Íslenskir fjölmiðlar

Fjölmiðlafólk á Íslandi virðist ekki vera til þess að koma sannleikanum á framfæri við fólk heldur virðist sem pólitískir einkahagsmunir fjölmiðlafólks séu hafðir í hávegum.

Þessir ósannsögulegu fjölmiðlaaðilar lágu ekki á pólitísku liði sínu þegar þeir reyndu að níða niður þann aðila sem tilnefndur hafði verið til setu í sæti dómara í Bandaríkjum Norður Ameríku.

Dögum saman hömruðu hinir óheiðarlegu íslensku fréttamenn á frásögn kvennmanns sem ákærði dómarann fyrir nauðgun. Voru hinir íslensku fréttamenn ekkert að skafa utan af þeirri frétt og reyndu sitt til að svipta manninn ærunni.

Þá var ekki reynt að finna sannleiksgildi fréttarinnar heldur var maðurinn dæmdur á ME TOO bull fréttamennsku.

Eftir grein á bloggi eftir Gunnar Rögnvaldsson (3. nóv. 2018) um að umrædd kona sem ákærði dómarann um nauðganir hafi skrifað bréf þar sem hún viðurkenndi að ásakanir um nauðgun af hálfu dómarans hafi verið skáldskapur. Þá hefur lítið komið fram í íslenskum fjölmiðlum um málið. Virðist sem æruleysi hins íslenska fjölmiðlafólks varðandi sannleika í fréttaflutningi vera ráðandi.

Væri það framför í íslenskri fréttamennsku ef fjallað yrði um sannleiksgildi fréttarinnar um nauðgun af hálfu dómarans og ef ákæran hafi verið fölsuð í pólitískum tilgangi gegn dómaranum. Væri það heiðarlegra að íslenskir fréttamenn kæmu með sannar fréttir af þessu máli sem öðrum og reyndu jafnframt að upplýsa hve mikið af ME TOO frásögnum eigi við rök að styðjast.

Þegar grannt er skoðað virðist umtalsvert af ME TOO frásögnum vera skáldskapur blandað ranghugmyndum ME TOO kvenna um staðreyndir.

Er hér með skorað á fjölmiðlafólk að koma fram með sannleikann varðandi umrædda nauðgunarákæru á hendur dómaranum í Ameríku.

Reykjavík 4. nóvember 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri