DÓMSMORÐ!

Orðið -DÓMSMORÐ- hefur þá merkingu í íslensku máli að við uppkvaðningu dóms í réttarsal fari dómari – dómarar ekki að gildandi lögum í landinu. Dómsniðurstaða er ekki samkvæmt ákvæðum laga.

Dómsmorð í íslensku réttarfari eru miklu fleiri en landsmenn gera sér grein fyrir.

Allar ákærur á hendur dómurum um DÓMSMORÐ eru þaggaðar niður af framkvæmdavaldinu (lögregluyfirvöldum og Ríkissaksóknara) og aðstoð lögmanna við málarekstur gegn dómurum er ófáanleg vegna ótta lögmanna við hefndaraðgerðir af hálfu dómara í garð allra lögmanna sem gerast svo djarfir að veita slíka aðstoð. Þetta gerist þrátt fyrir augljós Dómsmorð (réttarfarsnauðgun) af hálfu dómara við uppkvaðningu dóma.

Fyrirhugaður málarekstur Hæstaréttardómara (B.B.) vegna þess sem fram kemur í bók fyrrverandi Hæstaréttardómara (J.S.G.) verður athyglisverður í ljósi þess sem á undan er gengið varðandi ákærur undirritaðs á hendur dómara bæði við Hæstarétt og í Héraðsdómi. Ákærur sem Ríkissaksóknari hefur þaggað niður með siðlausu aðgerðarleysi sínu og valdníðslu.

Þrátt fyrir skrif undirritaðs um dómsmorð nafngreindra dómara ( 7 talsins) á undanförnum árum hefur enginn þeirra ákærðu þorað að stefna undirrituðum fyrir meiðyrði vegna þess ótta að verða staðnir að verki við dómsmorð. Hinir ákærðu hafi valið að þegja og sitja undir ákærum um dómsmorð heldur en að taka þá áhættu að verða fundnir sekir um réttarfarsnauðganir og eiga þar með á hættu að vera sviptir embætti.

Ákærur á hendur þeim sem nafngreindir eru hafa verið lagðar fram hjá lögreglunni á höfuðborgarsvæðinu og Ríkislögreglustjóra en þessir aðilar hafa kosið að hylma yfir ákærurnar vegna alvarleika sem fram kemur í kærum. Þessir aðilar (lögreglan og Ríkissaksóknari) hafa ekki þorað að ákæra undirritaðan fyrir rangar sakagiftir á hendur dómurum vegna þess hve sterkar sannanirnar eru sem lagðar hafa verið fram með ákærunum. Þar af leiðandi telja þessir aðilar betra að þegja og bíta í tunguna en hefja stríð gegn undirrituðum nema með því að hindra réttvísina og gera ekki neitt og gerast þar með lögbrjótar við yfirhylmingu á lögbrotum.

Nöfn hinna ákærðu eru eftirfarandi og kæruatriði:

Pétur Hafstein fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Guðrún Erlendsdóttir fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Guðmundur Jónsson fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Guðmundur L. Jóhannesson fv. héraðsdómari mál (sjópróf) frá 4. janúar 1993 (siðblindu, mannorðsmorð, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Eggert Óskarsson héraðsdómari mál M-51/2001 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Sigurður T. Magnússon fv. héraðsdómari mál E-13455/2002 siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Ásgeir Magnússon héraðsdómari mál E-08318/2007 og E-08319/2007 (siðblindu, mannorðsmorð, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Ragnhildur Hjaltadóttir ráðuneytisstjóri í Innanríkisráðuneytinu var að hylma yfir lögbrot þegar hún neitaði að áfrýja úrskurði Guðmundar L. Jóhannessonar 4. janúar 1993 vegna þeirrar hneisu er það ylli Rannsóknarnefnd sjóslysa þegar upplýst yrði um framlagningu falskra yfirlýsinga tveggja nefndarmanna.

Jón H. B. Snorrason starfsmaður lögreglunnar á Höfuðborgarsvæðinu (þáverandi starfsmaður RLR) braut lög varðandi innheimtu fyrir Tollstjóraembættið þegar hann gaf falska áritun á skjal sem notað var til úrskurðar á ólöglegu fjárnámi (fjárkröfu án neinnar lagastoðar nema fölsun gagna).

Greinar undirritaðs á BLOGGINU varðandi umrædd dómsmorð, réttarfarsnauðganir, siðblindu dómara og mannréttindaþjófnað voru sendar til allra þingmanna, dómstóla, lögreglu, fjölmiðla og ráðuneyta svo að ljóst væri að þetta væri ekki feimnismál. Allar greinarnar voru birtar undir fullu nafni og heimilisfangi svo ljóst væri hver væri ábyrgur fyrir ritun greinanna.

Ótti hinna ákærðu dómara við að reyna aða verja mannorð sitt fyrir dómstólum er vegna þess að þeir eru sekir um DÓMSMORÐ og vita sjálfir um sekt sína.

Hinir 7 siðblindu DÓMSMORÐINGJAR, réttarfarsnauðgarar, mannorðsmorðingjar og mannréttindaþjófar sem nafngreindir hafa verið í ákærum undirritaðs eru ekki tæmandi upptalning á þeirri siðblindu er viðgengst í íslensku réttarfari.

Í greinum undirritaðs á blogginu á undanförnum árum undir heitinu

Meindýr glæpaverka

er ítarleg lýsing á sakargiftum á hendur sakborningum og eins og áður er ritað hefur verið dreift til margra aðila.

Sakborningar sem komnir eru á eftirlaun hafa kosið að þegja og þiggja himinhá eftirlaun. Hinir sem enn eru í starfi þegja vegna óttans við að missa starfið ef málin færu fyrir dóm og sannleikurinn kæmi fram. Þar er það ekki sannleikurinn sem ræður störfum dómara heldur eigin fjárgræðgi þeirra og glæpaeðli.

Framferði alþingismanna að gera ekkert í málum þrátt fyrir upplýsingar um hið saknæma atferli er lítilsvirðing við kjósendur. Alþingi á að vera eftirlitsaðili um framkvæmd laga sem sett eru af Alþingi en kýs að stinga hausnum í sandinn eins og sagt er að strúturinn geri.

Þar sem framkvæmdavaldið í landinu er jafn rotið og fram kemur varðandi hin kærðu mál er því hér með lýst yfir að áður en undirritaður fellur frá mun hann aflífa eitt eða fleiri af ákærðum meindýrum til þess að sýna alvarleika málsins verði ekki tekið á kærumálum undirritaðs.

Hvort þessi hótun veki steinrunna aðila framkvæmdavaldsins og þeir sendi svartstakkana sína í heimsókn til undirritaðs eins og áður hefur verið gert varðandi skrif undirritaðs. Mannleysurnar í framkvæmdavaldinu vita það að ef þeir ákæra undirritaðan fyrir þessi ummæli eru hafin málaferli þar sem þeir opna fyrir öll lögbrotin sem framin hafa verið af dóms- og framkvæmdavaldi í íslensku samfélagi. Lögbrot framkvæmdavaldsins eru yfirhylmingar á kærðum málum á hendur dómurum og fleiri aðilum. Þessir aðilar (lögregla og Ríkissaksóknari) hafa ekki þorað að ákæra undirritaðan fyrir fyrri hótanir sem birst hafa í greinum undirritaðs. Því er það spurning hvort þeir (framkvæmdavaldið) komi til með að hafa hugrekki til að ákæra undirritaðan eftir að aflífun eins af meindýrunum hefur verið framkvæmd eða hvort málið verði afgreitt þá sem óupplýst mál vegna þess ótta sem herjar í herbúðum stjórnvalda að upplýst verði um þau réttarmorð sem stjórnvöld standa að.

Reykjavík 13. nóvember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 109 Reykjavík