Dóms-morðinginn Sigurður T. Magnússon.

Sigurður T. Magnússon talinn dómari við Héraðsdóm Reykjavíkur, nýskipaður dómari við nýstofnaðan dómstól – Landsdóm – er einn ef dóms-morðingjum hins íslenska réttarkerfis.

Dóms-morðingjanum Sigurði T. Magnússyni var fengið til afgreiðslu dómsmál Í Héraðsdómi Reykjavíkur (E-13455 / 2002).

Málið snerist um matsmál og greiðslu fyrir matsgerðina. Kröfuhafi greiðslunnar var ekki skipaður matsmaður heldur svokallaður lögaðili eða tuskuballar-fyrirtæki sem sagt var í eigu matsmannsins. Ef tuskuballar-fyrirtæki er greitt fyrir matsgerð og fyrirtækið fer í gjaldþrot áður en ljóst er að matsgjörðin sé einskisvirði, eins og raunin varð með matsgerðina í þessu tilviki (matsgjörðin einskis virði), er greiðslan tapað fé þar sem slíkar kröfur eru ekki forgangskröfur.

Við upphaf málareksturs var þess krafist að matsgjörðin yrði lögð fram en því hafnaði dóms-morðinginn S.T.M.

Dóms-morðinginn S.T.M. neitaði að gefa yfirlýsingu um að matsgjörðin væri samkvæmt matsbeiðni og þar við sat í 7-8 mánuði með sífelldu þrasi dómara í mörgum þinghöldum. M.a. sem fram kom hjá dóms-morðingjanum S.T.M. var að dómarar liðu það ekki að matsmenn fengju ekki borgað fyrir störf sín. Ætlaði hann að kúga út greiðslu hvað sem það kostaði.

Þegar dóms-morðinginn S.T.M. sá að kúgunaraðgerðir hans bæru ekki árangur hunskaðist hann til að leggja fram matsgerðin eftir tæpra átta mánaða þjark við heimsku dómarans.

Var dómaranum bent á að umrætt fyrirtæki kæmi umræddri matsbeiðni ekkert við, reikningur frá óþekktu fyrirtæki yrði ekki greiddur. Fyrirtæki hefði ekki „bestu vindund“ eins og kveðið er á um í lögum, né geti komið fyrir dóm sem vitni. Var dómaranum bent á að fyrirtæki sem slíkt hefði enga dómgreind og gæti því ekki borið ábyrgð á matsgjörð. Var dómaranum bent á að ef forstjóri H.F. Eimskipafélags Íslands hefði verið skipaður matsmaður hefði ekki haft neina þýðingu að senda reikning frá fyrirtækinu H.F. Eimskipafélagi Íslands fyrir verk sem forstjórinn hefði verið skipaður af Héraðsdómi til að framkvæma.

Dóms-morðinginn S.T.Magnússon brást ókvæða við og sagði að það gilti allt annað ef forstjóri Eimskip hefði verið skipaður. Ekki fékkst virðingarlaus dómari til að gera grein fyrir í hverju mismunurinn lægi.

Dóms-morðinginn Sigurður Tómas Magnússon, án virðingar, sagði að það væri algengt að reikningar fyrir matsgjörðir væru sendir í nafni fyrirtækja sem matsmenn störfuðu hjá og væri horft fram hjá því. Dómarinn neitaði að svara spurningu um það hvort umrætt fyrirtæki hefði bestu vitund eins og kveðið er á um í lögum að matsmaður þurfi að hafa.

Það er áréttað hér að dómarinn viðurkenndi að fara út fyrir ramma laganna með þessu framferði sínu, sem umræddur dómari viðurkenndi að væri gert, --- og væri horft fram hjá því. Hann meinti: Þetta væri ekki samkvæmt lögum en við skikkjuklæddu dóms-morðingjarnir þurfum ekki að fara að lögum, það erum við sem ráðum.

Að lokum eftir margra mánaða þóf og ókurteisi af hálfu dómarans S.T.Magnússonar, sem yrði of langt mál að skrá, var matsgjörðin lögð fram.

Strax og matsgjörðin var lögð fram kom í ljós að hún var ekki í samræmi við matsbeiðnina sem lögð hafði verið til grundvallar um skipan matsmanns. Margra mánaða þras dóms-morðingjans S.T.M. í tilefnislausum málarekstri varð honum einskis virði.

Í framhaldi af því fór fram málflutningur og uppkvaðning dóms í framhaldi. Niðurstaða málsins varð sú að úrskurðað var að umrædd matsgjörð væri á engan hátt samkvæmt matsbeiðni og væri því einskis nýt í dómsmáli. Matsmaðurinn hefði eftir alvarlega áminningu frá dómara (sem skipaði hann til verksins) við afhendingu á fyrri matsgjörð vegna sama efnis þá hefði hann átt að vanda sig sérstaklega við matsgjörðina en hún væri ekki á neinn hátt nothæf. Matsgjörðin var ekki í neinu samræmi við matsbeiðnina.

Það er einnig merkilegt við dómsorð í þessu máli er viðurkenning hans (dómarans) á heimsku sinni þar sem hann getur þess að hinir stefndu í málinu hafi ekki haft fullnægjandi gögn til málsvarna þar sem matsgjörðin var ekki lögð fram. Sýnir þetta glæpaeðli dómarans því þess var krafist að matsgjörð yrði lögð fram í upphafi málareksturs.

Auðvirðulegur dóms-morðingi Sigurður Tómas Magnússon lauk sinni málsmeðferð með því að svipta málsaðila málsvarnarlaunum frá þeim sem stefndi að tilefnislausu. Samkvæmt lögum á málsaðili rétt á málsvarnarlaunum frá hendi þess sem fer halloka í málarekstri og ekki hvað síst tilefnislausum málaferlum eins og í þessu tilviki.

Ósvífni dómarans var kórónuð með yfirlýsingu hans eftir að hafa lesið upp dómsorðin, að stefndu gætu ekki áfrýjað dómnum til Hæstaréttar á grundvelli málsvarnarlauna.

Dóms-morðinginn og þjófurinn Sigurður Tómas Magnússon fékk sína fullnægingu í þjófnaði á málsvarnarlaunum stefndu í málinu. Var það friðþæging hans eftir alla þá niðurlægingu er hann hafði orðið fyrir við rekstur tilefnislausra málaferla. Dóms-morðinginn Sigurður T. Magnússon er rétt dræpur hvar sem til hans næst eins og aðrir dóms-morðingjar.

Það sem vekur undrun, að ógleymdu dóms-morði S.T.M., við þetta mál er að þrátt fyrir kröfu stefndra í málinu um úrskurð dómara um lögmæti matsgerðarinnar, hafi hvorki lögmaður stefnanda né dóms-morðinginn S.T.M. látið sér detta í hug að kanna lagalegt gildi matsgjörðarinnar. Hafi þeir flotið að feigðarósi í sæluvímu lögleysunnar. Þar sem matsgjörð var ekki lögð fram strax þá höfðu þeir marga mánuði til að lagfæra einskis nýtt skjal sem reyndist síðan hengingaról þeirra (dómarans og stefnanda). Ef efni matsgerðarinnar hefði verið samkvæmt matsbeiðni hefði dóms-morðinginn S.T.M. ekki sýknað stefndu, þrátt fyrir lögleysu hans með tuskuballar-fyrirtækið, og fullnægt þar með dóms-morðingja heilkenni sínu.

Þessi vesalings dóms-morðingi hefur verið skipaður dómari við svokallaðan Landsrétt. Landsmenn eiga því von á fleiri dóms-morðum frá hans (S.T.M.) hendi.

Reykjavík 20. desember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík