Spilað á stuðningsmenn

Íþróttir geta verið leikaraskapur í fjáröflunarskyni.

Má heimfæra það undir leikaraskap framferði sem átt hefur sér stað á síðustu árum eftir að fjölgað var leikjum sem leika þarf til að vinna ákveðna titla eins og Íslandsmeistaratitilinn í körfubolta.

Það sem hefur verið áberandi við sum árin og sérstaklega nú 2017 er að leika þarf fimm leiki til að ná fram úrslitum. Draga má þá ályktun að leikmenn félaganna hafi samið um það að ná fimm leikjum til að fá sem mestar tekjur fyrir félögin í formi greiðslna frá áhorfendum.

Hinn ofsafengni árangur í úrslitum leikjanna gefur tilefni til að álykta að um samkomulag hafi verið að ræða um úrslit leikjanna til að gera keppnina meira spennandi og laða að áhorfendur og auka tekjur. Hinn mikli munur á félögunum á milli leikja er gróf blekking fyrir áhorfendur nema leikmenn félaganna séu jafn lélegir leikmenn og fram kemur í tapleikjum þeirra.

Ákafir stuðningsmenn liðanna sem eru lausir á fé, þegar kemur að kappleikjum liða sinna, láta glepjast af leikaraskap íþróttagoða sinna og eru reiðubúnir til að greiða fyrir leikaraskapinn sem tryggir fylgjendur sinna liða. Þessir stuðningsmenn hafa ekki enn séð í gegnum leikaraskapinn sem á sér stað á vellinum.

Það að liðin tapa stórt á milli leikja er til þess að gera spenninginn meiri hjá áhorfendum og auka þar með tekjur félaganna.

Er þar kominn sá vísir sem ýjað er að í fréttum og varðar óheiðarleika í getraunum og vinningum sem mikið hefur verið ritað um á síðustu mánuðum. Það að úrslit leikja séu fyrirfram ákveðin til að auka á spennu og auka gróða ákveðinna aðila eða afla er ekkert nýtt.

Það er mjög gott fyrir tómstundir manna að fá fleiri leiki því fæstir fylgjendur liðanna gera eitthvað illt af sér á meðan á leik stendur og er oftast góð skemmtun fyrir aðila. Þær sveiflur í getu liðanna á milli leikja er vísbending um að ekki sé um heiðarlega leiki að ræða og hagnaðarvon félaganna sé þar ráðandi.

Í sjálfu sér er það í lagi að leikmenn leiki sér og skemmti sínum áhangendum með mörgum leikjum en þá væri heiðarlegra að viðurkenna að um leikhús sé að ræða. Það kemur fyrir að fylgjendur tapliðsins verði miður sín eftir að liðið, sem viðkomandi er fylgjandi, tapar stórtitli eins og Íslandsmeistaratitli í greininni.

Svona ofsafengnar sveiflur í niðurstöðu leikja gefa af sér fé til félaganna þar til fylgjendur sjá í gegnum leikaraskapinn og hætta að styðja sín fyrrverandi átrúnaðargoð.

Reykjavík 29. apríl 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Íslenskir okrarar

Viðskipti á Íslandi einkennast af okri og ofurgróða þeirra sem eiga og reka verslunar- og viðskiptafyrirtæki.

Hið íslenska okursjónarmið felst í því sem kallað er „fullt verð“. Okurverðið fulltverð er notað í auglýsingum til að tæla fólk til þess að eyða fé til kaupa á hlutum, sem það hefur enga þörf fyrir, ef það heldur að það sé að græða á því sem okrararnir kalla „afslátt.

Auglýsingahugtakið „afsláttur“ er ákveðin tækni í viðskiptum. Okrararnir leggja allt að 200% til 400% á innkaupsverðið eins og komið hefur fram við samanburð á verði vara á Íslandi og í nágrannalöndum okkar. Þegar okurverðið er fundið er gripið til „afsláttarins“ sem nokkurs konar agns fyrir viðskiptavini eins og þegar beitt er flugu við laxveiðar. Afsláttur upp á 60 - 80% af vöruverði (fullt verð)gefur í skyn hver álagningi sé.

Það hefur verið talið sannað samkvæmt fréttum að auglýsingar um afslátt á verði vöru hafi verið blekking þegar í ljós hefur komið að nýr verðmiði hafi verið límdur yfir eldri verðmiða þar sem fram hefur komið að verðið fyrir afsláttarauglýsinguna var jafnvel lægra en það verð sem boðið er upp á sem afsláttarverð.

Þar sem okrarasjónarmið alþingismanna hefur náð sterkum tökum á viðskiptum landsmanna er rétt að geta þess að fyrir nokkrum áratugum var heimild til að auglýsa svokallaðar útsölur á fyrstu vikum nýs árs. Var þetta gert til að auðvelda verslunareigendum að reyna að selja vörur á hugsanlega lægra verði en verið hafði. Þetta útsöluleyfi var í 3 - 4 vikur. Á öðrum tímum árs var ekki leyfilegt að halda svokallaðar útsölur.

Peningavaldið í landinu knúði það í gegn að lögum um viðskipti var breytt og rýmkaðar heimildir til hins svokallaða útsölukerfis og það látið gilda fyrir allt árið. Við þessa rýmkun á útsöluheimildum kom upp nýr möguleiki í viðskiptum með því að auka álagningu um hundruð prósenta í það sem kallað hefur verið „fullt verð vöru“. Þegar komið var fram okurverðið var hægt að slá ryki í augu viðskiptavina með svokölluðum afslætti. Svo langt hefur þessi ókurteisi sumra okrara gengið að þeir auglýsa að nýjar vörur séu komnar sem seldar séu með okrara-afslætti.

Því miður er það svo að fjöldi fólks lætur glepjast af afsláttarauglýsingum okraranna. Þetta fólk telur sig vera að þéna vel á því að kaupa vörur á okurverði, jafnvel vörur sem það hefur ekkert not fyrir, eingöngu vegna ginningar um hinn svokallaða afslátt.

Mesta ósvífni okraranna eru auglýsingar um að sem kallað hefur verið „TAXFREE“ sala.

Samkvæmt lögum hefur engin rétt til að leggja á eða fella niður skatta (TAX) nema stjórnvöld. Því eru þessar auglýsingar okraranna um TAXFREE-viðskipti lögleysa. Seljandi vöru hefur aðeins leyfi til verðbreytingar á vöruverði sem kallað hefur verið „álagning“. Álagning hefur það verið kallað sem verð vöru frá innkaupum (innkaupsverð + kostnaður (flutningur, tollar, trygging)) breytist til söluverðs. Með þessum taxfree- auglýsingum hefur stundum verið vitnað til þess að virðisaukaskattur sé felldur niður af vöruverði. Verður það að teljast léleg og auðvirðuleg framkoma stjórnvalda að stöðva ekki þessi lögbrot okraranna því aðeins stjórnvöld geta fellt niður virðisaukaskattinn. Því er um vísvitandi ósannindi og lögbrot verslunareigenda sem auglýsa á þennan hátt. Þeir auglýsa aðeins til að ginna auðtrúa fólk með lægra vöruverði en upp er gefið sem „fullt verð vöru“. Lækkunina eigi að heimfæra upp á óvinsælan virðisaukaskatt.

Þessi óheiðarlegi viðskiptamáti er orðinn ríkjandi í verslunarviðskipum á Íslandi. Auglýsingar í fjölmiðlum landsins eru uppfullar af þessum okrarahugsunarhætti verslunareigenda.

Ef það er nokkur heiðarleg hugsun og starfsemi til innan veggja Alþingis á að banna (lögfesta) allar auglýsingar sem innifela upplýsingar um hvers konar afslætti af verði vöru hvort sem það er í formi TAXFREE, afsláttur, eða önnur verðbreyting í þá veru.

Auglýsing „um afslátt“, „fullt verð vöru“ eða „verð áður“ og aðrar álíka viðmiðanir vöruverðs verði bönnuð. Slíkar auglýsingar eru aðeins til að villa um fyrir fólki og er bein yfirlýsing um þá okurstarfsemi sem viðgengst hjá viðkomandi fyrirtæki.

Verslunareigendur fái aðeins lagaheimild til að fram komi í auglýsingum að verð vörunnar sé tiltekin fjárhæð. Allt er varðar hvers konar lækkun okurverðs (TAXFREE, fullt verð, afsláttur o.fl.) verði bannað.

Rétt þykir að geta þess að á meðal verslunareigenda eru til aðilar sem ekki nýta sér þessa óheiðarlegu afsláttaraðferð við verslunarviðskipti.

Reykjavík 28. apríl 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Óheiðarleiki í íslensku samfélagi.

Sífellt berast fréttir um óheiðarleika í hinu íslenska samfélagi og er þar víða komið við. Má þar nefna bankahneyksli, mistök við lagasetningu þar sem ætlunin var önnur en túlkun laganna varð, þýðingarvillur, framkomu ráðamanna við þegna samfélagsins o.fl.

Svo langt hefur þetta gengið að skipaðar eru nefndir hver á fætur annarri til að annast rannsóknir á meintum misgjörðum, lögbrotum og öðru. Hefur Alþingi gengið fram í að láta rannsaka margt misjafnt í þjóðfélaginu. En ein aðal meinsemdin í íslensku samfélagi, sem heyrir beint undir Alþingi (Dómskerfið) þar fæst ekki fram nein rannsókn.

Þessi aðal meinsemd í íslensku samfélagi er réttarkerfið og Alþingi. Spilling og lögbrot sem framin eru af þeim er skipa æðri stöður samfélagsins fæst ekki rannsakað því það má ekki kasta rýrð á orðspor þeirra og vísast þar til svínanna í frægri sögu Orwells. Svínin í æðri stöðum íslenskra stjórnsýslu eru jafnari en aðrir þegnar samfélagsins.

Þáttur Alþingis í rannsóknum mála hefur þann eina tilgang að reyna að breiða yfir lögbrot sem framin eru af þeim sem skipa æðri stöður stjórnsýslunnar, Alþingi og dómskerfinu.

Alþingi sem hefur það aðalmarkmið að annast lagasetningu og eftirlit með stjórnsýslunni og réttarkerfinu sinnir ekki skyldum sínum eins og fram hefur komið á liðnum árum.

Sem dæmi um brot á skyldum Alþingis er setning laga sem eiga að annast (stjórna) samskipti þegnana innbyrðis. Samþykkt eru lög um eitt og annað sem framkvæmda aðilum er ætlað að framkvæma en vegna skynsemisskorts þingmanna sem ekki tryggja fjármagn til þess að hægt sé að framkvæma það sem lagasetningin felur í sér er minna um framkvæmdir en skylt er að gera samkvæmt lögunum.

Þar má fyrst nefna starfsemi lögreglunnar sem hefur búið við fjárskort, að því er fregnir herma og því ekki hægt að ljúka við verkefni sem skylt er að gera og vísast þar til meints seinagangs við rannsókn máls barnaníðings sem slapp við refsingu vegna meints fjárskorts auk máls þar sem hundruðum milljóna var stolið. En vegna fjárskorts lögreglunnar var ekki hægt að sinna málunum nógu hratt svo að refsingar döguðu uppi í sölum dómskerfisins.

Starfsemi Alþingis virðist vera, þegar grannt er skoðað, eintóm sýndarmennska. Sýndarmennska fólks sem ekki hefur vit á því sem það er að gera en starfsemin virðist blekkingaleikur við atkvæðaveiðar. Umræður í sal Alþingis miðast við atkvæðaveiðar en ekki störf í þágu lands og þjóðar og samþykktir þingmanna hverju nafni sem þær nefnast s.s. lög, þingsályktanir eða annað miðast að því að sýnast fyrir kjósendum.

Sýndarsamþykktir laga um hvers konar aðgerðir í þjóðfélaginu, sem ekki fylgir fjármagn til að framkvæma það sem Alþingi ákveður, er ekkert annað en sýndarmennska við atkvæðaveiðar.

Aðal meinsemd vegna lögbrota í íslensku samfélagi eru lögbrot sem framin eru af dómurum sem virðast vera friðhelgir, m.ö.o. löglegir lögbrjótar. Athuga þarf sérstaklega að lögbrot framin af dómurum eru fyrirmyndir fyrir aðra sem telja að þeir hafi sama rétt til lögbrota og dómarar.

Þrátt fyrir að fyrir liggi skriflegar sannanir fyrir þjófnaði og öðrum lögbrotum í störfum framin af dómurum fást málin ekki rannsökuð vegna þess að lögbrotin eru framkvæmd af löglegum lögbrjótum að mati Alþingis.

Mál er snerta hin löglegu lögbrot dómara (að mati Alþingis) fást ekki endurupptekin þrátt fyrir sannanir um lögbrot af hálfu dómaranna sem er einkenni á svokallaðri Endurupptökunefnd sem hafnar endurupptöku mála nema hægt sé að kenna einhverjum öðrum en dómurum um ranga málsmeðferð.

Þessi meðferð sakamála í höndum ráðamanna þjóðarinnar er arfleifð frá fyrri tímum þegar saknæmt var að gagnrýna störf ráðamanna og lá dauðarefsing við gagnrýni í mörgu tilvikum.

Þessir siðblindu ráðamenn þjóðarinnar eins og dómarar, alþingismenn o.fl. verða sakfelldir seinna meir eins og hefur komið fram hjá þeim sem stjórna núna við að rannsaka meint misferli í samfélaginu 20 – 50 ár aftur í tímann. Lögleg lögbrot að mati þeirra er stjórna nú á dögum og þeirra sem hafa stjórnað síðustu 15 - 20 árin verða ekki samþykkt sem lögleg lögbrot í framtíðinni.

Það er stefna nútíma löglegra lögbrjóta að þeir sem orðið hafa fyrir valdníðslunni (lögbrotunum), af hálfu dómara og annarra stjórnenda, fái ekki uppreisn æru eftir löglausan níðingsskap af hálfu ráðamanna þjóðarinnar.

Þetta framferði stjórnenda landsins (Alþingis og réttarkerfisins) sýnir það að gildandi lög eru ekki grundvöllur framferðis þeirra heldur græðgin og valdhroki sem ræður ríkjum hjá auðvirðulegum persónum. Persónum sem hafa það á stefnuskrá sinni að níðast á samborgurum sínum vegna eigin græðgi í auð og völd.

Það er háðung að kalla íslenska ríkið réttarríki á meðan valdníðsla siðblindra ráðamanna, sem eru löglegir lögbrjótar, að eigin mati, eru við völd. Þess ber að geta sérstaklega að völd dómara í sérhverju réttarríki eru mikil en aðeins ef þeir fara að gildandi lögum í landinu. Fari dómarar út fyrir lagabókstafinn í starfi sínu eru þeir ofbeldismenn og verstu lögbrjótar sérhvers samfélags manna.

Reykjavík 20. apríl 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Jafnréttisbarátta kvenna.

Einn liður í jafnréttisbaráttu kvenna birtist í Ríkissjónvarpinu 19. apríl 2017 undir nafninu „REGNBOGA PARTÝ“.

Jafnréttisbarátta kvenna einkennist af áráttu kvenna í að taka upp ósiði sem eignaðir hafa verið karldýrinu. Sífellt fleiri konur falla í gryfjur ósiða sem hafa verið eignaðar körlum. Núorðið er það ekki kvennréttindakona nema hún drekki sig útúrfulla á skemmtunum auk þess að klæða sig og haga sér eins og sagt var að gleðikonur gerðu hér á öldum áður.

Ef minnst hefur verið á klæðnað og háttsemi kvenna á skemmtistöðum hafa baráttukonur æst sig upp og sagt að konur megi haga sér eins og karlar því þær séu jafnokar karlanna ef ekki fremri þeim.

Konur mega haga sér eins og þær vilja en þær einar taka afleiðingum gerða sinna!

Konur þurfa að gera sér grein fyrir því að þær eru dýr og ekkert æðri öðrum dýrum jarðarinnar. Hormónastarfsemi dýranna sem kölluð eru maður (kona og karl) er á svipuðu þróunarstigi og annarra dýrategunda jarðarinnar og eru sífellt að leita sér að aðila sömu dýrategundar til að ná jafnvægi í hormónastarfseminni. Þessi hormónabarátta er eðli og einkenni allra dýra en er misjafnlega virk. Hjá mannskepnunni er þessi hormónastarfsemi sívirk en getur verið árstíðabundin hjá sumum dýrategundum.

Rétt þykir að benda á að hvorki karl eða kona færu allsgáð inn á svæði hungraðs ljóns til að gæla við það eða njóta félagsskapar þess. Þessi varnaðarorð gilda einnig um dýrið sem kallað er maður Það að ekki er talið rétt að ögra dýri, konu eða karli, þar sem komið er hormónaójafnvægi sem nauðsynlegt er að losa um. Mörg dýr af ætt mannsins bæði karlar og konur hafa látið hormónaójafnvægi sitt leiða til óæskilegra eða óásættanlegra aðgerða sem kallað hefur verið nauðganir.

Konur halda að þær séu einu fórnardýr slíkra aðgerða en fjöldi atvika er varða kynlífsaðgerðir af hálfu kvenna sem falla undir nauðganir eru aldrei kærðar sem slíkar. Á hitt ber að líta að flest allir hjónaskilnaðir eru raktir til röskunar á hormónastarfsemi kvenna sem daðra og tæla karla, aðallega gifta menn til samræðis sem síðan veldur upplausn í fjölskyldum. Margir karlar með hormónaójafnvægi eru fljótir að falla fyrir flaðri kvenna sem þær nota sér miskunnarlaust. Hin svokallaða kynferðislega áreitni sem konur eru gjarnar á að kæra út af eru jafnvel fleiri eða tíðari (slík atvik) af hálfu kvenna en karla án þess að það leiði til ákæru á hendur þeim. Huga þarf vel að þætti kvenna í aðdraganda þess er talið sé að konum hafi verið nauðgað (ögrandi framkomu, daðri).

Stuttmyndin REGNBOGA PARTÝ er kennslumynd fyrir stúlkur og sýnir hvernig ungar stúlkur eigi að haga sér til að geta leikið sér að kynfærum karla/drengja þegar þeir eru rænulausir.

Ef þetta er framtíðin í jafnréttisbaráttu kvenna ásamt því að tileinka sér ósiðina sem of margir karlar hafa fallið fyrir eins og ofdrykkju áfengis eða neyslu annarra eiturlyfja auk grófra aðgerða í kynferðismálum eins og REGNBOGA PARTÝ boðar þá er lítið hægt að segja annað en verði ykkur að góðu.

Á það skal bent sérstaklega að á fyrri öldum fengu ungar stúlkur/ógiftar konur ekki að fara innan um karlpeninginn einar. Þá varð alltaf að fylgja þeim svokölluð siðferðisdama því þeim, stúlkunum/dömunum, var ekki treyst til að halda stjórn á hormónastarfsemi sinni. Í sumum tilvikum var notast við svokallað skyrlífisbelti sem ógiftar konur urðu að bera því ekki var treyst á að þær hefðu stjórn á hormónaflæðinu.

Þess má geta sérstaklega að lauslæti margra kvenna, eftir að svokölluð getnaðarvarnarpilla kom á markaðinn, hefði verið kallaður hórdómur hér fyrr á öldum. Stúlkur / konur eru farnar að hæla sér af því að þær hafi náð að hafa yfir 100 karlmenn á milli fóta sér í ástartleikjum. Dæmi eru um að sumar konur hafi farið í 9 eða 10 fóstureyðingar sem síðan leiði til ófrjósemi þeirra.

Kynferðisleg misnotkun verður aldrei ásættanlegt atferli en sakborningar í slíkum málum eru bæði konur og karlar og þáttur kvenna hefur verið vanmetinn. Það verður ekki til að upphefja konur að þær tileinki sér ósiði karldýrsins. Konur eiga að muna það að ögra ekki hungruðu villidýri.

Reykjavík 18. apríl 2017

Kristján S Guðmundsson

fv. skipstjóri