Íslenskt réttlæti

Íslenskt réttlæti kristallast í því að til stendur að auka vald lögreglu til að rannsaka gjörðir þegnanna án þess að fyrir liggi neinar sannanir fyrir ólögmætum aðgerðum þegnanna. Á sama tíma hefur ákveðin mafíuhópur í þjóðfélaginu réttarstöðu og forréttindi til að stunda skipulögð lögbrot gegn þegnunum. Þessi hópur ber titilinn dómarar við dómstóla landsins.

Það skiptir engu máli þótt skriflegar sannanir séu fyrirliggjandi um lögbrot dómara lögreglan hunsar allt er varðar rannsóknir á kærum um meint lögbrot dómaranna. Dómarar eru æðri verur samfélagsins sem ekki þurfa að fara eftir lögum, m.ö.o. löglegir glæpamenn.

Mafíu-ósa-skipulagið er svo sterkt í þjóðfélaginu að stjórnvöld og Alþingi lögðu út í að skipa svo kallaðan ENDURUPPTÖKUDÓM til að sýnast gagnvart hinum almenna borgara að réttlæti væri ríkjandi á Íslandi. Embætti þetta Endurupptökudómur er stofnun til að hvít þvo þá glæpastarfsemi sem fram fer í íslensku dómskerfi.

Mál sem send hafa verið þessu embætti eru öll afgreidd á sama hátt að ekki séu nægjanleg gögn. Það er ekki sannleikurinn sem ræður afgreiðslunni hjá umræddum ENDURUPPTÖKUDÓMI heldur lygin sem lögð er fram af dómurum og fölsuð gögn.

Íslenskt réttarfar er byggt upp á alræðisvaldi dómara. Dómarar ákveða hvað skráð er í gerðarbók dómsins og hafa málsaðilar ekkert um það að segja. Er stór hluti af bókunum í gerðarbók dómstóls af hálfu sumra dómara ósannindi. Þetta alræði glæpamanna innan dómskerfisins fengu þeir með tilkomu tölvuskráningar gerðarbókar. Áður var sá siður að málsaðilar fengu tækifæri til að undirrita gerðarbókina eftir yfirlestur og gátu þá gert athugasemdir ef rangt var bókað. Með nútíma tölvubókhaldi er lokað fyrir eftirlit af hálfu málsaðila með bókunum í gerðarbók dómsins. Gengur það svo langt að dómarar hafa breytt tölvubókun í svokallaða gerðarbók án þess að gerð sé grein fyrir að um breytingu sé að ræða. Eru fyrirliggjandi sannanir fyrir slíkum fölsunum í gerðarbók dóms.

Endurupptökudómur var ekki settur á laggirnar til að auka réttlæti þegnanna heldur til að auka svigrúm lögbrjótanna innan dómarastéttarinnar til lögbrota gagnvart þegnum landsins þegar þeir eru í hefndarhug, eins og sannanir eru fyrir, og misbeita valdi sínu.

Mafíuvald endurupptökudóms er slíkt, eins og fram hefur komið, að það er eingöngu ætlað til þess að koma í veg fyrir að íslenskir dómstólar verði fyrir frekari niðurlægingu en fram hefur komið á síðustu árum. Fyrir hinn almenna borgara er það nánast ógjörningur að leita til Alþjóðadómstólsins eftir aðstoð við leiðréttingu á glæpaverkum íslenskra dómara vegna kostnaðar.

Í íslensku er talað um samsekt manna þegar þeir taka þátt í lögbrotum. Þannig er komið fyrir ENDURUPPTÖKUDÓMI að þeir sem skipa hann eru orðnir samsekir þeim glæpamönnum sem ákærðir hafa verið úr hópi dómara fyrir lögbrot við afgreiðslu dómsúrskurða. Eru þeir að því er virðist aðeins áskrifendur að launum sínum því aldrei koma nein rök fram við afgreiðslu þeirra á málum en alltaf sama tuggan.

Spyrja má hvort alþingismenn séu svo grunnhyggnir að ætlun þeirra með skipun Endurpptökudóms hafi verið að þar væri stunduð hvítskúringar á lögbrotum dómara.

Það er vitað að mjög sterk samkennd er á meðal lögmanna (löglærðra og þar með dómara). En áberandi er ótti starfandi lögmanna við hefndaraðgerðir dómara, sem staðfest hefur verið með blaðagrein þeirri er birtist í Fréttablaðinu og rituð af lögmanni, um ótta lögmanna við að gagnrýna störf dómara þótt um lögbrot væri að ræða af hálfu dómara.

Er erfitt að skilja það að háskólar séu ætlaðir til að ala upp og mennta stétt sem ætluð er til að kúga alþýðu með skipulögðum lögbrotum eins og átt hefur sér stað innan íslensks réttarkerfis.

Á það skal bent sérstaklega að þrátt fyrir að dómari við Hæstarétt Íslands hafi oft verið ákærður fyrir þjófnað og önnur lögbrot í starfi sínu sem dómari hefur viðkomandi dómari ekki þorað að kæra ákærandann fyrir rangar ásakanir og hreinsun æru sinnar. Viðkomandi dómari veit upp á sig skömmina og gerir sér ljóst að ef hann reynir að fara dómstólaleiðina þá komi sannleikurinn í ljós um lögbrot hans í starfi sem dómari. Að mati dómarans er betra að þegja því það fáist engir lögmenn til að taka málin gegn sér fyrir dómstólana, slíkur sé ótti lögmanna almennt við hefndaraðgerðir dómaranna.

Íslendingar ættu að skammast sín fyrir umræður um svokölluð Bananalýðveldi þar sem talað er um að lögleysa eigi sér stað. Á Íslandi er ástand réttarkerfisins hvað varðar réttindi þegnanna lakara en víðast hvar í öðrum ríkjum á jörðinni.

Reykjavík 24. janúar 2022

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

B/v Sviði GK- og afdrif hans 1941.

Togarinn Sviði GK- sem gerður var út frá Hafnarfirði og fórst 2. desember 1941 og hafa afdrif hans verið mönnum ráðgáta.

Í sjónvarpsfrétt um fyrirhugaða sýningu er varðaði bv. Siða GK- og afdrif hans kom fram furðuleg fullyrðing fréttamanns um að skipið hefði brotnað í sjógangi og sokkið.

Sú hugmynd fréttamanns út frá samtali við umsjónaraðila sýningar um orsök skipskaðans er alfarið fréttamannsins. Umsjónamaður sýningarinnar gaf fréttamanni aldrei svör um orsök skiptapans sem fram kom í fréttinni. Hefur skiptapi þessi verið óráðin gáta í áttatíu ár.

Fréttaflutningur sem þessi fullyrðing fréttamanns er telst ófyrirgefanleg. Fréttamaður sem telur sig hafa farið yfir þá möguleika sem hægt er að láta sér detta í hug, eftir þeim fátæklegu upplýsingum er fyrir liggja, hvað hafi gerst, þá er einn fræðilegur möguleiki gefinn upp. Ef sá möguleiki er fréttamaðurinn gefur upp er staðreynd er það frásögn af skipi sem ekki hefur verið haffært er því var siglt úr höfn.

Er þar um alvarlega ádeilu á Skipaskoðun ríkisins um að veita útgerð á óhaffæru skipi heimild til að skipi væri siglt úr höfn.

Skipverjar á bv Venusi GK- lýstu veðrinu ekki svo slæmu að hætta hafi verið á siglingu þeirra til hafnar en það skip var siglt á svipuðum slóðum og bv. Sviði GK- var.

Eftir þetta atvik 2. desember 1941 urðu all miklar deilur á milli tryggingaraðila um það hvort skipið hefði farist af völdu veðurs eða stríðs aðgerða. Bitnað sú deila harkalega á þeim sem voru aðstandendur þeirra er fórust með skipinu.

Gekk það svo langt að bætur til eftirlifenda voru frystar til ársins 1949 og höfðu þá rýrnað all mikið, í þeirri verðbólgu er geysað hafði, þegar greitt var út. Tryggingafélagið var Sjóvátryggingafélag Íslands.

Samkvæmt þeim upplýsingum er fyrir liggja varðandi veður á leið skipsins bv. Sviða GK- til hafnar og bv. Venusar GK-, sem var á siglingu til hafnar á svipuðum slóðum og á sama tíma, þá var veður ekki talið slæmt þótt talsverður vindur væri og nokkur sjógangur.

Skammt frá þeim slóðum sem talið er að skipið hafi farist voru miklar tundurduflagirðingar úti fyrir vesturströnd Íslands og voru þau svæði eingöngu á vitorði stríðsaðila. Þrátt fyrir að tundurduflum væri lagt við festar við sjávarbotn var algengt að dufl losnuðu og þau ræki um hafið með sjávarstraumum og vindum.

Eru mjög miklar líkur á að bv. Sviði GK- hafi í talsverðum sjógangi orðið fyrir tundurdufli (takkadufli) á reki og það (duflið) lent á miðri síðu skipsins, mótum lestar og vélarrúms fyrir neðan stýrishúsið. Við sprenginguna hafi opnast inn í lest og vélarrúm og skipið sokkið á 2-4 mínútum.

Telja verður útilokað að orsökin væri tundurskeyti frá kafbát því sjógangur hafi verið slíkur að slík aðgerð hafi ekki verið framkvæmanleg af neinu viti miðað við sjógang (ölduhæð).

Af þeim upplýsingum er liggja fyrir um afdrif bv. Sviða GK- 2. desember 1941 telur undirritaður að aðstandendur skipverjanna sem fórust megi betur una við það að ástvinir þeirra hafi farist af stríðsvöldum en að skipið er þeir fórust með hafi verið fljótandi líkkista þegar því var siglt úr höfn. Hafi skipið farist þannig að það hafi brotnað í sjógangi var um fljótandi líkistu að ræða og skipið ekki haffært. Skip sem ekki er haffært hefur um langan aldur verið talið fljótandi líkkista.

Óljóst er hvort margir afkomendur (þ.e. börn) þeirra sem fórust með bv. Sviða GK- séu á lífi í dag og vafasamt að vekja upp minningar um atburðarás sem aldrei verður sönnuð en eingöngu byggt á getgátum um handvömm opinberra eftirlitsmanna ef skipið hefur verið svo illa smíðað að það stóðst ekki öryggiskröfur um haffæri. Haffæri merkir að skip og búnaður þess uppfylli þær öryggiskröfur sem gerðar eru af stjórnvöldum þegar skoðun á skipinu fer fram. Velta má því fyrir sér hvort skipverjarnir á bv. Sviða GK- hafi verið myrtir ef þessi kenning fréttamanns er rétt um að skipið hafi brotnað og sokkið, þ.e. skipið var ekki haffært.

Fréttaflutningur af þessu tagi er óheiðarlegur fréttaflutningur hjá ríkisrekinni sjónvarpsstöð.

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Andlegir vanvitar á Alþingi.

Setning laga nr. 55. 27. apríl 2009 er eitt af furðufyrirbærum Alþingis. Hver tilgangur Alþingis með setningu þessara laga um skráningu sjúkraskrár er óskiljanlegur nema um hreina sýndarmennsku hafi verið að ræða.

Ljóst er að lög þessi eru ekki í þágu sjúklinga en geta verið stórhættuleg þeim eins og komið hefur fram. Ljóst er að setning þessara laga er ekki í þágu sjúklinga eins og komið hefur fram þegar tekist hefur að fá aðgang að litlum hluta þess sem skráð er og kemur í ljós að í skráningunni eru hrein ósannindi.

Sárafáir sjúklingar fara fram á að fá að skoða hvað er bókað og varðar þeirra eigin heilsufar og því er skráning í sjúkraskrár eftirlitslaust og háð vitsmunum og málskilningi heilbrigðisstarfsfólks sem virðist vera all sérkennilegt ef tekið er mark á skráningum í sjúkraskrár.

Í lögum um skráningu sjúkraskráa eru ákvæði um að sjúkráskár einstaklings skuli vera eins margar og fjöldi heilbrigðisstarfsfólks er sem viðkomandi leitar aðstoðar hjá. Ákvæði þetta er svo heimskulegt að sérhver þegn landsins þarf að hafa sérstakt bókhald yfir þá aðila heilbrigðiskerfisins sem hann leitar aðstoðar hjá og hvenær, auk þess keyrir heimskan út fyrir allt velsæmi með því ákvæði í lögunum að viðkomandi heilbrigðisstarfsmaður skal ljúka skráningu upplýsinga í sjúkraskrá innan 24 klukkustunda frá heimsókn sjúklings.

Meðalgáfaður einstaklingur gerir sér grein fyrir að heilbrigðisstarfsmaður sem tekur á móti 10 til 30 einstaklingum á starfsdegi og skráir í sjúkraskrá eftir það er í þeirri alvarlegu hættu að blanda saman og rugla hvað tilheyrir hverjum sjúklingi og þannig verða til ósannar skráningar í sjúkraskrá eins og sannanir eru fyrirliggjandi.

Sjúklingur sem krefst eyðingar á röngum bókunum í sjúkraskrá, ef hann fær tækifæri á að lesa slíkar skrár, þarf samþykkis landlæknis til að eyða rangfærslum í sjúkraskrám sem Landlæknir kemur ekkert við samkvæmt skriflegu svari frá embættinu þar sem af hálfu þess embættis er hafnað allri aðstoð við sjúkling um aðgang að sjúkraskrám.

Af hálfu Landlæknisembættisins hefur verið neitað um upplýsingar um hvert aðili eigi að snúa sér varðandi sjúkraskrár skráðar af læknum sem eru látnir eða sjúkrastofnunum sem eru aflagðar. Silkihúfuembættið sem kallað er Landlæknir þarfnast endurskoðunar ef það er ekki bara sýndarembætti starfsmanna sem eru áskrifendur launa sinna. Ákvæði laganna um samþykki Landlæknis við eyðingu rangra og ósannra bókana í sjúkraskrá er vísbending um að það sé ekki sannleikurinn sem eigi að ráða heldur geðþótti starfsmanna embættis Landlæknis hvað skráð er í sjúkraskrá viðkomandi og hvað leiðrétt ef talin er þörf á því af sjúklingi.

Eftir mistök eða mismun við ráðleggingar við útskrift af sjúkrahúsi og mismun í bókun sjúkraskrár vegna atviksins (ath. vitni að leiðbeiningum læknis sem ekki voru samkvæmt bókunum í sjúkraskrá) og skrifleg samskipti við Landlæknisembættið vegna málsins þar sem lagt var til af undirrituðum að sjúklingar fengju skriflegar leiðbeiningar og tilmæli lækna við útskrift og afrit af sjúkráskrá hefur ekki hlotið hljómgrunn hjá embættinu.

Ef persóna hefur undirgengist læknisaðgerð sem hefur heppnast mjög vel en verður fyrir því að fá alvarlegar aukaverkanir af völdum lyfs áratugum seinna eru sjúkraskrár lífshættulegar.

Við heimsókn sjúklings til læknis er án nokkurrar rannsóknar því slegið föstu af lækni að hið gamla mein sem gert var við fyrir áratugum sé að endurtaka sig. Sjúklingur heldur áfram að taka lyfið (meinsemdina) samkvæmt læknisráði.

Ástand sjúklings versnar stöðugt og þrátt fyrir heimsóknir sjúklings til læknis á nokkurra mánaða fresta vegna sífellt versnandi líkamlegs ástands er alltaf sama svarið að þetta sé gamla meinsemdin.

Eftir tæplega fjögurra ára notkun lyfsins og sex heimsóknir til læknis vegna versnandi ástands breyttist viðhorfið og ákveðið að kalla til sérfræðilækni. Sex mánuðum seinna fæst tími hjá sérfræðingnum sem eftir all nokkrar rannsóknir úrskurðar að meinsemdin sé vegna umrædds lyfs sem sjúklingur hefur samkvæmt læknisráði neytt í rúm fjögur ár.

Líðan sjúklings eftir fjögurra ára neyslu lyfsins er orðin mjög slæm. Það sem er alvarlegast við þetta er að samkvæmt ummælum sérfræðilæknisins þá voru þekkt fjögur sambærileg tilvik sem afleiðingar af umræddu lyfi í því ríki sem læknirinn hafði hlotið sína menntun. Þrátt fyrir þá vitneskju voru ekki í leiðbeiningum með lyfinu nógu skilmerkilegar viðvaranir vegna aukaverkana lyfsins. Sjúklingar eru tilraunadýr lyfjafyrirtækjanna sem hafa einkarétt á að eitra fyrir fólki. Ef upplýsingar um fyrri þekktar alvarlegar meinsemdir vegna lyfsins hefðu verið ljós fleiri læknum er hugsanlegt að afleiðingar sjúklingsins hefðu ekki orðið eins alvarlegar og reyndin er fyrir sjúklinginn.

Það sem vekur undrun við lestur sjúkraskrár er að hvergi er staf að finna þar er skýrir komu sjúklings til læknisins og kvartanir hans né orð um úrskurð eða ástæðu úrskurðar læknisins. Í sjúkraskrá er heldur ekki orð bókað um ástæðu þess að ákveðið var að leita aðstoðar sérfræðilæknis. Þessi læknir notaði bókanir í sjúkraskrár til rangrar ályktunar sinnar um orsök meins er sjúklingur kvartaði undan. Sýnir þetta hve sjúkraskrá getur verið hættuleg.

Þetta atvik sýnir hve stórhættulegt er þegar læknar nota sjúkraskrár og úrskurða við kvartanir sjúklings að gamlar meinsemdir séu að vakna upp aftur þegar meinsemdin er lyfjaeitrun.

Lög þessi nr. 55. 27. apríl 2009 er eitt af furðufyrirbærum í afgreiðslu Alþingis og sýnir að afgreiðsla laga er ekki í þágu þegnanna heldur sýndarmennska alþingismanna og kvenna.

Reykjavík 23. nóvember 2021

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Kveikur og kveiksbullið.

Kveiksþáttur sjónvarpsins með fjórum konum og einum Karli á þriðjudag sem átti að snúast um kynferðislegt ofbeldi var með furðulegri þáttum í sjónvarpinu.

Hvorki fyrir, eða eftir, né í þættinum sjálfum var gerð grein fyrir hvað átt væri við með orðunum kynferðislegt ofbeldi eða nein skýring á hvað væri átt við. Eru orðnar slíkar öfgar í samfélaginu með ME-TOO vitleysunni þar sem körlum er kennt um allt sem miður fer í ástarlífi kvenna.

Hvað eru það mörg hjónabönd sem hafa verið leyst upp vegna aðgerða kvenna sem hafa lagst undir gifta karla að eigin frumkvæði. Sumir giftir karlar verða viðkvæmir fyrir ágengni kvenna þegar þeir eru undir áhrifum áfengis og lát teyma sig á typpinu í bólið með þeim.

Talað var mikið um særindi í sambandi við hin óskilgreindu atvik sem öll eru kölluð kynferðislegt ofbeldi án þess að ljóst sé hvað átt er við. En aldrei var minnst á ofbeldi af hálfu graðra kvenna sem af greddu leggjast undir gifta menn af ásetningi og sundra þannig hjónaböndum.

Þekkt eru dæmi um að konur hafi óbeint nauðgað ofurölva karli og orðið barnshafandi eftir atvikið. Konur sem viðkomandi karl hefði aldrei lagst með ef ekki hefði verið áfengisneyslan og ástand af völdum hennar.

Á meðan ekki liggur fyrir skrá yfir öll þau atvik sem hinar ofstækisfullu ME-TOO konur telja vera kynferðislegt ofbeldi og hvað megi ekki segja við þær án ákæru verður erfitt að sjá fyrir endann á þessum vandræðum kvenna. Einnig er rétt að geta þess að réttur graðra kvenna til lostafulls klæðnaðar á skemmtistöðum og víðar er heimild til háðsglósa í orðum karla sem þær fella síðan undir kynferðislega áreitni. Ekki má gleyma athugasemdum kvenn-starfsfélaga sem kvarta undan því að karlinn taki ekki eftir nýja varalitnum og nýju hárgreiðslunni. Vandamálið er að graðar konur kvarta um það ef karlar ekki taka eftir þeim.

Sem dæmi um flærð kvenna má nefna atvik þegar íslensk kona kærði erlendan hermann um nauðgun. Kæran leiddi til þess að hann var sviptur tignarstöðum sínum í hernum og rekinn. Nokkru eftir að hermaðurinn var svívirtur og sviptur starfi viðurkenndi konan að það hafi ekki verið um nauðgun að ræða en sú játning breytti engu fyrir manninn.

Annað dæmi er einn skipsfélagi minn sagði mér var á þá leið; Að hann fór með skipi sínu úr höfn um kvöldmatarleytið og var siglt á leið til útlanda. Eftir um tveggja tíma siglingu kom upp bilun er leiddi til þess að snúið var við og komið að bryggju rétt fyrir miðnætti. Maðurinn átti frí eftir að í höfn var komið og fór heim til sín. Er heim kom var konan í hörku samförum með öðrum karli. Samkvæmt ME-TOO kenningunni var konan engilsaklaus því hvergi koma fram neinar frásagnir þeirra um ofbeldi af þeirra hálfu.

Þriðja dæmið sem rétt þykir að komi fram er: Að kona sem verður allgröð þegar hún smakkar áfengi gerði þrjár tilraunir til að fá giftan mann á milli fóta sér eftir að hafa smakkað vín með því að rjúka á hann og kyssa hann rennblautum kossi og tilheyrandi eggjandi hreyfingum þótt henni hafi ekki orðið ágengt með framferði sínu.

Hægt er að bæta við fleiri frásögnum í sama dúr um framferði graðra kvenna en þetta látið nægja. Hvað mörg hjónabönd hafa lent í upplausn vegna ágengni graðra kvenna hefur ekki verið rannsakað.

Hið sanna í vandamáli ME-TOO kvenna er að þær eru jafn sekar ef ekki sekari um kynferðislega áreitni, en af hálfu karl hefur ekki verið talin ástæða til að gera hávaða eins og ME-TOO bullið er, en það er komin tími til að fletta ofan af hræsni kvenna og ósanninda vaðli sumra þeirra.

Það vandamál sem kynferðislegt ofbeldi er talið vera verður ekki leyst með ME-TOO bulli heldur þarf að líta á það sem heilsufarslegt vandamál sem þarfnast sameiginlegs átaks beggja kynja til að leysa þau særindi er mislukkað kynlíf leiðir af sér.

Hér með er ME-too-bullið jarðsett.

Reykjavík 17. nóvember 2021

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Nýju fötin keisarans.

Flestir kannast við hina frægu sögu um Nýju föt keisarans og barnið sem upplýsti lýðinn um falsið varðandi fötin þegar keisarinn birtist án klæða en sagður veru klæddur nýrri tegund fataefnis. Sambærilegt viðfangsefni er í hávegum haft á 21 öld okkar tímatals og kallast kolefnisjöfnun.

Sú bullkenning að aðgerðir mannsins stefni hitastigi jarðar á hættulega braut er mjög undarleg í ljósi þeirra staðreynda er liggja fyrir um sveiflur á hitastigi á jörðinni í tugþúsundir ára.

Ekki þarf að fara nema 500 til 700 ár aftur í tímann til að rekast á mikla sveiflu í hitastigi á jörðinni eða þeim hluta jarðarinnar sem kallast Evrópa. Tímabil þetta hefur verið kallað Litla ísöld. Sagnir herma að á því tímabili hafi verið svo lágt hitastig í Evrópu að uppskeru brestur hafi orðið og Thames á í Bretlandi hafi veið ísi lögð að vetrarlagi og fólk gengið bakka í milli. Ekki hafa svokallaðir vísindamenn kennt gjörðum mannskepnunnar um þær sveiflur í breytingum á hitastigi jarðarinnar né öðrum sveiflum á hitastigi á jörðinni sem þekktar eru svo sem svokallaðar ísaldir.

Í kolefnisjöfnunar-bull-kenningunni er eingöngu fjallað um aukningu á CO2 í andrúmslofti jarðar og öðrum gastegundum s.s. metani. Mannskepnunni er kennt um að hún brenni svo miklu af jarðefnaeldsneyti. Á þessu tímabili sem bullkenningin er miðuð við eða rúm 100 ár hefur mengunardýrinu manninum fjölgað um 150% til 250% sem hvergi er minnst á hjá mengunarsérfræðingunum.

Það er hvergi getið um aukningu á CO2 mengun mannsins við þá aukningu í mannfjölda á viðmiðunartímabili auk fjölgunar svo kallaðra húsdýra sem maðurinn elur sér til fæðuöflunar. Öll þessi dýr, maðurinn og húsdýrin skila út CO2 við andardrátt.

Viðurkenna verður þó að sóðaskapur mannsins með dreifingu á allskonar rusli í kringum sig er ekki til fyrirmyndar og hefði mátt taka á því fyrr. Svokallaðir öskuhaugar eru vandamál sem hefði mátt huga að fyrr en gert er og umbreytingu svokallaðs af falls (rusl) til endur nýtingar er vandamál.

Sem dæmi um sveiflur á loftslagi á jörðinni má geta þess að samkvæmt skráðum heimildum hafi stórt svæði í Tyrklandi sem áður var búsældarlegt og vel gróið land hafi orðið eyðimörk á einhverjum áratugum, einnig hafi ákveðin svæði er nú falla undir Sahara eyðimörkina verið vel gróin og lífvænleg landsvæði en breyst í eyðimörk vegna breytinga á veðurfari. Ekki eru heimildir til fyrir því að þær breytingar hafi orðið vegna brennslu jarðefnaeldsneytis af hálfu mannsins. Að auki má geta skráðra heimilda um vísbendingar um búsetu á Íslandi á svæði sem hefur komið í ljós þegar skriðjökull hopaði og því má spyrja hvað orsakaði að skriðjökullinn skreið fram og kaffærði byggðalagið.

Er ekki BULL-kenningin um orsök hlýnunar jarðar bara bull.

Reykjavík 13. nóvember 2021

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Stjórnleysi - ráðaleysi ríkisvaldsins

Íslensk stjórnvöld eru eins og villuráfandi sauðir í stjórnun atvinnumála á landinu.

Í ljós hefur komið að ungt fólk sem vill læra iðngreinar eins og trésmíði og fleiri greinar geta ekki lokið námi til að fá réttindi til starfans þar sem ráðamenn þjóðarinnar heimila stjórnlausan innflutning á fólki erlendis frá sem fær greidd smánarlaun frá gráðugum atvinnurekendum og verkafólki sem ekki hefur verkþekkingu sem talin er nauðsynleg hér á landi.

Unglingar sem hafa lært t.d. trésmíði fá hvergi samning hjá trésmíðameisturum, eins og skylda er til að geta lokið námi, því það er ódýrara fyrir atvinnurekendur að ráða útlendinga á lúsarlaunum en ráða lærlinga samkvæmt samningum stéttarfélaga.

Þetta gerist þrátt fyrir að gallar í framkvæmdum húsbygginga hafa orðið slíkir á síðustu áratugum, að því sagt er að sé vegna þess að hinir erlendu starfsmenn komi með vinnubrögð sem ekki samrýmast því sem reynsla undanfarinna áratuga hefur kennt Íslendingum.

Eru gróðasjónarmið atvinnurekenda látin ráða í framkvæmdum við húsbyggingar á Íslandi því ábyrgð er engin af hálfu fyrirtækja eða einstaklinga sem standa í húsbyggingum og kostnaður, verðrýrnun fasteigna og óþægindi af völdum galla á byggingum lenda á þeim sem keypt hafa mislukkaðar húseignir af gróðapungunum.

Eftirlit gróðapunganna með vinnubrögðum hins innflutta vinnuafls er ekkert og afleiðingarnar lenda á kaupendum. Leka og rakaskemmdir í húseignum hafa kostað milljarða króna en slíkar skemmdir voru fátíðar áður en þrælainnflutningurinn hófst.

Er löngu tímabært að stjórnvöld komi stjórn á atvinnulífið og heimili ekki stjórnlausan innflutning á gerviþrælum til að eyðileggja íslenskan atvinnuveg almennt á sama tíma og stjórnendur hugsa vel um að efla eigin fjárhag með ofurlaunum.

Eitt aðaláhugamál komandi kosninga þarf að vera að bjarga íslensku atvinnulífi fyrir Íslendinga en heimila ekki stjórnlausan innflutning á erlendum þrælum á lúsarlaunum.

Reykjavík 29. ágúst 2021

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Banamein Íslenskrar tungu

Íslenskt tungumál á undir högg að sækja vegna lélegrar íslenskukunnáttu þeirra þegna landsins sem menntaðir eru í Háskólum landsins.

Fréttamenn ríkisfjölmiðlanna og veðurvitar Sjónvarpsins svo og aðrir fréttamenn fjölmiðlanna eru háskólamenntaðir einstaklingar sem ekki hafa vit á að nota að öllu leyti Íslensku í málflutningi sínum. Stjórn RÚV er sofandi og sinnir ekki skyldu sinni við að viðhalda tungumálinu nema einn dag á ári sem þeir kalla DAGUR ÍSLENSKRA TUNGU. Er þessi dagur orðinn RÚV/Sjónvarpinu til skammar þar sem í efni sjónvarpsins sem flutt er á íslensku er málfarið svo illa brenglað að undrun sætir.

Veðurvitar Sjónvarpsins er aftur farnir að tjá sig í kortum sem fáir Íslendingar skilja. Veðurvitarnir virðast ekki hafa lært í Háskolanum að hugmyndir um veðurfar í framtíðinni var tjáð með orðunum veðurútlit eða veðurhorfur eru svo og svo en hafa ekkert með kort að gera. Hvort stærilætið í veðurvitunum sé það mikið að þeir séu ósáttir við að gerðar séu athugasemdir við málfar þeirra. Stjórn Ríkisútvarpsins sem á að sjá um að skiljanleg íslenska sé notuð við allt sjónvarpsefni hefur sofið á verðinum.

Sambærilegur vanþroski hrjáir íslenska frétta menn. Flest sem fram kemur í fréttum er í einhverjum PÍPUM sem gerir fréttir óskiljanlegar. Hvernig hægt er að koma rugli fréttamanna til skila í pípum er illskiljanlegt þar sem flæði í rörum/pípum er takmarkað nema þrýstingur sé stöðugt á. Hugsanlegt er að pípubullið eigi við reykjarpípur en þá þurfa hlustendur að vera stöðugt að draga andann gegnum reykjarpínuna ef þeir ætla að fylgjast með.

Ekki er allt bullið þar með upptalið. Er mjög áberandi hvað algengt er að fréttamenn og viðmælendur þeirra sletta ómældum fjölda orða sem ekki eru finnanleg í íslensku máli s.s. fókus, kanselera, objekt, og tugum annarra erlendra orða. Oftast virðist þessi slettugangur viðmælenda fréttamanna vera auglýsing þeirra um kunnáttu sína í erlendum tungumálum.

Fleira er það sem hrjáir háskólaborgarana sem eru í fréttamennsku auk margra íþróttamanna sem grípa hvaða bull sem þeir heyra og telja það góða íslensku. Má þar nefna orðið geggjað þegar reynt er að koma á framfæri lýsingu á einhverju sem talið er jákvætt. Þetta fólk gerir sér ekki grein fyrir að orðið geggjað hefur merkingu í íslensku á neikvæðu andlegu ástandi persónu. Sá sem talinn er geggjaður er talinn andlega vanheill.

Sérstök ósk frá undirrituðum er um að fá skýringu á merkingu orðanna:

             Viðbjóðslega gaman?

             Svívirðilega gaman?

Fjöldi íþróttamanna einkum konur nota mikið orðið geggjað þegar þær telja einhverja frammistöðu vera frábæra eða góða en virðast ekki gera sér grein fyrir því að þau eru að niðurlægja frammistöðuna með neikvæðu orði.

Þar sem RÚV/Sjónvarpið eiga að vera verndarar íslenskrar tungu er það mjög undarlegt hvað mikið er um málsóða sem koma fram í fjölmiðlum. Málsóðar þessir eru og verða banamein tungumálsins á stuttum tíma ef ekki verður brugðist við og aðilum gert ljóst að þeir eigi að nota eingöngu íslenskt mál í fjölmiðlum.

Einn ljóður hefur verið nokkuð áberandi í ljósvakamiðlum það er notkun hik-orðsins SKO og önnur afbrigði hikorða. Í þriggja mínútna viðtali í sjónvarpinu notað einn gesturinn ellefu sinnum orðið sko og virtist sem viðmælandinn hafi ekki ráðið við verkefnið nema með SKO-inu.

Er æskilegt að stjórn RÚV vakni til lífsins og ráði bót á því bulli er viðgengst hjá þessum ríkisfjölmiðli.

Reykjavík 12. júlí 2021

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Íslenskur fréttaflutningur

Er fréttaflutningur íslenskra fréttamanna heiðarlegur eða óheiðarlegur fréttaflutningur.

Eftir að íslenskir fréttamenn höfðu flutt fréttir frá Bandaríkjum Norður Ameríku af miklu offorsi í sambandi við kosningar þar í landi og flutu svívirðingar um forseta landsins sem kalla mætti afskipti íslenskra frétta manna af innanríkismálum þar í landi. Meðal annarra frétta sem fluttar voru af íslenskum fréttamönnum fjölluðu um atvik er áttu sér stað við landamæri Mexico og bandaríkjanna og voru rangar fréttir þegar á reyndi en var ekki leiðrétt af hinum íslensku fréttamönnum.

Nú berast fréttir frá USA um all sérkennilega uppákomu í tíð nýkjörins forseta. Fréttir hafa borist um það að í ríkinu TEXAS standi til að framkvæma kosningu í fylkinu um það hvort slíta eigi öllu sambandi við Bandaríkin (USA) og þeir verði sjálfstæðir. Í framhaldi af þessari uppákomu í Texas hafa stjórnendur í tuttugu ríkjum ríkjasambandsins skrifað undir samkomulag um að fylgja á eftir Texasríki og slíta sambandinu við USA.

Þessar fréttir hafa gengið í Bandaríkjum undanfarna mánuði án þess að íslenskir fréttamenn hafa haft skilning á því hvað væri að gerast. Ef af þessu verður er þar um að ræða einn merkilegasti atburður nýrrar aldar. Hvort þar yrði um sambærilegt atvik og varð á seinni hluta nítjándu aldar og var kennt við þrælastríð.

Verður forvitnilegt að fylgjast með fréttum íslenskra fréttamann af framgangi þessarar hugmyndar Texasbúa.

Reykjavík 3. júní 2021

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Dómaraósvífni

Í fréttablaðinu í dag 27. maí 2021 reynir formaður dómarafélagsins að réttlæta það að dómarar sinni öðrum störfum samhliða dómarastarfinu og tekur fram að dómarar séu eina stéttin sem búi við slík höft að mega ekki sinna mörgum störfum.

Það sem ungur maðurinn í stól formanns dómarafélagsins veit ekki því hann var ekki fæddur eða naut aðstoðar móður sinar þegar hann pissaði þegar laun dómara voru ákveðin margföld laun hins almenna launþega. Þessi ofurlaun dómara voru ákveðin og réttlætt með skerðingarákvæði varðandi aðra starfsemi þeirra til þess að þeir þyrftu ekki að leita eftir aukavinnu. Föst ofurlaun dómara voru til að tryggja það að þeir freistuðust ekki til að hygla neinum í dómsúrskurði sínum vegna fjárhagshagsmuna.

Séuf laun dómara  ekki fullnægjandi að mati sumra dómara eiga þeir að leita sér að annarri vinnu en ekki skekkja allt réttarkerfið með utanlagadómum símum.

Ef dómarar halda að þeir komist í hóp þeirra Íslendinga sem falla undir sjálftökulið launa eiga þeir ekkert erindi í störf dómara.

Reykjavík 27. maí 20121

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Íslenska og forn íslenska, afbökun málsins.

Háðung íslenskunnar.

Einn dagur ársins er kallaður þessu spaugilega nafni Dagur íslenskrar tungu og í framsetningu virðist alltaf sem um sé að ræða jarðaför þessa tungumáls er kallað er íslenska.

Með vísan til þeirrar háðungar sem íslenskt mál verður fyrir af framámönnum þjóðarinnar er ljóst að íslenskt tungumál líður undir lok innan ekki langs tíma ef ekkert verður gert til varnar tungumálinu.

Íslendingar þykjast geta lesið það mál sem sagt er að notað hafi verið hér á landi fyrir 800 – 1000 árum og hafa verið skrifaðar margar bækur og greinar þar sem reynt er að skýra merkingu sumra orða sem talið er að hafi verið notuð á fyrri öldum. Með vísan til þróunar íslenskunnar síðustu áratugina er hugsanlegt að þær skýringar séu ekki að öllu leiti réttar.

Með vísan til þess orðalags sem farið er að nota sem íslensku á síðustu árum þar sem neikvæð merking orða verður jákvæð dreg ég í efa að þær skýringar sem fræðimenn reyna að gefa á svo kölluðum forníslenskum orðum séu réttar og fullyrðingar um merkingu sumra orða geta verið rangar.

Þróun íslenskrar tungu síðustu áratugi sem íslenskufræðingar kalla þróun málsins sýna að ef sambærileg þróun málsin hefur átt sér stað síðustu árhundruðin og átt hefur sér stað síðustu 30-40 ár þá eru túlkanir fræðinganna hugsanlega rangar ef ekki kolrangar. Má þar geta ýmissa orða sem eru innan við 100 ára í íslenskunni og hafa á síðustu áratugum fengið allt aðra merkingu samkvæmt bókun fræðimannanna á svo kölluðum vísindavef.

Sem dæmi um afbökun í merkingum orða er orðið ballarhaf sem er um 80 ára gamalt í málinu og spaugileg skýring á orðinu á svokölluðum vísindavef. Orð þetta kom fyrst fram í klámvísu sem byrjar svona: „Í ballarhafi böllur lék“. Væri fróðlegt að vita hvort einhver sé svo hugrakkur að treysta sér til að sýna undirrituðum hvar ballarhaf finnst á sjókorti. Hugsanlegt er að aðilar vísindavefsins geti það. Eftirfarandi orð og orðasambönd sem hafa rutt sér rúm í íslensku máli síðustu 20 – 30 árin eins og svívirðilega gaman, geggjað, geggjað gaman, geðveikt gaman, þetta er geðveikt o.fl. slíkar ambögur. Þessi orð og orðasambönd hafa fengið nýja merkingu hjá fólki og í dag hefur neikvæða merking orðanna fengið jákvæða merkingu. 

Ef sambætileg þróun hefur orðið í málinu síðustu 1000 árin er erfitt að sjá að túlkanir nútíma mannsins séu réttar á merkingu orða . Einhver orð hafi því fengið aðra merkingu í áranna rás en nútíma íslenskufræðingar halda fram.

Nefna má sem dæmi um kennslu eins af betri íslensku fræðingum síðustu aldar Helga J. Halldórssonar. Þá kenndi hann m.a. að orðið lúka væri rétta stafsetningin en ekki danska afbrigðið luge. Sagði hann að orðið væri dregið af orðinu lok og sögninni að loka og væri átt við hlut til að loka opi. Má þar nefna orð eins og lestarlúka, mannopslúka, stafnlúka, skutlúka, lúka á loftstokk, stállúka, trélúka og margskonar annar lokubúnaður. Til er orðið lúkning í íslensku í merkingunni að loka einhverju. Er mjög erfitt að sjá orðið lúkning skráð með g og halda merkingu sinni (lúgning). Auk þess er erfitt að gefa fyrirmæli um að lúga lestum (loka lestum).

Fjölda mörg dæmi eru um misskylda merkingu fólks á orðum sem mikið eru notuð til sjós og því miður eru of margar dönsku slettur að hreiðra um sig í íslensku máli svo og slettur úr öðrum erlendum tungumálum. Stafsetning sumra orða hefur afbakast vegna slæmrar heyrnar margra. Má þar nefna orðið rjómablíða sem er bullorð. Sá sem kom því bullorði á framfæri hefur misheyrt orðið ljómablíða. Orðið „ljómablíða“ merkir að það sé vindlaust og sléttur sjór og sólargeislarnir eða mánaskyn ljómi (geisli) af haffletinum. Orðið rjómablíða er því misheyrn í upphafi og er eins og margar afskræmingar á merkingu og stafsetningu íslenskra orða misheyrn manna í upphafi.

Afskræmingar á íslenskum orðum hafa í sumum tilvikum byrjað sem grín hjá upphafsmönnum afskræmingarinnar og grunlausir áheyrendur hafi í ógáti eða vanþekkingu dreift bullinu víðar.

Undirritaður hefur tekið saman orð og orðasambönd úr íslensku sjómannamáli (um 45000 atriði) og er þar að finna margar skýringar á merkingu orða sem því miður hafa brenglast í áranna rás vegna misheyrnar hjá fólki.

Er tímabært fyrir ráðamenn þjóðarinnar sem flagga þessu fræga tungumáli einu sinni á ári að hefja þegar í stað aðgerðir líkt og átti sér stað á árunum 1930 til 1950 til bjargar tungumálinu er kallað var íslenska. Sú aðgerð (1930-1950) virðist hafa tekist vel því mikið af erlendu angurefni var losað úr málinu. Eitt frægasta dæmið úr þeirri baráttu er ábending eins af skólameisturum er hann þuldi yfir nemendum sínum “Við notum ekki orðið að bruge (dönsku sletta) heldur brúkum orðið að nota. Slettararnir skyldu sneiðina og þessi danska sletta datt upp fyrir hjá fólki.

Það er eðlilegt að málið þróist við tilkomu nýrra þátta í tilverunni sem þarfnast skýringa s.s. tækninýjunga og þróunar þátt í lífinu. Óafsakanlegt er afskræming tungumálsins eins og á sér stað í fjölmiðlum þar sem háskólamenntaðir aðilar eru taldir uppistaðan í starfsliðinu.

Ekki má gleyma þeim fjölda erlendra slanguryrða sem margir nota til að lýsa kunnáttu sinni í erlendum tungumálum og upplýsa þar með skort á skynsemi þegar þeir kom fram í ljósvakamiðlum á Íslandi.

Með vísan til áhrifa er stjórnvöld gætu haft á jákvæða þróun tungumálsins er að allt fjölmiðlaefni verði ritskoðað líkt og gert er hjá erlendum sjónvarpsstöðvum þar sem greinilega kemur fram að orð og setningar eru þurrkaðar út eða ruglaðar þegar óæskilegt orðafar er notað af þeim sem fram kemur. Stjórnvöld ættu að setja stífar reglur fyrir leyfi til reksturs fjölmiðla um að íslenskt mál sé notað en ekki fúll kokkteill íslensku og erlendra slanguryrða. Með því móti væri hægt að fyrirbyggja heimskulega tjáningarbreytingu á íslenskum orðum eins og einn fréttamaðurinn gerir og margir íslendingar þegar neikvæð orð eru notuð jákvætt eins og geggjað og geðveikt ásamt fleiri neikvæðra orða sem notuð eru og hafa fengið breytingu hjá sumum Íslendingum í jákvæða merkingu.

Það hefur verið áberandi í viðtölum við íþróttafólk sér í lagi kvennfólki að nota neikvæð orð sem jákvæða merkingu á hrifningu þeirra. Íslenskar íþróttakonur eru mjög gjarnar á að nota orðin geggjað og geðveikt þegar þær lýsa hrifningu sinni. Þjálfarar íþróttamanna ættu að vera vakandi yfir vanhugsuðu orðfari sinna nemenda og leiðbeina þeim varðandi misnotkun neikvæðra orða og jákvæðra. Orðasambandið svívirðilega gaman er mjög undarleg samsetning orða hjá andlega heilbrigðum Íslendingi.

Undirritaður hefur ekki séð eða heyrt gagnrýni íslenskufræðinga á þessari öfugþróun á tungumálinu sem kallað er íslenska. Er það miður að baráttumenn fyrir betri íslensku eins og Helgi J. Halldórsson var séu ekki finnanlegir á meðal svokallaðra íslenskufræðinga í dag.

Það yrði of langur listi til birtingar að setja fram öll þau orð úr erlendum tungumálum sem notuð eru af fólki í sýndarmennsku sinni til að sýna kunnáttu sína í erlendum tungumálum.

Ef stjórnvöld bregðast ekki við og reyna að stöðva öfugþróun tungumálsins verður árlegur “DAGUR ÍSLENSKRAR TUNGU” minningardagur um merkilegt tungumál í framtíðinni.

Reykjavík 24. mars 2021.

Kristján S. Guðmundsson

Fv. skipstjóri