Meindýr glæpaverka 32. kafli.

Kúgun íslenskra stjórnvalda.

Í Morgunblaðsgrein undir yfirskriftinni „ENGIN SVÖR“ eftir Jón Steinar Gunnlaugsson fv. Hæstaréttardómara hinn 14. desember 2015 er enn og aftur færð rök fyrir þeirri ólöglegu starfsemi sem þrífst inna hins íslenska réttleysiskerfis. Í grein þessari kemur fram sú lögleysa sem viðgengst innan stjórnkerfisins (þríhöfða þursans) að öll gagnrýni á lögbrot æðstu manna ríkisins og þar með taldir dómarar er ekki svarað í þeirri von að aðilar gefist upp og sætti sig við lögbrotin. Íslensk stjórnvöld eru valdníðingar og ofbeldisaðilar þegar þau vanvirða (svívirða) mannréttindi þegnanna eins og sýnt hefur verið fram á með greinaskrifum undirritaðs þar sem dómarar fara eins og sýklaplága á borð við Svartadauða í réttarkerfinu. Einnig er vísað til greinar J.S.G. fv. Hæstaréttardómara undir yfirskriftinni „Þagað í hel“ sem birt var fyrir nokkrum mánuðum.

Rétt þykir að benda á grein í Morgunblaðinu eftir lögmann (konu) þar sem hún lýsti ótta lögmanna á að tjá sig um störf dómara nema í einkasamtali á bak við luktar dyr af ótta við að fréttir bærust til dómara og eiga yfir höfði sér hefndaraðgerðir af hálfu dómaranna.

Á meðan ekki er farið að gildandi lögum af hálfu stjórnvalda og þar með dómara er ekki hægt að búast við að þegnarnir fari að lögum í sínum samskiptum. Þegar lögbrot eru framin af hálfu stjórnvalda, þ.e. æðstu mönnum stjórnsýslunnar, er allt gert til þess að hylma yfir málin. Ekki þýðir að kæra málin til lögreglu eða Ríkissaksóknara því af hálfu þessara embætta er allt gert til að svæfa málin og engar upplýsingar veittar af hálfu ráðamanna þar.

Þegar þeir sem eiga að gæta laga og réttar í samfélagin og eiga að tryggja að allir þegnar samfélagsins njóti fyllstu mannréttinda, sem viðurkennd eru af fjölþjóða samfélaginu, þá standa fremstir í flokki ráðamenn þjóðarinnar í skipulögðum mannréttindabrotum. Því er viðkomandi þjóðfélag komið á stig borgarastyrjaldar og í ætt við stjórnarfar Fasista og Nasista.

Slíkir stjórnendur og skósveinar þeirra voru kallaðar GADDAVÍRSHÓRUR (óheiðarlegar persónur).

Með vísan til þess sem áður hefur verið ritað um glæpsamlegt athæfi af hálfu íslenskra stjórnvalda verður hér ítrekað sett fram glæpsamlegt framferði stjórnvalda hvað varðar mannréttindabrot.

1. Dómur Hæstaréttar Íslands í máli nr. 15/1991 þar sem dómarar, án virðingar, drógu inn í afgreiðslu málsins kynlíf lögbrjótsins Jóns H.B. Snorrasonar til þess að hylma yfir þá lögleysu er framin hafði verið með álagningu virðisaukaskatts án tilskilinna heimilda í lögum landsins. Umræddir dómarar falla í hóp þeirra sem bera titilinn „gaddavírshórur“.

2. Úrskurður dómarans Guðmundar L. Jóhannessonar frá 4. janúar 1993 og varðar sjópróf samkvæmt beiðni Rannsóknarnefndar sjóslysa setur umræddan dómara á bekk með „gaddavírshórum“. Úrskurður dómara án heimildar í gildandi lögum og svívirðilegt brot á mannréttindum undirritaðs.

3. Úrskurður dómarans Eggerts Óskarssonar frá 11. janúar 2002 í máli sem ekki var til samkvæmt staðfestingu dómsformanns Héraðsdóms Reykjavíkur en falsað skráninganúmer af hálfu dómarans E.Ó í máli nr. M-51-2001 samkvæmt bókun dómarans. Úrskurður þessi staðfesti að dómarinn er ekki læs á íslenska tungu. Dómari þessi er í hópi þeirra sem bera titilinn „gaddavírshóra“.

4. Meðferð máls nr. E-13455/2002 dómari Sigurður T. Magnússon einkenndist af innheimtustörfum dómarans fyrir hönd stefnanda. Dómarinn neitaði að fullnægjandi gögn væru lögð fram af hálfu stefnanda fyrr en sex mánuðum eftir fyrsta þingfund en þá gafst dómarinn upp á kúgun sinni við innheimtustörfin. Dómarinn varð að éta ofan í sig öll stóryrðin við innheimtustörfin þegar kom að dómsniðurstöðu en fjárkrafan var dæmd einskis virði vegna vanefnda stefnanda. Í hefndarskyni stal dómarinn lögverndaðri þóknun til handa stefndu í málinu vegna tilhæfulausra málaferla. Dómari þessi er í hópi þeirra sem bera titilinn „gaddavírshóra“.

5. Mál E-08318/2007 dómari Ásgeir Magnússon er dæmi um siðblindu og réttarfarsnauðgun af hálfu dómara. Dómarinn sá ekki sóma sinn í að boða málsaðila til dómþings og rak málið án aðkomu stefnda í málinu. Sannanir eru fyrir því að boðun hafi ekki farið fram af hálfu dómarans og því dæmigerð framkoma af hálfu gaddavírshóru.

6. Mál E-08319/2007 dómari Ásgeir Magnússon er dæmi um siðblindu og réttarfarsnauðgun af hálfu dómara.Dómarinn sá ekki sóma sinn í að boða málsaðila til dómþings og rak málið án aðkomu stefnda í málinu. Sannanir eru fyrir því að boðun hafi ekki farið fram af hálfu dómarans og því dæmigerð framkoma af hálfu gaddavírshóru.

7. Aðkoma Lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu, undanfarin ár, hefur verið sú að neita rannsókn á ofanrituðum kærumálum þrátt fyrir að kröfur hafi verið lagðar fram með tilheyrandi óhrekjanlegum sönnunargögnum. Framferði þetta er liður í því að hylma yfir lögbrot er framin hafa verið af mönnum í æðri stöðum samfélagsins. Er afstaða lögreglustjórans skýlaust brot á mannréttindum undirritaðs er varðar jafnrétti þegnanna gagnvart gildandi lögum og fellur viðkomandi undir ákvæði um óheiðarlegar persónur eða „gaddavírshóra“.

8. Ríkissaksóknari hefur fengið málin til meðferðar en hefur hunsað að fyrirskipa rannsókn vegna sameiginlegra hagsmuna sinna og lögbrjóta innan hins íslenska stjórnkerfis. Ríkissaksóknari hefur valið yfirhylmingar leiðin fram yfir það að virða gildandi lög í landinu og mannréttindi hinna íslensku þegna. Afstaða Ríkissaksóknara setur viðkomandi, með auðvirðulegri framkomu sinni, á bekk með óheiðarlegum persónum eða „gaddavírshórum“.

Í mörg ár hefur verið farið fram á friðsamlega lausn á þessum kærumálum en stjórnvöld óttast afleiðingarnar ef uppvíst verði um hve rotið stjórnkerfið er og þar með talið dómskerfið.

Þar sem útlit er þannig að ekki verði af friðsamlegri lausn á þessum ágreiningsmálum heldur fái lögbrot þeirra sem nafngreindir hafa verið að standa og með því mannréttindi undirritaðs svívirt er því hér með lýst yfir að ákærðir mannorðsmorðingjar, mannréttindaþjófar og réttarfarsnauðgarar eru óalandi og óferjandi í nokkru samfélagi. Þeir eru skóggöngumenn og því réttdræpir, hvar sem til þeirra næst, að hætti Sturlunga.

Umræddir réttarfarsnauðgarar hafa eigi þorað að stefna undirrituðum vegna greina skrifanna síðustu árin. Hafa þessir aðilar, sem kærðir hafa verið, valið þá aðferð sem Jón Steinar Gunnlaugsson bendir á í grein sinni og það er að þegja í von um að kvörtunum linni. Ástæða þess er að verði málin rannsökuð þá verði upplýst um þau lögbrot sem ákærðir hafa framið með ólöglegum dómsúrskurðum og öðrum ólöglegum aðgerðum. Einnig er stjórnvöldum illa við að upplýst verði um þá siðblindu sem viðgengst í íslensku dómskerfi.

Ástæða þess að undirritaður hefur ekki valið dómstólaleiðina er sú að lögbrot sem framin eru af dómurum eiga ekki að dæmast af sökudólgunum sjálfum eða vinum þeirra. Sjálfdæmi um eigið lögbrot tilheyrir ekki réttarkerfi þar sem mannréttindi eru virt.

Það skal viðurkennt að haldið verður áfram að hæðast að og hrella mannréttindaþjófa hins íslenska réttleysis þar til málin fá þá rannsókn sem krafist hefur verið og lög kveða á um. Jafnvel aflífun meindýrs að hætti Sturlunga er inni í myndinni ef nauðsyn krefur til að vekja náttröllin í stjórnsýslunni.

Reykjavík 15. desember 2015.

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12-2

109 Reykjavík