Þróunar plágan.

Þekktur rithöfundur skrifaði í einni bók sinni um það sem hann kallaði þróunarplágu “Evulution Plauge”. ´Ástæða þess var að persónur í ritverki hans voru m.a. konur sem stefndu að heimsyfirráðum með þróun eiturlyfs sem komið var í drykkjarvatn þjóða er leiddi til þess að það fæddust svo til eingöngu stúlkubörn og sárafáir drengir.

Svo virðist sem afsprengi þessarar þróunarplágu sé komin til Íslands ef horft er á þróun í skipan lögreglumála. Konur hafa komist upp með að rægja karla sem setið hafa í lögreglustjóraembættum í þeim tilgangi að komast sjálfar í embættin. Fyrrverandi Lögreglustjóri á höfuðborgarsvæðinu var fremst í flokki að sverta störf fyrrverandi ríkislögreglustjóra til þess að komast sjálf í embættið. Sambærilegt athæfi virðist vera í gangi varðandi lögreglustjórann á Suðurnesjum og vonast aðalmálpípan gegn lögreglustjóranum eftir því að komast í stól lögreglustjórans þegar hann hefur verið látinn fara.

Ef skoðuð er þróunarplágan yfir dóms og lögreglumál á Íslandi þá er dómsmálaráðherra kona, ríkislögreglustjóri er kona, lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu er kona, lögreglustjórinn á Norðurlandi eystra er kona og nú stefnir í það að lögreglustjórinn á Suðurnesjum verði kona.

Við skoðun á þróunarplágunni þá er það ljóst að tilgangur (karrier) kvenna er að yfirtaka völdin en ekki neitt jafnrétti eins og þær hafa þóst vera að berjast fyrir. Karlar ættu að fara að hugsa um framtíð sín undir stjórn KARRIER-kvenna.

Þetta minnir á fræga sögu um persónu sem sagði „ nú get ég“ eftir að búið var að ryðja öllum hindrunum úr vegi með miklum blóðsúthellingum karlmanna (ekki kvenna) og leiðin var greiðfær.

Tækniþróun síðustu hundrað árin hefur leitt til þess að flest öll störf eru auðvinnanleg og ekki þörf á því sem einkenndi lífið á fyrri öldum sem fólst í erfiðisvinnu. Konur telja sig nú vera færar um að taka stjórn mála yfir og ætla að sýna það svo að um munar hvað varðar stjórnun þeirra eftir að þeim hefur verið hleypt í stóla æðri stjórnenda. Það sem hefur verið aðal einkenni baráttu KARRIER-kvenna er að þær haf ekki reynt að komast í þau störf sem enn er þörf á að vinna og eru kölluð erfiðisvinna. Þessi störf verða áfram karla eins og þær stefna á að nota karlana sem þræla.

Þessi frægi rithöfundur sem kom fram með þessa nýju kenningu um plágu í þróun mannkyns hefur sannanlega verið á réttri leið í kenningu sinni.

Því má bæta við hér að fyrrverandi lögreglustjóri á höfuðborgarsvæðinu, núverandi Ríkislögreglustjóri og núverandi lögreglustjóri höfuðborgarsvæðisins hafa báðar brotið lög og staðnar að mannréttindaþjófnaði með því að sinna ekki skildum sínum varðandi rannsóknir sakamála sem lögð hafa verið inn hjá lögreglunni. Þær eru báðar þjófar og hvort þær þora að hefja herferð gegn undirrituðum vegna þessa orðbragðs kemur í ljós á næstu vikum. Þær hafa ekki þorað í aðgerðir hingað til af ótta við afleiðingarnar af þeirra eigin lögbrotum.

Reykjavík 26. júlí 2020

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Dómsmál á Íslandi

Að gefnum mörgum tilfellum varðandi dómsmál á Íslandi sem orsakast af illa orðuðum lögum sem sett eru af Alþingi Íslendinga. Virðist sem Alþingi Íslendinga sé leikhús fáránleikans þar sem afleiðingar flestra lagasetninga á Íslandi lenda fyrir dómstólum þar sem hópur Íslendinga (lögmenn) hafa jafn margar skoðanir á gildi orðanna og þeim fjölda lögmanna sem koma að skoðun málanna. Athuga þarf að dómarar eru bara lærðir lögmenn sem telja sig hafa rétt til að túlka lögin að eigin geðþótta.

Er komið að því að allt er varðar dómsmál (túlkun gildandi laga) verði samfélags vandamál og fært yfir á kostnað samfélagsins. Að túlkun laga fyrir dómstólum verði í þeim farvegi að þegnarnir geti farið eftir lögunum án þess að þjóðfélagsmein sem líkja má við þjóðfélags krabbamein sé orðið ríkjandi og er þar átt við umfang lögmannastéttarinnar. Það að starfandi lögmenn séu fleiri en læknar á landinu hlýtur að lýsa því ófremdarástandi sem ríkir í lagasetningu af hálfu Alþingis Íslendinga. Starfsemi Alþingis á ekki að miðast við að allur málflutningur þingmanna sé miðaður við framboð viðkomandi þingmanns í næstu kosningum eins og raunin er ef taka á mark á málflutningi þeirra sem sjónvarpað er frá Alþingi.

Hér er ekki verið að fjalla um bein brot á lögum af hálfu þegnanna (refsivert athæfi) heldur þann vandræðagang sem skapast af því að túlka má orðanna hljóðan í settum lögum eftir geðþótta hvers og eins.

Vandræðagangur í lagasetningu á Íslandi er það að stór hluti þingmanna vill hafa lögin þannig að hægt sé að túlka þau á marga vegu. Það hefur ekki verið fyrir hendi vilji á Alþingi að orða lagabókstafinn þannig að fram komi skýlaus vilji þingmanna um það hvernig beri að túlka lögin. Um 90% af dómsmálum eru svokölluð einkamál sem verða til vegna óljósra orða í lagatexta eða mistúlkunar lögmanna. Vinnubrögð á Alþingi til margra ára hafa verið þau að afgreiða tugi þingmála á nokkrum klukkutímum fyrir frestun þingfunda og reynslan hefur orðið sú að margskonar villur og vandræði hafa hlotist af slíkum vinnubrögðum eins og mörg dæmi sem upp hafa komið á undanförnum árum sína. Sem dæmi má nefna vandræðagang við lagasetningu vegna náttúruverndar sem var mikið fjallað um en lítið um lagfæringar á lögunum.

Lagasetning á að vera þannig að hægt sé að fara eftir lögunum án vandræða og mistúlkunar lögmanna sem hafa atvinnu (lífsviðurværi sitt) af því að mistúlka ákvæði laganna.

Kostnaður þegna samfélagsins, svokallaður lögmannskostnaður, vegna villandi orðalags við lagasetningu er nálægt því að vera fjárhæð sem nemur öllum kostnaði við rekstur stjórnvalda á þjóðarbúinu. Hver unnin klukkustund lögmanna kostar um 10-18 falt það sem flestir þegnar landsins hafi í laun á klukkustund.

Er komið að því að Alþingi afgreiði lagasetningu með því að fela dómstólum, á kostnað ríkisins, að afgreiða öll einkamál sem tengjast túlkun laganna vegna hins óljósa orðalags, sem vandamál við lagasetningu, en ekki vandamál þegnanna við að fara að gildandi lögum. Kostnaðurinn er samfélagsvandamál en ekki einstaklinga.

Þegar ástandið í þjóðfélaginu er orðið þannig að aðeins þeir sem eru vel stæðir fjárhagslega hafa efni á því að sækja svokallaðan rétt sinn fyrir dómstólum vegna lélegs orðalags laga frá Alþingi og hafa efni á að ráða bestu lagaþrasara landsins til starfa sem knýja oft í gegn aðra túlkun laganna en lagt var upp með við lagasetningu Alþingis.

Er auðmannastéttin á landinu, varðandi túlkun laga, komin á sama stig og valdhafar fyrri alda (konungar, hertogar, jarlar, fógetar svo og kirkjunnar höfðingjar ofl.) sem settu lög og túlkuðu að eigin hentugleika.

Krafan er að Alþingismenn/konur eiga ekki að orða lög sem sett eru á Alþingi á þann veg að það séu ótal túlkunarmöguleikar. Ef það eru fleiri en einn túlkunarmöguleiki á lögum þá verði það í verkahring dómstóls að úrskurða um túlkun orðalagsins svo að þegnarnir geti farið eftir lögunum og kostnaðurinn við dómstólinn verði samfélagsins. Túlkun dómstóls á hvernig skilja eigi lagatexta skal gilda á meðan lögin eru í gildi. Óljós og illa orðaður lagatexti er verri en engin lög.

Það er samfélagsskylda að reglur um samskipti þegnanna séu þannig orðaðar að þær túlki og skýri til hvers ætlast er af þegnunum og samskipti þeirra í milli. Einstaklingur á ekki að þurfa að leggja út í umtalsverðan kostnað vegna mistaka eða ásetningsbrota af hálfu Alþingismanna við setningu laga og reglna.

Kostnaður við lagasetningu er samfélagskostnaður og það á að gilda um túlkun dómstóla á orðanna hljóðan laganna hvernig beri að skilja lagatextann. Lagatexti skal vera skiljanlegur svo þegnarnir geti farið eftir honum í árekstrarlausu samfélagi en fégráðugir aðilar ráði ekki túlkun laganna.

Reykjavík 24. júlí 2020

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Einbreiðar brýr

Á Íslandi eru nokkrar brýr sem eru kallaðar einbreiðar þar sem aðeins eru um að ræða eina akrein.

Vegna slysa er orðið hafa af völdum erlendra ökumanna þar sem brúnum er kennt um að hafa valdið slysunum væri athugandi fyrir stjórnvöld að huga að aksturskunnáttu hinna erlendu ökumanna. Eftir að hafa ekið hringveginn og séð þessar einbreiðu brýr er ljóst að það eru ekki brýrnar sem eru orsakavaldur slysanna heldur glópska þeirra ökumanna sem lenda í slysum við hinar einbreiðu brýr.

Á þeim svæðum þar sem einbreiðar brýr eru er umferð svo lítil að einhverjir tugir bifreiða fara um brýrnar á hverjum sólarhring. Vandamálið eru því ekki brýrnar, heldur lítilsvirðing á lögum og reglum sem í gildi eru af hálfu þeirrra ökumanna sem lenda í slysum við brýrnar. Í flestum tilvikum eru þetta erlendir ökumenn með litla eða miður góða kunnáttu í akstri bifreiða eftir aðstæðum á hvejum stað og tíma.

Af hálfu stjórnvalda er rokið upp og stefnt að því að setja fjárhag þjóðarinnar í uppnám vegna þeirra slysa er orðið hafa og á að sólunda umtalsverðum fjármunum í nýjar brýr þegar nóg annað er þörf á að gera í þjóðfélaginu við peningana. Það verrða alltaf glópar í umferðinni og skiptir þá ekki máli hvort brýr eru einbreiðar eða tveggja akreina. Slysin verða vegna vankunnáttu ökumanna og glópsku þeirra. Samkvæmt lögum flestra landa ber öllum þegnum landsins svo og ferðamönnum erlendis frá í landinu að fara eftir gildandi lögum landsins. Því ber erlendum ökumönnum að fara að gildandi lögum og reglum á Íslandi en ekki að láta glópsku eða stærilæti ráða ferðinni.

Þeir sem halda að umferðaröryggi aukist til muna við að byggðar séu tvíbreiðar brýr á öllum stöðum eru því miður ekki á réttri leið því við það að breikka brýr verður ökuhraði aukinn umtalsvert og afleiðingarnar verri slys en þegar hafa orðið.

Reykjavík 15. júlí 2020

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Íslenskir glópar.

Íslenskir fréttamenn og íslenskir fréttaþulir ljósvakafjölmiðla (sjónvarp-útvarp) virðast flestir vera glópar. Orðið glópur stendur fyrir eða merkir í íslensku - rati, afglapi, kjáni eða flón.

Orðið “strandaglópur”kemur fram í orðabók (Íslensk orðabók) sem samin var af Árna Böðvarssyni og skýringar hans á orðinu eru ófullkomnar eða heimatilbúnar án samhengis við upphafsmerkingu orðsins.

Það hlýtur að vera glópska að kalla ferðamann sem ekki kemst áfram á sínu ferðalagi glóp vegna atvika sem hann, ferðalangurinn, á engan þátt í eða hefur enga möguleika á að breyta s.s. vegna bilana, tafa vegna veðurs, slysa eða annarra óviðráðanlegra atvika.

Upphaflega merkingin á orðinu strandaglópur í íslensku er komið frá fyrstu tímum seglskipanna þegar nauðsynlegt var að leggja skipi frá landi á fyrirfram ákveðnum tíma. Oftast vegna stöðu sjávarfalla ella gat orðið um tólf tíma seinkun á burtför skipsins. Var burtfarartími gefinn upp með margra klukkustunda fyrirvara svo að skipverjum og farþegum væri ljóst á hvaða tíma farið yrði.

Þar sem hafnir (hafnarmannvirki) voru fátíð á þeim tíma var oftast farið frá strönd (fjöru). Kom það fyrir að skipverji eða farþegi mætti ekki til skips á tilsettum tíma vegna kæruleysis eða ölvunarástands og var skilinn eftir þegar skipi var siglt. Þessir aðilar voru kallaðir glópar (ratar, afglapar, kjánar, flón) glópar á strönd eða strandaglópar. Vegna glópsku sinnar urðu þeassir aðilar eftir af skipi.

Ef það er tilgangur hr. Árna Böðvarssonar að breyta merkingu orðsins strandaglópur með ófullnægjandi orðskýringu í orðabókinni er það miður en ef um vanskýringu hans er að ræða er æskilegt að rétta skýringin komi fram um merkingu orðsins.

Skýring á orðinu strandaglópur:

strandaglópur - sá sem verður eftir af skipi (af ófyrirséðum ástæðum er heyra undir kæruleysi eða hyskni af hálfu strandaglóps) sem lætur úr höfn, en hann /hún /það ætlaði með skipinu. Strandaglópur er sá sem vegna glópsku verður eftir, mætir ekki til skips á tilsettum tíma. Undir glópsku fellur hyskni, gleymska, kæruleysi og afleidd afbrigði.

    - það er ekki strandaglópur, maður sem viljandi missir af skipi eða kemst ekki með vegna veikinda.

    - það er ekki um strandaglóp að ræða ef skip (eða annað farartæki) fer ekki vegna veðurs, bilana eða annars er veldur töf á ferðum.

Skýring þessi er fengin úr lestri um 150 íslenskra bóka er fjalla um siglingar Íslendinga á síðustu 150 til 200 árum. Því miður eru fleiri orð í íslenskri orðabók van skýrð eða villandi skýrð er varða skip, siglingar og störf á sjó.

Af hálfu fréttamanna eru þeir sem ekki komast leiðar sinnar með flugvél vegna veðurs, bilana, verkfalla eða annarra óviðráðanlegra atvika kallaðir strandaglópar. Er slík nafngift heimska og vanvirðing við fólkið að kalla þessa ferðalanga rata, afglapa, kjána eða flón vegna atburða er fólkið hefur engin tök á að stjórna. Það er rétt að þetta fólk er strand á staðnum þegar það kemst ekki áfram en það eru ekki glópar.

Það má kalla þá sem mæta of seint í flug eða ferð með skipi og farið er farið þegar það mætir strandaglópa því það mætti of seint vegna glópsku.

Fréttamenn og þulir ljósvakafjölmiðla eiga ekki að kalla persónur glópa (rata, afglapa, kjána, flón) að ástæðulausu eins og gert hefur verið af þessum aðilum (fréttamönnum /fréttakonum) um langt skeið.

Reykjavík 9. júlí 2020

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Veðurvitinn í kortunum og geggjaðir íþróttamenn.

Einn af veðurvitum sem fram kemur í sjónvarpi og heldur sig vera að tjá sig um veðurhorfur hefur þann leiða málfarsgalla að allt veður er í kortunum. Virðist sem frúin hafi ekki lært íslensku þrátt fyrir margra ára nám í skólum á Íslandi. Hugsanlega hefur hún lært veðurfræði erlendis og ekki komist yfir í íslenskuna aftur.

Er það ljót afturför í notkun á íslensku máli þegar Háskólaborgarar misþyrma málinu eins og þessi umtalaða frú gerir. Í íslensku eru sem dæmi orðin veður útlit, veðurhorfur og veðurspá ásamt fleiri orðum og orðasamböndum hafa verið notuð í umræðum eða frásögnum af veðri í framtíðinni.

Verður það að teljast ljóður á íslensku Sjónvarpi að stjórnendur sjá ekki um að íslenska sé notuð í fréttaflutningi. Íslenskt veður er ekki í kortum og hefur aldrei verið þótt umræddur veðurviti sé málhaltur á íslenska tungu.

Því miður eru margir háskólaborgarar og menntaðir Íslendingar er koma nærri íþrótta starfsemi til skammar fyrir stétt íþróttamanna með orðabulli þegar notuð eru orð sem hafa neikvæða merkingu í íslensku en á að merkja jákvætt. Má þar helst nefna orð eins og “geðveikt gaman, geggjað, ógeðslega gaman, hryllilega gaman, hryllilega skemmtilegt, ofsalega gaman” og fleiri áþekkar neikvæðar yfirlýsingar þegar viðkomandi telur sig vera að hæla einhverju en rýrir hólið með neikvæðri yfirlýsingu. Í þessu tilviki má minnast á geggjaða íþróttafréttamannin sem misnotar orðið geggjað í lýsingum sínum þegar honum finnst vel hafa verið gert en snýr lýsingunni upp í andhverfu sína með neikvæðum orðinu geggjað.

Margt íþróttafólk er háð þessum ófögnuði með notkun á neikvæðum orðum í lýsingum. Er þetta sérstaklega áberandi misnotkun hjá fótboltakonum í orðavali þegar reynt er að hæla einhverju sem gert var en notað neikvætt orð.

Ríkissjónvarpið á að vera verndari íslenskrar tungu en virðist vera versti málsóði með því að leyfa notkun á þessu bulli veðurvitans og íþróttavitringanna.

Reykjavík 7. júlí 2020

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Lögreglustjórinn og framkvæmd laga

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu gaf yfirlýsingu við fréttamenn fjölmiðla á veru sinni á Austurvelli að hún væri að sýna samstöðu með mótmælendum í Bandaríkjum NA vegna atviks er þar varð.

Lýsti lögreglustjórinn því yfir í sinni yfirlýsingu að allir þegnar ættu að vera jafnir fyrir lögunum. Virtist sem lögreglustjórinn hefði ástæðu til að skipta sér að framkvæmd laga og réttar í öðrum ríkjum jarðarinnar.

Ef lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu er svo valdamikill að hún hafi leyfi til afskipta af framkvæmd laga í öðrum ríkjum jarðar er varðar jafnrétti þegnanna gagnvart framkvæmd á lögum ríkjanna væri æskilegt að hún, lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu, svari því hver ástæðan sé fyrir því að allir þegnar á Íslandi eru ekki jafnir gagnvart framkvæmd laga á Íslandi og hvers vegna svívirðleg lögbrot dómara viðgangast á Íslandi í skjóli þess embættis er hún fer fyrir, þ.e. embætti lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu.

Það að lögbrot sem framin eru af dómurum hins íslenska réttarkerfis (fasistakerfis) skuli vera varin af embætti lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu (lögbrot framkvæmd í skjóli embættis lögreglustjórans) verður að teljast andstætt yfirlýsingu lögreglustjórans um jafnrétti þegnanna fyrir lögum. Lögbrot íslenskra dómara eru hugsanlega lögleg lögbrot að mati lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu og hún hafi rétt til að setjast þar í sæti dómara.

Því þykir rétt að spyrja hvort núverandi lögreglustjóri á höfuðborgarsvæðinu ætli að viðhalda lögbrotum fyrrverandi lögreglustjóra, núverandi ríkislögreglustjóra, og hunsa það að láta framkvæma lögreglurannsóknir samkvæmt fimm kærumálum gegn dómurum sem legið hafa hjá lögreglunni í fimm ár. Hvort lögreglustjóranum finnist heillavænlegra fyrir sig að vera í embætti lögreglustjóra á Íslandi sem yfirhylmari yfir glæpaverkum framin af íslenskum dómurum og fela eigin lögbrot þar að lútandi með yfirlýsingum um framferði og framgang laga í öðrum ríkjum jarðarinnar.

Á meðan allir þegnar á Íslandi njóta ekki réttarverndar vegna lögbrota af hálfu lögreglustjóra innan hins íslenska réttarkerfis og dómara kerfisins ætti lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu að sleppa því að hafa afskipti af framkvæmd laga í öðrum ríkjum.

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu ætti að hætta því að verja lögbrot sem framin eru af siðblindum og hefnigjörnum dómurum réttarkerfisins á Íslandi og framfylgja því ákvæði stjórnarskrárinnar að allir þegnar skuli vera jafnir þegar kemur að túlkun gildandi laga í landinu.

Lögreglustjórinn hefur hunsað rannsókn á kærumálum gegn siðblindum og hefnigjörnum dómurum réttarkerfisins vegna þeirrar niðurlægingar er íslenskt réttarkerfi yrði fyrir þegar upplýst yrði um glæpsamlegt athæfi er hefur viðgengist varðandi störf dómara innan hins íslenska réttleysis.

Lögreglan undir stjórn lögreglustjórans hefur ekki þorað að beita sér gegn undirrituðum vegna greinaskrifa um störf lögreglu og dómara á Íslandi. Lögreglustjórinn veit það að minnsta aðgerð gegn undirrituðum leiðir til þess að ekki verði hægt að fela lengur lögbrot innan dómskerfisins og þar með lögbrot af hálfu lögreglu á Íslandi. Því er komið að því að framkvæma aflífun á einu af meindýrum réttarkerfisins ef með því mætti þvinga fram rannsókn málanna.

Það er ekki uppbyggilegt íslenskt réttarkerfi að vera með þjóf og þaðan af verri glæpamann (S.T.M.) sem Hæstaréttardómara eins og staðan er nú í íslensku réttarkerfi.

Hið rotna íslenska réttarkerfi er þannig uppbyggt að ekki fæst neinn lögmaður til að reka mál fyrir íslenskum dómstól gegn sitjandi dómara. Af níu lögmönnum sem rætt hefur verið við varðandi slíkan málarekstur gegn dómurum neituðu allir að taka slíkt mál að sér. Tveir af þeim voru það heiðarlegir að segja hreint út að ef þeir tækju slíkt mál að sér gætu þeir hætt að starfa sem lögmenn því hefndargirni dómara væri slík að þeim (lögmönnum) yrði ólíft að starfa innan hins íslenska réttarkerfis. Einnig má vísa til greinarskrifa Jóns Steinars Gunnlaugssonar fyrrum Hæstaréttardómara er hann skrifaði um hefnigirni íslenskra dómara.

Verður fróðlegt að sjá hvert hugrekki lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu er við þá yfirlýsingu er hér birtist eða hvort aflífun meindýrs verði að fara fram og lögreglustjórinn knúður til aðgerða þótt um sýndarmennsku yrði að ræða af hans hálfu í þeim efnum.

Reykjavík 8. júní 2020

Kristján S. Guðmundsson

kt. 2209342769

fv. skipstjóri

Skipun í sæti í Hæstarétti Íslands.

Svokölluð hæfisnefnd sem metur hæfi manna til að sitja í Hæstarétti Íslands hefur samkvæmt fréttum valið Sigurð Tómas Magnússon sem hæfastan til að gegna embætti Hæstaréttardómara. Verði Sigurður Tómas Magnússon valinn af ráðherra kemur berlega í ljós hvernig samtrygging lögbrjóta innan stjórnkerfis landsins virkar.

Umræddur Sigurður Tómas Magnússon kt. 150660-4329 sagður dómari við Landsrétt var ákærður til lögreglu eftir margra ára baráttu við lögregluna til að fá þá (lögregluna) til að taka við kærunni (sjá kærumál hjá lögreglu nr. 007-2015-023963).

Af hálfu lögreglustjórans á Höfuðborgarsvæðinu fékkst málið ekki rannsakað auk fjögurra annarra kærumála hjá lögreglu á hendur sjö dómurum fyrir embættisafglöp. Hvorki Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu né hinir sjö ákærðu dómarar hafa þorað að stefna undirrituðum fyrir meiðyrði sem sett hafa verið fram í ákærum svo og greinarskrifum um málin. Auk þess hafa allir þingmenn á Alþingi og ráðuneyti fengið send afrit af blaðagreinum um málin. Allar greinar hafa verið skrifaðar undir fullu nafni og kennitölu til að fyrirbyggja allan misskilning.

Ástæða þess að aðilar (hinir kærðu) hafa ekki þorað að stefna undirrituðum fyrir meiðyrði er ótti þeirra við að sannleikurinn um embættisafglöp hinna ákærðu yrðu fjölmiðlamatur og sannleikurinn kæmi þá í ljós. Er það einnig ástæða fyrir ótta lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu, við að neita að hefja rasnnsókn á kærumálunum, sá álitshnekkur sem íslenskt réttarkerfi yrði fyrir þegar sannleikurinn kæmi fram við rannsóknir málanna. Er þar um lögbrot lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu að ræða að svipta kæranda löglegum rétti sínum að allir þegnar landsins séu jafnir fyrir lögunum.

Umræddur Sigurður Tómas Magnússon kt. 150660-4329 rak málið E – 13455/2002 sem dómari við Héraðsdóm Reykjavíkur sem einkamál sitt þar sem hann neitað framlagningu gagna í málinu (matsgjörðinni) fyrr en í lok réttarhaldanna eða um ári eftir upphaf málaferlanna. Glæpamaðurinn Sigurður Tómas Magnússon kt. 150660-4329 viðurkenndi síðan í dómsorðum að undirritaður aðili (stefndi) í málinu hafi ekki haft fullnægjandi gögn til varnar. Orðrétt stendur í dómsorðum í málinu; Líta verður svo á að stefndu hafi ekki haft réttmætt tilefni til að halda uppi vörnum sem lutu að kostnaðarmatinu í heild fyrr en eftir framlagningu kostnaðarmatsins.

Þrátt fyrir kröfu stefndu í málinu strax frá upphafi málaferla um að matsgjörðin yrði lögð fram tók það dómaran tæpt ár að sættast á framlagningu matsins. Var um að ræða meira en árs löng tilefnislaus málaferli sem stjórnað var af glæpsamlegu hugarfari Sigurðar Tómasar Magnússonar kt. 150660-4329 dómara. (sjá niðurstöðu dómsorða um gildi matsgjörðar og framkomu matsmannsins í málinu).

Svo lágt lagðist umræddur glæpamaður S.T.M. kt. 150660-4329 í hefndaraðgerðum sínum gagnvart stefndu að þrátt fyrir tilefnislaus meira en árslöng málaferli undir stjórn hans að stefndu í málinu urðu að bera sjálf kostnað við tilefnislaus málaferli. M.ö.o. dómarinn Sigurður Tómas Magnússon kt. 150660-4329 stal af stefndu í málinu lögvörðum málsvarnarlaunum samkvæmt ákvæðum laga. Dómarinn S.T.M. kt. 150660-4329 stal af stefndu í málinu lögvörðum réttindum sínum til málsvarnarlauna. Hann klikkti út við upplestur dómsorða í réttarsal að stefndu gætu ekki áfríjað málinu til Hæstaréttar einvörðungu á grundvelli málsvarnarlauna. Dómarinn lagðist svo lágt í hefndaraðgerðum sínum eftir mislukkuð réttarhöld að gerast þjófur og er það furðulegt að slíkur aðili geti talist hæfur til að gegna starfi hæstaréttardómara við Hæstarétt Íslands.

Í ljósi framanritaðs verður fróðlegt að sjá hvort hinn ákærði hafi kjark til að stefna undirrituðum fyrir meiðyrði eða hvort betra sé að kyngja þeim og þegja eins og gert hefur verið fram að þessu.

Það verður einnig fróðlegt að sjá hvort ráðherra skipi umræddan S.T.M. kt. 150660-4329 sem dómara við Hæstarétt Íslands eftir þessar upplýsingar.

Reykjavík 30. apríl 2020

Kristján S. Guðmundsson

kt. 220934-2769

fv. skipstjóri

Vanstjórnun lýðveldisins Íslands.

Enn og aftur er hafin barátta við vanhæfa stjórnendur hins íslenska efnahagskerfis.

Vegna eigin hagsmuna fárra einstaklinga í íslensku samfélagi er sífelld barátta verkalýðsins fyrir mannsæmandi launum sem hægt sé að lifa af án þess að sinna tveimur störfum með sextán tíma vinnu á sólarhring.

Þessir vanhæfu stjórnendur íslenskra þjóðmála hafa fjórföld og upp í yfir tuttugu fold laun þeirra sem lægstu laun hafa. Hinir duglausu aumingjar sem stjórna landinu í eigin þágu en ekki almennings vilja engar breytingar á launahlutföllum þessa afætuliðs sem er með margfaldar launatekjur með hliðsjón af lægstu launum.

Launakröfur stéttarfélagsins Eflingar í baráttunni við stjórnendur Reykjavíkurborgar vilja fá stærri bita af köku þjóðarbúsins. Þessi krafa á fullan rétt á sér ef tekið er mið af launum þeirra sem hafa martgföld laun þeirra sem eru í baráttunni.

Stjórnendur landsins sem virðast vera vanhæfir til flestra verka er lúta að stjórnmálum hunsa að nota eina tækið til virkrar stjórnunar á efnahag landsins sem er skattaálagning.

Með víðtækri stjórnun fjármála landsins með skattaálagningu á óraunhæfar ofurtekjur ákveðinna hópa þjóðfélagsins væri hægt að koma í veg fyrir landlægan ósóma sem kallast verðbólga af völdum vanhæfra eða óhæfra stjórnenda landsins.

Laun bankastjóra Arionbnka auk margra annarra aðila í sjálftökuliði landsmanna varðandi laun í íslensku þjóðfélagi þá verður aldrei friður fyrr en fengnir verða hugrakkir ósérhlífnir aðilar til að stjórna landinu. Þetta þurfa að vera aðilar sem ekki nýta sér til eigin ágóða að vera í stjórnuanrstarfi fyrir þjóðina.

Sjálftökuliðið í íslensku samfélagi sem ræður sjálft hvað það tekur sér í laun verður aldrei stjórnað nema með lögum um stighækkandi tekjuskatta til að koma í veg fyrir þá óðaverðbólgu sem viðgengist hefur á Íslandi síðustu áratugina með gengisfellingu hins íslenska gjaldmiðils og verkföllum. Réttlætanlegt væri að tekjuskattur yrði 70% af ofurlaunum upp á 7.000.000 kr. á mánuði.

Agaleysi og eiginhagsmunagæsla sjálftökuliðsins er vandamál í íslensku samfélagi. Til sjálftökuliðsins teljast þingmenn og aðrir er ráða sjálfir hver laun þeirra eru.

Orðagjálfrið í þeim sem telja að ofurlaun eigi að greiða þeim sem ganga menntaveginn og njóti háskólamenntunar er broslegt. Þessa menntun hljóta allir að stórum hluta af fjárframlagi almennings og þar með þeirra sem eru á lægstu launum. Þar með er ekki neitt réttlæti í ofurlaunum eins og þreföldum eða fjórföldum lægstu launum (eða allt að tuttuguföld lægstu laun) til þingmanna og annarra stjórnenda landsins.

Hugrekki stjórnenda verkalýðsfélagsins Eflingar verður hugsanlega hvati að breyttu stjórnarfari í landinu til sanngjarnari skiptingar þjóðartekna en sjálftökuliðið ráði ekki ferðinni.

Reykjavík 15. febrúar 2020

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

HRUNADANSINN

Við sölu Landsbankans um aldamótin 1900 og 2000 hófst hrunadans hins íslenska fjármálakerfis er fór á kaf í óreiðu og gjaldþroti fyrirtækja á árunum 2008 og 2009. Endurtaka á hrunadansinn á næstu mánuðum að sögn formanns Sjálfstæðisflokksins.

Við sýndar sölumennsku á Landsbankanum um aldamótin komu aldrei neinir peningar til ríkisins eða þeir gufuðu upp án þess að neinar skýringar hafi fengist á hvarfi þeirra.

Hafði af hálfu stjórnvalda verið sagt að söluvirði bankans ætti að fara í ákveðnar framkvæmdir sem aldrei voru framkvæmdar. Höfðu pólitískir söluaðilar gumað af því að við sölu bankans kæmi fjármagn í erlendum gjaldmiðli sem greiðsla. Staðreyndin var sú að kaupendur fengu lán í Búnaðarbankanum til kaupanna og lögðu lítið eða ekkert eigið fé í kaupin. Sagt hefur verið að lánið hjá Búnaðarbankanum til kaupa á Landsbankanum hafi ekki verið greitt upp.

Við sölu á Landsbankanum um aldamótin fylgdu yfir 100 mjög verðmæt málverk sem voru að verðmati (að sögn manna sem þekktu til) um helmingurinn af söluandvirði bankans. Ekki var til skrá yfir málverkin og engar skráðar upplýsingar um verkin. Eftir sölu bankans hurfu nokkur málverk úr safninu án þess að nokkuð væri gert í því þrátt fyrir ábendingu starfsmanns bankans þar um þrátt fyrir að vitað var hverjir tóku málverkin.

Þrátt fyrir að Landsbankinn hafi skilað milljörðum í ríkiskassans á undanförnum árum eftir að ríkið yfirtók bankann, eftir bankaránið er framið hafði verið, er nú kominn sá tími að mati pólitískra vitringa að selja (gefa ) eigi gullgæsina vegna þess að það sé ófært að ríkið og þar með almenningur njóti hagnaðar af bankanum. Sá hagnaður eigi að ganga til þeirra sjálfra (pólitíkusanna) og samverkamanna þeirra svo hægt sé að fremja nýtt innanhúss bankarán.

Ríkið er eigandi að Landsbankanum og Íslandsbanka. Hafa vitringarnir orðað það að fyrst eigi að selja Íslandsbanka þrátt fyrir að milljarða arðgreiðslur frá bankanum hafi runnið í ríkissjóð. Gullgæsin skuli seld svo að ákveðnir aðilar geti notið góðs af gróðanum á okur-þjónustugjöldum bankanna.

Boðskapur formanns Sjálfstæðisflokksins um sölu bankanna er vísir að næsta hruni bankakerfisins á Íslandi og fjölda gjaldþrota fyrirtækja og einstaklinga á Íslandi.

Reykjavík 8. febrúar 2020

Kristján S. Guðmundsson f

v. skipstjóri

Óheiðarlegur lögreglustjóri

Nú liggja fyrir sannanir um þann óheiðarleika sem einkennt hefur störf Lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu. Fréttir af annarri meðhöndlun máls manns hjá lögreglunni, sem er hátt skrifaður í “Háskólaelítunni”, er á annan veg en annarra borgara landsins er vísbending um óheiðarleg vinnubrögð lögreglustjórans.

Störf lögreglustjórans einkennast af þeim óheiðarleika sem kemur fram þegar kærumál sem berast lögreglunni um lögbrot og óheiðarlega framkomu þeirra sem taldir eru í flokki æðri stétta landsmanna eru ekki rannsökuð og fást ekki rannsökuð þrátt fyrir margar ítrekanir.

Hinn óheiðarlegi Lögreglustjóri á höfuðborgarasvæðinu hefur ekki fengist til að láta fara fram rannsókn á kærumm á hendur 7 dómurum við hið íslenska réttarkerfi vegna undirlægjuháttar lögreglustjórans.

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu hefur hunsað að láta framkvæma eðlilega rannsókn sakamálanna fimm sem kærð hafa verið vegna þess ótta og alvarlegra afleiðinga sem rannsóknir málann myndi hafa í för með sér fyrir réttarkerfið í landinu. Afleiðingarnar yrðu slík niðurlæging á íslensku réttarkerfi sem er gegn sýrt af spilling, mútuþægni og öðrum óheiðarleika sem finnst innan kerfisins.

Sannanir þær sem fylgja þeim 5 kærummálum gegn 7 dómurum réttarkerfisins eru slík að lögreglustjóranum hrýs hugur við afleiðingum gegn réttarkerfinu ef rannsókn væri framkvæmd.

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu hefur ekki þorað að fara í neinar aðgerðir gagnvart undirrituðum vegna skrifa undirritaðs um kærumálin. Ótti lögrelustjórans er sú vitneskja að ef hann/hún reynir einhverjar aðgerðir opnar það fyrir upplýsingar sem lögreglustjórinn vill ekki að verði opinberar um þá spillingu og óheiðarleg vinnubrögð sem viðgangast í hinu siðspillta stjórnkerfi hins íslenska Fasistaríkis.

Ákvæði í hegningarlögum um refsingar vegna rangrar ákæru/sakargifta gegn aðilum í æðri störfum ríkisins hefur lögreglustjórinn ekki þorað að beita vegna þeirrar vitneskju að allar ásakanir er fram kom í kærumálunum eru sannar og óhrekjanlegar.

Það/þau mál sem upp komu og hafa verið í fréttum um sérstaka meðhöndlun mála eftir stöðu manna í þjóðfélaginu er sönnun fyrir glæpsamlegu athæfi Lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu þ.e. að ekki séu allir þegnar landsins jafnir fyrir gildandi lögum og stjórnarskrá þegar valdníðingar eins og lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu eru við völd.

Það er engin undrun þótt lögbrot og glæpir þrífist í umboði slíks lögreglustjóra sem heldur hlífðarskildi yfir þegnum þjóðfélagsins sem hann/hún telur æðri verur en aðra þegna þjóðfélagsins.

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu hefur ekki getað afsakað sig með því að hafa ekki vitað hver herfur ritað þær greinar sem birtar hafa verið því þær eru allar undir fullu nafni.

Reykjavík 29. desember 2019

Kristján S. Guðmundsson

Fv. skipstjóri