Háðung ráðuneytis og lögreglu í skjóli Héraðssaksóknara.

Eins og fram kemur í meðfylgjandi grein undirritaðs varðandi háðungaför lögreglunnar til heimilis undirritaðs þá varð það upplýst við símhringingu til ráðuneytisins, Dómsmálaráðuneytis, að ekkert hafði verið gert af hálfu ráðuneytisins í að afla gagna vegna undarlegra gjörða lögreglunnar.

Þrátt fyrir fimm skriflegar ítrekanir á erindi undirritaðs hafði ekkert verið gert af hálfu ráðuneytis. Við símhringinguna til ráðuneytis dómsmála (Margrét)vaknaði liðið af kæruleysissvefni og samkvæmt skriflegu svari ráðuneytisstarfsmanns var erindið áframsent til lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu til afgreiðslu.

Þessi framkoma af hálfu ráðuneytis er vísbending um að öll óþægileg mál er berast embættunum er reynt að svæfa með aðgerðarleysi í von um að fólk gefist upp á að senda inn kvartanir. Allar kvartanir eru óþægilegar þegar ekki er hægt að svara nema viðurkenna valdníðslu og lögbrot stjórnvalda.

Í framhaldi af háðung lögreglu og dómsmálaráðuneytis vegna þessa máls var hringt í undirritaðan í dag (16-1-2018) af konu sem kynnti sig (engin tök á að kynna sér sannleiksgildi hver hún væri) sem starfsmann Héraðssaksóknara. Tilkynnti hún að hún væri að boða á rannsóknarfund hjá Héraðssaksóknara vegna greina undirritaðs. Þar sem hún kynnti sig sem lögreglu var henni tilkynnt að á meðan ekki væri lokið rannsókn á kærum undirritaðs hjá lögreglu og Ríkissaksóknara hefði undirritaður ekkert við hana að tala. Gat þá konan þess að þetta væri hjá Héraðssaksóknara og kærur undirritaðs hefðu aldrei borist þangað.

Umrætt embætti Héraðssaksóknara var sett á laggirnar eftir að kærur undirritaðs höfðu verið lagðar fram hjá lögreglu og stjórnvöld komast ekki upp með það að setja á laggirnar ný og ný embætti til þess að fela lögbrotin sem framin hafa verið í nafni stjórnvalda. Slík embætta skipan er gerð í þeim tilgangi einum að reyna að breiða yfir áður unnin lögbrot af hálfu stjórnvalda.

Að auki gerði umræddur lögreglu-kvennmaður sér ekki grein fyrir því að símahasar er ekki löglegur og tilkynning hennar hefur ekkert lagalegt gildi. Getur verið hringing til að hrella og stríða sem ekki verður tekið mark á.

Nú verður fróðlegt að sjá hver kjarkur er hjá framkvæmdavaldinu varðandi umrædda boðun því ekki verður mætt fyrr en rannsókn á kærum undirritaðs hafa verið framkvæmdar og þar með þjófnaðir af bankabókum undirritaðs sem lögreglan hætti rannsókn á þegar ráðuneytisstarfsmaður bar það fram við lögreglu að fyrirmælin um framkvæmdina, að taka fé út af bankabókum undirritaðs (þjófnaður), hafi komið frá ráðherra. Skýrslur teknar hjá lögreglunni vegna framlagðra kærumála undirritaðs hjá lögreglu hljóta að vera fullnægjandi. Samkvæmt upplýsingum frá dómsmálaráðuneytinu er búið að flytja Jón H.B. Snorrason frá lögreglu til saksóknara en umræddur Jón er einn af þeim sem koma fram í umræddum lögbrotum sem kærð hafa verið.

Verður fróðlegt að sjá hver kjarkur er hjá Dóru Björk (nafnið gaf sú sem hringdi upp aðspurð) í lögreglunni og starfi hjá Héraðssaksóknara. Að sjá til þess að áður framlagðar kærur fái löglega rannsókn en ekki yfirhylmingu lögreglunnar eða senda lögregluna eftir mér. Umrædd lögreglukona, ef það er sá aðili sem hringdi, hefur tvo kosti að fara að lögum og sjá til þess að kærumál undirritaðs verði rannsökuð eða beita ofbeldi og senda svartstakkana eina ferðina enn heim til undirritaðs.

Reykjavík 16. janúar 201

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík

 

=====================================================================================

 

11.12.2017 | 10:01

 

Háðung stjórnenda lögreglunnar!

Vegna greinar undirritaðs á blogginu frá 13. nóvember 2017, sem einnig var send í tölvupósti til allra þingmanna, dómstóla, ráðuneyta og fjölmiðla, þá var af hálfu lögreglu sendir tveir lögreglumenn í þeim tilgangi að komast inn í íbúð undirritaðs þegar hann var ekki heima. Var farið fram á það við húsvörðinn að hann hleypti þeim (lögreglunni) inn í íbúðina. Húsvörðurinn neitaði að hleypa þeim inn ef þeir hefðu ekki skriflega húsleitarheimild. Með það fóru lögreglumennirnir.

Í framhaldi af því hafa mannleysurnar í stjórn lögreglunnar, sennilega undir stjórn Jóns H.B. Snorrasonar skjalafalsara, heykst á því að gera neitt í málinu (innrás á heimili undirritaðs) því ekki hefur verið haft samband við undirritaðan frá lögreglunni.

Það er erfitt að vera stjórnandi lögreglu, sem er samskiptakerfi ríkisins við þegna þess, ef stjórnendurnir eru lögbrjótar eins og fram hefur komið í þeim kærum, sem lagðar hafa verið fram af undirrituðum, gegn mönnum í æðri stöðum samfélagsins. Því er brugðið á það ráð innan lögbrjóta lögreglunnar að hunsa allar aðgerðir er varða kærur á hendur æðri mönnum stjórnsýslunnar í von um að yfirboðarnir virði það við þá og haldi hlífðarskyldi yfir þeim eins og gerst hefur innan lögreglunnar varðandi kærur undirritaðs.

Kærur vegna lögbrota þeirra sem taldir eru vera ofar í metorðastiganum eru svæfð af undirsátunum (stjórnendum lögreglunnar) í von um að fá umbun eins og augljóst hefur orðið hvað varðar þær kærur undirritaðs er komið hefur verið í hendur lögreglunnar.

Stjórnendur lögreglunnar hugðust komast inn í íbúð undirritaðs til þess að leita að gögnum til að kæra hann eða koma fyrir sönnunargögnum um lögbrot ef ekkert fyndist. Hugsanlegt er að lögreglan hafi verið send til að finna og eyðileggja þau skriflegu sönnunargögn í málum sem kærð hafa verið til lögreglu en lögreglan hunsað rannsókn á. Eftir upplýsingum er fengust hjá lögreglu, þegar spurst var fyrir um gang rannsókna, þá voru fyrirmælin um aðgerðarleysi frá Jóni H. B. Snorrasyni og Katrínu.

Það eru alþekkt fyrirbæri erlendis, frá ríkjum þar sem siðblindir aðilar hafa komist til starfa hjá lögreglu, að planta sakargögnum í vistarverum fólks sem þeir (lögreglan) finna svo við ólöglega innrás. Ef þessi framgangsmáti, (að planta sönnunargögnum í íbúðinni) var ætlun lögreglu við tilraunina til að komast inn í íbúð undirritaðs þá mistókst hún því ekkert hefur komið fram á myndbands-upptökubúnaði um að þeir hafi komist inn.

Kærur þær sem lagðar hafa verið fram hjá lögreglu af undirrituðum en verið hunsað að rannsaka þær af hálfu lögreglunnar er vegna þess hve sannanirnar eru sterkar um þau lögbrot sem framin hafa verið. Sannanir um glæpi sem viðgangast í skjóli lögreglunnar. Vitað er að rannsóknin ylli slíkri niðurlægingu á stjórnkerfinu auk lögreglunnar. Sú vitneskja innan stjórnenda lögreglunnar hefur leitt til þess að þeir hafa valið að hunsa allar aðgerðir í von um að fólk yrði þreytt á aðgerðarleysi þeirra og hætti aðgerðum.

Þrátt fyrir ákvæði laga um málshöfðanir vegna meiðandi ummæla um starfshætti opinberra starfsmanna (svokölluð meiðyrðamál) , sem þarna er um að ræða, (ákvæði hvað varðar ósönn ummæli og ósannar ásakanir,) þá hefur framkoma þeirra (lögreglunnar) sýnt hve aumkunarverðir stjórnendur lögreglu eru.

Refsivaldið (lögreglan) hefur ekki þorað að ákæra undirritaðan fyrir ósæmileg ummæli um opinbera starfsmenn né rangar ásakanir (sakargiftir) á hendur þeim vegna þess að þeir hafa lesið gögnin og komist að því að útilokað sé að hrekja þær sannanir sem lagðar hafa verið fram um alvarleg lögbrot af hálfu þeirra sem eru í æðri stöðum samfélagsins (dómarar o.fl.).

Þær mannleysur sem eru við stjórnvölin vita það að verði litlafingri lyft til að höfða meiðyrðamál fyrir þær ásakanir og ummæli sem birt hafa verið um nafngreinda aðila þá yrði opnað fyrir flóðgátt upplýsinga um skipulagða glæpastarfsemi innan stjórnkerfis í landinu. Það eru margir aðrir en undirritaður sem orðið hafa fyrir skipulögðum lögbrotum af hálfu manna og kvenna í æðri stöðum samfélagsins og þar með taldir lögregla og dómarar.

Mannleysur og dáðlausir stjórnendur lögreglunnar eru ráðþrota og því gera þeir tilraunir til innbrota í húsnæði þeirra sem angra þá.

Til hvers þurfti lögreglan að komast inn í íbúð undirritaðs án heimildar og viðveru húsráðanda?

Það er augljóst að tilgangurinn með innrás lögreglunnar í íbúð undirritaðs var að planta sönnunargögnum um ólöglega starfsemi til að klekkja á undirrituðum. Þeir ætluðu síðan að ryðjast inn og ganga beint að plöntuðu gögnunum til að hafa eitthvað til að kæra út af.

Þegar glæpsamlegt athæfi innan lögreglunnar er komið á þetta hættulega stig er kominn tími til að hreinsa út glæpalýðinn sem stjórnar þar á bæ.

Eftir fimmtán ára samstarf með lögreglunni er undirritaður óhræddur við hina almennu lögreglumenn en grunar yfirmenn þeirra um græsku eins og raun ber vitni.

Framferði lögreglunnar var kært til Dómsmálaráðuneytisins og krafist svara um hver tilgangur lögreglunar hafi verið með tilraun til innbrots í húsnæði undirritaðs.

Ekki hefur borist svar frá ráðuneytinu við fyrirspurn undirritaðs innan tíu daga frests sem gefinn var til að svara og ítrekana tvívegis. Sennileg ástæða er að dregist hafi að svara fyrirspurn sú að með svari yrðu þeir að viðurkenna að um lögbrot af hálfu lögreglunnar hafi verið að ræða. Staða stjórnvalda (framkvæmdavalds) eftir viðurkenningu á lögbroti lögreglunnar myndi setja stjórnvöld í slík vandræði að grípa þyrfti til meiriháttar aðgerða í von um að vinna aftur traust almennings.

Til þess að lögbrjótar innan lögreglunnar vakni til raunveruleikans en svífi ekki í sæluvímu aðgerðarleysis þá verður staðið við það sem fram kemur í grein undirritaðs frá 13. nóvember 2017 ef ekki verði hafin rannsókn á hinum kærðu lögbrotum (glæpum).

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu er velkominn í heimsókn til undirritaðs í kaffi og jólakökur.

Reykjavík 11. desember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík

Dóms-morðinginn Ásgeir Magnússon.

Dóms-morðinginn umræddur, Ásgeir Magnússon, hefur gert í sínu starfi réttarfarsnauðgun svo að hann er sviptur friðhelgi. Réttarfarsnauðgun er misbeiting á valdi dómara í skjóli hinna ósnertanlegu. Að kveða upp dóm utan við lög landsins. M.ö.o. að misnota aðstöðu sína til að hygla öðrum eða í eiginhagsmunaskyni og fara ekki að gildandi lögum í landinu. Framferði þessa dóms-morðingja fólst í því að boða málsaðila ekki til þinghalds og reka með því mál án þess að stefndi hefði möguleika á að koma að vörnum. Boðun í þinghaldið hafði misfarist vegna mistaka af hálfu starfsmanns Íslandspósts eins og bréf Íslandspósts til Póst og fjarskiptastofnunar sannar.

Málið snerist um dómsmál nr. E-08318/2007 og E-08319/2007 hjá Héraðsdómi Reykjavíkur.

Dóms-morðinginn Á.M. valdi að halda áfram rekstri málanna þrátt fyrir að vera látinn vita um að boðun hafi ekki átt sér stað.

Það læðist að manni sá grunur að hugsanlega hafi spilað inn í hans gjörðir persónulegir hagsmunir þar sem mótaðilar í umræddum málaferlum voru banki og stjórnendur banka og ekki hafi mátt koma fram við réttarhöldin þær upplýsingar sem voru fyrir hendi um fjármálamisferli innan bankans.

Kom það í ljós nokkrum mánuðum eftir uppkvaðningu utanlagadóma dóms-morðingjans Ásgeirs Magnússonar að fjármálamisferli þeirra sem voru aðilar að málunum, Landsbankinn og stjórnarformaður bankans, var af slíkri stærðargráðu að annað eins hafði ekki sést á Íslandi og var langtum alvarlegra en fram kom í umræddri blaðagrein. Var af mörgum talað um, og kom fram í fjölmiðlum, að um bankarán af hálfu stjórnenda bankans hafi verið að ræða.

Dóms-morðinginn Ásgeir Magnússon kom í veg fyrir að upplýsingar um meint bankamisferli kæmu fyrir almennings sjónir og þar með einkalán stjórnarformannsins, án nokkurra trygginga, frá lífeyrissjóði sem hann var ekki aðili að. Lán þetta hvarf í gjaldþrota hít stjórnarformannsins auk annarra lána sem voru ekki löglega veitt eða umfram ákvæði laga þar um. Leiddi þessi óreiða til þess að eftirlaun lífeyrisþega voru skorin niður um sem næst 40%.

Hugsanlegt er að hægt hefði verið að bjarga einhverju af því sem tapaðist ef málin hefðu fengið lagalegan framgang fyrir dómi og upplýsingar komist á framfæri nokkrum mánuðum fyrir hrunið.

Hvort umrædd þrjóska dóms-morðingjans eigi rót sína að rekja til þess að honum var bent á að ekki væri rétt bókað hjá honum meðferð málanna á fyrri stigum. Var honum afhent skrifleg ábending um rangar bókanir. Dóms-morðinginn brást ókvæða við ábendingunum og henti hinum skriflegu gögnum í undirritaðan.

Hrokinn og yfirgangurinn í dóms-morðingjunum ósnertanlegu lýsir sér vel í meðferð þessara mála sem rakin hafa verið í bloggfærslum. Skriflegar sannanir fyrir því að ekki hafi verið boðað til þinghalds með sómasamlegum hætti eru sannanir fyrir þeim hefndaraðgerðum er þrífast innan hins íslenska réttleysis þegnanna þegar geðveilur dómara ráða ferðinni við uppkvaðningu dóma.

Dóms-morðinginn Ásgeir Magnússon er rétt dræpur eins og aðrir af sama sauðahúsi.

Dómara-MAFÍAN hefur hindrað endurupptöku þessa máls og annarra sem kært hefur verið út af til lögreglu. Af því má ljóst vera að glæpir sem framdir eru af dómurum eru LÖGLEGIR-glæpir, að þeirra eigin mati, þótt þeir (dómarnir) séu andstætt ákvæðum gildandi laga í landinu.

Reykjavík 22. desember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík

Grátkór hins kynferðislega ofbeldis.

Grátkór valkyrjanna sem hafa ásakað karla almennt fyrir kynferðislegt ofbeldi gegn konum hafa ekki treyst sér til að svar ábendingum um sambærilegar gjörðir (kynferðislega áreitni) kvenna gegn körlum.

Ástæðan er augljós því ef þær svöruðu yrði málsstaður þeirra kominn í varnarstöðu og hefði ekki sama vægi í áróðrinum.

Vandamál þeirra fáu kvenna (miðað við heildarfjöld kvenna) sem ásaka alla karla um kynferðislegt ofbeldi á rót sína að rekja til hins dýrslega eðlis mannkynsins.

Nærtækasta dæmið um kynhegðun mannskepnunnar (konur og karlar) má finna í frásögn frægs landkönnuðar á fyrri öldum. Í frásögn þessa landkönnuðar kemur fram að hann réði ófríðustu konuna, sem hann fann á því svæði þar sem hann var, til þess að koma með sér í leiðangur og átti hún að sjá um matargerð fyrir þau og sinna viðgerðum á fatnaði o.fl. Leiðangur til rannsókna gat tekið mánuði og var á þeim tíma ekkert samneyti við aðrar mannpersónur.

Þessi frægi landkönnuður getur þess í fásögn sinni að þegar honum fannst hin ófríða kona vera orðin falleg taldi hann kominn tíma til að leita til byggða. Þetta sýndi að hann tók tillit til hormónaflæðis í eigin líkama og lét það stjórna lengd þess tímabils sem rannsóknarleiðangur hans yrði.

Sambærilegt hormónaflæði á sér stað á meðal annarra dýra og ekki síður hjá konum sbr. það sem kallað hefur verið „að beiða“, „lóðarí“ o.fl. heiti ástands hjá dýrum.

Sú heimska þeirra kvenna sem stígið hafa fram og kvartað um kynferðisleg áreitni karla þegar þeir hafa af stríðni skotið orðum að þeim um nýju fötin sem þær klæddust, hárgreiðsluna, eða varalitinn sem þær nota o.s.frv. ber vott um þá persónuleika röskun sem verður hjá sumum konum sem vilja stjórna því sem sagt er við þær af körlum. Í ummælum karla um útlit þeirra á að felast aðdáun en ekki stríðni. Veikgeðja konur kalla stríðnina kynferðislegt ofbeldi af því að það særir sexýið (kynþokkann) þeirra. Margar konur eiga mjög erfitt með að vera þær sjálfar og gangast upp í því að reyna að vera eitthvað annað en raunveruleikinn er. Þær reyna að vera kynþokkafyllri en þær eru í raun.

Margar konur fá ekki fullnægingu á kynlífsþörf sinni af því að karlinn sem þær vildu var fastur hjá annarri konu. Slíkar konur freistast til þess að reyna við gifta karla og of oft með slæmum afleiðingum í hjónabandi karlanna. Þessar konur eru þurfandi fyrir kynlíf og sumar þeirra telja að giftur karl sem leiðist út í, oft í ölvunarástandi, samfarir með henni passi sig á því að barna hana ekki.

Vandamál hins svokallað kynferðislega áreitis er kynlífsþörf bæði kvenna og karla og eiga bæði kynin sök á því ef þörf er á að sakfella fyrir það.

Þar sem af hálfu mannkyns er viðurkennt það sem kallað hefur verið geðveiki á meðal manna og það skilgreint sem heilsufarsvandamál er kominn tími til að viðurkenna að einstaklingar innan mannkyns eiga við vandamál að stríða sem felst í mismikilli hormónaframleiðslu sem sumir, bæði konur og karlar, hafa ekki fulla stjórna á og brýst út í því sem sumir (einkum konur) kalla kynferðislega áreitni. Þar sem þetta vandamál er vandamál bæði kvenna og karla má fella þetta undir heilsufarsvanda-mál mannkynsins sem vandséð er að sé einkamál karla eins og valkyrjur kynferðislegrar áreitni halda fram.

Það mælir enginn með ofbeldi í samskiptum kynjanna í kynferðismálum né öðrum samskiptum kynjanna en ofbeldi í þeim málum má rekja til andlegs heilsufars sem afleiðing af röskun í framleiðslu hormóna þeirra sem fara offari í þeim málum. Má líkja þessu við heilsufarsvandamál einstaklinga er falla í ofdrykkju áfengis. Hvaða ráðum má beita við ofvirkni í hormónaframleiðslu verður að fela læknum.

Valkyrjur hinnar kynferðislegu áreitni, sem þær ásaka alla karla fyrir og gera ábyrga, ættu að líta í eigin rann varðandi þetta mál og viðurkenna að um er að ræða sameiginlegt vandamál kvenna og karla sem fylgt hefur mannkyninu frá örófi alda og varðar mismikla hormónaframleiðslu og uppsöfnun hjá einstaklingum innan dýraríkisins og á jafnt við bæði kyn (sbr. hugtökin að beiða og lóðarí sem á við kvennkyn dýra).

Fjölkvæni (ef svo má orða það) er þekkt á meðal sumra dýrategunda s.s. apa. Hvort það yrði lausn mannkynsins að leyfa fjölkvæni til að fleiri konur sem nú standa utan hjónabands fengju satt kynlífsþörf sinni og kynlífslöngun þegar fleiri konur sækja í kynlíf með sama karlinum sbr. þær sem kallaðar eru hjónadjöflar í dag.

Ofstæki það sem brotist hefur út hjá valkyrjum kynferðislegrar áreitni að undanförnu er liður í baráttu þeirra til að ná yfirráðum (forréttindum) í málefnum mannkynsins en ekki til að stuðla að jafnrétti aðila.

Reykjavík 21.desember 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Dóms-morðinginn Sigurður T. Magnússon.

Sigurður T. Magnússon talinn dómari við Héraðsdóm Reykjavíkur, nýskipaður dómari við nýstofnaðan dómstól – Landsdóm – er einn ef dóms-morðingjum hins íslenska réttarkerfis.

Dóms-morðingjanum Sigurði T. Magnússyni var fengið til afgreiðslu dómsmál Í Héraðsdómi Reykjavíkur (E-13455 / 2002).

Málið snerist um matsmál og greiðslu fyrir matsgerðina. Kröfuhafi greiðslunnar var ekki skipaður matsmaður heldur svokallaður lögaðili eða tuskuballar-fyrirtæki sem sagt var í eigu matsmannsins. Ef tuskuballar-fyrirtæki er greitt fyrir matsgerð og fyrirtækið fer í gjaldþrot áður en ljóst er að matsgjörðin sé einskisvirði, eins og raunin varð með matsgerðina í þessu tilviki (matsgjörðin einskis virði), er greiðslan tapað fé þar sem slíkar kröfur eru ekki forgangskröfur.

Við upphaf málareksturs var þess krafist að matsgjörðin yrði lögð fram en því hafnaði dóms-morðinginn S.T.M.

Dóms-morðinginn S.T.M. neitaði að gefa yfirlýsingu um að matsgjörðin væri samkvæmt matsbeiðni og þar við sat í 7-8 mánuði með sífelldu þrasi dómara í mörgum þinghöldum. M.a. sem fram kom hjá dóms-morðingjanum S.T.M. var að dómarar liðu það ekki að matsmenn fengju ekki borgað fyrir störf sín. Ætlaði hann að kúga út greiðslu hvað sem það kostaði.

Þegar dóms-morðinginn S.T.M. sá að kúgunaraðgerðir hans bæru ekki árangur hunskaðist hann til að leggja fram matsgerðin eftir tæpra átta mánaða þjark við heimsku dómarans.

Var dómaranum bent á að umrætt fyrirtæki kæmi umræddri matsbeiðni ekkert við, reikningur frá óþekktu fyrirtæki yrði ekki greiddur. Fyrirtæki hefði ekki „bestu vindund“ eins og kveðið er á um í lögum, né geti komið fyrir dóm sem vitni. Var dómaranum bent á að fyrirtæki sem slíkt hefði enga dómgreind og gæti því ekki borið ábyrgð á matsgjörð. Var dómaranum bent á að ef forstjóri H.F. Eimskipafélags Íslands hefði verið skipaður matsmaður hefði ekki haft neina þýðingu að senda reikning frá fyrirtækinu H.F. Eimskipafélagi Íslands fyrir verk sem forstjórinn hefði verið skipaður af Héraðsdómi til að framkvæma.

Dóms-morðinginn S.T.Magnússon brást ókvæða við og sagði að það gilti allt annað ef forstjóri Eimskip hefði verið skipaður. Ekki fékkst virðingarlaus dómari til að gera grein fyrir í hverju mismunurinn lægi.

Dóms-morðinginn Sigurður Tómas Magnússon, án virðingar, sagði að það væri algengt að reikningar fyrir matsgjörðir væru sendir í nafni fyrirtækja sem matsmenn störfuðu hjá og væri horft fram hjá því. Dómarinn neitaði að svara spurningu um það hvort umrætt fyrirtæki hefði bestu vitund eins og kveðið er á um í lögum að matsmaður þurfi að hafa.

Það er áréttað hér að dómarinn viðurkenndi að fara út fyrir ramma laganna með þessu framferði sínu, sem umræddur dómari viðurkenndi að væri gert, --- og væri horft fram hjá því. Hann meinti: Þetta væri ekki samkvæmt lögum en við skikkjuklæddu dóms-morðingjarnir þurfum ekki að fara að lögum, það erum við sem ráðum.

Að lokum eftir margra mánaða þóf og ókurteisi af hálfu dómarans S.T.Magnússonar, sem yrði of langt mál að skrá, var matsgjörðin lögð fram.

Strax og matsgjörðin var lögð fram kom í ljós að hún var ekki í samræmi við matsbeiðnina sem lögð hafði verið til grundvallar um skipan matsmanns. Margra mánaða þras dóms-morðingjans S.T.M. í tilefnislausum málarekstri varð honum einskis virði.

Í framhaldi af því fór fram málflutningur og uppkvaðning dóms í framhaldi. Niðurstaða málsins varð sú að úrskurðað var að umrædd matsgjörð væri á engan hátt samkvæmt matsbeiðni og væri því einskis nýt í dómsmáli. Matsmaðurinn hefði eftir alvarlega áminningu frá dómara (sem skipaði hann til verksins) við afhendingu á fyrri matsgjörð vegna sama efnis þá hefði hann átt að vanda sig sérstaklega við matsgjörðina en hún væri ekki á neinn hátt nothæf. Matsgjörðin var ekki í neinu samræmi við matsbeiðnina.

Það er einnig merkilegt við dómsorð í þessu máli er viðurkenning hans (dómarans) á heimsku sinni þar sem hann getur þess að hinir stefndu í málinu hafi ekki haft fullnægjandi gögn til málsvarna þar sem matsgjörðin var ekki lögð fram. Sýnir þetta glæpaeðli dómarans því þess var krafist að matsgjörð yrði lögð fram í upphafi málareksturs.

Auðvirðulegur dóms-morðingi Sigurður Tómas Magnússon lauk sinni málsmeðferð með því að svipta málsaðila málsvarnarlaunum frá þeim sem stefndi að tilefnislausu. Samkvæmt lögum á málsaðili rétt á málsvarnarlaunum frá hendi þess sem fer halloka í málarekstri og ekki hvað síst tilefnislausum málaferlum eins og í þessu tilviki.

Ósvífni dómarans var kórónuð með yfirlýsingu hans eftir að hafa lesið upp dómsorðin, að stefndu gætu ekki áfrýjað dómnum til Hæstaréttar á grundvelli málsvarnarlauna.

Dóms-morðinginn og þjófurinn Sigurður Tómas Magnússon fékk sína fullnægingu í þjófnaði á málsvarnarlaunum stefndu í málinu. Var það friðþæging hans eftir alla þá niðurlægingu er hann hafði orðið fyrir við rekstur tilefnislausra málaferla. Dóms-morðinginn Sigurður T. Magnússon er rétt dræpur hvar sem til hans næst eins og aðrir dóms-morðingjar.

Það sem vekur undrun, að ógleymdu dóms-morði S.T.M., við þetta mál er að þrátt fyrir kröfu stefndra í málinu um úrskurð dómara um lögmæti matsgerðarinnar, hafi hvorki lögmaður stefnanda né dóms-morðinginn S.T.M. látið sér detta í hug að kanna lagalegt gildi matsgjörðarinnar. Hafi þeir flotið að feigðarósi í sæluvímu lögleysunnar. Þar sem matsgjörð var ekki lögð fram strax þá höfðu þeir marga mánuði til að lagfæra einskis nýtt skjal sem reyndist síðan hengingaról þeirra (dómarans og stefnanda). Ef efni matsgerðarinnar hefði verið samkvæmt matsbeiðni hefði dóms-morðinginn S.T.M. ekki sýknað stefndu, þrátt fyrir lögleysu hans með tuskuballar-fyrirtækið, og fullnægt þar með dóms-morðingja heilkenni sínu.

Þessi vesalings dóms-morðingi hefur verið skipaður dómari við svokallaðan Landsrétt. Landsmenn eiga því von á fleiri dóms-morðum frá hans (S.T.M.) hendi.

Reykjavík 20. desember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík

Dóms-morðinginn Eggert Óskarsson héraðsdómari.

Umræddur Eggert Óskarsson er talinn sem dómari við Héraðsdóm Reykjavíkur og gerðist dóms-morðingi. Eggert Óskarssyni var falið verkefni sem hann réð ekki við sem starfsmaður dómsins.

Af hálfu dómsins hafði (dómari Jón Finnbjörnsson) verið skipaður matsmaður til mats á kostnaði við lagfæringar er hafði verið aflagað. Eftir marga mánuði var matsgerð skilað sem reyndist vera hugarórar matsmannsins og var ekkert í matsgerðinni sem tengdist framlagðri beiðni um skipan á matsmanni, svokölluð matsbeiðni.

Matsgerðin, sem í reynd var óskiljanlegir órar matsmannsins, var send Héraðsdómi Reykjavíkur og farið fram á að skipaður yrði nýr matsmaður með vísan til óráðsritunar matsmannsins og ákvæði laga um skipan matsmanns. Jón Finnbjörnsson er skipaði matsmanninn skammaðist sín og sagði sig frá málinu og var það þá fengið Eggerti Óskarssyni til afgreiðslu. Eftir japl, jaml og fuður í dómssal tilkynnti Eggert Óskarsson að niðurstaða varðandi matsgerðina yrði afgreidd frá dóminum viku fyrir jól 2001 (mál nr. M-51/2001).

Þrátt fyrir ítrekaðar símhringingar undirritaðs til Héraðsdóms Reykjavíkur seinni hluta desember 2001 og í janúarmánuði 2002 fengust engar upplýsingar hjá Héraðsdómi Reykjavíkur um afgreiðslu málsins fyrr en síðustu daga janúar mánuðar að lögmaður sem annaðist meðferð málsins hafði samband og sagði að úrskurður Eggerts Óskarssonar samkvæmt gerðarbók dómsins hafi komið fram 10. janúar 2002 en hann ekki fengið að vita af því fyrr en 29. janúar.

Úrskurður dómarans hafi verið að umrædd matsgerð hafi verið einskis virði og matsmaður vanrækt starf sitt en honum gert að ljúka málinu með nýrri matsgerð. Fram kom í dómsorðum Eggerts Óskarssonar að matsmaður hefði vanrækt starf sitt við matsgjörðina.

Dóms-morðinginn E. Ó. hunsaði skýra skriflega kröfu matsbeiðenda um skipun á öðrum matsmanni til að meta kostnaðinn. Þá úrskurðaði dóms-morðinginn E.Ó. að matsgjörðin væri einskis virði og starfið vanrækt við marsgjörðina, en hann endurskipaði matsmanninn til að ljúka verkinu.

Í lögum nr. 91/1991 gr. 61, liður 6 eru skýr ákvæði. En þar stendur:

„Ef matsmaður deyr, forfallast, reynist óhæfur til starfans eða vanrækir það kveður dómari annan í hans stað að kröfu matsbeiðanda“.

Dóms-morðinginn Eggert Óskarsson virðist ekki vera læs á íslenska tungu og er helst að sjá sem aðalmarkmið hans með dóms-morðinu að hann hafi með ásetningi verið að eyðileggja þau málaferli sem matsmálið snerist um.

 

Sjá endalok málsmeðferðar seinni matsgerðar tæpum tveimur árum seinna, dómsmál E-13455/2002.

Dóms-morðinginn Eggert Óskarsson er rétt dræpur hvar sem til hans næst.

Verður fróðlegt að fylgjast með hugrekki stjórnenda lögreglunnar við þessum orðum.

Reykjavík 18. desember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík

Dóms-morðinginn Guðmundur L. Jóhannesson.

Guðmundur L. Jóhannesson talinn dómari við Héraðsdóm Reykjaness valdi að fara leið dóms-morða þegar hann taldi sig geta sýnt vald níðingsins með tvær falskar yfirlýsingar í höndunum frá tveimur nefndarmönnum í Rannsóknarnefnd sjóslysa.

Málið snerist um beiðni frá Rannsóknarnefnd sjóslysa um að haldið yrði sjópróf vegna tiltekins atviks, slyss um borð í skipi. Á fundi nefndarinnar 13. mars 1992 höfðu nefndarmenn samþykkt þá meðferð málsins að óska eftir að haldið yrði framhaldssjópróf í málinu. Var þessi málsmeðferð samþykkt af hinum tveimur fulltrúum í nefndinni sem gáfu út ósanna (falska) yfirlýsingu til forstjóra útgerðar skipsins um að ekki hafi verið fjallað um þetta tiltekna mál á nefndarfundi. Lögmaður útgerðarinnar lagði síðan þessi fölsuðu skjöl fram við setningu dómþings (sjóprófs) hinn 3. janúar 1993. Við framlagningu falsskjalanna af hálfu lögmanns útgerðarinnar lýsti lögmaðurinn því yfir að sjóprófsbeiðni þessi væri einkaherferð undirritaðs gegn útgerðinni.

Strax eftir framlagningu falsgagnanna krafðist undirritaður þess að hlé yrði gert á dómþingi og formaður nefndarinnar boðaður til þingfundarins. Dóms-morðinginn Guðmundur L. Jóhannesson neitaði frestun og tók hann og meðdómendur sér nokkrar mínútur til samræða um framhaldið.

Niðurstaða dóms-morðingjans var að undirritaður hefði án samráðs við nefndin hafið þessa aðgerð. Í starfi dóms-morðingjans Guðmundar L. Jóhannessonar voru það ekki gildandi lög sem voru leiðarljós í starfi hans heldur persónulegur geðklofi hans til hefnda.

Þegar formanni nefndarinnar var sagt frá gangi mála varð hún ókvæða við. Hringdi hún í dóms-morðingjann G.L.J. og las yfir honum skammir um valdníðslu að gefa sér ekki kost á að mæta og gera grein fyrir stöðu mála. Var undirritaður áheyrandi að umræddum yfirlestri yfir dóms-morðingjanum G.L.J.

Það sem kórónaði ósvífnina í máli falsskjalanna kom fram á fundi nefndarinnar nokkrum dögum síðar er annar nefndarmaðurinn (H.K.) sem gaf falska yfirlýsingu skýrði sitt sjónarhorn, hinn skjalafalsarinn (Á.Á.) valdi að mæta ekki á fundinum.

Nefndarmaðurinn H.K. lýsti því yfir að umræddar yfirlýsingar sem gefnar voru hafi verið gefnar til að stríða Kristjáni Guðmundssyni. (Ummæli nefndarmanns H.K. bókuð í fundargerðarbók hinn 8. Janúar 1993 bls. 120).

Hvers vegna formaður nefndarinnar, núverandi ráðuneytisstjóri í innanríkisráðuneyti/ samgönguráðuneyti, neitaði að áfrýja úrskurði dóms-morðingjans G.L.J. fékkst ekkert svar við.

Þó má ljóst vera að sú niðurlæging er Rannsóknarnefnd sjóslysa hefði orðið fyrir með áfrýjun málsins hefði þýtt endurskipulagningu nefndarinnar. Þeir sem vilja geta gert sér í hugarlund hvernig starfsandinn hafi verið innan nefndarinnar með tvo skjalafalsara af fimm nefndarmönnum.

Í ljósi þess sem hér er ritað má vera ljóst hvernig að dóms-morð þróast í íslensku réttarfari þar sem dómarar leiðast út í dóms-morð til að þjóna eigin geðhvarfasýki til hefnda.

Eins og aðrir dóms-morðingjar er G.L.J. réttdræpur hvar sem til hans næst svo af hans hálfu verði ekki framin fleiri réttarfars-morð.

Reykjavík 15. desember 2017.

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík

Valkyrjur kynferðislegrar áreitni.

Tveir tugir valkyrja þuldu frásagnir í Borgarleikhúsinu um kynferðislega áreitni karla með forsætisráðherrann í broddi fylkingar. Á sama tíma birtast frásagnir í fjölmiðlum af undarlegri háttsemi kvenna sem þær ásaka karlmenn fyrir.

Ein frásögnin var frá konu sem hafði starfað við símasvörun í húsi þar sem leigðar voru út samkvæmisdömur til karla fyrir háar fjárhæðir. Konan starfaði um tíma við svörun í síma en var oft hvött af þeim (konunum), sem hún svaraði símanum fyrir, til að vera með í að þjóna karlmönnum. Þjónustan fól í sér leiga að aðgangi að því sem hún hafði á milli fótanna. Eftir að hafa hlustað um tíma á frásagnir um alla þá peninga er fengjust inn með leigu á klofstykkinu brá hún á leik. Peningar fyrir tvær eða þrjár kvöld-stundir sem voru meiri en mánaðarlaun hennar við símann ákvað hún að breyta til og hefja leigu á sjálfri sér og sínu klofstykki.

Af frásögninni mátti skilja að þar væri sök karlanna á hennar græðgi. Sagðist hún síðan hafa fengið móral út af starfi sínu sem samkvæmisdama og leitað sér aðstoðar.

Konunni var ekki nauðgað og hún ekki þvinguð til þess að hefja leigu á eigin unaðsbrunni til kynferðislega hungraðra karla heldur réði DOLLARA-merkið í augum konunnar ferðinni og að hennar mati var það sök karlanna.

Önnur frásögn í fjölmiðlum var af konu sem hafði átt barn en af því að það voru fleiri en einn sem höfðu haft viðkomu á milli fóta hennar á svipuðum tíma vissi hún ekki hver faðirinn væri og var þá bara sá valinn sem nærtækastur var. Þegar barnið fullorðnaðist leiddi eitthvað til þess að það vildi leita uppruna síns og hver væri faðirinn. Varð þetta áratuga leit og eftir nokkrar líffræðilegar rannsóknir fannst hinn taldi faðir barnsins (þá orðið fullorðið).

Þessar tvær frásagnir sem birst hafa í fjölmiðlum gefa fullt tilefni til þess að taka lítið mark á þeim frásögnum sem bornar hafa verið á borð um kynferðislega áreitni af hálfu karla.

Dæmi eru um að framferði af hálfu kvenna í tali og aðgerðum séu sama eðlis og nú er ausið yfir þjóðina af konum um kynferðislega áreitni af hálfu karla. Margar konur eru kjaftforar og klámfengnar og þá einkum gagnvart ungum karlmönnum og eru ótal dæmi um slíkt í gegnum tíðina (áratugi). Þessar konur hikuðu ekki við að klæmast við unga karla. Konur hafa einnig verið ágengar gagnvart körlum og dæmi um að þær hafi án fyrirvara kysst karl blautum kossi þegar fryggðarsafinn flóði milli fóta þeirra og þær ætluðust til meira.

Vandamál mannkynsins er málgleði kvenna sem þurfa að segja vinkonunum frá öllu sem gerist og þar á meðal hve margir karlar hafi komist á milli fóta þeirra. Ein frásögn á vinnustað í Reykjavík er frá konu sem þurfti að segja frá eftir hverja helgi hve marga og hverjir höfðu verið á milli fóta hennar um helgina. Við síðustu frásögn, sem er nokkurra mánaða gömul, sagði konan frá því að allt í allt hefðu 98 karlar fengið að brynna folanum í unaðsbrunni hennar.

Konur sem hæla sér af því hve mörgum folum (tippum) hafi verið brynnt í ölkeldu þeirra sýnir hve varhugavert sé að taka allar frásagnir trúanlegar hvað varðar málflutning valkyrjanna um kynferðislega áreitni.

Það sem er stærsta vandamál valkyrjanna er sá árangur þeirra að koma í gegn um misvitra Alþingismenn að það sé refsilaust að falbjóða kynlíf en refsivert að kaupa það, þ.e. að greiða fyrir það. Það er refsilaust aðgengi að klofstykki konu ef ekki er um greiðslu fjár að ræða fyrir.

Í þessu ákvæði laganna felst gróf mismunun á ákvæði stjórnarskrárinnar um að allir skuli vera jafnir fyrir lögunum. Þetta sýnir hve valkyrjurnar hafa náð langt í forréttinda baráttunni.

Með þessum heimskulegu lögum geta konur opinberlega falboðið sjálfa sig og aðgengi að ölkeldunni (klofstykkinu) án viðurlaga en sá sem freistast til að eiga viðskipti og greiðir fyrir í peningum á yfir höfði sér refsingu.

Spurningin er því sú vegna eðlis kvenna:

Hve mörg tilvik verða, sem konur kalla kynferðislega áreitni, vegna dufls og daðurs kvenna (þeirra sjálfra) sem vilja að karldýrið taki eftir þeim og reyni við þær til þess að fullnægja egóinu þeirra að vera (sýnast) sexý?

Það skiptir engu máli hve margar sögur koma fram frá konum um kynferðislega áreitni af hálfu karla þá hafa þær á sama tíma gefið jafnmörg ef ekki fleiri tilefni til þess að skrá framferði þeirra í daðri og dufli sem karlar taka bara sem einn þátt tilverunnar og sjá ekki ástæðu til upphlaups eins og gerist hjá konum núna.

Frásögn konu er starfaði á sjúkrahúsi um að sér hefði verið nauðgað á sjúkrahúsinu af lækni er í ætt við Gróusögur þar sem hvergi er minnst á að hún hafi hrópað á hjálp sem varla hefur verið langt undan á sjúkrahúsi. Slík frásögn er ekki trúverðug. Samfarirnar hafa verið góðar!

Hvað eiga ógiftar konur þátt í mörgum hjónaskilnuðum með því að leggjast undir gifta karla vegna eigin ásóknar af því að þær voru þurfandi fyrir kynlíf?

Valkyrjur kynferðislegrar áreitni ættu að byrja á að hreins til í eigin flór og koma heiðarlega fram en ekki að saka karla fyrir eigin áreiti (valkyrjanna) í kynferðismálum. Konur hafa verið reiðubúnar af fúsum og frjálsum vilja til að hleypa körlum í ölkeldu sína ef ávinningur þeirra sjálfra yrði það sem þær ætluðust til. Konur hafa vísvitandi hleypt giftum körlum í unaðsbrunn sinn í þeim tilgangi einum að verða barnshafandi til að fá tangarhald á karlinum. Þær ætluðu sér að ná í karlinn hvað sem það kostaði.

Sem dæmi um fláræði kvenna er sagan af konunni sem fylgdi eiginmanni sínum til skips kl. 20:00 að kvöldi. Skipi var siglt úr höfn en eftir klukkustundar siglingu kom fram bilun svo leita varð hafnar aftur. Þegar komið var til hafnar fengu skipverjar landgönguleyfi á meðan viðgerð færi fram. Maðurinn sem eiginkonan hafði fylgt til skips fór heim til sín og kom þar að konu sinni með annan karl í sínum unaðsbrunni (í samförum með einhverjum karli er hann ekki þekkti). Sökin var hans (karlsins- sjómannsins) að koma óvænt heim.

Allt þetta upphlaup kvenna um kynferðislega áreitni af hálfu karla á eftir að hitta þær sjálfar (valkyrjurnar) þegar kafað verður ofan í þeirra eigin gjörðir. Dufl og daður sumra kvenna vegna sexý-vonarinnar (að vera meira sexý en stallsystur hennar) getur virkað öfugt fyrir þær.

Reykjavík 14. desember 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Háðung stjórnenda lögreglunnar!

Vegna greinar undirritaðs á blogginu frá 13. nóvember 2017, sem einnig var send í tölvupósti til allra þingmanna, dómstóla, ráðuneyta og fjölmiðla, þá var af hálfu lögreglu sendir tveir lögreglumenn í þeim tilgangi að komast inn í íbúð undirritaðs þegar hann var ekki heima. Var farið fram á það við húsvörðinn að hann hleypti þeim (lögreglunni) inn í íbúðina. Húsvörðurinn neitaði að hleypa þeim inn ef þeir hefðu ekki skriflega húsleitarheimild. Með það fóru lögreglumennirnir.

Í framhaldi af því hafa mannleysurnar í stjórn lögreglunnar, sennilega undir stjórn Jóns H.B. Snorrasonar skjalafalsara, heykst á því að gera neitt í málinu (innrás á heimili undirritaðs) því ekki hefur verið haft samband við undirritaðan frá lögreglunni.

Það er erfitt að vera stjórnandi lögreglu, sem er samskiptakerfi ríkisins við þegna þess, ef stjórnendurnir eru lögbrjótar eins og fram hefur komið í þeim kærum, sem lagðar hafa verið fram af undirrituðum, gegn mönnum í æðri stöðum samfélagsins. Því er brugðið á það ráð innan lögbrjóta lögreglunnar að hunsa allar aðgerðir er varða kærur á hendur æðri mönnum stjórnsýslunnar í von um að yfirboðarnir virði það við þá og haldi hlífðarskyldi yfir þeim eins og gerst hefur innan lögreglunnar varðandi kærur undirritaðs.

Kærur vegna lögbrota þeirra sem taldir eru vera ofar í metorðastiganum eru svæfð af undirsátunum (stjórnendum lögreglunnar) í von um að fá umbun eins og augljóst hefur orðið hvað varðar þær kærur undirritaðs er komið hefur verið í hendur lögreglunnar.

Stjórnendur lögreglunnar hugðust komast inn í íbúð undirritaðs til þess að leita að gögnum til að kæra hann eða koma fyrir sönnunargögnum um lögbrot ef ekkert fyndist. Hugsanlegt er að lögreglan hafi verið send til að finna og eyðileggja þau skriflegu sönnunargögn í málum sem kærð hafa verið til lögreglu en lögreglan hunsað rannsókn á. Eftir upplýsingum er fengust hjá lögreglu, þegar spurst var fyrir um gang rannsókna, þá voru fyrirmælin um aðgerðarleysi frá Jóni H. B. Snorrasyni og Katrínu.

Það eru alþekkt fyrirbæri erlendis, frá ríkjum þar sem siðblindir aðilar hafa komist til starfa hjá lögreglu, að planta sakargögnum í vistarverum fólks sem þeir (lögreglan) finna svo við ólöglega innrás. Ef þessi framgangsmáti, (að planta sönnunargögnum í íbúðinni) var ætlun lögreglu við tilraunina til að komast inn í íbúð undirritaðs þá mistókst hún því ekkert hefur komið fram á myndbands-upptökubúnaði um að þeir hafi komist inn.

Kærur þær sem lagðar hafa verið fram hjá lögreglu af undirrituðum en verið hunsað að rannsaka þær af hálfu lögreglunnar er vegna þess hve sannanirnar eru sterkar um þau lögbrot sem framin hafa verið. Sannanir um glæpi sem viðgangast í skjóli lögreglunnar. Vitað er að rannsóknin ylli slíkri niðurlægingu á stjórnkerfinu auk lögreglunnar. Sú vitneskja innan stjórnenda lögreglunnar hefur leitt til þess að þeir hafa valið að hunsa allar aðgerðir í von um að fólk yrði þreytt á aðgerðarleysi þeirra og hætti aðgerðum.

Þrátt fyrir ákvæði laga um málshöfðanir vegna meiðandi ummæla um starfshætti opinberra starfsmanna (svokölluð meiðyrðamál) , sem þarna er um að ræða, (ákvæði hvað varðar ósönn ummæli og ósannar ásakanir,) þá hefur framkoma þeirra (lögreglunnar) sýnt hve aumkunarverðir stjórnendur lögreglu eru.

Refsivaldið (lögreglan) hefur ekki þorað að ákæra undirritaðan fyrir ósæmileg ummæli um opinbera starfsmenn né rangar ásakanir (sakargiftir) á hendur þeim vegna þess að þeir hafa lesið gögnin og komist að því að útilokað sé að hrekja þær sannanir sem lagðar hafa verið fram um alvarleg lögbrot af hálfu þeirra sem eru í æðri stöðum samfélagsins (dómarar o.fl.).

Þær mannleysur sem eru við stjórnvölin vita það að verði litlafingri lyft til að höfða meiðyrðamál fyrir þær ásakanir og ummæli sem birt hafa verið um nafngreinda aðila þá yrði opnað fyrir flóðgátt upplýsinga um skipulagða glæpastarfsemi innan stjórnkerfis í landinu. Það eru margir aðrir en undirritaður sem orðið hafa fyrir skipulögðum lögbrotum af hálfu manna og kvenna í æðri stöðum samfélagsins og þar með taldir lögregla og dómarar.

Mannleysur og dáðlausir stjórnendur lögreglunnar eru ráðþrota og því gera þeir tilraunir til innbrota í húsnæði þeirra sem angra þá.

Til hvers þurfti lögreglan að komast inn í íbúð undirritaðs án heimildar og viðveru húsráðanda?

Það er augljóst að tilgangurinn með innrás lögreglunnar í íbúð undirritaðs var að planta sönnunargögnum um ólöglega starfsemi til að klekkja á undirrituðum. Þeir ætluðu síðan að ryðjast inn og ganga beint að plöntuðu gögnunum til að hafa eitthvað til að kæra út af.

Þegar glæpsamlegt athæfi innan lögreglunnar er komið á þetta hættulega stig er kominn tími til að hreinsa út glæpalýðinn sem stjórnar þar á bæ.

Eftir fimmtán ára samstarf með lögreglunni er undirritaður óhræddur við hina almennu lögreglumenn en grunar yfirmenn þeirra um græsku eins og raun ber vitni.

Framferði lögreglunnar var kært til Dómsmálaráðuneytisins og krafist svara um hver tilgangur lögreglunar hafi verið með tilraun til innbrots í húsnæði undirritaðs.

Ekki hefur borist svar frá ráðuneytinu við fyrirspurn undirritaðs innan tíu daga frests sem gefinn var til að svara og ítrekana tvívegis. Sennileg ástæða er að dregist hafi að svara fyrirspurn sú að með svari yrðu þeir að viðurkenna að um lögbrot af hálfu lögreglunnar hafi verið að ræða. Staða stjórnvalda (framkvæmdavalds) eftir viðurkenningu á lögbroti lögreglunnar myndi setja stjórnvöld í slík vandræði að grípa þyrfti til meiriháttar aðgerða í von um að vinna aftur traust almennings.

Til þess að lögbrjótar innan lögreglunnar vakni til raunveruleikans en svífi ekki í sæluvímu aðgerðarleysis þá verður staðið við það sem fram kemur í grein undirritaðs frá 13. nóvember 2017 ef ekki verði hafin rannsókn á hinum kærðu lögbrotum (glæpum).

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu er velkominn í heimsókn til undirritaðs í kaffi og jólakökur.

Reykjavík 11. desember 2017

Kristján S. Guðmundsson Árskógum 6

109 Reykjavík

Hin íslenska MAFÍA

Samtökin sem kölluð hafa verið MAFÍAN eða Cosa Nostra í Bandaríkjum Norður Ameríku eiga eitt sameiginlegt með Dómarafélagi Íslands.

Þessi samtök (bæði íslensk og amerísk) haf sett sér sínar eigin siðareglur. Íslenskir Mafíósa- DÓMARAR hafa valið sér að setja sér sjálfir starfsreglur (siðareglur).

Þrátt fyrir skýr ákvæði laga á Íslandi um að dómarar skuli í störfum sínum aðeins fara að gildandi lögum landsins við uppkvaðningu dóma hafa þeir marg oft notast við fölsuð gögn sem notuð hafa verið til stuðnings utanlaga-dómum þeirra. Dómum sem byggðir hafa verið á skjölum sem hafa verið útbúin í þeim tilgani að fá niðurstöðu dóms sem ekki er byggður á staðreyndum eða sannleikanum.

Vegna þess hve íslenskt samfélag er siðspillt og spilling mikil meðal æðstu stjórnenda landsins hefur verið útilokað fyrir einstaklinga að ná fram rétti sínum gagnvart hinum spilltu og siðblindu dómurum í íslensku réttarkerfi.

Lögmenn neita fólki um aðstoð við málarekstur fyrir dómi ef málið snýst gegn siðspilltum dómurum. Ástæða neitunar lögmanna er sú að þeir óttast hefndir af hálfu dómara gegn sér. Lögmenn hafa lýst því yfir að þeir geti hætt sem lögmenn ef þeir taki að sér mál vegna lögbrota dómara. Undirritaður hefur reynt að fá leiðréttingu dóma sem snúist hafa um það að dómarar hafa notast við skjöl sem augljóst er að hafa verið fölsuð og fyrir hendi eru skriflegar yfirlýsingar falsaranna eftir dómsuppkvaðningu að umrædd skjöl (fölsuðu skjölin) séu ekki samkvæmt sannleikanum.

Hið siðblinda íslenska réttarkerfi hefur ekki heimilað endurupptöku slíkra dóms-morða vegna þess hve niðurlægjandi það yrði fyrir réttarkerfið.

Hinir íslensku Mafíósar (íslenskir dómarar) hafa samkvæmt fréttum sett sér sínar eigin siðareglur því þeir vilja ekki fara eftir gildandi lögum sem sett eru af löggjafarsamkundunni. Mafíósarnir á Íslandi (íslenskir dómarar) telja sig vita betur eftir hverju þeir eigi að fara en þjóðkjörnir fulltrúar á Alþingi.

Framkoma dómara innan sinna samtaka með samþykkt á eigin siðareglum, sem þeir hyggjast fara eftir, sýnir þá fyrirlitningu sem viðgengst hjá þeim á íslensku þjóðfélagi. Þessir þjónar hins íslenska samfélags (dómarar) eru verstu glæpamenn sem nokkuð samfélag getur haft í þjónustu sinni.

Í þeirri frétt sem birst hefur um þetta vandræða mál dómara kemur fram að þeir aðilar í fortíðinni sem orðið hafa fyrir siðblindu dómara og valdníðslu þessara Mafíósa á síðustu áratugum geti ekki vonast til þess að fá leiðréttingu á þeim misgjörðum (siðblindu og valdníðslu dómara) sem framin voru fyrir umrædda samþykkt á siðareglum dómara. Með þessari yfirlýsingu er meiningin að þeir glæpir er dómarar hafa framið með utanlagadómum sínum á umliðnum árum séu fyrndir og fáist ekki leiðréttir.

Þessar fréttir af gjörðum dómara er sönnun þess að störf þeirra á undanförnum áratugum hafa verið að stórum hluta uppkvaðningar dóma sem hafa verið fyrir utan lög og rétt þegnanna eða öðru nafni glæpir framdir af dómurum. Glæpir valdamanna í þjóðfélagi hafa verið afgreiddir á umliðnum öldum með því að almenningur tekur lögin í sínar hendur og refsar glæpamönnunum.

Kærur undirritaðs á hendur nafngreindum Mafíósum dómarastéttarinnar fyrnast ekki við nýjar siðferðisreglur þeirra heldur færist refsirétturinn í hendur undirritaðs.

Reykjavík 6. desember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík

Lögbrot dómara.

Fram hefur komið, við uppþot út af bók J.S.G. fyrrum Hæstaréttardómara, að dómarar telja sig „ósnertanlega“. Dómarar telja að þeir geti hagað dómsorðum sínum við uppkvaðningu dóma eins og þeim sýnist óháð gildandi lögum í landinu.

Dómarar hafa hunsað gildandi lög í landinu þegar það hentar þeim persónulega til að hefna sín á málsaðilum.

Augljós lögbrot við uppkvaðningu dóma fást ekki leiðrétt því Glæpamannadómstóllin sem kallaður er Hæstiréttur hefur verið skipaður dóms-morðingjum sbr. dómur Hæstaréttar nr. 15/1991.

Hafa verið gerðar ítrekaðar tilraunir til að fá leiðréttingu á dómsmorði Hæstaréttardómaranna:

Péturs Hafstein fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Guðrúnar Erlendsdóttur fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Guðmundar Jónssonar fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Hinir siðblindu dómsmorðingjar Hæstaréttar fóru leið dómsmorðs við afgreiðslu á dómsmáli sem hófst við ólöglega álagningu á virðisaukaskatti án tilefnis þar sem undirritaður átti að vera greiðandi.

Frá Tollstjóraembættinu fór málið til Borgarfógeta sem krafa um fjárnám með falsaðri framsetningu Jóns H.B. Snorrasonar þáverandi lögmanns hjá Rannsóknarlögreglu ríkisins en tengdasonur tollstjórans.

Þegar fulltrúa Bæjarfógetans var gerð grein fyrir stöðu mála, með framlagningu sönnunargagna um hið meinta misferli tollstjóraembættisins, eftir að fjárnámsaðgerð var hafin, ráðlagði hann (fulltrúi Borgarfógeta) að áfrýja málinu til Hæstaréttar því samkvæmt þeim gögnum er honum voru sýnd sagði hann að ljóst væri að fjárnámið ætti ekki neinn tilverurétt. Hann gat þess einnig að rétt værri að fá lögmanna til að reka málið og ekki gæti hlotist neinn kostnaður við það.

Málinu var þegar í stað áfrýjað með aðstoð lögmanns. Þrívegis kom fram neitun Hæstaréttar á að taka málið fyrir. Við kröfu undirritaðs um fjórðu tilraun hunskuðust dómararnir til að taka málið fyrir.

Fram kom við meðferð lögmanns undirritaðs á málinu að áritun Jóns H.B. Snorrasonar á skjal það sem afhent var fógeta vegna kröfu um fjárnámið var fölsuð. Þar með var komið upp vandamál Hæstaréttar sem náði út fyrir fjárnámið sem slíkt þar sem um var að ræða skjalafals við málarekstur Tollstjóraembættisins.

Vafðist það fyrir Hæstaréttardóms-morðingjunum að klóra sig út úr málinu án þess að þurfa að taka á skjalafölsuninni.

Lausnarorð hinna þriggja dómsmorðingja Hæstaréttar varð kynlíf Jóns H.B. Snorrasonar. Úrskurður dómsmorðingjanna varð að fjárnámið hafi verið ólöglegt á grundvelli tengsla Jóns H.B. Snorrasonar við tollstjórann sem tengdasonur. Ekki minnst á ólöglega álagningu skatts og þar með ólöglegt fjárnám. Í dómsorðum felst það að álgning virðisaukaskattsins hafi verið lögleg aðgerð og þar með fjárnámið.

Úrskurður dómsmorðingja Hæstaréttar var ekki að skattaálagningin og fjárnámið hafi verið ólöglegt eins og krafa stefnanda var. Dómararnir fóru leið glæpamanna og blönduðu kynlífi Jóns H.B. Snorrasonar inn í málið og gáfu tollstjóra með því heimild til frekari innheimtu, á ólöglega álögðum skatti, með því að setja nýjan mann í innheimtustarfið. Með þessu dómsmorði komu þeir (Hæstaréttardómararnir) í veg fyrir að Jón H.B. Snorrason yrði sviptur lögmannsréttindum vegna fölsunar á framlögðu skjali hjá embætti Borgarfógeta.

Þrátt fyrir greinaskrif undirritaðs undanfarin ár vegna dómsmorða þessara aðila hafa hinir ákærðu ekki þorað að stefna undirrituðum fyrir meiðyrði vegna þess hvað augljóst „dómsmorðið“ er.

Fjöldi tilvika „dómsmorða“ í íslensku réttarkerfi eru ótalmörg og sýna það að allir íslenskir ríkisborgarar eru ekki jafnir fyrir gildandi lögum þegar glæpamenn veljast í stöður dómara,

Dómsniðurstaða í því máli sem hér um ræðir er ljós meðalgreindum manni en virðist sýna svo ekki verði um villst að umræddir dómarar hafa verið langt undir meðalgreind Íslendinga.

Eitt af því furðulega við upphlaup sem orðið hefur vegna umræddrar bókar eru þær upplýsingar sem lesa má út úr svörum frá dómurum að þeir séu ósnertanlegir og enginn hafi heimild til að gagnrýna dóma þeirra þótt um utanlagadóma sé að ræða.

Kærur á hendur dómurum fyrir augljós lagabrot fást ekki rannsökuð af lögreglu þar sem lögbrjótar eru einnig innan lögreglunnar sbr. Jón H.B. Snorrason.

Þær fimm kærur undirritaðs til lögreglu vegna dómsmorða í hinu íslenska réttarkerfi hafa ekki fengist rannsökuð. Rannsókn þessara mála hefði leitt í ljós að það eru ekki gildandi lög í landinu sem höfð eru að leiðarljósi við uppkvaðningu dóma heldur glæpsamlegt eðli dóms-morðingjanna sem kærðir hafa verið.

Hinir kærðu dómsmorðingjar (7 talsins í fimm málum) hafa ekki þorað að stefna undirrituðum fyrir meiðyrði vegna þess að með slíkum aðgerðum yrði flett ofan af þeirri skipulögðu glæpastarfsemi sem viðgengst í íslensku réttarkerfi.

Siðblinda í íslensku samfélagi kristallast í því að sumir hinna ákærðu dómsmorðingja lifa nú sældarlífi á hæstu eftirlaunum í íslensku samfélagi þrátt fyrir dómsmorð.

Reykjavík 27. nóvember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík