Jafnrétti -- Hvað er það?

Kvennréttindabarátta femínista hefur á stefnuskrá sinni það sem kallað hefur verið JAFNRÉTTI án þess að það hafi verið skilgreint frekar í hverju þetta jafnrétti eigi að felast.

Í viðræðuþætti við kennararann Hönnu Björg Vilhjálmsdóttur á STÖÐ-2 sjónvarpi, fimmtudaginn 9. mars, varð umræðuefnið píkur og tippi án þess að fullnægjandi skýringar kæmu fram í hverju ágreiningsefnið um jafnrétti fælist.

Ekki hefur fengist fram viðhlítandi skýring á því hvað felst í hugtakinu jafnrétti sem kvennréttindabaráttan snýst um.

Æskilegt væri að gefnar væru frekari skýringar á því hvað felst í hugtakinu jafnrétti og varðar baráttu kvenna - femínista.

Frumskógur misréttis í heiminum snýst ekki eingöngu um konur eða hag kvenna. Misrétti er víðtækt mein í samfélagi manna þar sem yfirgangur og óréttlæti er beitt af báðum kynjum ef það þjónar hagsmunum þess sem beitir misréttinu. Meinið er það að konur eru grimmari en karlar í beitingu misréttis þar sem þær hafa komist í þá aðstöðu.

Sem dæmi um valdhroka kvenna og misbeitingu þeirra (kvenna) á valdi þá var karlmaður í starfi sem heyrði undir kvennmann sem yfirmann. Konan gerði þrjár tilraunir, eftir starfsmannasamkvæmi (á þriggja ára tímabili), til að fá karlinn á milli fóta sér án árangurs. Karlinn hafði nokkrum sinnum óskað eftir launahækkunum er samræmdust starfi hans og sambærilegu starfi annars staðar í samfélaginu, en því var ekki sinnt.

Þegar þessi maður hætti störfum og fór á eftirlaun voru laun eftirmanns hækkuð um 130% auk þess sem ráðinn var annar maður honum til aðstoðar án þess að verkferlið breyttist neitt til aukningar í starfi. Þetta sýnir jafnréttishugsjón kvenna sem kallaðar eru FEMÍNISTAR.

Það er verið að berjast fyrir forréttindum handa konum, með femínistabaráttunni, eins og margir valdagráðugir karlar hafa sölsað undir sig.

Barátta femínista snýst ekki um að jafnræði ríki á milli þegnanna heldur að konur komist í feitu stöðurnar sem margir karlar hafa komið sér í með pólitískum og fjárhagslegum samböndum.

Í þessu sambandi má benda á rökfærslur kvenna er fram koma í femínistabaráttunni þar sem þær hafa aðallega kvartað undan því að komast ekki í embætti sem talin hafa verið æðri embætti (betur launuð) eins og bankastjórastöður, ráðherraembætti og önnur embætti sem talin eru æðri embætti og vel launuð. Baráttumálið snýst ekki um hæfileika til starfans heldur aðeins hvort það sé píka eða tippi.

Hvergi hefur sést í hinni svokölluðu kvennréttindabaráttu að barist sé fyrir því að konur komist í störf sem eru erfið (krefjast líkamsburða) og kuldi og vosbúð fylgir. Slík störf eru að þeirra mati (femínista) fullboðleg fyrir tippalingana og femínistar hafa ekki áhuga á þeim störfum. Það eru eingöngu feitu störfin (störf sem greitt er vel fyrir) sem femínistar sækjast eftir.

Það sem einkenndi umræddan umræðuþátt í sjónvarpinu var að hann snerist eingöngu um píkur og tippi, hvernig sem femínistar vilja skilgreina sína baráttu út frá líffræðilegum aðskilnaði kynjanna.

Það sem virðist vera einkenni á vanþekkingu femínista er að frá örófi alda hefur dýrið maður laðast að þeim aðila innan kynstofnsins sem hefur getað séð viðkomandi fyrir fæði og vernd. Þetta hefur og er megin þörf mannskepnunnar og hefur þróað vilja fólks til að fylgja þeim sem hafa getað boðið upp á slíka kosti – fæði, húsaskjól og vernd fyrir utanaðkomandi ógn (hættu). Í þúsundir ára var konan háð karldýri um fæðuöflun og vernd.

Femínistar hafa horft fram því að á síðustu 100 árum hefur samfélag manna þróast frá einstaklings eða fjölskyldubaráttu fyrri alda í að vera samkenndarþjóðfélag. Með tilkomu meiri samkenndar manna í milli við fjölgun mannkyns og stærri borga þar sem hagur samborgaranna hefur verið yfirfærður á samfélagið sem heild, þá hefur losnað um þessa þörf einstaklinga og þar með kvenna fyrir beinni aðstoð og vernd karla. Samfélagið sem heild hefur með bættum fjárhag á síðustu öld losað konur undan þeirri þörf að leita aðstoðar karla við fæðuöflun. Í dag hefur samfélagið yfirtekið að miklu leiti þennan þátt, þarfir kvenna fyrir aðstoð við fæðuöflun og vernd, í samskiptum innan þjóðfélagsins.

Þetta hefur náðst fram með fjárframlögum frá körlum.

Tilvist mannskepnunnar á jörðinni snýst ekki eingöngu um píkur og tippi eins og femínistar halda og fram kom í umræðuþættinum í sjónvarpinu, heldur samvinnu kynjanna af skynsemi en ekki frekju og yfirgangi eins og femínistabaráttan er.

Mannskepnan er dýr og margar konur og margir karlar eiga erfitt með að hafa stjórn á kynhvötinni (hormónastarfseminni)eins og sögur fara af þar sem hverskonar ofbeldi er beitt. Bæði kyn eru sökudólgar í því vandamáli.

Reykjavík 13. mars 2017

Kristján S Guðmundsson

fv. skipstjóri