Meindýr glæpaverka 28. kafli.

Í máli M-51/2001 er var til úrvinnslu hjá Héraðsdómi Reykjavíkur er dregið í efa andlegt jafnvægi dómarans.

Eftir mislukkað ásetningsbrot skipaðs matsmanns að reyna að eyðileggja mál fyrir matsbeiðendum tók við einkennilegt geðbrigði hjá dómaranum Eggerti Óskarssyni.

Dómarinn úrskurðaði að matsgjörðin væri einskis virði og matsmaður hefði vanrækt starf sitt en hann endurskipaði matsmanninn til að framkvæma verkið þrátt fyrir skýlausa skriflega kröfu matsbeiðenda um skipun á nýjum matsmanni.

Telja má að geðheilbrigði dómarans Eggerts Óskarssonar hafi ekki náð þeim hæðum að geta lesið sig til í gildandi lögum. Í lögum nr. 91/1991, lög um einkamál í héraði grein 61 liður 6 stendur skýrum stöfum:

„Ef matsmaður deyr, forfallast, reynist óhæfur til starfans eða vanrækir það (feitletrun undirritaðs) kveður dómari annan í hans stað að kröfu matsbeiðanda.“

Með vísan til úrskurðar dómarans um að matsgjörð hafi verið vanrækt og í engu samræmi við matsbeiðni svo og skriflega kröfu matsbeiðenda um skipun á nýjum matsmanni verður að telja að geðheilbrigði dómarans hafi ekki náð þeim hæðum að vera fær um að lesa sig til um gildandi lög í landinu. Talin geðhvörf dómarans kristallast í bréfi er dómarinn ritaði til nefndar um dómara störf en þar stendur að matsbeiðendur hefðu getað áfrýjað málinu til Hæstaréttar. Lögmaður sem flutti málið sagði að ekki væri hægt að áfrýja málinu. Vegna óheiðarlegra framkomu dómarans fengust ekki upplýsingar um niðurstöður málsins, þar sem hann boðaði ekki málsaðila til þinghalds 11. janúar 2002, fyrr en 28.janúar 2002.

Í bréfi dómarans E.Ó. til Nefndar um dómarastörf er þess getið sérstaklega að hann hafi ekki endurskipað matsmanninn en í bréfi frá dómsformanni Héraðsdóms Reykjavíkur Helga Jónssyni stendur að máli M 51 / 2001 hafi lokið við framlagningu matsgjörðar 26. október 2001. Guðinn Eggert Óskarsson tók sér vald til að endurlífga málið hinn 11. janúar 2002 þvert á gildandi lög í landinu. Sá sem telur sig guð eins og Eggert Óskarsson er staðinn að alvarlegum afglöpum í starfi.

Ásetnings lögbrot dómarans kom best fram í því að dómsuppkvaðning fór fram þremur vikum eftir hinn tiltekna tíma (dagsetningu) sem gefinn var upp í síðasta þinghaldi fyrir ætlaða dagsetningu dómsuppkvaðningar ( síðustu daga fyrir jól). Var dómurinn kveðinn upp í lokuðu þinghaldi, samkvæmt bókunum í þingbók hinn 11. janúar 2002, án þess að málsaðilar væru viðstaddir, þar sem dómarinn sá ekki sóma sinn í að boða málsaðila eftir um þriggja vikna trassaskap (slóðaskap). Að auki fengust ekki upplýsingar frá Héraðsdómi Reykjavíkur fyrr en 28. janúar 2002 um niðurstöðu í málinu þrátt fyrir símahringingar til embættisins frá því fyrir jól til loka janúar.

Framferði þetta sýnir að telja verði að um andlegt vandamál sé að ræða hjá viðkomandi dómara Eggert Óskarssyni. Embætti Héraðsdóms Reykjavíkur (ráðamenn) hafa hunsað allar kröfur um skýringar á afgreiðslu málsins og þegja frekar en að játa á sig réttarfarsafglöp. Í lögum er gert ráð fyrir því að störf dómara einskorðist við að skýra hvað hafi vakað fyrir löggjafanum með lagasetningunni ef um er að ræða óljóst lagaákvæði. Í þessu tilviki var ekki um neitt vafaatriði að ræða um tilgang laganna heldur réði ferðinni hugsanleg vanheilsa á andlegu ástandi dómarans. Verður það að teljast undarlegt í ríki sem stjórnendur telja réttarríki að í starf dómara skuli veljast maður sem ekki hefur betri dómgreind en fram kom í umræddum úrskurði og bréfaskriftum téðs dómara til Nefndar um dómarastörf. Ef ákvæði 61. greinar laga, liður 6, er talinn óskýr af dómaranum væri fróðlegt að vita um skoðanir hans á öðrum greinum gildandi laga á Íslandi.

Ég er ekki hræddur við að takast á við dómarann Eggert Óskarsson varðandi þessa réttarfarsnauðgun hans á mannréttindum á Íslandi og íslensku réttarfari. Er fróðlegt að vita hvort hugrekkið sé fyrir hendi hjá dómaranum að takast á um þetta mál fyrir Mannréttindadómstól Evrópu.

Umræddur dómari ætti að segja af sér störfum hjá ríkinu og fá sér starf sem hann ræður við. Ljóst má vera að Eggert Óskarsson treystir ekki öðrum dómurum til að verja heiður sinn með utanlagadómum við málsókn með vísan til fyrri skrifa undirritaðs um störf hans. Á það skal bent að ærulausir eiga erfitt með að stefna fyrir ærumeiðingar.

Er það umhugsunarvert fyrir Íslendinga hvernig störf dómara eru komin ef þeir (dómararnir) komast upp með að láta hugsanlegar geðveilur stjórna störfum sínum eins og virðist hafa gerst í umræddu máli.(Er þar vísað til andlegs heilbrigðis flugmanns þýsku vélarinnar sem grandað var í fjöllum Frakklands).

Vaknað hafa upp spurningar hvort fleiri dæmi séu um ólæsi dómarans E. Ó. er varða dómsuppkvaðningar þar sem gildandi lög um störf dómara hafa verið brotin?

Ekki er gert ráð fyrir að viðurkennt verði að um fleiri afglöp dómarans sé að ræða því reynt er á öllum sviðum að hylma yfir mistök og afglöp dómara innan hins íslenska stjórnkerfis. Athuga þarf að dómstólar eru þriðji hausinn á þríhöfða þursinum (stjórnkerfinu). Er það eini hausinn, réttarkerfið sem getur ælt eitri og óværu yfir þegna landsins án þess að nægjanlegt hugrekki sé fyrir hendi hjá hinum tveimur hausunum að stöðva slíkt.

Það að dómarar komist upp með að boða ekki málsaðila til þinghalds er algengara en fólk gerir sér grein fyrir sbr. fréttir af endurupptöku máls, að kröfu manns, á þeim forsendum að hann hafi ekki vitað af málaferlunum.

Það að ennþá, á tuttugustu og fyrstu öld, séu til menn sem líta á sjálfa sig sem guði eins og fyrirmenn í kringum upphafs tímatals vors gerðu er furðulegt. Er slíkt ofmat á eigin yfirburðum, að telja sig ósnertanlegan guð, ekkert annað en galli í geðheilsu viðkomandi.

Það var ekki að ástæðulausu að í stjórnarskrá og gildandi almennum lögum eru ákvæði um að allir þegnar landsins skuli vera jafn réttháir gagnvart ákvæðum laga. Lögin skulu gilda jafnt fyrir alla þegna landsins. Samkvæmt íslenskum lögum er ekki gert ráð fyrri því að svínin (Orwell) séu jafnari en aðrir.

Reykjavík 21. september 2015

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12 – 2

109 Reykjavík