Meindýr glæpaverka 35. kafli

Ofbeldi þjónar frekara ofbeldi.

Í máli nr. 15/1991 fyrir Hæstarétti var beitt ofbeldi af grófustu tegund af hálfu dómstóls (dómara) við úrskurð í máli gegn ríkisbubba. Mál þetta snerist um ólöglega álagningu skatts án stoðar í lögum. Af hálfu ríkisvaldsins var farið út í fjárnám þótt fyrir lægi skrifleg yfirlýsing af hálfu opinbers embættismanns að um mistök hafi verið að ræða.

Til þess að fá fjárnáminu hnekkt var úrskurði borgarfógeta áfrýjað til Hæstaréttar að ábendingu fulltrúa Borgarfógeta. Viðbrögð af hálfu ofbeldismanna Hæstaréttar var sú að málinu var tvívegis vísað frá með þeim forsemdum að þetta væri ekki neitt mál. Að kröfu undirritaðs til lögmannsins sem rak málið um að fá niðurstöðu um lögmæti ólöglegs fjárnáms var gerð þriðja tilraun sem fékk hinar undarlegustu niðurstöðu.

Við eftirgrennslan lögmannsins kom í ljós að skjal það sem Jón H.B. Snorrason núverandi aðstoðarlögreglustjóri á höfuðborgarsvæðinu (fyrrverandi lögmaður Rannsóknarlögreglu ríkisins (1991) til húsa í Kópavogi) hafði áritað skjalið sem lagt var fyrir fógeta um komu sína að þeirri eign sem fjárnámið var gert í. Þessi áritun J.H.B.S. var hrein fölsun því aldrei kom hann að umræddri fasteign. Því var um hreina fölsun á skjalinu að ræða.

Upplýsingar um fölsun þessa leiddi til þeirrar afstöðu í Hæstarétti að málið skyldi ekki tekið fyrir á þeim bæ. Ástæða afstöðu Hæstaréttar (dómara) var sú að fölsun lögmanns á skjali er lagt var fram í dómsúrskurði ( úrskurður borgarfógeta var ígildi dóms undirréttar) og þegar sönnun lægi fyrir er til dóms kæmi leiddi það til réttindamissis viðkomandi til allra lögmannsstarfa ævilangt, að sögn lögmanna er rætt var við.

Við þriðju kröfu um meðferð málsins fyrir Hæstarétti og dómarar sáu að ekki yrði sæst á ofbeldi dómara Hæstaréttar brá svo við að af hálfu dómara var uppgötvað að J.H.B.S., sem var í forsvari fyrir fjárnáminu, var tengdasonur tollstjórans í Reykjavík en það embætti stóð fyrir fjárnámskröfunni. Dómarar Hæstaréttar fundu þá út að kynlíf J.H.B.S. leiddi til þess finna mætti hjáleið í afgreiðslu málsins án skaða fyrir þá er brutu lög. Hjáleiðin var að hann J.H.B.S. hafi verið vanhæfur til að annast störf við innheimtu fyrir hönd embættis tengdaföður síns (Sjá grein í Mánudagsblaðinu eftir að niðurstaða dóms lá fyrir).

Hæstaréttardómarar sáu þá möguleikann til að hindra réttindamissi lögmannsins með því að blanda kynlífi hans, J.H.B.S., inn í málið og fá þar góða Hæstaréttarofbeldis niðurstöðu í málinu.

Nú tuttugu og fimm árum síðar hefur J.H.B.S. orðið uppvís að því að launa fyrir ofbeldis lausn Hæstaréttar með því að gefa fyrirmæli innan lögregluembættisins að lögregluþjónum rannsóknardeildar embættisins sé bannað að taka lögregluskýrslur er varða kærur á hendur dómurum fyrir ofbeldisafglöp í dómsmálum. Fyrir liggja skrifleg gögn frá umræddum málsaðila er fékk neitun lögreglu um að taka skýrslu vegna kæru um þjófnað á milljónaverðmætum í skjóli skjals sem er falsað, þetta gerist þrátt fyrir staðfestingu sýslumanns viðkomandi embættis um að því skjali hafi aldrei verið þinglýst.

Lögregluþjónar hverfislögreglustöðvar í Reykjavík fengu fyrirmæli frá Jóni H.B.Snorrasyni og Katrínu Ólöfu Einarsdóttur, sem eru fyrirmenn hjá lögregluembættinu, þar sem lagt var blátt bann við því að tekin yrði skýrsla af manninum vegna kæru á hendur dómurum fyrir embættisafglöp. Kæran á hendur Hæstarétti hljóðaði upp á notkun falsaðra gagna, af hálfu dómara, sem grundvöll að dómsúrskurði en fyrir liggur skrifleg staðfestings sýslumanns á að skjalið sé falsað (því aldrei verið þinglýst).

Framferði sumra opinberra starfsmanna (dómara og annarra opinberra starfsmanna í æðstu stöðum) sýnir hve rotið íslensk réttarkerfi er. Það séu ekki lögin sem fara á eftir, sem ráða, heldur ofbeldishneigð þeirra andlega vanheilu manna er komast í æðri störf ríkisins fyrir ættartengsl eða andlega pólitísk sambönd. Í of mörgum tilvikum fá þeir stöður án þess að gangast undir geðrannsókn.

Þessar ofbeldisaðgerðir andlega vanheilla manna í valdastöðum nútíma samfélags sýnir að ofbeldi manna í valdastöðum fyrri alda hefur ekkert breyst. Ofbeldi hins stóra ÉGs (ofbeldismönnum í æðri stöðum) er það sem skal ráða og þessum andlega vanheilu ofbeldismönnum kemur ekkert við mannréttindi samborgaranna.

Spyrja má hvort ofbeldisaðgerðir Jóns H.B. Snorrasonar og Katrínar Ólafar Einarsdóttur í því máli sem getið er um sé fjórða fimmta eða sjötta dómsstig í íslensku réttarkerfi.

Mál þessi sýnir að samtrygging í ofbeldisgjörðum æðstu manna ríkisins er nokkuð örugg og skín þar í gegn „EF ÞÚ HJÁLPAR MÉR ÞÁ HJÁLPA ÉG ÞÉR“ óháð því hvaða lög og reglur séu í gildi. Sá fjöldi greina sem birtar hafa verið og hafa innihaldið gagnrýni á dómskerfið sýnir að meira en lítið sé að innan réttarkerfisins. Óheiðarleiki auk ósanninda sem fulltrúar dómarastéttarinnar hafa verið staðnir að láta frá sér eru skýr dæmi um siðblindu.

Sem betur fer hafa flestir Íslendingar óbeit á siðblindu innan raða manna í æðri stöðum samfélagsins eins og kannanir sýna varðandi vantraust á dómstólum landsins. Því vekur það undrun almennings á Íslandi að af hálfu stjórnvalda skuli ekki vera gripið til aðgerða til að stöðva ofbeldisaðgerðir innan dómskerfisins. Ef alþingismenn eru eitthvað annað en áskrifendur að launum sýnum og sjónvarpsleikarar væri löngu búið að grípa til aðgerða og stöðva það ofbeldi sem viðgengst innan dómskerfisins. Ástæða sinnuleysis leikaranna í leikhúsi FÁRÁNLEIKANS við Austurvöll er ótti. Ótti er stafar af vitneskju um það ofbeldi sem viðgengst og þeir telja sig vera að kaupa sér friðhelgi hjá dómurum með afskiptaleysinu.

Greinar Kára Stefánssonar og Jóns Steinars Gunnlaugssonar um dómsmálin eru glögg dæmi um það ofbeldi sem ríkir hjá andlega vanheilum dómurum.

Á meðan ekkert er gert í að hindra þær ofbeldisaðgerðir sem viðgangast í stjórnkerfinu eru lög sem talið er að sett séu af löggjafarsamkundunni minna virði en verðgildi þess bleks og pappírs sem fer í að prenta það lagamoð sem frá Alþingi kemur. Ef lög frá Alþingi væru orðuð þannig að hægt sé að fara eftir þeim væru dómstólar í 99% tilvika óþarfir því hinir almennu þegnar samfélagsins eru flestir læsir en sú kunnátta virðist ekki ná yfir dómara.

Reykjavík 18. janúar 2016

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12-2

109 Reykjavík