Hatursglæpur.

Nýlegt orð í íslensku (hatursglæpur) innan við 20 ára gamalt. Orð þetta varð til við svokallaða fjölmenningarstefnu stjórnvalda. Stjórnvöld héldu áfram með sína mislukkuðu fjölmenningarstefnu þrátt fyrir viðvaranir fjölda manna, bæði skriflega og munnlega, um þá hættu sem stafaði af fjölmenningarstefnunni og bentu á þá neikvæðu atburði er orðið höfðu í Svíþjóð, Noregi og Danmörku vegna innflutnings á fólki sem ekki var reiðubúið til að samlagast siðum fólksins sem fyrir var í löndunum.

Nú er það farið að koma fram sem varað var við fyrir tuttugu árum eða meira, þ.e. átök á milli menningarheima, og á þetta eftir að magnast og verða illþolandi fyrir íbúa sem vilja hafa frið í sínu heimalandi.

Í gegnum margar aldir hafa verið átök á milli þeirra menningarheima sem hafa leitt til tilurðar þessa orðs í íslensku vegna mistaka fjölmenningarstefnu stjórnvalda. Menningarvitar stjórnvalda hafa haldið að þeir væru að bjarga heiminum með þessum aðgerðum sínum en hafa í stað þess leitt til alvarlegrar sundrungar innan íslensks samfélags. Fjölmenningarvitarnir mega gera ráð fyrir að átök verði milli menningarheima á Íslandi í framtíðinni eins og orðið hefur á hinum Norðurlöndunum og Evrópuríkjum sunnar í álfunni.

Hvort þessi fjölmenningarvitleysa Íslenskra stjórnvalda leiði til sambærilegra átaka og urðu afdrifarík á Spáni, þegar svo kallaðir Márar voru hraktir frá Spáni á öldum áður, mun tíminn leiða í ljós. Stjórnvöld skulu gera sér grein fyrir að svokallað GETTÓ er farið að myndast í Reykjavík sem fyrr en seinna leiðir til alvarlegra átaka á milli menningarheima, heimamanna og hinna aðfluttu. Neikvæð atvik er orðið hafa á undanförnum árum vegna mismunandi menningarheima sem fréttir hafa borist af er aðeins forsmekkurinn að alvarlegum og ef til vil blóðugum átökum aðila.

Íslensk stjórnvöld hefðu átt að lesa betur sögur fyrri alda um þau sífelldu átök sem orðið hafa í heiminum og rekja má til framsóknar framandi menningar til áður friðsamra ríkja. Ekki er hægt að sjá á sögunni að mannfólkið hafi vitkast og sé reiðubúið til að umbera framandi menningu og þá einkum í sambandi við trúarbrögð.

Stjórnvöld á Íslandi ættu að hugleiða vel hvers vegna ríki eins og Saudí-Arabía og furstadæmin á þeim skaga taka ekki á móti neinum af trúbræðrum sínum sem eru í vanda. Má geta sér til að óeirðir þær sem verið hafa í ríkjum Litlu Asíu megi rekja til baktjalda-aðgerða frá þessum ríkjum á Arabíuskaga í þeim tilgangi einum að hrekja trúbræður sína yfir til Evrópu í von um að ná öflugri fótfestu þar og trúarbragða-völdum.

Íslenskir fjölmenningarvitar ættu að íhuga vel þau óþurftar verk er þeir hafa unnið á íslensku menningarlífi og hætta þeim skemmdarverkum er þeir hafa unnið á íslensku samfélagi.

Reykjavík 21. júlí 2019

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri