Siðspillt réttarkerfi.

Sem framhald af greinum undirritaðs um siðspillta Hæstaréttardómara á Íslandi með vísan til dóms nr. 15/1991. Í því máli er sýnt fram á hvernig ríkisvaldið leggur skatta á þegnana í heimildarleysi samkvæmt stjórnarskrá og Hæstaréttardómarar án virðingar svara kæru þegnanna með því að úrskurða að skattaálagningin hafi bara verið allt í ganni, eins og börn segja þegar í óefni er komið í grófum leik. Í dómsorðum er þess getið að eitt og annað hafi verið gert af hálfu Skattstofunnar til að koma boðum til undirritaðs um niðurfellingu skattsins. Allar slíkar yfirlýsingar eru falsanir af hálfu hinna opinberu aðila og yfirklór.

Undirrituðum varð fyrst ljóst um fjárnámið er leitað var til Borgarfógeta embættis eftir veðbókarvottorði í lok árs 1990. Umrædd bréf sem skráð er að hafi verið send frá Skattstofunni hafa sennilega ekki verið til fyrr en kært var til Hæstaréttar og bréfin þá fölsuð til að reyna að bjarga sér úr ógöngum.

Ef það væri satt að umrædd bréf aðila, Skattstofunnar og Tollstjóraskrifstofunnar hafi verið send, með vísan til þess sem skráð er í dómsorðum er það all undarlegt að ekki hafi verið búið að fella út bókunina hjá Borgarfógeta um fjárnámið þegar undirritaður óskaði eftir veðbókarvottorði. Er bókun Borgarfógeta því bein sönnun þess að bréfaskriftir sem getið er um í dómsorðum Hæstaréttar voru beinar falsanir.

Rétt þykir að geta þess að undirritaður kannaðist við nokkra starfsmenn á skrifstofu tollstjóra. Einn af þeim stoppaði undirritaðan á göngu í Tryggvagötu fyrir framan TORFASTAÐI (Tollstöðvarbygginguna) í lok árs 1990. Í samtali sem fylgdi sagði hann að álagning virðisaukaskattsins hafi verið hefnd fyrir afskipti undirritaðs af innflutningi á HASSI með skipi þar sem undirritaður var skipstjóri árið 1974. Ekki vildi hann segja hvaðan hann hefði þessar upplýsingar.

Sama dag og undirritaður fékk upplýsingarnar um fjárnámið var rætt við Sigurð Stefánsson fulltrúa Borgarfógeta. Þegar hann sá gögn og þar með bréfið sem skattstjórinn áritaði um komu undirritaðs á skrifstofu hans vegna málsins sagði Sigurður að undirritaður þyrfti að kæra málið til Hæstaréttar til að fá málið strikað út úr bókum Borgarfógeta. Í framhaldi af því var Hæstiréttur heimsóttur og viðtal við Þór Vilhjálmsson Hæstaréttardómara.

Hæstaréttardómarinn sagði eftir að hafa skoðað þau gögn er lágu fyrir að þetta ætti að vera einfalt mál en bað undirritaðan að fá sér lögmann því það auðveldaði allt en þetta væri augljóst mál. Lögmaður varð Haraldur Blöndal.

Þeir dómarar Hæstaréttar er fengu málið til afgreiðslu hafa ekki svarað því hvers vegna þeir hafi þrívegis hafnað því að taka málið fyrir án þess að undirritaður fengi neina skýringu samkvæmt umsögn lögmannsins sem fór með málið. Lögmaðurinn var alltaf sendur með þá kröfu að álagning skattsins og fjárnámið væri ólöglegt og krafa til dómsins um viðurkenningu á því. Hæstaréttardómarar án virðingar og þar með ærulausir er komu að þessu máli hafa ekki skýrt það hvaða starfsemi undirritaður hafði með höndum sem bar virðisaukaskatt. Á meðan eru skipaðir Hæstaréttardómarar í hópi lögbrjóta eins og í þessu tilviki þar sem þeir fara ekki að lögum, heldur fara í skollaleik eins og smábörn til að fela lögleysuna sem framkvæmd hefur verið af stjórnvaldi.

Samkvæmt frétt í Fréttablaðinu um dóm Landsréttar hinn 20. mars 2021 stendur:

Stjórnvöldum sé óheimilt að leggja á skatta og sé þessi gjaldtaka því ekki talin samrýmast ákvæðum stjórnarskrár. Féllst Landsréttur á kröfu innflutningsfyrirtækis um endurgreiðslu á gjaldi fyrir tollkvóta á árinu 2018 og sneri með því við dómi héraðsdóms.

Benti dómurinn á fortakslaust bann í stjórnarskrá við að stjórnvöld ákveði hvort leggja skuli á skatt, breyta skatti eða afnema.

Þar sem stjórnarskránni hefur ekki verið breytt hvað skattaálagningu varðar var þetta ákvæði í gildi 1990 og því eru Hæstaréttardómararnir þrír lögbrjótar og ærusviptir.

Það er hvergi í lögum eða stjórnarskrá heimild til handa opinberum starfsmönnum að gera neitt það er veldur þegnunum tjóni eða óþægindum með skattaálagningu án lagastoðar. Opinberum starfsmönnum þ.m.t. dómurum ber að fara að gildandi lögum landsins eins og öðrum þegnum landsins.

Í ljósi þess ófremdarástands er virðist vera í dómsmálum landsins samkvæmt fréttum er orðið nauðsyn til að koma á fót embætti er hefði það starf að fara yfir dóma sem kærðir yrðu með vísan til gildandi laga svo kallaða utan laga dóma. Í slíku embætti ætti ekki að vera neinn lögmaður eða dómari. Meginþorri íslensku þjóðarinnar eru skynsamt fólk og gerir greinarmun á réttu og röngu. Með tilkomu slíks embættis er hugsanlegt að dómarar láti af persónulegum hefndaraðgerðum gegn málsaðilum og fari að gildandi lögum landsins.

Það er of mikið af því í dómum á Íslandi að opinberir aðilar eru hreinsaðir af skúringadeild dómskerfisins og þurfa ekki að bera ábyrgð á mistökum eða hreinum hefndaraðgerðum gegn öðrum þegnum í skjóli embætta. Ef dómarar og aðrir sekir opinberir starfsmenn ættu yfir höfði sér stöðu missir fyrir embættisafglöp eða aðrar ólöglegar aðgerðir er möguleiki á að dómar framtíðar yrðu samkvæmt lögum en ekki geðþótta dómaranna hverju sinni.

Eins heimskulegur dómur og fram kemur í máli Nr. 15/1991 að tengdasonur tollstjórans væri vanhæfur til starfans sem innheimtustjóri. Hann var búinn að var vanhæfur til starfans í 15 – 20 ár sem tengdasonur í embættinu. En dómsorð vanhæfra og virðingalausra dómara Hæstaréttar gáfu Tollstjóranum rétt til að setja annan mann í starfið og halda áfram innheimtunni samkvæmt dómsorðum. Hvort Hæstaréttardómararnir hafi verið það heimskir að þeir hafi ekki séð að sú leið var opnuð með dóminum er sennilegt.

Það skal ítrekað að aldrei komu til undirritaðs þau bréf sem fram kemur í dómsorðum að hafi verið send um niðurfellingu skattsins eða annað því tengt. Er þar hin beina leið til ósanninda, falsanir í bókunum þegar aðrar varnir eru einskis virði eins og hjá þessum tveimur embættum Skattstofu Reykjavíkur og Tollstjóraembættinu. Hugsanlega veður næsta yfirklór dómaranna að Borgarfógeti hafi ekki sinnt starfi sínu og verið búinn að hreinsa til í bókhaldinu hjá sér.

Er það undarlegt í töldu lýðræðisríki eins og Íslendingar vilja telja sig, að lögmenn séu svo hræddir við hefndaraðgerðir dómara að þeir þori ekki að taka að sér málarekstur fyrir dómi í málum gegn dómurum eins og kemur fram í grein Helga Áss Grétarssonar í Fréttablaðinu. Skýrir það að undirrituðum hefur ekki tekist að koma ákærum á hendur dómurum til dómstóla þar sem enginn lögmaður hefur fengist til að taka málin að sér .

Má þar vitna til blaðagreinar eftir Helga Áss Grétarsson lögmann í dagblaði 12. febrúar 2021. Þar stendur:

„. Að þessu sögðu er það þó staðreynd að löglærðir einstaklingar hér á landi veigra sér oft við að gagnrýna störf dómstóla þar eð þá eiga viðkomandi á hættu að einstaka dómarar taki það illa upp og það geti síðan bitnað á hagsmunum umbjóðenda og skjólstæðinga viðkomandi. Kerfið hér á landi, m.a. vegna smæðar, býður því upp á óbeina þöggun valdamanna innan dómskerfisins. Þessi tilhneiging leiðir svo ósjaldan til sjálfritskoðunar þeirra sérfræðinga, sem helst eru færir um að tjá sig um mikilvæg málefni tengd dómstólum. Andrúmsloft af þessu tagi er vart æskilegt.“

Það er ljóst að álagning virðisaukaskattsins var ólögleg og þar með innheimta skattsins og fjárnámið með vísan til stjórnaskrárinnar. Hinir þrír vitringar Hæstaréttar, sem yfirskúringadeild ríkisins, vildu ekki viðurkenna lögbrotin af hálfu þessara tveggja stofnana og fóru þá leið að hylma yfir lögbrotin með yfirklóri.

Það er ekki heimild til að birta nöfn vitringa Hæstaréttar.

Reykjavík 22. mars 2021

Kristján S. Guðmundsson

2209342769

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 22.3.2021 kl. 18:48]

Umrætt ákvæði bættist við stjórnarskránna árið 1995.