Nýju fötin keisarans.

Flestir kannast við hina frægu sögu um Nýju föt keisarans og barnið sem upplýsti lýðinn um falsið varðandi fötin þegar keisarinn birtist án klæða en sagður veru klæddur nýrri tegund fataefnis. Sambærilegt viðfangsefni er í hávegum haft á 21 öld okkar tímatals og kallast kolefnisjöfnun.

Sú bullkenning að aðgerðir mannsins stefni hitastigi jarðar á hættulega braut er mjög undarleg í ljósi þeirra staðreynda er liggja fyrir um sveiflur á hitastigi á jörðinni í tugþúsundir ára.

Ekki þarf að fara nema 500 til 700 ár aftur í tímann til að rekast á mikla sveiflu í hitastigi á jörðinni eða þeim hluta jarðarinnar sem kallast Evrópa. Tímabil þetta hefur verið kallað Litla ísöld. Sagnir herma að á því tímabili hafi verið svo lágt hitastig í Evrópu að uppskeru brestur hafi orðið og Thames á í Bretlandi hafi veið ísi lögð að vetrarlagi og fólk gengið bakka í milli. Ekki hafa svokallaðir vísindamenn kennt gjörðum mannskepnunnar um þær sveiflur í breytingum á hitastigi jarðarinnar né öðrum sveiflum á hitastigi á jörðinni sem þekktar eru svo sem svokallaðar ísaldir.

Í kolefnisjöfnunar-bull-kenningunni er eingöngu fjallað um aukningu á CO2 í andrúmslofti jarðar og öðrum gastegundum s.s. metani. Mannskepnunni er kennt um að hún brenni svo miklu af jarðefnaeldsneyti. Á þessu tímabili sem bullkenningin er miðuð við eða rúm 100 ár hefur mengunardýrinu manninum fjölgað um 150% til 250% sem hvergi er minnst á hjá mengunarsérfræðingunum.

Það er hvergi getið um aukningu á CO2 mengun mannsins við þá aukningu í mannfjölda á viðmiðunartímabili auk fjölgunar svo kallaðra húsdýra sem maðurinn elur sér til fæðuöflunar. Öll þessi dýr, maðurinn og húsdýrin skila út CO2 við andardrátt.

Viðurkenna verður þó að sóðaskapur mannsins með dreifingu á allskonar rusli í kringum sig er ekki til fyrirmyndar og hefði mátt taka á því fyrr. Svokallaðir öskuhaugar eru vandamál sem hefði mátt huga að fyrr en gert er og umbreytingu svokallaðs af falls (rusl) til endur nýtingar er vandamál.

Sem dæmi um sveiflur á loftslagi á jörðinni má geta þess að samkvæmt skráðum heimildum hafi stórt svæði í Tyrklandi sem áður var búsældarlegt og vel gróið land hafi orðið eyðimörk á einhverjum áratugum, einnig hafi ákveðin svæði er nú falla undir Sahara eyðimörkina verið vel gróin og lífvænleg landsvæði en breyst í eyðimörk vegna breytinga á veðurfari. Ekki eru heimildir til fyrir því að þær breytingar hafi orðið vegna brennslu jarðefnaeldsneytis af hálfu mannsins. Að auki má geta skráðra heimilda um vísbendingar um búsetu á Íslandi á svæði sem hefur komið í ljós þegar skriðjökull hopaði og því má spyrja hvað orsakaði að skriðjökullinn skreið fram og kaffærði byggðalagið.

Er ekki BULL-kenningin um orsök hlýnunar jarðar bara bull.

Reykjavík 13. nóvember 2021

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Stjórnleysi - ráðaleysi ríkisvaldsins

Íslensk stjórnvöld eru eins og villuráfandi sauðir í stjórnun atvinnumála á landinu.

Í ljós hefur komið að ungt fólk sem vill læra iðngreinar eins og trésmíði og fleiri greinar geta ekki lokið námi til að fá réttindi til starfans þar sem ráðamenn þjóðarinnar heimila stjórnlausan innflutning á fólki erlendis frá sem fær greidd smánarlaun frá gráðugum atvinnurekendum og verkafólki sem ekki hefur verkþekkingu sem talin er nauðsynleg hér á landi.

Unglingar sem hafa lært t.d. trésmíði fá hvergi samning hjá trésmíðameisturum, eins og skylda er til að geta lokið námi, því það er ódýrara fyrir atvinnurekendur að ráða útlendinga á lúsarlaunum en ráða lærlinga samkvæmt samningum stéttarfélaga.

Þetta gerist þrátt fyrir að gallar í framkvæmdum húsbygginga hafa orðið slíkir á síðustu áratugum, að því sagt er að sé vegna þess að hinir erlendu starfsmenn komi með vinnubrögð sem ekki samrýmast því sem reynsla undanfarinna áratuga hefur kennt Íslendingum.

Eru gróðasjónarmið atvinnurekenda látin ráða í framkvæmdum við húsbyggingar á Íslandi því ábyrgð er engin af hálfu fyrirtækja eða einstaklinga sem standa í húsbyggingum og kostnaður, verðrýrnun fasteigna og óþægindi af völdum galla á byggingum lenda á þeim sem keypt hafa mislukkaðar húseignir af gróðapungunum.

Eftirlit gróðapunganna með vinnubrögðum hins innflutta vinnuafls er ekkert og afleiðingarnar lenda á kaupendum. Leka og rakaskemmdir í húseignum hafa kostað milljarða króna en slíkar skemmdir voru fátíðar áður en þrælainnflutningurinn hófst.

Er löngu tímabært að stjórnvöld komi stjórn á atvinnulífið og heimili ekki stjórnlausan innflutning á gerviþrælum til að eyðileggja íslenskan atvinnuveg almennt á sama tíma og stjórnendur hugsa vel um að efla eigin fjárhag með ofurlaunum.

Eitt aðaláhugamál komandi kosninga þarf að vera að bjarga íslensku atvinnulífi fyrir Íslendinga en heimila ekki stjórnlausan innflutning á erlendum þrælum á lúsarlaunum.

Reykjavík 29. ágúst 2021

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Banamein Íslenskrar tungu

Íslenskt tungumál á undir högg að sækja vegna lélegrar íslenskukunnáttu þeirra þegna landsins sem menntaðir eru í Háskólum landsins.

Fréttamenn ríkisfjölmiðlanna og veðurvitar Sjónvarpsins svo og aðrir fréttamenn fjölmiðlanna eru háskólamenntaðir einstaklingar sem ekki hafa vit á að nota að öllu leyti Íslensku í málflutningi sínum. Stjórn RÚV er sofandi og sinnir ekki skyldu sinni við að viðhalda tungumálinu nema einn dag á ári sem þeir kalla DAGUR ÍSLENSKRA TUNGU. Er þessi dagur orðinn RÚV/Sjónvarpinu til skammar þar sem í efni sjónvarpsins sem flutt er á íslensku er málfarið svo illa brenglað að undrun sætir.

Veðurvitar Sjónvarpsins er aftur farnir að tjá sig í kortum sem fáir Íslendingar skilja. Veðurvitarnir virðast ekki hafa lært í Háskolanum að hugmyndir um veðurfar í framtíðinni var tjáð með orðunum veðurútlit eða veðurhorfur eru svo og svo en hafa ekkert með kort að gera. Hvort stærilætið í veðurvitunum sé það mikið að þeir séu ósáttir við að gerðar séu athugasemdir við málfar þeirra. Stjórn Ríkisútvarpsins sem á að sjá um að skiljanleg íslenska sé notuð við allt sjónvarpsefni hefur sofið á verðinum.

Sambærilegur vanþroski hrjáir íslenska frétta menn. Flest sem fram kemur í fréttum er í einhverjum PÍPUM sem gerir fréttir óskiljanlegar. Hvernig hægt er að koma rugli fréttamanna til skila í pípum er illskiljanlegt þar sem flæði í rörum/pípum er takmarkað nema þrýstingur sé stöðugt á. Hugsanlegt er að pípubullið eigi við reykjarpípur en þá þurfa hlustendur að vera stöðugt að draga andann gegnum reykjarpínuna ef þeir ætla að fylgjast með.

Ekki er allt bullið þar með upptalið. Er mjög áberandi hvað algengt er að fréttamenn og viðmælendur þeirra sletta ómældum fjölda orða sem ekki eru finnanleg í íslensku máli s.s. fókus, kanselera, objekt, og tugum annarra erlendra orða. Oftast virðist þessi slettugangur viðmælenda fréttamanna vera auglýsing þeirra um kunnáttu sína í erlendum tungumálum.

Fleira er það sem hrjáir háskólaborgarana sem eru í fréttamennsku auk margra íþróttamanna sem grípa hvaða bull sem þeir heyra og telja það góða íslensku. Má þar nefna orðið geggjað þegar reynt er að koma á framfæri lýsingu á einhverju sem talið er jákvætt. Þetta fólk gerir sér ekki grein fyrir að orðið geggjað hefur merkingu í íslensku á neikvæðu andlegu ástandi persónu. Sá sem talinn er geggjaður er talinn andlega vanheill.

Sérstök ósk frá undirrituðum er um að fá skýringu á merkingu orðanna:

             Viðbjóðslega gaman?

             Svívirðilega gaman?

Fjöldi íþróttamanna einkum konur nota mikið orðið geggjað þegar þær telja einhverja frammistöðu vera frábæra eða góða en virðast ekki gera sér grein fyrir því að þau eru að niðurlægja frammistöðuna með neikvæðu orði.

Þar sem RÚV/Sjónvarpið eiga að vera verndarar íslenskrar tungu er það mjög undarlegt hvað mikið er um málsóða sem koma fram í fjölmiðlum. Málsóðar þessir eru og verða banamein tungumálsins á stuttum tíma ef ekki verður brugðist við og aðilum gert ljóst að þeir eigi að nota eingöngu íslenskt mál í fjölmiðlum.

Einn ljóður hefur verið nokkuð áberandi í ljósvakamiðlum það er notkun hik-orðsins SKO og önnur afbrigði hikorða. Í þriggja mínútna viðtali í sjónvarpinu notað einn gesturinn ellefu sinnum orðið sko og virtist sem viðmælandinn hafi ekki ráðið við verkefnið nema með SKO-inu.

Er æskilegt að stjórn RÚV vakni til lífsins og ráði bót á því bulli er viðgengst hjá þessum ríkisfjölmiðli.

Reykjavík 12. júlí 2021

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Íslenskur fréttaflutningur

Er fréttaflutningur íslenskra fréttamanna heiðarlegur eða óheiðarlegur fréttaflutningur.

Eftir að íslenskir fréttamenn höfðu flutt fréttir frá Bandaríkjum Norður Ameríku af miklu offorsi í sambandi við kosningar þar í landi og flutu svívirðingar um forseta landsins sem kalla mætti afskipti íslenskra frétta manna af innanríkismálum þar í landi. Meðal annarra frétta sem fluttar voru af íslenskum fréttamönnum fjölluðu um atvik er áttu sér stað við landamæri Mexico og bandaríkjanna og voru rangar fréttir þegar á reyndi en var ekki leiðrétt af hinum íslensku fréttamönnum.

Nú berast fréttir frá USA um all sérkennilega uppákomu í tíð nýkjörins forseta. Fréttir hafa borist um það að í ríkinu TEXAS standi til að framkvæma kosningu í fylkinu um það hvort slíta eigi öllu sambandi við Bandaríkin (USA) og þeir verði sjálfstæðir. Í framhaldi af þessari uppákomu í Texas hafa stjórnendur í tuttugu ríkjum ríkjasambandsins skrifað undir samkomulag um að fylgja á eftir Texasríki og slíta sambandinu við USA.

Þessar fréttir hafa gengið í Bandaríkjum undanfarna mánuði án þess að íslenskir fréttamenn hafa haft skilning á því hvað væri að gerast. Ef af þessu verður er þar um að ræða einn merkilegasti atburður nýrrar aldar. Hvort þar yrði um sambærilegt atvik og varð á seinni hluta nítjándu aldar og var kennt við þrælastríð.

Verður forvitnilegt að fylgjast með fréttum íslenskra fréttamann af framgangi þessarar hugmyndar Texasbúa.

Reykjavík 3. júní 2021

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Dómaraósvífni

Í fréttablaðinu í dag 27. maí 2021 reynir formaður dómarafélagsins að réttlæta það að dómarar sinni öðrum störfum samhliða dómarastarfinu og tekur fram að dómarar séu eina stéttin sem búi við slík höft að mega ekki sinna mörgum störfum.

Það sem ungur maðurinn í stól formanns dómarafélagsins veit ekki því hann var ekki fæddur eða naut aðstoðar móður sinar þegar hann pissaði þegar laun dómara voru ákveðin margföld laun hins almenna launþega. Þessi ofurlaun dómara voru ákveðin og réttlætt með skerðingarákvæði varðandi aðra starfsemi þeirra til þess að þeir þyrftu ekki að leita eftir aukavinnu. Föst ofurlaun dómara voru til að tryggja það að þeir freistuðust ekki til að hygla neinum í dómsúrskurði sínum vegna fjárhagshagsmuna.

Séuf laun dómara  ekki fullnægjandi að mati sumra dómara eiga þeir að leita sér að annarri vinnu en ekki skekkja allt réttarkerfið með utanlagadómum símum.

Ef dómarar halda að þeir komist í hóp þeirra Íslendinga sem falla undir sjálftökulið launa eiga þeir ekkert erindi í störf dómara.

Reykjavík 27. maí 20121

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Íslenska og forn íslenska, afbökun málsins.

Háðung íslenskunnar.

Einn dagur ársins er kallaður þessu spaugilega nafni Dagur íslenskrar tungu og í framsetningu virðist alltaf sem um sé að ræða jarðaför þessa tungumáls er kallað er íslenska.

Með vísan til þeirrar háðungar sem íslenskt mál verður fyrir af framámönnum þjóðarinnar er ljóst að íslenskt tungumál líður undir lok innan ekki langs tíma ef ekkert verður gert til varnar tungumálinu.

Íslendingar þykjast geta lesið það mál sem sagt er að notað hafi verið hér á landi fyrir 800 – 1000 árum og hafa verið skrifaðar margar bækur og greinar þar sem reynt er að skýra merkingu sumra orða sem talið er að hafi verið notuð á fyrri öldum. Með vísan til þróunar íslenskunnar síðustu áratugina er hugsanlegt að þær skýringar séu ekki að öllu leiti réttar.

Með vísan til þess orðalags sem farið er að nota sem íslensku á síðustu árum þar sem neikvæð merking orða verður jákvæð dreg ég í efa að þær skýringar sem fræðimenn reyna að gefa á svo kölluðum forníslenskum orðum séu réttar og fullyrðingar um merkingu sumra orða geta verið rangar.

Þróun íslenskrar tungu síðustu áratugi sem íslenskufræðingar kalla þróun málsins sýna að ef sambærileg þróun málsin hefur átt sér stað síðustu árhundruðin og átt hefur sér stað síðustu 30-40 ár þá eru túlkanir fræðinganna hugsanlega rangar ef ekki kolrangar. Má þar geta ýmissa orða sem eru innan við 100 ára í íslenskunni og hafa á síðustu áratugum fengið allt aðra merkingu samkvæmt bókun fræðimannanna á svo kölluðum vísindavef.

Sem dæmi um afbökun í merkingum orða er orðið ballarhaf sem er um 80 ára gamalt í málinu og spaugileg skýring á orðinu á svokölluðum vísindavef. Orð þetta kom fyrst fram í klámvísu sem byrjar svona: „Í ballarhafi böllur lék“. Væri fróðlegt að vita hvort einhver sé svo hugrakkur að treysta sér til að sýna undirrituðum hvar ballarhaf finnst á sjókorti. Hugsanlegt er að aðilar vísindavefsins geti það. Eftirfarandi orð og orðasambönd sem hafa rutt sér rúm í íslensku máli síðustu 20 – 30 árin eins og svívirðilega gaman, geggjað, geggjað gaman, geðveikt gaman, þetta er geðveikt o.fl. slíkar ambögur. Þessi orð og orðasambönd hafa fengið nýja merkingu hjá fólki og í dag hefur neikvæða merking orðanna fengið jákvæða merkingu. 

Ef sambætileg þróun hefur orðið í málinu síðustu 1000 árin er erfitt að sjá að túlkanir nútíma mannsins séu réttar á merkingu orða . Einhver orð hafi því fengið aðra merkingu í áranna rás en nútíma íslenskufræðingar halda fram.

Nefna má sem dæmi um kennslu eins af betri íslensku fræðingum síðustu aldar Helga J. Halldórssonar. Þá kenndi hann m.a. að orðið lúka væri rétta stafsetningin en ekki danska afbrigðið luge. Sagði hann að orðið væri dregið af orðinu lok og sögninni að loka og væri átt við hlut til að loka opi. Má þar nefna orð eins og lestarlúka, mannopslúka, stafnlúka, skutlúka, lúka á loftstokk, stállúka, trélúka og margskonar annar lokubúnaður. Til er orðið lúkning í íslensku í merkingunni að loka einhverju. Er mjög erfitt að sjá orðið lúkning skráð með g og halda merkingu sinni (lúgning). Auk þess er erfitt að gefa fyrirmæli um að lúga lestum (loka lestum).

Fjölda mörg dæmi eru um misskylda merkingu fólks á orðum sem mikið eru notuð til sjós og því miður eru of margar dönsku slettur að hreiðra um sig í íslensku máli svo og slettur úr öðrum erlendum tungumálum. Stafsetning sumra orða hefur afbakast vegna slæmrar heyrnar margra. Má þar nefna orðið rjómablíða sem er bullorð. Sá sem kom því bullorði á framfæri hefur misheyrt orðið ljómablíða. Orðið „ljómablíða“ merkir að það sé vindlaust og sléttur sjór og sólargeislarnir eða mánaskyn ljómi (geisli) af haffletinum. Orðið rjómablíða er því misheyrn í upphafi og er eins og margar afskræmingar á merkingu og stafsetningu íslenskra orða misheyrn manna í upphafi.

Afskræmingar á íslenskum orðum hafa í sumum tilvikum byrjað sem grín hjá upphafsmönnum afskræmingarinnar og grunlausir áheyrendur hafi í ógáti eða vanþekkingu dreift bullinu víðar.

Undirritaður hefur tekið saman orð og orðasambönd úr íslensku sjómannamáli (um 45000 atriði) og er þar að finna margar skýringar á merkingu orða sem því miður hafa brenglast í áranna rás vegna misheyrnar hjá fólki.

Er tímabært fyrir ráðamenn þjóðarinnar sem flagga þessu fræga tungumáli einu sinni á ári að hefja þegar í stað aðgerðir líkt og átti sér stað á árunum 1930 til 1950 til bjargar tungumálinu er kallað var íslenska. Sú aðgerð (1930-1950) virðist hafa tekist vel því mikið af erlendu angurefni var losað úr málinu. Eitt frægasta dæmið úr þeirri baráttu er ábending eins af skólameisturum er hann þuldi yfir nemendum sínum “Við notum ekki orðið að bruge (dönsku sletta) heldur brúkum orðið að nota. Slettararnir skyldu sneiðina og þessi danska sletta datt upp fyrir hjá fólki.

Það er eðlilegt að málið þróist við tilkomu nýrra þátta í tilverunni sem þarfnast skýringa s.s. tækninýjunga og þróunar þátt í lífinu. Óafsakanlegt er afskræming tungumálsins eins og á sér stað í fjölmiðlum þar sem háskólamenntaðir aðilar eru taldir uppistaðan í starfsliðinu.

Ekki má gleyma þeim fjölda erlendra slanguryrða sem margir nota til að lýsa kunnáttu sinni í erlendum tungumálum og upplýsa þar með skort á skynsemi þegar þeir kom fram í ljósvakamiðlum á Íslandi.

Með vísan til áhrifa er stjórnvöld gætu haft á jákvæða þróun tungumálsins er að allt fjölmiðlaefni verði ritskoðað líkt og gert er hjá erlendum sjónvarpsstöðvum þar sem greinilega kemur fram að orð og setningar eru þurrkaðar út eða ruglaðar þegar óæskilegt orðafar er notað af þeim sem fram kemur. Stjórnvöld ættu að setja stífar reglur fyrir leyfi til reksturs fjölmiðla um að íslenskt mál sé notað en ekki fúll kokkteill íslensku og erlendra slanguryrða. Með því móti væri hægt að fyrirbyggja heimskulega tjáningarbreytingu á íslenskum orðum eins og einn fréttamaðurinn gerir og margir íslendingar þegar neikvæð orð eru notuð jákvætt eins og geggjað og geðveikt ásamt fleiri neikvæðra orða sem notuð eru og hafa fengið breytingu hjá sumum Íslendingum í jákvæða merkingu.

Það hefur verið áberandi í viðtölum við íþróttafólk sér í lagi kvennfólki að nota neikvæð orð sem jákvæða merkingu á hrifningu þeirra. Íslenskar íþróttakonur eru mjög gjarnar á að nota orðin geggjað og geðveikt þegar þær lýsa hrifningu sinni. Þjálfarar íþróttamanna ættu að vera vakandi yfir vanhugsuðu orðfari sinna nemenda og leiðbeina þeim varðandi misnotkun neikvæðra orða og jákvæðra. Orðasambandið svívirðilega gaman er mjög undarleg samsetning orða hjá andlega heilbrigðum Íslendingi.

Undirritaður hefur ekki séð eða heyrt gagnrýni íslenskufræðinga á þessari öfugþróun á tungumálinu sem kallað er íslenska. Er það miður að baráttumenn fyrir betri íslensku eins og Helgi J. Halldórsson var séu ekki finnanlegir á meðal svokallaðra íslenskufræðinga í dag.

Það yrði of langur listi til birtingar að setja fram öll þau orð úr erlendum tungumálum sem notuð eru af fólki í sýndarmennsku sinni til að sýna kunnáttu sína í erlendum tungumálum.

Ef stjórnvöld bregðast ekki við og reyna að stöðva öfugþróun tungumálsins verður árlegur “DAGUR ÍSLENSKRAR TUNGU” minningardagur um merkilegt tungumál í framtíðinni.

Reykjavík 24. mars 2021.

Kristján S. Guðmundsson

Fv. skipstjóri

Siðspillt réttarkerfi.

Sem framhald af greinum undirritaðs um siðspillta Hæstaréttardómara á Íslandi með vísan til dóms nr. 15/1991. Í því máli er sýnt fram á hvernig ríkisvaldið leggur skatta á þegnana í heimildarleysi samkvæmt stjórnarskrá og Hæstaréttardómarar án virðingar svara kæru þegnanna með því að úrskurða að skattaálagningin hafi bara verið allt í ganni, eins og börn segja þegar í óefni er komið í grófum leik. Í dómsorðum er þess getið að eitt og annað hafi verið gert af hálfu Skattstofunnar til að koma boðum til undirritaðs um niðurfellingu skattsins. Allar slíkar yfirlýsingar eru falsanir af hálfu hinna opinberu aðila og yfirklór.

Undirrituðum varð fyrst ljóst um fjárnámið er leitað var til Borgarfógeta embættis eftir veðbókarvottorði í lok árs 1990. Umrædd bréf sem skráð er að hafi verið send frá Skattstofunni hafa sennilega ekki verið til fyrr en kært var til Hæstaréttar og bréfin þá fölsuð til að reyna að bjarga sér úr ógöngum.

Ef það væri satt að umrædd bréf aðila, Skattstofunnar og Tollstjóraskrifstofunnar hafi verið send, með vísan til þess sem skráð er í dómsorðum er það all undarlegt að ekki hafi verið búið að fella út bókunina hjá Borgarfógeta um fjárnámið þegar undirritaður óskaði eftir veðbókarvottorði. Er bókun Borgarfógeta því bein sönnun þess að bréfaskriftir sem getið er um í dómsorðum Hæstaréttar voru beinar falsanir.

Rétt þykir að geta þess að undirritaður kannaðist við nokkra starfsmenn á skrifstofu tollstjóra. Einn af þeim stoppaði undirritaðan á göngu í Tryggvagötu fyrir framan TORFASTAÐI (Tollstöðvarbygginguna) í lok árs 1990. Í samtali sem fylgdi sagði hann að álagning virðisaukaskattsins hafi verið hefnd fyrir afskipti undirritaðs af innflutningi á HASSI með skipi þar sem undirritaður var skipstjóri árið 1974. Ekki vildi hann segja hvaðan hann hefði þessar upplýsingar.

Sama dag og undirritaður fékk upplýsingarnar um fjárnámið var rætt við Sigurð Stefánsson fulltrúa Borgarfógeta. Þegar hann sá gögn og þar með bréfið sem skattstjórinn áritaði um komu undirritaðs á skrifstofu hans vegna málsins sagði Sigurður að undirritaður þyrfti að kæra málið til Hæstaréttar til að fá málið strikað út úr bókum Borgarfógeta. Í framhaldi af því var Hæstiréttur heimsóttur og viðtal við Þór Vilhjálmsson Hæstaréttardómara.

Hæstaréttardómarinn sagði eftir að hafa skoðað þau gögn er lágu fyrir að þetta ætti að vera einfalt mál en bað undirritaðan að fá sér lögmann því það auðveldaði allt en þetta væri augljóst mál. Lögmaður varð Haraldur Blöndal.

Þeir dómarar Hæstaréttar er fengu málið til afgreiðslu hafa ekki svarað því hvers vegna þeir hafi þrívegis hafnað því að taka málið fyrir án þess að undirritaður fengi neina skýringu samkvæmt umsögn lögmannsins sem fór með málið. Lögmaðurinn var alltaf sendur með þá kröfu að álagning skattsins og fjárnámið væri ólöglegt og krafa til dómsins um viðurkenningu á því. Hæstaréttardómarar án virðingar og þar með ærulausir er komu að þessu máli hafa ekki skýrt það hvaða starfsemi undirritaður hafði með höndum sem bar virðisaukaskatt. Á meðan eru skipaðir Hæstaréttardómarar í hópi lögbrjóta eins og í þessu tilviki þar sem þeir fara ekki að lögum, heldur fara í skollaleik eins og smábörn til að fela lögleysuna sem framkvæmd hefur verið af stjórnvaldi.

Samkvæmt frétt í Fréttablaðinu um dóm Landsréttar hinn 20. mars 2021 stendur:

Stjórnvöldum sé óheimilt að leggja á skatta og sé þessi gjaldtaka því ekki talin samrýmast ákvæðum stjórnarskrár. Féllst Landsréttur á kröfu innflutningsfyrirtækis um endurgreiðslu á gjaldi fyrir tollkvóta á árinu 2018 og sneri með því við dómi héraðsdóms.

Benti dómurinn á fortakslaust bann í stjórnarskrá við að stjórnvöld ákveði hvort leggja skuli á skatt, breyta skatti eða afnema.

Þar sem stjórnarskránni hefur ekki verið breytt hvað skattaálagningu varðar var þetta ákvæði í gildi 1990 og því eru Hæstaréttardómararnir þrír lögbrjótar og ærusviptir.

Það er hvergi í lögum eða stjórnarskrá heimild til handa opinberum starfsmönnum að gera neitt það er veldur þegnunum tjóni eða óþægindum með skattaálagningu án lagastoðar. Opinberum starfsmönnum þ.m.t. dómurum ber að fara að gildandi lögum landsins eins og öðrum þegnum landsins.

Í ljósi þess ófremdarástands er virðist vera í dómsmálum landsins samkvæmt fréttum er orðið nauðsyn til að koma á fót embætti er hefði það starf að fara yfir dóma sem kærðir yrðu með vísan til gildandi laga svo kallaða utan laga dóma. Í slíku embætti ætti ekki að vera neinn lögmaður eða dómari. Meginþorri íslensku þjóðarinnar eru skynsamt fólk og gerir greinarmun á réttu og röngu. Með tilkomu slíks embættis er hugsanlegt að dómarar láti af persónulegum hefndaraðgerðum gegn málsaðilum og fari að gildandi lögum landsins.

Það er of mikið af því í dómum á Íslandi að opinberir aðilar eru hreinsaðir af skúringadeild dómskerfisins og þurfa ekki að bera ábyrgð á mistökum eða hreinum hefndaraðgerðum gegn öðrum þegnum í skjóli embætta. Ef dómarar og aðrir sekir opinberir starfsmenn ættu yfir höfði sér stöðu missir fyrir embættisafglöp eða aðrar ólöglegar aðgerðir er möguleiki á að dómar framtíðar yrðu samkvæmt lögum en ekki geðþótta dómaranna hverju sinni.

Eins heimskulegur dómur og fram kemur í máli Nr. 15/1991 að tengdasonur tollstjórans væri vanhæfur til starfans sem innheimtustjóri. Hann var búinn að var vanhæfur til starfans í 15 – 20 ár sem tengdasonur í embættinu. En dómsorð vanhæfra og virðingalausra dómara Hæstaréttar gáfu Tollstjóranum rétt til að setja annan mann í starfið og halda áfram innheimtunni samkvæmt dómsorðum. Hvort Hæstaréttardómararnir hafi verið það heimskir að þeir hafi ekki séð að sú leið var opnuð með dóminum er sennilegt.

Það skal ítrekað að aldrei komu til undirritaðs þau bréf sem fram kemur í dómsorðum að hafi verið send um niðurfellingu skattsins eða annað því tengt. Er þar hin beina leið til ósanninda, falsanir í bókunum þegar aðrar varnir eru einskis virði eins og hjá þessum tveimur embættum Skattstofu Reykjavíkur og Tollstjóraembættinu. Hugsanlega veður næsta yfirklór dómaranna að Borgarfógeti hafi ekki sinnt starfi sínu og verið búinn að hreinsa til í bókhaldinu hjá sér.

Er það undarlegt í töldu lýðræðisríki eins og Íslendingar vilja telja sig, að lögmenn séu svo hræddir við hefndaraðgerðir dómara að þeir þori ekki að taka að sér málarekstur fyrir dómi í málum gegn dómurum eins og kemur fram í grein Helga Áss Grétarssonar í Fréttablaðinu. Skýrir það að undirrituðum hefur ekki tekist að koma ákærum á hendur dómurum til dómstóla þar sem enginn lögmaður hefur fengist til að taka málin að sér .

Má þar vitna til blaðagreinar eftir Helga Áss Grétarsson lögmann í dagblaði 12. febrúar 2021. Þar stendur:

„. Að þessu sögðu er það þó staðreynd að löglærðir einstaklingar hér á landi veigra sér oft við að gagnrýna störf dómstóla þar eð þá eiga viðkomandi á hættu að einstaka dómarar taki það illa upp og það geti síðan bitnað á hagsmunum umbjóðenda og skjólstæðinga viðkomandi. Kerfið hér á landi, m.a. vegna smæðar, býður því upp á óbeina þöggun valdamanna innan dómskerfisins. Þessi tilhneiging leiðir svo ósjaldan til sjálfritskoðunar þeirra sérfræðinga, sem helst eru færir um að tjá sig um mikilvæg málefni tengd dómstólum. Andrúmsloft af þessu tagi er vart æskilegt.“

Það er ljóst að álagning virðisaukaskattsins var ólögleg og þar með innheimta skattsins og fjárnámið með vísan til stjórnaskrárinnar. Hinir þrír vitringar Hæstaréttar, sem yfirskúringadeild ríkisins, vildu ekki viðurkenna lögbrotin af hálfu þessara tveggja stofnana og fóru þá leið að hylma yfir lögbrotin með yfirklóri.

Það er ekki heimild til að birta nöfn vitringa Hæstaréttar.

Reykjavík 22. mars 2021

Kristján S. Guðmundsson

2209342769

Íslenska og skilningur á íslenskum orðum.

Er það svo að sum íslenskorð eru notuð af mörgum Íslendingum án þess að þeir geri sér grein fyrir hvað þau merkja eða standa fyrir.

Orðið BALLARHAF er orð sem sumir nota án þess að gera sér grein fyrir hvað þeir eru að segja.

Einn þingmaður hefur tvívegis notað þetta orð í sjónvarpsviðtölum svo augljóst var að frúin hafði enga þekkingu á fyrir hvað orðið stæði. Hafði undirritaður sent henni tölvupóst sem þingmanns eftir fyrra tilvikið og gefið henni skýringu á merkingu orðsins.

Undirritaður bað þann sem hafði notað orðið fyrir rúmum sjötíu árum um að sýna sér hvar þetta hafsvæði væri á sjókorti og fékk skýringu á merkingu orðsins og var þá sagt að orðið stæði fyrir kynfæri konu. Fylgdi skýringunni klámvísa.

Verður það að teljast óskiljanlegt í ljósi þess sem konan sagði í seinna sjónvarpsviðtalinu að Ísland væri langt úti í Ballarhafi. Hvernig hægt væri að koma Íslandi fyrir á slíku hafsvæði er ofar skilningi undirritaðs.

Undirritaður benti einum fréttaþul íslenska sjónvarpsins fyrir 28 árum á merkingu orðsins eftir að hún hafði notað orðið í fréttalestri og hún tók ábendingu alvarlega og hefur aldrei viðhaft það síðan í fréttalestri (hún starfar enn).

Því miður verður sumum á að nota orð sem þeir ekki skilja hvað merkja eins og þetta orð.

Fyrir tuttugu og fjórum árum gaf ég þingmanni skýringu á orðinu eftir að hafa heyrt flokksbróðir hans nota þetta orð. Þakkaði þingmaðurinn fyrir skýringuna.

Reykjavík 20. mars 2021

Kristján S. Guðmundsson

fv skipstjóri

Þjóðfélags krabbamein

Íslenskt þjóðfélag er orðið alvarlega sjúkt af því sem kalla má „Þjóðfélagskrabbamein“.

Sjúkdómur þessi birtist í lélegri og illa unninni lagasetningu Alþingis og mergð lögmanna sem hafa þá atvinnu að rífast um merkingu orðanna hljóðan í lögunum.

Ef litið er á þann kostnað sem þegnarnir þurfa að greiða í lögfræðiaðstoð á hverju ári vegna þess að lögmenn hafa atvinnu af því að túlka ákvæði laga eftir hagsmunum skjólstæðinga sinna og dómstólar taka þátt í skrípaleiknum með mismunandi túlkun á lagagreinum frá degi til dags. Er ástandið orðið svo að geðþóttaákvarðanir dómara eru ráðandi afl í túlkun á orðanna hljóðan laganna og er túlkunin háð því hver er dómari og hver er lögmaðurinn en ekki hver var tilgangurinn með lagasetningunni.

Er málið orðið það alvarlegt að niðurstaða í dómsmáli ræðst af því í hvernig skapi dómarinn er daginn sem dómur er upp kveðinn en ekki texti laganna.

Eins og Íslendingar hafa orðið áþreifanlega varir við á undanförnum árum hafa nýsett lög orðið lögleysa strax eftir gildistöku laganna. Sett hafa verið lög um ákveðnar aðgerðir stjórnvalda en gleymst að láta fylgja hvaða viðurlög væru við því að fara ekki að lögum sem leiðir til þess að þeir sem eru löghlýðnir fara eftir lögunum en hinir gera það sem hentar þeim hverju sinni og fara aldrei eftir lögunum því lagatextinn er illa orðaður.

Í báðum þessum meðfylgjandi lagagreinum er gengið gróflega á rétt matsbeiðanda. Matsmaður getur krafist greiðslu áður en hann afhendir matsgerð. Matsgerðin getur verið einskis virði og ekki samkvæmt matsbeiðni eins og dæmi eru um. Er þetta orðalag laganna lítilsvirðing við þá sem þurfa á vinnu matsmanna að halda. Dæmi um illa orðuð lög er ákvæði í lögum nr. 91/1991

63. gr.

1. Matsmaður skal semja rökstudda matsgerð þar sem þau sjónarmið eru greind sem álit hans er reist á. Matsgerð skal fengin matsbeiðanda í hendur, en matsmanni er þó rétt að krefjast áður greiðslu skv. [3. mgr.]

Orðalag greinarinnar ætti að vera: Matsmaður skal semja rökstudda matsgerð þar sem þau sjónarmið eru greind sem álit hans er reist á samkvæmt matsbeiðni. Matsgerð skal fengin matsbeiðanda í hendur en áður skal matsmaður fá áritun dómara um sýningu og staðfestingu hans (dómarans) á að matsgerðin sé samkvæmt matsbeiðni. Þá fyrst getur matsmaður krafist greiðslu fyrir matsgjörðina.

[2. Ef matsbeiðandi óskar getur dómari ákveðið að matsmaður þurfi ekki að semja skriflega matsgerð skv. 1. mgr. heldur skuli hann mæta fyrir dóm áður en aðalmeðferð fer fram, leggja þar fram skrifleg svör við matsspurningum sem til hans er beint í matsbeiðni og gefa skýrslu um niðurstöðu matsins, sbr. 2. mgr. 65. gr. Áður en matsmaður afhendir matsbeiðanda svörin skal hann fá áritun dómara um sýningu og staðfestingu hans á að svörin séu samkvæmt matsbeiðni og þá fyrst getur hann krafist greiðslu áður en hann kemur fyrir dóm.

Við skoðun á íslenskum lögum eru mörg sambærileg vandamál vegna illa orðaðra laga. Sá orðhengils háttur sem lætt hefur verið inn í lögin virðist oft vera af ásetningi til að skaffa störf fyrir fleiri lögfræðinga eða meira að gera fyrir þá sem eru fyrir.

Ef tekið yrði saman hvað kostnaðurinn er fyrir þegnana laun 500 til 700 lögmanna sem hafa það aðalstarf að þrasa um hvernig teygja megi á orðanna hljóðan í lögunum kæmi margt undarlegt í ljós. Það undarlega við þetta er að upp koma stundum fleiri en tvær túlkanir á lagatexta. Túlkanir geta orðið eins margar og fjöldi lögfræðinga sem koma að máli.

Dómarar eru bara löglærðir menn og geta haft misjafnar skoðanir á lagatexta eftir því hverjir málsaðilar eru eða hvernig skapið er á dómsdegi.

Merkileg grein var birt í Fréttablaðinu 12. febrúar og höfundur greinar sagður Helgi Áss Grétarsson. Í grein þessari kemur fram hve hættulegt íslenskt réttarkerfi er orðið:

„ Að þessu sögðu er það þó staðreynd að löglærðir einstaklingar hér á landi veigra sér oft við að gagnrýna störf dómstóla þar eð þá eiga viðkomandi á hættu að einstaka dómarar taki það illa upp og það geti síðan bitnað á hagsmunum umbjóðenda og skjólstæðinga viðkomandi. Kerfið hér á landi, m.a. vegna smæðar, býður því upp á óbeina þöggun valdamanna innan dómskerfisins. Þessi tilhneiging leiðir svo ósjaldan til sjálfritskoðunar þeirra sérfræðinga, sem helst eru færir um að tjá sig um mikilvæg málefni tengd dómstólum. Andrúmsloft af þessu tagi er vart æskilegt.“

Þessi ábending Helga Áss Grétarssonar er vísbending um að dómsúrskurðir séu ekki alltaf samkvæmt lögunum heldur ráði hið geðræna ástand dómaranna niðurstöðunni.

 

Í samfélaginu er komið upp síðustu áratugi annað samfélags krabbamein sem kalla má fasteignasalar. Fyrir nokkrum áratugum voru það nokkrir aðilar sem önnuðust milligöngu eða aðstoðuðu við sölu fasteigna. Á þeim árum var þóknun er þeir kröfðust skapleg. Mjög skyndilega komu fram aðilar sem voru fégráðugir og vildu aðstoða við sölu fasteigna en þeir meira en tvöfölduðu svokallaða söluþóknun sem þeir kröfðust miðað við það sem þeir er áður voru á markaðnum höfðu boðið sína þjónustu á.

Fjöldi fasteignasala hefur meir en tí-faldast á innan við 30 ára tímabili. Þetta inngrip hefur haft mikil áhrif á svokallaða verðbólgu og má kenna þessu um stóran hluta þess vandamáls í íslensku þjóðfélagi sem kallað er verðbólga. Fasteignasalar er einn þáttur háskólamenntunar og krefjast þeir hærri launa en hinir almennu launþegar sem verða að standa undir þeim aukna kostnaði er hefur orðið á söluþóknununni.

Vegna fjölgunar fasteignasala og þar með færri seldar eignir á hvern fasteignasala þurfti að hækka söluþóknunina því hausunum fjölgaði sem þurftu að fá laun. Var þá nærtækast að láta fasteignaeigendur borga.

Hin nýja stétt fasteignasala krefst í dag greiðslu fyrir störf sem hinn almenni borgari sá um áður s.s. að koma skjölum til sýslumanns til þinglesningar o.fl.. Telja fasteignasalar þetta vera í þeirra verkahring þrátt fyrir yfirlýsingu frá sýslumanni um að hver sem er geti komið með skjöl til þinglýsingar. Hafa fasteignasalar á lúmskan hátt komið þessu inn í söluþóknunina og söluþóknunin er ekki lækkuð þótt hinn almenni borgari sinni því að fara með skjöl til þinglesningar.

Væri fróðlegt fyrir hinn almenna borgara að fá upplýst hvað það eru háar upphæðir á ári sem fasteignasalar fá í greiðslu fyrir sína þjónustu og hver sé munurinn á greiðslu fyrir byltinguna að hækka söluþóknun úr 0,5% til 1% eins og var fyrir byltinguna í 2-3% eins og hún er í dag.

Einnig væri fróðlegt að fá upplýst hver kostnaður landsmann er varðandi aðstoð lögmanna við að túlka lögin (orðanna hljóðan). Lögmenn krefjast 30.00 - 40.000 krónur fyrir hverja klukkustund sem þeir telja sig hafa eitt í starfið og er það 5 til 7 sinnum það sem flestir þegnar landsins fá greitt fyrir hverja vinnustund sína. Svo kölluð einkamál eru stór hluti í störfum dómstóla og stafar eingöngu vegna illa orðaðra laga sem koma frá Alþingi. Orðalag laganna er oft þannig að túlka má þau (lögin) á fleiri en einn veg og virðist stundum sem það sé gert af ásetningi til að skapa vinnu fyrir lagaþrasara. Hvort þetta sé vísvitandi gert til að skapa vinnu fyrir lögmenn þar sem stórhluti alþingismanna eru lögfræðingar væri fróðlegt að fá það fram.

Reykjavík 19. mars 2021

Kristján S. Guðmundsson

2209342769

Kærð störf lögreglu.

framhald:

Mál nr. E-13455/2002—Héraðsdómur Reykjavíkur. Málaferli þessi sýna hvaða vald dómarar hafa til geðþótta-afgreiðslu mála ef þeir eru í hefndarhug. Tilefnislaus málarekstur dómara út á falsaðan reikning. Dómarinn tók reikninginn gildan sem kröfu þótt engin verðmæti væru að baki, hvorki vara né vinna. Rak dómarinn málið í heilt ár án tilefnis nema eigin hefndarþörf.

Mál 4. Lögregluskýrsla nr. 007-215-023963.

1. Hefur dómari rétt til þess að reka dómsmál í heilt ár á grundvelli falsaðs reiknings og engar sannanir fyrir viðskiptum milli aðila?

2. Hefur fyrirtæki „bestu vitund“ eins og kveðið er á um í lögunum um matsmenn? Er fyrirtæki óaðfinnanlegt vitni?

3. Hefur dómari heimild til að horfa fram hjá gildandi lögum eins og hann sagðist gera varðandi það að fyrirtæki og eigandi fyrirtækis væri sami lögaðili þótt þeir hefðu sitt hvora kennitölu?

4. Hefur dómari löglega heimild til að reka mál og halda grundvallar skjölum (upplýsingum) hjá sjálfum sér og hindra aðgang stefndu í málinu að þeim upplýsingum?

5. Hefur dómari löglega heimild til að villa um fyrir stefndu í málinu með því að leggja ekki fram öll skjöl er tilheyra málinu?

6. Hafði dómarinn lagalegan rétt til að svipta stefndu í málinu lögvörðum málsvarnarlaunum fyrir tilefnislaus málaferli í heilt ár með vísan til ákvæða laga um málsvarnarlaun eins og gerðist í þessum tilefnislausu málaferlum?

7. Var það ekki þjófnaður af hálfu dómarans að svifta málsaðila lögvörðum málsvarnarlaunum eftir tilefnislaus málaferli?

8. Er það ekki ólöglegt athæfi dómarans að svipta málsaðila lögbundnum málsvarnarlaunum fyrir tilefnislaus málferli vegna geðþótta ákvörðunar dómarans og hefndarþörf hans eftir mistök við innheimtu hans fyrir stefnanda í málinu eins og gerðist í þessu máli (með vísan til laga um rétt málsaðila til málsvarnarlauna)?

9. Er dómari málsvari stefnanda (innheimtustjóri) í máli eins og gerðist í þessu máli en dómarinn krafðist þess í öllum dómþingum fram að dómsúrskurði að stefndu í málinu greiddu falsaða reikninginn (greiðslukröfu)?

10. Er það í verkahring dómara að standa í innheimtustörfum fyrir annan málsaðila í dómsmáli eins og gerðist í þessu máli?

11. Með vísan til laga nr. 91/1991 grein 61 liður þrjú. Hafði skipaður matsmaður nauðsynlega kunnáttu til að leysa starfann af hendi í ljósi tveggja mislukkaðra matsgerða?

12. Hver var munurinn á lagalegri stöðu kröfunnar eftir því hvor forstjórinn var skipaður (sjá í meðfylgjandi texta um forstjóra Eimskip og forstjóra Garðyrkju)?

Dómarinn sagði í öllum þinghöldum nema við dómsuppkvaðningu að „dómarar liðu það ekki að matsmönnum væri ekki greitt fyrir vinnu sína“. Stóð dómarinn í innheimtustörfum fyrir stefnanda í málinu sem lagði fram falsaðan reikning.

Reikningurinn sem lagður var fram var skráður á fyrirtæki, Garðyrkju, sem stefndu í málinu höfðu aldrei heyrt um eða haft nein samskipti við en dómari upplýsti að fyrirtækið væri í eigu matsmannsins. Sagði dómarinn að þeir (dómararnir) horfðu fram hjá því ef reikningar matsmanna kæmu frá fyrirtækjum er þeir ættu. Fyrirtækið var ekki skipað sem matsmaður enda hefur það ekki bestu vitund né getur verið sem trúverðugt vitni.

Var dómarinn spurður að því hvort það hefði verið tekið til greina ef forstjóri H.f. Eimskipafélags Íslands hefði verið skipaður matsmaður og reikningurinn komið undir merkjum H.f. Eimskipafélags Íslands. Svar dómarans var að það horfði allt öðruvísi við ef forstjóri Eimskipafélags Íslands hefði verið skipaður.

Var dómaranum bent á að ef reikningurinn væri greiddur til fyrirtækis í stað matsmannsins og fyrirtækið væri gjaldþrota þegar dómur um endurgreiðslu á fölsuðum reikningi lægi fyrir væri það glatað fé. Ef greitt væri beint til matsmanns væri hægt að elta hann árum saman til endurgreiðslu á greiðslu fyrir falska vinnu (vinnu sem ekki var óskað eftir).

Viðurkenning lögbrjótsins, dómarans, á rangri meðferð hans á rekstri málsins fyrir dómi kemur skýrt fram í eftirfarandi úr dómsorðum:

„Líta verður svo á að stefndu hafi ekki haft réttmætt tilefni til að halda uppi vörnum sem lutu að kostnaðarmatinu og matsgerðinni í heild fyrr en eftir framlagningu kostnaðarmatsins.“ …………………………………………………………………………………………………

„Matsmanni mátti því vera ljóst að matsgerðin í heild sinni var ónothæf til framlagningar sem sönnunargagn í dómsmáli um þann ágreining sem uppi var milli matsbeiðenda og gagnaðila þeirra“.

Í dómsorðum kemur skýrt fram að um tilefnislaus málaferli var að ræða sem lá ljóst fyrir ef matsgerð hefði verið lögð fram á fyrsta dómþingi. Allur málareksturinn var því ekkert annað en hefndarþörf dómarans eða heimska dómarans. Ef slík vinnubrögð eru algeng innan dómskerfisins er ekki að undra þótt mikið af málum safnist fyrir.

Það sem vekur undrun eftir sýndarréttarhöld í meira en 12 mánuði, og framkomu dómarans við innheimtustörf fyrir matsmanninn allan tímann, þá hafði hann ekki vit á því að gefa matsmanninum tækifæri á að skila nýrri matsgjörð sem stæðist skoðun og væri samkvæmt matsbeiðni. Ekki fannst áritun eða dagsetning á skjalinu (matsgjörðinni), sem að lokum var lögð fram, er sýndi hvenær matsgjörðin var lögð fram til dómarans. Því er spurt:

12. Hver var tilgangur dómarans með þessum sýndarréttarhöldum?

13. Gerði dómarinn sér ekki grein fyrir því að framlögð matsgerð var einskis virði fyrr en eftir að hann hafði lagt matsgerðina fram á dómþingi? Framlögð matsbeiðni var skýr og einföld og bauð ekki upp á neinar hugleiðingar, einungis blákaldar staðreyndir varðandi kostnað á tilgreindum þáttum.

Mál 5 og 6. Meiðyrðamál: dómari. Mál E-08318/2007 og E-08319/2007. Lögregluskýrslur nr. 007-215-023973.

1. Hafa dómarar rétt til þess að láta skjöl hverfa sem eru óþægileg fyrir þá eins og FAX-sendingu undirritaðs um neitun póstþjóns á afhendingu ábyrgðarbréfsins sem send var Héraðsdómi Reykjavíkur og kvittun úr faxtækinu fyrir hendi?

2. Er ekki boðun í þinghald á ábyrgð dómara?

3. Hafa dómarar rétt til þess að breyta bókun í gerðarbók dómstólsins eftir lokun þinghalds án þess að bóka sérstaklega um breytinguna? Eftir á breytingu eins og gert var í bókunum í þessum málum.

4. Ef boðun til þinghalds misferst, eins og gerðist í umræddu máli, vegna mistaka við útburð á pósti óskast svar við því hvort mistökin séu á ábyrgð málsaðila sem ekki fær boðun eða er ábyrgðin dómarans?

Dómarinn boðaði ekki til þinghalds á löglegan hátt vegna mistaka af hálfu Íslandspósts samkvæmt bréfi frá Íslandspósti til Póst og fjarskiptastofnunar. Undirritaður fékk afrit af bréfi frá Íslandspósti til Póst og fjarskiptastofnunar eftir að málið var kært til Póst og fjarskiptastofnunar.

Mál þetta snerist um óeðlilegar afgreiðslur Landsbankans á málefni og fjármunum Lífeyrissjóðs H.F. Eimskipafélags Íslands.

Af hálfu Héraðsdóms Reykjavíkur neita ráðamenn að hafa fengið FAX- sendingu sem undirritaður sendi, og fékk kvittun fyrir móttöku á FAXI, um neitun póstþjóns á að afhenda bréfið.

Rak dómarinn málin með hraði án þess að undirritaður fengi að koma að málunum. Síðan kom í ljós við bankahrunið nokkrum vikum síðar að allt sem birt hafði verið í umræddri grein voru staðreyndir (sannleikur). Stjórnarformaður bankans hafði tekið lán úr sjóði lífeyrissjóðsins upp á marga tugi milljóna og lýsti sig svo gjaldþrota við fall bankanna. Upplýsingar undirritaðs lágu fyrir um lántökuna fyrir bankahrun auk annarra upplýsinga um ólögmætar aðgerðir af hálfu stjórnarformannsins varðandi lífeyrissjóðinn og var grundvöllur að blaðagreininni. Lífeyrissjóðurinn tapaði um 40% af fjármagni sjóðsins við aðgerðir stjórnarformanns bankans og stjórnenda Landsbankans og varð hlutfallsleg skerðing eftirlauna starfsmanna við þetta. Kærendur í málum þessum voru allir reknir frá bankanum eftir bankahrunið nokkrum vikum eftir dómsuppkvaðningu í máli sem undirritaður fékk ekki að koma að og voru dæmdir fyrir misferli í starfi.

Mál þetta var rekið af beinni hefnd dómarans eftir athugasemdir undirritaðs við rangar bókanir í gerðarbók dómsins og leiðréttingar er hann gerði eftir að þinghaldi lauk sem sést á samanburði útskriftar er afhent var í lok þinghalds og afrit er afhent var síðar. Á það skal bent að falsanir á bókun í þingbók eru auðveldar eftir að upp var tekin skráning með tölvum eins og kom fram í þessu máli.

Undirritaður hefur aldrei séð umrætt bréf sem sagt er að hafi verið sent og neitað um afgreiðslu af hálfu Íslandspósts.

Aðgerðir dómarans eru lögbrot á boðun til þinghalds og eru engar gildar afsakanir af hans hálfu til, þar sem viðvörun var send í FAXI til Héraðsdóms Reykjavíkur um neitun á afhendingu bréfsins.

Við skoðun á afgreiðslu þessara mála og þar með framlögðum kærum til lögreglu vegna málanna kemur skýrt fram hvernig einelti er framkvæmt af hálfu dómara við íslenska dómstóla. Lögbrot dómara eru skýr í öllum þessum málum. Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu er krafinn til að svara þeim spurningum sem hér eru lagðar fram. Í svörum hans/hennar koma skýringar á lögbroti hans/hennar við að hindra rannsókn á framlögðum kærumálum.

Framkoma lögreglustjóranna, er verið hafa við stjórn lögreglunnar undanfarin ár, varðandi framlagðar kærur undirritaðs er greinleg yfirlýsing þeirra um lögregluofbeldi og geðþótta ákvarðanir en ekki að þeir fari að gildandi lögum landsins. Með vísan til þess sem hér er ritað er framferði lögreglustjóranna gagnvart rannsókn málanna tilraun til yfirhylmingar á lögbrotum sem framin eru af dómurum hins íslenska réttarkerfis og hindra með því framgang réttvísinnar í þágu þegnanna en verja valdhafana.

Í flestum ríkjum sem teljast til siðaðra ríkja er það refsivert að hindra framgang réttvísinnar eins gert hefur verið af hálfu lögreglunnar í þessum málum. Lögreglan á ekki að vera málsvari lögbrjóta eins og orðið hefur í þessum málum.

Ekki er heimild til að birta nöfn þeirra í grein þessari sem sakaðir eru í þessum málum né birta skrifleg sönnunargögn þar sem nöfn sakaðra aðila koma inn í texta skjalanna.

Reykjavík 15. mars 2021

Kristján S. Guðmundsson

kt. 2209342769

Flétturima 26

112 Reykjavík