Mistök eða vísvitandi afglöp.

Sérkennileg staða er komin upp í málum er varða réttarfar á Íslandi þegar aðilar eins og lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu og Ríkislögreglustjóri eru orðnir samsekir lögbrjótum innan hins íslenska réttarkerfis með því að hunsa það að láta rannsaka framlagðar kærur fyrir lögbrot á hendur dómurum við íslenska dómstóla. Þessir aðilar hafa kerfisbundið stundað yfirhylmingar á lögbrotum sem kærð hafa verið til lögreglunnar en að hylma yfir lögbrot er refsivert samkvæmt lögum.

Auðvirðileg framkoma dómsmálaráðherra við skipun  sem Hæstaréttardómara var sambærileg mistök og leiddi til afsagnar fyrrverandi ráðherra samgöngu- og dómsmála. Dómsmálaráðherra skipaði umræddan sem Hæstaréttardómara þrátt fyrir skriflegar ábendingar um lögbrot hans. sem undirritaður sendi embættinu og öllum ráðuneytum. Dómsmálaráðherra lét samráðherra sinn annast skipunina í ráðuneytaskrípaleik.

Er staðan orðin sú að  dómsmálaráðherra er komin í gapastokkinn og eina úrræði hennar er að segja af sér sem ráðherra eftir að hafa gerst samsek dómaranum með yfirhylmingu á lögbrotum hans (dómarans). Það er ekki nóg að hafa kynfæri konu í starfi dómsmálaráðherra ef ekki er hugrekki til að fara að gildandi lögum í landinu. Yfirhylming lögbrota er refsivert athæfi samkvæmt lögum á Íslandi.

Þessum aðilum í æðri stöðum íslensks réttarfars skal bent á að ef aðilar stjórnvalda sinni ekki störfum sínum varðandi það að halda uppi lögum og reglum og líða ekki lögbrot sem framin eru af dómurum frekar en öðrum þegnum þjóðfélagsins þá fer refsivaldið sjálfkrafa í hendur þegnanna. Við slíkt sinnuleysi ráðamanna ríkisins er nærtækast það ástand sem var á miðöldum þegar hver sá er taldi brotið á sér hafði refsinguna í sínum höndum er oft leiddi til vígaferla sem kallað var hefnd.

Áður en gripið verður til vígaferla ætti lögreglustjóri að sjá sóma sinn í því að láta rannsaka fram lagðar kærur á hendur dómurunum á sómasamlegan hátt og án þess að reyna að fela staðreyndir um lögbrotin. Lögreglustjórinn er varaður við því að vera ekki með neina sýndarmennsku við rannsókn málanna og sleppa hinum kærðu við óþægilegum spurningum. Ef lögreglustjórinn er í vandræðum með spurningar er sjálfsagt að aðstoða hana við að semja óþægilegu spurningarnar fyrir hina ákærðu.

Lögreglustjóranum er bent á að valdið kemur frá þjóðinni og það er valdhafans (lögreglustjórans) að fara eftir leikreglunum sem settar eru af Alþingi um jafnan rétt allra þegna landsins. Að skilgreina einka reglur í starfi er ekki verkefni lögreglustjórans. Lögreglustjórinn hefur ekki það verkefni að ákveða hver vilji þjóðarinnar á að vera, heldur framkvæma vilja þjóðarinnar og fara að gildandi lögum landsins. Ef lögreglustjórinn vill koma í veg fyrir vígaferli lætur hann rannsaka málin strax ekki seinna.

Glæpir framdir af mönnum í svokölluðum æðri störfum íslenska ríkisins eru ekki löglegir glæpir.

Reykjavík 19. október 2020.

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri