Falskt öryggi sjómanna.

Með tilvísun í grein í Morgunblaðinu bls. 15 hinn 13. október 2015.

Það er ánægjulegt að loksins eftir meira en 26 ár frá því að bent var á það vandamál er varðar öryggi íslenskra fiskiskipa þá vakni einhver í hópi forystumanna sjómanna og krefjist rannsóknar á slysi út af Vestfjörðum fyrr á árinu.

Frammá mönnum um öryggismál sjómanna væri hollt að lesa skýrslur Rannsóknarnefndar sjóslysa frá 1986 til 1999 og fara yfir þær ábendingar um orsakir margra skiptapa þar sem stöðubleika skipa var áfátt er leiddi til skipstapans.

Verður það að teljast undarlegt eftir öll þessi ár að loksins rofi til í hugsanagangi manna eftir eins margar ábendingar og fram hafa komið í skýrslum nefndarinnar um orsakir slysanna, skortur á stöðugleika. Þessir menn hefðu átt að vakna fyrr því þá hefði verið hægt að bjarga mörgum mannslífum.

Þrátt fyrir óskir og ábendingar af hálfu Rannsóknarnefndar sjóslysa á árunum 1987 til 2001 var ekkert gert. Var nokkrum sinnum rætt við stjórnvöld um að fá fjármagn til að lyfta skipi af hafsbotni til rannsóknar en án árangurs. Ef skipi hefði verið lyft upp hefði verið hægt að rannsaka það og leggja fram óyggjandi staðreyndir fyrir orsök hinna mörgu skiptapa.

Sem dæmi um leikaraskap stjórnvalda var ákveðið varðandi mörg skip sem ekki stóðust rannsóknir að notast við hið svokallaða VESTFJARÐA-viðmið. Þetta þýddi að tiltekin skip stóðust ekki kröfur um stöðugleika en fengu samt haffærisskírteini.

Það sem ekki hefur mátt minnast á er það að mörg skip voru smíðuð miðað við notkun léttra veiðarfæra eins og færi, línu og lagnet. Þessum skipum var breitt til notkunar á stærri veiðarfærum þar sem nota þurfti átakspunkta til að taka inn veiðarfærin sem voru talsvert fyrir ofan þyngdarpunkt skipsins er síðan leiddi til þess að þessum skipum hvolfdi í blíðviðrinu eins og greint hefur verið frá. Var það ekki spurning um hvort heldur hvenær kæmi að lokastundu slíkra veiða vegna skorts á stöðugleika skipsins.

Eins og áður sagði hefur of mörgum sjómönnum verið fórnað vegna tregðu á að taka alvarlega ábendingar um vankanta vegna stöðugleika margra skipa.

Reykjavík 13. október 2015.

Kristján S. Guðmundsson

fv. framkvæmdastjóri Rannsóknarnefndar sjóslysa.

Innanríkisráðherra og lögin.

Ummæli Innanríkisráðherra í fréttum stöðvar 2 um fráveru lögreglumanna frá störfum eru í anda yfirlýsingar hennar um lög er vörðuðu skipun á Hæstaréttardómurum fyrir stuttu. Hún gaf það upp að lögreglumenn væru að brjóta lög með aðgerðum sínum.

Það er langt gengið þegar Innanríkisráðherra kastar steinum úr glerhúsi.

Frúin, Innanríkisráðherra og fyrri ráðherrar hafa staðið fyrir yfirhylmingu á lögbrotum æðstu manna stjórnsýslu og dómurum um langt skeið. Kærur hafa legið fyrir í ráðuneyti hennar svo og undirstofnunum, lögreglu og Ríkissaksóknara í nokkur ár.

Vegna þess hve alvarlegar kærurnar eru fyrir orðspor stjórnvalda er reynt að þagga málin niður og þau fást ekki rannsökuð. Þessi háttvirta kona Innanríkisráðherra velur yfirhylmingaleiðina sem er brot á gildandi lögum. Þar sem hún er orðin brotleg við gildandi lög eru ummæli hennar um aðgerðir af hálfu lögreglunnar hjákátleg.

Ráðherra sem ekki fer að gildandi lögum landsins getur ekki búist við að þegnarnir far að lögum nema hún taki upp Nazista aðferðina með kúgunum. Hvort svartstakkarnir hennar fengjust til slíkra lögbrota er stóra spurningin.

Spyrja má: Þurfa ráðherrar ekki að fara að lögum sbr. kæru vegna þjófnaðar þar sem tekin var ein lögregluskýrsla af starfsmanni ráðuneytis, þar stendur að fyrirskipun hafi komið frá ráðherra um að framkvæma verkið. Eftir það var lokað fyrir rannsókn málsins? Ráðherra ætti að íhuga vel sín eigin lögbrot með yfirhylmingum á kærumálum vegna lögbrota af hálfu æðri manna í stjórnsýslunni.

Ráðherrann og undirsátar hans (hennar) hefðu fyrirskipað rannsókn þegar í stað ef kærur hefðu ekki við rök að styðjast. Vegna þess að sannanir eru óhrekjanlegar er betra að brjóta lögin og hylma yfir glæpina.

Reykjavík 12. október 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Kvennréttindi 2. grein.

Með vísan til þess fjaðrafoks er grein undirritaðs hefur valdið og þar með áhuga fjölmiðla er rétt að eftirfarandi komi fram.

Fjölmiðlafólk (tilkynnt sig sem slíkt) það sem haft hefur símasamband vegna umræddrar greinar, sem skrifuð var af undirrituðum og birt á blog-inu 2. október, spurði mikið út í fæðingarorlofið, kosningarétt kvenna og sexíið sem minnst er á í umræddri grein. Voru spurningarnar mjög áhugaverðar og virtust spyrjendur hafa annað álit á málum en fram kemur í greininni eða skildu ekki það sem skráð var.

Það er gott að það eru fleiri sjónarmið en mitt á þessum málum því annars hefðu þau ekki náð eins langt og raun ber vitni.

Þýðingamiklar upplýsingar haf komið fram frá femínistum um mat á eigin ágæti. Um er að ræða skriflegar yfirlýsingar um eigið álit kvenna á sínum yfirburðum yfir karldýrið til allra verka.

Ég þakka konum sem hafa ausið úr skálum reiði sinnar vegna greinarinnar. Mest er ég ánægður með skriflega yfirlýsingu konu á því að hún og stöllur hennar (konur) séu hæfari en karlar til allra starfa. Þar er kominn FEMÍNISMINN í sinni réttu mynd. Karlar hafa ekki litið á sig sem einhver ofurmenni eins og konur virðast gera. Það skipulagsástand sem ríkt hefur um aldir á skipan mála hjá mannskepnunni hefur verið að þróast í þá átt að dreifa valdi frá einveldi til fleiri aðila. Dreifing þessi er þróun í takt við fjölgun mannkynsins á jörðinni og framfara hjá manninum að létta lífsbaráttuna hvað varðar fæðuöflun og fleira. Viðurkenning á frekju þessara kvenna sem kristallast í ofurmennsku áliti femínista kvenna (valkyrjanna) á eigin gæðamati var kærkomið.

Miðað við þann fjölda sem hefur tjáð ánægju sína með greinina tel ég að aðila (menn) hafi skort hugrekki til að tjá sig um þá forréttindabaráttu sem hefur viðgengist af hálfu hóps kvenna á undanförnum áratugum.

Rétt þykir að byrja á fæðingarorlofs vitleysunni. Í umræðunum kom fram hjá fjölmiðlafólkinu að þetta ætti fullan rétt á sér eins og önnur læknishjálp, örorkubætur og eftirlaun.

Er kynlíf, þungun og barnsfæðing sjúkdómur eða slys?

Því er til að svara að læknishjálp og örorkubætur koma til vegna atvika sem fólk er ekki að sækjast eftir s.s. veikindi eða slysa. Eru það atvik sem eru óæskileg og ófyrirséð nema einhverjir leiki sér að því að slasa sig.

Sumir sjúkdómar smitast við kynmök og er spurning hvort slíkt heyri undir óæskileg og ófyrirséð veikindi. Kynsjúkdómar verða oftast eftirstöðvar eða afleiðingar af kynlífi sem er fyrirséð. Kynlíf er í 99,99 % ákvörðun þeirra einstaklinga sem hefja þann leik. Verður það að teljast mjög undarlegar fréttir er birst hafa í fjölmiðlum að um tuttugu konur hafi legið undir einum útlendingi sem staddur er á landinu og allar smitast af einum af vágestum kynlífsins. Var það ekki sexíið sem hreyf útlendinginn og örvaði hormónastarfsemina hjá honum og konunum. Maðurinn, konan og karlinn eru dýr sem þurfa að losna úr viðjum hormónastarfseminnar með kynmökum. Það væri all sérkennilegt ef karlinn hafi einn stjórnað annarri hormónastarfsemi en sinni eigin.

Þá er komið að hinum kafla hormónastarfseminnar er varðar fæðingarorlofið.

Ég get ekki á neinn hátt séð það að ég og aðrir þegnar landsins eigi að greiða fyrir kynmök annarra og því síður afleiðingar þeirra aðgerða. Kynmök, sem er forspil barneigna, getur ekki verið á ábyrgð annarra en konunnar og karlsins. Ef ég þarf að greiða fyrir kynmök og afleiðingar þess fyrir aðra erum við komin inn á svið vændiskaupa, greiðslu fyrir kynmök. Afleiðingar kynmaka ef barn kemur undir getur aldrei orðið með neinni skynsemi fjárhagsleg afleiðing á mína ábyrgð né annarra þegna en þeirra sem eiga kynmök. Kynmök eða barneignir er ekki hægt að heimfæra undir veikindi.

Þungun konu verður alltaf á ábyrgð konunnar með því að hafa kynmök við karldýr. Þar af leiðandi getur fjárhagsleg ábyrgð mín og annarra aldrei verið réttlætanleg með þvingunum eins og gert er. Þar með eru fæðingarorlofsgreiðslur, í þeirri mynd sem þær eru, lögleysa, þar sem þar er ekki um að ræða ófyrirséð veikindi, slys eða óhapp sem varðar alla þegna samfélagsins. Þó hefur heyrst hjá konum eftir að þungun er orðin ljós að um slysa skot hafi verið að ræða. Hvað slíkt skot þýðir þarfnast skýringa. Kostnaðurinn við kynlíf (elskenda, para, hjóna eða viðhalds og hjásvæfu) er leiðir til barneigna er velt yfir á samfélagið. Verður næsta krafa femínista að samfélagið eigi að greið fyrir utanlandsferðir þeirra til sólarlanda svo að þær fái sexí-brúnkuna.

Útfærslan á fæðingarorlofi er tilfærsla á því sem FEMÍNISTAR hafa kallað vændi (sölu eða kaup á kynmökum) frá skyndikynnum milli karls og konu yfir í atvinnuvændi. Nú er sala á kynmökum frjáls og án afskipta yfirvalda en kaup á slíkri þjónustu er refsivert athæfi. Með þessu eru femínistar að sína vald sitt og koma kynlífssölu (kynlífsviðskiptum) í neðanjarðarhagkerfi samfélagsins. Samfélagið er farið að greiða fyrir kynlíf hjóna, elskenda, para og annarra þegar úr verður barn.

Er þá komið út í vændi þar sem um er að ræða samfélagsgreiðslu fyrir kynlífið?

Er það í verkahring stjórnvalda og Alþingis að standa fyrir kaupum á kynlífi fyrir útvalda þegna landsins?

Það er þekkt úr dýraríkinu (þar með töldum dýrunum sem kölluð eru karl og kona) að lítt stjórnanleg kynlífsþörf (örvun á hormónastarfsemi) sækir á dýrið. Má þar t.d. minnast á það sem kallað hefur verið lóðarí, að beiða, breima og fleiri heiti á þessu þróunareðli dýranna. Hjá dýrinu sem kallað er maður er kynhormónastarfsemin ekki bundin við ákveðna klukkustund eða tímabil árs heldur er þetta sívirkt.

Varðandi SEXÍIÐ í greininni sem mikið fór fyrir brjóstið á fréttamönnum og mikið spurt um. Það er flestum ljóst að mikil rækt er lögð í það af hálfu sumra dýranna af kvennkyni að vera sem kynþokkafyllstar (sexí) á öllum tímum. Sést það best á klæðaburði, andlitsmálningu og lyktarefnum o.fl.. Af hálfu kvenna er þetta ekki gert til þess að ganga í augum stallsystra sinna heldur vekja áhuga, eftirtekt og löngun karldýrsins til nánari kynna. Í og með þessu fylgir að verið er að ögra samstarfssystrum um hylli karldýranna. Það er þekkt úr dýraríkinu að kvenndýrið gefi frá sér sérstaka lykt til að vekja áhuga karldýrs.

Sem dæmi um sexíisma kvenna er klæðnaður þeirra þegar verið er að flagga MIKLA LITLA-gljúfri (brjóstagljúfrinu), mínipilsum og öðrum klæðnaði sem sérstaklega er ætlaður til að örva hormónastarfsemi karldýranna ásamt brjóstastækkunum sem talsvert hefur verið um ef marka má fréttir þar um. Stjórnlaus notkun á lyktarefnum er ein aðferðin til að láta vita af því hver er á ferðinni. Svo sterk lykt er stundum að nauðsynlegt er að fara út undir bert loft til að fá nóg súrefni. Með vísan til frétta er birst hafa í fjölmiðlum verður því illa tekið að sett er út á þetta, að konur megi ekki klæða sig og vera eins og þær vilja og sýnist.

Sexíisminn kemur einnig út í þeirri óánægju kvenna með eigið útlit. Eru þær sífellt að reyna að vera eitthvað annað en þær eru. Svokallaðar lýtaaðgerðir eru dæmi um mislukkaðan sexíisma. Að vilja alltaf vera eitthvað annað en viðkomandi er í raun. Ég skal fúslega viðurkenna það að konu sem þarf að setja í bað og þvo af farðann og ilminn (lyktina) áður en til nánari kynna kemur er ekki kona sem ég hef áhuga á að sleikja (unga fólkið kallar kossaflans karls og konu að sleikja). Ég kýs konu sem kemur fram í eigin persónu en ekki tómri sýndarmennsku.

Eitt af því mislukkaða í sexíinu eru brjóstastækkanir. Þær konur sem fara út í slíkt eru gervikonur og koma aldrei fram af heiðarleika. Þær eru alltaf sýndarmennska. Brjóstastækkanir eru mislukkaður sexíismi og er aðeins til að lyfta EGÓI konunnar svo að hún telji sig hafa betri beitu (agn ) en stallsystir hennar í sexí-veiðunum.

Varðandi málefni er kallast kosningaréttur kvenna, og fjölmiðlafréttir af því, sýnir á yfirþyrmandi hátt hvað bíður þegar konur komast í valdastöður. Er sífellt hamrað á því að karldýrið hafi ekki virt konur og kúgað þær.

Kosningaréttur er ekki gamalt í samfélagi manna. Voru það karlar sem á fyrri öldum börðust fyrir því að fá að hafa áhrif á framgang mála í samfélaginu. Þrátt fyrir sögur af konum í æðstu stöðum ríkis, eins og sagan greinir frá, buðu þær ekki upp á lýðræðishugsjón og meiri völd til handa konum heldur sátu ánægðar með sinn veldissprota (Kleopatra, Victoria drottning, o.fl). Valdagræðgi mannskepnunnar hefur þróast hægt í þá átt að dreifa valdi til fleiri þegna hvers samfélags. Þessi þróun hefur ekki orðið fyrir tilverknað kvenna frekar en karla.

Geta má þess að karlar hafa borið það mikla virðingu fyrir konum að á fyrri öldum fóru konur aldrei í bardaga (stríðsátök) sjálfar en voru traustar stoðir í bakvarðarliðinu.

Þróun mannkynsins í átt að friðsamlegum samskiptum manna almennt gengur hægt og þrátt fyrir aðkomu kvenna þar í hefur ekkert stórt stökk orðið. Sem dæmi um flærð og fals kvenna er komast í æðri stöður þjóðfélagsins má nefna afstöðu Innanríkisráðherra og yfirlýsingu hennar um gildandi lög er varða skipan Hæstaréttardómara. Það voru ekki lögin sem áttu að gilda þar um heldur skal notast við FEMÍNISMANN og þvinga fram breytingar á lögunum til eflingar á femínistagræðginni.

Þessi ráðherra hefur hunsað kröfur um jafnrétti þegnanna gagnvart gildandi lögum. Rannsóknir á alvarlegum glæpum er framdir hafa verið af æðri mönnum samfélagsins hafa ekki fengist vegna þess að fram lagðar sannanir fyrir lögbrotum (svívirðilegu athæfi) hinna ákærðu eru það sterkar (óhrekjanlegar) að hún og hennar ráðgjafar treysta sér ekki til að hrekja sannanirnar og reyna því að fela þá smán sem vofir yfir stjórnsýslunni. Þetta er gert í anda FEMÍNISMANNS, að hindra framgang réttvísinnar og hindra að allir séu jafnir fyrir lögunum.

Eitt af því sem fréttamenn (konur) leituðu eftir svari við var hvort ég væri kvennhatari.

Því er til að svara að ég hef alltaf virt konur sem jafningja og aldrei þvingað konu til neins og alls ekki til að gera það sem hún hefur ekki ráðið við vegna líkamsbyggingar og getu (erfiðisvinnu). Í svari til þeirrar ágengnustu í spurningum sagði ég að, ég hefði átt frábæra eiginkonu (spurning hvort hægt sé að tala um eign í þessu sambandi þegar kemur að femínismanum).

Rétt þykir að geta þess að það er meira talað um kúgun karla á konum en minna um kúgun kvenna á körlum. Ástæða þess er sú að karlmenn eru ekki hrifnir af því að ræða um ráðríki eiginkvenna sinna og reyna því að umbera sína konu og hennar neikvæðu aðgerðir. Er þar komin hin svonefnda málgleði kvenna og vilji til að tjá samskipti sín og maka síns við trúnaðarvinkonur, jafnvel um kynlíf sitt.

Konur eru spurðar hér:

1. Eru konur hæfari til starfa í þágu mannkynsins en karlar? (Vísað er til fullyrðingar konu um hæfni kvenna, er sendi athugasemd við greinina).

2. Treysta konur almennt sér til að standa jafnfætis körlum á öllum sviðum (öllum störfum) mannlegs lífs að frátöldu því er varðar kynskiptingu í lífi dýranna sem kallast menn?

3. Ef konur treysta sér ekki til að standast jafnfætis körlum á öllum sviðum – Á hvaða sviðum mannlegs lífs vilja þær (konurnar) fá undanþágur?

4. Er um jafnræði á milli kynjanna ef konur treysta sér ekki til að standa jafnfætis körlum í öllum störfum og gjörðum mannlegs lífs sem fellur undir heiðarleg samskipti og án ofbeldis? Átt er við öll önnur störf en kynlíf, meðgöngu og barnsburð.

5. Eru konur tilbúnar til að keppa við karla í öllum greinum íþrótta?

6. Hvað er langt síðan konur komu út á hinn svokallaða almenna vinnumarkað?

7. Komu konur ekki út á vinnumarkaðinn eftir að búið var að þróa vinnu- og framleiðsluaðferðir þannig að konur treystu sér til að taka störfin að sér?

8. Var það eingöngu hugvit kvenna sem leiddi til framfara við vinnu og framleiðsluaðferðir?

Ef konur treysta sér til að svara þessum spurningum væri það vel gert.

Að lokum er rétt að geta þess að vonandi verður friðsamleg lausn á samskiptum karla og kvenna án femínistavandræða. Karlar hafa aldrei hælt sér af því sem taldir eru meintir yfirburðir í stjórn samfélags eða samskiptum manna. Það stjórnar enginn einn maður milljónum manna án öflugs stuðnings þeirra sem fylgja með. Hitler hefði aldrei stjórnað Þýskalandi einsamall heldur naut hann hylli fjöldans. Kleópatra hefði ekki stjórnað ríki sínu án aðstoðar og undirgefni fjöldans þar með töldum karlmönnum.

Þessi grein er rituð eftir símtöl við fréttamenn fjölmiðla sem hringdu og leituðu frétta og nánari skýringa á efni greinar minnar sem hefur valdið slíku fjaðrafoki að yfir 10000 manns hafa gluggað í hana og fjöldi manns lýst yfir ánægju með greinina. M.a. sem sagt hefur verið, er að greinin hafi verið löngu tímabær en svo hafi virst sem enginn hafi haft kjark til að tjá sig um efnið. Ekki veit ég hvort 10000 manns komi til með að lesa þessa grein en vonast til að lesendur fái skilning(skýringar) sem fréttamenn kvörtuðu um að vantaði í fyrri grein. Rita má heila bók um vandamál og misskilning á milli í samskiptum kynjanna og þá einkum þeirra sem aðhyllast femínismann. Ismar hafa aldrei reynst vel s.s. Nazismi og kommonismi.

Það er stór munur á konu og femínista.

Reykjavík 6. október 2015

Kristján S. Guðmundsson

f.v. skipstjóri.

BIRT 9-10-2015

Kvennréttindi.

Á udanförnum mánuðum og árum hefur hin svokallaða kvennréttindabarátta verið eitt aðal mál fjölmiðla.

Konur eiga allt gott skilið enda haf flest karldýr virt kvenndýrið og borið hag þess fyrir brjósti sem best má sjá á þeirri hörðu lífsbaráttu mannkynsins gegnum aldirnar. Konum hefur yfirleitt verið hlíft við öllu því sem kallað hefur verið erfiði í lífsbaráttunni. Konur hafa ekki verið sjálfbjarga nema að litlu leyti í gegnum aldirnar vegna líkamsbyggingar sinnar. Þrátt fyrir þetta hafa konur náð til æðstu metorða eins og mannkynssagan greinir frá.

Femínista-bullið sem hefur gengið eins og eyðingareldur yfir mannkynið á tuttugustu- og tuttugustu og fyrstu öld er ekki barátta um jafnrétti heldur barátta um forréttindi.

Bullið um kosningarrétt kvenna hefur riðið húsum í marga mánuði og er einkenni á hinni furðulegu FEMÍNISTA-baráttu.

Því má spyrja:

Hvenær hófst það sem kallað er kosningarréttur?

Hvenær fengu karlar kosningarrétt?

Það hefur verið þekkt um aldur að allar breytingar í lífsbaráttu og stjórnskipulagi mannkynsins hefur verið hægfara þróun. Stjórnun á lífsbaráttunni hefur verið að miklu leyti í höndum karla þótt til séu undantekningar. Ástæða þessarar skiptingar kom til vegna þess hve lífsbaráttan hefur verið hörð og óvægin vegna átaka á milli ættbálka, kynþátta eða þjóða að ógleymdu erfiðinu við fæðuöflun.

Í þeirri baráttu sem átti sér stað var konum yfirleitt hlíft við þeim átökum sem fram fór í þeirri baráttu. Varðandi þá grimmd er hefur fylgt mannkyninu þar sem líf andstæðinganna var lítils metið og hefur grimmdin einnig verið til staðar hjá kvennfólkinu samanber konuna sem krafðist þess að fá höfuð mannsins á silfurfati eins og sagan greinir frá. Í þeim styrjöldum sem háðar voru á fyrri öldum var konum yfirleitt hlíft þegar karlarnir voru drepnir. Hvort konurnar hefðu frekar vilja vera drepnar en herfang sigurvegaraanna. Hefur um það ríkt algjör þögn.

Þegar tókst að bæta afkomumöguleika mannkynsins með margs konar uppfinningum og tækninýjungum er leiddu til auðveldari lífsafkomu og minna erfiði við störf vaknaði valdagræðgi upp hjá sumum konum (valkyrjum) og töldu sig vera færar til að sinna ýmsum störfum. Þau störf sem þessar konur sækjast eftir eru eingöngu störf sem eru án nokkurs erfiðis, kulda, vosbúðar eða óhreininda. Störf sem að ekki skerða sexí-ismann.

Þessi framkoma er þekkt frá fyrri tíð þegar búið var að vinna erfiðisvinnuna og leiðin greiðfær þá komu amlóðarnir og sögðu „Nú get ég“.

Ekki er mér ljóst hvort eða hvaða störf það eru sem konur treysta sér til þess að sinna betur eða eins og karlar þegar kemur að erfiðisvinnunni. Ljóst er að konur hafa ekki krafist þess að fá störf í þeim atvinnugreinum sem þörf er á líkamlegu atgervi og þörf á að standast kulda og vosbúð. Þau störf hafa konur algerlega sniðgengið og aldrei kvartað undan því að fá ekki vinnu við slík störf.

Því má bæta við að konur hafa sótt í, á seinustu árum, að apa eftir körlum í margs konar gjörðum eins og fjallaklifri og heimskautaferðum en það hafa þær lagt í vegna þess hvað auðveldar þessar ferðir eru með vísan til þeirrar tækni sem hefur leitt til framleiðslu á handhægum búnaði og ferðirnar eingöngu fyrir EGÓIÐ hjá ferðalöngunum en hafa enga praktíska þýðingu. Eingöngu til að segja ég gat þetta.

Af framansögðu ná kröfur kvenna (FEMÍNISTA) eingöngu yfir þann hluta lífsbaráttunnar sem lítur að leti- og hóglífi auk forréttinda. Sannast þar hið gamla máltæki að sjaldan launar kálfur ofeldi. Þar sem femínista-kröfurnar snúast aðallega um laun og bætta fjárhagsafkomu hefur aldrei verið af þeirra hálfu minnst á sömu laun fyrir sömu afköst heldur sömu laun fyrir sömu vinnu óháð afköstum. Vera frá vinnu er umtalsvert meiri hjá konum en körlum samkvæmt öllum rannsóknum sem uppvíst hefur verið um.

Þær kröfur kvenna um að konur skuli fá störf eingöngu af því að þær eru konur, sbr. umræðu um stöðu Hæstaréttardómara, óháð því hverjir hæfileikarnir eru. BARA KONUR. Þetta viðhorf er lýsing á forréttindabaráttunni. Þessar konur horfa vonaraugum á hærri laun til þess að geta hugsað betur um SEXÍIÐ. Dýrari föt og annað sem tilheyrir.

Það væri merkilegt rannsóknarefni fyrir fræðimenn að skoða hver framtíð mannsins á jörðinni yrði með fjölgun KARRÍER-KVENNA (ljótt orðalag), eða kvenna sem komast í efri stöður samfélagsins, þar sem reynslan hefur orðið sú að þessar konur telja sig ekki hafa tíma til að eignast börn, það sé svo gaman í vinnunni. Hugsanlega getur þetta orðið lausn á offjölgunarvandamáli mannkynsins á jörðinni.

Eitt af femínista – bullinu er það sem kallast fæðingarorlof. Fæðingarorlofsgreiðslur eru greiddar úr sameiginlegum sjóðum landsmanna, sköttum. Þessir femínistar telja það sanngjarnt að fólk sem á ekki börn og í sumum tilvikum getur ekki eignast börn greiði þann kostnað sem þetta orlof hefur í för með sér. Þetta fólk sem greiðir kostnaðinn fær ekki að njóta þeirrar ánægju sem barn veitir. Þetta kallast FEMÍNISTA jafnrétti.

Það skal tekið fram að konur almennt fylgja ekki þessum femínista kröfum og viðurkenna að um frekju sé að ræða.

 

Þessi grein er skrifuð til að sýna fram á að kvennréttindabarátta er ekki jafnréttisbarátta kynjanna heldur barátta fyrir forréttindum til handa ákveðnum hópi kvenna.

Reykjavík 2. október 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri.

Meindýr glæpaverka 29. kafli.

Hið lenska KRIMMA-lýðveldi er dæmigert ríki þar sem aðalsmerki ráðamanna eru lögbrot. En lögbrot eru aðeins leyfileg ef viðkomandi er meðlimur í glæpasamtökum æðstu manna samfélagsins sem kallað er MAFÍA.

Í þessu krimmalýðveldi er það siður að skrá skilmerkilega allar misgjörðir og mistök sem aðrir gera en meðlimir Mafíunnar (æðstu manna). Sem dæmi; að maður sem er hungraður og stelur sér blóðmörskepp sem hann hyggst seðja hungur sitt með er tekinn af lögreglu og þar með kominn á sakaskrá.

Sé um að ræða misgjörðir, mistök eða enn alvarlegri ásetningslögbrot (svívirðilega glæpi) framin af MAFÍU-meðlimum (dómurum og öðrum stjórnendum landsins) er gengið rösklega fram í því að hylma yfir slík lögbrot (þagga þau niður). Eru þar fremstir í flokki við yfirhylminguna Innanríkisráðherra, Ríkissaksóknari og lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu.

Þrátt fyrir ára langa baráttu fyrir því að fram fari opinber rannsókn á ákærum á hendur æðstu mönnum samfélagsins, dómurum og stjórnendum landsins (hinum ósnertanlegu) er allt gert af hálfu þessa yfirhylminga liðs stjórnvalda (stjórnendum lögreglu og Ríkissaksóknara) til að þagga málin niður með því að hunsa það að kærumál sem lögð eru fram fáist rannsökuð.

Ótti þessara yfirhylmingarstjóra felst í því að með rannsókn málanna yrði sönnun færð á þá glæpsamlegu starfsemi sem viðgengst í skjóli þess að aðilar í æðri stöðum stjórnsýslu landsins telja sig ósnertanlega og að þeir séu í GUÐA-tölu.

Með vísan til þeirra sönnunargagna er tríóinu hefur verið afhent má geta sér til um að aðilum tríósins hafi orðið ljóst að fyrirliggjandi sannanir um réttarfarsglæpi séu svo sterkar og myndu koma fram við rannsókn mála. Yrðu slíkar upplýsingar ríkisvaldi og dómstólum til ævarandi niðurlægingar og skammar og því sé reynt að þagga málin niður.

Er hér með farið fram á að yfirhylmingartríóið Innanríkisráðherra, Ríkissaksóknari og lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu svari eftirfarandi spurningum:

1. Hver er ástæðan fyrir því að hunsað er að rannsaka ákærur á hendur dómurum sem undirritaður hefur lagt fram?

2. Er það í verkahring Innanríkisráðherra, Ríkissaksóknar og lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu að hindra framgang réttvísinnar með því að rannsaka ekki framkomnar kærur?

3. Er það í verkahring þessara þriggja aðila að hylma yfir lögbrot dómara og annarra æðstu manna þjóðfélagsins?

4. Er verið að hlífa hinum ákærðu við rannsókn málanna vegna þeirrar hneisu og smánar er það ylli stjórnvöldum?

5. Er ástæða yfirhylmingar af hálfu TRÍÓSINS að sannanir eru svo sterkar (óhrekjanlegar), í þeim gögnum sem lögð hafa verið fram, um sekt hinna ákærðu, að ákveðið var að reyna að þagga málin niður?

6. Við rannsókn mála af hálfu hins opinbera er klifað á því að refsivert sé að skýra rangt frá fyrir dómi af vangá og fangelsi hótað. Sambærileg viðurlög eiga við um það athæfi að hindra framgang réttvísinnar. Hafa forsvarsmenn þessara þriggja embætta (Innanríkisráðherra, Ríkissaksóknari og lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu, allt konur) lagaheimild til að hindra framgang réttvísinnar með yfirhylmingu á fram komnum kærum á hendur dómurum?

7. Eiga dómarar að koma að rannsókn á ásökunum á hendur dómurum og dæma í slíkum málum?

8. Eru ekki allir dómarar vanhæfir til að koma að dómsmálum er varða lögbrot af hálfu dómara með vísan til ákvæða laga um vanhæfi persónu til aðkomu að máli vegna tengsla (starfstenginga, vináttu, kunningsskapar o.fl.)?

9. Nær ákvæði laga um „að hindra framgang réttvísinnar“ aðeins til mála þar sem aðrir en æðstu menn þjóðfélagsins eiga í hlut sem lögbrjótar?

Mál þessi sem kært er út af hefðu verið rannsökuð strax ef rannsóknartríóið hefði komist að þeirri niðurstöðu, samkvæmt fram lögðum gögnum, að um ómaklegar ásakanir (rakalausar) á hendur ákærðra væri að ræða (þeirra sem ákærðir hafa verið) og þar með hefði verið beitt ákvæðum laga um ósannar ásakanir. Því er það trassaskapur, yfirhylmingarárátta og valdníðsla þessara tilgreindu aðila sem ræður að málin eru ekki rannsökuð.

Á það skal bent sérstaklega að við rannsókn á þessum málum er fjöldi spurninga sem sakborningar þurfa að svara. Svör ákærðra við spurningum þessum yrðu í 99,99% tilvika þess eðlis að hinir ákærðu yrðu komnir á sakamannabekk eða hefðu réttarstöðu grunaðra. (Spurningalistarnir eru fyrir hendi).

Er hér með send sérstök ábending til Íslendinga um að verði mér ekki stefnt fyrir meiðyrði með vísan til þess sem hér er ritað um stjórnendur yfirhylminga á glæpum sem framdir hafa verið, og greinar mínar eru um, þá er það sönnun þess að þessir aðilar hafa brotið lög og reyna að komast upp með það með þögninni. Ég hef hvorki vald eða kraft til að berja þetta lið í þeim tilgangi að það fari að lögum en ég hef afl til vígaferla ef það reynist nauðsynlegt.

Þessir sökudólgar í yfirhylmingu (TRÍÓIÐ - Innanríkisráðherra, Ríkissaksóknari og lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu) geta reynt að stela eigum mínum með málssókn vegna ærumeiðinga og njóta stuðnings úr hópi þeim sem kenndur er við lögbrotin. Enn og aftur skal ítrekað að dómur í meiðyrðamáli þar sem rituð orð eru dæmd dauð og ómerk er ekkert annað en DÓMARA-bull því það sem ritað hefur verið verður aldrei máð út, svo að öruggt sé, því svo marga þarf að aflífa af hálfu stjórnvalda, þ.e. þá sem lesið hafa eða hafa heyrt af skrifunum, að aldrei er öruggt að allir hafi verið aflífaðir eða öll rituð eintök eyðilögð.

Af hálfu framkvæmdavalds (stjórnvalda) er ekki hikað við að kæra menn fyrir brot gegn valdstjórninni ef ekki er hlýtt möglunarlaust kröfum stjórnenda. Þetta vald (réttur stjórnvalda) er sagt að sé skilmerkilega skráð í gildandi lögum landsins og er beitt án miskunnar ef stjórnendur telja ástæðu til (jafnvel tilbúna ástæðu). Á hinn bóginn fer lítið fyrir rétti einstaklinga sem beittir eru svívirðilegri valdníðslu af hálfu stjórnenda landsins (dómara og annarra). Þjófnaður og utanlagadómar æðstu manna samfélagsins, sem látið er bitna á einstaklingum eða almenningi, virðast vera löglegar aðgerðir (löglegir glæpir) þar sem yfirhylmingaliðið (tríóið) kemst upp með að hunsa kröfur um rannsóknir vegna kæra sem beinast að æðstu mönnum samfélagsins. Þetta viðgengst þrátt fyrir ákvæði laga um að allir þegnar ríkisins skuli vera jafnir fyrir lögum landsins.

Það að hunsa rannsókn kærumáls, (sem lagt hefur verið fram hjá lögreglu) eftir geðþótta lögreglustjórans, af því að ekki má setja svartari blett á æru ærulausra manna en þegar er orðið, er íslensku réttarkerfi til smánar og líkist því sem viðgengst í ríkjum þar sem mannréttindi eru fótum troðin.

Í gegnum aldirnar hafa margir meiri menn en ég orðið fyrir því að vera fangelsaðir eða líflátnir fyrir andóf gegn glæpamönnum stjórnsýslunnar. Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu er hér með manaður til að senda svartstakkana sína í heimsókn aftur, vegna greinaskrifa undirritaðs til að sína vald sitt, en lögreglustjóranum væri nær að fara að lögum og láta rannsaka þær kærur er lagðar hafa verið fram hjá lögreglunni.

Með vísan til lögregluskýrslna nr. 007-215-023922. 007-215-023957. 007-215-023963. 007-215-023973 007-215-023982. frá byrjun apríl 2015.

Lögbrot þau sem kært er út af varða 130. og 132. grein laga nr. 19/1940 (Almenn hegningarlög).

Lögmaður er ég ræddi við nýlega sagði að mjög algengt væri að uppkveðnir dómar á Íslandi væru ekki samkvæmt gildandi lögum. Hæstiréttur Íslands væri þar aðal sökudólgurinn þar sem dómar í Hæstarétti væri oft fordæmisgefandi fyrir héraðsdómstólana. Þó væru dómar hjá héraðsdómstólum sem ekki stæðust samkvæmt gildandi lögum mun algengari. Hann sagði það óskiljanlegt hvernig dómarar kæmust upp með þetta framferði en ástæðan væri hræðsla almennings við frekari átök við dómstólana og stjórnvöld. Var bætt við hjá honum að ekki skipti máli hve vitlaus dómur frá Hæstarétti væri héraðsdómararnir tækju vitleysuna upp og héldu henni lifandi. Má þar vísa til margra dóma þar sem íslenska ríkið hefur verið rassskellt hjá mannréttindadómstólnum.

Það framferði lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu að láta ekki rannsaka jafn alvarlegar ákærur og lagðar hafa verið fram á hendur nafngreindra aðila ásamt skriflegum sönnunargögnum er skýlaus viðurkenning af hálfu lögreglustjórans á að ásakanir á hendur þessara æðstu manna ríkisins séu á rökum reistar. Skömm og niðurlæging æðstu manna hins íslenska samfélags vegna brota á gildandi lögum yrði þegnum landsins ljós ef rannsókn færi fram. Yfirhylming lögreglustjórans á þessum alvarlegu lögbrotum með því að koma í veg fyrir rannsókn kærumálanna er mikil niðurlæging fyrir embætti sem á að halda uppi aga- og refsivaldi í þjóðfélaginu.

Að lokum er rétt að benda á viðtal við mann sem birt var á STÖÐ 2 í þætti 23. ágúst 2015 sem kallaður er „60 mínútur“. Viðtal þetta snerist um meðferð mála fyrir dómstólum. Mátti skilja það svo að maðurinn væri meðlimur samtaka sem kölluð eru TED. Sagði maðurinn að meðferð á dómsmálum er varða hina ríku og valdameiri í þjóðfélaginu sem væru sekir um alvarlega glæpi fengju sambærilega meðferð og þeir sem lægra væru settir (fjárvana og hefðu ekki ítök á æðri stöðum) og væru saklausir. M.ö.o. hinir ríku og valdamiklu fengju sambærilega dóma og saklausir fátæklingar sem ekkert hefðu unnið sér til saka.

Reykjavík 29. september 2015.

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12 - 2

109 Reykjavík

Vandamál INNANRÍKISRÁÐHERRA.

Að mati Innanríkisráðherra er komið upp vandamaál í „hennar“ ráðuneyti er varðar nýlega sett lög um skipan á Hæstaréttardómurum. Er þar komin upp FEMINISTA og RAUÐSOKKA-frekjan. (Sjá fréttir og greinar í blöðum dagsins 26. 9. 2015).

Það er ekki hæfni (færni) fólks til starfa sem á að ráða heldur FEMÍNIÐ.

Verður þetta framferði Innanríkisráðherra til fyrirmyndar fyrir framtíðar FEMÍNISTA að það eru ekki gildandi lög sem eiga að ráða heldur „mínir hagsmunir“, FEMÍNISTA.

Þetta sjónarmið ráðherrans kom glöggt í ljós þegar leitað var eftir því að af hálfu stjórnvalda yrði séð til þess að farið yrði að lögum varðandi gjörðir æðstu stjórnenda landsins og þ.m.t. dómarar.

Eftir neitun lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu og Ríkissaksóknara á að rannsókn færi fram á framlögðum ákærum voru kærumálin lögð fyrir ráherra til friðsamlegrar úrlausnar svo að halda mætti friðinn í landinu en ekki snúa sér 800 ár aftur í tímatalið þegar vígaferli var eina úrlausnin í deilumáli.

Voru öll gögn (skrifleg gögn frá dómstólum) lögð fyrir ráðherrann um þá valdníðslu sem viðgengist hefur í réttarkerfinu og hjá sumum æðstu mönnum stjórnkerfisins. Í þessum skriflegu gögnum eru óhrekjanlegar sannanir fyrir siðblindu og svívirðilegri meðhöndlun dómara á dómsmálum.

Þegar ráðherrann hafði skoðað málsgögn og séð fram á þá smán sem íslenskt stjórnkerfi og íslenskt réttarkerfi yrði fyrir ef málin yrðu rannsökuð, samkvæmt gildandi lögum þar um, taldi ráðherrann „hún“ betra að þegja málið í hel (hylma yfir lögbrotin), ef hægt væri. Hafnaði hún þeirri málaleitan að málin fengjum hlutlausa rannsókn óvilhallra aðila og neitaði að leysa úr þeim vanda sem réttarkerfið væri komið í.

Eins og ráðherranum á að vera kunnugt þá eru viðurlög við því að hylma yfir lögbrot (glæpi). Ráðherra var kynnt ítarlega um þau lögbrot er Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu og Ríkissaksóknari höfðu neitað um rannsókn á, þar sem þeir (þær) höfðu valið yfirhylmingarleiðina. Ekki verður annað séð en ráðherra hafi gerst brotlegur við hegningarlög með því að hylma yfir þau lögbrot sem honum (henni) var tilkynnt um.

Ef ekki væri um það að ræða að annarlegir hagsmunir réðu störfum ráðherrans og réttlætið réði ríkjum hefði ráðherrann valið þá leið að koma af stað opinberri rannsókn á fram komnum kærumálum þótt ekki væri til annars en reyna að hreinsa réttarkerfið af ákærum. Ráðherrann valdi frekar að koma í veg fyrir að öll þjóðin ætti kost á því að vita hvaða aðilar þjóðfélagsins hafi leyfi til að brjóta lög (æðstu menn þjóðarinnar að ógleymdum dómurum (guðum samfélagsins)). Er það spurning hvort ráðherrann sé ærulaus (flekkað mannorð) með vísan til þess sem ráðherrann hefur ekki gert varðandi það að treysta gildi lagasetningar Alþingis og framkvæmd laganna fyrir alla þegna landsins. Ráðherrann hefur heimilað að svínin (Orwell) séu rétthærri (jafnari en aðrir) en aðrir þegnar landsins.

Yfirhylmingar ráðherrans eru broslegar í ljósi þess að kvennréttindabarátta hennar er réttlætinu yfirsterkara. Ráðherrann telur að hennar starf felist ekki í því að sjá til þess að farið sé að lögum landsins, settum af Alþingi, heldur beinast kraftar ráðherrans inn á braut kvennréttindabaráttu en ekki réttinda allra þegna landsins gagnvart gildandi lögum. Skýr ákvæði eru í lögum landsins að allir þegnar landsins skuli vera jafnir fyrir lögunum og dómar aðeins kveðnir upp með vísan til gildandi laga landsins. Framferði ráðherrans má líkja við það sem tíðkaðist fyrir 1500 til 3000 árum þegar ráðamenn voru næstir guðunum.

Kvennréttindabarátta ráðherrans er vísbending um það sem koma skal þegar valkyrjurnar eru búnar að taka völdin og farnar að stjórna öllu í landinu. Þá verða það ekki núgildandi lög sem ráða ferðinni heldur lagaafkvæmi FEMÍNISTA.

Af framanrituðu verður það að teljast sérkennilegt að íslenskur ráðherra er ekki í starfi til sjá um að allir þegnar landsins njóti þess ákvæðis laga að allir séu jafnir fyrir lögunum heldur snúist aðaláhugamál ráðherrans um forréttindi FEMÍNISTA.

Er það spurning hvort ráðherrann ætti ekki sóma síns vegna (ef slíkt er fyrir hendi) að segja af sér ráðherraembættinu eftir að hafa verið staðinn að yfirhylmingum á lögbrotum margra af æðstu mönnum ríkisins. Fyrrverandi ráðherra innanríkismála var neyddur/neydd til að segja af sér þrátt fyrir að fréttir hafi ekki borist af því að sá ráðherra hafi haft vitneskju um málslekann eða fyrirskipað hann. Núverandi ráðherra getur ekki skotið sér á bak við það að hafa ekki vitað af þessum sakamálum sem kært hefur verið út af.

Er nokkuð hættulegra en valdamenn sem telja sig hafa höndlað hinn eina sannleika og þeir séu guðir og eigi að ráða lífi, velferð og dauða annars fólks?

Reykjavík 28. september 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Trúarbragðasvívirðing.

Íslenskar konur sem ekki vilja kalla yfir sig þá svívirðingu sem framandi trúarbrögð heimila eða krefjast ættu að horfa á kvikmyndina (í sjónvarpi) ORKENBLOMST –Eyðimerkurblómið sem sýnd var í danska sjónvarpinu hinn 27. september 2015 kl. 00:00.

Þær konur sem harðast ganga fram í að flytja þessa siði og trúarbrögð, sem lýst er í umræddri mynd, til landsins ættu að hugsa sig um fjórum sinnum áður en þær halda áfram sinni baráttu. Þessum konum væri nær að leggja alla sína orku í að berjast gegn þeirri svívirðingu sem konur, er lifa í umræddum trúarbrögðum og siðum, þurfa að ganga í gegnum.

Mynd þessi sýnir þá lítilsvirðingu (svívirðingu) er konur verða fyrir með limlestingum þar sem umræddir siðir eru ríkjandi. Svívirðingar þessar eru samþykktar af mæðrum barnanna og vafalítið vegna fáfræði og menntunarskorts í þessum heimshluta.

Verði þessi ósiður og svívirðing fluttur inn til Íslands og með tímanum landlægur er íslensk menning komin að hruni.

Mynd þessi sýnir hvernig líf kvenna er á grimmilegan hátt misboðið og svívirt.

Þeir – þær sem predika um fjölþjóðasamfélag ættu að huga vel að því að siðir og venjur framandi þjóða bera með sér ósóma einnig. Þær konur sem vilja flytja inn þann ósið (svívirðingu) að stúlkubörn skuli umskorin, sem kallað er, ættu að skoða vel hvort ekki væri rétt að koma í veg fyrir innflutning á slíkum níðingsverkum.

Hér með eru Íslendingar hvattir til að horfa á þessa mynd áður en þeir fara að fagna innflutningi á ósið.

Reykjavík 27. september 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Flóttamannaskelfingin.

Meðfylgjandi texti ætti að sýna Íslendingum hvað býður þeirra þegar framandi trúarbrögð og frekja fólks fær að ráða. Með kveðju frá USA og Canada.

Þessar línur frá USA og CANADA sýna það að fólk sem vill flytjast frá Litlu Asíu --Austurlöndum nær, er ekki reiðubúið til þess að hlíta þeim lögum sem í gildi eru í því landi sem fólkið vill flytja til. Þetta fólk krefst þess að það geti flutt með sér þau lög og siði sem það hefur búið við og þeir sem fyrir eru eigi bara að beygja sig fyrir frekjunni.

Íslendingar eiga eftir að vinna úr því vandamáli sem innflutningur á ofsatrúarfólki frá Austurlöndum flytur með sér.

Eins og áður hefur verið minnst á hefur það verið regla hjá siðmenntuðum þjóðum að lög hvers lands gilda fyrir aðflutta og ferðamenn án undantekninga. Þetta sést best á því að í þessum löndum _Austurlöndum nær eða Litlu Asíu þá hefur þetta fólk, sem vill komast til annarra landa nú, ekki viljað sætta sig við t.d. önnur trúarbrögð en sína né marga siði Vesturlandabúa.

Þrátt fyrir fagurgala þessa fólks er það kemur til landsins og leitar skjóls þá býr undir flærð og fals sem best sést í því að það krefst þess að farið sé eftir þeirra siðvenjum og þeir þurfi ekki að hlíta gildandi lögum eða siðum í landinu. Þegar þetta fólk er farið að hafa afskipti af matarræði eða siðum fólks sem fyrir er þá á að senda það til sinna æskuslóða þegar í stað.

Sá andlegi vanþroski sem felst í ummælum ráðamanna að hleypa hundrað eða tvöhundruð einstaklingum inn í landið og milljónirnar sem eftir eru geti séð um sig sjálft er vægt sagt broslegt.

Stjórnvöldum væri nær að stuðla að því að koma á friði í þessum heimshluta svo koma megi í veg fyrir þær hörmungar sem sagt er að þetta fólk þurfi að ganga í gegnum.

Ekki er ástæða til að snúa textanum yfir á íslensku heldur notast við upprunalegan texta.

Subject: FW: "PUT SOME PORK ON YOUR FORK"

Date: Thu, 24 Sep 2015 08:17:02 -0600

Everyone in the USA should get a copy of this. When in the hell are we going to start being smart?

Subject: Fw: "PUT SOME PORK ON YOUR FORK"

Let's hear it for a Quebec mayor... "PUT SOME PORK ON YOUR FORK"

A commercial promoting pork says: "PUT SOME PORK ON YOUR FORK"

The MAYOR REFUSES TO REMOVE PORK FROM SCHOOL CAFETERIA MENU and EXPLAINS WHY:

Muslim parents demanded the abolition of pork in all the school canteens of a Montreal suburb.

The mayor of the Montreal suburb of Dorval has refused, and the town clerk sent a note to all parents to explain why.

"Muslims must understand that they have to adapt to Canada and Quebec, its customs, its traditions, and its way of life, because that's where they chose to immigrate.

"Muslims must understand that they have to integrate and learn to live in Quebec. "They must understand that it is for them to change their lifestyle, not the Canadians who, so generously, welcomed them.

"Muslims must understand that Canadians are neither racist nor xenophobic. Canada accepted many immigrants before Muslims showed up (whereas the reverse is not true, in that Muslim states do not accept non-Muslim immigrants)."

"Just like other nations, Canadians are not willing to give up their identity or their culture.

"And, if Canada is a land of welcome, it's not the Mayor of Dorval who welcomes foreigners, but the Canadian-Quebecois people as a whole. "Finally, they must understand that in Canada (Quebec) with its Judeo-Christian roots, Christmas trees, churches and religious festivals, religion must remain in the private domain."

The municipality of Dorval was right to refuse any concessions to Islam and Sharia.

"For Muslims who disagree with secularism and do not feel comfortable in Canada, there are 57 beautiful Muslim countries in the world, most of them under-populated and ready to receive them with open halal arms in accordance with Sharia.

"If you left your country for Canada, and not for other Muslim countries, it is because you have considered that life is better in Canada than elsewhere. We will not let you drag Canada down to the level of those 57 countries."

"Ask yourself this question - just once: "Why is it better here in Canada than where you come from?" "A canteen with pork on the menu is part of the answer"

If you came to Canada with the idea that you will displace us with your prolific propagation and eventually take over the country, you should pack up and go back to the country you came from. We have no room here fore you and your idealogy.

If you feel the same, forward it on. If not, hit the delete and prepare to be displaced.

No virus found in this message. Checked by AVG - www.avg.com

Version: 2015.0.6140 / Virus Database: 4419/10663 -

Release Date: 09/18/15 This email has been checked for viruses by Avast antivirus software. www.avast.com

Reykjavík 26. september

2015 Kristján Guðmundsson

fv. skipstjóri

Guðirnir í íslensku samfélagi.

Formaður dómarafélagsins hefur opinberað guðatrúna á starfsstétt í landinu sem hefur inni að halda verstu glæpamenn sem nokkurt þjóðfélag getur státað af.

Formaðurinn telur að dómarar séu svo óskeikulir að þeirra störf falli undir framkvæmdir sem guðir einir eru taldir hafa getað. Allt mitt starf á himni og jörðu er óskeikult er einkunnarorð dómara.

Þetta getur dómari látið út úr sér og frá sér á prenti í tilraun til að réttlæta glæpaverk sem framin hafa verið af þeim siðblindu réttarfarsnauðgurum (dómurum) sem sýnt hefur verið fram á að hafi brotið lög.

Formaðurinn telur að dómar sem upp eru kveðnir á Íslandi séu slík guðs verk að þau séu óskeikul og enginn hafi leifi til að gagnrýna þá. Þetta getur formaður dómarafélagsins látið frá sér þrátt fyrir margra ára baráttu þegna þessa lands við að leita réttar síns eftir svívirðilega glæpastarfsemi og siðblindu sem fram hefur farið í réttarsölum. Glæpir þar sem dómarar hafa notað fölsuð skjöl sem niðurstaða dómsins var byggð á.

Guðirnir (dómararnir) sem formaðurinn er að verja hafa í mörg ár verið kærðir fyrir embættisafglöp og siðblindu en stjórnlaust verið reynt að hylma yfir glæpina af hálfu dómaranna og stjórnsýslunnar.

Málin hafa ekki fengist rannsökuð af lögreglu og Ríkissaksóknara því sönnunargögnin sem lögð hafa verið fram við þessi embætti hafa verið óhrekjanleg og smánin sem því myndi fylgja að upplýsa um niðurstöður slíkrar rannsóknar yrði íslenskri stjórnsýslu til ævarandi skammar.

Vegna yfirhylmingarstefnu stjórnvalda og dómstóla á þeim glæpum sem framdir hafa verið og mál ekki fengist rannsökuð hefur verið reynt að koma málum á framfæri á þeim samskiptamiðlum sem aðgengilegir eru s.s. blogginu. Fjölmiðlar, dagblöð o, útvarp og sjónvarp hafa ekki þorað að fjalla um málin eð þeim verið mútað til að þegja.

Því hefur verið gripið til þess ráðs að skrifa harðorðaðar greinar á blogginu til þess að láta reyna á hugrekki lögbrjótanna (dómaranna). M.a. sem dómurum hefur verið gefið að sök er að þeir væru siðblindir, réttarfarsnauðgarar, mannorðsmorðingjar, mannréttindaþjófar og þjófar o.fl.

Þetta hefur verið gert í þeim tilgangi að knýja lögbrjótana til þess að stefna undirrituðum fyrir dóm vegna meiðyrða.

Það skal ítrekað að enginn lögmaður hefur fengist til að reka mál fyrir dómi gegn dómara. Hafa lögmenn sagt að þeir geti hætt sem lögmenn ef þeir taki slík mál að sér vegna hefndarþorsta dómara gagnvart öllu mótlæti

Þeir glæpamenn (dómarar) sem kærðir hafa verið hafa allir kosið að þegja af ótta við að verða uppvísir af réttarfarsglæpum og komast á bekk með sakamönnum.

Með þögninni hafa þeir viðurkennt sín lögbrot (glæpaverk) enda er erfitt að tala um ærumeiðingar manna sem enga æru hafa. Haf þeir viðurkennt að sannanir fyrir misgjörðum þeirra við dómsuppkvaðningar sinna séu óhrekjanlegar.

Til að fyrirbyggja allan misskilning þá hafa greinarnar MEINDÝR GLÆPAVERKA verið sendar öllum þingmönnum þ.m.t. ráðherrum, dómstólum, ráðuneytum, lögregluembættum og fjölmiðlum. Greinar undirritaðs hafa allar verið skrifaðar undir fullu nafni og heimilisfangi svo að enginn vafi væri á því hverjum ætti að stefna fyrir dóm ef einhver æra var eftir.

Leitað hefur verið til þingmanna um aðstoð við að koma af stað umræðum á Alþingi varðandi umrædd skrif undirritaðs og þöggun stjórnvalda á kærumálum hjá lögreglu sem undirritaður hefur lagt fram. Er beðið eftir því hvort kjarkleysi hrjái alla alþingismenn eða einhver eða einhverjir hafi hugrekki til að leggja fyrirspurn fyrir Innanríkisráðherra varðandi yfirhylmingar Lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu og Ríkissáttasemjara sem neitað hafa að rannsaka málin.

Íslendingar vilja vera taldir siðmenntaðir og á Íslandi ríki lýðræði þar sem allir eru jafnir fyrir lögunum en að á landinu séu ekki svín (Orwell) sem séu jafnari en aðrir þegnar landsins. Á meðan ekki verður brugðist við og svínin (Orwell) stöðvuð við ódæðisverk sín í stjórnsýslu og réttarkerfinu verður Ísland aldrei annað en Fasistaríki þar sem svínin ráða.

Taka verður ummæli formanns dómarafélagsins sem tilraun til að breiða yfir þær svívirðingar sem íslensk dómarastétt hefur komið íslensku réttarfari og samfélagi í með níðingsverkum sínum.

Íslendingar ættu að vera minnugir þess að vitnisburður Jóns Steinars Gunnlaugssonar fyrrverandi Hæstaréttardómara um starfsemi dómstóla er ekki hugarburður hans heldur reynsla af störfum sem dómari. Það að dómarar séu hefnigjarnir óþokkar eins og fram hefur komið í ummælum lögmanna sýnir að framferði íslenskra dómara er í sama anda og ríkti hjá GESTAPO í Þýskalandi á síðustu öld.

Formaður dómarafélagsins er ósáttur við skipun nefndar eins og ENDURUPPTÖKUNEFNDAR þar sem nefndarmenn eiga að veita umsögn um rekstur dómsmála sem sótt er um endurupptöku vegna galla á meðferð máls fyrir dómi og utanlagadóma. Með framgöngu formanns dómarafélagsins er hann að gefa yfirlýsingu um það að gjörðir guðanna (dómaranna) séu.

Því miður er nefnd þessi (endurupptökunefnd) aðeins skúringardeild réttarkerfisins.Þ.e. að verksvið hennar er aðeins ætlað að hvítþvo svívirðileg lögbrot (glæpaverk) sem framin eru af siðblindum dómurum.

Formaður dómarafélagsins telur að lögin um endurupptökunefnd standist ekki stjórnarskrá. Formaðurinn ætti að sjá sóma sinn í því að taka til í stétt dómara og tryggja það að dómarar fari að gildandi lögum og stjórnarskrá um meðferð mála fyrir dómi. Lagaákvæðin eru skýr um það að allir þegnar landsins eigi að vera jafnir fyrir lögum.

Þess er hvergi getið í stjórnarskrá eða gildandi lögum að dómarar hafi rétt til að kveða upp dóma utan gildandi laga og þar með sé engin heimild til handa dómurum að nota fölsuð gögn sem dómsorð eru byggð á.

Hér með er skorað á formann dómarafélagsins, Skúla Magnússon, að fara fram á það við Innanríkisráðuneytið að fram fari opinber rannsókn á ásökunum undirritaðs á hendur dómurum til að reyna að hreinsa mannorð lögbrjótanna eða fella guðina af stalli.

Reykjavík 25. september 2015

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12 – 2

109 Reykjavík

Flækingjahætttan í Evrópu.

Það vandamál sem herjar á Evrópu er vísir að því sem koma skal verði fólksflutningunum ekki snúið við.

Á árum áður var fólki kennt það að á ferðalögum (hvers konar ferðalögum) bæri útlendingum skilyrðislaus skylda til að fara að lögum þess ríkis sem það var statt í. Við fréttir af ferðum flækingja sem ruðst hafa inn í Suður- og Mið-Evrópu hefur komið fram hvers konar hugarfar fylgir þessu fólki.

Fólk þetta ryðst áfram og hunsar allar reglur og lög og þeir sem fyrir eru eiga bara að láta framferði þeirra afskiptalaust. Ef þetta fólk verður ekki sent til baka og friði komið á á þessu svæði verður skammt í það að ástandið í þessum löndum verður í svipuðum stíl og hefur verið í miðausturlöndum með hryðjuverkum, sjálfsmorðsárásum og öðrum hermdarverkum af hálfu sérþjálfaðra hryðjuverkamann sem skipta þúsundum.

Þetta fólk er ekki löghlýðið eins og fram kemur í framkomu hryðjuverkamannanna sem eru á meðal þeirra. Grjótkast í lögreglu auk annarra skemmdarverka er vísbending um það sem koma skal vegna yfirgangs þessa fólks.

Með þessu framferði fólksins gegn gildandi lögum landsins er vísbending um að þetta fólk fer ekki að lögum ef það kemst á ætlaðan áfangastað.

Einnig þarf að skoða þann þátt þessa straums á fólki að fólkið hefur eytt umtalsverðum fjárhæðum í það að komast þetta langt og ekki hefur verið fjárskortur að því er séð verður. Eins og áður hefur verið minnst á er það mjög undarlegt að ríki eins og Kuwait og Saudi-Arabía neita að taka við þessu fólki sem hefur þó sömu trú og íbúar þessara ríkja.

Bara þessar staðreyndir ættu að vera alvarleg viðvörun til Vestur-landa búa hvað varðar tilgang með þessum flutningum. Framferði Þjóðverja í þessu máli er skýr. Vegna fólkfækkunar en fjölgun á eldra fólki í ríkinu er þörf á ungu fólki til að greiða kostnað vegna umönnunar eldra fólks í framtíðinni.

Ef fram fer sem horfir er þörf á að fara að hugsa um hvernig eigi að takast á við í björgun þessa kynstofns, Þjóðverja, frá útrýmingarhættu eins og reynt hefur verið að bjarga öðrum sjaldgæfum dýrategundum.

Það eina sem á að gera er að stöðva stríðsátök á þessu svæði og láta þetta fólk ganga til baka til sinna heimaslóða því þar vill það vera.

Sú fásinna sem fram hefur komið hjá mörgum pólitíkusum varðandi heimild svokallaðra flóttamanna til búsetu í ríkjum Evrópu er ekkert annað en að þessir aðilar setjast í dómarasæti og úrskurða hver eigi að lifa og hver eigi að deyja eða hafa aðsetur í flóttamannafangabúðum til frambúðar.

Í umboði alþingismanna til að stjórna landinu felst eingöngu mál er varða innanlandsmál og friðsamleg samskipti við valdhafa annarra ríkja svo að ekki sé gengið á rétt Íslendinga. Öll önnur afskipti stjórnvalda varðandi hernaðarbrölt og afleiðingar þeirra er ekki það sem íslenskir alþingismenn haf umboð til að skipta sér af.

Með vísan til síðustu frétta af flutningi fólks í Evrópu er komið fram það sem áður hefur verið ritað að um er að ræða skipulagðan flutning á fólki með þúsundum hryðjuverkamanna innanborðs þar sem í ljós hefur komið að fólk er með fölsuð vegabréf.

Íslenskum stjórnvöldum væri nær að huga að velferð ellilífeyrisþega og sjá til þess að þeir þurfi ekki að lifa sem betlarar. Nægir fjármunir eru til í sameiginlegu sjóði landsmanna til að þeir sem í landinu búa þurfi ekki að ganga með betlistaf. Það er ósvífni af stjórnvöldum að sóa þeim fjármunum í vonlaust verkefni sem okkur kemur ekkert við á meðan eldra fólk getur ekki lifað af eftirlaunum.

Reykjavík 22. september 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri