Kjararáð og tilgangur þess (framhald)

Í framhaldi af grein undirritaðs um Kjararáð og starfsemi þess er orðið ljóst að þar er í gangi óeðlileg starfsemi. Tölvupóstur sem barst frá ráðinu er furðuleg fullyrðing er lýsir skorti á skynsemi og skilningi á eðli starfsemi sem ætlast er til að unnin sé.

Í umræddum tölvupósti sem hér fylgir með kemur fram að af hálfu Kjararáðs nái ákvörðun þeirra ekki til eftirlauna fyrrverandi starfsmanna ríkisins. Þar er af hálfu ráðsins settar fram fullyrðingar sem stangast á við úrskurð Hæstaréttar nr. 344 frá 2003 og varða eftirlaun starfsmanns er skuli miðast við laun eftirmanns í starfi. ( sjá meðfylgjandi tölvupóst).

_____________________________________________________________________________________

From: Póstur Kjararáð

Date: 18.5.2017 12:21:35

To: Kristján S. Guðmundsson

Subject: Re: Fw: Fyrirspurn

Sæll Kristján.

Kjararáði er falið það verkefni að ákveða laun og starfskjör æðstu embættismanna ríkisins sem svo er háttað um að þau geta ekki ráðist á venjulegan hátt vegna eðlis starfanna og samningsstöðu. Ákvörðunarvald ráðsins nær hins vegar ekki til eftirlauna. Af því leiðir að kjararáð getur ekki liðsinnt þér varðandi neðangreinda fyrirspurn umfram það sem fram kom í tölvupósti til þín dags. 19. janúar sl. (sjá hér að neðan) en bendir þér á að snúa þér til Lífeyrissjóðs starfsmanna ríkisins.

Bestu kveðjur,

Anna

_____________________________________________________________________________________

Málið er að undirritaður hafði óskað eftir fundi með aðilum að Kjararáði vegna ólöglegra aðgerða af hálfu ráðsins við lækkun launa og þar með eftirlauna en af hálfu ráðsins var tölvupóstum ekki svarað fyrr en haft var símasamband við nokkra úr ráðinu. Starfsmaður ráðsins svaraði aldrei síma né orðsendingum.

Í svari frá Kjararáði er heimskulegt svar um að Kjararáð hafi ekki áhrif á eftirlaun starfsmanna.

Sá þjófnaður af launum sem fram kemur í úrskurði Kjararáðs um laun starfsmanna þar sem laun hafa verið lækkuð um 30-40% á árunum 2007-2017 þrátt fyrir skýr ákvæði laga um starfsemi ráðsins.

Kjararáð skal í úrskurðum sínum ætíð taka tillit til almennrar þróunar kjara á vinnumarkaði.

Framferði af hálfu Kjararáðs til lækkunar launa getur ekki talist annað en hreinn þjófnaður af launum starfsmanna ríkisins, svo og eftirlaunum fyrrverandi starfsmanna ríkisins.

Sem skýringu á lækkun launa sumra ríkisstarfsmanna þá lækkuðu launin miðað við 1. sept. ár hvert um:

4,1 % milli árann 2007 og 2008

8,5 % milli áranna 2007 og 2009

10,6 % milli áranna 2007 og 2010

11,4 % milli áranna 2007 og 2011

15,1% milli áranna 2007 og 2012

18,0% milli áranna 2007 og 2013

17,7% milli áranna 2007 og 2014

23,9% milli áranna 2007 og 2015

27;8% milli áranna 2007 og 2016

Lækkun launanna er með vísan til vísitölu Hagstofunnar á hækkun launa á almennum launamarkaði hjá ríkisstarfsmönnum á tímabilinu. Hinn 1. 9 2016 hefur orðið lækkun á launum á tímabilinu 1. sept. 2007 til 1. sept. 2016 um 218.000 kr. á mánuði hjá þeim launþega sem viðmiðunin á við og upplýsingum frá Kjararáði.

Hvaða annarlegir hagsmunir eða vinargreiðar hafi ráðið ferðinni í starfsemi Kjararáðs á þessum árum getur ekki fallið undir annað en skemmdarstarfsemi sem allur þjófnaður er.

Strax og tölvupósturinn barst frá nývöknuðu Kjararáði með yfirlýsingunni um vanþekkingu þeirra á starfi var þeim sendur tölvupóstur sem tilraun til að vekja aðila af draugasvefni.

Svarið er eftirfarandi:

____________________________________________________________________________________

From: Kristján S. Guðmundsson

Date: 19.5.2017 09:34:04

To: Póstur Kjararáð

Subject: Re: Fw: Fyrirspurn

Kjararáð.

Svo virðist á síðbúnu svari frá Kjararáði að aðilar þess viti ekki til hvers þeir eru. Sú fáviska sem birtist í svari frá ráðinu er óskiljanleg þar sem minnst er á að ákvörðunarvald Kjararáðs nái ekki til eftirlauna. Fáviskan nær svo langt að ráðsmenn gera sér ekki grein fyrir að eftirlaun eru miðuð við laun starfsmanna ríkisins. Fjöldi fyrrverandi starfsmanna ríkisins fá eftirlaun miðað við laun eftirmanns í starfi sbr. Hæstaréttardóm frá 2003. Þar af leiðandi er svar frá ráðinu BULL eins og úrskurðir ráðsins þar sem laun fylgja ekki launaþróun í landinu þrátt fyrir skýr ákvæði laganna þar um.

Hvergi í lögum um störf Kjararáðs er þess getið að ráðið hafi heimild til að lækka laun starfsmanna og þar með eftirlaun fyrrverandi starfsmanna.

Launaskerðingar af hálfu ráðsins falla undir hreinan þjófnað af hálfu ráðsins ef laun samkvæmt ákvörðun Kjararáðs fylgja ekki almennri launaþróun starfsmanna ríkisins. Tilkoma Kjararáðs er varðandi vandamál er upp koma vegna launþega í störfum hjá ríkinu sem bannað er að fara í verkfall vegna kjaradeilna. Þar af leiðandi var valin sú leið að óháðir aðilar yrðu settir til að ákvarða laun þeirra sem ekki hafa verkfallsrétt en laun þeirra skulu fylgja almennri launaþróun ríkisstarfsmanna en úrskurðarvaldið Kjararáð skuli ákvarða um önnur atriði sem kölluð hafa verið "KJÖR", sbr. orðasambandið „kaup og kjör“ þ.e. aðrir þættir en beinar launahækkanir á almennum markaði.

Er orðið tímabært að aðilar Kjararáðs geri sér grein fyrir hver tilgangur þess sé. Tilgangur með Kjararáði er ekki að svívirða suma launþega hjá ríkisstofnunum með skerðingu launa eins og reyndin hefur orðið af hálfu þessa ráðs. Fáviskan í svari frá ráðinu um að úrskurðir þess hafi ekkert með eftirlaun að gera er yfirlýsing um vanþekkingu aðila á störfum sínum nema um sé að ræða vísvitandi og skipulagða brotastarfsemi að ræða með vísan til ákvæðis laga um störf ráðsins.

Mál það sem um ræðir er skipulögð lækkun fastra mánaðalauna sem ákvörðuð hafa verið af Kjararáði og lækkunin frá 2007 með tilliti til launavísitölu Hagstofunnar er vel yfir 30% .

Væri æskilegt að Kjararáð svaraði því hvort ráðið sem slíkt hafi lagaheimild til þess að stela af launum starfsmanna ríkisins og þar með af eftirlaunum fyrrverandi starfsmanna?

Er umrædd lækkun launa sem hér hefur orðið að tilstuðlan Kjararáðs vegna mistaka eða ásetnings?

Svar óskast strax.

Tilgangur með ósk um fund með ráðinu var að leggja fyrir aðila útreikninga launaþróunar og úrskurða ráðsins og sýna fram á þá skerðingu launa sem orðið hafa að tilstuðlan Kjararáðs sem með vísan til svars í tölvupósti frá skrifstofu ráðsins verður að telja að umrædd launaskerðing af hálfu Kjararáðs sé af ásetningi en ekki vegna mistaka.

Reykjavík 19. maí 2017

Kristján S. Guðmundsson

_____________________________________________________________________________________

Þar sem viðbrögð af hálfu ráðsins bárust ekki strax var fyrri grein birt á BLOGGI svo þeim sem vilja vita verði ljóst hvers konar starfsemi viðgengst af hálfu Kjararáðs. Ráði sem átti að leysa vanda þeirra ríkisstarfsmanna sem af hálfu stjórnenda landsins mega ekki leggja niður störf hvað sem á gengur enda skuli laun þeirra að minnsta kosti fylgja almennri launaþróun er næst við samninga annarra ríkisstarfsmanna og launaþróun í landinu.

Allar aðgerðir af hálfu Kjararáðs til lækkunar launa starfsmanna ríkisins og þar með eftirlauna, starfsmanna, eins og raunin hefur orðið, eru því beinn þjófnaður nema að starfsmenn ráðsins hafi verið svo illa að sér í hver tilgangurinn var með starfi þeirra, að um mistök hafi verið að ræða ef ekki var um að ræða vitsmunaskort af þeirra hálfu.

Orðanna hljóðan í tölvupósti þeim sem undirritaður fékk frá ráðinu ber með sér all víðtæka vanþekkingu og skynsemisskort.

Vísitala Hagstofunnar sem kallast „Vísitala lífeyrisskuldbindinga fyrir opinbera starfsmenn frá 1997“ er auðvelt tæki fyrir meðalskynsama Íslendinga til að fylgjast með launaþróun á því tímabili frá 1997 til 2017 og hefði því ekki átt að vera neinn vandi hjá Kjararáði til að koma í veg fyrir, hið ólöglega athæfi af þeirra hálfu, skerðingu launa sumra ríkisstarfsmanna.

Þar til laun og eftirlaun starfsmanna ríkisins verða leiðrétt samkvæmt launaþróun starfsmanna ríkisins, sem um mistök hafi verið að ræða af hálfu Kjararáðs, verður litið á starfsemi Kjararáðs í launalækkunum ríkisstarfsmanna sem hreinan þjófnað.

Reykjavík 30. maí 2017

Kristján S. Guðmundsson

Haldleysi laga frá Alþingi

Enn og aftur kemur í ljós stefnuleysi eða vanþekking alþingismanna á lagasetningu.

Flestum er kunnugt um ákvæði laga er snerust um þátt í náttúruvernd er snerist upp í andhverfu sína við upphaflegt markmið þegar tók að reyna á lagahliðina. Sambærilegt hefur gerst með réttarkerfið. Hver silkihúfan af annarri er prjónuð á réttarkerfið án þess að ná tilgangi sínum með fullkomnari réttarvitund þeirra sem skipaðir eru til starfa innan réttarkerfisins.

Þegar í ljós kom að þjónar réttarkerfisins stóðu sig ekki í því að halda uppi mannréttindum í landinu með tvískiptingu dómsvaldsins var farið út í það að setja á stofn for-dómstóla í formi nefnda sem áttu að úrskurða um lagalega þætti aðgerða fólks í samskiptum sín í milli sbr. lög um túlkun á fjöleignahúslögum. Var þar komið þriðja dómsstig í ákveðnum málum.

Um tíma hafði Hæstiréttur það hlutverk að úrskurða um eigið ágæti í sambandi við endurupptöku mála. Ef málsaðili taldi agnúa á niðurstöðu Hæstaréttar gat hann sót um endurupptöku máls. Var það mjög fátítt að Hæstiréttur heimilaði endurupptöku máls og þar með að dómarar hefðu gert mistök við dómsuppkvaðningu. Var þar um að ræða sama hugarfar og andlegt ástand við aðra lögbrjóta að þeir hafi ekki gert neitt rangt.

Vegna óánægju almennings með sjálfdæmi Hæstaréttardómara í eigin mistökum var sett á stofn nýtt embætti og kallað Endurupptökunefnd. Þeir sem skipaðir voru í umrædda nefnd voru allir kandídatar að störfum Hæstaréttardómara og höfðu það að markmiði að hvítþvo öll störf dómara þar sem þeir gætu hugsanlega orðið sjálfir fyrir gagnrýni seinna meir kæmust þeir í stöðu dómara.

Í öllu þessu brölti með réttarkerfið kom upp sú staða að atvinnuleysi varð í stétt lögmanna. Til að bregðast við því og skapa atvinnu fyrir mislukkaða stefnu í menntamálum landsmanna og offjölgun menntamanna úr Háskólum þurfti að skapa fleiri störf í réttarkerfinu. Þetta leiddi fram á sjónarsviðið hugmyndina um að fjölga dómstigum úr þremur í fjögur. Þar sem ekki skyldi hróflað við Hæstarétti né undirrétti væri upplagt að koma á nýju millidómsstigi til að gera þegnunum erfiðara fyrir að fá heiðarlega túlkun á tilgangi og túlkun orðanna hljóðan í lögum (véfréttum) settum af Alþingi.

Spekingunum á Alþingi hugkvæmdist ekki að leggja meiri vinnu í að gera lög settum af Alþingi þannig úr garði gerð að ekki þyrfti fjór- eða fimmskipt dómskerfi (úrskurðanefndir, héraðsdómur, millidómsstig, Hæstiréttur og Endurupptökunefnd) til að túlka véfréttirnar sem kölluð eru lög og koma frá misvitrum alþingismönnum. Væri alþingismönnum nær að hætta að lítilsvirða hvorir aðra með hnjóðsyrðum í sjónvarpsútsendingum og huga að þeim störfum sem þeim hafa verið falið að sinna, sem er lagasetning. Lagasetning sem á að vera á skiljanlegu máli og á ekki að vera hægt að túlka á marga vegu eftir því hvort um er að ræða lagaþrasara úr Háskóla eða hinn almenna borgara.

Nú er komin upp sú staða að svokölluð Endurupptökunefnd með dómarakandídötunum sem starfsmönnum hefur ekki notið þeirra vinsælda sem gert var ráð fyrir þegar Hæstiréttur var leystur frá sjálfdæmi í eigin mistökum. Óánægjan með störf dómarakandídatanna í Endurupptökunefnd hefur leitt fram nýja hugmynd um fimmta dómstigið. Þetta dómsstig á að verða æðsta skúringardeild réttarkerfisins og skipað á sama hátt og aðrir þættir réttarkerfisins í anda samtryggingar innan réttarkerfisins. Dómstóll er sker úr um það hvort dómsmál verði endurupptekið eða ekki.

Af hálfu Alþingis er ekkert gert til að gera réttarkerfið þannig úr garði að það þjóni réttlæti fyrir þegnana. Öll starfsemi Alþingis miðast að því að halda uppi atvinnu fyrir lögmenn og óskýrleika laganna svo hægt sé að túlka þau eftir þörfum á hverjum tíma. Upphaflegi tilgangur með stofnun Alþingis var að setja reglur er lutu að samskiptum þegnanna svo komast mætti hjá átökum (vígum). Það var ekki meiningin að þegnarnir þyrftu að standa í fjárútlátum til að eðlileg samskipti manna gætu þróast.

Í öllu þessu brölti löggjafans er tilgangurinn ekki að bæta réttarkerfið og þar með réttaröryggi þegnanna. Megin tilgangurinn virðist vera að alþingismenn geti áfram sent frá sér tilgangslausar eða tilgangslitlar véfréttir sem kölluð verða lög og hægt að túlka þau á jafn marga vegu og þegnarnir eru margir.

Það eina sem nauðsynlegt er að gera er að lög verði það skýrt orðuð að þegnarnir þurfi ekki að standa í stórum fjárútlátum, til atvinnubótavinnu lögmanna, til að fá fram hvað misvitrir alþingismenn meintu með illa orðuðum lögum (véfréttum) sem í sumum tilvikum snúast upp í andhverfu sína.

Meinsemdin í íslensku réttarkerfi eru þau að í störf dómara hafa í sumum tilvikum valist misvitrir menn ef ekki vanvitar eins og fjöldi dómsniðurstaða (utan-laga-dóma) þeirra hefur sýnt. Þrátt fyrir skriflegar sannanir fyrir svívirðingu dómara á réttarkerfinu er samtrygging slík innan kerfisins að leiðréttingar hafa ekki fengist þótt viðurkennt sé að ekki hafi verið farið að lögum af hálfu dómara.

Reykjavík 26. maí 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

KJARARÁÐ Hver er tilgangur Kjararáðs?

Er Kjararáð þjónustustofnun fyrir ríkisvaldið til að stunda þjófnað á launum og eftirlaunum opinberra starfsmanna svo greiða megi alþingismönnum, ráðherrum og dómurum ofurlaun?

Upp er komið undarlegt mál þar sem af hálfu Kjararáðs er stundað án lagaheimildar lögbrot með því að hafa af starfsmönnum og eftirlaunaþegum, er áður störfuðu hjá ríkisstofnunum, stóran hluta launa sem samið hefur verið um.

Er það spurning hvort þetta framferði af hálfu Kjararáðs falli undir skipulagðan þjófnað þar sem á skipulagðan hátt er haft af mönnum samningsbundin laun. Eru sannanir fyrir því að af hálfu Kjararáðs hafi laun einhverra þeirra sem falla undir úrskurð þeirra verið lækkuð um allt að 40% á nokkrum árum. Dæmi eru um að eftirlaun sumra þeirra sem falla undir úrskurðavald þessa Kjararáðs hafi verið lækkuð um 30-40% að teknu tilliti til launahækkana á vinnumarkaði. Þetta hefur verið framkvæmt af Kjararáði þrátt fyrir ákvæði laga um starfsemi Kjararáðs eins og hér fylgir. Eftirfarandi er tekið orðrétt úr lögum um störf Kjararáðs.

Við ákvörðun starfskjara þeirra sem kjararáð ákveður laun fyrir skal ráðið gæta þess að þau séu á hverjum tíma í samræmi við laun í þjóðfélaginu. Í þessu skyni skal kjararáð fylgjast með og leggja mat á kjarasamninga og almenna launaþróun.

Kjararáð skal í úrskurðum sínum ætíð taka tillit til almennrar þróunar kjara á vinnumarkaði.

Við ákvörðun launakjara skv. 4. gr. skal kjararáð sérstaklega gæta samræmis milli þeirra og þeirra kjara hjá ríkinu sem greidd eru á grundvelli kjarasamninga annars vegar og ákvarðana kjararáðs skv. 3. gr. hins vegar.

Kjararáð skal ætíð taka tillit til almennrar þróunar kjaramála á vinnumarkaði.

Í ljósi þeirra umræðna sem orðið hafa í þjóðfélaginu vegna framferðis af hálfu Kjararáðs í launamálum ráðherra, þingmanna og dómara er ljóst að telja verður að um hreinan þjófnað sé að ræða af hálfu meðlima ráðsins með vísan til rýrnunar kjara annarra launþega en ráðamanna þjóðarinnar er falla undir ákvörðun ráðsins. Þess er hvergi getið í lögum um starfsemi Kjararáðs að þeir hafi heimild til að lækka laun þeirra sem falla undir úrskurðarvald þeirra en þeim (Kjararáði) gert skylt að taka tillit til almennrar þróunar kjaramála á vinnumarkaði.

Það vald sem Kjararáð hefur tekið sér, framhjá gildandi lögum, til að lækka laun þeirra sem settir hafa verið undir vald þeirra, án samþykkis aðila sem falla undir vald þeirra, verður ekki annað séð en að hreinn þjófnaður hafi átt sér stað í ljósi ákvæða í lögum um starfsemi Kjararáðs. Ef framferði Kjararáðs, sem fella má undir þjófnað, er löglegur þjófnaður þá eru alþingismenn og dómarar ásamt ráðherrum, sem eru jafnframt þingmenn, þjófsnautar.

Þessi löglegi eða löglausi þjófnaður af hálfu Kjararáðs á launum, þeirra opinberu starfsmanna sem orðið hafa fyrir kjaraskerðingu, er illskiljanlegur nema ef af hálfu Kjararáðs hafi verið unnið skipulega að því að ná inn tekjum (stela af fjöldanum) til að greiða launahækkanir til þeirra útvöldu, þ.e. forsetans, ráðherra, alþingismanna og dómara.

Það atferli sem átt hefur sér stað undir stjórn Kjararáðs á samningsbundnum launum starfsmanna ríkisins, sem undir ráðið falla, er merkilegur vegna þess að enginn af starfsmönnum ríkisins sem settir voru undir þetta ráð hafa gefið samþykki sitt fyrir þessum „löglega þjófnaði“, né verið spurðir um samþykki, heldur er þetta skipulag komið til frá aðilum hins íslenska samfélags, þ.e. ráðherrum, alþingismönnum og dómurum.

Þeir, þingmenn og dómarar, fengu launahækkanir um og yfir 40% með töldum löglegum þjófnaði (ef launalækkun starfsmanna ríkisins framkvæmd af Kjararáði er lögleg) af launum annarra starfsmanna ríkisins og fyrrverandi starfsmanna ef aðrir en þingmenn ofl. er falla undir ákvörðunarvald ráðsins eiga ekki rétt á hækkunum launa samkvæmt launaþróun í landinu.

Það sem er all sérstakt við þetta framferði af hálfu Kjararáðs er að ráðið sem slíkt heyrir ekki undir neinn nema lögin. Allir innan stjórnsýslunnar sverja Kjararáð af sér og segja það starfi utan við allt ríkiskerfið. Af hálfu Umboðsmanns Alþingis er talið að þeir hafi ekki vald til að fjalla um gerðir þeirra, þ.e. Kjararáðs. Alþingismenn og ráðuneyti sverja af sér öll afskipti af gjörðum ráðsins.

Með vísan til sífelldrar kjarabaráttu þegnanna er það óeðlilegt að til sé einhver stofnun (Kjararáð) sem hafi einkaleyfi til að skerða launakjör sumra starfsmanna í ríkisþjónustu svo að muni tugum prósenta. Kjararáð var sett á stofn til þess að ákvarða launahækkanir starfsmanna sem felldir voru undir ráðið jafnhliða því að þeir aðilar voru sviptir verkfallsrétti/samningsrétti og urðu að vinna þótt aðrir færu í verkfall. Þessir aðilar höfðu engin tök á að taka afstöðu til launahækkana en gerðu ekki ráð fyrir svívirðingum af hálfu úrskurðaraðila (Kjararáðs) með lækkun launa.

Svo tekin séu dæmi um ósvífni af hálfu þessa svokallaða Kjararáðs eru sannanir fyrir því að laun sumra er heyra undir ráðið hafi staðið óbreytt í yfir þrjátíu mánuði samfellt á tímabilinu 2007 til 2016 auk þess eru algeng 12 til 15 mánuða tímabil sem engar breytingar hafi orðið á launum þrátt fyrir umtalsverðar launahækkanir á vinnumarkaði.

Þetta framferði af hálfu aðila að Kjararáði sýnir alvarlega siðblindu og svívirðingu gagnvart hinum almennu borgurum sem settir voru undir vald þeirra samkvæmt valdboði þeirra sem kallaðir eru alþingismenn. Má hiklaust geta sér til að skipun Kjararáðs, af hálfu Alþingis, sé lögleysa ef ráðið hefur ólöglega-lagalegan rétt til að lækka laun sumra starfsmanna ríkisins og skerða eftirlaun fyrrverandi starfsmanna ríkisins.

Undirritaður hefur heyrt það að mikill kurr sé á meðal ríkisstarfsmanna sem skipa margar af þeim stöðum sem falla undir launaákvörðun Kjararáðs, og hafa orðið fyrir kjaraskerðingu, en þeir þori ekki („ótti“) að hafa hátt um það og krefjast úrbóta.

Er hér með krafist upplýsinga um það hvað þýlyndi þeirra sem þjóna í Kjararáði kostar þjóðina á ári svo hægt sé að sjá hverjar múturnar eru til þeirra. Einnig verði upplýst hver eða hverjir ákveði laun eða þóknun til aðila að Kjararáði sem kalla má mútur.

Af hálfu þeirra sem sannanlega hafa orðið fyrir kjaraskerðingu af völdum Kjararáðs (allt að 30 – 40% skerðingu launa) á árunum 2007 til 2017 er þess hér með krafist að öll laun (laun sem eftirlaun) verði leiðrétt aftur til ársins 2007 þegar sannanlega er ljóst að hin skipulega kjaraskerðing (af völdum Kjararáðs) hefur átt sér stað á því tímabili (10 ár). Auk þess verði greiddir dráttarvextir á vangreidd laun eða eftirlaun til greiðsludags.                    FRAMHALD.

Reykjavík 22. maí 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri