Meindýr glæpaverka 26. kafli.

Þar sem friðsamleg lausn á yfirgangi og lögbrotum af hálfu stjórnvalda og þar með töldum dómurum, sem staðið hefur í mörg ár, er kominn tími til að láta sverfa til stáls. Má líkja framferði stjórnvalda, dómarastéttarinnar og æðstu manna í stjórnsýslu ríkisins gegn mér við framferði Japana með svívirðilegri árás á Bandaríkin 1941. Framferði dómarastéttarinnar með réttarfarsnauðgunum, mannréttindaþjófnaði, mannorðsmorði og utanlagadómum við uppkvaðningu dóma sem getið hefur verið um í skrifum þessum (sex utanlaga dómar) og viljaleysi stjórnvalda til að stöðva slíkt framferði og leiðrétta eða bæta fyrir ódæðisverkin, er framin hafa verið gegn einni persónu, eru sambærileg við ódæðið 1941 gegn heilli þjóð.

Af framansögðu er kominn tími til að svara fyrir sig og veita stjórnvöldum og dómarastéttinni alvarlega lexíu. Hvort líkja megi því við kjarnasprengju sem varpað verður fram er hverjum frjálst að dæma um. Þær þrjár greinar sem þegar hafa verrið birtar um framferði Hæstaréttardómarana verður aðeins byrjunin á herferð gegn stjórnvöldum þar til leiðrétting fæst á ódæðisverkum dómara.

Eins og áður hefur verið getið um verður refsi og agavaldið ekki í höndum ríkisins þegar ég fer af stað. Hvaða refsing verður fyrir valinu hefur ekki verið ákveðið en aflífun meindýrs er ekki útilokuð ef það verður talin eina leiðin til að jafna ágreininginn. Aflífun eins meindýrs má líkja við kjarnorkusprengjuna á Hirosima 1945. Hvort ég þurfi einnig að gera samlíkingu á Nagaski kemur í ljós með aflífun á öðru meindýri.

Með vísan til þess sem áður hefur komið fram er ekki hægt annað en hæðast að framkvæmdavaldinu vegna úrræðaleysis í þessum málum þrátt fyrir þær viðvaranir sem fram hafa komið. Framkvæmdavaldið hefur valið að sitja undir ásökunum um lögbrot og aðhafast ekkert af ótta við að missa enn frekar stjórn á málum með aðgerðum gegn mér. Stjórnvöld hafa enn þá stjórn á sinni yfirhylmingarstefnu.

Sú spurning hefur vaknað - hvort þau sönnunargögn sem hafa verið lögð fram séu af þeim gæðaflokki (sannleiksgildi) að hinir ákærðu væru allir komnir á sakamannabekk ef rannsókn færi fram og því sé yfirhylminga stefnan valin?

Allar líkur benda til þess að sannanir fyrir lögbrotum af hálfu þessara aðila (dómurum) að réttarkerfið (dómskerfið) yrði áratugi að ná sér upp úr þeim fúapytti sem búið er að koma því (réttarkerfinu) í af siðblindum dómurum.

Viðurkenning sakborninga (játning) á þeim glæpum sem þeir eru ákærðir fyrir kemur best fram í þeim ótta þeirra að þora ekki að ákæra undirritaðan fyrir meiðyrði. Með vísan til þess sem hefur verið ritað um lögbrot af hálfu meindýra glæpaverka er þeirri spurningu beint til Íslendinga hvort einhverjir hafi orðið fyrir svipaðri meðferð eineltis af hálfu þjóna réttarkerfisins eins og hér hefur verið lýst?

Þeir sem hafa ámóta sögur um ólöglega afgreiðslu (lögbrot), af hálfu hins íslenska réttarkerfis, og hér hefur verið lýst er velkomið að hafa samband ef aðilar hafa áhuga á að koma á framfæri lögbrotum af hálfu dómara. ATH. sími undirritaðs er hleraður.

Ef fyrir liggja sannanir eins og liggja fyrir í þeim málum sem hér hafa verið tekin fyrir er ég reiðubúinn til að aðstoð við að koma þeim á framfæri ef það gæti leitt til þess að réttarfarsnauðgunum og utanlagadómum siðblindra dómara linni í íslensku réttarkerfi.

Á það skal bent sérstaklega að þrátt fyrir að skrifaðar hafa verið ótalinn fjöldi greina í Morgunblaðið og BLOGGIÐ, eftir að stjórnendur Morgunblaðsins neituðu birtingar á greinum undirritaðs, án þess að hinir ákærðu sem hafa verið nafngreindir hafi þorað að ákæra undirritaðan um meiðyrði með vísan til ákvæða laga þar um. Þessi afstaða sökudólganna er merkilegri vegna þess að greinar þær sem hafa borið heitin Meindýr glæpaverka hafa verið sendar ráðuneytum, lögreglu, ríkislögreglu, Héraðsdómum, Hæstarétti og fjölmiðlum svo og Alþingismönnum. Greinar þessar hafa verið skrifaðar undir fullu nafni svo að ekkert væri óljóst.

Hafa sökudólgarnir notið dyggrar aðstoðar Innanríkisráðherra, Ríkissaksóknara og lögreglustjórans á höfuðborgar svæðinu, sem allar eru kvennkyns, við að hylma yfir glæpina þar sem neitað hefur verið um formlega rannsókn á þeim ákærum sem lagðar hafa verið fram. Þetta er gert af réttlætiskennd kvenna þrátt fyrir að skriflegar sannanir séu fyrirliggjandi í öllum málunum.

Því er óhætt að fullyrða að allt sem ritað hefur verið um lögbrot, utanlagadóma og réttarfarsnauðganir af hálfu þjóna réttarkerfisins eru sannar. Ef lögbrjótum réttarkerfisins væri ekki ljóst, að með stefnu fyrir meiðyrði væru þeir þegar komnir á bekk með sakamönnum og ættu sér engar málsbætur, hefðu þeir stefnt undirrituðum fyrir dóm vegna meiðyrða. Þar af leiðandi hafa þeir allir kosið að þegja heldur en taka áhættuna á að stefna undirrituðum.

Þessir lögbrjótar (dómarar) hafa ekki treyst því að allir samstarfsfélagar innan dómarastéttarinnar væru reiðubúnir til að hylma yfir lögbrot þeirra kæmi til málaferla.

Margir hafa spurt hvers vegna þessum lögbrjótum hafi ekki verið stefnt fyrir dóm.

Því er til að svara: það væri sama og að veita þessum þjónum réttleysisins sjálfdæmi í málum, fyrir utan það að allir af löglærðum mönnum sem treystandi er hafa neitað aðkomu að málum vegna hefndaráráttu þessara þjóna réttleysisins (er þar vísað til umsagnar um störf dómara er birst hafa í skrifum fyrrverandi Hæstaréttardómara Jóns Steinars Gunnlaugssonar). Einnig ber að hafa í huga að með vísan til ákvæða stjórnsýslulaga um vanhæfi aðila, til að koma að afgreiðslu mála vegna tengsla og annarra sambanda, þá eru allir dómarar landsins vanhæfir til að koma að þessum málum auk þess sem löglærðir kandídatar sem bíða eftir að komast í dómarastarf eru einnig vanhæfir.

Þrátt fyrir að farið hafi verið fram á að skipaðir yrðu aðilar sem væru að öllu leyti óháðir stjórnvöldum landsins, og þar með réttarkerfinu, til þess að rannsaka framkomnar kærur á hendur lögbrjótum réttarkerfisins (réttarfarsnauðgurum) og réttmæti þeirra ákæra, hefur slíkt ekki fengist í gegn. Ástæðan er sú að stjórnvöld óttast að uppvíst verði á meðal almennings um hvers konar réttleysi ríki í þjóðfélaginu vegna lögbrota af hálfu dómara og stjórnenda landsins (framkvæmdavaldsins). Stjórnendur landsins hafa því valið þá leið að reyna yfirhylmingu á þeim glæpaverkum sem framin hafa verið af hinum ákærðu.

Þegar innanríkisráðherrar (þrír), Ríkissaksóknari, lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu og Alþingismenn þora ekkert að gera í málunum eða standa fyrir yfirhylmingum á lögbrotum ákærðra og hafna að fram fari opinber rannsókn óháðra aðila þá eru þessir aðilar áskrifendur að launum sínum án vinnuframlags m.ö.o. afætur.

Ef sannanir þær, sem hafa verið lagðar fram skriflega, væru ekki eins öflugar (óhrekjanlegar) og raun ber vitni hefði af hálfu þessara embætta verið framkvæmd rannsókn í þeim tilgangi að koma höggi á mig fyrir ósannar ákærur. Aðeins af þeirri ástæðu að þeir treysta sér ekki til að hnekkja ásökununum hefur byssuhugrekkið (hugrekki lögbrjóts) brugðist og þögnin valin.

Reykjavík 22. júlí 2015

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12 – 2

109 Reykjavík

Athugasemdir

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 22.7.2015 kl. 18:32]

Kristján.

Það sem ég skil alls ekki, er að enginn skuli skrifa athugasemdir við pistlana þína?

Er óttinn svo mikill, að enginn þorir að segja sannleikann?

Og ef svo er, þá spyr ég að sjálfsögðu hvaða óttalega þögn er hér í netheimanna dauðans þögn?

M.b.kv.