Dómskerfi fáránleikans:

Í íslensku réttarkerfi er innibyggð valdníðsla af hálfu dómara sem kemur í veg fyrir að úrskurðir dómara séu byggðir á gildandi lögum.

Eftir alvarlega niðurlægingu dómskerfisins á Íslandi við úrskurði dómara í máli M-51/2001 og máli E-13455/2002 hefur allt verið gert af hálfu hins íslenska réttarkerfis (dómstóla og lögreglu) til að þagga málsmeðferðina niður og þar með aðgerðir lögreglustjóra (þrír lögreglustjórar) á höfuðborgarsvæðinu að hunsa rannsóknir á kærumálum á hendur dómurum. Kærur þar sem liggja fyrir skriflegar sannanir fyrir lögbrotum dómara sem fóru ekki eftir gildandi lögum landsins.

Svo virðist sem hinn frægi MÓRI hafi gert vart við sig i herbúðum lögbrjótanna (Héraðsdómi Reykjavíkur) þar sem auglýst hefur verið að haldið verði námskeið á vegum lögmanna og dómara fyrir þá sem vilja gefa kost á sér til að taka að sér svokallaðar matsgerðir í tjónstilfellum. Umrædd tvö mál varða einmitt skipun dómara á manni til að sinna slíku starfi.

Eftir að hann (skipaður matsmaðurinn, eigandi Garðyrkju ehf.) hafði klúðrað matsgjörð sem var af dómara úrskurðuð í engu samræmi við orðalag matsbeiðninnar þá var ósvífni dómarans Eggerts Óskarssonar (einn af glæpamönnum Héraðsdóms Reykjavíkur) slík að hann endurskipaði matsmanninn til að ljúka verkinu þrátt fyrir skýlausa kröfu matsbeiðenda um skipun á nýjum matsmanni samkvæmt ákvæðum gildandi laga. Umræddur ólánsmaður er var skipaður matsmaður lét frá sér nýja matsgerð sem fékk enn þá harkalegri útreið í úrskurði dómara um gildi matsgjörðar en sú fyrri hafði fengið. Hinn lánlausi matsmaður sem hafði látið frá sér tvær einskis nýtar matsgerðir sýndi sitt innra eðli við störf samkvæmt lögum að hann stefndi matsbeiðendum til greiðslu fyrir tvær matsgerðir. Matsmaðurinn sagði í dómþingi að krafan væri fyrir tvær matsgerðir.

Annar lögbrjótur í stétt dómara Sigurður Tómas Magnússon, kt. 150660-4329, til heimilis að Stigahlíð 52, 105 Reykjavík, sem fékk mál er varðaði greiðslukröfu frá skúffufyrirtæki í eigu matsmannsins vegna tveggja matsgerða til úrskurðar þrátt fyrir að fyrir lægi aðeins beiðni um eina matsgerð. Hafnaði dómarinn kröfu matsbeiðenda við þingfestingu málsins um að seinni matsgjörðin yrði lögð fram, sem eitt af skjölum málsins. Það var fyrst tæpu ári eftir þingfestingu málsins, en málið hafði verið rekið fyrir dómi í tæpt ár, sem matsgjörðin var lögð fram. Allan þann tíma (í öllum dómþingum er fram fóru) stóð dómarinn Sigurður Tómas Magnússon í innheimtuaðgerðum fyrir matsmanninn og sagði m.a. að dómarar liðu það ekki að matsmönnum væri ekki greitt fyrir störf sín. Hið glæpsamlega athæfi dómarans S.T.M. að leggja ekki matsgjörðina fram í upphafi málsins var sannað strax við framlagningu skjalsins.

Strax og skjalið var lagt fram kom í ljós að hin svokallaða matsgjörð var ekki á neinn hátt afgreidd samkvæmt þeirri matsbeiðni er lögð hafði verið fram við upphaf matsbeiðninnar árið 2001 hjá Héraðsdómi Reykjavíkur. Þrátt fyrir hina augljósu ágalla matsgjörðarinnar hélt glæpamaðurinn Sigurður Tómas Magnússon áfram rekstri málsin til haustsins 2003. Þessi glæpamaður S.T.M. er einn af núverandi dómurum við Hæstarétt Íslands.

Glæpamaðurinn, héraðsdómarinn, Sigurður Tómas Magnússon taldi sig hafa rétt til að sniðganga landslög og taka gilda kröfu um greiðslu fyrir matsgerðirnar frá fyrirtæki sem ekki hefur bestu vitund né getur verið sem óaðfinnanlegt vitni eins og kveðið er á um í lögum að matsmaður þurfi að hafa og fyrirtækið var því óviðkomandi matsgjörðinni. Þar að auki var um að ræða falsaða fjárkröfu af hálfu eiganda skúffufyrirtækisins Garðyrkju. Skúffufyrirtækið Garðyrkja var ekki skipað sem matsmaður þar sem það hafði ekki bestu vitund né var óaðfinnanlegt vitni og kom því málinu ekki við og þar með var krafan einskis virði.

Það broslega við þessa niðurlægingu Héraðdóms Reykjavíkur vegna umræddrar matsgjörðar er að dómarar hafa talið þörf á að kenna væntanlegum matsmönnum hvað þeir eigi að gera sem matsmenn til að fyrirbyggja frekari niðurlægingu Héraðsdóms Reykjavíkur.

Eftir niðurlægingu Héraðsdóms Reykjavíkur (dómurum þess embættis) í þessum tveimur málum hafa aðilar þar innandyra áttað sig á, sautján árum seinna, að ástandið í málefnum er varðar svokallaða matsmenn væri miður gott eftir að matsmaður, er skipaður hafði verið af dómara við Héraðsdóm Reykjavíkur, hafði fengið eins háðuglega útreið og umræddur matsmaður er getið er um í þessari grein. Hefur því verið boðið upp á námskeið fyrir þá sem vilja gefa sig út fyrir og taka að sér störf sem matsmenn. Hafa lögmenn og Héraðsdómur Reykjavíkur (ráðamenn þar) komið sér saman um að þörf sé á að fræða væntanlega matsmenn um það hvernig þeir þurfi að starfa svo ekki verði aftur önnur niðurlæging dómstólsins vegna skipunar á matsmanni. Enn þá stendur í lögunum að matsmaður þarf að hafa bestu vitund og vera áreiðanlegt vitni sem fyrirtæki getur aldrei orðið.

Það að ráðamenn Héraðsdóms Reykjavíkur reyna af fremsta megni að horfa fram hjá lögbroti dómarans Sigurðar Tómasar Magnússonar við rekstur málsins, þ.e. að leggja ekki fram strax við þingfestingu málsins hið umrædda skjal (matsgerðina) og koma þannig í veg fyrir tilefnislaus málaferli sem tók á annað ár. Sá glæpur Sigurðar T. Magnússonar að leggja ekki fram matsgjörðina var hefndaraðgerð hans gegn undirrituðum vegna þess að undirrituðum var gert, af yfirboðara sínum (formanni Rannsóknarnefndar sjóslysa) , að vera viðstaddur þegar annar dómari (J.F.) við Héraðsdóm Reykjavíkur var skammaður eins og óþekkur skólakrakki fyrir að hafa eyðilagt rannsókn á stórslysi (sjóprófi vegna m.s. Dísarfells) af formanni Rannsóknarnefndar sjóslysa.

Hefndarþörf dómarans S.T.M. var einnig vegna þess að undirritaður hafði tvívegis neitað að taka við og greiða fyrir matsgjörð nema fyrir lægi staðfesting dómara á að matsgjörðin væri samkvæmt matsbeiðni. Í báðum tilvikum varð úrskurður dómaranna að matsgjörðirnar væru einskis virði og ekki í samræmi við matsbeiðni. Ef glæpamaðurinn og þjófurinn Sigurður Tómas Magnússon hefði lagt fram matsgjörðina í fyrsta þinghaldi (við þingfestingu málsins) vegna málsins þá hefði legið fyrir að matsgjörðin var einskis virði og tilefnislaus málaferli óþörf. Á hitt ber að líta að glæpamaðurinn Sigurður Tómas Magnússon hafði ekki vit á að hjálpa matsmanninum við að skila inn matsgjörð sem stæðist gagnrýni og láta hið einskis nýta plagg hverfa og koma með matsgjörð sem stæðist lagalega. Hefndarþörf S.T.M. var vitinu yfirsterkara og ætlaði hann að knýja fram greiðslu frá matsbeiðendum fyrir einskis nýta matsgjörð þar sem hann taldi sig hafa valdið.

Niðurstaðan í máli E-13455/2002 um gildi matsgerðarinnar er eftirfarandi, dómari S.T.M. þar sem hann varð að éta ofan í sig allt bullið um greiðslu fyrir matsgerð ítrekað í dómþingum í heilt ár (dómarinn sem innheimtustjóri fyrir matsmanninn sem ekki gat unnið starf sitt af viti):

Í dóms orðum stendur:

Framlagning kostnaðarmats sem líta verður á sem hluta af matsgerð hans, var ekki lagt fram við þingfestingu málsins og fengu stefndu ekki matið í hendur fyrr en þau höfðu skilað greinargerð. Líta verður svo á að stefndu hafi ekki haft réttmætt tilefni til að halda uppi vörnum sem lutu að kostnaðarmatinu og matsgerðinni í heild fyrr en eftir framlagningu kostnaðarmatsins. Með hliðsjón af því og hinni svokölluðu útilokunarreglu þykja varnir stefndu sem lúta að matsgerðinni sjálfri nægjanlega snemma fram komnar og komast þær að í málinu

Í umræddu kostnaðarmati er ekki að finna neinn rökstuðning eða sundurliðun á niðurstöðu. Með hliðsjón af forsendum og niðurstöðu þess hluta matsgerðarinnar sem matsmaður skilaði 27. október 2001 var nauðsynlegt að ný niðurstaða væri rækilega rökstudd og sundurliðuð og gerð grein fyrir sjónarmiðum að baki breyttri niðurstöðu. Með hliðsjón af því fullnægði kostnaðarmatið í heild sinni engan vegin þeim skilyrðum 1. mgr. 63. gr. laga um meðferð einkamála nr. 91/1991, að matsmaður skuli semja rökstudda matsgerð þar sem greind séu þau sjónarmið sem áliti hans sé reist á. Matsmanni mátti því vera ljóst að matsgerðin í heild sinni var ónothæf til framlagningar sem sönnunargagn í dómsmáli um þann ágreining sem uppi var milli matsbeiðenda og gagnaðila þeirra.

Glæpamaðurinn Sigurður Tómas Magnússon héraðsdómari (núverandi Hæstaréttardómari) hefur ekki gert grein fyrir ástæðu þess að matsgjörðin var ekki lögð fram við þingfestingu málsins þrátt fyrir kröfu stefndu þar um.

Það sem einkenndi mál E-13455/2002 var að það snerist um eftirfarandi ákvæði laganna.

66 gr. laga nr. 91/1991 „“Dómari getur enn fremur úrskurðað um atriði sem varða framkvæmd matsgerðar, svo sem hvort það hafi verið metið sem skyldi meta samkvæmt dómkvaðningu eða hvort matsgerð sé nægilega rökstudd, ef ágreiningur rís um kröfu um endurskoðun hennar eða endurmat.““

Af hálfu matsbeiðenda var krafan um staðfestingu dómara á að matsgjörð væri samkvæmt matsbeiðni. Sú staðfesting fékkst ekki fyrr en eftir rúmlega árs innheimtuaðgerðir dómarans S.T.M, þá kom það sem var ljóst við framlagningu skjalsins að matsgjörð var einskis virð og í engu samræmi við matsbeiðni.

Dómarinn ætlaði sér að knýja fram greiðslu frá matsbeiðendum af eintómri hefndarþrá vegna þeirrar niðurlægingar er dómarar og dómstóllinn höfðu orðið fyrir í þessu matsmáli.

Matsmaður skilar einskis nýtri matsgjörð og fær ákúrur frá dómara en er endurskipaður, þrátt fyrir skýlausa kröfu matsbeiðenda um skipun á öðrum matsmanni, til að ljúka verkinu vegna hefnigirni dómarans Eggerts Óskarssonar. Síðan skilar matsmaður nýrri matsgjörð sem var ekki samkvæmt matsbeiðni frekar en fyrri matsgjörð en hefnigjarn dómari Sigurður Tómas Magnússon þurfti að sýna vald sitt með rúmlega árs sýndarmálaferrlum.

Ekki var þess getið hvort tekið væri tillit til þess af dómara hvort skipaður matsmaður inni sín störf samkvæmt BESTU VITUND eins og kveðið væri á um í lögunum eða ekki. Virtist vera aðalatriðið að matsmenn fengju sína greiðslu án tillits til hvernig staðið væri að vinnu við matsgjörðina. Ekki var þess heldur getið hvort dómarar geti skipt um bestu vitund í matsmönnum þegar fyrsta tilraun við notkun BESTU VITUNDAR við matið misferst eins og gerðist í þessu tilviki hjá matsmanninum sem skipaður var aftur og mistókst einnig í seinni tilraun, sjá úrskurð 11. jan. 2002. Í 61. gr. laga lið 5 er skýrt að orði kveðið að “matsmanni ber að vinna verk sitt af bestu vitund”. Engar lausnir eru í lögunum um hvað dómari eigi að gera ef besta vitundin bregst önnur en sú að skipa nýjan matsmann í stað þess er “besta vitundin” brást í, sbr. 6.lið 61. greinar laganna.

Af dómsorðum er ljóst hver glæpamennska dómarans S.T.M. og Eggerts Óskarssonar kom til leiðar með því að leggja ekki matsgjörðina fram strax. Stefndu, í fjárplógs réttarhöldum dómarans, S.T.M. , höfðu ekki lögmæt gögn undir höndum til að svara af hörku falskröfunni, frá skúffufyritækinu Garðyrkju. um greiðslur fyrir tvær matsgjörðir, þegar matsbeiðnin hljóðaði upp á eina matsgjörð auk þess sem matsgjörðirnar báru einkenni þess að skortur væri á skynsemi hjá matsmanninum eða „besta vitund“ brást honum.

Í ljósi framanritaðs er ljóst að dómarar við íslenska dómstóla eru vart hæfir til að sinna störfum dómara þegar Sigurður Tómas Magnússon er talinn hæfastur til að gegna starfi sem Hæstaréttardómari. Spurningin er: Eru undirborðsgreiðslur það vald sem best er til að komast í slík embætti?

Rétt þykir að geta ábendingar um dómsmál í Fréttablaðinu 6. október 2020. Þar stendur: „Traust til dómstóla byggir ekki á því að dómstólar geri aldrei mistök heldur byggir það á því að þegar dómstólar gera mistök horfist þeir í augu við mistök sín, læri af þeim og leiðrétti þann skaða sem mistökin hafa valdið,“

((Athugasemd undirritaðs. það eru ekki dómstólarnir sem gera mistök heldur þeir dómarar sem starfa inna valdsviðs dómstólsins.))

Spurningin er: Hvað eiga ráðandi aðilar innan dómskerfisins að gera þegar ekki er um mistök af hálfu dómara að ræða, heldur um hreina valdníðslu og hefnigirni þeirra að ræða og misbeitingu valds sem tengt er starfinu sem dómari? Hinir ákærðu dómarar (í öllum fimm kærumálunum hjá lögreglu) hafa allir misbeitt valdi sínu af tómri hefndarþrá þar sem skriflegar sannanir eru fyrir ranglæti þeirra og lögbrotum. Einnig má velta því fyrir sér hvort virðing Hæstaréttar hafi aukist við að fá þjóf í raðir dómara við réttinn.

Reykjavík 8. október 2020

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri