íslands.

Dómarar voru eins og fram kom í grein til frú Guðrúnar Erlendsdóttur:

Guðrún Erlendsdóttir, kt. 030536-3209

Pétur K. Hafstein, kt. 200349-4079

Guðmundur Jónsson kt. 100225-3959

Hér með er skorað á hr. Guðmund Jónsson, fyrrverandi Hæstaréttardómara, að stíga fram og viðurkenna að mistök hafi orðið við úrskurð í umræddu máli. Mál Hæstaréttar nr. 15/1991.

Með vísan til aðildar hr. G. J. hæstaréttardómara að umræddu máli nr. 15 / 1991 óskast svar frá dómaranum um það hver var sök dóttur tollstjórans og í hvaða tilgangi voru tengsl hennar við föður sinn og innheimtustjórann komið inn í dómsorð máls (sem vanhæfi Jóns H.B. Snorrasonar til að koma að málinu vegna tengsla) sem hún átti enga aðkomu að?

Verður það að teljast einkennilegt lögbrot að kenna dóttir tollstjórans í Reykjavík um alvarleika þeirra lögbrota er fram fóru við innheimtu á ólöglega álögðum skatti og ólöglegri innheimtuaðgerð. Konan var tengiliður á milli innheimtustjórans og stjórnanda tollstjóraembættisins (dóttir tollstjórans).

Er hér með skorað á hr. Guðmund Jónsson fyrrverandi Hæstaréttardómara að svara því að hvaða leyti kynlíf dóttur tollstjórans hafði áhrif á ólöglega álagningu skatts og ólöglega innheimtu á skattinum sem mér var gert að greiða?

Var af hálfu Hæstaréttar (dómara réttarins) verið að hylma yfir lögbrot Skattstofunnar og Tollstjóraembættisins og þar með talið fölsun á skjalinu sem lagt var fyrir Borgarfógeta (skjalið var falsað eins og kom fram við málareksturinn)?

Hvar kom vanhæfi Jóns H.B. Snorrasonar að ólöglegri álagningu skatts af hálfu Skattstofunnar í Reykjavík og ólöglegri fjárkröfu Tollstjóraembættisins?

Fyrrverandi hæstaréttardómari er ennfremur spurður að því hvort það sé ekki rétt að eftir uppkvaðningu dóms Hæstaréttar í máli nr. 15 / 1991 þá hafði Tollstjórinn í Reykjavík lagalega frjálsar hendur til að skipa nýjan innheimtustjóra og halda áfram innheimtu á ólöglega álögðum skatti?

Að lokum er best að nota orðafar ungu kynslóðarinnar við ritun á íslensku. Hvernig hefði hr. Guðmundur Jónsson fyrrverandi hæstaréttardómari afgreitt mál nr. 15/1991 ef Jón H.B. Snorrason hefði riðið annarri konu en dóttir tollstjórans?

Rétt þykir að benda á varnaðarorð dómara til vitna við framburð fyrir dómi, að rangur framburður af vangá eða ásetningi geti varðað allt að sex ára fangelsi. Erfitt er að finna ákvæði í lögum um viðurlög við óaðgæslu, vangá eða röngum vinnubrögðum við afgreiðslu mála hjá opinberum starfsmönnum í æðstu stöðum. Benda má á að sé eitthvað slíkt ákvæði í lögum er því ekki beitt þegar menn í æðri stöðum eiga í hlut sbr. fjárnám framkvæmt af hálfu Borgarfógeta í Reykjavík á grundvelli falsaðra pappíra og tilhæfulausrar innheimtu. Í dómsorðum Hæstaréttar í máli nr. 15/1991 er hvergi getið um óaðgæslu eða vangá fógeta að taka gott og gilt falsað skjal sem grunn að fjárnámi.

Með vísan í lögregluskýrslu nr. 007-2015-023922 í skjalasafni lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu þar sem þér ásamt Guðrúnu Erlendsdóttur og Pétri K. Hafstein hæstaréttardómurum eruð ákærð fyrir lögbrot við afgreiðslu á ofangreindu máli nr. 15 / 1991. Kærunni hefur verið stungið undan af Ríkissaksóknara og lögreglustjóranum á höfuðborgarsvæðinu vegna yfirhylmingarstefnu stjórnvalda (framkvæmdavalds) á lögbrotum sem framin eru af æðstu mönnum ríkisins.

Þar sem ekki er ljóst hvort allir Íslendingar geri sér ljóst að orðið hjónaband merkir (þýðir) opinbert leyfi (leyfi stjórnvalda) til tveggja persóna af andstæðu kyni (konu og karls) til kynlífs (samfara, kynmaka, ríðinga) og heimild til barneigna. Öðru nafni opinbert samfaraleyfi konu og karls.

Hvort þér fallið undir þann hóp manna sem kallaður er gaddavírshórur (óheiðarleg persóna) ræðst af afstöðu yðar til þessa erindis.

Reykjavík 15. júlí 2015

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12 - 2

109 Reykjavík