MEINDÝR GLÆPAVERKA 41. KAFLI.

Skrípaleikur og úrræðaleysi í íslenskum stjórnmálum.

Í mörg undanfarin ár hefur verið barist fyrir því að verstu glæpamenn nokkurs samfélags (dómarar) verði knúðir til að fara að lögum við uppkvaðningu dóma. Hafa dómarar vaðið uppi án nokkurs eftirlits og kveðið upp dóma án nokkurrar stoðar í gildandi lögum. Dómarar hafa hagað sér sér eins og minkar í hænsnabúi í íslensku samfélagi í marga áratugi vegna ótta og úrræðaleysis stjórnvalda (framkvæmdavalds og löggjafarvalds).

Þrátt fyrir að af hálfu stjórnvalda (framkvæmdavalds) hafi verið viðurkennt þau vandamál er undirritaður hefur kært út af, vegna utanlagadóma ákveðinna lögbrjóta inna dómarastéttarinnar, fæst ekkert að gert vegna ótta stjórnenda landsins við hefndaraðgerðir af hálfu dómara.

Ótti stjórnvalda er slíkur við æðstu lögbrjóta (glæpamenn) hins íslenska ríkis, og kallaðir eru dómarar, að í meðferð kærumála sem hér eru til umfjöllunar, að ráðamenn vísa hver á annan um aðgerðir.

Innanríkisráðherrar hafa vísað á Ríkissaksóknara og lögreglu sem eigi að rannsaka meintar kærur. Lögreglan vísar á Innanríkisráðuneytið og umboðsmann Alþingis. Er engu líkara en að enginn viti neitt hvernig taka eigi á svona málum eða óttinn sé slíkur við ofurvald dómara að aðilar reyni að vísa á einhverja aðra til þess að taka á vandamálinu. Má líkja þessu við atvik sem talið er vera úr frægri sögu mannkyns, þ.e. að vísa máli frá Heródusi til Pílatusar og frá Pílatusi til Heródusar.

Það að í samfélagi sem ekki er stærra en Ísland skuli vera glæpaklíka sem kölluð er dómarar og þeir fái að vaða uppi í lögbrotum án nokkurs eftirlits af hálfu ráðandi afla samfélagsins vegna stjórnlauss ótta stjórnenda. Það ástand sem ríkir í dómskerfinu á Íslandi í dag er sambærilegt við það sem ríkti í Þýskalandi á dögum Nazista og í Sovétríkjunum á dögum Stalínismanns.

Eftir áratuga baráttu til að fá fram rannsókn vegna lögleysu í afgreiðslu dómsmála er svo komið að Ríkissaksóknari býður upp á mútur í von um að málin leysist með þeim (mútunum). Hefur Ríkissaksóknari boðist til að láta rannsaka tvö mál af sex í von um að geta keypt sér frið með því.

Umrædd mútuherferð Ríkissaksóknara hófst, að því upplýst var frá embætti Ríkislögreglustjóra, fyrir um þremur mánuðum eða í desember 2015.

Hvaða (hvers vegna) hugarfarsbreyting hefur orðið hjá Ríkissaksóknara eftir margar neitanir á undanförnum árum um aðgerðir, og löglega rannsókn á framsettum kærum, hefur ekki verið gefin skýring á.

Það tók sex ár að knýja fram að teknar yrðu lögregluskýrslur varðandi umrædd kærumál. Á fyrri stigum voru ýmsar afsakanir bornar fram í þeim tilgangi að vinna tíma fyrir stjórnvöld og von um að kærendur gæfust upp á aðgerðum gegn glæpsamlegu athæfi stjórnenda þjóðmála.

Þegar ógæfusamur Ríkissaksóknari sá fram á að ekki yrði um neina eftirgjöf á kærumálunum taldi hann/hún rétt að reyna að múta kæranda með því að heimila rannsókn á tveimur málum. Var það gert í þeir von að með því að fórna tveimur dómurum á altari óréttlætisins væri hægt að koma í veg fyrir stórhneyksli sem vofir yfir hinu siðlausa íslenska réttarkerfi. Annað fórnarlambið er hætt sem dómari og því auðvelt að fórna honum og þar með aðeins eitt fórnarlamb úr röðum starfandi dómara sem væri ódýrt fyrir réttarkerfið miðað við þá hneisu og niðurlægingu er blasir við ef öll málin yrðu rannsökuð.

Ástæða þeirrar tregðu stjórnvalda (framkvæmdavalds) að láta rannsaka málin er sú sterka staða í framlögðum sönnunargögnum með kærunum að þeim (stjórnendum) hryllir við þeirri stöðu er yrði í réttarkerfinu eftir að opinberuð yrði niðurstaða þeirra rannsókna.

Þar sem stjórnvöld hafa hunsað boð um friðsamlega lausn á málunum er ekkert útlit fyrir slíku.

Verði þörf á að fara út í alvarlegar refsingar fram hjá réttarkerfinu vegna slóðaskapar stjórnvalda við að tryggja öllum þegnum samfélagsins mannréttindi, sem stjórnarskráin á að tryggja ásamt fjölþjóða sáttmál um mannréttindi, er ekkert annað til úrlausnar en taka refsivaldið í eigin hendur með alvarlegum afleiðingum.

Stjórnvöld hafa verið vöruð við því síðustu árin að verði umrædd kærumál ekki rannsökuð og leiðréttingar gerðar gagnvart þolendum utanlagadómanna verði það afturhvarf til Sturlungaaldar á Íslandi. Auk þess er krafist að gerðar verði nauðsynlegar ráðstafanir til þess að framferði dómara við utanlagadómsúrskurði verði stöðvað að viðlögðum refsingum s.s. stöðumissi dómara auk greiðslu útlagðs kostnaðar og skaðabóta til handa þolenda utanlagadóms. Að dómurum sem staðnir yrðu að utanlagadómum, svipað þeim dómum (samkvæmt gildandi lögum landsins) sem kært hefur verið út af, yrðu sviptir embætti dómara svo og lögmannsréttindum og meinað að starfa við hvers konar vinnu er tengdist lögfræði eða tengdum störfum.

Spurning er hvort þær viðvaranir undirritaðs sem fram hafa komið í harðorðuðum greinaskrifum undanfarin ár hafi leitt til þess að Ríkissaksóknari hóf þá mútuherferð sem nú er komin í gang með rannsókn tveggja mála.

Rétt þykir að geta þess að þeir leikarar Fáránleika-leikhússins (Alþingis) sem rætt hefur verið við hafa allir lýst yfir ótta sínum við réttarkerfið og þeir geti ekkert gert það sé best að ræða við Innanríkisráðherra.

Af framanrituðu er ótti stjórnenda Íslands (ríkisstjórnar og Alþingis) í garð réttarkerfisins (dómara) svipað og ótti almennings á Spáni var í tíð Rannsóknarréttarins.

Það skal áréttað sérstaklega það sem fram kemur í bréfi til Ríkislögreglustjóra frá því um miðjan mars að stjórnvöld fá frest til loka maí (31. maí 2016) til að ljúka með friðsamlegum hætti umræddum kærumálum. Eftir þann tíma gilda reglur Sturlunga við lausn deilumála.

Stjórnvöld (framkvæmdavald (ráðherrar), lögregla og Ríkissaksóknari) hafa hunsað kröfu um að skipa óháða aðila til að annast rannsókn á umræddum kærumálum. Fyrir liggur skriflegt skjala frá lögreglu um að lögreglan sé vanhæf til að annast rannsókn málanna þar sem einn af æðstu mönnum embættisins er viðriðin lögbrot í einu kærumálanna.

Það að ekki hefur fengist fram skipun á óháðum aðilum til að annast rannsóknina er ótti stjórnvalda við að hafa ekki stjórn á því hvaða upplýsingar komi til með að berast til almennings með vísan til þess að almenningur hefur lítið traust á réttarkerfinu og það (réttarkerfið) myndi hrynja við þær upplýsingar sem bærust úr rannsókninni.

Hefði verið nær fyrir stjórnvöld að taka strax á málunum og leita leiða til þess að stöðva framferði dómara við utanlagadóma og stuðla að friðsamlegri lausn við þolendur utanlagadóma í þeim málum sem kærð hafa verið.

Reykjavík 19. apríl 2016.

Kristján S. Guðmundsson

 

Árskógum 6 12 – 2

109 Reykjavík.