Er þetta Ofurþjófnaður alþingismanna?

Á sama tíma og alþingismenn svipta suma þegna landsins 27,8% eftirlauna (( 38% að teknu tilliti til launahækkana þingmanna)) með ólöglegri setningu laga, sem er brot á stjórnarskrá, hækka þeir eigin laun um rúm 10% umfram launahækkanir almennings á sama tíma. Fyrir alþingismenn þýðir ekkert að vísa sökinni yfir á þá sem skipaðir hafa verið í Kjararáð því að hin ólöglegu lög sem sett voru samþykktu alþingismenn og neituðu síðan að leiðrétta vitleysuna því að þeim þótti gott að fá launahækkanirnar.

Lög um Kjararáð nr. 47 /2006 og síðari breytingar

Lög um starfsemi Kjararáðs. Verkefni kjararáðs er að ákveða laun og starfskjör þjóðkjörinna manna, ráðherra og dómara og annarra ríkisstarfsmanna, sem svo er háttað um að þau geta ekki ráðist með samningum á venjulegan hátt vegna eðlis starfanna eða samningsstöðu. Í lögunum er ekki kveðið nánar á um hverjir það eru, heldur er ráðinu sjálfu ætlað að skera úr um það til hverra ákvörðun þess um laun og starfskjör nái.

„að kjararáð skuli við úrlausn mála gæta innbyrðis samræmis í starfskjörum þeim sem það ákveður, og að þau séu á hverjum tíma í samræmi við laun í þjóðfélaginu hjá þeim sem sambærilegir geti talist með tilliti til starfa og ábyrgðar. Við ákvörðun launakjara samkvæmt 4. grein laganna skuli sérstaklega gæta samræmis milli þeirra og þeirra kjara hjá ríkinu sem greidd eru á grundvelli kjarasamninga annars vegar og ákvarðana kjararáðs samkvæmt 3. grein hins vegar. Þá skuli kjararáð ætíð taka tillit til almennrar þróunar kjaramála á vinnumarkaði.

 Við hrun bankakerfisins samþykkti Alþingi viðbót við lög um Kjararáð. Lög nr. 148/2008.

Ákvæði þessara laga var samþykkt 20. desember 2008 og felur í sér slíkt bull sem hefur einkennt störf Alþingis undanfarin ár með setningu laga sem hvorki standast almenna skynsemi né stjórnarskrá lýðveldisi“ns.

„Við lögin bættist nýtt ákvæði til bráðabirgða (lög nr. 148/2008, 20. desember 2008) þar sem sagði að þrátt fyrir ákvæði 8. og 10. gr. laga um kjararáð skyldi ráðið fyrir árslok 2008 kveða upp nýjan úrskurð sem fæli í sér 5-15% launalækkun alþingismanna og ráðherra er gildi frá 1. janúar 2009 og skyldi ráðinu óheimilt að endurskoða þann úrskurð til hækkunar til ársloka 2009.“ Jafnframt skyldi kjararáð endurskoða laun annarra sem undir það heyra til samræmis.

Þetta ákvæði um skerðingu launa tiltekins hóps landsmanna var brot á stjórnarskrá lýðveldisins Íslands þar sem er skýrt kveðið á um að allir þegnar landsins skuli vera jafnir fyrir lögunum. Það að svipta lítinn hóp þegnanna rétti sínum gagnvart ákvæði stjórnarskrárinnar um jafnræði þegnanna gagnvart lögum er svívirðing þingmanna sem höfðu svarið eið að því að virða ákvæði stjórnarskrárinnar, grundvallar lög lýðræðisins.

Sú sýndarmennska er fólst í umræddum lögum, um bann við hækkun launa alþingismanna og ráðherra til ársloka 2009 með vísan til laganna, er í anda fávisku þingmanna á störfum alþingismanna.

Kjarraráð lækkaði laun þingmanna um 7,5% en ráðherra um 14-15 % samkvæmt úrskurði Kjararáðs.

Afskipti Kjararáðs af launasamningum annarra en þingmanna og ráðherra, þ.e. forstöðumanna ríkisstofnana, með vísan til laganna er í anda þjófsins.

Fyrir liggja sannanir fyrir aðgerðum Kjararáðs við launalækkanir annarra en þingmanna og ráðherra sem nema 27,8% á tímabilinu 2007 til 1. september 2016 (( lækkunin er 38% að teknu tilliti til launahækkana þingmanna)). Lækkun launa sumra þegna landsins um tugir prósenta var mislukkuð tilraun þingmanna til að breiða yfir getuleysi þeirra (þingmanna) til að setja lög sem hægt er að fara eftir og eru ekki brot á grundvallarlögum lýðræðisins.

Með vísan til þeirrar launaskerðingar sem orðið hafa á eftirlaunum undirritaðs er því hér með lýst yfir að þeir þingmenn, er samþykkt hafa ólögleg skerðingarákvæði, og aðilar Kjararáðs hafa stolið 27,8% af eftirlaunum undirritaðs á tímabilinu september 2007 til september 2016 að teknu tilliti til launahækkana ríkisstarfsmanna og viðmiðunarvísitölu Hagstofunnar vegna eftirlaunagreiðslna ríkisins á umræddu tímabili.

Að teknu tilliti til 65. greinar stjórnarskrár lýðveldisins Ísland, um að allir skuli vera jafnir fyrir lögunum, er um að ræða lögbrot af hálfu Alþingis (brot á ákvæði stjórnarskrár) og Kjararáðs hvað varðar umrædda kjaraskerðingu. Á þeim tíma sem umrædd lækkun aðila á hluta eftirlauna undirritaðs hefur farið fram hefur svokallað þingfararkaup Alþingismanna verið hækkað um 110,3457% (með vísan til samanburðar við vísitölu Hagstofunnar er varðar lífeyrisskuldbindingar ríkisins) eða hækkað um rúm 10% meira en umrædd launavístala Hagstofunnar, á umræddu tímabili, sem er mælikvarði á lífeyrisskuldbindingum fyrir opinbera starfsmenn.

Viðbrögð almennings við ofurhækkunum launa alþingismanna er flestum landsmönnum ljós með vísan til viðbragða Íslendinga.

Afgreiðsla Alþingis á viðbrögðum almennings til launahækkana alþingismanna hefur orðið sú að leggja skal Kjararáð niður og stofna nýtt embætti svo hægt sé að fela þá ósvífni er alþingismenn hafa knúið í gegn varðandi eigin launahækkanir. Feluleikur alþingismanna í eigin launamálum kemur fram í því að vera sífellt að skipta um nefndir, ráð og dóm varðandi eigin launakjör. Feluleikurinn með kjaranefnd, kjaradóm, Kjararáð og nú síðasta fyrirbærið er taka á við um áramótin 2017 – 2018 er merki um óheiðarleika í stjórnunaraðgerðum Alþingismanna með setningu laga í eigin hagnaðarskyni.

Þessi aðgerð alþingismanna á réttindum þegnanna er ólögleg samkvæmt stjórnarskránni og furðuleg í ljósi aðgerðarleysis dómstóla að virða stjórnarskrána.

Það að Alþingi komist upp með það að mismuna þegnum landsins með því að stela lögbundnum rétti þegnanna með einfaldri lagasetningu og stela af þeim eigum þeirra (þegnanna) er valdníðsla.

Í ákvæðum laga um Kjararáð eru brotin ákvæði 65. gr. stjórnarskrárinnar svo og ákvæði 72. gr. stjórnarskrárinnar --[Eignarrétturinn er friðhelgur. Engan má skylda til að láta af hendi eign sína nema almenningsþörf krefji. Þarf til þess lagafyrirmæli og komi fullt verð fyrir.

Með ákvæði laga um lækkun launa sumra starfsmanna ríkisins er um brot á 72. gr. grundvallarlaga ríkisins nema ríkið greiði fullt verði fyrir það sem þjóðnýtt hefur verið.

Því ber ríkinu að greiða fullt verð fyrir það sem ólöglega var tekið með setningu umræddra laga nr. 148/2008, 20. desember 2008 ásamt dráttarvöxtum fyrir tímabilið, þ.e. ólöglegri skerðingu á eftirlaunum undirritaðs.

Framferði af hálfu Kjararáðs við ákvörðun um lækkun launa ríkisstarfsmanna eins og fram hefur komið varðandi eftirlaun undirritaðs er brot á ákvæði laga um störf Kjararáðs þar sem skýrt stendur að ráðið skuli:

Við úrlausn mála skal kjararáð gæta innbyrðis samræmis í starfskjörum þeim sem það ákveður og að þau séu á hverjum tíma í samræmi við laun í þjóðfélaginu hjá þeim sem sambærilegir geta talist með tilliti til starfa og ábyrgðar. Við úrlausn mála skal kjararáð gæta innbyrðis samræmis í starfskjörum þeim sem það ákveður og að þau séu á hverjum tíma í samræmi við laun í þjóðfélaginu hjá þeim sem sambærilegir geta talist með tilliti til starfa og ábyrgðar.

Hvergi í lögum um starfsemi Kjararáðs er hægt að finna heimild fyrir ráðið til að lækka laun þeirra sem undir úrskurðarvald þess falla heldur skýrt ákvæði um að laun þeirra sem undir ráðið falla skuli vera í samræmi við laun í þjóðfélaginu. Engin heimild er fyrir ráðið að mismuna þegnunum á neinn hátt með því að lækka laun sumra þeirra.

Í ljósi þess sem hér er að framan ritað eru aðilar sem hér hafa verið nefndir gefinn kostur á að leiðrétta, sem mistök við störf, þær launalækkanir sem framkvæmdar hafa verið á eftirlaunum undirritaðs ásamt dráttarvöxtum fyrir umrætt tímabil. Sé ekki vilji til að leiðrétta misgjörðirnar er um að ræða svívirðilegan og skipulagðan þjófnað af hálfu aðila að ræða og verður þá kært til þess stjórnvalds (lögreglu og Ríkissaksóknara) sem þjófnaður aðila af ásetningi.

Verði leiðrétting eftirlauna undirritaðs ekki framkvæmd og undirritaður ekki ákærður af aðilum, samkvæmt ákvæðum laga um meiðyrði, af hálfu umræddra aðila er það staðfesting á því að um skipulagðan þjófnað hafi verið að ræða af hálfu framkvæmdaraðila (Alþingis og Kjararáðs) við lækkun eftirlauna undirritaðs.

Reykjavík 17. október 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6.

109 Reykjavík