Lögbrot dómara.

Fram hefur komið, við uppþot út af bók J.S.G. fyrrum Hæstaréttardómara, að dómarar telja sig „ósnertanlega“. Dómarar telja að þeir geti hagað dómsorðum sínum við uppkvaðningu dóma eins og þeim sýnist óháð gildandi lögum í landinu.

Dómarar hafa hunsað gildandi lög í landinu þegar það hentar þeim persónulega til að hefna sín á málsaðilum.

Augljós lögbrot við uppkvaðningu dóma fást ekki leiðrétt því Glæpamannadómstóllin sem kallaður er Hæstiréttur hefur verið skipaður dóms-morðingjum sbr. dómur Hæstaréttar nr. 15/1991.

Hafa verið gerðar ítrekaðar tilraunir til að fá leiðréttingu á dómsmorði Hæstaréttardómaranna:

Péturs Hafstein fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Guðrúnar Erlendsdóttur fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Guðmundar Jónssonar fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Hinir siðblindu dómsmorðingjar Hæstaréttar fóru leið dómsmorðs við afgreiðslu á dómsmáli sem hófst við ólöglega álagningu á virðisaukaskatti án tilefnis þar sem undirritaður átti að vera greiðandi.

Frá Tollstjóraembættinu fór málið til Borgarfógeta sem krafa um fjárnám með falsaðri framsetningu Jóns H.B. Snorrasonar þáverandi lögmanns hjá Rannsóknarlögreglu ríkisins en tengdasonur tollstjórans.

Þegar fulltrúa Bæjarfógetans var gerð grein fyrir stöðu mála, með framlagningu sönnunargagna um hið meinta misferli tollstjóraembættisins, eftir að fjárnámsaðgerð var hafin, ráðlagði hann (fulltrúi Borgarfógeta) að áfrýja málinu til Hæstaréttar því samkvæmt þeim gögnum er honum voru sýnd sagði hann að ljóst væri að fjárnámið ætti ekki neinn tilverurétt. Hann gat þess einnig að rétt værri að fá lögmanna til að reka málið og ekki gæti hlotist neinn kostnaður við það.

Málinu var þegar í stað áfrýjað með aðstoð lögmanns. Þrívegis kom fram neitun Hæstaréttar á að taka málið fyrir. Við kröfu undirritaðs um fjórðu tilraun hunskuðust dómararnir til að taka málið fyrir.

Fram kom við meðferð lögmanns undirritaðs á málinu að áritun Jóns H.B. Snorrasonar á skjal það sem afhent var fógeta vegna kröfu um fjárnámið var fölsuð. Þar með var komið upp vandamál Hæstaréttar sem náði út fyrir fjárnámið sem slíkt þar sem um var að ræða skjalafals við málarekstur Tollstjóraembættisins.

Vafðist það fyrir Hæstaréttardóms-morðingjunum að klóra sig út úr málinu án þess að þurfa að taka á skjalafölsuninni.

Lausnarorð hinna þriggja dómsmorðingja Hæstaréttar varð kynlíf Jóns H.B. Snorrasonar. Úrskurður dómsmorðingjanna varð að fjárnámið hafi verið ólöglegt á grundvelli tengsla Jóns H.B. Snorrasonar við tollstjórann sem tengdasonur. Ekki minnst á ólöglega álagningu skatts og þar með ólöglegt fjárnám. Í dómsorðum felst það að álgning virðisaukaskattsins hafi verið lögleg aðgerð og þar með fjárnámið.

Úrskurður dómsmorðingja Hæstaréttar var ekki að skattaálagningin og fjárnámið hafi verið ólöglegt eins og krafa stefnanda var. Dómararnir fóru leið glæpamanna og blönduðu kynlífi Jóns H.B. Snorrasonar inn í málið og gáfu tollstjóra með því heimild til frekari innheimtu, á ólöglega álögðum skatti, með því að setja nýjan mann í innheimtustarfið. Með þessu dómsmorði komu þeir (Hæstaréttardómararnir) í veg fyrir að Jón H.B. Snorrason yrði sviptur lögmannsréttindum vegna fölsunar á framlögðu skjali hjá embætti Borgarfógeta.

Þrátt fyrir greinaskrif undirritaðs undanfarin ár vegna dómsmorða þessara aðila hafa hinir ákærðu ekki þorað að stefna undirrituðum fyrir meiðyrði vegna þess hvað augljóst „dómsmorðið“ er.

Fjöldi tilvika „dómsmorða“ í íslensku réttarkerfi eru ótalmörg og sýna það að allir íslenskir ríkisborgarar eru ekki jafnir fyrir gildandi lögum þegar glæpamenn veljast í stöður dómara,

Dómsniðurstaða í því máli sem hér um ræðir er ljós meðalgreindum manni en virðist sýna svo ekki verði um villst að umræddir dómarar hafa verið langt undir meðalgreind Íslendinga.

Eitt af því furðulega við upphlaup sem orðið hefur vegna umræddrar bókar eru þær upplýsingar sem lesa má út úr svörum frá dómurum að þeir séu ósnertanlegir og enginn hafi heimild til að gagnrýna dóma þeirra þótt um utanlagadóma sé að ræða.

Kærur á hendur dómurum fyrir augljós lagabrot fást ekki rannsökuð af lögreglu þar sem lögbrjótar eru einnig innan lögreglunnar sbr. Jón H.B. Snorrason.

Þær fimm kærur undirritaðs til lögreglu vegna dómsmorða í hinu íslenska réttarkerfi hafa ekki fengist rannsökuð. Rannsókn þessara mála hefði leitt í ljós að það eru ekki gildandi lög í landinu sem höfð eru að leiðarljósi við uppkvaðningu dóma heldur glæpsamlegt eðli dóms-morðingjanna sem kærðir hafa verið.

Hinir kærðu dómsmorðingjar (7 talsins í fimm málum) hafa ekki þorað að stefna undirrituðum fyrir meiðyrði vegna þess að með slíkum aðgerðum yrði flett ofan af þeirri skipulögðu glæpastarfsemi sem viðgengst í íslensku réttarkerfi.

Siðblinda í íslensku samfélagi kristallast í því að sumir hinna ákærðu dómsmorðingja lifa nú sældarlífi á hæstu eftirlaunum í íslensku samfélagi þrátt fyrir dómsmorð.

Reykjavík 27. nóvember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík