Minkseðli sumra Íslendinga

Drápseðli minksins birtist ljóslifandi í Íslendingum í svokallaðri laxveiði þar sem meginmarkmið veiðanna er að hvelja og pína fiskinn við veiðina aðeins til að sleppa honum.

Það hefur verið talið eðlilegt að veiða sér til matar eins og getið er um í gömlu máltæki: Eins dauði er annars brauð.

Þetta framferði Íslendinga við laxveiðar, að veiða fisk aðeins til að sleppa honum í vatnið aftur, ber vott um mikinn skynsemisskort þeirra sem stunda það að veiða laxfiska aðeins til að sleppa þeim eftir að á land er komið.

Í fréttum varðandi skriðufall er stíflaði Hítará hafa komið fram óskir til veiðimanna er veiða í Hítará að þeir sleppi fiskum. Þessi ósk um að sleppa fiskum virðist vera komin frá þeim er hafa veiðirétt í ánni á leigu frá landeigendum. Heyrst hefur að sambærilegt framferði við veiðar á laxfiskum sé stundað við veiðar í nokkrum ám á Íslandi, þ.e. að sleppa fiskum eftir að þeir hafa verið dregnir á land.

Undrun sætir ef að lög um dýravernd ná ekki yfir slíkt athæfi að misþyrma lífverum þótt í þeim renni kalt blóð. Er vel hægt að gera sér í hugarlund þann sársauka er krókaveiðarfæri veldur fiskinum þegar hann gleypir agnið og dreginn á land fyrir utan skaðann sem veiðimaður veldur við að losa krókinn úr kjafti fisksins.

Ef þetta framferði veiðimanna, að veiða fisk til að sleppa honum, fellur fyrir utan ákvæði laga um dýravernd er það vísbending um þá hræsni sem falin er í lagasetningu á Íslandi. Því er orðið tímabært að gera ráðstafanir með nýrri lagasetningu, ef þörf er á, til að koma í veg fyrir slíkt dýraníð sem á sér stað þar sem fiskveiðar eru stundaðar aðeins til að sleppa fiskinum aftur í vatnið eftir ómældan sárauka eða er því haldið fram að fiskar hafi enga sársaukatilfinningu.

Reykjavík 13. júlí 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri