Dómskerfi fáránleikans:

Í íslensku réttarkerfi er innibyggð valdníðsla af hálfu dómara sem kemur í veg fyrir að úrskurðir dómara séu byggðir á gildandi lögum.

Eftir alvarlega niðurlægingu dómskerfisins á Íslandi við úrskurði dómara í máli M-51/2001 og máli E-13455/2002 hefur allt verið gert af hálfu hins íslenska réttarkerfis (dómstóla og lögreglu) til að þagga málsmeðferðina niður og þar með aðgerðir lögreglustjóra (þrír lögreglustjórar) á höfuðborgarsvæðinu að hunsa rannsóknir á kærumálum á hendur dómurum. Kærur þar sem liggja fyrir skriflegar sannanir fyrir lögbrotum dómara sem fóru ekki eftir gildandi lögum landsins.

Svo virðist sem hinn frægi MÓRI hafi gert vart við sig i herbúðum lögbrjótanna (Héraðsdómi Reykjavíkur) þar sem auglýst hefur verið að haldið verði námskeið á vegum lögmanna og dómara fyrir þá sem vilja gefa kost á sér til að taka að sér svokallaðar matsgerðir í tjónstilfellum. Umrædd tvö mál varða einmitt skipun dómara á manni til að sinna slíku starfi.

Eftir að hann (skipaður matsmaðurinn, eigandi Garðyrkju ehf.) hafði klúðrað matsgjörð sem var af dómara úrskurðuð í engu samræmi við orðalag matsbeiðninnar þá var ósvífni dómarans Eggerts Óskarssonar (einn af glæpamönnum Héraðsdóms Reykjavíkur) slík að hann endurskipaði matsmanninn til að ljúka verkinu þrátt fyrir skýlausa kröfu matsbeiðenda um skipun á nýjum matsmanni samkvæmt ákvæðum gildandi laga. Umræddur ólánsmaður er var skipaður matsmaður lét frá sér nýja matsgerð sem fékk enn þá harkalegri útreið í úrskurði dómara um gildi matsgjörðar en sú fyrri hafði fengið. Hinn lánlausi matsmaður sem hafði látið frá sér tvær einskis nýtar matsgerðir sýndi sitt innra eðli við störf samkvæmt lögum að hann stefndi matsbeiðendum til greiðslu fyrir tvær matsgerðir. Matsmaðurinn sagði í dómþingi að krafan væri fyrir tvær matsgerðir.

Annar lögbrjótur í stétt dómara Sigurður Tómas Magnússon, kt. 150660-4329, til heimilis að Stigahlíð 52, 105 Reykjavík, sem fékk mál er varðaði greiðslukröfu frá skúffufyrirtæki í eigu matsmannsins vegna tveggja matsgerða til úrskurðar þrátt fyrir að fyrir lægi aðeins beiðni um eina matsgerð. Hafnaði dómarinn kröfu matsbeiðenda við þingfestingu málsins um að seinni matsgjörðin yrði lögð fram, sem eitt af skjölum málsins. Það var fyrst tæpu ári eftir þingfestingu málsins, en málið hafði verið rekið fyrir dómi í tæpt ár, sem matsgjörðin var lögð fram. Allan þann tíma (í öllum dómþingum er fram fóru) stóð dómarinn Sigurður Tómas Magnússon í innheimtuaðgerðum fyrir matsmanninn og sagði m.a. að dómarar liðu það ekki að matsmönnum væri ekki greitt fyrir störf sín. Hið glæpsamlega athæfi dómarans S.T.M. að leggja ekki matsgjörðina fram í upphafi málsins var sannað strax við framlagningu skjalsins.

Strax og skjalið var lagt fram kom í ljós að hin svokallaða matsgjörð var ekki á neinn hátt afgreidd samkvæmt þeirri matsbeiðni er lögð hafði verið fram við upphaf matsbeiðninnar árið 2001 hjá Héraðsdómi Reykjavíkur. Þrátt fyrir hina augljósu ágalla matsgjörðarinnar hélt glæpamaðurinn Sigurður Tómas Magnússon áfram rekstri málsin til haustsins 2003. Þessi glæpamaður S.T.M. er einn af núverandi dómurum við Hæstarétt Íslands.

Glæpamaðurinn, héraðsdómarinn, Sigurður Tómas Magnússon taldi sig hafa rétt til að sniðganga landslög og taka gilda kröfu um greiðslu fyrir matsgerðirnar frá fyrirtæki sem ekki hefur bestu vitund né getur verið sem óaðfinnanlegt vitni eins og kveðið er á um í lögum að matsmaður þurfi að hafa og fyrirtækið var því óviðkomandi matsgjörðinni. Þar að auki var um að ræða falsaða fjárkröfu af hálfu eiganda skúffufyrirtækisins Garðyrkju. Skúffufyrirtækið Garðyrkja var ekki skipað sem matsmaður þar sem það hafði ekki bestu vitund né var óaðfinnanlegt vitni og kom því málinu ekki við og þar með var krafan einskis virði.

Það broslega við þessa niðurlægingu Héraðdóms Reykjavíkur vegna umræddrar matsgjörðar er að dómarar hafa talið þörf á að kenna væntanlegum matsmönnum hvað þeir eigi að gera sem matsmenn til að fyrirbyggja frekari niðurlægingu Héraðsdóms Reykjavíkur.

Eftir niðurlægingu Héraðsdóms Reykjavíkur (dómurum þess embættis) í þessum tveimur málum hafa aðilar þar innandyra áttað sig á, sautján árum seinna, að ástandið í málefnum er varðar svokallaða matsmenn væri miður gott eftir að matsmaður, er skipaður hafði verið af dómara við Héraðsdóm Reykjavíkur, hafði fengið eins háðuglega útreið og umræddur matsmaður er getið er um í þessari grein. Hefur því verið boðið upp á námskeið fyrir þá sem vilja gefa sig út fyrir og taka að sér störf sem matsmenn. Hafa lögmenn og Héraðsdómur Reykjavíkur (ráðamenn þar) komið sér saman um að þörf sé á að fræða væntanlega matsmenn um það hvernig þeir þurfi að starfa svo ekki verði aftur önnur niðurlæging dómstólsins vegna skipunar á matsmanni. Enn þá stendur í lögunum að matsmaður þarf að hafa bestu vitund og vera áreiðanlegt vitni sem fyrirtæki getur aldrei orðið.

Það að ráðamenn Héraðsdóms Reykjavíkur reyna af fremsta megni að horfa fram hjá lögbroti dómarans Sigurðar Tómasar Magnússonar við rekstur málsins, þ.e. að leggja ekki fram strax við þingfestingu málsins hið umrædda skjal (matsgerðina) og koma þannig í veg fyrir tilefnislaus málaferli sem tók á annað ár. Sá glæpur Sigurðar T. Magnússonar að leggja ekki fram matsgjörðina var hefndaraðgerð hans gegn undirrituðum vegna þess að undirrituðum var gert, af yfirboðara sínum (formanni Rannsóknarnefndar sjóslysa) , að vera viðstaddur þegar annar dómari (J.F.) við Héraðsdóm Reykjavíkur var skammaður eins og óþekkur skólakrakki fyrir að hafa eyðilagt rannsókn á stórslysi (sjóprófi vegna m.s. Dísarfells) af formanni Rannsóknarnefndar sjóslysa.

Hefndarþörf dómarans S.T.M. var einnig vegna þess að undirritaður hafði tvívegis neitað að taka við og greiða fyrir matsgjörð nema fyrir lægi staðfesting dómara á að matsgjörðin væri samkvæmt matsbeiðni. Í báðum tilvikum varð úrskurður dómaranna að matsgjörðirnar væru einskis virði og ekki í samræmi við matsbeiðni. Ef glæpamaðurinn og þjófurinn Sigurður Tómas Magnússon hefði lagt fram matsgjörðina í fyrsta þinghaldi (við þingfestingu málsins) vegna málsins þá hefði legið fyrir að matsgjörðin var einskis virði og tilefnislaus málaferli óþörf. Á hitt ber að líta að glæpamaðurinn Sigurður Tómas Magnússon hafði ekki vit á að hjálpa matsmanninum við að skila inn matsgjörð sem stæðist gagnrýni og láta hið einskis nýta plagg hverfa og koma með matsgjörð sem stæðist lagalega. Hefndarþörf S.T.M. var vitinu yfirsterkara og ætlaði hann að knýja fram greiðslu frá matsbeiðendum fyrir einskis nýta matsgjörð þar sem hann taldi sig hafa valdið.

Niðurstaðan í máli E-13455/2002 um gildi matsgerðarinnar er eftirfarandi, dómari S.T.M. þar sem hann varð að éta ofan í sig allt bullið um greiðslu fyrir matsgerð ítrekað í dómþingum í heilt ár (dómarinn sem innheimtustjóri fyrir matsmanninn sem ekki gat unnið starf sitt af viti):

Í dóms orðum stendur:

Framlagning kostnaðarmats sem líta verður á sem hluta af matsgerð hans, var ekki lagt fram við þingfestingu málsins og fengu stefndu ekki matið í hendur fyrr en þau höfðu skilað greinargerð. Líta verður svo á að stefndu hafi ekki haft réttmætt tilefni til að halda uppi vörnum sem lutu að kostnaðarmatinu og matsgerðinni í heild fyrr en eftir framlagningu kostnaðarmatsins. Með hliðsjón af því og hinni svokölluðu útilokunarreglu þykja varnir stefndu sem lúta að matsgerðinni sjálfri nægjanlega snemma fram komnar og komast þær að í málinu

Í umræddu kostnaðarmati er ekki að finna neinn rökstuðning eða sundurliðun á niðurstöðu. Með hliðsjón af forsendum og niðurstöðu þess hluta matsgerðarinnar sem matsmaður skilaði 27. október 2001 var nauðsynlegt að ný niðurstaða væri rækilega rökstudd og sundurliðuð og gerð grein fyrir sjónarmiðum að baki breyttri niðurstöðu. Með hliðsjón af því fullnægði kostnaðarmatið í heild sinni engan vegin þeim skilyrðum 1. mgr. 63. gr. laga um meðferð einkamála nr. 91/1991, að matsmaður skuli semja rökstudda matsgerð þar sem greind séu þau sjónarmið sem áliti hans sé reist á. Matsmanni mátti því vera ljóst að matsgerðin í heild sinni var ónothæf til framlagningar sem sönnunargagn í dómsmáli um þann ágreining sem uppi var milli matsbeiðenda og gagnaðila þeirra.

Glæpamaðurinn Sigurður Tómas Magnússon héraðsdómari (núverandi Hæstaréttardómari) hefur ekki gert grein fyrir ástæðu þess að matsgjörðin var ekki lögð fram við þingfestingu málsins þrátt fyrir kröfu stefndu þar um.

Það sem einkenndi mál E-13455/2002 var að það snerist um eftirfarandi ákvæði laganna.

66 gr. laga nr. 91/1991 „“Dómari getur enn fremur úrskurðað um atriði sem varða framkvæmd matsgerðar, svo sem hvort það hafi verið metið sem skyldi meta samkvæmt dómkvaðningu eða hvort matsgerð sé nægilega rökstudd, ef ágreiningur rís um kröfu um endurskoðun hennar eða endurmat.““

Af hálfu matsbeiðenda var krafan um staðfestingu dómara á að matsgjörð væri samkvæmt matsbeiðni. Sú staðfesting fékkst ekki fyrr en eftir rúmlega árs innheimtuaðgerðir dómarans S.T.M, þá kom það sem var ljóst við framlagningu skjalsins að matsgjörð var einskis virð og í engu samræmi við matsbeiðni.

Dómarinn ætlaði sér að knýja fram greiðslu frá matsbeiðendum af eintómri hefndarþrá vegna þeirrar niðurlægingar er dómarar og dómstóllinn höfðu orðið fyrir í þessu matsmáli.

Matsmaður skilar einskis nýtri matsgjörð og fær ákúrur frá dómara en er endurskipaður, þrátt fyrir skýlausa kröfu matsbeiðenda um skipun á öðrum matsmanni, til að ljúka verkinu vegna hefnigirni dómarans Eggerts Óskarssonar. Síðan skilar matsmaður nýrri matsgjörð sem var ekki samkvæmt matsbeiðni frekar en fyrri matsgjörð en hefnigjarn dómari Sigurður Tómas Magnússon þurfti að sýna vald sitt með rúmlega árs sýndarmálaferrlum.

Ekki var þess getið hvort tekið væri tillit til þess af dómara hvort skipaður matsmaður inni sín störf samkvæmt BESTU VITUND eins og kveðið væri á um í lögunum eða ekki. Virtist vera aðalatriðið að matsmenn fengju sína greiðslu án tillits til hvernig staðið væri að vinnu við matsgjörðina. Ekki var þess heldur getið hvort dómarar geti skipt um bestu vitund í matsmönnum þegar fyrsta tilraun við notkun BESTU VITUNDAR við matið misferst eins og gerðist í þessu tilviki hjá matsmanninum sem skipaður var aftur og mistókst einnig í seinni tilraun, sjá úrskurð 11. jan. 2002. Í 61. gr. laga lið 5 er skýrt að orði kveðið að “matsmanni ber að vinna verk sitt af bestu vitund”. Engar lausnir eru í lögunum um hvað dómari eigi að gera ef besta vitundin bregst önnur en sú að skipa nýjan matsmann í stað þess er “besta vitundin” brást í, sbr. 6.lið 61. greinar laganna.

Af dómsorðum er ljóst hver glæpamennska dómarans S.T.M. og Eggerts Óskarssonar kom til leiðar með því að leggja ekki matsgjörðina fram strax. Stefndu, í fjárplógs réttarhöldum dómarans, S.T.M. , höfðu ekki lögmæt gögn undir höndum til að svara af hörku falskröfunni, frá skúffufyritækinu Garðyrkju. um greiðslur fyrir tvær matsgjörðir, þegar matsbeiðnin hljóðaði upp á eina matsgjörð auk þess sem matsgjörðirnar báru einkenni þess að skortur væri á skynsemi hjá matsmanninum eða „besta vitund“ brást honum.

Í ljósi framanritaðs er ljóst að dómarar við íslenska dómstóla eru vart hæfir til að sinna störfum dómara þegar Sigurður Tómas Magnússon er talinn hæfastur til að gegna starfi sem Hæstaréttardómari. Spurningin er: Eru undirborðsgreiðslur það vald sem best er til að komast í slík embætti?

Rétt þykir að geta ábendingar um dómsmál í Fréttablaðinu 6. október 2020. Þar stendur: „Traust til dómstóla byggir ekki á því að dómstólar geri aldrei mistök heldur byggir það á því að þegar dómstólar gera mistök horfist þeir í augu við mistök sín, læri af þeim og leiðrétti þann skaða sem mistökin hafa valdið,“

((Athugasemd undirritaðs. það eru ekki dómstólarnir sem gera mistök heldur þeir dómarar sem starfa inna valdsviðs dómstólsins.))

Spurningin er: Hvað eiga ráðandi aðilar innan dómskerfisins að gera þegar ekki er um mistök af hálfu dómara að ræða, heldur um hreina valdníðslu og hefnigirni þeirra að ræða og misbeitingu valds sem tengt er starfinu sem dómari? Hinir ákærðu dómarar (í öllum fimm kærumálunum hjá lögreglu) hafa allir misbeitt valdi sínu af tómri hefndarþrá þar sem skriflegar sannanir eru fyrir ranglæti þeirra og lögbrotum. Einnig má velta því fyrir sér hvort virðing Hæstaréttar hafi aukist við að fá þjóf í raðir dómara við réttinn.

Reykjavík 8. október 2020

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Kenningar -hugarfóstur takmarkaðs heilabús mannsins.

Kenningin um „MIKLA HVELL“ er aðeins hugmynd manns um upphaf alheimsins og án allra sannana en hefur ekki verið hrakin af spekingum geimvísindanna. Það sem vekur undrun er það að grundvallarspurningum sem hér verða látnar fylgja hefur ekki verið svarað og því Miklahvells kenningin aðeins hugdetta án sannana.

Því meira sem við lærum þeim mun minna vitum við.

Svo virðist sem allt það sem gerist í himingeimnum sé einhvers konar hringferill (hringrás) án tilgangs eða stefnu að einhverju marki. Ferillinn sé hringrás stöðugra breytinga og endurnýtingar (umbreytingar).

Þekking er góð ef hún er byggð á staðreyndum. Talin þekking sem eingöngu er byggð á óstaðfestum kenningum, en er aðeins hugarfóstur mikils hugsuðar, verður aldrei annað en skemmtiatriði. Kenning (hugarfóstur persónu) er blekking ef hún er ekki byggð á staðreyndum.

Kenning vísindamanna um að himingeimurinn sé að þenjast út er blekking og er þar aðeins um að ræða hugsanlega tilfærslu ákveðinna stjörnukerfa eða allra innan alheimsins. Himingeimurinn getur varla haft endamörk því þá vantar svarið við því hvað er handan þeirra endimarka.

Takmarkað heilabú mannsins hefur lengi átt í vanda með að skilja að himingeimurinn sé endalaus (ótakmörkuð víðátta) þar sem vantað hefur skýringu á því hvað væri hinum megin við þau hugsanlegu endamörk.

Hugtökin upphaf og endir eru aðeins hvort um sig þættir í (atriði) form- eða eðlisbreytingum sem stöðugt eiga sér stað í hringrásarferli því sem maðurinn skynjar í kringum sig.

SPURNINGAR sem vantar svör við.

Orsök --- afleiðing

orsök=gjörðir, afleiðing=það sem verður!

Er til upphaf og endir á því sem fellur undir náttúrufyrirbærið Mikla hvell, þ.m.t. himingeimurinn allur?

Er himingeimurinn að þenjast út? Ef himingeimurinn er að þenjast út, í hvaða rými verður sú þensla? Var það rými til fyrir Miklahvell?

Er hugsanlegt að það sem vísindamenn kalla að himingeimurinn sé að þenjast út sé um að ræða færslu stjörnuþoka (GALAX‘IA) innan himingeimsins og fjarlægist t.d. okkar sólkerfi og önnur?

Er hugsanlegt að þar sé um að ræða svokallaða eigin hringfærslu stjörnuþoka í himingeimnum sbr. hringfærslu jarðar um sólu? Er til eitthvað sem kallast endamörk himingeimsins?

Ef himingeimurinn hefur endamörk; Hvað er hinum megin við þau endamörk?

Er himingeimurinn kúlulaga, kassalaga eða hefur hann eitthvað annað form?

Hvað var til á undan „Mikla hvelli“?

Kenningin um að ekkert eyðist og ekkert verði til af engu vekur spurningar um gildi kenningarinnar um Mikla hvell!

Hvað var það sem gerðist við mikla hvell?

Var það eitthvað sem sundraðist við Mikla HVELL?

Er það ljóst hvað það var sem orsakaði svokallaðan „Mikla hvell“?

Er aldursgreining vísindamanna á ímynduðum tíma „MIKLA HVELLS“ byggður á vísindalegum sönnunum eða er þetta hugarfóstur (kenning) aðeins til að gera kenninguna sennilegri?

Nær hugtakið „MIKLI HVELLUR“ yfir allt himinhvolfið eða er það aðeins hluti af himingeimnum s.s. eins og sá hluti sem sólkerfi okkar er talið tilheyra (Milky way) innan um milljónir af öðrum sambærilegum stjörnuþokum?

Hafa ekki orðið sambærilegir atburðir og hinn svokallaði Mikli hvellur marg oft í himinhvolfinu í fortíðinni og eiga ekki slík atvik eftir að ske oft um ókomna tíma, ef slíkt hefur gerst sem kallað er Miklihvellur? Var einhver orka eftir í þeim einingum sem urðu til við (eftir) Mikla hvell?

Ef orka var falin í þeim einingum sem urðu til við Miklahvell; Hvers konar orka var það?

Er til meiri hraði en ljóshraði? Ef slíkt fyrirbæri er til; Hve mikill hraði er það?

Orka er talinn kraftur (afl) til framkvæmda og talað um stöðuorku og hreyfiorku; Hvað er aflmesta orka sem þekkt er?

Enn fremur er til það sem kallað er aðdráttarafl (þyngdarkraftur, miðsóknarafl) og einnig miðflóttaafl andstætt miðsóknarafli. Þessir tveir kraftar, hvað uppruna þeirra og orkugjafa varðar, eru óskýrðir. Með vísan til orsaka og afleiðinga má nefna jarðelda (eldgos) og jarðskjálfta. Engar skýringar eru finnanlegar á uppruna og tilgangi þeirra krafta sem þar eru á ferð.

Hvað er það sem orsakar hina svokölluðu fleka hreyfingu jarðskorpu flekanna?

Hvað kallast sú orka sem heldur himinhnöttum – sólum tunglum og öðrum fyrirbærum himingeimsins á brautum sínum, hvaðan kemur sú orka og hvert er upphaf hennar?

Er þekktur miðpunktur þess orkugjafa er stjórnar staðsetningu og hreyfingum himinhnatta? Er um að ræða fleiri en einn orkuþátt í því ferli?

Hvað er neikvæð orka?

Hvar í himinhvolfinu er talin miðstöð þeirra krafta sem kallast aðdráttarafl og miðflóttaafl?

Hvaða tilgang hafa upplýsingar, fyrir mannkynið, um himinhnetti (plánetur) sem eru í margra ljósára fjarlægð og upplýsingarnar eru jafn gamlar og ljósárafjarlægðin er og því aldrei í rauntíma?

Er einhver skynsemi í því hjá mannskepnunni að hugleiða flótta frá jörðinni til einhverrar annarrar plánetu í mörgum tugum eða hundruðum ljósára fjarlægð (við hugsanlega útþenslu sólarinnar) ferðalag sem tæki mannskepnuna mörg hundruð ár ef það ferðalag væri yfirhöfuð framkvæmanlegt?

Talið er að orka sólarinnar komi frá vetni. Hvar og hvernig er vetnisforðabú sólarinnar sem lýst hefur upp umhverfi hennar í milljónir ára og sagt er að muni endast í enn fleiri milljónir ára?

Sagður vetnisbruni í sólinni umbreytist í varmaorku og lýsingu.

Er kjarni sólarinnar efni sem sundrast í frumeindir sínar, frumefnið vetni?

Talið er að rúmtak sólarinnar eigi eftir að þenjast út á milljónum ára og ná yfir Merkúr sem er næst sólu af plánetunum og jafnvel enn þá víðtækari þensla sólarinnar. Er ástæðan talin sú að kjarni sólarinnar umbreytist hraðar í vetni eða hvaðan kemur hið hugsanlega vetni sem myndi orsaka stækkun á eldkringlu sólarinnar?

Svarthol er talið eitt af fyrirbærum alheimsins. Samkvæmt fréttum eru til mörg svarthol í himingeimnum. Svarthol eru talin fyrirbæri í alheiminum sem búa yfir ofurkrafti aðdráttarafls sem yfirgnæfir andstæðukraft aðdráttarafls þannig að ekkert sem komi innan orkusviðs svarthols komist í burtu og ekki einu sinni ljósgeisli.

Hve stórt er orkusvið svarthols (aðdráttarafl)? Er það þekkt? Hvað er það sem stjórnar slíku orkusviði og krafti sem talið er að búi í svartholi?

Hver er hugsanlegur tilgangur með svartholi? ((Hver er þá tilgangurinn?))

Ef ekki er neinn sérstakur tilgangur með svartholi til hvers er það þá?

Er hugsanlegt að svarthol hafi verið fyrirbæri er Mikli hvellur hafi átt upptök sín í?

Þar sem plánetur eru taldar vera til innan fjölda sólkerfa og ekki einskorðast við okkar sólkerfi er ósvarað þeirri spurningu; Hvað veldur því að sumar plánetur eru úr bergtegundum eða föstum efnum en aðrar eru taldar vera eingöngu gastegundir en á milli plánetanna er ekkert mælanlegt gas en eitthvað af svokölluðu geimrusli eða hlutum úr föstum efnum?

Í framhaldi af þessu er hægt að koma með fjölda spurninga sem ekki hefur verið svarað enn þá og eru þar grundvallarspurningar;

Hvort einhver tilgangur sé með þessari tilvist?

Hvernig hugsar maður sér að ekkert væri til (algert núll á tilveru)?

Svarið við óendanlegu himinhvolfi er erfitt að gefa eins og varðandi að ekkert væri til, algert núll. Takmarkaður mannsheili er óhæfur til að skilja „ekki neitt” eða óendanleika einhvers.

Reykjavík 5. október 2020.

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

"Kvótakeisarinn"

                              Sjávarútvegsráðherrann

Á dögum einræðisherranna í Evrópu var það til siðs að valdhafar veittu fylgismönnum sínum landsvæði að léni og voru þeir kallaðir lénsherrar. Voru þetta í flestum tilfellum auðnuleysingjar sem lifðu á þrældómi undirsáta sinna sem voru leiguliðar á jörðum sínum, en lénsherrarnir kröfðust hárra skatta til þess að geta haldið áfram sínu auðnuleysi, sukki og svallara lífi.

Í lok tuttugustu aldar er kominn fram á sjónarsviðið ein af ófreskjum fortíðarinnar "kvótakeisarinn". Hefur hann komið sér upp hirð sægreifa og útdeilir því sem eftir er af auðæfum þjóðarinnar. Til þess að milda gjörðina í augum almúgans var það gert í nafni þess að um væri að ræða heimild til notkunar auðlindarinnar um stundarsakir Þetta var gert til þess að lýðurinn gerði ekki uppreisn og velti keisaranum úr stóli með valdi.

Eftir að blekkingin hafði tekist gagnvart almúganum og kvótakeisarinn taldi sig fastan í sessi var stigið nýtt skref í einræðisátt. Kvótakeisarinn gaf sægreifunum óopinbert leyfi til að þeir mættu selja eða veðsetja að eigin vild það sem þeim hafði verið fengið að láni um stundarsakir frá þjóðinni.

Þrátt fyrir mótmæli af hálfu þorra alþýðu um lögleysi, hafðist "kvótakeisarinn" ekkert að í málinu og þrátt fyrir að hann færi einnig með málefni réttargæslu í þjóðfélaginu. Var lögbrot sægreifanna látið óátalið af hálfu "kvótakeisararéttargæsluvaldsins" um nokkurt skeið eða þar til "kvótakeisarinn" taldi kominn tíma til þess að binda í lög réttmæti þeirra glæpa sem framdir höfðu verið af hálfu sægreifanna með sölu eða veðsetningu þess sem þeir höfðu fengið að láni.

"LöggæsluSATAN" er sami aðili og "kvótakeisarinn" svo ekki var hægt að ætlast til þess að löggæslu væri sinnt af þeirri réttsýni sem hinn almenni borgari ætlast til af framkvæmdavaldinu og lög gera ráð fyrir. Þar af leiðandi hafði hinn almenni löghlýðni borgari ekki tök á að hindra lögleysuna nema með uppreisn þar sem langt var í kosningar.

Kvótakeisarinn reynir síðan, eftir að lögleysan hefur verið við líði um nokkurt skeið, að réttlæta lögleysuna með því, að þar sem það hafi viðgengist um tíma að sægreifarnir veðsettu eða seldu það sem þeir höfðu fengið að láni, væri ekki nema sanngjarnt að lögleysa sægreifanna yrði lögbundin. Væri það gert til þess að verja þá sem höfðu freystast til að kaupa af þeim, sem ekki höfðu rétt til að selja, eða lánað fé út á það sem ekki var heimilt að veðsetja.

Réttlætiskennd "kvótakeisararéttargæsluvaldsins" er því sú að hafi glæpur verið framinn, þ.e. eitthvað gert sem ekki fer saman við réttlætiskennd þjóðarinnar né lög landsins, skuli það bundið í lög. Þ.e. að sérstökum útvöldum sérréttindahópi sé heimilt að brjóta lög að eigin geðþótta. Hann, "réttargæslukvótakeisarinn", hefur ákveðið að lögleysa sægreifanna hafi verið lögleg þrátt fyrir lögleysuna og nú skuli það lögleitt af löggjafarvaldinu.

Ef þetta er boðskapur "kvótakeisarans-löggæslu-SATANS" til þjóðarinnar, að lögleysa þóknanleg "kvótakeisaranum" verði lögbundin í tímans rás, er spurningin sú, hvort lögleitt verði almennt framsal verðmæta sem menn fá að láni. T.d ef fræðimanni auðnaðist að fá að láni Flateyjarbók eða aðrar merkar minjar þjóðarinnar í skjóli fræðimennsku sinnar. Síðan tæki hann sig til vegna fjárskorts og veðsetti Danakonungi eða einhverjum örum bókina eða önnur verðmæti sem að láni voru fengin. Verður "réttargæslukvótakeisarinn" reiðubúinn til þess að lögfesta að leigutaki húsnæðis fái heimild til þess að veðsetja eignina eða selja af því að hann hafi fengið afnot af henni um tíma.

Góðir landsmenn stöndum vörð um það litla sem eftir er af auði þjóðarinnar. Styðjum þá menn sem hafa sýnt þor á löggjarfar-samkundunni til að mótmæla slíkri lögleysu sem "löggæslu-satans-kvótakeisarinn" hyggst þröngva upp á þjóðina á fölskum forsemdum og gegn hagsmunum þjóðarinnar.

Að lokum eru nokkrar frásagnir af því siðleysi sem viðgengst í skjóli "löggæslu-SATANS-kvótakeisarans".

Sægreifi "eitt" fékk úthlutað kvóta á skip sem ekki hefur verið haffært um árabil. Sægreifinn leigir kvótann til þeirra sem vilja fyrir fé sem nægir sægreifanum til þess að haga sér eins og "greifum" sæmir. Sægreifinn er nokkra daga á ári á landinu til þess að tryggja sér kvótann og koma honum í verð. Annan tíma ársins býr hann erlendis og lifir "greifalífi" á afrakstri "lénsins".

Sægreifi "tvö" fær úthlutað kvóta fyrir skip sitt. Hann leigir kvótann öðrum sægreifa. Síðan leigir hann kvóta af þriðja sægreifanum til þess að gera út eigið skip. Þá er kominn kostnaður við útgerðina og hann lætur þrælana á skipinu taka þátt í kostnaðinum við kvótaleiguna en stingur leigutekjunum af leigu kvótans sem hann fékk út á skipið í eigin vasa og fjárfestir erlendis. Sægreifinn er að undirbúa að flýja landið þegar hann og aðrir sægreifar hafa eytt auðæfum þjóðarinnar.

Sægreifi "þrjú" hefur fengið nýtt skip sem kostaði um eitt þúsund og fimm hundruð milljónir króna og það komið til landsins. Þessi sægreifi hafði engar áhyggjur af framtíðinni eða kostnaðarsamri fjárfestingu. Hann sagði að leigutekjur fyrir kvótann sem hann ætti myndi borga afborganir, vexti og annan kostnað hjá sér. Hann þyrfti ekki að gera skipið út á veiðar.

Eitt skærasta dæmið um ósvífnina í kvótabraski keisarans er að útgerðarfyrirtæki sem veðsett hefur skip og veiðiheimildir hefur náð fjármagni úr sparifé landsmanna sem er langt umfram verðmæti sem talin eru standa að veði fyrir lánunum. Síðan eru reiknimeistarar fengnir til að reikna verðgildi fyrirtækisins án þess að nokkrar sjáanlegar eignir séu fyrir hendi. Eftir að reiknimeistararnir hafa reiknað sig í rot, og ranka síðan við sér aftur, lýsa þeir yfir hvert hugsanlegt verðmæti fyrirtækisins sé. Þá er stofnað svokallað almenningshlutafélag, í eigu sægreifans, sem hann síðan selur auðtrúa fólki hluti í félaginu á einhverju tilbúnu gengi (margfalt nafnverð hlutafjár) og stingur peningunum í eigin vasa, því hann átti jú fyrirtækið, eignirnar eru ekki til aðeins nafnið.

Auðtrúa fólk sem taldi sig vera að tryggja sparfé sitt til frambúðar hefur spilað í lúmsku A-happadrætti og fengið verri drátt en sinadrátt.

Var einhver að tala um fjárhagsvandræði útgerða eða sægreifa á landinu?

Fjárhagsvandræði hafa ekki verið til hjá sægreifum nema þeim sem hafa flutt of mikið fé á of stuttum tíma úr landi fyrir aflaheimildir, þ.e. heimild til þess að draga fisk úr sjó, ætla þeir sér að ná út fjármagni frá rekstri skipanna. Þeir hafa ætlað sér um of. Með því að veðsetja hinum almenna borgara sem hefur glapist til að leggja fé til hliðar. Fé þetta sem sægreifarnir ná undir sig verður flutt þangað sem visinn armur "löggæsluSATANS" nennir ekki að teygja sig í þegar í ljós kemur undanskot frá því gjaldþroti sem sægreifarnir telja sig sjá framundan. Því vilja þeir tímanlega sölsa undir sig eins mikið og þeir hafa tök á af auði þjóðarinnar og hverfa síðan úr landi með illa fenginn auð.

Sú spurning vaknar, við skoðun slíkrar lögleysu, hvað vakir fyrir framkvæmdavaldinu, að krefjast lögbindingar á lögbrotum sem viðgengist hafa um árabil vegna vanhæfni kjörins réttargæslumanns til þess að gegna starfi sínu. Er ástæða þess að ekki hefur enn verið gengið frá stjórnarskrá fyrir lýðveldið sú að þeir sem sitja í löggjafarsamkundu þjóðarinnar vilji áfram fá að gera það sem þeim sýnist án afskipta þessara „heimskingja“ (að mati þeirra ráðríku sem sitja löggjafarsamkunduna) sem teljast þegnar þessa lands. (Endurskoðun stjórnarskrárinnar hefur verið í gangi í rúm fimmtíu ár). "RéttargæsluSATAN" var kjörinn af hluta þjóðarinnar til þess að gæta hagsmuna allrar þjóðarinnar en hugsar aðeins um hag lítils brots af þjóðinni (gráðugum gömmum).

Ef þessi lögleysa verður lögfest sem "kvótakeisarinn" hefur lagt til er ráðlegt fyrir þá þegna landsins, sem hafa enn fjárhagslegt bolmagn til þess að flytja af landi brott og koma sér fyrir á erlendri grundu, að gera það strax, áður en sægreifarnir verða búnir að sölsa undir sig þau verðmæti sem finnast í landinu. Eftir að stóra gjaldþrotið skellur yfir og sægreifarnir flúnir land verður ekkert eftir fyrir hina, sem eftir sitja, nema eymd og volæði sem einkenndi líf forfeðranna á mesta niðurlægingarskeiði þjóðarinnar.

Þjóðin verður að koma í veg fyrir að það gangi eftir sem einn góður hagyrðingur kastaði fram:

Stelir þú litlu og standir lágt

í steininn ferð þú.

En stelir þú miklu og standir hátt

í stjórnarráðið ferð þú.

Góðir landsmenn! Gleðilega og gæfuríka framtíð í réttarríki þar sem lögleysan verður ekki lögfest.

Gamall sjómaður.

Vísinda-bull

Stjórnvöld reyna af fremsta megni með vísindabulli sínu að kenna mannkyninu um það sem þeir kalla „HLÝNUN JARÐAR“.

Ef skoðaðar eru rannsóknir vísindamanna sem ekki eru sammála vísinda-bullinu um orsök hlýnunarinnar kemur í ljós að sveiflur í orkuflæði frá sólinni er og hefur verið breytilegt í gegnum aldirnar og má þar helst nefna svokallaðar ísaldir er herjað hafa á jörðina oftar en einu sinni.

Samkvæmt vísindarannsóknum sem birtar hafa verið sem fræðsluefni fyrir almenning í sjónvarps efni frá BBC kemur fram að sólin hafi verið miklu kaldari en hún er nú og hitabreyting sólarinnar hafi í gegnum milljónir alda umbreytt bæði plánetunum MERKÚR og VENUSI umtalsvert og það sé ekki spurning um hvort heldur hvenær komi að Jörðinni. Á næstu hundruðum milljóna ára megi gera ráð fyrir að sólin þenjist meira út og geri lífið erfitt á jörðinni.

Enn fremur má benda á bókina UNDUR VERALDAR frá árinu 1945 um gróður jarðar og breytingu á hitastigi á jörðinni.

Samkvæmt þessum kenningum vísindamanna stjórnvalda er það vísinda-skáldskapur að mannkynið sé að breyta hitastigi jarðarinnar með framkomu sinni (aðgerðum).

Þetta sem kalla má vísinda-bull er kenning einhverra hálf-vísindamanna sem sjá fram á að fá ekki nægjanlegt fjármagn til að halda vel launuðum störfum sínum nema koma fram með sína villukenningu um að hlýnunin jarðarinnar sé af mannavöldum. Ef skoðað er hve lengi vísindarannsóknir hafa staðið yfir með nákvæmri mælingu á hitastigi í lofthjúp jarðarinnar er það aðeins rúm 100 ár af þúsundum milljóna ára sem sólin hefur lýst upp og hitað jörðina. Af því sést að svokölluð gróðurhúsakenning stjórnvalda eru snöggsoðin vísindi sem eru án áreiðanlegra heimilda ef ekki tómur skáldskapur.

Pólitískir frama-gosar hafa gripið þessa falskenningar, um að loftslagsbreytingar séu af mannavöldum, í þeim eina tilgangi að auka skattbyrði almennings með nýjum sköttum sem kallaðir eru skattar til kolefnisjöfnunar eða einhverju álíka bulli.

Á hitt ber að líta að mannkynið sem heild má alveg huga betur að umgengni sinni um jörðina og minnka sóðaskap sem er ríkjandi varðandi rusl og aðra miður góða háttsemi í umgengni um jörð, sjó og vötn svo og lofthjúp jarðarinnar.

Ef þessir fals-spekingar eru reiðubúnir til að lýsa því yfir að allt sem áður hefur verið ritað um þróun jarðar og loftslag á jörðinni séu falskenningar (ósannindi), og þar með að aldrei hafi verið ísaldir á jörðinni eins og talið er, verður það tekið til athugunar. Fram að þeim tíma að slík yfirlýsing liggi fyrir verður litið á þessa kenningu, um að svokölluð hlýnun jarðar sé manninum að kenna, sem vísinda-bull.

Reykjavík 17, ágúst 2020

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Þróunar plágan.

Þekktur rithöfundur skrifaði í einni bók sinni um það sem hann kallaði þróunarplágu “Evulution Plauge”. ´Ástæða þess var að persónur í ritverki hans voru m.a. konur sem stefndu að heimsyfirráðum með þróun eiturlyfs sem komið var í drykkjarvatn þjóða er leiddi til þess að það fæddust svo til eingöngu stúlkubörn og sárafáir drengir.

Svo virðist sem afsprengi þessarar þróunarplágu sé komin til Íslands ef horft er á þróun í skipan lögreglumála. Konur hafa komist upp með að rægja karla sem setið hafa í lögreglustjóraembættum í þeim tilgangi að komast sjálfar í embættin. Fyrrverandi Lögreglustjóri á höfuðborgarsvæðinu var fremst í flokki að sverta störf fyrrverandi ríkislögreglustjóra til þess að komast sjálf í embættið. Sambærilegt athæfi virðist vera í gangi varðandi lögreglustjórann á Suðurnesjum og vonast aðalmálpípan gegn lögreglustjóranum eftir því að komast í stól lögreglustjórans þegar hann hefur verið látinn fara.

Ef skoðuð er þróunarplágan yfir dóms og lögreglumál á Íslandi þá er dómsmálaráðherra kona, ríkislögreglustjóri er kona, lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu er kona, lögreglustjórinn á Norðurlandi eystra er kona og nú stefnir í það að lögreglustjórinn á Suðurnesjum verði kona.

Við skoðun á þróunarplágunni þá er það ljóst að tilgangur (karrier) kvenna er að yfirtaka völdin en ekki neitt jafnrétti eins og þær hafa þóst vera að berjast fyrir. Karlar ættu að fara að hugsa um framtíð sín undir stjórn KARRIER-kvenna.

Þetta minnir á fræga sögu um persónu sem sagði „ nú get ég“ eftir að búið var að ryðja öllum hindrunum úr vegi með miklum blóðsúthellingum karlmanna (ekki kvenna) og leiðin var greiðfær.

Tækniþróun síðustu hundrað árin hefur leitt til þess að flest öll störf eru auðvinnanleg og ekki þörf á því sem einkenndi lífið á fyrri öldum sem fólst í erfiðisvinnu. Konur telja sig nú vera færar um að taka stjórn mála yfir og ætla að sýna það svo að um munar hvað varðar stjórnun þeirra eftir að þeim hefur verið hleypt í stóla æðri stjórnenda. Það sem hefur verið aðal einkenni baráttu KARRIER-kvenna er að þær haf ekki reynt að komast í þau störf sem enn er þörf á að vinna og eru kölluð erfiðisvinna. Þessi störf verða áfram karla eins og þær stefna á að nota karlana sem þræla.

Þessi frægi rithöfundur sem kom fram með þessa nýju kenningu um plágu í þróun mannkyns hefur sannanlega verið á réttri leið í kenningu sinni.

Því má bæta við hér að fyrrverandi lögreglustjóri á höfuðborgarsvæðinu, núverandi Ríkislögreglustjóri og núverandi lögreglustjóri höfuðborgarsvæðisins hafa báðar brotið lög og staðnar að mannréttindaþjófnaði með því að sinna ekki skildum sínum varðandi rannsóknir sakamála sem lögð hafa verið inn hjá lögreglunni. Þær eru báðar þjófar og hvort þær þora að hefja herferð gegn undirrituðum vegna þessa orðbragðs kemur í ljós á næstu vikum. Þær hafa ekki þorað í aðgerðir hingað til af ótta við afleiðingarnar af þeirra eigin lögbrotum.

Reykjavík 26. júlí 2020

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Dómsmál á Íslandi

Að gefnum mörgum tilfellum varðandi dómsmál á Íslandi sem orsakast af illa orðuðum lögum sem sett eru af Alþingi Íslendinga. Virðist sem Alþingi Íslendinga sé leikhús fáránleikans þar sem afleiðingar flestra lagasetninga á Íslandi lenda fyrir dómstólum þar sem hópur Íslendinga (lögmenn) hafa jafn margar skoðanir á gildi orðanna og þeim fjölda lögmanna sem koma að skoðun málanna. Athuga þarf að dómarar eru bara lærðir lögmenn sem telja sig hafa rétt til að túlka lögin að eigin geðþótta.

Er komið að því að allt er varðar dómsmál (túlkun gildandi laga) verði samfélags vandamál og fært yfir á kostnað samfélagsins. Að túlkun laga fyrir dómstólum verði í þeim farvegi að þegnarnir geti farið eftir lögunum án þess að þjóðfélagsmein sem líkja má við þjóðfélags krabbamein sé orðið ríkjandi og er þar átt við umfang lögmannastéttarinnar. Það að starfandi lögmenn séu fleiri en læknar á landinu hlýtur að lýsa því ófremdarástandi sem ríkir í lagasetningu af hálfu Alþingis Íslendinga. Starfsemi Alþingis á ekki að miðast við að allur málflutningur þingmanna sé miðaður við framboð viðkomandi þingmanns í næstu kosningum eins og raunin er ef taka á mark á málflutningi þeirra sem sjónvarpað er frá Alþingi.

Hér er ekki verið að fjalla um bein brot á lögum af hálfu þegnanna (refsivert athæfi) heldur þann vandræðagang sem skapast af því að túlka má orðanna hljóðan í settum lögum eftir geðþótta hvers og eins.

Vandræðagangur í lagasetningu á Íslandi er það að stór hluti þingmanna vill hafa lögin þannig að hægt sé að túlka þau á marga vegu. Það hefur ekki verið fyrir hendi vilji á Alþingi að orða lagabókstafinn þannig að fram komi skýlaus vilji þingmanna um það hvernig beri að túlka lögin. Um 90% af dómsmálum eru svokölluð einkamál sem verða til vegna óljósra orða í lagatexta eða mistúlkunar lögmanna. Vinnubrögð á Alþingi til margra ára hafa verið þau að afgreiða tugi þingmála á nokkrum klukkutímum fyrir frestun þingfunda og reynslan hefur orðið sú að margskonar villur og vandræði hafa hlotist af slíkum vinnubrögðum eins og mörg dæmi sem upp hafa komið á undanförnum árum sína. Sem dæmi má nefna vandræðagang við lagasetningu vegna náttúruverndar sem var mikið fjallað um en lítið um lagfæringar á lögunum.

Lagasetning á að vera þannig að hægt sé að fara eftir lögunum án vandræða og mistúlkunar lögmanna sem hafa atvinnu (lífsviðurværi sitt) af því að mistúlka ákvæði laganna.

Kostnaður þegna samfélagsins, svokallaður lögmannskostnaður, vegna villandi orðalags við lagasetningu er nálægt því að vera fjárhæð sem nemur öllum kostnaði við rekstur stjórnvalda á þjóðarbúinu. Hver unnin klukkustund lögmanna kostar um 10-18 falt það sem flestir þegnar landsins hafi í laun á klukkustund.

Er komið að því að Alþingi afgreiði lagasetningu með því að fela dómstólum, á kostnað ríkisins, að afgreiða öll einkamál sem tengjast túlkun laganna vegna hins óljósa orðalags, sem vandamál við lagasetningu, en ekki vandamál þegnanna við að fara að gildandi lögum. Kostnaðurinn er samfélagsvandamál en ekki einstaklinga.

Þegar ástandið í þjóðfélaginu er orðið þannig að aðeins þeir sem eru vel stæðir fjárhagslega hafa efni á því að sækja svokallaðan rétt sinn fyrir dómstólum vegna lélegs orðalags laga frá Alþingi og hafa efni á að ráða bestu lagaþrasara landsins til starfa sem knýja oft í gegn aðra túlkun laganna en lagt var upp með við lagasetningu Alþingis.

Er auðmannastéttin á landinu, varðandi túlkun laga, komin á sama stig og valdhafar fyrri alda (konungar, hertogar, jarlar, fógetar svo og kirkjunnar höfðingjar ofl.) sem settu lög og túlkuðu að eigin hentugleika.

Krafan er að Alþingismenn/konur eiga ekki að orða lög sem sett eru á Alþingi á þann veg að það séu ótal túlkunarmöguleikar. Ef það eru fleiri en einn túlkunarmöguleiki á lögum þá verði það í verkahring dómstóls að úrskurða um túlkun orðalagsins svo að þegnarnir geti farið eftir lögunum og kostnaðurinn við dómstólinn verði samfélagsins. Túlkun dómstóls á hvernig skilja eigi lagatexta skal gilda á meðan lögin eru í gildi. Óljós og illa orðaður lagatexti er verri en engin lög.

Það er samfélagsskylda að reglur um samskipti þegnanna séu þannig orðaðar að þær túlki og skýri til hvers ætlast er af þegnunum og samskipti þeirra í milli. Einstaklingur á ekki að þurfa að leggja út í umtalsverðan kostnað vegna mistaka eða ásetningsbrota af hálfu Alþingismanna við setningu laga og reglna.

Kostnaður við lagasetningu er samfélagskostnaður og það á að gilda um túlkun dómstóla á orðanna hljóðan laganna hvernig beri að skilja lagatextann. Lagatexti skal vera skiljanlegur svo þegnarnir geti farið eftir honum í árekstrarlausu samfélagi en fégráðugir aðilar ráði ekki túlkun laganna.

Reykjavík 24. júlí 2020

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Einbreiðar brýr

Á Íslandi eru nokkrar brýr sem eru kallaðar einbreiðar þar sem aðeins eru um að ræða eina akrein.

Vegna slysa er orðið hafa af völdum erlendra ökumanna þar sem brúnum er kennt um að hafa valdið slysunum væri athugandi fyrir stjórnvöld að huga að aksturskunnáttu hinna erlendu ökumanna. Eftir að hafa ekið hringveginn og séð þessar einbreiðu brýr er ljóst að það eru ekki brýrnar sem eru orsakavaldur slysanna heldur glópska þeirra ökumanna sem lenda í slysum við hinar einbreiðu brýr.

Á þeim svæðum þar sem einbreiðar brýr eru er umferð svo lítil að einhverjir tugir bifreiða fara um brýrnar á hverjum sólarhring. Vandamálið eru því ekki brýrnar, heldur lítilsvirðing á lögum og reglum sem í gildi eru af hálfu þeirrra ökumanna sem lenda í slysum við brýrnar. Í flestum tilvikum eru þetta erlendir ökumenn með litla eða miður góða kunnáttu í akstri bifreiða eftir aðstæðum á hvejum stað og tíma.

Af hálfu stjórnvalda er rokið upp og stefnt að því að setja fjárhag þjóðarinnar í uppnám vegna þeirra slysa er orðið hafa og á að sólunda umtalsverðum fjármunum í nýjar brýr þegar nóg annað er þörf á að gera í þjóðfélaginu við peningana. Það verrða alltaf glópar í umferðinni og skiptir þá ekki máli hvort brýr eru einbreiðar eða tveggja akreina. Slysin verða vegna vankunnáttu ökumanna og glópsku þeirra. Samkvæmt lögum flestra landa ber öllum þegnum landsins svo og ferðamönnum erlendis frá í landinu að fara eftir gildandi lögum landsins. Því ber erlendum ökumönnum að fara að gildandi lögum og reglum á Íslandi en ekki að láta glópsku eða stærilæti ráða ferðinni.

Þeir sem halda að umferðaröryggi aukist til muna við að byggðar séu tvíbreiðar brýr á öllum stöðum eru því miður ekki á réttri leið því við það að breikka brýr verður ökuhraði aukinn umtalsvert og afleiðingarnar verri slys en þegar hafa orðið.

Reykjavík 15. júlí 2020

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Íslenskir glópar.

Íslenskir fréttamenn og íslenskir fréttaþulir ljósvakafjölmiðla (sjónvarp-útvarp) virðast flestir vera glópar. Orðið glópur stendur fyrir eða merkir í íslensku - rati, afglapi, kjáni eða flón.

Orðið “strandaglópur”kemur fram í orðabók (Íslensk orðabók) sem samin var af Árna Böðvarssyni og skýringar hans á orðinu eru ófullkomnar eða heimatilbúnar án samhengis við upphafsmerkingu orðsins.

Það hlýtur að vera glópska að kalla ferðamann sem ekki kemst áfram á sínu ferðalagi glóp vegna atvika sem hann, ferðalangurinn, á engan þátt í eða hefur enga möguleika á að breyta s.s. vegna bilana, tafa vegna veðurs, slysa eða annarra óviðráðanlegra atvika.

Upphaflega merkingin á orðinu strandaglópur í íslensku er komið frá fyrstu tímum seglskipanna þegar nauðsynlegt var að leggja skipi frá landi á fyrirfram ákveðnum tíma. Oftast vegna stöðu sjávarfalla ella gat orðið um tólf tíma seinkun á burtför skipsins. Var burtfarartími gefinn upp með margra klukkustunda fyrirvara svo að skipverjum og farþegum væri ljóst á hvaða tíma farið yrði.

Þar sem hafnir (hafnarmannvirki) voru fátíð á þeim tíma var oftast farið frá strönd (fjöru). Kom það fyrir að skipverji eða farþegi mætti ekki til skips á tilsettum tíma vegna kæruleysis eða ölvunarástands og var skilinn eftir þegar skipi var siglt. Þessir aðilar voru kallaðir glópar (ratar, afglapar, kjánar, flón) glópar á strönd eða strandaglópar. Vegna glópsku sinnar urðu þeassir aðilar eftir af skipi.

Ef það er tilgangur hr. Árna Böðvarssonar að breyta merkingu orðsins strandaglópur með ófullnægjandi orðskýringu í orðabókinni er það miður en ef um vanskýringu hans er að ræða er æskilegt að rétta skýringin komi fram um merkingu orðsins.

Skýring á orðinu strandaglópur:

strandaglópur - sá sem verður eftir af skipi (af ófyrirséðum ástæðum er heyra undir kæruleysi eða hyskni af hálfu strandaglóps) sem lætur úr höfn, en hann /hún /það ætlaði með skipinu. Strandaglópur er sá sem vegna glópsku verður eftir, mætir ekki til skips á tilsettum tíma. Undir glópsku fellur hyskni, gleymska, kæruleysi og afleidd afbrigði.

    - það er ekki strandaglópur, maður sem viljandi missir af skipi eða kemst ekki með vegna veikinda.

    - það er ekki um strandaglóp að ræða ef skip (eða annað farartæki) fer ekki vegna veðurs, bilana eða annars er veldur töf á ferðum.

Skýring þessi er fengin úr lestri um 150 íslenskra bóka er fjalla um siglingar Íslendinga á síðustu 150 til 200 árum. Því miður eru fleiri orð í íslenskri orðabók van skýrð eða villandi skýrð er varða skip, siglingar og störf á sjó.

Af hálfu fréttamanna eru þeir sem ekki komast leiðar sinnar með flugvél vegna veðurs, bilana, verkfalla eða annarra óviðráðanlegra atvika kallaðir strandaglópar. Er slík nafngift heimska og vanvirðing við fólkið að kalla þessa ferðalanga rata, afglapa, kjána eða flón vegna atburða er fólkið hefur engin tök á að stjórna. Það er rétt að þetta fólk er strand á staðnum þegar það kemst ekki áfram en það eru ekki glópar.

Það má kalla þá sem mæta of seint í flug eða ferð með skipi og farið er farið þegar það mætir strandaglópa því það mætti of seint vegna glópsku.

Fréttamenn og þulir ljósvakafjölmiðla eiga ekki að kalla persónur glópa (rata, afglapa, kjána, flón) að ástæðulausu eins og gert hefur verið af þessum aðilum (fréttamönnum /fréttakonum) um langt skeið.

Reykjavík 9. júlí 2020

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Veðurvitinn í kortunum og geggjaðir íþróttamenn.

Einn af veðurvitum sem fram kemur í sjónvarpi og heldur sig vera að tjá sig um veðurhorfur hefur þann leiða málfarsgalla að allt veður er í kortunum. Virðist sem frúin hafi ekki lært íslensku þrátt fyrir margra ára nám í skólum á Íslandi. Hugsanlega hefur hún lært veðurfræði erlendis og ekki komist yfir í íslenskuna aftur.

Er það ljót afturför í notkun á íslensku máli þegar Háskólaborgarar misþyrma málinu eins og þessi umtalaða frú gerir. Í íslensku eru sem dæmi orðin veður útlit, veðurhorfur og veðurspá ásamt fleiri orðum og orðasamböndum hafa verið notuð í umræðum eða frásögnum af veðri í framtíðinni.

Verður það að teljast ljóður á íslensku Sjónvarpi að stjórnendur sjá ekki um að íslenska sé notuð í fréttaflutningi. Íslenskt veður er ekki í kortum og hefur aldrei verið þótt umræddur veðurviti sé málhaltur á íslenska tungu.

Því miður eru margir háskólaborgarar og menntaðir Íslendingar er koma nærri íþrótta starfsemi til skammar fyrir stétt íþróttamanna með orðabulli þegar notuð eru orð sem hafa neikvæða merkingu í íslensku en á að merkja jákvætt. Má þar helst nefna orð eins og “geðveikt gaman, geggjað, ógeðslega gaman, hryllilega gaman, hryllilega skemmtilegt, ofsalega gaman” og fleiri áþekkar neikvæðar yfirlýsingar þegar viðkomandi telur sig vera að hæla einhverju en rýrir hólið með neikvæðri yfirlýsingu. Í þessu tilviki má minnast á geggjaða íþróttafréttamannin sem misnotar orðið geggjað í lýsingum sínum þegar honum finnst vel hafa verið gert en snýr lýsingunni upp í andhverfu sína með neikvæðum orðinu geggjað.

Margt íþróttafólk er háð þessum ófögnuði með notkun á neikvæðum orðum í lýsingum. Er þetta sérstaklega áberandi misnotkun hjá fótboltakonum í orðavali þegar reynt er að hæla einhverju sem gert var en notað neikvætt orð.

Ríkissjónvarpið á að vera verndari íslenskrar tungu en virðist vera versti málsóði með því að leyfa notkun á þessu bulli veðurvitans og íþróttavitringanna.

Reykjavík 7. júlí 2020

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Lögreglustjórinn og framkvæmd laga

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu gaf yfirlýsingu við fréttamenn fjölmiðla á veru sinni á Austurvelli að hún væri að sýna samstöðu með mótmælendum í Bandaríkjum NA vegna atviks er þar varð.

Lýsti lögreglustjórinn því yfir í sinni yfirlýsingu að allir þegnar ættu að vera jafnir fyrir lögunum. Virtist sem lögreglustjórinn hefði ástæðu til að skipta sér að framkvæmd laga og réttar í öðrum ríkjum jarðarinnar.

Ef lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu er svo valdamikill að hún hafi leyfi til afskipta af framkvæmd laga í öðrum ríkjum jarðar er varðar jafnrétti þegnanna gagnvart framkvæmd á lögum ríkjanna væri æskilegt að hún, lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu, svari því hver ástæðan sé fyrir því að allir þegnar á Íslandi eru ekki jafnir gagnvart framkvæmd laga á Íslandi og hvers vegna svívirðleg lögbrot dómara viðgangast á Íslandi í skjóli þess embættis er hún fer fyrir, þ.e. embætti lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu.

Það að lögbrot sem framin eru af dómurum hins íslenska réttarkerfis (fasistakerfis) skuli vera varin af embætti lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu (lögbrot framkvæmd í skjóli embættis lögreglustjórans) verður að teljast andstætt yfirlýsingu lögreglustjórans um jafnrétti þegnanna fyrir lögum. Lögbrot íslenskra dómara eru hugsanlega lögleg lögbrot að mati lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu og hún hafi rétt til að setjast þar í sæti dómara.

Því þykir rétt að spyrja hvort núverandi lögreglustjóri á höfuðborgarsvæðinu ætli að viðhalda lögbrotum fyrrverandi lögreglustjóra, núverandi ríkislögreglustjóra, og hunsa það að láta framkvæma lögreglurannsóknir samkvæmt fimm kærumálum gegn dómurum sem legið hafa hjá lögreglunni í fimm ár. Hvort lögreglustjóranum finnist heillavænlegra fyrir sig að vera í embætti lögreglustjóra á Íslandi sem yfirhylmari yfir glæpaverkum framin af íslenskum dómurum og fela eigin lögbrot þar að lútandi með yfirlýsingum um framferði og framgang laga í öðrum ríkjum jarðarinnar.

Á meðan allir þegnar á Íslandi njóta ekki réttarverndar vegna lögbrota af hálfu lögreglustjóra innan hins íslenska réttarkerfis og dómara kerfisins ætti lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu að sleppa því að hafa afskipti af framkvæmd laga í öðrum ríkjum.

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu ætti að hætta því að verja lögbrot sem framin eru af siðblindum og hefnigjörnum dómurum réttarkerfisins á Íslandi og framfylgja því ákvæði stjórnarskrárinnar að allir þegnar skuli vera jafnir þegar kemur að túlkun gildandi laga í landinu.

Lögreglustjórinn hefur hunsað rannsókn á kærumálum gegn siðblindum og hefnigjörnum dómurum réttarkerfisins vegna þeirrar niðurlægingar er íslenskt réttarkerfi yrði fyrir þegar upplýst yrði um glæpsamlegt athæfi er hefur viðgengist varðandi störf dómara innan hins íslenska réttleysis.

Lögreglan undir stjórn lögreglustjórans hefur ekki þorað að beita sér gegn undirrituðum vegna greinaskrifa um störf lögreglu og dómara á Íslandi. Lögreglustjórinn veit það að minnsta aðgerð gegn undirrituðum leiðir til þess að ekki verði hægt að fela lengur lögbrot innan dómskerfisins og þar með lögbrot af hálfu lögreglu á Íslandi. Því er komið að því að framkvæma aflífun á einu af meindýrum réttarkerfisins ef með því mætti þvinga fram rannsókn málanna.

Það er ekki uppbyggilegt íslenskt réttarkerfi að vera með þjóf og þaðan af verri glæpamann (S.T.M.) sem Hæstaréttardómara eins og staðan er nú í íslensku réttarkerfi.

Hið rotna íslenska réttarkerfi er þannig uppbyggt að ekki fæst neinn lögmaður til að reka mál fyrir íslenskum dómstól gegn sitjandi dómara. Af níu lögmönnum sem rætt hefur verið við varðandi slíkan málarekstur gegn dómurum neituðu allir að taka slíkt mál að sér. Tveir af þeim voru það heiðarlegir að segja hreint út að ef þeir tækju slíkt mál að sér gætu þeir hætt að starfa sem lögmenn því hefndargirni dómara væri slík að þeim (lögmönnum) yrði ólíft að starfa innan hins íslenska réttarkerfis. Einnig má vísa til greinarskrifa Jóns Steinars Gunnlaugssonar fyrrum Hæstaréttardómara er hann skrifaði um hefnigirni íslenskra dómara.

Verður fróðlegt að sjá hvert hugrekki lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu er við þá yfirlýsingu er hér birtist eða hvort aflífun meindýrs verði að fara fram og lögreglustjórinn knúður til aðgerða þótt um sýndarmennsku yrði að ræða af hans hálfu í þeim efnum.

Reykjavík 8. júní 2020

Kristján S. Guðmundsson

kt. 2209342769

fv. skipstjóri