Íslenskir málsóðar

Á hátíðarstundu kemur fram yfirborðsvilji ráðamanna þjóðarinnar um að vernda beri íslenska tungu.

Í reynd er þetta aðeins yfirborðsmennska án nokkurs vilja í raun af þeirra hálfu.

Á árunum 1930 til 1960 var gert stórátak af hálfu ráðamanna og íslenskufræðinga í að hreinsa málið af erlendum málslettum sem höfðu náð fótfestu í málinu. Varð mjög góður árangur af þeirri herferð. Síðan hefur hallað undan fæti með íslenskt mál og er svo komið að íslenskan er orðin líkt og sorphaugur orða með afbakaða merkingu svo málið er illskiljanlegt.

Til skammar fyrir íslensk stjórnvöld gagnvart íslenskunni má nefna þann subbuskap sem hefur viðgengist síðustu þrjátíu árin með það að leyfa margs konar erlendar nafngiftir á íslensk fyrirtæki sem blasir orðið víða við. Er þetta slík niðurlæging fyrir íslensk stjórnvöld að ljóst er að þau (stjórnvöld) stefna að því að leggja niður íslensku sem sjálfstætt tungumál með heimskulegri stefnu sinni sem kallast fjölþjóða menningarheimur.

Rétt þykir að benda á vondan löst sem rekja má til íslenskra menntamanna, þ.e. þeirra er starfa við fjölmiðla og kallaðir fréttamenn. Það þykir undrun sæta hve fréttamenn eru lélegir í íslensku máli. Sem dæmi um fáránleikan í málfari fréttamanna má nefna dæmi sem heyrst og sést hafa í fjölmiðlum: Öll eftirfarandi orð og orðasambönd eru fengin úr fjölmiðlum (prentuðum sem munnlegum (ljósvakamiðlum)):

svívirðilega sterkur

geðveikt gaman

brjálæðislega skemmtilegt

hrikalega vel

þetta var geðveikt -- þegar átt er við eitthvað sérstakt eða gott.

ógeðslega gaman

forða slysi (slys má ekki fara forgörðum, það þarf að bjarga slysinu)

margfalt minna – (mjög undarleg merking)

Að ógleymdum slettum úr erlendum málum sem oft heyrast:

got talent

fokus

poppúlismi

meika

rotera

koverum

eyga

komment

elitunni

infiltrasjon

kæjanum

ömurðinni

leigari

Er þetta aðeins hluti af því bulli er fréttamenn láta frá sér fara sem íslenskt mál í fjölmiðlum og má bæta við orðinu „prósentustig“ sem er eitt bullið.

Ekki er ástæða til að gleyma hinu erlenda HIK-orða bulli sem náð hefur fótfestu í íslensku máli eins og sko, já þú veist, ég meina, hm, heyrðu, skiluru o.fl.

Eins og sést á þessum orðalista kemur skýrt fram að mikil brenglun hefur orðið á merkingu orða og orðasambanda þegar neikvætt orð eins og geðveiki verður að jákvæðri merkingu í sambandinu „geðveikt gaman“ þar sem merking orðsins geðveiki hefur alla tíð verið neikvæð þar til þetta bull kom í málið. Sama má segja um önnur neikvæð orð sem notuð eru núna sem jákvæða merkingu.

Því má bæta hér við að þetta hefur verið rætt við íslenskufræðinga en einn þeirra svaraði undirrituðum að þetta væri aðeins þróun málsins og ástæðulaust að reyna að breyta því.

Ástæða er til að minnast á furðu framsetningu íslenskra veðurfræðinga. Ekki er lengur talað um veðurútlit eða veðurhorfur heldur er allt slíki sagt vera í kortunum . Þetta segir mér að íslenskir veðurfræðingar séu óþarfir þetta er allt í kortunum og við höfum aðgang að þeim og því eru þeir (veðurfræðingarnir) aðeins skraut á sjónvarpsskjánum.

Nú er aðeins um tvennt að velja fyrir ráðamenn þjóðarinnar. Að ráðast í meiri og betri notkun og kennslu í íslensku með hreinsun málsins eftir því sem hægt er, eða viðurkenna aumingjaskapinn og gera íslensku að frjálsu vali nemenda í skólum og viðurkenna yfirburði enskunnar sem fyrsta mál.

Hægt er að skrifa langt mál um fjölþjóðamenningarvitana sem stjórna landinu af mestu lágkúru sem gengið hefur yfir síðan lýðveldið var stofnað.

Af framanrituðu og svokallaðri þróun málsins má ætla að skýringar sem gefnar hafa verið á forn-íslenskum ritum af fræðimönnum séu mjög vafasamar ef ekki ósannar ef taka á tillit til hinna neikvæðu orðasambanda í nútíma íslensku sem eðlilegri þróun málsins.

Reykjavík 8. júlí 2019

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Hringtorg og hringavitleysa.

Athyglisverð grein birtist í Fréttablaðinu fyrir skömmu þar sem einn umferðaspekingurinn hvatti til þess að af hálfu Alþingis yrði hraðað afgreiðslu á samþykkt að breyta ákvæðum laga um akstur í hringtorgum á Íslandi til þess að þóknast skynsemisskorti sem hrjáir lagaspekinga meginlands Evrópu. Þessi umferðarspekingur viðurkennir í umræddri grein að ákvæði laga um akstur í hringtorgum sem eru í gildi á meginlandi Evrópu séu utan við alla skynsemi en gildandi ákvæði íslenskra laga séu skynsöm hvað varða hringtorg. Samt skuli breyta reglum til að koma í veg fyrir umferðaóhöpp af völdum erlendra ferðamanna í umferðinni á Íslandi.

Það er eins með þetta bull í lagasetningu frá nágrönnum okkar í Evrópu og við höfum orðið að horfa upp á og beygja okkur fyrir ofurvaldinu ytra. Má þar nefna bann við að unglingar vinni, járnbrautir, orkupakkana og fleiri slík valdníðslu fyrirmæli sem komið hafa frá Evrópulöndum.

Er kominn tími til þess að við lagasetningu á Íslandi verði skynsemin látin ráða en ekki valdhrokinn erlendis frá eins og við höfum orðið að horfa upp á með getulausar strengjabrúður í sölum Alþingis. Löngu tímabært er að lög sem sett eru á Íslandi séu þannig úr garði gerð að hægt sé að fara eftir þeim en ekki þörf á margra ára baráttu þegnanna fyrir dómstólum um það hvernig túlka beri lögin.

Reykjavík 17. júní 2019

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Íslensk hræsni

Hræsni stjórnvalda á Íslandi kemur skýrt fram þegar borið er saman viðbrögð ráðamanna ríkisins við dýraníði er framið var þegar sporður var skorinn af hákarli og honum sleppt og ábendingu er birt var á bloggi mbl.is 13 júlí 2018 um laxveiði.

Í umræddri grein er birt var á blogginu hinn 13. 2018 var bent á það dýraníð er viðgengst í laxveiði á stöng (krókaveiðarfæri) og þegar fiskinum hefur verið landað er krókurinn slitinn úr kjafti fisksins, sennilega mældur og vigtaður, og síðan sleppt.

Undirritaður hefur ekki getað fengið upplýsingar um heilsufarsástand fiskanna eftir þessa meðferð áður en þeim (löxunum) er sleppt. Gera má ráð fyrir alvarlegum áverkum í kjafti fiskanna og jafnvelt aftur í tálknin þegar öngullinn (krókurinn) er slitinn úr kjafti fisksins.

Er það verðugt verkefni fyrir MAT‘IS eða aðra sem eiga að hafa eftirlit með dýraníði að upplýsa þegna landsins um það hvort þessi meðferð á laxfiskum, sem hér er getið um, samrýmist lögum um illa meðferð á lifandi dýrum.

Fljótt á litið virðist sem veiðar á laxfiski til sleppingar og misþyrming á hákarlinum sem minnst er á vera hvoru tveggja dýraníð. Framkoma umræddra sjómanna gagnvart hákarlinum er jafn alvarlegt dýraníð og framkoma hinna ríku þegna landsins sem hafa efni á laxveiðum til sleppinga

Grein undirritaðs á mbl.is hinn 13. júlí 2018 var ábending til stjórnvalda um það dýraníð sem viðgengst á Íslandi.

Reykjavík 16. júní 2019.

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Þriðji orkupakki og Alþingi.

Fram er komið það sem bent var á fyrir um 25 árum þegar samið var um samstarf við Evrópuþjóðir um viðskipti og nánari samskipti á öðrum sviðum að um hreint valdaafsal væri að ræða. Sjálfstæði landsins Íslands yrði að engu haft og Íslendingar yrðu að samþykkja allt laga og reglugerðar bull sem kæmi frá öðrum Evrópulöndum.

Á undanförnum árum hefur margt lagabullið sem komið hefur frá Evrópulöndum verið samþykkt af Alþingi af því að það var skylda samkvæmt samningnum að samþykkja það.

Starf Alþingis Íslendinga er orðið að tilgangslausri og einskisverðri afgreiðslustöð fyrir ákvarðanir um velferð annarra ríkja Evrópu óháð því hvort um sé að ræða hagsmuni Íslendinga.

Hótanir sem fram hafa komið í orðum fyrrverandi formanns EFTA-dómstólsins um að ef Íslendingar samþykki ekki ORKUPAKKA nr. þrjú þá muni þeir hafa verra af. Er þar kominn valdhroki sem hefur verið ríkjandi í sumu löndum Evrópu um aldir.

Á Íslandi eru auðlyndir sem valdamenn annarra Evrópuríkja sækjast eftir að komast yfir og munu gera það ef glámskyggnu Þingmenn Alþingis vakna ekki til lífsins og verja hag landsins.

Fram kom í máli Svisslendingsins sem sat í forsæti EFTA dómstólsins að Íslendingar hefðu haft tækifæri til að koma fram með mótbárur við orkupakkann fyrr en nú væri það orðið of seint. Þessi ummæli hans eru yfirlýsing um að flestir þeirra sem sitja á Alþingi séu ekki starfinu vaxnir. Þeir hugsi aðeins um að halda í stólinn og vera áskrifendur að launum sínum.

Hvað verður um sjálfstæði Íslendinga í lagasetningu þegar fyrirskipanir í ORKUpakka fjögur og ORKUpakka fimm verða sendar til Íslands frá meginlandi Evrópu þar sem ráðstöfunarrétturinn yfir raforkuframleiðslu á Íslandi verðu fluttur í klær þeirra sem ráða á meginlandinu.

Við áframhaldandi ofríki Evrópusinna verður hækkun orkuverðs á Íslandi rúmlega 100% frá því sem nú er ef ekki verður lokað fyrir frekari afskipti hinna valdhrokafullu Evrópusinna.

Spyrja má hvort kominn sé tími til að leggja Alþingi niður þar sem þeirra störf virðast snúast eingöngu um að samþykkja það sem þegar hefur verið ákveðið af öðrum Evrópuríkjum. Heyrst hefur að léleg vinnubrögð þeirra sem sitja á Alþingi séu slík að um sé að ræða uppsafnaða lagabálka frá þeim sem ráða í Evrópu og Íslendingum sé gert samkvæmt fyrirskipunum að samþykkja möglunarlaust það sem kemur frá ráðamönnum í öðrum Evrópuríkjum.

Þegar búið verður að ræna orku Íslendinga af ráðandi öflum annarra Evrópuríkja verður ráðist á aðrar auðlindir landsins s.s. fiskimiðin o.fl.

Ef einhver manndómur er í Alþingismönnum þá eiga þeir ekki að samþykkja orkupakka þrjú án þess að fyrir liggi samþykki þjóðarinnar (samþykki 67% Íslendinga) eftir allsherjar atkvæðagreiðslu.

Alþingismenn sýnið þjóðinni að það sé lýðræði á Íslandi en ekki flokka/fulltrúa einræði.

Reykjavík 9. maí 2019

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Orkupakki þrjú og Alþingi.

Tilskipunin frá meginlandi Evrópu um svokallaðan orkupakka hefur farið illa í alþingismenn svo og alla landsmenn búsetta á Íslandi.

Alþingismenn njóta lítillar virðingar/hilli á meðal landsmanna vegna misgjörða sinna á liðnum árum og er nú komið tækifæri fyrir þingmenn að bæta úr því.

Þingmenn eiga að ganga frá lagasetningu varðandi orkupakkann þar sem skýrt ákvæði er í lagatextanum um:

1. Að Landsvirkjun og tengdar orkustöðvar ásamt dreifikerfi raforku á Íslandi sé eign þjóðarinnar sem ekki megi selja nema að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu þar sem 67% atkvæðisbærra Íslendinga samþykkti söluna (ekki bara greiddra atkvæða heldur 67% þeirra sem hafa kosningarétt á Íslandi). Bönnuð verði sala á Landsvirkjun og tengdri starfsemi svo og að skipta fyrirtækinu Landsvirkjun upp í smærri einingar til að villa um fyrir fólki í sambandi við sölu smærri eininga út úr Landsvirkjun til einkaaðila.

2. Sæstrengur til flutnings á raforku til eða frá landinu verði ekki heimilaður án þjóðaratkvæðisgreiðslu með sömu niðurstöðu (67%) og í lið 1 ef slík kapaltenging og flutningur raforku leiddi til hækkunar á raforkuverði á Íslandi.

3. Ef seinna meir kæmu fram hugmyndir um breytingu á lögum um þetta málefni þ.e. þjóðareign Landsvirkjunar og tengdum þáttum svo og ákvæði um sæstreng til raforkuflutnings, sem samþykkt yrði af Alþingi sbr. lið 1 og 2, þyrfti að leggja slíkt undir þjóðaratkvæðagreiðslu þar sem samþykki 67% atkvæðisbærra Íslendinga þyrfti til þess að breyting yrði gerð.

Með samþykkt laga um þetta málefni, ORKUPAKKA 3, eins og lagt er til með þessu erindi væri vísbending um að þingmenn virtu ákvæði stjórnarskrárinnar um að Ísland sé lýðveldi en ekki fulltrúaeinræði sem hunsaði vilja fólksins.

Reykjavík 12. apríl 2019

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Skattaþjófnaður ríkisvaldsins.

Í gegnum mörg ár hefur skattaálagning á flutningatæki (bifreiðar og fl.) verið langt umfram það sem eðlilegt hefur verið talið.

Af hálfu ráðamanna þjóðarinnar (ríkisstjórnar og Alþingismanna) hefur því verið haldið fram að þessar skatttekjur væru ætlaðar til greiðslu kostnaðar við umferðarmannvirki (vegi, brýr, umferðaröryggi o.fl.). Reynslan hefur verið sú að aðeins lítill hluti af skatttekjum af umferðartækjum hefur verið notað til þess sem logið var til af ráðamönnum þjóðarinnar.

Stór hluti af þessum skatttekjum af flutningatækjum hefur verið notaður til að hækka laun og fríðindagreiðslur þingmanna og annarra í svokölluðum æðstustörfum landsmanna.

Nú eru vitringar ríkisvaldsins farnir að sjá að framundan er skerðing á tekjum ríkisins við minnkandi innflutningi á eldsneyti og og öðru er þarf til notkunar á brennslu- og sprengivélum farartækja. Þar með sé komið upp vandamál við að halda uppi ofurlaunum þingmanna o.fl.

Stjórnvöld telja að nauðsynlegt sé að bregðast við þessu með því að leggja á svokölluð vegagjöld, eða skatt fyrir akstur á ákveðnum vegum þar sem umferðin er mest eða í Reykjavík og nágrenni.

Það sem einkennt hefur ósannindavaðal stjórnenda landsins og þar með þingmanna er varðar skattamál er vandfundið hjá þjóðum sem telja sig vera lýðræðisríki.

Með tilkomu hugmyndar um svokallaðan söluskatt fyrir nokkrum áratugum var því logið að þegnunum að með tilkomu söluskatts (neysluskatts) þá yrði tekjuskattur afnuminn. Talið var að tekjuskatturinn bitnað harðast á þeim sem væru launþegar en þeir sem gætu stolið undan skatti eins og hvers konar atvinnurekendur eða sjálfstæðir rekstraraðilar kæmust undan því að greiða tekjuskatt eins og þeim bæri. Neysluskatturinn ætti því að ná til þeirra sem stælu undan skatti.

Var talið nóg að neysluskatturinn yrði 4% til að jafna út tekjuskattinn. Reynslan hefur orðið önnur af skattaþjófnaði ríkisvaldsins. Skattaprósentan hefur verið aukin í 25,5% og engin lækkun á tekjuskatti þegnanna sem greiða skatta. Sömu aðilar sem ekki greiddu skatta fyrir tilkomu söluskattsins, sem seinna varð virðisaukaskattur, greiða ekki tekjuskatt frekar en áður.

Skattaþjófnaður ríkisvaldsins komst í hæstu hæðir þegar stjórnvöld stálu af eldri borgurum lögboðnum grunnlífeyrir sem komið var á með nýjum skatti 1946 og átti að gilda fyrir þá sem náð höfðu 67 ára aldri. Þessu var stolið af þegnunum með einu pennastriki í kringum árið 1990.

Er kominn tími fyrir Íslendinga að taka sér Frakka sem fyrirmynd og hefja mótmælagöngur, og jafnvel frekari aðgerðir, gegn nýjum sköttum og krefja stjórnvöld um skilvirkari vinnubrögð.

Fækka á þingmönnum niður í 21og skera niður tilgangslaust hjálparlið Alþingis samkvæmt því.

Þörf er á breytingu á vinnubrögðum Alþingis í þá veru að störf Alþingis miðist við setningu laga en þingmönnum bannað einkaskítkast í samstarfsaðila á þinginu úr ræðustól þingsins. Þingmönnum verði bannað að minnast á, í ræðustól þingsins, hvað þessi og hinn þingmaðurinn hafi sagt áður og ræður þeirra skuli einungis miðast við það málefni (lög) sem eru til umræðu á þingfundinum og hvernig orðalag laganna skuli vera að þeirra mati.

Þingmönnum verði heimilað einkaskítkast á Klausturbar eða öðrum ámóta samkomustöðum. Loka eigi fyrir sjónvarpsútsendingar frá þingfundum þar sem þingfundir eru ekki framboðsfundir sitjandi þingmanna. Koma þarf á skildu þingmanna til setu á fundum þingsins en þeir eigi ekki að vera á fyllirí á meðan þingfundur stendur yfir fyrir utan það að þingmenn eiga að vera lausir við hvers konar eiturlyfjaáhrif á meðan þeir eru í starfi.

Ef þingmenn sem ráðherrar geta ekki sinnt starfi sínu í þinginu (setu á þingfundum) eiga þingmenn ekki að vera ráðherrar. Ráðherrar utan þings væru skyldugir til að mæta á þingfundi til að svara skriflegum fyrirspurnum þingmanna.

Sú heimskulega starfsemi sem viðgengist hefur í sal Alþingis að 90% af bulli þingmanna hefur snúist um það sem ræðumaður hefur talið að pólitískir andstæðingar hans á þinginu hafi sagt áður varðandi eitthvað málefni. Þingfundum Alþingis má fækka um 85 til 90% ef óþarfa bull þingmanna yrði bannað og þeir sneru sér að því að koma saman þeim lögum sem þörf er á.

Með niðurskurði á þingmannabulli er hugsanlegt að lög sem samþykkt eru af Alþingi yrðu þess eðlis að hægt væri að fara eftir þeim en væru ekki hálfgerðar hengingarólar fyrir þegnana og þá sem þurfa að fara eftir þeim. Má þar minnast á þau lög og reglur sem þegar hefur komið í ljós að vandræði hafa orðið með framkvæmd á vegna skorts á skynsemi við samþykkt laganna og er þar helst að minnast á lög um náttúrvernd o.fl. lög.

Reykjavík 12. desember 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Hinir ósnertanlegu.

Á svokölluðum bannárum áfengis í sögu Bandaríkja Norður Ameríku var glæpaklíkan MAFÍA ráðandi afl í smygli á áfengi til Ameríku. Voru þeir kallaðir „Hinir ósnertanlegu“.

Á Íslandi hefur verið sambærileg glæpaklíka sem er ósnertanleg og er þar um að ræða safn dómara í íslensku réttarkerfi sem ekki fara að lögum í störfum sínum. Í grein Jóns Steinars Gunnlaugssonar fyrrverandi Hæstaréttardómara, sem birt var í Morgunblaðinu 26. nóvember 2018, kemur fram staðfesting á því er undirritaður hefur skrifað um í fjölda greina sem birtar hafa verið opinberlega og varðar ólöglegt athæfi af hálfu dómara í störfum sínum. Er þar um að ræða utanlagadóma er varðar mannréttindaþjófnað, mannorðsmorð og þjófnað.

Í greinum undirritaðs sem birtar hafa verið opinberlega hefur komið fram nafn og kennitala lögbrjótanna í stöðu dómara svo og málsnúmer í réttarkerfinu þar sem fram kemur skýrt hvers konar lögbrot hefur verið um að ræða af hálfu dómaranna. Allar ásakanir á hendur dómurunum eru studdar skriflegum gögnum um lögbrot þeirra. Kærur löglega fram settar? Lögregluskýrslur nr. 007-215-023922. 007-215-023957. 007-215-023963. 007-215-023973 og 007-215-023982. Frá byrjun apríl 2015.

Þrátt fyrir opinberlega birtingu ásakana á hendur dómurunum með birtingu nafna þeirra (m.a. sbr-- Guðrún Erlendsdóttir, kt. 030536-3209 // Pétur K. Hafstein, kt. 200349-4079 // Guðmundur Jónsson kt. 100225-3959—Guðmundur L. Jóhannesson // Eggert Óskarsson // Sigurður T Magnússon // Ásgeir Magnússon-) og kæruatriða hafa hinir ákærðu ekki þorað að stefna undirrituðum fyrir meiðyrði eða rangar sakagiftir. Ástæða þess að þeir (dómararnir) þora ekki að stefna undirrituðum er sú vitneskja þeirra að allar ásakanirnar eru réttar og þeir hafi engar málsbætur. Niðurstaða málaferla á hendur undirrituðum yrði til þess að þeir sem enn eru starfandi yrðu að segja af sér störfum sínum og hinir að búa við þá smán, er þeir yrðu fyrir, sem fylgja mundi niðurstöðum dóma.

Þessir íslensku MAFÍÓSAR (glæpamenn) er starfa eða starfað hafa í hinu svokallaða íslenska réttarkerfi (réttleysiskerfi) njóta skjóls framkvæmdavaldsins (lögreglu og Ríkissaksóknara) sem hafa árum saman hunsað rannsókn á kærum á hendur þessara glæpamanna hins íslenska réttleysis. Kærur sem lagðar hafa verið fram af undirrituðum. Mafíósakerfið nær því inn í hóp hinna löglærðu er skipa stjórnunarstörf embætta lögreglu og Ríkissaksóknara.

Virðingarlaus lögreglustjóri höfuðborgarsvæðisins skipaði undirmönnum sínum að fara heim til undirritaðs eftir birtingu einnar af greinum undirritaðs, en innrásin misheppnaðist. Gerðu þeir tilraun til að komast inn hjá undirrituðum á óheiðarlegan hátt en án árangurs svo vitað sé. Ekki fylgdi frásögn um komu þeirra hvort þeir hafi haft með sér lásasmið til að komast inn.

Samkvæmt svari frá Nefnd um eftirlit með störfum lögreglu finnst ekkert skráð um sneypuför lögreglunnar til heimilis undirritaðs sem sýnir hvers konar glæpastarfsemi framin er af lögreglunni þegar aðgerðirnar eru í þágu glæpastarfsemi stjórnenda lögreglunnar.

Í ljósi þess sem hér er ritað er komið fram hver ástæðan er fyrir hinum undarlegu störfum dómara er tengd eru vegna skipana á dómurum í Landsrétt. Vonska dómaraklíkunnar út af því að þeir fengu ekki að ráða hverjir voru skipaðir kemur skýrt fram í störfum þeirra.

Hinir ósnertanlegu glæpamenn er skipa margar stöður dómskerfisins komast upp með glæpastörf sín í skjóli þeirra, sem hafa sambærilega menntun og starfa hjá lögreglu og Ríkissaksóknara, og fengið hafa kærur undirritaðs í hendur til skoðunar en þeir hafa séð áhættuna. Áhættuna sem felst í því að ef rannsókn verði framkvæmd á kærumálunum þá myndi slík smán fylgja fyrir íslenskt stjórn- og réttarkerfi þegar niðurstöður rannsókna lægi fyrir. Af þeim sökum er af hálfu glæpamanna hins íslenska stjórnkerfis talið betra að sitja undir ásökunum frá undirrituðum og gera ekkert en þurfa að horfast í augu við niðurlæginguna sem rannsóknin myndi valda.

Sennilega fæst ekki fram rannsókn þessara mála fyrr en undirritaður hefur aflífað eitt eða fleiri meindýr kerfisins.

Í störfum dómara hefur komið margoft fram að þeir eru ekki sáttir við gildandi lög í landinu og kveða upp dóma sem ekki eru byggðir á öðru en sjúku andlegu hugarfóstri andlega vanheilla valdagráðugra manna/kvenna.

Það er orðið alvarlegt ástand í íslensku réttarfari þegar lögmenn telja sig ekki geta tekið að sér mál gegn dómurum. Lögmennirnir segja að hefnigirni dómara sé slík að þeim yrði ekki líft í íslensku réttarfari ef þeir tækju að sér mál gegn dómara fyrir augljós lögbrot eins og fram koma í umræddum kærum er lagðar hafa verið fram hjá lögreglu.

Verður fróðlegt að fylgjast með hvort umrædd ásökuð valdaklíka þorir að stefna undirrituðum fyrir þessi ummæli.

Reykjavík 10. desember 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Íslenskir fjölmiðlar

Fjölmiðlafólk á Íslandi virðist ekki vera til þess að koma sannleikanum á framfæri við fólk heldur virðist sem pólitískir einkahagsmunir fjölmiðlafólks séu hafðir í hávegum.

Þessir ósannsögulegu fjölmiðlaaðilar lágu ekki á pólitísku liði sínu þegar þeir reyndu að níða niður þann aðila sem tilnefndur hafði verið til setu í sæti dómara í Bandaríkjum Norður Ameríku.

Dögum saman hömruðu hinir óheiðarlegu íslensku fréttamenn á frásögn kvennmanns sem ákærði dómarann fyrir nauðgun. Voru hinir íslensku fréttamenn ekkert að skafa utan af þeirri frétt og reyndu sitt til að svipta manninn ærunni.

Þá var ekki reynt að finna sannleiksgildi fréttarinnar heldur var maðurinn dæmdur á ME TOO bull fréttamennsku.

Eftir grein á bloggi eftir Gunnar Rögnvaldsson (3. nóv. 2018) um að umrædd kona sem ákærði dómarann um nauðganir hafi skrifað bréf þar sem hún viðurkenndi að ásakanir um nauðgun af hálfu dómarans hafi verið skáldskapur. Þá hefur lítið komið fram í íslenskum fjölmiðlum um málið. Virðist sem æruleysi hins íslenska fjölmiðlafólks varðandi sannleika í fréttaflutningi vera ráðandi.

Væri það framför í íslenskri fréttamennsku ef fjallað yrði um sannleiksgildi fréttarinnar um nauðgun af hálfu dómarans og ef ákæran hafi verið fölsuð í pólitískum tilgangi gegn dómaranum. Væri það heiðarlegra að íslenskir fréttamenn kæmu með sannar fréttir af þessu máli sem öðrum og reyndu jafnframt að upplýsa hve mikið af ME TOO frásögnum eigi við rök að styðjast.

Þegar grannt er skoðað virðist umtalsvert af ME TOO frásögnum vera skáldskapur blandað ranghugmyndum ME TOO kvenna um staðreyndir.

Er hér með skorað á fjölmiðlafólk að koma fram með sannleikann varðandi umrædda nauðgunarákæru á hendur dómaranum í Ameríku.

Reykjavík 4. nóvember 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

VÍ TOO

Hin svokallaða ME TOO vitleysa sem hefur helriðið stórum hluta kvennkyns-aðila samfélagsins, sem telja sig hafa orðið fyrir kynferðislegu-áreiti/ofbeldi af hálfu karla, hefur flætt um samskipti mannfólks eins og svartidauði fyrr á öldum.

Hinar saklausu ME TOO konur sem ekki hafa séð neitt annað en það sem þær telja vera niðurlægjandi fyrir sig hafa skráð það sem þær telja vera sannleikann úr lífi sínu og varðar neikvæða framkomu karla að þeirra mati.

Ofbeldi er varðar kynlíf á aldrei rétt á sér hvort sem því er beitt af karli eða konu. ME TOO konur hafa gleymt að taka með í slúðursögum sínum það ofbeldi er konur haf sýnt af sér og komist hefur í fréttir.

Konur telja sér heimilt að daðra og dufla í skemmtanalífi sínu þegar þær eru að hæðast að karlmönnum. Sumum konum hefur orðið hált á þessu sbr. konuna sem fór upp í bíl með erlendum karlmanni, sem hún þekkti ekkert, og ók með honum til Hafnarfjarðar (samkvæmt fréttum) og ákærði manninn síðan fyrir nauðgun. Önnur saga er um konu sem ákærði fyrir nauðgun yfirmann í bandaríska hernum er var hér á landi. Maðurinn var sviptur embætti og æru en nokkru eftir lítillækkun hans viðurkenndi konan að ekki hafi verið um nauðgun að ræða.

Fleiri sögur af framferði kvenna eru til um aðgerðir kvenna og er nærtæk sagan af konunni sem hringdi í mann sem var þekktur fyrir greiðvikni og sinna ýmsum snúningum fyrir fólk. Konan hringdi í manninn og bað hann að kaupa fyrir sig sígarettur og koma með heim til sín.

Þegar maðurinn kom að heimili konunnar með sígaretturnar og hugðist afhenda þær og fá greiðslu fyrir innkaupin var honum boðið inn og hurðinni lokað. Konan var klædd slopp. Þegar maðurinn var kominn inn og átt von á greiðslunni svipti konan frá sér sloppnum og var nakin innan undir. Gerði konan allt sem henni hugnaðist til að fá manninn til kynmaka. Maðurinn var giftur góðri konu og hafði ekki áhuga á umræddri viðskiptakonu. Komst hann undan eftir smá þóf.

Þar sem til eru fjöldi áþekkra frásagna af framferði beiðandi kvenna er BULL ME TOO kvenna um kynferðislega áreitni af hálfu karla það sem kallað hefur verið stormur í vatnsglasi.

Konur hafa ekki fengist til að gefa upp tæmandi skýringar á því hvað þær kalla kynferðislega áreitni. Þessar beiðandi konur krefjast þess að fá aðgang að samtökum (félögum) sem eingöngu hefur verið fyrir karla því þær telja það mannréttindi sín að fá aðgang að slíkum félagasamtökum (klúbbum). Þær (þessar ME TOO konur) eru slíkar mannleysur að þær geta ekki stofnað eigin klúbba og verið þar án áreitis karla.

Þessar ME TOO konur halda áfram sínum ósanngjörnu árásum á karlmenn því þær fá ákveðna fullnægingu með því. Þær hafa orðið fyrir sársauka af hálfu karla sem ekki hafa tekið eftir þeim eins og þær vilja. Karlarnir hafa ekki tekið eftir nýju hárgreiðslunni, nýja varalitnum sem þær nota eða nýju fötunum sem þær klæðast. Slíkt framferði af hálfu karla er ófyrirgefanlegt að mati sumra kvenna. Sumar konur hafa með orðum kvartað undan eftirtektarleysi karlanna og verið móðgaðar út í þá.

Margar konur ætlast til þess að karlar veiti þeim meiri athygli og gera ýmislegt til að vekja áhuga karlanna á sér. Í sumum tilvikum haga konur sér á þennan hátt í von um að vekja afbrýðissemi annars karls eða þess karls sem þær hafa meiri áhuga á.

Slíkt framferði kvenna leiðir stundum af sér það sem konur kalla kynferðislega áreitni eftir dufl og daður þeirra sjálfra. En þar sem ME TOO er heilög kona þá gerir hún ekkert rangt af sér.

Ekki má gleyma hinni andlegu kúgun sumra kvenna. Sumar giftar konur beita hinni andlegu kúgun hjónabandsins og neita eiginmanninum um kynmök því þær hafa ekki fengið allar sínar kröfur fram. Slíkt framferði hefur oft leitt til þess að karlar leita á önnur mið eftir kynlífi er í mörgum tilvikum leiðir af sér sundrun heimila.

Hér með er skorað á ME TOO konur að birta opinberlega allt sem þær telja vera kynferðislega áreitni í sinn garð af hálfu karla því fyrr verður ekki hægt að átta sig á því hvað það er sem ME TOO konur eru að kvarta yfir. Upplýsa allt um gjörðir og orð sem þær telja kynferðislega áreitni. Á meðan allt er óljóst á hverju kvartanir sumra kvenna byggjast og kallað er kynferðisleg áreitni verður engin breyting.

Því má spyrja:

Er það kynferðisleg áreitni þegar ógift kona í lok vinnustaðasamkomu falast eftir fari með giftum karli heim til sín sem er í leiðinni fyrir karlinn. Fyrir utan heimili hennar slengir hún rennblautum kossi á karlinn með tilheyrandi eggjandi aðgerðum sem ekki er svarað og þá farið án frekari aðgerða. Eftir að slíkt hefur gerst nokkrum sinnum án árangurs fyrir konuna gerist það að mökum starfsmanna er boðið í eitt samkvæmið. Þegar umræddur karl kvaddi samstarfsaðila bað umrædd kona um að fá far heim. Var það sjálfsagt að keyra hana heim. Þegar umrædd kona kom síðan klædd kápu fram í anddyrið þar sem karlinn og kona hans biðu sagði hún: „Nei. Þú ert með konuna með þér, þá ætla ég að verða eftir“.

Getur hver sem er gert sér í hugarlund hvað eiginkona mannsins hefur hugsað næstu klukkustundir. Var eitthvað í gangi á milli eiginmannsins og þessarar konu. Er hverjum frjálst að leggja sitt mat á uppákomuna.

Eitt ættu sumar konur að hugleiða vel. Þær eiga að leggja þann ósið niður að eltast við gifta karla á skemmtistöðum aðeins til að fá skyndi bólfarir og sundra með því fjölskyldum. Einnig eru það óviðeigandi aðfarir kvenna að þegar karlmaður færir þeim skjöl á vinnustað að þær þurfi að koma það nálægt karlinum að þær nái að nudda brjóstunum við hendur karlsins sem heldur á skjölunum. Hver tilgangurinn er er óljóst.

Því má bæta hér við að konur sem taka blóðsýni úr fólki ættu að hugleiða það vel að stinga ekki hönd karlmanns á milli læra sér og klemma að til að fá réttu stillinguna fyrir nálastunguna. Þetta getur verið óþægileg staða fyrir handleggjalanga karla að vera með hönd klemmda á milli læra ókunnugrar konu. Allar ósjálfráðar sem sjálfráðar hreyfingar handar eða handarhlutar (fingra) geta valdið óþægindum fyrir aðila.

Upphaf þessarar ME TOO vitleysu hófst að því talið er með framgöng kvenn-leikara sem höfðu lagst undir karla sem stjórnuðu upptöku kvikmynda. Konurnar gerðu þetta í þeim tilgangi að fá aðalhlutverkin í kvikmyndunum. Það var ekki krafa karlanna að fá að leika sér á milli fóta þeirra heldur gjörðir kvennanna til að fá hlutverkin. Eftir að þær höfðu fengið hlutverkin og heimilað leik á milli fóta sér fyrir hlutverkin í kvikmyndunum að þá var hægt að ákæra karlana fyrir nauðgun.

Þar sem það myndi æra óstöðugar ME TOO konur að setja fram fleiri dæmi um vanhugsun eða kynferðislega áreitni af hálfu kvenna við ýmsar aðgerðir þeirra verður hér látið staðar numið.

ME TOO konur ættu að hugleiða vel áður en lengra er haldið, í hatursáróðri þeirra um kynferðislega áreitni karla, að þær eiga sjálfar sök á 50% af þeirri kynferðislegu áreitni sem fram fer í samskiptum mannkynsins, karla og kvenna.

Er hér með ítrekað skorað á beiðandi ME TOO konur að gefa það upp skriflega hvað það er sem þær telja kynferðislega áreitni gagnvart sér. Hvað karlar megi ekki gera og hvað þeir megi ekki segja svo að þær móðgist ekki. Ef ME TOO konur þora ekki að setja fram skriflega það sem þeim mislíkar og þær kalla kynferðislega áreitni þá verða allar kvartanir þeirra um kynferðislega áreitni teknar sem ákall um að þær „ME TOO“ konur óski eftir að fá kynferðislega fullnægingu.

Á það skal bent sérstaklega að konur telja sumt af gjörðum karla kynferðislega áreitni þar sem hugsanagangur þeirra (kvenna) er allt annar en karla. Í von um að konur með ME-TOO heilkennið sjái að sér og reyni að skynja eigin misskilning á því hvað er kynferðisleg áreitni. Þær eiga líka að viðurkenna það að þær vilja fá einkarétt á að fá að hefja forleikinn að kynferðislegu sambandi konu og karls eins og þær eru farnar að krefjast á öllum sviðum mannlegra samskipta. Konur hafa fram á síðustu ár ætlast til þess að karlinn hefði frumkvæðið í málum eins og nánum samskiptum konu og karls.

Í von um ánægjuleg samskipti kynjanna í framtíðinni án ME TOO heilkennisins.

Reykjavík 1. nóvember 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Hættulegir dómarar

Dómskerfið á Íslandi er orðið hættulegt lýðræðinu með framferði óheiðarlegra dómara.

Er staðan orðin sú að lög sem sett eru af löggjafarsamkomunni,Alþingi, eru orð sem skráð eru á blað en að mati dómara er ástæðulaust að fara eftir því sem skráð er þegar það hentar ekki hagsmunum dómaranna.

Í málum er varða skipan á dómurum við dómstóla landsins voru dómarar ekki sáttir við það að þeir réðu ekki hverjir væru skipaðir í embættin.

Valdagræðgi þeirra sem komast í störf sem dómarar eru engin takmörk sett. Í lögum um störf dómara er það orðað á skýran hátt að dómarar skuli í störfum sínum aðeins fara að gildandi lögum landsins.

Með orðalagi í lögunum um starfsskyldur dómara eru skýr ákvæði um það að geðþótta og geðhvarfasýki starfandi dómara eru ekki heimilar í þeirra störfum.

Í íslenskum lögum er einnig ákvæði um það að dómarar séu skipaðir í ábyrgð dómsmálaráðherra með samþykki Alþingis (sitjandi Alþingismanna). Skipan dómara til starfa í Landsrétti var samþykkt af Alþingi ( á fundi alþingismanna í þingsal Löggjafarsamkomunnar).

Það framferði dómsmálaráðherra að taka ekki að öllu leiti mark á óskum dómara, er skipa nefnd til að vera leiðbeinandi fyrir dómsmálaráðherra í skipun í embætti dómara, hefur leitt til þess að dómarar hafa sýnt sitt innra eðli (valdagræðgi og óheiðarleika) með margs konar mótmælaaðgerðum gangvart dómsmálaráðherra og ósvífinni framkomu af þeirra hálfu (dómaranna) í uppkveðnum dómum er varða skipun í dómara-embættin.

Valdagræðgi dómaranna er slík að ef lög sem sett hafa verið af Alþingi eru ekki samþykkt af dómurum, þá er ekki farið eftir þeim þegar það hentar ekki valdagræðginni sem hrjáir þá (dómarana).

Það hefur verið þekkt til margra ára að dómarar fara ekki að gildandi lögum landsins þegar þeir telja sig þurfa að hefna sín á málsaðilum.

Þær kærur er undirritaður hefur lagt fram hjá lögreglu og Ríkissaksóknara og varða lögbrot dómara við störf sín (utanlagadóma) hafa málin ekki fengist rannsökuð vegna þess hneykslis er það ylli stjórnkerfi landsins þegar upplýst yrði um ódæðisverkin sem eru unnin í skjóli dómskerfisins á Íslandi.

Er smán stjórnenda landsins og hinna ákærðu (dómaranna) slík að þeir þora ekki að ákæra undirritaðan fyrir meiðyrði eða rangar sakagiftir vegna þeirrar smánar er samfélagið og hinir ákærðu yrðu fyrir ef málin færu fyrir dóm og lögbrotin yrðu upplýst opinberlega við rannsókn.

Hinir ákærðu hafa verið ákærðir fyrir þjófnað og önnur brot í starfi sem dómarar. Eru þar m.a. þrír Hæstaréttardómarar og fjórir Héraðsdómarar.

Hinir svívirðulegu dómarar hafa kosið að þegja en vera staðanir að lögbrotum sem dómarar er kæmi fram við rannsókn mála ef þeir stefndu undirrituðum.

Það sem er svívirðilegast við íslenskt réttarfar, er sá ótti er býr með lögmönnum. Að það fæst enginn lögmaður til að taka að sér mál er varðar lögbrot dómara. Lögmenn hafa svarað því til að þeir geti hætt störfum sem lögmenn, ef þeir taki að sér mál er varða lögbrot dómara, vegna hefndaráráttu þeirra (dómaranna).

Hefndarárátta dómaranna kemur skýrt fram við úrskurði þeirra í málum er varða þá er ekki fengu dómarasæti vegna þess að þeir (dómararnir) fengu ekki að ráða skipan dómaranna. Þeir hunsa því ákvörðun Alþingis sem samþykkti skipunina í embættin. Að mati dómaranna er Alþingi svo auðvirðulegt að óþarfi sé að taka mark á því sem þar fer fram.

Það mat dómaranna (áliti þeirra á Alþingi) kemur best fram í þeim utanlaga dómum sem kveðnir eru upp í dómsölum á Íslandi og kærðir hafa verið. Er þar nærtækast þegar Hæstiréttur notaði kynlíf Jóns H.B. Snorrasonar hjá lögreglu/Ríkissaksóknara til að fresta innheimtu á ólöglega álögðum virðisaukaskatti. Kynlíf Jóns H.B. Snorrasonar kom málinu ekkert við heldur var um ólöglega álagningu skattsins að ræða. Kynlífið var bragðbetra fyrir dómarana Pétur Kr. Hafstein, Guðrúnu Erlendsdóttur og Guðmund Jónsson, lögbrjóta Hæstaréttar, og hentugt fyrir þjófnað þeirra á mannréttindum undirritaðs.

Ólöglega uppkveðnir dómar eru mjög algengir á Íslandi (utanlagadómar) vegna þess að andlegt ástand sumra dómara er óheilbrigt eins og niðurstöður dómsorða bera með sér í hinum kærðu málum.

Reykjavík 31. október 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri