Meindýr glæpaverka 42. kafli.

Þýskir Nazistar og Japanskir sóldýrkendur neituðu að horfast í augu við raunveruleikann fyrr en þeir höfðu verið sprengdir í tætlur í Heimsstyrjöldinni 1929 – 1945. Niðurstaðan varð allsherjar uppgjöf hjá valdasjúkum aðilum þessara ríkja.

Það fer að líða að því að hinir valdasjúku vesalingar, sem sitja í stjórnkerfi Íslendinga, verði lagðir að velli á þeirra eigin ódæðisverkum.

Svo virðist sem augu Íslendinga séu að opnast hvað varðar glæpaverk sem framin eru í skjóli stjórnvalda, framkvæmdavalds, dómsvalds og Alþingis.

Fram á ritvöllinn hefur stigið hugrökk kona sem hefur ofboðið framferði dómsvaldsins að hún lætur hafa eftir sér : „segir dómskerfið á Íslandi orðið eins konar vandlega lokaða sjálfseignarstofnun sem lúti „eigin lögmálum og geðþótta, án raunhæfs eftirlits og ábyrgðar.“

Er þetta viðbót við áður birtar greinar eftir Jón Steinar Gunnlaugsson fyrrverandi Hæstaréttardómara og lögmannsins (konunnar) sem fjölluðu um ólöglegt athæfi íslenskra dómara í störfum sínum.

Þessi yfirlýsing konunnar er staðfesting á skrifum undirritaðs á ólöglegum afgreiðslum íslenskra dómara á dómsúrskurðum síðustu áratuga. Eins og fram hefur komið í greinum undirritaðs hafa utanlaga dómar verið ráðandi í verkum dómara.

Umsögn frúarinnar, Áslaugar Björgvinsdóttur, sem fram kemur í umsögn hennar við frumvarp Innanríkisráðherra um Landsrétt. Frú Áslaug var héraðsdómari við Héraðsdóm Reykjavíkur í 5 ár samkvæmt þeim upplýsingum er undirrituðum var sent í tölvupósti.

Umsögn frú Áslaugar staðfestir að skipulega séu lög brotin við störf íslenskra dómara. Erfitt er að draga í efa frásögn hennar þar sem hún var starfandi innan dómaramafíunnar. Hugrekki frú Áslaugar er aðdáunarvert að þora að tjá sig opinberlega um hina skipulögðu lögbrotastarfsemi sem viðgengist hefur í íslensku dómskerfi áratugum saman.

Er kominn tími fyrir stjórnendur landsins að fara að sinna störfum sínum samkvæmt gildandi lögum í landinu. Með stjórnendur er átt við ríkisstjórn, alþingismenn og aðra þá er eiga að starfa eftir gildandi lögum s.s. Ríkissaksóknari og lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu.

Ef það er stefna stjórnvalda að í landinu séu sjálfskipuð klíka glæpamanna (dómara) sem ekki þurfi að fara að gildandi lögum í landinu leiðir það til mannvíga. Því er hér með lýst yfir að verði glæpastarfsemi íslenskra dómara ekki stöðvuð verður eitt meindýr glæpaklíkunnar aflífað til að koma hreyfingu á málin. Sá sem aflífaður verður verður ekki endurlífgaður og þá verður ekki farið afturábak til leiðréttinga á þegar framkvæmdum glæpum þessara manna.

Utanlaga dómar líðast ekki nema í fasistaríkjum og hafa yfirleitt endað með aftöku á framkvæmdaraðilum meinsemdanna.

Það að dómarar líti á sig sem ósnertanlega og dómarastörf séu þeirra einkaeign án nokkurra skyldu gagnvart samfélaginu sýnir þá geðveiki hjá þeim, er var algeng hjá mannkyninu á fyrri öldum, þegar sumir töldu sig vera guði þegar þeir komust í valdastöður.

Hvort hugleysingjar er skipa stjórn landsins þori að beita agavaldi og stefna undirrituðum fyrir þessa hótun er spurning. Aðgerðir stjórnvalda í þá veru verður kærkomið innskot þar sem framhaldið verður að samfélagið verður þá vel upplýst um þá skipulögðu glæpastarfsemi sem viðgengst innan dómskerfisins. Það hefur ekki verið hugrekki á þeim bæ til að stefna undirrituðum fyrir fyrri greinarskrif þrátt fyrir skipulagða heimsókn tveggja lögreglumanna út af einni greininni sem birt var. Heimsókn lögreglunnar var til að fá skýringar á orðum og merkingu hins ritaða máls í greininni.

Hið mislukkaða framkvæmdavald á Íslandi, ríkisstjórn, Ríkissaksóknari og lögregla eru í vanda vegna þeirra smánar er þeir verða fyrir þegar þeir þurfa að viðurkenna það ólöglega athæfi sem viðgengist hefur innan dómskerfisins. Yrði það sambærileg niðurlæging og Nazistar og Japanir urðu að undirgangast 1945.

Eftirfarandi málsgrein frú Áslaugar er athyglisverð: „Áslaug segir sterk hagsmunatengsl og samtryggingu vera við lýði - dómskerfið sé orðið nokkurs konar vandlega lokuð sjálfseignarstofnun sem lúti eigin lögmálum og geðþótta, án raunhæfs eftirlits og ábyrgðar. „Þar sem fámennur, einsleitur hópur lögfræðinga fær að ráða hverjir verða dómarar, hverjir stjórna, hvernig er stjórnað og eiga geðþóttaval um það hvort lögum er fylgt innan dómskerfisins.“ Stjórnendur skáki í skjóli þess að ekkert raunverulegt eftirlit sé með stjórnsýslu dómstólanna.“

Til viðbótar í frásögn frú Áslaugar kemur eftirfarandi fram: „Hún segir ráðuneytið (Innanríkisráðuneytið (skýring KSG)), allt frá tíð Ögmundar Jónassonar, hafa þaggað niður mál vegna meintra, ólögmætra starfshátta héraðsdómstóla eða dómstólaráðs. Ekki hafi verið tekið á þeim „og þau jafnvel þögguð niður,---.“

Frásögn frú Áslaugar á ólöglegri starfsemi dómara, um skipulagða afbrotastarfsemi þeirra við störf sem dómarar, lýsir því ástandi sem ríkt hefur við afgreiðslu dómsmála undanfarna áratugi og fram koma í ákærum undirritaðs sem lagðar hafa verið fram hjá lögreglu en af hálfu lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu hefur verið hunsað að rannsaka hina meintu ákærur. Er þar um að ræða samtryggingu lögreglustjórans í ódæðisverkum sem framin eru.

Greinar undirritaðs hafa verið ritaðar undir fullu nafni og heimilisfangi svo að hugleysingjarnir í stöðum dómara og öðrum þáttum stjórnkerfisins hafi ekki afsökun um að þeir viti ekki hver hafi ritað.

Er kominn tími fyrir stjórnendur landsins til að sjá um að farið sé að lögum í landinu en ekki heimila MAFÍU-glæpamönnum dómskerfisins og annarra í stjórnkerfinu að ganga sjálfala.

Reykjavík 23. maí 2016

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12-2

109 Reykjavík