BIG BANG eða MIKLIHVELLUR

Þetta heiti er mikið notað um upphaf himinhvolfsins og því sem í því er og sagt upphaf alls þess sem maðurinn skynjar í nútíðinni.

Ef fullyrðingin um að upphaf alls hafi orðið við BIG BANG fyrir X-milljónum ára er ekkert annað en óskhyggja manna og kvenna í góðum starfstöðum með góð laun þá er hún leyfileg.

Ef þessi skýring vísindamanna um BIG BANGer tekin góð og gild þá er nærtækt að spyrja:

Hvað var það sem leiddi til Miklahvells (orsök hvellsins)?

Var þá eitthvað til sem gat sprungið? Hvað var það sem orsakaði BIG BANG (Hvaða efni sprakk)?

Var til eitthvað rými þar sem þetta BIG BANG varð? Ef til var rými og það sem orsakaði BIG BANG – Hvenær varð það til?

Hver er lögun og stærð þess rýmis sem BIG BANG varð í samkvæmt kenningunni um BIG BANG?

Er lögun rýmisins kúlulaga eða kassalaga. Er til einhver önnur lögun þessa rýmis og hver þá?

Er rými himingeimsins endanlegt eða óendanlegt?

Ef til eru endimörk himingeimsins – Hvað er þá hinum megin við þau endamörk?

Svo virðist sem kenningin um Miklahvell hafi orðið til vegna vandræða vísindamanna við öflun fjár til starfa sinna og því orðið að koma með einhverja niðurstöðu þótt engin sönnun væri fyrir henni.

Vísindamenn hafa komið með margar upplýsingar úr sínum rannsóknum á himinhvolfinu og ein þeirra er merkileg og fjallar um það að: himinhvolfið sé að þenjast út.

Hvað þessi fullyrðing vísindamanna þýðir er illskiljanlegt.

Þessi fullyrðing þeirra gefur í skyn að skynjanlegt himinhvolf sé að þenjast út í eitthvað annað og óþekkt himinhvolf.

Er það svo að vísindamenn vilja ekki viðurkenna að eitthvað sem þeir ekki skilja sé til svo sem óendanleiki himingeimsins?

Það er erfitt fyrir mannsheilann að skilja að eitthvað sé til án þess að hægt sé að skilgreina upphaf og endimörk þess. En það er enn erfiðara að skilja að til séu endimörk einhvers án þess að eitthvað sé hinum megin við þau endamörk.

Tilraun mannsins til að leita uppruna síns er og verður vandræðamál. Það er mjög erfitt fyrir mannsheilann að skilja og skynja ekki neitt. Mannsheilinn skilur ekki að til sé ástand þar sem ekkert sé til og þá er átt við allsherjar auðn. Að bæði efni, tími og rúm séu ekki til. Fjórða víddin er ekki skýring á engu (allsherjar núlli) ef það er til. Þar með var eitthvað til fyrir BIG BANG – MIKLAHVELL.

Í ljósi þess er kenningin um BIG BANG – MIKLAHVELL óskiljanleg skýring, á himinhvolfinu og því sem mannskepnan skynjar, og er kenningin byggð á öðru en staðreyndum. Þessi BIG BANG kenning væri skiljanleg ef viðurkennt væri að líkja mætti henni við getnað lífs sem lið í þróunarsögunni. BIG BANG sé einn liður í þróun óskýrðrar tilveru alheimsins.

Reykjavík 29. október 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Loftslagsbreytingar á jörðinni

Ráðamenn þjóða, og þar á meðal Íslendinga, ausa yfir þjóðirnar hugsanlegum ósannindum um að breytingar á veðurfari á jörðinni stafi af gjörðum mannsins og styðjast þar við rannsóknir, sem gerðar hafa verið á síðustu 200 árum jarðsögunnar, af nokkrum vísindamönnum.

Á sama tíma og þessi hræðsluáróður er látinn dynja á þjóðum þá sýna rannsóknir annarra vísindamanna að slíkar breytingar (sveiflur í veðurfari) hafa gengið yfir svæði á jörðinni svo langt aftur í tímatali jarðar sem enn hefur tekist að rannsaka (talið um 26.000 ár).

Fundist hafa nokkur svæði á jörðinni þar sem minjar bera vott um búsetu fjölda manna með veglegum byggingum en staðir þessir farið í eyði vegna þess að þeir urðu ólífvænlegir vegna breytinga á veðurfari, aðallega skorts á vatni. Má þar nefna borgir í Litlu Asíu (Tyrklandi og víðar í Litlu Asíu) svo og Sahara eyðimörkinni vestur af Egiptalandi og víðar.

Ef þeir vísindamenn sem hafa rannsakað þessar fyrri borgir og búsvæði eru að skýra satt og rétt frá úr niðurstöðum sinna rannsókna , sem taldar eru ná yfir tímabil sem nær til 3000-4000 ára fyrir okkar tímatal (5000-6000 ár), eru þá fullyrðingar hinna vísindamannanna um loftslagsbreytingar af völdum gjörða mannsins, sem orsök breytinga á loftslagi jarðar, ósannindi.

Er ekki kominn tími fyrir gáfnaljós í heimi vísinda að leiða þessa tvo andstæðu hópa vísindamanna saman til að skýra fyrir mannkyninu hvað sé rétt og hvað sé rangt sem fram kemur í umræddum niðurstöðum. Svo lengi má hamra á ósannindum (lýginni), eins og sagan sannar, að ósannindin verða tekin sem heilagur sannleikur.

Með vísan til þess sem einn vísindamaður og rithöfundur skrifaði í bók sinni um fullyrðingar vísindamanna um veðurfarsbreytingar af mannavöldum. Þá kom þar fram hjá honum að þessar fullyrðingar væru tilraun þeirra til að knýja fram meira fjármagn til þeirra eigin rannsókna er þeir hefðu sitt lífsviðurværi af.

Ef niðurstöður rannsókna er sýna sveiflur í ástandi lofthjúps jarðar eru réttar hvað gerði maðurinn af sér á þeim tíma til að orsaka breytingarnar? Hvað gerði maðurinn af sér er leiddi til tímabils sem kallað hefur verið ísöld og ísaldir taldar nokkrar á 100.000 árum jarðsögunnar.

Sá áróður sem ausið er yfir mannkynið um breytingar á veðurfari á jörðinni af mannavöldum virðist vera ein aðferð ráðamanna til að auka skattaálögur á almenning.

Hvað gerði maðurinn af sér er orsakaði þær veðurfarsbreytingar er vísindamenn telja að hafi orðið á jörðinni síðustu 36.000 ár og leiddi til eyðingu borga af völdum breytinganna?

Er það rétt að einhver hluti Saharaeyðimerkur hafi verið gróið land fyrir þusundum ára?

Svo virðist sem ósannindum um veðurfarsbreytingar á jörðinni sé kerfisbundið ausið yfir mannkynið af ráðamönnum þjóða í tómri valdagræðgi þeirra sem vilja ráða yfir mannkyninu.

Hvað er það sem orsakar skort á koltvísýringi (kölluð gróðurhúsalofttegund) í andrúmslofti jarðar svo flytja þarf slíkt efni á stálhylkjum til gróðurhúsaeigenda svo framleiðslan gangi eðlilega eins og þarf á Íslandi? Fréttir um skort á koltvísýringi hefur komið fram í fréttum á Íslandi.

Hve mikil aukning hefur orðið á koltvísýringi í andrúmslofti jarðar frá því mannkynið var talið vera um 2.000.000.000 einstaklingar (um 1950) og í það að vera nálægt 7.000.000.000 einstaklingar um 2016. Einstaklingar skila frá sér koltvísýringi við hvern andardrátt (útöndun). Er þar komin ástæða til að fækka mannskepnum?

Eru það ósannindi sem ráðamenn þjóða bera fram fyrir almenning um að gjörðir mannsins orsaki breytingar í lofthjúp jarðar og þar með breytingar á veðri?

Hvert var hitastig á Íslandi þegar skógar uxu þar og sjá má í brúnkolalögum t.d. á Vestfjörðum?

Það er kominn tími til þess að ráðamenn þjóðarinnar flytji fólki sannar fréttir en ekki upplognar um það sem kallað hefur verið loftslagsbreytingar af mannavöldum.

Reykjavík 14. október 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Hlýnun jarðar.

 

Fréttin á mbl.is 23-09-2018   VLJA SPORNA VIÐ BRÁÐNUN

Hvenær ættla aðilar Morgunblaðsins að færa lesendum blaðsins sannar fréttir af ástandi loftslags á jörðinni? 

Grein þessi á mbl.is er ósannindavaðall sem er í anda þess sem varað hefur verið við um rangan og ósannan fréttaflutning fjölmiðla.

Meðal-gáfaður maður veit það að flatarmál Bretlandseyja er umtalsvert minna en einn hundraðasti af flatarmáli sjávar (hafanna) á jörðinni. Þar af leiðandi þyrfti umræddur ísfláki, sem óttast er að losni frá Suðurskautslandinu, að vera langt yfir 100 metra fyrir ofan yfirborð sjávar til þess að valda eins metra hækkun yfirborðs sjávar eða sjávardýpi við bráðnun. Er þá ekki tekið með sú aukning ísmagns á Suðurskautinu sem verður á meðan Thwaites-jökulstykkið væri að bráðna, sem gæti tekið mörg ár, og yrði tilfærsla á vökva úr sjónum inn á jökulinn.

Frétt þessi er BULL og í anda þeirra sem eru verkefnalausir og bera rangar upplýsingar til fjöldans í von um að fá fjármagn til verkefna sem hafa engan annan tilgang en skaffa viðkomandi atvinnuleysingja launaða vinnu við framkvæmdir sem yrðu einskis virði.

Er kominn tími til þess að ráðandi aðilar hjá Morgunblaðinu færi lesendum þess sannar fréttir en sleppi því að birta falsfréttir eins og þessa frétt.

Spyrja má hvort ráðamenn Morgunblaðsins séu ábyrgir fyrir fréttaflutningi sem er ósannur eins og þessi frétt er?

Reykjavík 24. september 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Vilja sporna við bráðnun

Fjármál íslenska ríkisins

Fjármál íslenska ríkisins eru byggð upp á margs konar greiðslum til samfélagsins. Ein tegund þessara greiðslna eru svokölluð aðflutningsgjöld sem greiða þarf vegna innflutnings á varningi.

Útreikningar á þessum tekjulið ríkisfjármála er falið fólki sem fengið hefur sérstakt leyfi stjórnvalda til slíkra útreikninga og er í fæstum tilvikum í þjónustu innflutningsaðila fyrir utan útreikninginn.

Svo bar við að einn innflutningsaðila sem hefur notið þjónustu aðila, sem hlotið haf sérstakt leyfi stjórnvalda til slíkra útreikninga á aðflutningsgjöldum og greitt til ríkisins samkvæmt því, fékk bakreikning tæpum tveimur árum seinna að upphæð 15,00 Kr. -„fimmtán krónur“- sem vangoldin aðflutningsgjöld.

Bakreikningi þessum fylgdu hefðbundnar hótanir af hálfu ríkisvaldsins um lokun á afgreiðslu til fyrirtækisins o.fl. Hefðbundnar hótanir agavalds ríkisins vegna 15,00 króna.

Spyrja má:

1. Hver var kostnaður ríkisvaldsins við útreikning í þessu máli auk þess að skrifa bréf og greiða póstkostnað?

2. Eru mörg mál á ári sem eru svipaðs eðlis í innheimtu hjá ríkinu?

Sú skýring sérfræðings í útreikningum varðandi svona mál er að þarna hafi verið um fjölda liða í útreikningi og einhverjir liðir hafi verið undir 50 aurum og þá fellt niður þar sem allt skal reiknast í heilum krónum. Þegar endurskoðendur ríkisins endurreikni þá sé önnur reiknisaðferð notuð.

Á þessum vinnubrögðum sem þarna koma fram í starfsemi ríkisins er ljóst að með störfum hjá ríkinu er verið að fela atvinnuleysi í landinu með starfsfólki sem skráð er til vinnu sem er einskis virði.

Kostnaður ríkisins í þessu máli var margfaldur á víð það sem ríkisvaldið taldi sig hafa farið á mis við vegna illa orðaðra laga og reglna sem fara á eftir. Menn sem fá starfsleyfi hins opinbera til þessara útreikninga hafa fengið rangar upplýsingar frá stjórnvöldum um hvernig á að vinna verkin.

Er ekki kominn tími til að þeir sem annast setningu laga og reglna, sem þegnarnir eiga að fara eftir, hafi vit á því sem þeir eru að gera.

Reykjavík 25. ágúst 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Hringtorg í bifreiðaumferð.

Upp er komin umræða um réttindi við akstur í hringtorgum. Um er að ræða hvort akstur í innri eða ytri akrein hringtorgsins eig réttinn í umferðinni og vilja sumir að akstur í ytri hring hafi forganginn í umferðinni.

Svo virðist sem ekki hafi verið hugleitt hvaða afleiðingar það hafi að veita akstri í ytri hring forgang í umferðinni. Slíkur forgangur myndi leiða til þess að sá sem álpast í innri hringinn verði háður tillitsemi þeirra sem nota ytri hringinn við það að komast út úr hringakstrinum.

Slík forréttindi fyrir akstur í ytri hring leiðir til þess að fólk notar ekki innri hringinn eins og nú er gert þegar fara þarf fram hjá einum eða fleiri akreinum út úr hringtorginu.

Ráðamönnum er því ráðlagt að sleppa innri hringnum í hringtorgum og hafa aðeins eina akrein í hringtorgum til þess að koma í veg fyrir framtíðar vandræði varðandi hringtorgin bæði hvað varðar óánægju þeirra sem villast í innri hring hringtorgsins svo og árekstra er verð þegar sá sem er í innri hring þarf að komast út úr hringnum.

Sú skynsemisregla sem gilt hefur á Íslandi varðandi akstur í hringtorgum að akstur í innri hring hringtorgs eigi forgang út úr hringnum, og þeir er aka í ytri hring eigi að víkja fyrir þeim sem þurfa að komast út úr innri hring, hefur skilað þeirri góðu notkun sem hringtorg hafa veitt.

Ef það er tilgangur valdhafa að gera innri hring í hringtorgi að opinberu fangelsi verður niðurstaðan sú að enginn kemur til með að nota innri hringinn.

Það er óþarfi að taka upp allar vitleysur sem samþykktar hafa verið af ráðamönnum erlendra ríkja eins og því miður hefur verið gert varðandi margs konar bull í lagasetningu sem flutt hefur verið til landsins frá Evrópusambandinu.

Reykjavík 27. júlí 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Minkseðli sumra Íslendinga

Drápseðli minksins birtist ljóslifandi í Íslendingum í svokallaðri laxveiði þar sem meginmarkmið veiðanna er að hvelja og pína fiskinn við veiðina aðeins til að sleppa honum.

Það hefur verið talið eðlilegt að veiða sér til matar eins og getið er um í gömlu máltæki: Eins dauði er annars brauð.

Þetta framferði Íslendinga við laxveiðar, að veiða fisk aðeins til að sleppa honum í vatnið aftur, ber vott um mikinn skynsemisskort þeirra sem stunda það að veiða laxfiska aðeins til að sleppa þeim eftir að á land er komið.

Í fréttum varðandi skriðufall er stíflaði Hítará hafa komið fram óskir til veiðimanna er veiða í Hítará að þeir sleppi fiskum. Þessi ósk um að sleppa fiskum virðist vera komin frá þeim er hafa veiðirétt í ánni á leigu frá landeigendum. Heyrst hefur að sambærilegt framferði við veiðar á laxfiskum sé stundað við veiðar í nokkrum ám á Íslandi, þ.e. að sleppa fiskum eftir að þeir hafa verið dregnir á land.

Undrun sætir ef að lög um dýravernd ná ekki yfir slíkt athæfi að misþyrma lífverum þótt í þeim renni kalt blóð. Er vel hægt að gera sér í hugarlund þann sársauka er krókaveiðarfæri veldur fiskinum þegar hann gleypir agnið og dreginn á land fyrir utan skaðann sem veiðimaður veldur við að losa krókinn úr kjafti fisksins.

Ef þetta framferði veiðimanna, að veiða fisk til að sleppa honum, fellur fyrir utan ákvæði laga um dýravernd er það vísbending um þá hræsni sem falin er í lagasetningu á Íslandi. Því er orðið tímabært að gera ráðstafanir með nýrri lagasetningu, ef þörf er á, til að koma í veg fyrir slíkt dýraníð sem á sér stað þar sem fiskveiðar eru stundaðar aðeins til að sleppa fiskinum aftur í vatnið eftir ómældan sárauka eða er því haldið fram að fiskar hafi enga sársaukatilfinningu.

Reykjavík 13. júlí 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Knattspyrnusjónvarp

 Er ástæða til þess fyrir stjórnendurríkissjónvarpsins  að tröllríða sjónvarpsdagskránni með tómum fótbolta eins á sér stað þessa dagana.

 Hafa stjórnendur ríkissjónvarpsins hugleitt að það eru fleiri á Íslandi en áhugasamir sparkarar?

 Þar sem ríkissjónvarpið er með útsendingu á fleiri rásum væri meiri skynsemi hjá stjórnendum að halda hinni almennu sjónvarpsrás óbrenglaðri af knattspyrnu og nota hina sérstöku íþróttarás fyrir íþróttaveislur eins og knattspyrnu og lofa þeim sem vilja horfa á annað að hafa sitt sjónvarpsefni sem hefur verið borgað fyrir með skylduáskrift íslenskra þegna.

 Verður það að teljast allundarlegt að stjórnendum ríkissjónvarpsins lýðist að nauðga stórum hluta þjóðarinnar með þeirri skrumskælingu á sjónvarpsefni sem knattspyrnan er þessa dagana.

 Ríkissjónvarpið á að vera sjónvarp allra landsmanna þá á ekki að rugla hina hefðbundnu dagskrá með efni sem er fyrir suma en ekki alla. Var það vel gert þegar sett var á stofn sjálfstæð útsending sem kölluð hefur verið íþróttarás þar af leiðandi ætti að vera nóg að íþróttaviðburðir séu sendir út á þeirri rás en hefðbundin dagskrá sé áfram sniðin fyrir fjöldann.

Mynd sú er hér fylgir sýnir að það eru ekki allir sem hafa áhuga á að eyða klukkutímum af lífi sínu í að horfa á hina ofurlaunuðu elta tuðru sem er full af lofti. Er þetta sett fram í þeirri vona að stjórnendur ríkissjónvarpsins sjái sóma sinn í því að hafa dagskrána fyrir alla landsmenn.

Reykjavík 17. júní 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Kynlífsréttlæti sumra kvenna.

Hópur kvenna, sem að öllum líkindum hafa aldrei fengið kynferðislega fullnægingu, barðist fyrir lokun skemmtistaða þar sem ungar konur léku svokallaðan súludans hálfnaktar. Þessum baráttukonum tókst að fá því framgengt að „súludansstöðum“ var lokað. Þá hófst nýtt stríð þessara kvenna vegna eigin vandamáls þeirra við að fá fullnægingu kynferðislega.

Nú hófst barátta þeirra gegn því sem þær kalla vændi. Vændi hafa þær skilgreint sem leigu karlmanns á píku gegn greiðslu í peningum frá karlmanninum.

Hefnd kvennanna beindist gegn þeim karlmönnum sem ekki gátu fullnægt þeim kynferðislega því þær eru þjáðar af því sem kallað er að vera kynkaldar. Þær eiga mjög erfitt eða jafnvel ómögulegt með að fá kynferðislega fullnægingu.

Hefndin beinist að körlum með því að refsa þeim fyrir að vilja greiða konum fyrir kynmök sem þeir þarfnast vegna kynlífssveltis.

Öll dýr og þar með konur og karlar þarfnast kynlífs sem er einn af drifkröftum lífsins. Hinar kynköldu konur sem eru með gallað kynlífs gen hafa uppgötvað það að þær geta refsað körlum með kynlífssvelti. Er þetta hefnd fyrir að ekki hefur verið hægt að fullnægja kynhvötum þeirra. Ganga þær hart fram í því að refsa þeim körlum sem voga sér að greiða peninga fyrir leigu á píku.

Eftir sem áður gangast konur upp í því að sýna sem mest af beru holdi sínu í þeim eina tilgangi að laða karla að sér.

Þrátt fyrir tilgang hinna kynköldu kvenna með að hindra ofanjarðar kynlíf kynlífshungraðra kvenna og karla, sem kallað er vændi, þá hefur hið svokallaða vændi aðeins færst til og fer nú fram neðanjarðar eða í skjóli leyndar.

Kynlíf hvort sem það er kallað vændi, hórdómur, gredda eða hvaða annað nafn sem fólk vill gefa slíkum athöfnum er eitt af þeim kröftum sem hafa haldið lífinu við á jörðinni. Þetta er svo þótt kynköldum konum mislíki sinn veikleiki og vilji refsa öðrum samborgurum sínum fyrir kynkulda sinn.

Það sem þessum kynköldu konum hefur yfirsést er að margar konur hafa gengist upp í því að fá vel greitt fyrir hið svokallaða ástarlíf (kynlíf) og jafnvel selt sig til langframa með körlum 40-50 árum eldri en þær sjálfar því þar voru nægir peningar í boði. Hvort þetta falli undir vændi, hinna kynköldu kvenna eða ekki, er óljóst.

Í ljósi reynslunnar af hræsni þessara kynköldu kvenna sem vilja ráða kynlífi allra þeirra sem þær ná til er undarlegt eftir lokun súlustaðanna, þar sem sýnt var talsvert af beru holdi kvenna, þá hafa þessar konur ekki, svo vitað sé, haft afskipti af kvikmyndaiðnaðinum á Íslandi.

Því eru þessar kynköldu konur spurðar að því hvort það falli undir vændi að greiða konu fyrir að stunda kynlíf fyrir framan mundbandsupptökutæki sem síðan er sýnt í íslensku sjónvarpi fyrir tugþúsundir áhorfenda. Vafalítið hefur konan fengið vel borgað fyrir að láta kvikmynda sig í samförum allt til enda fullnægingarinnar. Dæmi er um sýningu slíkra kynlífssýninga í íslenskum sjónvarpsstöðvum og leikendur íslenskir. Ekki hefur komið fram í fréttum að stjórnendur á upptöku kvikmyndanna hafi hlotið refsingu fyrir vændiskaup né karlar þeir sem voru aðilar að kynlífinu.

Á meðan stjórnendur erlendra ríkja hafa viðurkennt frjálsræði kvenna til að taka við greiðslu fyrir leigu á píku sinni er Molbúaháttur kynkaldra íslenskra kvenna slíkur í hefndarþrá vegna gallaðs eigin kynlífs-gens að þær hafa lagt út í baráttu gegn kynlífsþörf mannkynsins.

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Kynfærabyltingin "METOO“

Í ljósi þess að þar sem konur eru við völd er ekkert unnið sem ekki þjónar þeirra persónulegu hagsmunum. METOO-Konur í valdastóli sinna ekki þeim verkum er þeim er falið samkvæmt þeim starfsreglum sem voru við lýði áður en þær komust til valda. Þar með er ljóst hvað framtíðin býður upp á í stjórnun þjóðmála undir stjórn kvenna. Í framtíðinni verður valdníðslan í fyrirrúmi en ekki starfað eftir gildandi lögum.

Meðfylgjandi er erindi er legið hefur hjá þríhöfða kvennaráði dómsmálaráðuneytisins án þess að vera svarað og fjórði kvennmaðurinn lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu hefur ekki haft manndóm í sér þrátt fyrir kynfærabyltinguna „METOO“ að svara erindinu þar sem með svarinu yrði upplýst um tilraun til valdníðslu og lögbrota af hálfu lögreglunnar undir hennar stjórn.

Það eru ekki lögin sem fara á eftir heldur valdníðslan.

Ljóst er að þegar maður brýtur lögin sem stjórnandi „Lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu“ þá er erfitt að svara fyrirspurn án þess að verða að viðurkenna lögbrotið eins og í því tilviki sem hér um ræðir. Meðfylgjandi var sent til dómsmálaráðuneytis sem sjöunda ítrekun á erindinu og krafist svars við lögbroti af hálfu lögreglunnar.

 

DÓMSMÁLARÁÐUNEYTIÐ/ berist til dómsmálaráðherra.

[e-mail]

Með vísan til erindis er sent var Dómsmálaráðuneytinu 21. nóvember 2017og ítrekað fimm sinnum og þá loksins framsent //áframsent til lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu hinn 3. janúar 2018 eftir símtal við lögfræðing ráðuneytisins auk þess að vera sent til nefndar um eftirlit með lögreglu er rétt að koma því á framfæri að svar frá umræddum aðilum hefur ekki borist og þar með töldu dómsmálaráðuneytinu.

Sú spurning hefur vaknað með vísan til kynfærabyltingarinnar, sem kölluð er „metoo“, og gengur yfir samfélagið eins og svartidauði gerði á öldum áður; Hvort þær „metoo“ konur sem komist hafa til valda í íslensku samfélagi hugsi með því sem þær hafa á milli fótanna þar sem ekki er hægt að sjá það á störfum þeirra að þær sinni því sem þær eru ráðnar til að gera.

Samkvæmt þeim upplýsingum sem fengist hafa í símtali við konu er svarar símanum í viðkomandi ráðuneyti var erindið afhent konu til afgreiðslu. Yfir þeirri konu eru tvö æðri valdaþrep að ráðherra meðtöldum og allt eru þetta konur.

Af framanrituðu virðist sem konur séu ekki hæfar til að sinna störfum í opinberri þágu þar sem þær geta aldrei tekið ákvörðun um að afgreiða neitt frá sér þegar upp koma vandamál sem varða mistök eða valdníðslu gagnvart þegnum landsins innan og af hálfu opinberra aðila.

Það sem er sérkennilegt við afgreiðslu á erindi undirritaðs er að auk aðgerðarleysis þeirra þriggja kvenna í dómsmálaráðuneytinu varðar málið annað embætti, „Lögregluna á höfuðborgarsvæðinu“, en þar er einnig kvennmaður í valdastóli.

Sú furðulega framkoma þess kvennmanns sem fékk erindið til afgreiðslu þá hefur verið reynt marg oft að ná símasambandi við hana en hún svarað kvennmanni þeim sem sinnir símvörslu í ráðuneytinu að hún muni hafa símasamband á tilteknu tímabili. Hafa slík skilaboð komið til undirritaðs fjórum sinnum á fjórum dögum án þess að staðið væri við það að hafa símasamband. Virðist mál undirritaðs vera það hættulegt fyrir embættið að reynt er að þagga það niður með aðgerðarleysi.

Í ljósi þess sem hér er ritað virðast konur ekki geta sinnt þeim störfum sem þeim er falið í þágu ríkisins eða þær hugsa með því sem þær hafa á milli fótanna og þar með fara öll mál sem lenda í höndum þeirra í vandræðakistuna því þær ráða ekki við starfið.

Það er óásættanlegt ef erindum er ekki svarað frá ráðuneyti ríkisins ef ástæðan er sú bylting sem getið er um hér að framan. Það eiga allir þegnar landsins að vera jafnir fyrir gildandi lögum landsins.

Svar hefur ekki borist frá lögreglunni.

Meðfylgjandi er svar sem barst frá Dómsmálaráðuneytinu.

-------Original Message-------

From: Margrét Kristín Pálsdóttir Date: 3.1.2018 16:27:45

To: Kristján S. Guðmundsson

Subject: Re: Svar óskast

Tilvísun í mál: DMR17110136

Sæll Kristján.

Vísað er til erindis yðar, dags. 21. nóvember 2017, sem ítrekað var með póstum dags. 4., 8., 13., 18. desember 2017 og 2. janúar 2018.

Í erindinu er óskað eftir upplýsingum um ástæður afskipta lögreglu og þess krafist að lögregla afhendi tiltekin gögn er varðar mál yðar. Var erindið áframsent til lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu til þóknanlegrar meðferðar sbr. 2. mgr. 7. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.

Af erindi yðar má einnig ráða að kvartað sé yfir starfsaðferðum lögreglu og var því erindið einnig áframsent til nefndar um eftirlit með lögreglu með vísan til 35. gr. a lögreglulaga nr. 90/1996. Sjá nánar um störf nefndarinnar hér; http://nel.is/

Það tilkynnist hér með.

Beðist er velvirðingar á því hversu seint erindi yðar er svarað.

Kær kveðja Margrét

-----------------------------------------------------------------------------------

Með erindi þessu er skorað á dómsmálaráðherra að sjá til þess að erindi undirritaðs, frá 21. nóvember 2017, verði svarað þegar í stað og svar berist undirrituðum eigi síðar en 7 dögum eftir dagsetningu þessa erindis.

Reykjavík 12. mars 2018

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12-2

109 Reykjavík

---------------------------------------------------------------------------------

 

Framferði af hálfu Dómsmálaráðuneytis og Lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu í máli þessu sýnir að þær konur er komist hafa til valda hjá þessum embættum ráða ekki við starfið eða af þeirra hálfu verið að sýna það vald sem kynfærabyltingin "METOO" hefur fengið þeim í hendur.

Reykjavík 28. mars 2018

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 4

109 Reykjavík

Háðung framkvæmdavalds laga og réttar á Íslandi.

Háðung Alþingis, framkvæmdavalds og undirstofnunum framkvæmdavalds (og dómsvalds), Ríkissaksóknara, Héraðssaksóknara og lögreglu.

Eftir upphlaup í nafni (af hálfu) embættis Héraðssaksóknara með símhringingu um boðun í yfirheyrslu vegna greina er undirritaður hefur ritað og birtar hafa verið á BLOGGI Morgunblaðsins eins og fram kemur í grein undirritaðs dagsett 16. janúar 2018 virðist sem um símahasar hafi verið að ræða úr símanúmeri 4440150.

Þar sem ekkert hefur heyrst frá umræddu embætti í rúma 20 daga eftir að fulltrúa embættisins sem kynnti sig sem lögreglu í þjónustu embættis Héraðssaksóknara vekur undrun. Eftir að konunni (lögreglu) var tilkynnt í sambandi við umrædda boðun undirritaðs til skýrslutöku hjá embættinu, að undirritaður hefði ekkert við starfsmenn þessa embættis að tala fyrr en rannsókn á kærum undirritaðs væri lokið þá virðist allt loft úr embættinu nema um símahasar af hálfu embættisins (Embættis Héraðssaksóknara) hafi verið að ræða við umrædda boðun. Hræðsla hins opinbera framkvæmdavalds við að ákæra undirritaðan fyrir greinaskrifin er óttinn við afleiðingarnar af opinberun á lögbrotum starfsmanna í æðri embættum ríkisins.

Í þeim umræðum sem orðið hafa um meint lögbrot við skipan dómara og mistök eða ásetningsbrot lögreglu við rannsókn kærumála vegna kynferðisbrota auk kæra undirritaðs gegn dómurum o.fl. verður ljóst að ástand í íslensku réttarfari er í slíkri óreiðu að þörf er aðgerða til að koma lögum yfir lögbrjótana.

Ef þegnar landsins gefa eftir fyrir lögbrjótum í svokölluðum æðri störfum samfélagsins er ekki hægt að tala um réttarríki heldur ríki spillingar. Lögbrot framin af hálfu dómara og öðrum starfsmönnum í æðri stöðum samfélagsins eru verri lögbrot en þótt utangarðsmaður steli blóðmörskepp til að seðja hungur sitt eins og frægt er orðið í kærumálum lögreglu.

Það er talið grundvallaratriði í réttarríki að sök sé sönnuð við uppkvaðningu dóma yfir meintum lögbrjótum. Í hinu íslenska réttleysis ríki eru skriflegar sannanir um glæpsamlegt athæfi starfsmanna ríkisins í stöðum dómara og öðrum æðstu embættum á vegum ríkisins, í málum sem kærð hafa verið til lögreglu, lögð til hliðar og reynt að fela þau. Mál af þessum toga eru af ráðamönnum talin of meiðandi fyrir stjórnsýsluna að þau eru falin og hunsuð til að hylma yfir þá smánarbletti er falla myndi á stjórnendur ríkisins.

Mikið hefur verið talað um að sakfelling skuli hafin yfir allan vafa svo saklausir hljóti ekki refsingu. Þegar kemur að notkun skriflegra sannana (óhrekjanlegra sannana) vegna lögbrota af hálfu dómara, ráðherra og annarra embættismanna í æðri stöðum samfélagsins kemur samtryggingin fram í hinni skipulögðu glæpastarfsemi í stjórnkerfinu með þöggun og yfirhylmingu á þeim lögbrotum æðstu manna ríkisins sem kærð hafa verið. Þegar slíkir aðilar eru lögbrjótar er framgangur réttarfarsins hindraður af lögbrjótunum sjálfum. Er þar komið fram viðhorf stjórnenda á Ísland, viðhorfi sem var við lýði í Frakklandi á árunum 1500 til 1900 og endaði með afhöfðun ráðamanna þar í landi með fallöxinni eins og sagan greinir.

Hávaði sumra alþingismanna vegna skipunar á dómurum er dæmi um lýðskrum sem fram fer í þingsölum. Þingmenn hafa neitað að taka á málum er varða sannanleg lögbrot dómara við uppkvaðningu dóma. Lögbrot sem framin eru í nafni réttarkerfisins (af dómurum) og eru verri glæpir en nokkur önnur lögbrot sem framin eru í íslensku samfélagi. Alþingi á að hafa eftirlit með því að farið sé eftir þeim lögum sem sett eru af löggjafarsamkundunni (löggjafanum, Alþingi). Kærur vegna skipulagðra lögbrota af hálfu dómara (dómsmorða, mannorðsmorða, utanlagadóma og siðblindu) eru kæfðar með aðgerðarleysi af hálfu lögreglu og saksóknaraembættum vegna þeirrar hneisu er það ylli íslensku þjóðfélagi sem réttarríki ef rannsókn yrði framkvæmd á hinni skipulögðu glæpastarfsemi sem fram fer af hálfu þeirra nafngreindu dómara sem kærðir hafa verið. Lögbrota sem framin eru á glæpsamlegan hátt í skjóli æðstu embætta samfélagsins.

Umsagnir bullu-kolla í æðri stöðum íslensks samfélags í þá veru að dómar hafi ígildi lagasetningar er í anda lögbrjóta. Dómur sem er ekki byggður á gildandi lögum (eins og allir þeir dómar sem kærðir hafa verið) eru lögbrot. Utanlagadómar er dómar þar sem dómarar hafa sniðgengið ákvæði gildandi laga um störf og starfshætti dómara. Úrskurður Hæstaréttar í máli nr. 15/1991 er dæmi um glæpsamlegt athæfi af hálfu Hæstaréttardómara. Málið snerist um ólöglega álagningu virðisaukaskatts og ólöglegt fjárnám því samfara. Krafan var að álagning skattsins hafi verið ólögleg. Auðvirðulegir Hæstaréttardómarar drógu kynlíf Jóns H.B. Snorrasonar inn í málið (sem var málinu óviðkomandi) í stað þess að viðurkenna með dómi að um ólöglega álagningu skatts hafi verið að ræða.Vandræðagangur Hæstaréttar var vegna þess að ólöglega var staðið að fjárnáminu þar sem um var að ræða falsað skjal sem Borgarfógetaembættinu var afhent við kröfu um fjárnámið. Skjalið var falsað af innheimtustjóranum.

Umsagnir lögmanna, sem rætt var við, um þennan dóm Hæstaréttar hafa verið að ef tekið hefði verið á málinu samkvæmt efni þess hefði Jón H.B. Snorrason verið sviptur lögmannsréttindum.

Orðatiltækið á ensku „ It takes a thiefe to catch a thiefe“ eða umorðað „það þarf lögbrjót til þess að góma lögbrjót“, þá hefur af hálfu framkvæmdavalds einn af lögbrjótunum, Jón H.B. Snorrason, verið fluttur frá lögreglunni til embættis Ríkissaksóknara. Er þar um að ræða eitt af samtryggingar verkum innan stjórnkerfisins. Svipað hefur átt sér stað með skipan í embætti dómara við Landsrétt að dómarar, sem ákærðir hafa verið fyrir dómsmorð, hafa fengið störf í rétti sem er talinn ofar þeim er þeir voru í þar sem þeir frömdu sín dómsmorð.

Enn og aftur kemur fram vanhæfni þingmanna á Alþingi við setningu laga ef taka á mark á umsögn lagaprófessors (Björg Thorarensen) um að lög um aðkomu Alþingis við skipan dómar sé andstætt ákvæði stjórnarskrár um vald, ábyrgð og skyldur dómsmálaráðherra við skipun dómara. Var sagt að dómsmálaráðherra væri einn ábyrgur fyrir skipan dómara samkvæmt stjórnarskrá og þar með ekki hægt að vísa ábyrgðinni yfir á Alþingi eða aðra með einfaldri lagasetningu. Þar með eru lög um skipan hæfisnefndar til að meta hverjir séu hæfir dómarar einnig brot á stjórnarskrá því erfitt er að sjá að dómsmálaráðherra eigi að bera ábyrgð á mistökum eða pólitísku valdabrölti einhverra nefndarmanna sem settir hafa verið til að meta hæfi manna/kvenna til að starfa sem dómarar. Dómsmálaráðherra hafi þar með frjálsar hendur til að skipa í störf dómara eftir sinni samfæringu.

Af framanrituðu er ljóst að um skipulagða óreiðu, vanþekkingu og spillingu er að ræða frá löggjafarsamkundunni (Alþingi) og öðrum þáttum hins íslenska stjórnkerfis (dómsvalds og framkvæmdavalds) við stjórn á málefnum þjóðarinnar.

Því er af ofanrituðu ljóst að stjórnarfar á Íslandi með þríhöfða-þursann er í skötulíki og ástæðulaust að taka mark á neinu sem þaðan kemur. Lög sett af Alþingi eru bull og framkvæmdir og gjörðir af hálfu stjórnvalda (framkvæmdavalds og dómsvalds) eru í anda valdgræðgi og einka- hefndaraðgerða.

Ljóst er að af hálfu hins opinbera er algjört hugleysi (ótti) og vandræðagangur varðandi greinar undirritaðs. Virðist sem óttinn við að ákærur og refsiaðgerðir af hálfu ákæruvalds gegn undirrituðum muna leiða til þess að flett verði ofan af þeim níðingsverkum sem viðgangast innan dómsvalds og framkvæmdavalds. Við ákærur á hendur undirrituðum mundi upplýsingar leiða til þess að refsingarnar færðust yfir á skjólstæðinga ákæruvaldsins, þ.e. dómara og aðra í æðri stjórnunarstöðum ríkisins.

Ekki er alveg ljóst hve lengi stjórnvöld geta haft hemil á fjölmiðlum við birtingu frétta af spillingu og valdníðslu innan stjórnkerfisins.

Sem viðvörun til símahrellis-stofnunarinnar, Héraðssaksóknara embættið, þá eru viðvaranir í fyrri greinum undirritaðs í fullu gildi verði ekki gengið í það að sjá til þess að allir þegnar landsins séu jafnir fyrir gildandi lögum landsins og kærur á hendur lögbrjóta í æðri stöðum ríkisins rannsakaðar.

Reykjavík 12. febrúar 2018

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6