Opið bréf til

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu.

Hverfisgötu 115

Reykjavík

Opið bréf til Lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu.

Með vísan til auðvirðulegrar afgreiðslu yðar á framlögðum kærum undirritaðs, á hendur dómurum, með því að hunsa rannsókn lögreglu á málunum eins og gert er ráð fyrir í lögum.

Ef lögreglustjórinn er ekki betur lesinn í ástæðu þess að umrætt embætti var sett á stofn þá er rétt að fræða hann/hana um tilurð embættisins.

Sæmilega gáfaðir karlmenn höfðu komist að þeirri niðurstöðu að óásættanlegt væri að refsingar fyrir brot á samskiptareglum manna í milli væri mismunandi eftir því hver framkvæmdi refsingu fyrir verknað þann er deilt var um. Refsingar fóru fram eftir geðþóttaákvörðunum þess eða þeirra sem töldu sér misboðið.

Með tilkomu laga um samskipti á milli þegnanna var einnig ákveðið að allir þegnar samfélagsins væru jafnir fyrir lögunum óháð kyni, trú eða efnahag. Gilti það jafnt um æðstu stjórnendur ríkisins og öreiganna og alla þar á milli.

Það eru einnig ákvæði í lögum um það að þegnarnir skuli beina kærum, um brot á lögum á rétti kæranda, til lögreglu sem ætti að annast rannsókn á meintu lögbroti.

Það finnst hvergi í lögum að lögreglustjóri eða aðrir stjórnendur rannsókna á lögbrotum hafi rétt til að mismuna þegnunum hvað varðar rannsóknir á kærum.

Að gefinni ástæðu af hálfu lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu að neita rannsókn á framlögðum kærum á hendur dómurum fyrir gróf brot á lögum, um meðferð mála fyrir dómi, er tilefni til að ætla að lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu hafi með athæfi sínu gróflega brotið á rétti undirritaðs hvað varðar jafnrétti fyrir lögunum. Hvort ástæða synjunar lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu um rannsókn umræddra kærumála séu fyrirskipanir frá æðra stjórnvaldi, mútugreiðslur eða einhver annarleg sjónarmið verður lögreglustjórinn að eiga við sjálfan sig. Eftir sem áður er um gróft lögbrot að ræða og tilraun til að hindra framgang réttvísinnar.

Í ljósi þess sem hér er ritað er lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu krafinn um svör við eftirfarandi spurningum.

1. Eru framlagðar kærur ólöglega fram settar? Lögregluskýrslur nr. 007-215-023922. 007-215-023957. 007-215-023963. 007-215-023973007-215-023982. frá byrjun apríl 2015

2. Hvaða hindranir eru í vegi þess að málin séu rannsökuð?

3. Hver er ástæðan fyrir því að lögregluskýrslur voru ekki teknar fyrr en eftir sex ára baráttu við fjandsamlegt embætti lögreglustjóra?

4. Fékk embætti lögreglustjórans fyrirmæli frá æðra embætti stjórnsýslunnar um að hindra það að rannsókn á umræddum kærum færi fram?

5. Var um mútugreiðslur að ræða til að koma í veg fyrir rannsóknina?

6. Eru þeir sem ákærðir hafa verið æðri en aðrir þegnar landsins þegar kemur að rannsókn á lögbroti og þar af leiðandi sé hylmt yfir þau lögbrot sem ákærur snúast um?

7. Eru allir þegnar landsins jafnir fyrir lögum þegar kemur að refsiverðu athæfi (broti á gildandi lögum) eða hafa sumir forréttindi?

8. Eru fram lögð sönnunargögn sem lögð hafa verið með umræddum kærum óhrekjanleg og þess vegna megi ekki opna möguleika á því að almenningur fái upplýsingar um lögbrot æðri stjórnenda landsins?

9. Hefðu umræddar ákærur á hendur dómurum verið rannsakaðar ef framlögð sönnunargögn hefðu verið hrekjanleg (ósönn – kærur ekki á rökum reistar)?

10. Er það svo að lögreglustjórinn hefur ekki þorað að stefna undirrituðum af ótta við að þá yrði uppvíst um lögbrot þeirra sem eru í æðri stöðum þjóðfélagsins?

11. Hverjir eru það sem hafa fyrirskipað lögreglustjóranum að hindra rannsókn á framkomnum ákærum á hendur æðri stjórnendum landsins?

12. Er það eitt af verkum lögreglustjórans að hindra framgang réttvísinnar þegar æðri embættismenn ríkisins eru ákærðir?

13. Hvaða ákæra af þeim sex sem eru komnar í skýrslubanka lögreglunnar er ekki studd óhrekjandi rökum (sönnunargögnum) um lögbrot ákærðra?

14. Ef lögreglustjóraembættið, Ríkissaksóknari og Innanríkisráðuneytið (sem framkvæmdavald) ekki sinna skyldum sínum varðandi jafnrétti allra þegna landsins gagnvart lögum --- Hverjir hafa þá aga og refsivaldið aðrir en þeir sem lög eru brotin á?

15. Hverjir eiga að rannsaka ákærur um lögbrot ef lögreglan er vanhæf til þess vegna lögbrots eins af æðstu mönnum lögreglunnar? (Skrifleg viðurkenning frá lögreglunni um vanhæfi til rannsóknar máls)?

16. Fást framlagðar kærur rannsakaðar eftir aflífun á einu meindýri?

17. Lögreglustjórinn er hér með spurður að því hvort nauðsyn sé til að grípa til aðferða Sturlungaaldar vígaferla (aflífa meindýr) til þess að hann/hún fari að lögum varðandi rannsókn á framlögðum ákærum?

18. Vill lögreglustjórinn hafa tillögurétt um það hvernig aflífun meindýrs fer fram?

19. Hvert eiga þegnar þessa þjóðfélags, Íslands, að snúa sér með kærur vegna lögbrota æðstu stjórnenda landsins þegar lögreglan og Ríkissaksóknari hunsa að framkvæma rannsókn vegna geðþóttaákvarðana ef ekki annarra annarlegra þátta?

Lögreglustjóranum á höfuðborgarsvæðinu er velkomið að senda þjóna sína í heimsókn til undirritaðs í annað sinn vegna greinaskrifa. Næst fá þeir kaffi og með því. Æskilegt er að fá vitneskju um það hvað margir verða sendir svo að hægt sé að leggja á borð fyrir þá.

Ef ég verð knúinn til aðgerða, svo sem aflífunar meindýrs, vegna hyskni ráðamanna (stjórnenda) lögreglunnar mun ég eftir að hafa vegið meindýr mæta á næstu lögreglustöð og lýsa yfir að ég hafi vegið meindýr að hætti forvera okkar. Krafist er svara við erindi þessu ekki seinna en 26. október 2015.

Reykjavík 14. október 2015

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12 – 2

109 Reykjavík.

SENT 2015-10-14----

Með birtingu þessa erindis opinberlega er ítrekuð krafa um að af hálfu lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu sé farið að lögum og fyrirspurn sé svarað ella segi lögreglustjórinn af sér embætti ef um mútugreiðslur er að ræða til að hindra framgang réttvísinnar.

Reykjavík 5. desember 2015.

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12 – 2

109 Reykjavík.

Öruggt kynlíf. Engin nauðgun.

Með vísan til vandræða kvenna er varðar kærur um nauðung til kynmaka er hér með lögð fram tillaga um hugsanlega leið til að minnka líkur á því að slíkir atburðir gerist.

Fylgir hér með hugmynd að vottorði/yfirlýsingu kvennmanns um samþykki fyrir kynmökum tveggja persóna.

Vottorð þetta verður að undirrita áður en til kynmaka kemur og hver sá karlmaður sem ekki hefur slíkt skjal undirritað, af viðkomandi væntanlegum bólfélaga, undir höndum getur átt yfir sér ákæru um nauðgun ef samfarir fara fram. Með þessu vottorði er sönnunarbyrði um vilja til kynmaka fyrir hendi og getur komið í veg fyrir erfiðleika við að sanna eða afsanna kynlífsofbeldi. Slíkt vottorð væri einungis gilt ef um skyndikynni væri að ræða er leiddi til kynmaka. Vottorð sem þetta næði ekki yfir kynmök á milli hjóna, fólks í skráðri sambúð eða sannanlegra náinna sambanda.

Ef þessi varúðarhugmynd nær fram að ganga er nauðsynlegt að kona kæri strax og helst innan sólarhrings ef um meinta nauðgun er að ræða og hún ekki undirritað slíka yfirlýsingu og sönnunargögn tryggð með sýnatöku.

Slíkt vottorð færir ábyrgðina yfir á karlmenn að tryggja samþykki tilvonandi bólfélaga til kynmaka í þeim tilgangi að koma í veg fyrir eftirköst.

Þessi hugmynd er yfir 60 ára gömul og kom fram í Danmörku í kringum 1954. Skjalið er fyrir hendi á dönsku.

Það skal viðurkennt að með þessu er hægt (dregið úr hraða forleiks að samförum) á ferli kynmaka sem stundum geta orðið ofsafengin og ekki síst ef fólk er ekki allsgáð.

Þess má geta hér að lögreglunni var afhent eintak af þýðingu á þessu öryggisvottorði fyrir nokkrum árum.

Er þetta sett fram í þeim tilgangi að fækka fréttum af misheppnuðu kynlífi (lífsreynslu) margra kvenna. Konur þurfa að hugleiða það vel og vandlega að dufl og daður þeirra ásamt ögrandi klæðaburði á skemmtistöðum býður hættunni heim ef þær ná að örva hormónastarfsemi karlsins yfir hættumörk.

Fylgir hér með lausleg þýðing úr dönsku:

_______________________________________________________________________________________

 

 

Öryggisvottorð um kynlífssamband.

Öruggt kynlíf. Engin nauðgun.

Það staðfestist hér með að ég undirrituð (kvennmaður / stúlka), sem er að fara til að njóta kynmaka með,

(nafan)______________________________________________Kt._________________________

að ég er lögráða og með fullri rænu og ekki undir áhrifum af áfengi eða öðrum eitur- eða deyfilyfjum. Það er heldur engin þörf fyrir manninn að beita mig aflsmunar, hótunum, loforðum eða á annan hátt að tala mig til svo að við getum notið þeirra (kynmaka).

Ég óttast hann (manninn) ekki á nokkurn hátt og vonast ekki til né óska þess á neinn hátt að bindast honum til frambúðar. Ég þekki ekkert til mannsins, hvort hann er giftur eða ekki og hef engar áhyggjur af því.

Ég er með fullri rænu og ekki ölvuð og er tilbúin til að njóta þessara samverustunda með manninum á sama hátt og hann kemur til með að njóta þeirra. Ef ég fæ þá fullnægingu sem ég vonast til er ég reiðubúin til að halda leiknum áfram.

Auk þess lýsi ég því yfir að ég mun aldrei vitna gegn honum né draga hann fyrir dóm vegna samverustunda okkar og ekki heldur hvað varðar lög um hvíta þrælasölu.

Svo undirritað áður en ég hoppa/leggst upp í rúmið með honum.

Staður, dagsetning og tími ___________________________

 

Nafn:__________________________________ Kt ____________________

Heimilisfang _____________________________

_______________________________________________________________________________________

Sett fram í von um að meintum nauðgunum og kærum þar að lútandi fækki.

Reykjavík 26. nóvember 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Nytsamir sakleysingjar.

Hinir saklausu á Íslandi er boðið hafa aðstoð við hið svokallaða flóttafólk er vorkunn.

Fólk í nauðum vekur oft meðaumkun með fólki og er reiðubúið til að aðstoða en oft er aðstoðin hengingaról þeirra sem aðstoða.

Þessi ábending er tilkominn vegna þeirra vandræða milljóna manna sem flækjast um lönd í leit að öðru lífi. Lífi sem stundum er byggt upp á hatri og hefndarþrá eins og sannast hefur með þeim hryðjuverkum er framin hafa verið síðustu árin.

Þriðja HEIMSSTYRJÖLDIN hófst með árás heiftúðugra trúarofstækismanna á Tvíburaturnana í Nem York 11. september 2001. Þessi styrjöld verður hugsanlega langvinn, jafnvel í 100 ár.

Styrjöld ofbeldis vegna trúarkenninga og siða beinist aðallega að saklausum borgurum sem ekkert hafa unnið til saka er réttlætt getur ódæðisverk þessara ofsatrúarvillinga. Opinberlega eru þessir villingar fordæmdir af mörgum trúarleiðtogum þeirra trúarbragða er ódæðismennirnir kenna sig við. Þetta hefur gerst þrátt fyrir að sannanir liggi fyrir um að skipulagning og hvatningar trúarleiðtoga hafi farið fram í bænahúsum þeirra til margra ódæðisverka sem framin hafa verið.

Viðtal við Ólaf R. Grímsson forseta Íslands í sjónvarpi fyrir tveimur dögum var þörf ábending til nytsamra sakleysingja á Íslandi varðandi hina svokölluðu flóttamenn. Ábending forsetans varðaði löghlýðni flóttamanna svo og mismunandi menningarviðhorf. Það flóttafólk sem um er að ræða hefur ekki verið reiðubúið til að undirgangast gildandi lög þess lands sem það hefur valið sem framtíðar búsetusvæði sitt heldur krefst það þess að lögum og siðum viðkomandi lands verði breytt í samræmi við menningarviðhorf flóttamannanna.

Ummæli forsetans sem ekki er hægt að heimfæra undir rasisma heldur skynsemi eru samhljóða því sem áður hefur komið fram hjá öðrum þjóðarleiðtogum eins og í Canada. (Sjá grein undirritaðs á BLOGGI frá 26. september 2015).

Þeir sem vilja koma til landsins til búsetu verða að sætta sig við þau lög og siði sem í gildi eru í landinu og fara eftir þeim eða halda þegar í stað til sinna fyrri heimkynna. Sú frekja sem fram hefur komið hjá þessu fólki, að breyta þurfi lögum og siðum í löndum sem það kýs að heimsækja, og vill setjast að í, leiðir fyrr en seinna til alvarlegra árekstra eins og þegar er farið að koma fram í öðrum Evrópulöndum.

Það er ekki verið að segja að þetta fólk sé óalandi og óferjandi heldur verður það að sætta sig við að sérhver útlendingur sem kemur til lands, sem ekki er heimaland viðkomandi, verður skilyrðislaust að fara að gildandi lögum þess lands sem það heimsækir og á engan rétt til þess að krefjast að lögum og siðum fólks í landinu verði breytt aðeins til að þjóna þeim aðkomnu.

Flóttamönnum eða öðrum sem æskja dvalarleyfis til lengri tíma, annað en ferðamenn, á ekki að hleypa inn í landið án þess að það undirriti yfirlýsingu um að það fari í öllu eftir þeim lögum sem í gildi eru og sett verða í framtíðinni að viðlagðri fyrirvaralausri brottvísun úr landi ef út af er brugðið.

Þau vandamál sem hafa orðið í Svíþjóð og Þýskalandi ásamt fleiri löndum ættu að vera þörf áminning fyrir leiðtoga þjóðarinnar og annarra Íslendinga hvað varðar hugsanleg vandamál er þetta fólk flytur með sér.

Reykjavík 24. nóvember 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri.

Hlýnun í lofthjúp jarðar?

Grein þessi er sett fram í tilefni af fjölþjóða ráðstefnu um loftslagsbreytingar í lofthjúp jarðar.

Eru ummæli frægs rithöfundar sönn, um starfsemi hinna svokölluðu vísindamanna, en hann skrifaði að fullyrðingar vísindamanna um loftslagsbreytingar á jörðinni væru einungis settar fram til að knýja út meira fjármagn til að halda áfram sinni starfsemi. Fullyrðingar þeirra væru án nokkurrar stoðar í raunveruleikanum. Samkvæmt þessum ummælum rithöfundarins eru margskonar rannsóknir sem fram fara á jörðinni í ætt við atvinnubótavinnu.

Samkvæmt einni vísindakenningu var þannig umhorfs á jörðinni að ekkert þurrlendi var til, aðeins vatn yfir allt, svonefnt Alheimshaf. Var það ekki beinn sjór (saltur) heldur tók vatnið í sig salt af sjávarbotni í aldanna rás.

Það sem vekur enn meiri furðu varðandi kenningar eru þær að sjór (vatn) hafi verið á jörðinni en ekkert súrefni í lofthjúp jarðarinnar.

Því er spurt: Hvernig gat vatn (sjór) orðið til án súrefnis þar sem að súrefni er talið annað aðalfrumefnið í efnasambandi vatns?

Ein kenningin sem birst hefur á prenti er að langt aftur í tímatali jarðsögunnar hafi hlutfall súrefnis í lofthjúp jarðar verið um 30%. Var það löngu áður en farið var að huga að framleiðslu á manninum.

Hefur maðurinn orsakað rýrnun á hlutfalli súrefnis í lofthjúp jarðar?

Er það rétt frá skýrt að í einu eldgosi komi upp meira magn hinna svonefndu gróðurhúsalofttegunda en mannskepnan lætur frá sér fara á mörgum árum?

Ef breyting hefur orðið á hlutfalli kolsýru í andrúmslofti (lofthjúp) jarðar af mannavöldum, að frásögn fræðimanna, og kennt um brennslu jarðefna. Þá er rétt að spyrja:

Hver er munurinn á losun CO2 á sólarhring frá 1,5 milljörðum manna 1950 og sjö milljörðum dýra af ættinni HOMO Saphiens 2015? Að auki mætti bæta við losun á þessari lofttegund það sem kemur frá öllum þeim fjölda húsdýra og annars fénaðar sem notaður er til að halda lífi í þessum mannfjölda.

Er þörf á að senda mannskepnur í stórum stíl í endurvinnslu til að ná jafnvægi varðandi gróðurhúsalofttegundir í lofthjúp jarðarinnar og minnka þannig útblástur á CO2?

Varðandi svartsýnis spár vísindamanna um ofhlýnun jarðar er bent á eftirfarandi sem tekið er úr þekktu fræðiriti.

„Loftslag var þá undrahlýtt um alla jörð. Þar sem nú eru Bandaríki Norður- Ameríku, var fullkomið hitabeltisloftslag, og litlu var kaldara við heimskautin. Hvarvetna uxu þá glæsilegir byrkniskógar, meira að segja í heimskautabeltunum, enda þótt heimskautanóttin væri bæði löng og dimm þá eins og nú er. Það var þrungið vatnsgufu og kolsýru, sem hélt hitanum niðri við yfirborð jarðarinnar undir stöðugu skýjaþykkni.“

Hvernig var aðkoma mannsins á þeim tíma að þeirri veðurfarsbreytingu?

Hafa ekki verið miklar sveiflur í breytingu á veðurfari á jörðinni í aldanna rás án sjáanlegrar aðkomu þeirra lífvera sem búið hafa á jörðinni í gegnum þúsundir eða milljónir alda?

Enn ein kenning fræðimanna er varðar loftslagsbreytingar á jörðinni eru svokallaðar ísaldir. Ef þær kenningar eru réttar hvar kom maðurinn með sínum aðgerðum að þeirri breytingu? Var þá engin vatnsgufa (ský) og kolsýra í lofthjúp jarðar er leiddi til þess að mest allur varmi sólar er barst til jarðarinnar streymdi út í himingeyminn í heiðskýrum himni?

Verður Miðjarðarhafs loftslag á Íslandi eftir nokkra áratugi?

Ein furðukenningin er varðandi eyðingu á svokölluðu OSON-lagi lofthjúpsins. Fræðingarnir hafa viljað kenna um notkun á ákveðnum klór-lofttegundum sem notaðar voru.

Aldrei hefur fengist skýring á því hvernig það gerist að mælingar á svokölluðu gati á OSON-lagi lofthjúpsins er eingöngu yfir Suðurskautslandinu eða á svæði fyrir sunnan Syðri-heimskautsbaug.

Samkvæmt þeim upplýsingum sem hafa fengist hefur notkun OSON-eyðandi efna verið 80 til 90% á norðurhveli jarðar og ekki talað um marktæka breytingu OSON-lagsins í lofthjúp jarðar yfir þeim heimshluta.

Það skal viðurkennt að rannsóknir vísindamanna hafa bætt lífsafkomu jarðarbúa í gegnum aldirnar á margvíslegan hátt ( mannskepnunnar vel, en misjafnlega varðandi aðrar lífverur jarðarinnar).

Það væri vel gert ef einhver af þeim fræðimönnum íslenskum treystu sér til að fræða fáfróðan og svara þeim spurningum er hér eru lagðar fram.

Reykjavík 3. nóvember 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri.

Æsa ÍS-

Í Kastljós þætti sjónvarpsins hinn 22. október 2015 var til umræðu slysið er m.b. Æsa ÍS- sökk í Arnarfirði og tveir menn létust.

Í þessu viðtali komu furðulegar upplýsingar frá viðmælenda fréttamannsins sem eru ósannar ef ekki meira má segja. Veittist frúin að Rannsóknarnefnd sjóslysa og fleirum í sínum ummælum.

Það er alltaf sárt að missa sína nánustu en sannleikurinn er betri en ósannindi.

Varðandi mál þetta þá var strax eftir slysið leitað eftir fjárveitingu til að ná skipinu upp til rannsóknar. Strax á fyrstu dögum rannsóknar fékk nefndin tilboð í að lyfta skipinu af hafsbotni og færa það til Bíldudals. Tilboðið hljóðaði upp á 18.000.000 krónur. Ekki fékkst fjárveiting til verksins. Er hér með vísað í skýrslu undirritaðs, að ósk formanns nefndarinnar, sem afhent var Samgönguráðuneytinu í sambandi við rannsókn málsins.

Ítarleg rannsókn fór fram á því sem fyrir lá og þar með var plógur skipsins rannsakaður mjög ítarlega. Var plógur skipsins mjög þungur með hliðsjón af stöðugleika skipsins og enn meiri hætta stafaði af plógnum þegar hann var fullur af skel eins og staðan var þegar skipinu hvolfdi vegna skorts á stöðugleika. Var sá þáttur talin ein af orsökum slyssins sem heimfæra má undir vanþekkingu á stöðugleika og stjórnun skips.

Þess ber að geta að þetta var ekki fyrsta slysið sem varð og leitað eftir fjárheimild af hálfu nefndarinnar til að lyfta flaki (sokkið skip er kallað flak) af hafsbotni til rannsóknar. Ástæða þess að farið var fram á ítarlegri rannsókn á þessum skipum er sukku var vitneskja um skort á stöðugleika fjölda íslenskra fiskiskipa og vísast þar til skýrslna nefndarinnar frá 1986 til 1999.

Ef viðvaranir er komu frá nefndinni hefðu verið teknar alvarlega hefði verið hægt að minnka líkur á manntjóni í mörgum tilvikum sem fjallað er um í skýrslum nefndarinnar.

Því eru ummæli frúarinnar ósannindi varðandi störf nefndarinnar og vísast þar einnig til blaðaskrifa og ummæla frúarinnar í fjölmiðlum á meðan á rannsókn stóð og eftir það. Frúin hafði símasamband við undirritaðan og vildi stjórna rannsókninni. Voru skammir frúarinnar í símanum mjög ókurteisar svo ekki sé meira sagt. Var henni bent á að hafa samband við formann nefndarinnar sem hefði yfirstjórn á því sem gera ætti varðandi rannsóknina.

Þar sem hluti af ummælum frúarinnar snerust um bótakröfur hennar eftir slysið þá gleymdi hún að geta þess að samkvæmt niðurstöðum dómsins þá byggði dómari í úrskurði sínum á þeim upplýsingum sem fram komu í skýrslu nefndarinnar vegna umrædds slyss. Voru þar tíundaðar taldar líkur á orsökum slyssins samkvæmt fyrirliggjandi upplýsingum er voru fyrir hendi.

Því miður voru fleiri þættir varðandi þetta mál sem ekki voru í lagi. Má þar geta þess að sá er skráður var skipstjóri skipsins (samkvæmt lögum eru skipverjar skráðir undir tiltekinn skipstjóra sem er um borð og stjórnar skipinu) var ekki um borð heldur annar maður og því vafasamt hvort skráning skipverjanna hafi verið lögleg.

Það hefur aldrei verið fögnuður á heimilum þar sem ástvinir gista hina votu gröf. Eru slík tilvik allt of mörg í sögu Íslands. Því ber að gera allt til að hindra að slíkt gerist í framtíðinni ef hægt er að koma í veg fyrir það.

Varðandi orsök þessa slyss verða sambærileg slys ekki umflúin nema stöðugleiki skipa sé tryggður (nægjanlegur) og stjórnendur skipanna hafi næga þekkingu á þætti stöðugleikans í sjóhæfni skipsins.

Reykjavík 23. ágúst 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. framkvæmdastjóri Rannsóknarnefndar sjóslysa.

Meindýr glæpaverka 31. kafli

Eru nefndarmenn ENDURUPPTÖKUNEFNDAR án æru?

Enn og aftur kemur fram að draga megi í efa að nefndarmenn ENDURUPPTÖKUNEFNDAR hafi það sem kallað er í íslensku máli ÆRA.

Samkvæmt frétt í Morgunblaðinu hinn 19. september 2015 er gefið upp hvaða fjórar reglur það eru sem gefa tilefni til endurupptöku máls fyrir dómi. Reglur þessar fylgja hér með:

A. Fram eru komin ný gögn sem ætla má að hefðu verulega miklu skipt fyrir niðurstöðu málsins ef þau hefðu komið fram áður en dómur gekk.

B. Ætla má að lögregla, ákærandi, dómari eða aðrir hafi haft í frammi refsiverða háttsemi í því skyni að fá fram þau málalok sem orðin eru, svo sem ef vitni eða aðrir hafa vísvitandi borið ranglega fyrir dómi eða fölsuð skjöl verið lögð fram og það hefur valdið rangri niðurstöðu málsins.

C. Verulegar líkur eru leiddar að því að sönnunargögn sem færð voru fram í máli hafi verið rangt metin svo að áhrif hafi haft á niðurstöðu þess.

D. Verulegir gallar hafa verið á meðferð máls þannig að áhrif hafi haft á niðurstöðu þess.

Virðing nefndarmanna er ekki meiri gagnvart þeim störfum er nefndin á að sjá um að svo virðist vera sem annarlegar hvatir liggi að baki úrskurðum nefndarinnar.

Áður höfðu verið birtar fréttir af endurupptöku máls þar sem málsaðili hafði sagt að hann hefði ekki vitað af fyrirtöku máls fyrir dómi.

Þrátt fyrir ítrekaðar kröfur um upptöku mála þar sem fölsuð gögn voru notuð af dómurum til lausnar með utanlagadómum (dómum sem eru brot á gildandi lögum landsins) hefur umrædd nefnd hunsað kröfur um upptöku mála þótt skriflegar sannanir liggi fyrir að fölsuð gögn hafi verið notuð af dómurum.

Nefnd án virðingar hefur hunsað að svara erindum sem send hafa verið og reynt að skýla sér á bak við þögnina. Er þar komin enn ein skúringardeild hins rotna kerfis sem kallað er RÉTTARKERFI á Íslandi en í því kerfi eru verstu lögbrjótar á Íslandi og kallaðir dómarar.

Öll fjögur atriðin sem nefnd eru sem ástæða til endurupptöku máls eru grundvöllur sem fram hefur komið í endurupptökukröfum undirritaðs en yfirhylmingar yfir lögbrotum hafa einkennt störf nefndarinnar enda tilkoma nefndarinnar eingöngu ætluð til að hvítþvo gjörðir dómara.

Ef ekki er næg ástæða til þess að endurupptaka dómsmál þar sem sú svívirðing hefur átt sér stað að dómari hefur lagst svo lágt að nota fölsuð skjöl til að byggja úrskurð sinn á er auðvelt að álíta að um annarlega afgreiðslu hafi verið að ræða sem réðu úrslitum í dómsorðum.

Það skal viðurkennt að ekki er það ákjósanleg staða fyrir dómara að vera staðinn að því að fara ekki að gildandi lögum í starfi sínu og nauðga þar með réttarkerfinu.

Á því sem fram hefur komið í baráttunni við hið íslenska réttleysi (kallað réttarkerfi) og það að öll embætti sem eiga samkvæmt lögum að vera hornsteinn hins lýðræðislega réttarfars (ráðuneytin, Ríkissaksóknari, lögreglustjórinn, dómstólar og fleiri embætti) er ekki hægt annað en álíta það að þessi embætti (stjórnendur þeirra, embættin sjálf gera ekkert) séu rekin af annarlegum hvötum sem eiga ekkert sameiginlegt með því að gæta laga og réttar. Framferði stjórnenda þessara stofnana virðast vinna eins og skipulögð glæpastarfsemi af verstu tegund. Mafían og sambærileg samtök lögbrjóta eru hvítvoðungar í samanburði við íslenskar ríkisstofnanir (stjórnendur þeirra) þegar kemur að lögbrotum og öðrum verstu glæpum í sögu réttarfars mannkynssögunnar.

Það má gera ráð fyrir því að mörgum sem lesið hafa greinarnar undir heitinu „MEINDÝR GLÆPAVERKA“ séu undrandi á því að nafngreindir aðilar, sem ásakaðir eru sem lögbrjótar, þori ekki að leita réttar síns með málshöfðun á hendur greinarhöfundi.

Ástæða hugleysisins er sá ótti lögbrjótanna að verða staðnir að alvarlegum glæpum í störfum sem opinberir starfsmenn er engar málsbætur eiga sér til varnar. Hvort leyfilegt sé að telja þessa aðila sem ærulitlar persónur er hverjum frjálst.

Hefur það hvarflað að manni að undirborðsgreiðslur eigi umtalsverðan þátt í þeim utanlagaafgreiðslum þjóna dómskerfisins og ekki síst í þeim málum er fjölluðu um ósæmilega meðhöndlun á fjármunum lífeyrissjóða með vísan til þess er fram kom rúmum tveimur mánuðum eftir dómsuppkvaðningu. Í þeim málum sá dómarinn ekki sóma sinn í að boða málsaðila til dómþings þar sem fyrir lágu upplýsingar um margt misjafnt og óheiðarlegt við vörslu fjármuna sem urðu opinberar við hrun bankans.

Verður fróðlegt að sjá hvort nefndarmenn ENDURUPPTÖKUNEFNDAR telji ástæðu til að stefna undirrituðum vegna þessara ummæla eða hvort þeir velji þögnina af ótta við að utanlagaafgreiðslurnar komist í hámæli.

Reykjavík 21. október 2015.

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12- 2

109 Reykjavík

Meindýr glæpaverka kafli 30.

Íslenskt orðatiltæki: Oft má satt kyrrt liggja.

Þetta orðatiltæki er sniðið fyrir hið íslenska stjórnvald til yfirhylmingar á lögbrotum manna í æðri stöðum samfélagsins.

Þegar kemur að því að gagnrýna valdníðslu og ofbeldi af hálfu stjórnvalda gagnvart borgurum á sá sannleikur að liggja kyrr að kröfu yfirhylmingarliðs stjórnvalda. Þannig skal það vera samkvæmt kröfu yfirhylmingarliðs stjórnvalda þótt fyrir liggi óhrekjanlegar sannanir fyrir ofbeldi og valdníðslu af hálfu ráðandi afla í samfélaginu.

Á sama tíma og krafa stjórnvalda um þöggun á sannleika er varða lögbrot og valdníðslu stjórnvalda eru háværar kröfur valdstjórnarinnar í formi ákæra á hendur borgurum fyrir:

Mótþróa gegn valdstjórninni.

Óhlýðni gegn valdstjórninni.

Ofbeldi gegn valdstjórninni og fleiri slíkir orðaleikir um aðgerðir gegn ráðamönnum samfélagsins, ef þegnarnir samþykkja ekki möglunarlaust ofbeldið af hálfu stjórnvalda.

Þetta stjórnarfyrirkomulag einkennist af ofbeldi og öðrum lögbrotum af hálfu stjórnvalda.

Það má líkja þessu framferði stjórnvalda í ofbeldismálum sem ritað hefur verið um í greinum undir heitinu MEINDÝR GLÆPAVERKA við framferði þjóna kaþólsku kirkjunnar varðandi kynferðislegu ofbeldi gegn börnum.

Þrátt fyrir ítrekaðar kvartanir og kærur af hálfu þeirra sem urðu fyrir kynferðislegu ofbeldi af kirkjunnar þjónum var það kerfisbundið þaggað niður af æðstu mönnum kirkjunnar í fyrstu.

Sama má segja um framferði íslenskra stjórnvalda. Þar á bæ hefur verið kerfisbundið unnið að því að þagga niður kærur um ofbeldisaðgerðir af hálfu íslenskra dómara sem hafa stundað utanlaga afgreiðslur á dómsmálum og réttarfarsnauðganir.

Sú siðblinda sem þjónar kaþólsku kirkjunnar sýndu með framferði sínu er sambærileg við ofbeldi og réttarfarsnauðganir íslenskra dómara sem hafa verið nafngreindir í skrifum þessum.

Framkvæmdavald íslenska ríkisins, Innanríkisráðherra, Ríkissaksóknar og lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu, hafa á skipulagðan hátt reynt að koma í veg fyrir að mál þau sem kært er út af, með því að hindra að fram færi lögleg opinber rannsókn á kærumálunum, verði rannsökuð eins og gert er ráð fyrir í gildandi lögum.

Kærum hefur loks (2015) verið komið á framfæri við lögregluna eftir 6 ára hindranir af hálfu lögreglunnar og neitun að taka við kærum.

Eftir 6 ára baráttu við lögregluna og Ríkissaksóknara fékkst loksins leyfi til að taka við kærunum og gera skýrslur þar um. Nú hafa þær verið settar til hliðar (í skúffu 13) því ákveðið hefur verið að hindra og hefta allar tilraunir til að lögleg rannsókn fari fram. Þeir sem standa fyrir því að hindra rannsókn eru Innanríkisráðherra, Ríkissaksóknari og lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu.

Ástæða þessara yfirhylminga af hálfu stjórnvalda er smánin og niðurlægingin sem íslenskir dómarar hafa kallað yfir stjórnarfarið á Íslandi.

Íslenskum stjórnvöldum væri nær að taka viðurkenningu kaþólsku kirkjunnar, á því ofbeldi og lögbrotum sem framin voru og ósk um syndafyrirgefningu til fyrirmyndar, og láta fram fara hlutlausa rannsókn á þeim kærum sem fram hafa verið lagðar gegn íslenskum dómurum o.fl. Hið íslenska réttarkerfi er og verður virðingarlaust vegna ofbeldis nokkurra dómara í réttarkerfinu og íslensku stjórnarfari til ævarandi skammar ef ekki verður hreinsað til og bættur sá skaði sem dómarar hafa valdið með sínu ofbeldi.

Stjórnvöld hafa gert sér það ljóst að sannanir þær sem lagðar hafa verið fram í kærunum, um afglöp, ofbeldi og réttarfarsnauðganir hinna ákærðu í málum þessum, eru óhrekjanlegar. Því sé þeim vandi á höndum því smánin og niðurlægingin við að viðurkenna lögbrotin séu af þeirri stærðargráðu að þeir sjá enga leið út úr ógöngunum nema þögnina.

Það sem vekur mesta furðu er það að menn í æðstu stöðum þjóðfélagsins sem ákærðir hafa verið fyrir siðblindu, mannorðsmorð, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðganir, skjalafals, valdníðslu og þjófnað hafa frekar þagað en stefna undirrituðum fyrir dóm með ásökunum um ærumeiðingar.

Sagt er að ekki sé hægt að meiða æru manns sem er ærulaus.

Því er spurt: Er þögn þessara aðila, sem kærðir hafa verið, viðurkenning á þeim lögbrotum sem kært hefur verið út af og æra þeirra sé ekki meira virði en svo að betra sé að þegja en þurfa að viðurkenna lögbrotin fyrir dómi?

Af framanrituðu ættu stjórnvöld að snúa sér að því að leysa þessi mál með samkomulagi við kærendur á friðsamlegan hátt, eins og farið hefur verið fram á í fjölda ára, þar sem sannanir fyrir lögbrotunum, sem kært hefur verið út af, eru óhrekjanlegar eins og stjórnvöld hafa komist að raun um og því hindrað opinbera rannsókn.

Ráðandi öfl innan kaþólsku kirkjunnar reyndu í fjölda ára að hunsa kærur og umræður um misþyrmingar af hálfu þjóna kirkjunnar en gáfust upp að lokum vegna flótta úr söfnuðinum.

Stjórnvöld ættu að flýta því að finna lausn þessara mála áður en hörmungar dynja yfir (vísast til greinar 23 í lögum nr. 19/1940 sbr. 21. grein sömu laga). Svartstakkar framkvæmdavaldsins eru velkomnir í heimsókn öðru sinni.

Þeirri spurningu er beint til Innanríkisráðherra að gefnu tilefni:

Hvert eiga þegnar þessa þjóðfélags, Íslands, að snúa sér með kærur vegna lögbrota æðstu stjórnenda landsins þegar lögreglan og Ríkissaksóknari hunsa að framkvæma rannsókn vegna geðþóttaákvarðana ef ekki mútugreiðslna?

Svör frá þessum embættum um framvindu kærumála fást ekki.

Krafist er svars frá ráðherra við spurningu þeirri sem hér er borin fram.

Reykjavík 19. október 2015.

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12 – 2

109 Reykjavík

Störf þingmanna.

Eftir margra ára tilraunir við leit að aðstoð þingmanna við að rannsókn fari fram á grófum lögbrotum æðstu manna ríkisins. Lögbrot sem lögreglan og Ríkissaksóknari hafa hunsað að rannsaka vegna þeirrar smánar er niðurstöður rannsóknar myndi leiða í ljós fyrir stjórnkerfið í landinu þá fara þessir sömu þingmenn í leiksýningu í þinghúsinu.

Þingmenn höfðu grafið upp mál sem afgreitt var fyrir rúmum sjötíu árum, að þeirra tíma hugsanahætti, sem ekki samrýmist hinni svonefndu femínista stefnu nútímans.

Mál þetta varðar meint brot (að mati femínista) á réttindum stúlkna, kvenna, til frjálsra ásta með hermönnum er voru staddir á landinu vegna heimsófriðar.

Þingmaðurinn Katrín Jakobsdóttir fór mikinn í ræðustól þingsins varðandi kröfu um rannsókn á meintu lögbroti (að hennar mati) gagnvart umræddum stúlkum, konum og krafðist rannsóknar á meðferð mála hjá lögreglu frá 1940 – 1945 er vörðuðu stúlkurnar/konurnar.

Umræddur þingmaður hafði ekki hugleitt það að á þeim tíma var allt annar hugsanaháttur varðandi allt samneiti á milli kynjanna. Þetta ástand sem ríkti á þessum árum var talið lauslæti kvenna sem hrifust af einkennisbúningum hermannanna sem voru meira áberandi en vinnuföt íslenskra karlmanna. Einnig höfðu hermennirnir aðganga að ýmsu sem konur girntust s.s. silki- eða nælonsokkum.

Virðist þetta vera eitt af baráttumálum femínista. Frúin og aðrir þingmenn hefðu mátt hugsa aðeins meira áður en þeir fóru í ræðustól og skoða aðra þætti mála frá þessum tíma og fyrr. Hvort þetta hafi verið það eina sem var öðru vísi framkvæmd þá en tíðkast í dag. Sem dæmi um það sem hefur orðið mikil breyting á í lífi fólks frá því á fyrri hluta síðustu aldar og fyrr er varðandi vinnuhjú og þrælkun sjómanna svo eitthvað sé nefnt.

Ekki hefur þingmaðurinn haft vit á að krefjast rannsóknar á því þrælahaldi sem viðgekkst þegar menn þurftu að vinna 18 tíma á sólarhring. Það var annar hugsanagangur á þeim tíma og svipað á mörgum sviðum þjóðlífsins. Þingmaður þessi hefði þá átt að taka inn í umræðuna það framferði þegar vinnukonur voru barnaðar af húsbændum sínum og síðan þvingaðar til að giftast vinnumanni húsbóndans til að fela faðerni barnsins. Einnig má minnast á það ef ógift stúlka/kona varð barnshafandi var hún í mörgum tilfellum neydd af móðir sinni til að gefa barnið.

Háttvirtur þingmaður verður að gera sér það ljóst að hún breytir ekki lögum og reglum sem voru í gildi, og farið eftir, fyrir 70-75 árum þar sem sá tími er liðinn og kemur ekki aftur. Hún getur velt sér upp úr þeim hugsanagangi að eitt og annað hafi verið rangt og mátt fara betur á þessu sviði miðað við hvernig hugsað er í dag en það er femíniskur hugsanagangur. Það sem er einkenni á þessari umræðu eru atvik er snertir femíniskan hugsunarhátt nútímans í forréttindabaráttunni sem hefur verið og er í gangi þar sem allt mótlæti kvenna er karlmönnum að kenna.

Ef það er í verkahring Alþingis að stunda söguskoðun (sagnfræði) og velta sér upp úr ástandi og gjörðum manna fyrr á öldum en ekki sinna nútímaverkefnum má senda þingheim í launalaust leifi í tvö til þrjú ár

Umræddur þingmaður er reiðubúinn til að grafa upp það sem hún telur vera lögbrot eða mannréttindabrot sem framið hafi verið fyrir 70-75 árum.

Vegna verkefnaskorts í þinginu er þessi þingmaður o.fl. reiðubúnir til að skapa nýtt verkefni fyrir þingmenn til að vasast í vegna þess að það varðaði stúlkur/konur fyrir 70-75 árum.

Það sem er merkilegt við þetta hlaup þingmannsins er að leitað var til hennar um að aðstoða við að koma af stað rannsókn á grófum lögbrotum sem framin hafa verið af mönnum í æðri störfum ríkisins á síðustuárum s.s. dómurum og starfsmönnum ráðuneyta og undirstofnana.

Var óskað eftir að lögð yrði fram fyrirspurn í þinginu til ráðherra Innanríkismála varðandi það að hunsað hefur verið af lögreglu og Ríkissaksóknara að rannsaka kærur sem hafa verið lagðar fram um lögbrot nafngreindra aðila í stjórnkerfinu(dómara og starfsmanna ríkisstofnana). Ástæða þess að rannsókn hefur ekki fengist á málunum er það að sannanir fyrir lögbrotunum eru óhrekjanlegar og upplýsingar sem kæmu fram við rannsóknina yrði slík hneisa fyrir stjórnvöld að allt er gert til þess að þagga málin miður, hylma yfir lögbrotin.

Sinnuleysi þingmanna til þess að sjá um að farið sé að lögum í landinu með vísan til þess sem hér er ritað er vísbending um svínaræktina sem um er getið í sögu Orwells og að allir séu ekki jafnir fyrir lögunum heldur sumir jafnari en aðrir.

Með vísan til þeirra mannréttindabrota sem framin hafa verið af æðri mönnum stjórnkerfisins á síðustu árum þá fást þingmenn ekki til að hafa afskipti af nútímalögbrotum en reyna að vasast í því sem þeir telja brot á lögum nútímans vegna gjörða í fortíðinni þegar önnur lög og reglur voru ríkjandi. Framferði þetta sýnir þá hræsni er einkennir pólitík og taumlausar atkvæðaveiðar þingmanna.

Reykjavík 18. október 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Kvennrétindi 3. grein.

Greinar undirritaðs um Kvennréttindi hafa hleypt illu blóði í sumar konur og karla með fúkyrðaflaumi í skammar sendingum. Ég þakka þeim kærlega fyrir fúkyrðin því það segir mér að efni greinanna hafi verið rétt. Réttindabarátta kvenna hafa verið valdabarátta en ekki barátta um jafnrétti á meðal þegnanna. Ég er ánægðastur með þau ummæli kvenna sem hafa sagt að það sé rétt sem kemur fram í greinunum.

Eru margar konur ósáttar við sjálfa sig og sínar kröfur.

Kvennréttindabarátta hefur verið túlkuð sem jafnréttisbarátta. Sú barátta hefur einkennst af forréttindabaráttu femínista. Þessar konur hafa ekki barist fyrir jafnrétti. Þær haf barist fyrir því að fá jöfn laun og karlar í æðri stöðum samfélagsins og ekki síst hefur baráttan snúist um titlana sem stöðunum fylgir.

Þessi barátta sýnir þá valdagræðgi sem minnst er á í greinum undirritaðs og hefur fylgt dýrinu, sem kallað er maður, frá örófi alda. Þessi valdagræðgi hefur lítið dvínað hjá mannkyninu almennt en aukist til muna hjá kvenndýrinu. Viðurkenningar kvenndýranna sem hafa sent mér álit (mat) sitt á eigin ágæti hafa viðurkennt það að þær séu hæfari en karlar til allra starfa.

Þar sem valdagræðgi mannskepnunnar (dýrsins)hefur dvínað hægt og nóg af dýrum, þar á meðal konum, sem vilja ráða ferðinni hefur hið svokallaða jafnrétti orðið út undan. Það telst ekki jafnrétti, ef slíkt er til, að eitt dýr karl eða kona hafi 5-20 sinnum betri fjárhagslegan afkomumöguleika en önnur dýr af sama stofni.

Þau störf sem konur sækjast í með sinni baráttu eru slík störf, störf sem talin eru æðri og betur launuð. Hin fjárhagslega afkom er ráðandi að ógleymdum titlinum.

Sem dæmi um stöður sem konur sækja ekki í þrátt fyrir oft rífandi tekjur eru hásetastörf á fiskiskipum. Í slíkri vinnu fellur sexí-útlitið fyrir borð og lítið gaman.

Ef þessi barátta kvenna væri jafnréttisbarátta en ekki forréttindabarátta væru kröfurnar að jafna lífsgæðin á milli allra þegna samfélagsins. Slík jafnréttisbarátta hefur skotið upp kollinum nokkrum sinnum og náð árangri að því talið er. En slík barátta hefur koðnað niður því þeir sem hafa verið fremstir í flokki hafa leiðst út í það sem einkennt hefur valdabaráttuna og eftir skamman tíma talið sig æðri en fylgjendur (jafnari en aðrir sbr svínin í sögu Orwells).

Sem dæmi um þessa valdabaráttu má nefna banka í ríkiseigu, útgerðarfyrirtæki í samfélagseigu (bæjarútgerðir). Þessi fyrirtæki hafa endað í eigu peningamanna vegna þess að þeim var illa stjórnað af ásetningi eða annarlegum hvötum.

Spyrja má hvers vegna var ekki hægt að reka útgerð fiskiskipa (bæjarútgerðir) og banka af hálfu bæjarfélaga eða ríkisins?

Ástæða þess voru annarlegir gróðahagsmunir valdagráðugra manna karla og kvenna. Allur atvinnurekstur í eigu samfélagsins (ríkis eða sveitarfélaga) hefur lagst af vegna kröfu fjármagnseigenda (valdamanna) sem hafa ekki grætt nóg á sinni starfsemi í samkeppninni.

Ekki voru það konur frekar en karlar sem stóðu að þessum tilraunum til að reka atvinnufyrirtæki í eigu samfélagsins. Stjórnendur þessara fyrirtækja voru annað hvort of gráðugir eða annarlegir þættir sem spiluðu inn í er leiddi til taps á rekstri og lokun.

Einn femínisti leggur út í að senda fúkyrðaflaum en getur ekki og reynir ekki á neinn hátt að hrekja það sem í greininni stendur. Af hennar/hans hálfu eru aðeins persónulegar svívirðingar. Femínistanum er fyrirgefið þar sem hún/hann kemur niður á jörðina um síðir og áttar sig á raunveruleikanum.

Hvers vegna hafa störf þróast í nútíma samfélagi sem hafa fengið titilinn kvennastörf?

Ástæða þessarar skiptingar hefur verið að konum hefur verið hlíft við þeim störfum sem erfiði, sóðaskapur, kuldi og vosbúð hefur verið einkenni starfanna. Kona sem kvartaði, sagði að konur ynnu í fiski. Það er rétt að konur hafa unnið við fiskvinnslu, aðgerð á fiski o.fl. Fiskvinnslu hefur aldrei fylgt það líkamlega erfiði sem fylgir öðrum störfum sem karlar einoka sbr. hásetastörf, línulagnir, jarðgangagerð o.fl. Konur hafa mikið sótt í lögfræðistörf á undangengnum árum enda skiljanlegt þar sem afrakstur lögfræðistofa hefur skilað hundruðum milljóna arði í vasa hvers eiganda stofu og það nánast skattfrjálst. Mammon konungur er átrúnaðar goð femínista en ekki jafnrétti handa öllum þegnum landsins.

Hér með er skorað á reiðar konur og femínista að koma mjúkri lendingu niður á jörðin og reyna að jafna lífskjör almennt svo ekki séu hópar sem sópi auðæfum samfélagsins undir koddana hjá sér. Þær konur sem eru hvað þverastar í femínistabaráttunni koma fyrr en seinna niður á jörðina, úr hálofta baráttu sinni, þegar eldsneyti þrýtur, og þá verður það harkaleg lending.

Sérstök ábending til þeirra sem eru í forréttindabaráttunni. Upp hafa risið hvert stjórnmálaaflið á fætur öðru með það að markmiði að jafna lífskjörin hjá samborgurum sínum. Hver hefur raunin orðið?

Jafnaðarmenn, Samfylkingin, Kvennalistinn, Vinstri grænir, Framsókn, Sjálfstæðisflokkur og aðrir flokkar.

Þegar frambjóðendur þessara flokka eru búnir að koma sér á þing og komnir í þægileg sæti fjarri kulda og vosbúð eru kosningaloforðin aðeins óþægileg fortíð sem ástæðulaust er að hafa áhyggjur af. Þingmenn hafa mikla ánægju af því að vera í ræðustól fyrir framan sjónvarpsmyndavélar, tala mikið en segja ekki neitt af viti. Þeir vilja aðeins vera á móti tillögum pólitískra andstæðinga. Þar eru konur engin undantekning. Þeir (þingmenn) hafa oft og tíðum ekki hugmynd um tilgang eða afleiðingar þeirra lagasetninga sem þeir eru að samþykkja enda oft og tíðum er þingsalur sem næst tómur. Lögbrot æðstu manna samfélagsins eru að þeirra mati lögleg lögbrot.

Reykjavík 14. október 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Réttarfar - Hvað er það.

Í greinum undirritaðs um framferði dómara og annarra starfsmann stjórnsýslunnar gagnvart gildandi lögum landsins og þar með töldum lögbrotum af hálfu ráðherra er athyglisverð grein í FRÉTTABLAÐINU hinn 13. október 2015 undir fyrirsögninn:

                   ERU DÓMARAR LÍKA MENN.

Þessi grein er eftir lögmann að nafni Birna Hjartardóttir.

Í grein þessari er viðurkenning (staðfesting) á öllum þeim þáttum er undirritaður hefur á síðustu árum skrifað um í blöðin og BLOGGIÐ um framferði dómara á Íslandi.

Verða hér tekin nokkur dæmi úr grein B. H. eins og fram kemur í Fréttablaðinu.

        „Það er talsvert tabú á meðal lögmanna að tjá sig um dómara. Lögmenn hafa að sjálfsögðu sterkar skoðanir á dómurum bak við luktar dyr skrifstofunnar, en þeir ræða þær skoðanir treglega opinskátt. Af hverju? Af því að lögmenn flytja mál sín frammi fyrir þessum sömu dómurum og eiga velgengni sína – eða réttara sagt velgengni skjólstæðinga sinna – undir dómum þeirra. Þessi tregða við gagnrýni á sérstaklega við um Hæstarétt.“

Er þar komin skrifleg staðfesting á þeim ummælum sem undirritaður hafði eftir lögmönnum að þeir gætu hætt sem lögmenn ef þeir tækju að sér mál gegn dómurum vegna utanlaga dóma þeirra. Dómarar hafa verið staðnir að því að nota fölsuð gögn sem niðurstöður dóms er byggður á.

         „Af því að lögmenn kunna betur við suma dómara en aðra og treysta sumum dómurum betur en öðrum til að komast að „réttri“ niðurstöðu.“

Hvernig má það vera að ekki er hægt að treysta öllum dómurum til að komast að réttri niðurstöðu? Það er vegna þess að í íslensku réttarkerfi eru yfir 40 túlkanir á ákvæðum laganna. Túlkanir jafn margar og fjöldi dómara. Þar af leiðandi eru lög ekki í gildi nema samkvæmt geðþóttaákvörðunum dómara. Dómarar sem nota fölsuð skjöl sem grundvöll að dómsorðum fara ekki að gildandi lögum eins og höfundur greinarinnar B. H. segir að dómarar eigi að gera.

Er það eðlilegt að ósamræmi sé á milli uppkveðinna dóma eftir því hver dómarinn sé?

Er ekki eitt lagasafn gildandi í landinu sem gildir jafnt fyrir alla þegna landsins?

Er starf lögfræðinga aðeins atvinnubótavinna til að hrærast í yfir 40 túlkunum á lögunum?

Blaðagrein B. H. er aðallega til að styrkja málsstað kvenna í sinni forréttindabaráttu. Höfundur B.H. gagnrýnir ákveðinn dóm er skipaður var 4 körlum og 1 konu. Þar stendur:

        „Ég legg áherslu á að kvendómarinn var að beita sömu lögum og karlkyns samdómendur hennar. Ætlum við að láta eins og kyn hafi ekki skipt neinu máli í þessu samhengi?

Ef á að taka þetta alvarlega sem skrifað er í umræddri blaðagrein þá dæma konur og karlar ekki eftir sömu lögum heldur annars vegar kvennlegri lagatúlkun og hins vegar karllægri útgáfu (túlkun) laganna.

Má búast við dómum á annan veg ef kona er í dómarasæti en ef það væri karl?

Hvernig eiga þegnarnir að fara eftir lögum sem kvennkyns og karlkyns spekingarnir geta ekki túlkað á einn veg?

Athyglisverð athugasemd lögmannsins B.H.er eftirfarandi:

         „Ætlum við að láta eins og kyn hafi ekki skipt neinu máli í þessu samhengi? Óttumst við kannski að ef við viðurkennum að kynferði dómara skiptir máli sé búið að eyðileggja göfugu hugmyndina um skikkjuklæddu og persónulausu veruna? Innihaldslausir frasar Lögmenn eru í reynd löngu búnir að viðurkenna að þessi vera er ekki til. Þess vegna forðast þeir að styggja dómara og kjósa ákveðna dómara umfram aðra.“

Úr þessari yfirlýsingu lögmannsins má lesa það að dómarar séu hefnigjarnir í garð þeirra lögmanna sem gagnrýna störf þeirra og óráðlegt að fá dómara á móti sér í málarekstri í framtíðinni. Þessi yfirlýsing er viðurkenning á því að það séu ekki ein lög í landinu.

Er verið að fara fram á að kyn skipta dómsathöfnum í landinu?

Að dómarar verði kvennkyns einn daginn og karlkyns næsta dag þannig að í landinu verði margar tegundir af lögum í gildi eftir því hvort karl eða kona situr í dómarastólnum/stólunum?

Má búast við því að dómskerfinu verði skipt í kvenndómstól og hins vegar karldómstól?

Hvernig ætlar lögmaðurinn B.H. að skýra það að dómur var kveðinn upp í Hæstarétti af tveimur körlum og einni konu þar sem dómararnir (allir) drógu kynlíf málsaðila (starfsmanns stefnda) inn í dómsorð til þess að breiða yfir lögbrot lögmanns stefnda en horfðu fram hjá megin kröfu stefnanda sem var að hnekkja ólöglega álögðum skatti sem engin lagastoð var fyrir?

Dómstólar voru settir á laggirnar eftir þróun mála um lagasetningu í langan tíma til þess eins að úrskurða um það hvernig túlka bæri lög settum af löggjafarsamkomunni.

Það stóð aldrei til að fram kæmu yfir 40 mismunandi túlkanir á lögunum (eða sértúlkun hvers dómara í landinu) og því síður að dómsniðurstaða yrði eftir því hvort það væri kona eða karl í sæti dómara. Það er skýrt ákvæði í landslögum að dómarar skuli aðeins dæma samkvæmt gildandi lögum í landinu.

Dómarar eru ekki til þess að setja lög. Þeir eru eingöngu til að tjá sig um það hver hafi verið vilji (tilgangur)og ásetningur löggjafans við setningu laganna.

Þar af leiðandi getur rétt niðurstaða í dómsmáli ekki orðið ef ekki er sama hvort dómari er kona eða karl. Því síður að mismunandi dómar komi fram um túlkun á sömu lagagreinum frá degi til dags eftir því hver er dómari. Því síður að túlkanir á einni lagagrein geti orðið eins margar og fjöldi dómara í landinu er.

Á meðan dómarar fara ekki að lögum og kveða upp dóma eingöngu samkvæmt gildandi lögum (ekki utanlagadóma) en ekki geðþótta dómarans hverju sinni þá verður aldrei friður í ríkinu.

Dómari sem ekki fer að gildandi lögum í starfi sínu er ofbeldismaður samkvæmt ummælum dómara.

Þessi grein B.H. er viðurkenning lögmanns á óeðlilegri starfsemi dómara og ótta lögmanna við að móðga dómara og eiga yfir höfði sér hefndaraðgerðir af hálfu dómara.

MEÐ LÖGUM SKAL LAND BYGGJA EN ÓLÖGUM DÓMARA (utanlagadómum) EYÐA.

Reykjavík október 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri