MEINDÝR GLÆPAVERKA 38. KAFLI.

Þar sem af nógu er að taka varðandi lögbrot af hálfu þeirra mannleysa er skarta svörtum skikkjum við störf sín, m.ö.o. dómarar.

Í framhaldi af þeim málum sem áður hefur verið getið um þar sem dómari notar hefndarþörf sína gagnvart þeim sem leita réttar síns fyrir dómstól.

Eins og áður hefur verið minnst á var dómari að nafni Jón Finnbjörnsson skammaður eins og óþægur skólakrakki fyrir það að eyðileggja rannsókn á sjóslysi er varð 1997. Sá er skammaði dómarann var formaður Rannsóknarnefndar sjóslysa, (ekki undirritaður). Undirrituðum var gert að vera viðstöddum er skammirnar voru fram settar.

Fyrir utan það að eyðileggja með vanþekkingu sinni rannsókn málsins á alvarlegu sjóslysi þá gekk dómarinn svo langt í ósvífni sinni við rannsókn málsins að fulltrúa Ríkissaksóknara blöskraði svo að hann mótmælti framkomu dómarans við rannsóknina og krafðist bókunar á mótmælum fyrir hönd þess embættis er hann væri fulltrúi fyrir, þ.e. Ríkissaksóknara. Dómarinn hunsaði að bóka athugasemdir fulltrúans. Undirritaður var viðstaddur þegar fulltrúi Ríkissaksóknara krafðist bókunar á athugasemdum við málsmeðferð dómarans, fyrir hönd embættisins (Ríkissaksóknara).

 

Dómari þessi Jón Finnbjörnsson hafði fengið mál til afgreiðslu um skipan á matsmanni. Af hefndarþrá dómarans J.F. gagnvart matsbeiðendum afgreiddi hann ekki beiðnina og lá hún hjá honum í tæpa sex mánuði óafgreidd þegar hún var afhent öðrum dómara, sjá meðfylgjandi afrit af bréfi Skúla J. Pálmasonar dómara.

Mál þetta hefur ekki enn þá, árið 2016, verið afgreitt af hálfu dómstólsins.

Þetta mál sýnir hvernig vinnubrögð hefnigjarnra ódæðismanna innan dómskerfisins er háttað. Í túlkun dómarans, sem gaf yfirlýsinguna um fordæmisgildi afgreiðslu mála fyrir dómstólum, um það að úrskurður dómsmáls væri endanleg afgreiðsla þess er athyglisverð. Er þar engin önnur skýring en sú að dómarar telja sig guði. Með þessu framferði er kominn hluti þeirrar skýringar að Íslendingar hafa mjög litla trú á réttarkerfinu og dómurum.

Með vísan til 68. gr. laga nr. 19/1940 er ákvæði er varðar ólöglegan verknað (refsiverðan verknað) opinbers starfsmanns. Þeir nafngreindu dómarar sem ákærðir hafa verið og nafngreindir hafa allir gerst brotlegir við umrædda grein hegningarlaga auk þess dómara sem hér er nafngreindur.

Eins og er sameiginlegt með öllum glæpamönnum, hvað varðar hefnigirni gagnvart þeim sem hindra eða reyna að hindra lögbrot þeirra, hafa dómarar hins íslenska réttleysis sameinast í hefndaraðgerðum gegn undirrituðum. Það að fyrir hendi séu fimm utanlagadómar sem lögspekingar hafa lýst yfir að þeir skilji ekki hvað hafi verið að gerast hjá umræddum dómurum er athyglisvert. Sumir þessara löglærðu manna (lögmönnum) hafa lýst ótta sínum vegna hefnigirni dómara og beðist undan því að reka slíkt mál gegn dómara.

Samkennd dómara er rík og þeir treysta hvorir öðrum hvað það varðar að vera ekki að skipta sér af gjörðum hvors annars. Þetta þýðir að niðurstaða dóms getur orðið á marga vegu eftir því hver situr í dómarasæti hverju sinni. Er þar komin skýringin á fyrirspurn lögmanna þegar niðurstöður dóms liggja fyrir. Spurningin er: „Hver var dómarinn“? Að auki verða til margar túlkanir á sömu lagagreinum þegar sambærileg ágreiningsefni eru lögð í úrskurð dóms þegar geðþótti dómarans ræður en ekki lögin. M.ö.o. að það eru ekki lögin sem eru höfð til grundvallar við uppkvaðningu dóms heldur geðþóttaafgreiðsla dómarans sem getur orsakast m.a. af heimiliserjum, andlegri vanheilsu hans eða hatri á málsaðila.

Dómarar líta á sig sem óskeikular verur í guðslíki.

Lögin eru til þess að fara eftir þeim en ekki leikföng dómara til að klæmast á og þeir geti sveigt og teygt lagatexta eftir geðsveiflum dómarans á hverjum tíma.

Með vísan til ákvæðis laga um störf dómara þá er starfsvettvangur þeirra að skýra (túlka) í hvaða tilgangi viðkomandi lög voru sett. Það er ekki tilgangur lagasetningar að dómarar séu að klæmast á lagatextanum í einkaþágu eins og dómur sem kveðinn var upp í Hæstarétti þar sem kynlífi Jóns H.B. Snorrasonar var dregið inn í mál. Mál sem snerist um lögmæti ólöglegrar álagningar virðisaukaskatts. Álagningu skatts sem ekki átti neina stoð í lögum og var óviðkomandi kynlífi J.H.B.S. þrátt fyrir lögbrot Jóns H.B.S. við áritun ósanninda á skjal.

Einkenni málaferla er varðar misgjörðir eða mistök af hálfu opinberra starfsmanna í æðri stöðum einkennast af ósannindum og lygum af hálfu hinna opinberu starfsmanna því þeir líta á sig sem óskeikula og ósnertanlega þegar kemur að mótaðgerðum þegnanna sem misgjört er við.

Stjórnvöld refsa þegnunum miskunnarlaust fyrir mistök ef lög eru brotin (sveigð og teygð) en fulltrúar stjórnvalda þræta og neita, eins og aðrir sakamenn, fyrir mistök eða ásetnings lögbrot og telja sig óskeikula þrátt fyrir að fyrir hendi séu skriflegar sannanir fyrir ódæðisverkunum þeirra.

Þetta viðhorf stjórnenda landsins mun leiða til þess að hinum seku ofbeldismönnum í þjónustu ríkisins mun verða refsað af mikilli grimmd verði ekki af hálfu stjórnenda landsins leiðréttar ósvífnar ofbeldisaðgerðir þjónanna og settar hindranir í að ofbeldismennirnir geti í framtíðinni framið sín ódæðisverk. Þegnarnir hafa sjálfsvarnarrétt þegar kemur að velferð þeirra og þeirra nánustu gegn ódæðisverkum þjóna ríkisvaldsins sem ekki virða gildandi lög landsins.

Peningar brjóta niður margar persónur með því sem kallað er mútur. Því væri fróðlegt að vita hvort stjórnvöld hafi mútað íslenskum fjölmiðlum (fréttamönum og stjórnendum fjölmiðla) til að fjalla ekki um þær svívirðingar sem frá þjónum réttarkerfisins koma með vísan til mannréttinda- brota af hálfu dómara í úrskurðum þeirra. Það er sama dáðleysi og vesaldómur í fréttamönnum fjölmiðla á Íslandi og var í Þýskalandi á tímum Nazista varðandi útrýmingarbúðirnar.

Enn og aftur er bent á aumingjaskap ákærðra og stjórnvalda að reyna ekki að leysa úr þeim vanda sem „kerfið „ er komið í vegna þessara mála. Öll þessi ákærumál hefðu verið rannsökuð með hraði ef minnsta von hefði verið fyrir ákærðu (dómara og stjórnvöld) til að hnekkja umræddum ásökunum. Sannanirnar eru óhrekjanlegar og því er ráðleysi ríkjandi hjá stjórnvöldum. Stjórnvöld ættu að vakna af svefni óþroskaðra pólitíkusa og viðurkenna að þessi mál verða aldrei leyst gegnum dómstóla og þar með sjálfdæmi dómaranna.

Reykjavík 16. febrúar 2016

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12-2

109 Reykjavík