Lögbrot dómara.

Fram hefur komið, við uppþot út af bók J.S.G. fyrrum Hæstaréttardómara, að dómarar telja sig „ósnertanlega“. Dómarar telja að þeir geti hagað dómsorðum sínum við uppkvaðningu dóma eins og þeim sýnist óháð gildandi lögum í landinu.

Dómarar hafa hunsað gildandi lög í landinu þegar það hentar þeim persónulega til að hefna sín á málsaðilum.

Augljós lögbrot við uppkvaðningu dóma fást ekki leiðrétt því Glæpamannadómstóllin sem kallaður er Hæstiréttur hefur verið skipaður dóms-morðingjum sbr. dómur Hæstaréttar nr. 15/1991.

Hafa verið gerðar ítrekaðar tilraunir til að fá leiðréttingu á dómsmorði Hæstaréttardómaranna:

Péturs Hafstein fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Guðrúnar Erlendsdóttur fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Guðmundar Jónssonar fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Hinir siðblindu dómsmorðingjar Hæstaréttar fóru leið dómsmorðs við afgreiðslu á dómsmáli sem hófst við ólöglega álagningu á virðisaukaskatti án tilefnis þar sem undirritaður átti að vera greiðandi.

Frá Tollstjóraembættinu fór málið til Borgarfógeta sem krafa um fjárnám með falsaðri framsetningu Jóns H.B. Snorrasonar þáverandi lögmanns hjá Rannsóknarlögreglu ríkisins en tengdasonur tollstjórans.

Þegar fulltrúa Bæjarfógetans var gerð grein fyrir stöðu mála, með framlagningu sönnunargagna um hið meinta misferli tollstjóraembættisins, eftir að fjárnámsaðgerð var hafin, ráðlagði hann (fulltrúi Borgarfógeta) að áfrýja málinu til Hæstaréttar því samkvæmt þeim gögnum er honum voru sýnd sagði hann að ljóst væri að fjárnámið ætti ekki neinn tilverurétt. Hann gat þess einnig að rétt værri að fá lögmanna til að reka málið og ekki gæti hlotist neinn kostnaður við það.

Málinu var þegar í stað áfrýjað með aðstoð lögmanns. Þrívegis kom fram neitun Hæstaréttar á að taka málið fyrir. Við kröfu undirritaðs um fjórðu tilraun hunskuðust dómararnir til að taka málið fyrir.

Fram kom við meðferð lögmanns undirritaðs á málinu að áritun Jóns H.B. Snorrasonar á skjal það sem afhent var fógeta vegna kröfu um fjárnámið var fölsuð. Þar með var komið upp vandamál Hæstaréttar sem náði út fyrir fjárnámið sem slíkt þar sem um var að ræða skjalafals við málarekstur Tollstjóraembættisins.

Vafðist það fyrir Hæstaréttardóms-morðingjunum að klóra sig út úr málinu án þess að þurfa að taka á skjalafölsuninni.

Lausnarorð hinna þriggja dómsmorðingja Hæstaréttar varð kynlíf Jóns H.B. Snorrasonar. Úrskurður dómsmorðingjanna varð að fjárnámið hafi verið ólöglegt á grundvelli tengsla Jóns H.B. Snorrasonar við tollstjórann sem tengdasonur. Ekki minnst á ólöglega álagningu skatts og þar með ólöglegt fjárnám. Í dómsorðum felst það að álgning virðisaukaskattsins hafi verið lögleg aðgerð og þar með fjárnámið.

Úrskurður dómsmorðingja Hæstaréttar var ekki að skattaálagningin og fjárnámið hafi verið ólöglegt eins og krafa stefnanda var. Dómararnir fóru leið glæpamanna og blönduðu kynlífi Jóns H.B. Snorrasonar inn í málið og gáfu tollstjóra með því heimild til frekari innheimtu, á ólöglega álögðum skatti, með því að setja nýjan mann í innheimtustarfið. Með þessu dómsmorði komu þeir (Hæstaréttardómararnir) í veg fyrir að Jón H.B. Snorrason yrði sviptur lögmannsréttindum vegna fölsunar á framlögðu skjali hjá embætti Borgarfógeta.

Þrátt fyrir greinaskrif undirritaðs undanfarin ár vegna dómsmorða þessara aðila hafa hinir ákærðu ekki þorað að stefna undirrituðum fyrir meiðyrði vegna þess hvað augljóst „dómsmorðið“ er.

Fjöldi tilvika „dómsmorða“ í íslensku réttarkerfi eru ótalmörg og sýna það að allir íslenskir ríkisborgarar eru ekki jafnir fyrir gildandi lögum þegar glæpamenn veljast í stöður dómara,

Dómsniðurstaða í því máli sem hér um ræðir er ljós meðalgreindum manni en virðist sýna svo ekki verði um villst að umræddir dómarar hafa verið langt undir meðalgreind Íslendinga.

Eitt af því furðulega við upphlaup sem orðið hefur vegna umræddrar bókar eru þær upplýsingar sem lesa má út úr svörum frá dómurum að þeir séu ósnertanlegir og enginn hafi heimild til að gagnrýna dóma þeirra þótt um utanlagadóma sé að ræða.

Kærur á hendur dómurum fyrir augljós lagabrot fást ekki rannsökuð af lögreglu þar sem lögbrjótar eru einnig innan lögreglunnar sbr. Jón H.B. Snorrason.

Þær fimm kærur undirritaðs til lögreglu vegna dómsmorða í hinu íslenska réttarkerfi hafa ekki fengist rannsökuð. Rannsókn þessara mála hefði leitt í ljós að það eru ekki gildandi lög í landinu sem höfð eru að leiðarljósi við uppkvaðningu dóma heldur glæpsamlegt eðli dóms-morðingjanna sem kærðir hafa verið.

Hinir kærðu dómsmorðingjar (7 talsins í fimm málum) hafa ekki þorað að stefna undirrituðum fyrir meiðyrði vegna þess að með slíkum aðgerðum yrði flett ofan af þeirri skipulögðu glæpastarfsemi sem viðgengst í íslensku réttarkerfi.

Siðblinda í íslensku samfélagi kristallast í því að sumir hinna ákærðu dómsmorðingja lifa nú sældarlífi á hæstu eftirlaunum í íslensku samfélagi þrátt fyrir dómsmorð.

Reykjavík 27. nóvember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík

Kynferðisleg áreitni eða sexý kvenna.

Kastljósþáttur RÚV þriðjudaginn 21. nóvember var upplýsandi um herferð móðgaðra kvenna við að ásaka karla um kynferðislega áreitni.

Fram kom í þættinum að konur kalla það kynferðislega áreitni í pólitík að karlar starfsfélagar þeirra geri athugasemdir við hvernig þær eru klæddar og hvernig þær eru málaðar. Konur eru mikið fyrir að reyna að vera öðruvísi en þær eru í raun þ.e. að vera sexsý (kynþokkafullar) í klæðnaði og andlitsförðun auk hárgreiðslu.

Stríðni karla, sem þær eiga að vinna með, þegar slíkar athugasemdir eru gerðar vegna sýndarmennsku kvennanna í útliti er kallað kynferðisleg áreitni af þessum valkyrjum sem eru ósáttar vi°°ð eigið útlit og reyna að breyta því til að sýnast sexsý. Þær eru ósáttar við sitt raunverulega útlit.

Það eru ófá tilvikin þegar konur hafa kvartað yfir því að karlar hafa ekki tekið eftir nýju útliti á þeim. Ný hárgreiðsla, ný föt eða andlitsförðun. Eru mörg dæmi þess að konur hafi móðgast illilega þegar ekki er tekið eftir þeim og þeim hælt fyrir útlitið.

Konur ættu að byrja að hreinsa til í eigin hugarheimi kynferðislegrar áreitni þegar ógiftar konur leita eftir samneiti við gifta karlmenn. Konur eru hjónabandsdjöflar í fleiri tilvikum en fólk gerir sér grein fyrir þegar þær leggjast vísvitandi undir gifta karla og sundra með því hjónabandi. Oft eru karlarnir undir áhrifum áfengis og því viðkvæmir fyrir daðri og dufli kvenna sem eru beiðandi.

Ein kona sem var ógift var spurð af karlmanni af hverju hún væri ekki gift. Konan svaraði því til að enginn hefði beðið hennar. Kona þessi hafði orðið völd að hjónaskilnaði er hún lagðist með giftum manni og varð barnshafandi.

Þar sem ótalin dæmi er um slíka framkomu kvenna sem eru beiðandi og heimsækja skemmtistaði í veiðihug er kominn tími til að valkyrjur kynferðislegrar áreitni vakni til lífsins og taki til í eigin ranni.

Karlar eru lítið gefnir fyrir að kvarta undan framkomu kvenna en fjöldi tilvika þar sem konur eru upphafsaðilar á svokallaðri kynferðislegri áreitni eru margfalt fleiri en fram hefur komið í upphlaupi kvenna á síðustu mánuðum.

Konur ættu að hugleiða það að óviturlegt er að fara inn í búr hjá hungruðu ljóni. Það er líka óviturlegt af konum að dufla og daðra við kynferðislega hungraða karla á skemmtistöðum því slíkt leiðir til aðgerða þess hungraða. Konur sem falbjóða sig með dufli og daðri á skemmtistöðum eða í heimahúsum lenda fyrr en síðar í alvarlegum vandræðum.

Flærð kvenna er þekkt eins og dæmið um konuna sem fór upp í bíl hjá ókunnugum manni og ákærði hann síðan fyrir nauðgun sem var uppspuni frá rótum.

Þær upplýsingar sem fram komu í umræddum Kastljósþætti voru fræðandi um heimsku þeirra kvenna er kvartað hafa um kynferðislega áreitni karla. Athugasemdir karla um klæðnað, förðun og hárgreiðslu þeirra til að sýnast sexý fór í skapið á þeim.

Ástæða 90% ásakana kvenna um kynferðislega áreitni er þeim sjálfum að kenna eða uppspuni frá rótum og orsökin þeirra eigin sýndarmennska. Það hefur oft farið í taugarnar á konum áhugaleysi karla á útliti þeirra eins og margar sögur eru um að konur hafi kvartað um það að karlinn hafi ekki tekið eftir nýju hárgreiðslunni eða nýjum fötum er hún klæddist að ógleymdum nýja kyssitaus-litinum (varalitinum).

Frásagnir kvenna, úr hópi leikara, um kynferðislega áreitni má rekja til þess að þær voru tilbúnar til þess að stunda kynlíf með stjórnanda kvikmynda eða leiksýninga til þess að fá draumastarfið, prímadonnustarfið, í leikhlutverkinu. Það var enginn sem neyddi þær til kynmaka en þær fúsar til að kaupa hlutverkið þegar margar konur voru í boði.

Konur ættu að sjá sóma sinn í að vinna með körlum gegn hinum grófu brotum sem þekkt eru en eru tiltöluleg fá en ekki æpa „úlfur úlfur“ út af stríðnisathugasemdum vegna þeirra eigin sýndarmennsku (sexýinu).

Reykjavík 23. nóvember 2017.

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri.

Dagur íslenskrar tungu.

Fimmtudagurinn 16. nóvember hefur verið tileinkaður íslenskri tungu samkvæmt þeim fréttum sem berast af viðurkenningum á starfi einstaklinga í því efni.

Það sem vekur undrun eldri Íslendinga er aðkoma ráðamanna þjóðarinnar að þessum atburði 16. nóvember.

Enn frekari undrun vekur það að hálfu stjórnvalda er skipulega unnið að því að kæfa íslenska tungu með skipulagslausu bulli og blaðri ráðamanna um menningu Íslendinga.

Í reynd virðist svo að ráðamönnum á Íslandi sé sama um hvað verður um Íslenskuna. Ekki er til lagabókstafur um með hvaða hætti skuli stuðlað að viðhaldi íslenskrar tungu. Í kennslumálum í skólum er enskunni gert hærra undir höfði en íslensku enda er ástandið orðið þannig að unglingar eru vart talandi á íslenska tungu. Stjórnvöld hafa horft á það í áratugi að nöfnum á fyrirtækjum er breytt í erlend bull-heiti og íslenskunni þar með nauðgað.

Ástæða er til þess að benda á að fréttamenn eru í mörgum tilvikum svo illa að sér í íslensku máli að óteljandi ambögur koma fram bæði í rituðu- og mæltu máli. Slettur sem fram koma hjá menntuðu fólki eins og fókusera og aðrar sambærilegar slettur úr erlendum tungumálum auk orðatiltækja eins og „sko“ í fimmta til sjötta hverju orði að viðbættu öngþveitinu í orðavali þegar slengt er hvað eftir annað í mæltu máli „þú veist“.

Orsök afturfarar í íslensku máli má rekja til menntafólks sem stundað hefur nám erlendis og komið heim með erlendar slettur og afbakanir á íslensku máli eins og fókus, talent, o.fl. slíkar slettur. Þetta fólk virðist ekki gera sér grein fyrir þeim skemmdum á málinu (íslensku) sem það veldur eða það telur það fínt að „sletta“ til að sýna að viðkomandi sé menntaður.

Ef stjórnvöld sjá ekki sóma sinn í að snúa vörn í sókn til varnar íslenskunni eru endalok hennar skammt undan og Íslendingum til skammar. Mannleysur í stjórn landsins og á Alþingi undanfarna áratugi hafa ekkert gert málinu til varnar en flotið sofandi að feigðarósi. Menntamálaráðherrar undanfarna áratugi hafa ekkert gert til verndar íslensku máli en verið áskrifendur að launum sínum og störf þeirra verið lítil sem engin. Virðist sem ráðamenn þjóðarinnar séu útlendinga sleikjur og sjái ekkert gott nema það komi erlendis frá sbr. sorann sem kominn er í íslenskt samfélag með nöfnum á íslenskum fyrirtækjum á erlendum tungumálum.

Er löngu tímabært að taka upp aftur baráttu fyrir hreinsun hins íslenska tungumáls eins og gert var á árunum 1930 – 1950 þegar mikið af dönskuslettum var fjarlægt úr málinu með ötulli kennslu kennara í íslensku í skólum.

Ein frægasta setning frá þessum árum hreinsunarinnar er áminning kennara: Þú átt ekki að nota orðið að brúka (danska (bruge)) heldur brúka orðið að nota.

Reykjavík 21. nóvember 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

KYNFERÐISLEG ÁREITNI.

Hvað felst í þeim orðum (fyrirsögninni)?

Undirritaður hefur spurst fyrir á mörgum stöðum hvað felst í orðunum „KYNFERÐISLEG ÁREITNI“. Allir þeir sem spurðir hafa verið hafa ekki treyst sér til að skýra það hvað felist í orðunum.

Þar af leiðandi er hér með skorað á þá sem telja sig geta gefið tæmandi skýringu á því hvað felist í þessum orðum. Óskað er eftir að allt sé tíundað sem fellur undir kynferðislega áreitni (allar gjörðir) svo að hægt sé að varast þær gildrur sem kvennmenn leggja fyrir karla.

Er sérstaklega farið fram á að þær konur sem harðast ganga fram í ásökunum um kynferðislega áreitni svari því sem hér er spurt um. Hvað er kynferðisleg áreitni?

Þess er einnig óskað að eftirfarandi spurningum verði svarað!

1. Er það kynferðisleg áreitni að umgangast fagurt fljóð án þess að sýna nokkurn áhuga á fljóðinu?

2. Er það kynferðisleg áreitni þegar kona, sem ekki hefur fengið athygli karlsins, eins og hún telur sig eiga, að hún að fyrra bragði kyssi karlinn rennblautum kossi án þess að kossi sé svarað af karlinum?

3. Er það kynferðisleg áreitni af hálfu karls þegar kona fer ítrekað (marg oft í heilt ár) upp í bifreið hjá honum þrátt fyrir að maðurinn (að sögn konunnar) hafi áreitt hana kynferðislega í hver einasta skipti sem hún fór í bílinn til karlsins, stígi svo fram mörgum árum seinna og ásaki hann um fyrirkynferðislega áreitni?

4. Er það kynferðisleg áreitni, af hálfu konu, þegar kona situr á móti fólki klædd kjól eða pilsi og fyrir viðstöddum blasi dýrðin upp í klof konunnar?

5. Er það kynferðisleg áreitni þegar kona flaggar „litla Miklagljúfri“ (brjóstagljúfrinu)?

Þar sem ekki finnst í lögum skýring á því hvað sé kynferðisleg áreitni er þess krafist að siðferðispostular kvenna gefi tæmandi skýringar á því hvaða merkingu umrætt orðasamband innifelur (kynferðisleg áreitni).

Reykjavík 17. nóvember 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

DÓMSMORÐ!

Orðið -DÓMSMORÐ- hefur þá merkingu í íslensku máli að við uppkvaðningu dóms í réttarsal fari dómari – dómarar ekki að gildandi lögum í landinu. Dómsniðurstaða er ekki samkvæmt ákvæðum laga.

Dómsmorð í íslensku réttarfari eru miklu fleiri en landsmenn gera sér grein fyrir.

Allar ákærur á hendur dómurum um DÓMSMORÐ eru þaggaðar niður af framkvæmdavaldinu (lögregluyfirvöldum og Ríkissaksóknara) og aðstoð lögmanna við málarekstur gegn dómurum er ófáanleg vegna ótta lögmanna við hefndaraðgerðir af hálfu dómara í garð allra lögmanna sem gerast svo djarfir að veita slíka aðstoð. Þetta gerist þrátt fyrir augljós Dómsmorð (réttarfarsnauðgun) af hálfu dómara við uppkvaðningu dóma.

Fyrirhugaður málarekstur Hæstaréttardómara (B.B.) vegna þess sem fram kemur í bók fyrrverandi Hæstaréttardómara (J.S.G.) verður athyglisverður í ljósi þess sem á undan er gengið varðandi ákærur undirritaðs á hendur dómara bæði við Hæstarétt og í Héraðsdómi. Ákærur sem Ríkissaksóknari hefur þaggað niður með siðlausu aðgerðarleysi sínu og valdníðslu.

Þrátt fyrir skrif undirritaðs um dómsmorð nafngreindra dómara ( 7 talsins) á undanförnum árum hefur enginn þeirra ákærðu þorað að stefna undirrituðum fyrir meiðyrði vegna þess ótta að verða staðnir að verki við dómsmorð. Hinir ákærðu hafi valið að þegja og sitja undir ákærum um dómsmorð heldur en að taka þá áhættu að verða fundnir sekir um réttarfarsnauðganir og eiga þar með á hættu að vera sviptir embætti.

Ákærur á hendur þeim sem nafngreindir eru hafa verið lagðar fram hjá lögreglunni á höfuðborgarsvæðinu og Ríkislögreglustjóra en þessir aðilar hafa kosið að hylma yfir ákærurnar vegna alvarleika sem fram kemur í kærum. Þessir aðilar (lögreglan og Ríkissaksóknari) hafa ekki þorað að ákæra undirritaðan fyrir rangar sakagiftir á hendur dómurum vegna þess hve sterkar sannanirnar eru sem lagðar hafa verið fram með ákærunum. Þar af leiðandi telja þessir aðilar betra að þegja og bíta í tunguna en hefja stríð gegn undirrituðum nema með því að hindra réttvísina og gera ekki neitt og gerast þar með lögbrjótar við yfirhylmingu á lögbrotum.

Nöfn hinna ákærðu eru eftirfarandi og kæruatriði:

Pétur Hafstein fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Guðrún Erlendsdóttir fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Guðmundur Jónsson fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Guðmundur L. Jóhannesson fv. héraðsdómari mál (sjópróf) frá 4. janúar 1993 (siðblindu, mannorðsmorð, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Eggert Óskarsson héraðsdómari mál M-51/2001 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Sigurður T. Magnússon fv. héraðsdómari mál E-13455/2002 siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Ásgeir Magnússon héraðsdómari mál E-08318/2007 og E-08319/2007 (siðblindu, mannorðsmorð, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Ragnhildur Hjaltadóttir ráðuneytisstjóri í Innanríkisráðuneytinu var að hylma yfir lögbrot þegar hún neitaði að áfrýja úrskurði Guðmundar L. Jóhannessonar 4. janúar 1993 vegna þeirrar hneisu er það ylli Rannsóknarnefnd sjóslysa þegar upplýst yrði um framlagningu falskra yfirlýsinga tveggja nefndarmanna.

Jón H. B. Snorrason starfsmaður lögreglunnar á Höfuðborgarsvæðinu (þáverandi starfsmaður RLR) braut lög varðandi innheimtu fyrir Tollstjóraembættið þegar hann gaf falska áritun á skjal sem notað var til úrskurðar á ólöglegu fjárnámi (fjárkröfu án neinnar lagastoðar nema fölsun gagna).

Greinar undirritaðs á BLOGGINU varðandi umrædd dómsmorð, réttarfarsnauðganir, siðblindu dómara og mannréttindaþjófnað voru sendar til allra þingmanna, dómstóla, lögreglu, fjölmiðla og ráðuneyta svo að ljóst væri að þetta væri ekki feimnismál. Allar greinarnar voru birtar undir fullu nafni og heimilisfangi svo ljóst væri hver væri ábyrgur fyrir ritun greinanna.

Ótti hinna ákærðu dómara við að reyna aða verja mannorð sitt fyrir dómstólum er vegna þess að þeir eru sekir um DÓMSMORÐ og vita sjálfir um sekt sína.

Hinir 7 siðblindu DÓMSMORÐINGJAR, réttarfarsnauðgarar, mannorðsmorðingjar og mannréttindaþjófar sem nafngreindir hafa verið í ákærum undirritaðs eru ekki tæmandi upptalning á þeirri siðblindu er viðgengst í íslensku réttarfari.

Í greinum undirritaðs á blogginu á undanförnum árum undir heitinu

Meindýr glæpaverka

er ítarleg lýsing á sakargiftum á hendur sakborningum og eins og áður er ritað hefur verið dreift til margra aðila.

Sakborningar sem komnir eru á eftirlaun hafa kosið að þegja og þiggja himinhá eftirlaun. Hinir sem enn eru í starfi þegja vegna óttans við að missa starfið ef málin færu fyrir dóm og sannleikurinn kæmi fram. Þar er það ekki sannleikurinn sem ræður störfum dómara heldur eigin fjárgræðgi þeirra og glæpaeðli.

Framferði alþingismanna að gera ekkert í málum þrátt fyrir upplýsingar um hið saknæma atferli er lítilsvirðing við kjósendur. Alþingi á að vera eftirlitsaðili um framkvæmd laga sem sett eru af Alþingi en kýs að stinga hausnum í sandinn eins og sagt er að strúturinn geri.

Þar sem framkvæmdavaldið í landinu er jafn rotið og fram kemur varðandi hin kærðu mál er því hér með lýst yfir að áður en undirritaður fellur frá mun hann aflífa eitt eða fleiri af ákærðum meindýrum til þess að sýna alvarleika málsins verði ekki tekið á kærumálum undirritaðs.

Hvort þessi hótun veki steinrunna aðila framkvæmdavaldsins og þeir sendi svartstakkana sína í heimsókn til undirritaðs eins og áður hefur verið gert varðandi skrif undirritaðs. Mannleysurnar í framkvæmdavaldinu vita það að ef þeir ákæra undirritaðan fyrir þessi ummæli eru hafin málaferli þar sem þeir opna fyrir öll lögbrotin sem framin hafa verið af dóms- og framkvæmdavaldi í íslensku samfélagi. Lögbrot framkvæmdavaldsins eru yfirhylmingar á kærðum málum á hendur dómurum og fleiri aðilum. Þessir aðilar (lögregla og Ríkissaksóknari) hafa ekki þorað að ákæra undirritaðan fyrir fyrri hótanir sem birst hafa í greinum undirritaðs. Því er það spurning hvort þeir (framkvæmdavaldið) komi til með að hafa hugrekki til að ákæra undirritaðan eftir að aflífun eins af meindýrunum hefur verið framkvæmd eða hvort málið verði afgreitt þá sem óupplýst mál vegna þess ótta sem herjar í herbúðum stjórnvalda að upplýst verði um þau réttarmorð sem stjórnvöld standa að.

Reykjavík 13. nóvember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 109 Reykjavík