Lagasetning Alþingis og stjórnvöld.

Alþingi var sett á stofn til þess að setja samskiptareglur fyrir þegnana og valdstjórnin (stjórnvöld voru stofnuð til þess að annast það að farið væri eftir þeim reglum sem settar yrðu.

Reynslan af þessu samspili hefur orðið sú að af hálfu þeirra sem eiga að stjórna samkvæmt gildandi lögum vita ekki hvað lagatextinn merkir og hvernig eigi að túlka lagatextana. Vegna fyrirspurnar til stjórnvalds (ráðuneytis) þar sem framkvæmd ákveðinna laga var sú að stundaður var þjófnaður af hálfu stofnunar sem heyrir undir Alþingi.

Þegar svar ráðuneytisins birtist kom skýrt fram til hvers stjórnvöld eru. Í svari frá ráðuneytinu stendur: „Í lögum felst almennt ekki skylda fyrir stjórnvöld að útbúa gögn eða afla gagna séu þau ekki fyrirliggjandi“

Umrædd fyrirspurn er send var ráðuneytinu var um það hvernig túlka bæri framgang ákveðinna laga. Svar ráðuneytisins var annaðhvort heimska svarandans eða hræðsla viðkomandi við að gefa út opinberlega þann skilning sem leggja á í lögin. Ástæða fyrir útúrsnúningi af hálfu ráðneytisins er vegna þess að stundaður hefur verið þjófnaður af launum ríkisstarfsmanna í 10 ár af hálfu þeirra sem eiga að framfylgja (starfa eftir (gjörðir þeirra eru afmarkaðar í lögunum)) umræddum lögum (lög um Kjararáð).

Um er að ræða þá aðila er eiga að ákvarða laun þeirra ríkisstarfsmanna sem sviptir voru samningsrétti og verkfallsheimild. Samkvæmt lögunum eiga viðkomandi starfsmenn ríkisins, Kjararáð, sem settir voru sem úrskurðaraðilar að taka fullt tillit til launaþróunar í landi við úrskurð laun þeirra sem settir voru undir úrskurðarvald þeirra.

Frá 2007 hefur þetta ráð skipulega lækkað laun ákveðinna aðila í hópi ríkisstarfsmanna og í september 2017 var staðan sú að umræddir úrskurðar aðilar höfðu lækkað laun sumra starfsmanna og fyrrverandi starfsmanna um 30-40%. Umrædd lækkun launa starfsmannanna hefur verið beinn þjófnaður þar sem hvergi er stafur í starfsreglum ráðsins um heimild til að brjóta ráðningarsamninga þessara starfsmanna og lækka laun þeirra.

Það má alveg túlka afstöðu viðkomandi ráðuneytis svo að þeir óttist það að umrætt ráð myndi hefna sín á forsvarsmönnum ráðuneytisins ef þeir voguðu sér að túlka lögin á annan veg en framkvæmd hefur verið af ráðinu. Þessi ótta afstaða ráðamanna ráðuneytisins kemur einnig fram varðandi lögbrot sem framin eru af dómurum með svokölluðum utanlaga dómum. Það eru dómar sem kveðnir eru upp án þess að farið sé eftir gildandi lögum í landinu eins og mörg dæmi eru um.

Utanlaga dómar fást ekki enduruppteknir þrátt fyrir kröfur þar um vegna þeirrar smánar er ríkisvaldið yrði fyrir þegar upplýst yrði um þá spillingu er á sér stað í dómskerfinu svo og hjá stjórnvöldum og Alþingi.

Ef lög eru það illa orðuð að hámenntaðir ríkisstarfsmenn er stjórna ráðuneytunum eru ekki hæfir til að gefa almennum borgurum upplýsingar um hvað sé ættlast til af borgurunum, varðandi ákvæði laganna, er erfitt að sjá tilganginn með starfi þeirra. þegar það er aðaltilgangur framkvæmdavaldsins (stjórnvalda) að refsa þegnunum fyrir að fara ekki eftir lögunum, lögum sem þessir aðilar (stjórnendur) hafa ekki þekkingu á svo að þeir geti leiðbeint hinum almennu borgurum um réttan framgangsmáta við túlkun laganna eru lögin einskis virði.

Það verður að túlka það svo að vanvitar séu við stjórnvölinn ef einfaldar túlkanir á lögunum eigi aðeins að fást með kostnaðar-atvinnubóta-vinnu fólks sem kallaðir eru dómarar. Svo virðist vera að lögum sé ungað út af Alþingi án þess að þeir sem kallaðir eru Alþingismenn /konur skilji hvað þau hafa látið fara frá sér og eigi að vera samskiptareglur þegnanna.

Þar er komin skýringin á kvörtun landsmanna sem kallast dómarar að þeir hafi svo mikið að gera að þeir komist ekki yfir að afgreiða málin. Staðan er því sú að lög sett af Alþingi eru „bull“ er kemur frá fólki er hefur takmarkaða þekkingu á þeim störfum er þeim er ætlað að vinna.

Frá sjónarhorni „gáfnaljósanna“ eða vanvitanna sem veljast til setu á Alþingi þá eru aðrir Íslendingar en þeir svo vitlausir að þeir skilji ekki gáfnaflóðið sem kemur frá sölum alþingis og afgreitt þar á færibandi til þess að komast í frí frá setu í stólum Alþingis án þess að þeir viti hvað þeir eru að samþykkja.

Þegar þingmenn eru spurðir út í túlkun á ákvæðum laga þá vísa þeir öllu frá sér til stofnana eins og ráðuneyta. Í ráðuneytum er neitað að svara fyrirspurnum með þeim orðum að starfsmenn ráðuneyta séu ekki skyldugir til að svara.

Staðan er því sú að sett voru lög til að ákveða ofurlaun þingmanna. Lögin eru svo illa unnin að svokallað Kjararáð telur sig geta stolið af launum þeirra ríkisstarfsmanna sem einnig voru felldir undi ákvörðun ráðsins og þar með brotið á samningsrétti starfsmannanna. Í lögunum sem eiga að tryggja ofurlaun þingmanna var einnig ákvæði um að úrskurði Kjararáðs verði ekki skotið til annars úrskurðaraðila. Þjófnaðurinn í framkvæmd Kjararáðs er þar með samkvæmt úrskurði Alþingis endanlegur og löglegur þjófnaður því alþingismenn og konur hafa hunsað að taka ábendingum um lögbrotin sem framin eru af Kjararáði.

Þjófnaður Kjararáðs af launumsumra ríkisstarfsmanna á tímabilinu 2007 – 2016 er um 30% .

Svo virðist sem Alþingi sé orðið að leikhúsi fáránleikans eins og gerist í einræðisríkjum. Má þar benda á virðingarleysi þingmanna sem telja kvennfatatískusýningar séu vel framkvæmanlegar í sölum Alþingis.

Reykjavík 2. ágúst 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri