Ábyrgð starfsmanna heilbrigðiskerfisins.

Heilbrigðiskerfi Íslendinga er í líkingu við það sem kallað er MAFÍA. Allt innan kerfisins er tryggt gagnvart hinum svokölluðu almennum borgurum. Sumir starfsmenn kerfisins eru að því er virðist áskrifendur launa sinna og vinna samkvæmt því án nokkurrar samvisku. Þ.e. þeir reyna að komast út úr starfinu án þess að það skipti þá neinu máli hvort þeir eru að gera það sem þeim ber að gera samkvæmt lögum sé rétt eða ekki.

Lög nr. 55/2009 svokölluð lög um skráningu sjúkraskrár er skýrt dæmi um ósvífni löggjafarvaldsins gagnvart þegnum landsins. Í lögum þessum er ákveðnum hópi Íslendinga fengið vald til að skrá ósannindi sem þeir skrá að sé haft eftir sjúklingum. Þessir aðilar hafa síðan leyfi löggjafarvaldsins til að breyta því sem skráð var eftir að ljóst er að þeim hafi orðið á alvarleg mistök í starfi. Er dæmi um skráningu hreinnar ósvífni af hálfu læknis gagnvart sjúklingi í sjúkraskrá til að fegra málstað mistakanna.

Eitt af því sem læknar forðast að ræða við sjúklinga varðar aukaverkanir lyfja og skiptir þá ekki máli hve alvarlegar aukaverkanir lyfjanna eru. Dæmi er um mjög alvarlegan heilsubrest sjúklings vegna alvarlegra aukaverkana lyfs. Þrátt fyrir að mjög alvarlegar aukaverkanir lyfs hafi verið þekktar árið 1976. Lyf þetta er það alvarlegt að ráðlagt er að skipulagt eftirlit sé haft með sjúklingi sem þetta lyf er ávísað til og það aðeins gert að allar aðrar lyfjaaðgerðir hafa ekki komið að gagni.

Lyf þetta var ávísað til notkunar fyrir sjúkling. Skömmu eftir að sjúklingurinn hóf notkun lyfsins fann hann fyrir alvarlegum verkjum í fótum fyrir neðan ökla. Sjúklingurinn leitað til heimilislæknisins og kvartaði um verkina. Það skal tekið fram að lyfið hafði verið ávísað af sérfræðilækni. Sjúklingurinn fór eftir beiðni heilbrigðisyfirvalda að leita fyrst til heimilislæknis en ekki strax til sérfræðinga.

Þrátt fyrir, að sögn landlæknis, um vitneskju lækna almennt um þekktar aukaverkanir lyfja og þar með þessa tiltekna lyfs brást heimilislæknir rangt við og úrskurðaði strax án nokkurra rannsókna að ástæðan væri tiltekinn sjúkdómur. Læknirinn var svo ósvífinn að hann bókaði ekki það sem sjúklingur sagði um slæma verki heldur bókaði hann að kvartað hafi verið undan dofa/doða. Bókunin sem slík er hrein skjalafölsun með leyfi löggjafarvaldsins (lög 55/2009) þar sem læknum er frjálst að skrá eigin skáldskap í sjúkraskána.

Ósvífni er felst í lögum nr. 55/2009 felst einnig í því að heilbrigðisstarfsfólki er veitt heimild til að endurskrifa sjúkraskrá þegar því hentar. Þetta hafa læknar nýtt sér eftir að kæra lá fyrir hjá landlækni um afglöp þeirra. Hafa þeir endurskrifað sjúkraskrána með tómum ósannindum til að sverta málstað sjúklingsins. Er skáldskapargáfa lækna þar allsráðandi.

Gert er ráð fyrir því í lögum að sjúklingar snúi sér til embættis Landlæknis með kvartanir um mistök eða afglöp heilbrigðisstarfsmanna og þ.m.t. lækna.

Tilgangur þessa ákvæðis í lögum er illskiljanlegt í ljósi þess að embætti Landlæknis sinnir ekki þessum kvöðum í lögunum. Samkvæmt skriflegu svari frá embætti Landlæknis þegar send var inn kvörtun um alvarleg afglöp læknis við sjúkdómsgreiningu komu fram þær upplýsingar að 400 mál biðu afgreiðslu hjá embættinu og það tæki fjögur ár í það minnsta að afgreiða slík mál.

Í ljósi þess sem fram fer hjá embætti Landlæknis og varðar mistök eða afglöp lækna sem kvartað er undan þá eru margir sjúklingar farnir á vit forfeðra sinna áður er ljós kviknar í myrkra herbergi Landlæknis. Afglöpin sem kvartað er undan eru endurtekin í rúm fjögur ár vegna slóðaskapar hjá embætti Landlæknis við afgreiðslu mála áður en möguleiki kviknar til að stöðva afglöpin.

Á þessum rúmum fjórum árum verður áfram opið fyrir þessar stéttir að stunda skjalafölsun í krafti laga nr. 55/2009 með skráningu ósanninda í sjúkraskrá sjúklinga.

Heilbrigðiskerfið er svo rotið að því er skipt í margar deildir og hver deild hefur afmarkað verksvið í lögum. Má þar nefna Landlæknir, Lyfjastofnun, Sjúkratryggingar, Heilsugæslur, Landspítalann auk úrskurðarnefnda og kærunefnda að ógleymdum öllum sjálfstætt starfandi læknum og lyfjaverslunum.

Heildaryfirsýn er ekki til því hver deild starfar sjálfstætt. Sem dæmi um skipulagsleysið er það að hægt er að láta hverfa upplýsingar um afgreiðslu lyfja eftir því hvað hentar á hverjum tíma. Má þar nefna að afgreiðsla á kveðnu hættulegu lyfi sem hefur hættulegar aukaverkanir fyrir suma sjúklinga er látin hverfa úr skjalasafninu eftir að sjúklingur kærði læknis afglöp er tengd voru lyfinu. Skráning á afgreiðslu lyfsins er látin hverfa í heilt ár til að gera mál sjúklingsins tortryggilegt.

Þetta sýnir að upplýsingar frá embætti Landlæknis um notkun Íslendinga á lyfjum er einskis virði og hrein ósannindi þegar hægt er að láta upplýsingar hverfa eftir hentugleika þegar verja þarf afglöp sem framin hafa verið af skottulæknum í læknisfræðinni.

Ekki er hægt fyrir sjúklinga að fá upplýsingar frá Lyfjastofnun um fjölda eitrunaráhrifa (aukaverkana) tiltekinna lyfja slíkar upplýsingar séu aðeins fyrir lækna. En þrátt fyrir ákvæði laga um skyldur lækna að tilkynna um aukaverkanir lyfja er það ekki gert og eru sannanir fyrir því að læknar hunsuðu að tilkynna um alvarleg tilvik aukaverkana. Vissi Lyfjastofnun ekki af tilvikinu fyrr en upplýsingar bárust þegar sjúklingur leitaði eftir upplýsingum um tiltekið atvik alvarlegra aukaverkana og gaf upplýsingar sem læknar hefðu átt að koma á framfæri en gerðu ekki.

Í ljósi framan ritaðs er heilbrigðiskerfi Íslands ófullkomið (lélegt) með skottulækna innanborðs sem starfa eingöngu með vanþekkingu sinni vegna góðra launa og hreinlegs starfs og þurfa ekki að bera ábyrgð á gjörðum sínum þar sem þeim tekst að ljúga sig út úr vandræðum og afglöpum með heimild í lögum nr. 55/2009 sem heimilar læknum skjalafals við endur skráningu í sjúkraskrár sjúklinga.

Ósvífni í lögum um heilbrigði Íslendinga felst í fjölda deilda kerfisins sem allar taka sér óeðlilega langan tíma til að svara fyrirspurnum, kærum og kvörtunum. Þessi skipting gerir alla málsmeðferð óeðlilega flókna fyrir sjúklinga þar sem óeðlilega langur tími fer í slóðaskap sjálftökuliðs þessara stofnana að draga afgreiðslu mála svo árum skiptir. Aðalsmerki þessara skiptingar í deildir heilbrigðiskerfisins er slóðaskapur sjálftökuliðsins. Gert til að þreyta þá sem gerast svo ósvífnir að kvarta undan þessari lélegu þjónustu sem framkvæmd er af fáeinum skottulæknum í íslensku heilbrigðiskerfi.

Það skal viðurkennt að í hópi heilbrigðisstarfsfólks eru margir frábærir starfskraftar en ekki þarf nema tvo eða þrjá skottulækna til að kom óorði á hópinn.

Er það ljótur ljóður á íslensku heilbrigðiskerfi að embætti Landlæknis er varðhundur sem verst af hörku gegn öllum kvörtunum um mistök og handvömm þeirra starfsmanna heilbrigðiskerfisinns sem ættu að vera í annarri vinnu þar sem þeir ekki valda alvarlegu tjóni á heilsu sjúklinga með skottulækna-aðferðum sínum. Sem dæmi um varnaraðferð Landlæknis þá eru kvartanir sjúklinga afgreiddar með því að segja við sjúklinga að það sem þeir segja sé bara ORÐ gegn ORÐI.

Ósvífni af hálfu embættis Landlæknis felst í því að engin rannsókn fer fram og ósannindin sem skráð eru í sjúkraskrá eru sannleikur að mati Landlæknis.

Embætti sem tekur sér fjögur til fimm ár, eins og embætti Landlæknis, til að afgreiða mál svo koma mætti í veg fyrir endurtekningu á afglöpum skottulækna er óásættanlegt.

Ekki er leyfilegt að birta nöfn á fólki eða lyfjum.

Reykjavík 26. apríl 2024

Kristján S. Guðmundsson

Fv. skipstjóri