Knattspyrnusjónvarp

 Er ástæða til þess fyrir stjórnendurríkissjónvarpsins  að tröllríða sjónvarpsdagskránni með tómum fótbolta eins á sér stað þessa dagana.

 Hafa stjórnendur ríkissjónvarpsins hugleitt að það eru fleiri á Íslandi en áhugasamir sparkarar?

 Þar sem ríkissjónvarpið er með útsendingu á fleiri rásum væri meiri skynsemi hjá stjórnendum að halda hinni almennu sjónvarpsrás óbrenglaðri af knattspyrnu og nota hina sérstöku íþróttarás fyrir íþróttaveislur eins og knattspyrnu og lofa þeim sem vilja horfa á annað að hafa sitt sjónvarpsefni sem hefur verið borgað fyrir með skylduáskrift íslenskra þegna.

 Verður það að teljast allundarlegt að stjórnendum ríkissjónvarpsins lýðist að nauðga stórum hluta þjóðarinnar með þeirri skrumskælingu á sjónvarpsefni sem knattspyrnan er þessa dagana.

 Ríkissjónvarpið á að vera sjónvarp allra landsmanna þá á ekki að rugla hina hefðbundnu dagskrá með efni sem er fyrir suma en ekki alla. Var það vel gert þegar sett var á stofn sjálfstæð útsending sem kölluð hefur verið íþróttarás þar af leiðandi ætti að vera nóg að íþróttaviðburðir séu sendir út á þeirri rás en hefðbundin dagskrá sé áfram sniðin fyrir fjöldann.

Mynd sú er hér fylgir sýnir að það eru ekki allir sem hafa áhuga á að eyða klukkutímum af lífi sínu í að horfa á hina ofurlaunuðu elta tuðru sem er full af lofti. Er þetta sett fram í þeirri vona að stjórnendur ríkissjónvarpsins sjái sóma sinn í því að hafa dagskrána fyrir alla landsmenn.

Reykjavík 17. júní 2018

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Kynlífsréttlæti sumra kvenna.

Hópur kvenna, sem að öllum líkindum hafa aldrei fengið kynferðislega fullnægingu, barðist fyrir lokun skemmtistaða þar sem ungar konur léku svokallaðan súludans hálfnaktar. Þessum baráttukonum tókst að fá því framgengt að „súludansstöðum“ var lokað. Þá hófst nýtt stríð þessara kvenna vegna eigin vandamáls þeirra við að fá fullnægingu kynferðislega.

Nú hófst barátta þeirra gegn því sem þær kalla vændi. Vændi hafa þær skilgreint sem leigu karlmanns á píku gegn greiðslu í peningum frá karlmanninum.

Hefnd kvennanna beindist gegn þeim karlmönnum sem ekki gátu fullnægt þeim kynferðislega því þær eru þjáðar af því sem kallað er að vera kynkaldar. Þær eiga mjög erfitt eða jafnvel ómögulegt með að fá kynferðislega fullnægingu.

Hefndin beinist að körlum með því að refsa þeim fyrir að vilja greiða konum fyrir kynmök sem þeir þarfnast vegna kynlífssveltis.

Öll dýr og þar með konur og karlar þarfnast kynlífs sem er einn af drifkröftum lífsins. Hinar kynköldu konur sem eru með gallað kynlífs gen hafa uppgötvað það að þær geta refsað körlum með kynlífssvelti. Er þetta hefnd fyrir að ekki hefur verið hægt að fullnægja kynhvötum þeirra. Ganga þær hart fram í því að refsa þeim körlum sem voga sér að greiða peninga fyrir leigu á píku.

Eftir sem áður gangast konur upp í því að sýna sem mest af beru holdi sínu í þeim eina tilgangi að laða karla að sér.

Þrátt fyrir tilgang hinna kynköldu kvenna með að hindra ofanjarðar kynlíf kynlífshungraðra kvenna og karla, sem kallað er vændi, þá hefur hið svokallaða vændi aðeins færst til og fer nú fram neðanjarðar eða í skjóli leyndar.

Kynlíf hvort sem það er kallað vændi, hórdómur, gredda eða hvaða annað nafn sem fólk vill gefa slíkum athöfnum er eitt af þeim kröftum sem hafa haldið lífinu við á jörðinni. Þetta er svo þótt kynköldum konum mislíki sinn veikleiki og vilji refsa öðrum samborgurum sínum fyrir kynkulda sinn.

Það sem þessum kynköldu konum hefur yfirsést er að margar konur hafa gengist upp í því að fá vel greitt fyrir hið svokallaða ástarlíf (kynlíf) og jafnvel selt sig til langframa með körlum 40-50 árum eldri en þær sjálfar því þar voru nægir peningar í boði. Hvort þetta falli undir vændi, hinna kynköldu kvenna eða ekki, er óljóst.

Í ljósi reynslunnar af hræsni þessara kynköldu kvenna sem vilja ráða kynlífi allra þeirra sem þær ná til er undarlegt eftir lokun súlustaðanna, þar sem sýnt var talsvert af beru holdi kvenna, þá hafa þessar konur ekki, svo vitað sé, haft afskipti af kvikmyndaiðnaðinum á Íslandi.

Því eru þessar kynköldu konur spurðar að því hvort það falli undir vændi að greiða konu fyrir að stunda kynlíf fyrir framan mundbandsupptökutæki sem síðan er sýnt í íslensku sjónvarpi fyrir tugþúsundir áhorfenda. Vafalítið hefur konan fengið vel borgað fyrir að láta kvikmynda sig í samförum allt til enda fullnægingarinnar. Dæmi er um sýningu slíkra kynlífssýninga í íslenskum sjónvarpsstöðvum og leikendur íslenskir. Ekki hefur komið fram í fréttum að stjórnendur á upptöku kvikmyndanna hafi hlotið refsingu fyrir vændiskaup né karlar þeir sem voru aðilar að kynlífinu.

Á meðan stjórnendur erlendra ríkja hafa viðurkennt frjálsræði kvenna til að taka við greiðslu fyrir leigu á píku sinni er Molbúaháttur kynkaldra íslenskra kvenna slíkur í hefndarþrá vegna gallaðs eigin kynlífs-gens að þær hafa lagt út í baráttu gegn kynlífsþörf mannkynsins.

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Kynfærabyltingin "METOO“

Í ljósi þess að þar sem konur eru við völd er ekkert unnið sem ekki þjónar þeirra persónulegu hagsmunum. METOO-Konur í valdastóli sinna ekki þeim verkum er þeim er falið samkvæmt þeim starfsreglum sem voru við lýði áður en þær komust til valda. Þar með er ljóst hvað framtíðin býður upp á í stjórnun þjóðmála undir stjórn kvenna. Í framtíðinni verður valdníðslan í fyrirrúmi en ekki starfað eftir gildandi lögum.

Meðfylgjandi er erindi er legið hefur hjá þríhöfða kvennaráði dómsmálaráðuneytisins án þess að vera svarað og fjórði kvennmaðurinn lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu hefur ekki haft manndóm í sér þrátt fyrir kynfærabyltinguna „METOO“ að svara erindinu þar sem með svarinu yrði upplýst um tilraun til valdníðslu og lögbrota af hálfu lögreglunnar undir hennar stjórn.

Það eru ekki lögin sem fara á eftir heldur valdníðslan.

Ljóst er að þegar maður brýtur lögin sem stjórnandi „Lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu“ þá er erfitt að svara fyrirspurn án þess að verða að viðurkenna lögbrotið eins og í því tilviki sem hér um ræðir. Meðfylgjandi var sent til dómsmálaráðuneytis sem sjöunda ítrekun á erindinu og krafist svars við lögbroti af hálfu lögreglunnar.

 

DÓMSMÁLARÁÐUNEYTIÐ/ berist til dómsmálaráðherra.

[e-mail]

Með vísan til erindis er sent var Dómsmálaráðuneytinu 21. nóvember 2017og ítrekað fimm sinnum og þá loksins framsent //áframsent til lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu hinn 3. janúar 2018 eftir símtal við lögfræðing ráðuneytisins auk þess að vera sent til nefndar um eftirlit með lögreglu er rétt að koma því á framfæri að svar frá umræddum aðilum hefur ekki borist og þar með töldu dómsmálaráðuneytinu.

Sú spurning hefur vaknað með vísan til kynfærabyltingarinnar, sem kölluð er „metoo“, og gengur yfir samfélagið eins og svartidauði gerði á öldum áður; Hvort þær „metoo“ konur sem komist hafa til valda í íslensku samfélagi hugsi með því sem þær hafa á milli fótanna þar sem ekki er hægt að sjá það á störfum þeirra að þær sinni því sem þær eru ráðnar til að gera.

Samkvæmt þeim upplýsingum sem fengist hafa í símtali við konu er svarar símanum í viðkomandi ráðuneyti var erindið afhent konu til afgreiðslu. Yfir þeirri konu eru tvö æðri valdaþrep að ráðherra meðtöldum og allt eru þetta konur.

Af framanrituðu virðist sem konur séu ekki hæfar til að sinna störfum í opinberri þágu þar sem þær geta aldrei tekið ákvörðun um að afgreiða neitt frá sér þegar upp koma vandamál sem varða mistök eða valdníðslu gagnvart þegnum landsins innan og af hálfu opinberra aðila.

Það sem er sérkennilegt við afgreiðslu á erindi undirritaðs er að auk aðgerðarleysis þeirra þriggja kvenna í dómsmálaráðuneytinu varðar málið annað embætti, „Lögregluna á höfuðborgarsvæðinu“, en þar er einnig kvennmaður í valdastóli.

Sú furðulega framkoma þess kvennmanns sem fékk erindið til afgreiðslu þá hefur verið reynt marg oft að ná símasambandi við hana en hún svarað kvennmanni þeim sem sinnir símvörslu í ráðuneytinu að hún muni hafa símasamband á tilteknu tímabili. Hafa slík skilaboð komið til undirritaðs fjórum sinnum á fjórum dögum án þess að staðið væri við það að hafa símasamband. Virðist mál undirritaðs vera það hættulegt fyrir embættið að reynt er að þagga það niður með aðgerðarleysi.

Í ljósi þess sem hér er ritað virðast konur ekki geta sinnt þeim störfum sem þeim er falið í þágu ríkisins eða þær hugsa með því sem þær hafa á milli fótanna og þar með fara öll mál sem lenda í höndum þeirra í vandræðakistuna því þær ráða ekki við starfið.

Það er óásættanlegt ef erindum er ekki svarað frá ráðuneyti ríkisins ef ástæðan er sú bylting sem getið er um hér að framan. Það eiga allir þegnar landsins að vera jafnir fyrir gildandi lögum landsins.

Svar hefur ekki borist frá lögreglunni.

Meðfylgjandi er svar sem barst frá Dómsmálaráðuneytinu.

-------Original Message-------

From: Margrét Kristín Pálsdóttir Date: 3.1.2018 16:27:45

To: Kristján S. Guðmundsson

Subject: Re: Svar óskast

Tilvísun í mál: DMR17110136

Sæll Kristján.

Vísað er til erindis yðar, dags. 21. nóvember 2017, sem ítrekað var með póstum dags. 4., 8., 13., 18. desember 2017 og 2. janúar 2018.

Í erindinu er óskað eftir upplýsingum um ástæður afskipta lögreglu og þess krafist að lögregla afhendi tiltekin gögn er varðar mál yðar. Var erindið áframsent til lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu til þóknanlegrar meðferðar sbr. 2. mgr. 7. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.

Af erindi yðar má einnig ráða að kvartað sé yfir starfsaðferðum lögreglu og var því erindið einnig áframsent til nefndar um eftirlit með lögreglu með vísan til 35. gr. a lögreglulaga nr. 90/1996. Sjá nánar um störf nefndarinnar hér; http://nel.is/

Það tilkynnist hér með.

Beðist er velvirðingar á því hversu seint erindi yðar er svarað.

Kær kveðja Margrét

-----------------------------------------------------------------------------------

Með erindi þessu er skorað á dómsmálaráðherra að sjá til þess að erindi undirritaðs, frá 21. nóvember 2017, verði svarað þegar í stað og svar berist undirrituðum eigi síðar en 7 dögum eftir dagsetningu þessa erindis.

Reykjavík 12. mars 2018

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12-2

109 Reykjavík

---------------------------------------------------------------------------------

 

Framferði af hálfu Dómsmálaráðuneytis og Lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu í máli þessu sýnir að þær konur er komist hafa til valda hjá þessum embættum ráða ekki við starfið eða af þeirra hálfu verið að sýna það vald sem kynfærabyltingin "METOO" hefur fengið þeim í hendur.

Reykjavík 28. mars 2018

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 4

109 Reykjavík

Háðung framkvæmdavalds laga og réttar á Íslandi.

Háðung Alþingis, framkvæmdavalds og undirstofnunum framkvæmdavalds (og dómsvalds), Ríkissaksóknara, Héraðssaksóknara og lögreglu.

Eftir upphlaup í nafni (af hálfu) embættis Héraðssaksóknara með símhringingu um boðun í yfirheyrslu vegna greina er undirritaður hefur ritað og birtar hafa verið á BLOGGI Morgunblaðsins eins og fram kemur í grein undirritaðs dagsett 16. janúar 2018 virðist sem um símahasar hafi verið að ræða úr símanúmeri 4440150.

Þar sem ekkert hefur heyrst frá umræddu embætti í rúma 20 daga eftir að fulltrúa embættisins sem kynnti sig sem lögreglu í þjónustu embættis Héraðssaksóknara vekur undrun. Eftir að konunni (lögreglu) var tilkynnt í sambandi við umrædda boðun undirritaðs til skýrslutöku hjá embættinu, að undirritaður hefði ekkert við starfsmenn þessa embættis að tala fyrr en rannsókn á kærum undirritaðs væri lokið þá virðist allt loft úr embættinu nema um símahasar af hálfu embættisins (Embættis Héraðssaksóknara) hafi verið að ræða við umrædda boðun. Hræðsla hins opinbera framkvæmdavalds við að ákæra undirritaðan fyrir greinaskrifin er óttinn við afleiðingarnar af opinberun á lögbrotum starfsmanna í æðri embættum ríkisins.

Í þeim umræðum sem orðið hafa um meint lögbrot við skipan dómara og mistök eða ásetningsbrot lögreglu við rannsókn kærumála vegna kynferðisbrota auk kæra undirritaðs gegn dómurum o.fl. verður ljóst að ástand í íslensku réttarfari er í slíkri óreiðu að þörf er aðgerða til að koma lögum yfir lögbrjótana.

Ef þegnar landsins gefa eftir fyrir lögbrjótum í svokölluðum æðri störfum samfélagsins er ekki hægt að tala um réttarríki heldur ríki spillingar. Lögbrot framin af hálfu dómara og öðrum starfsmönnum í æðri stöðum samfélagsins eru verri lögbrot en þótt utangarðsmaður steli blóðmörskepp til að seðja hungur sitt eins og frægt er orðið í kærumálum lögreglu.

Það er talið grundvallaratriði í réttarríki að sök sé sönnuð við uppkvaðningu dóma yfir meintum lögbrjótum. Í hinu íslenska réttleysis ríki eru skriflegar sannanir um glæpsamlegt athæfi starfsmanna ríkisins í stöðum dómara og öðrum æðstu embættum á vegum ríkisins, í málum sem kærð hafa verið til lögreglu, lögð til hliðar og reynt að fela þau. Mál af þessum toga eru af ráðamönnum talin of meiðandi fyrir stjórnsýsluna að þau eru falin og hunsuð til að hylma yfir þá smánarbletti er falla myndi á stjórnendur ríkisins.

Mikið hefur verið talað um að sakfelling skuli hafin yfir allan vafa svo saklausir hljóti ekki refsingu. Þegar kemur að notkun skriflegra sannana (óhrekjanlegra sannana) vegna lögbrota af hálfu dómara, ráðherra og annarra embættismanna í æðri stöðum samfélagsins kemur samtryggingin fram í hinni skipulögðu glæpastarfsemi í stjórnkerfinu með þöggun og yfirhylmingu á þeim lögbrotum æðstu manna ríkisins sem kærð hafa verið. Þegar slíkir aðilar eru lögbrjótar er framgangur réttarfarsins hindraður af lögbrjótunum sjálfum. Er þar komið fram viðhorf stjórnenda á Ísland, viðhorfi sem var við lýði í Frakklandi á árunum 1500 til 1900 og endaði með afhöfðun ráðamanna þar í landi með fallöxinni eins og sagan greinir.

Hávaði sumra alþingismanna vegna skipunar á dómurum er dæmi um lýðskrum sem fram fer í þingsölum. Þingmenn hafa neitað að taka á málum er varða sannanleg lögbrot dómara við uppkvaðningu dóma. Lögbrot sem framin eru í nafni réttarkerfisins (af dómurum) og eru verri glæpir en nokkur önnur lögbrot sem framin eru í íslensku samfélagi. Alþingi á að hafa eftirlit með því að farið sé eftir þeim lögum sem sett eru af löggjafarsamkundunni (löggjafanum, Alþingi). Kærur vegna skipulagðra lögbrota af hálfu dómara (dómsmorða, mannorðsmorða, utanlagadóma og siðblindu) eru kæfðar með aðgerðarleysi af hálfu lögreglu og saksóknaraembættum vegna þeirrar hneisu er það ylli íslensku þjóðfélagi sem réttarríki ef rannsókn yrði framkvæmd á hinni skipulögðu glæpastarfsemi sem fram fer af hálfu þeirra nafngreindu dómara sem kærðir hafa verið. Lögbrota sem framin eru á glæpsamlegan hátt í skjóli æðstu embætta samfélagsins.

Umsagnir bullu-kolla í æðri stöðum íslensks samfélags í þá veru að dómar hafi ígildi lagasetningar er í anda lögbrjóta. Dómur sem er ekki byggður á gildandi lögum (eins og allir þeir dómar sem kærðir hafa verið) eru lögbrot. Utanlagadómar er dómar þar sem dómarar hafa sniðgengið ákvæði gildandi laga um störf og starfshætti dómara. Úrskurður Hæstaréttar í máli nr. 15/1991 er dæmi um glæpsamlegt athæfi af hálfu Hæstaréttardómara. Málið snerist um ólöglega álagningu virðisaukaskatts og ólöglegt fjárnám því samfara. Krafan var að álagning skattsins hafi verið ólögleg. Auðvirðulegir Hæstaréttardómarar drógu kynlíf Jóns H.B. Snorrasonar inn í málið (sem var málinu óviðkomandi) í stað þess að viðurkenna með dómi að um ólöglega álagningu skatts hafi verið að ræða.Vandræðagangur Hæstaréttar var vegna þess að ólöglega var staðið að fjárnáminu þar sem um var að ræða falsað skjal sem Borgarfógetaembættinu var afhent við kröfu um fjárnámið. Skjalið var falsað af innheimtustjóranum.

Umsagnir lögmanna, sem rætt var við, um þennan dóm Hæstaréttar hafa verið að ef tekið hefði verið á málinu samkvæmt efni þess hefði Jón H.B. Snorrason verið sviptur lögmannsréttindum.

Orðatiltækið á ensku „ It takes a thiefe to catch a thiefe“ eða umorðað „það þarf lögbrjót til þess að góma lögbrjót“, þá hefur af hálfu framkvæmdavalds einn af lögbrjótunum, Jón H.B. Snorrason, verið fluttur frá lögreglunni til embættis Ríkissaksóknara. Er þar um að ræða eitt af samtryggingar verkum innan stjórnkerfisins. Svipað hefur átt sér stað með skipan í embætti dómara við Landsrétt að dómarar, sem ákærðir hafa verið fyrir dómsmorð, hafa fengið störf í rétti sem er talinn ofar þeim er þeir voru í þar sem þeir frömdu sín dómsmorð.

Enn og aftur kemur fram vanhæfni þingmanna á Alþingi við setningu laga ef taka á mark á umsögn lagaprófessors (Björg Thorarensen) um að lög um aðkomu Alþingis við skipan dómar sé andstætt ákvæði stjórnarskrár um vald, ábyrgð og skyldur dómsmálaráðherra við skipun dómara. Var sagt að dómsmálaráðherra væri einn ábyrgur fyrir skipan dómara samkvæmt stjórnarskrá og þar með ekki hægt að vísa ábyrgðinni yfir á Alþingi eða aðra með einfaldri lagasetningu. Þar með eru lög um skipan hæfisnefndar til að meta hverjir séu hæfir dómarar einnig brot á stjórnarskrá því erfitt er að sjá að dómsmálaráðherra eigi að bera ábyrgð á mistökum eða pólitísku valdabrölti einhverra nefndarmanna sem settir hafa verið til að meta hæfi manna/kvenna til að starfa sem dómarar. Dómsmálaráðherra hafi þar með frjálsar hendur til að skipa í störf dómara eftir sinni samfæringu.

Af framanrituðu er ljóst að um skipulagða óreiðu, vanþekkingu og spillingu er að ræða frá löggjafarsamkundunni (Alþingi) og öðrum þáttum hins íslenska stjórnkerfis (dómsvalds og framkvæmdavalds) við stjórn á málefnum þjóðarinnar.

Því er af ofanrituðu ljóst að stjórnarfar á Íslandi með þríhöfða-þursann er í skötulíki og ástæðulaust að taka mark á neinu sem þaðan kemur. Lög sett af Alþingi eru bull og framkvæmdir og gjörðir af hálfu stjórnvalda (framkvæmdavalds og dómsvalds) eru í anda valdgræðgi og einka- hefndaraðgerða.

Ljóst er að af hálfu hins opinbera er algjört hugleysi (ótti) og vandræðagangur varðandi greinar undirritaðs. Virðist sem óttinn við að ákærur og refsiaðgerðir af hálfu ákæruvalds gegn undirrituðum muna leiða til þess að flett verði ofan af þeim níðingsverkum sem viðgangast innan dómsvalds og framkvæmdavalds. Við ákærur á hendur undirrituðum mundi upplýsingar leiða til þess að refsingarnar færðust yfir á skjólstæðinga ákæruvaldsins, þ.e. dómara og aðra í æðri stjórnunarstöðum ríkisins.

Ekki er alveg ljóst hve lengi stjórnvöld geta haft hemil á fjölmiðlum við birtingu frétta af spillingu og valdníðslu innan stjórnkerfisins.

Sem viðvörun til símahrellis-stofnunarinnar, Héraðssaksóknara embættið, þá eru viðvaranir í fyrri greinum undirritaðs í fullu gildi verði ekki gengið í það að sjá til þess að allir þegnar landsins séu jafnir fyrir gildandi lögum landsins og kærur á hendur lögbrjóta í æðri stöðum ríkisins rannsakaðar.

Reykjavík 12. febrúar 2018

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

Háðung ráðuneytis og lögreglu í skjóli Héraðssaksóknara.

Eins og fram kemur í meðfylgjandi grein undirritaðs varðandi háðungaför lögreglunnar til heimilis undirritaðs þá varð það upplýst við símhringingu til ráðuneytisins, Dómsmálaráðuneytis, að ekkert hafði verið gert af hálfu ráðuneytisins í að afla gagna vegna undarlegra gjörða lögreglunnar.

Þrátt fyrir fimm skriflegar ítrekanir á erindi undirritaðs hafði ekkert verið gert af hálfu ráðuneytis. Við símhringinguna til ráðuneytis dómsmála (Margrét)vaknaði liðið af kæruleysissvefni og samkvæmt skriflegu svari ráðuneytisstarfsmanns var erindið áframsent til lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu til afgreiðslu.

Þessi framkoma af hálfu ráðuneytis er vísbending um að öll óþægileg mál er berast embættunum er reynt að svæfa með aðgerðarleysi í von um að fólk gefist upp á að senda inn kvartanir. Allar kvartanir eru óþægilegar þegar ekki er hægt að svara nema viðurkenna valdníðslu og lögbrot stjórnvalda.

Í framhaldi af háðung lögreglu og dómsmálaráðuneytis vegna þessa máls var hringt í undirritaðan í dag (16-1-2018) af konu sem kynnti sig (engin tök á að kynna sér sannleiksgildi hver hún væri) sem starfsmann Héraðssaksóknara. Tilkynnti hún að hún væri að boða á rannsóknarfund hjá Héraðssaksóknara vegna greina undirritaðs. Þar sem hún kynnti sig sem lögreglu var henni tilkynnt að á meðan ekki væri lokið rannsókn á kærum undirritaðs hjá lögreglu og Ríkissaksóknara hefði undirritaður ekkert við hana að tala. Gat þá konan þess að þetta væri hjá Héraðssaksóknara og kærur undirritaðs hefðu aldrei borist þangað.

Umrætt embætti Héraðssaksóknara var sett á laggirnar eftir að kærur undirritaðs höfðu verið lagðar fram hjá lögreglu og stjórnvöld komast ekki upp með það að setja á laggirnar ný og ný embætti til þess að fela lögbrotin sem framin hafa verið í nafni stjórnvalda. Slík embætta skipan er gerð í þeim tilgangi einum að reyna að breiða yfir áður unnin lögbrot af hálfu stjórnvalda.

Að auki gerði umræddur lögreglu-kvennmaður sér ekki grein fyrir því að símahasar er ekki löglegur og tilkynning hennar hefur ekkert lagalegt gildi. Getur verið hringing til að hrella og stríða sem ekki verður tekið mark á.

Nú verður fróðlegt að sjá hver kjarkur er hjá framkvæmdavaldinu varðandi umrædda boðun því ekki verður mætt fyrr en rannsókn á kærum undirritaðs hafa verið framkvæmdar og þar með þjófnaðir af bankabókum undirritaðs sem lögreglan hætti rannsókn á þegar ráðuneytisstarfsmaður bar það fram við lögreglu að fyrirmælin um framkvæmdina, að taka fé út af bankabókum undirritaðs (þjófnaður), hafi komið frá ráðherra. Skýrslur teknar hjá lögreglunni vegna framlagðra kærumála undirritaðs hjá lögreglu hljóta að vera fullnægjandi. Samkvæmt upplýsingum frá dómsmálaráðuneytinu er búið að flytja Jón H.B. Snorrason frá lögreglu til saksóknara en umræddur Jón er einn af þeim sem koma fram í umræddum lögbrotum sem kærð hafa verið.

Verður fróðlegt að sjá hver kjarkur er hjá Dóru Björk (nafnið gaf sú sem hringdi upp aðspurð) í lögreglunni og starfi hjá Héraðssaksóknara. Að sjá til þess að áður framlagðar kærur fái löglega rannsókn en ekki yfirhylmingu lögreglunnar eða senda lögregluna eftir mér. Umrædd lögreglukona, ef það er sá aðili sem hringdi, hefur tvo kosti að fara að lögum og sjá til þess að kærumál undirritaðs verði rannsökuð eða beita ofbeldi og senda svartstakkana eina ferðina enn heim til undirritaðs.

Reykjavík 16. janúar 201

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík

 

=====================================================================================

 

11.12.2017 | 10:01

 

Háðung stjórnenda lögreglunnar!

Vegna greinar undirritaðs á blogginu frá 13. nóvember 2017, sem einnig var send í tölvupósti til allra þingmanna, dómstóla, ráðuneyta og fjölmiðla, þá var af hálfu lögreglu sendir tveir lögreglumenn í þeim tilgangi að komast inn í íbúð undirritaðs þegar hann var ekki heima. Var farið fram á það við húsvörðinn að hann hleypti þeim (lögreglunni) inn í íbúðina. Húsvörðurinn neitaði að hleypa þeim inn ef þeir hefðu ekki skriflega húsleitarheimild. Með það fóru lögreglumennirnir.

Í framhaldi af því hafa mannleysurnar í stjórn lögreglunnar, sennilega undir stjórn Jóns H.B. Snorrasonar skjalafalsara, heykst á því að gera neitt í málinu (innrás á heimili undirritaðs) því ekki hefur verið haft samband við undirritaðan frá lögreglunni.

Það er erfitt að vera stjórnandi lögreglu, sem er samskiptakerfi ríkisins við þegna þess, ef stjórnendurnir eru lögbrjótar eins og fram hefur komið í þeim kærum, sem lagðar hafa verið fram af undirrituðum, gegn mönnum í æðri stöðum samfélagsins. Því er brugðið á það ráð innan lögbrjóta lögreglunnar að hunsa allar aðgerðir er varða kærur á hendur æðri mönnum stjórnsýslunnar í von um að yfirboðarnir virði það við þá og haldi hlífðarskyldi yfir þeim eins og gerst hefur innan lögreglunnar varðandi kærur undirritaðs.

Kærur vegna lögbrota þeirra sem taldir eru vera ofar í metorðastiganum eru svæfð af undirsátunum (stjórnendum lögreglunnar) í von um að fá umbun eins og augljóst hefur orðið hvað varðar þær kærur undirritaðs er komið hefur verið í hendur lögreglunnar.

Stjórnendur lögreglunnar hugðust komast inn í íbúð undirritaðs til þess að leita að gögnum til að kæra hann eða koma fyrir sönnunargögnum um lögbrot ef ekkert fyndist. Hugsanlegt er að lögreglan hafi verið send til að finna og eyðileggja þau skriflegu sönnunargögn í málum sem kærð hafa verið til lögreglu en lögreglan hunsað rannsókn á. Eftir upplýsingum er fengust hjá lögreglu, þegar spurst var fyrir um gang rannsókna, þá voru fyrirmælin um aðgerðarleysi frá Jóni H. B. Snorrasyni og Katrínu.

Það eru alþekkt fyrirbæri erlendis, frá ríkjum þar sem siðblindir aðilar hafa komist til starfa hjá lögreglu, að planta sakargögnum í vistarverum fólks sem þeir (lögreglan) finna svo við ólöglega innrás. Ef þessi framgangsmáti, (að planta sönnunargögnum í íbúðinni) var ætlun lögreglu við tilraunina til að komast inn í íbúð undirritaðs þá mistókst hún því ekkert hefur komið fram á myndbands-upptökubúnaði um að þeir hafi komist inn.

Kærur þær sem lagðar hafa verið fram hjá lögreglu af undirrituðum en verið hunsað að rannsaka þær af hálfu lögreglunnar er vegna þess hve sannanirnar eru sterkar um þau lögbrot sem framin hafa verið. Sannanir um glæpi sem viðgangast í skjóli lögreglunnar. Vitað er að rannsóknin ylli slíkri niðurlægingu á stjórnkerfinu auk lögreglunnar. Sú vitneskja innan stjórnenda lögreglunnar hefur leitt til þess að þeir hafa valið að hunsa allar aðgerðir í von um að fólk yrði þreytt á aðgerðarleysi þeirra og hætti aðgerðum.

Þrátt fyrir ákvæði laga um málshöfðanir vegna meiðandi ummæla um starfshætti opinberra starfsmanna (svokölluð meiðyrðamál) , sem þarna er um að ræða, (ákvæði hvað varðar ósönn ummæli og ósannar ásakanir,) þá hefur framkoma þeirra (lögreglunnar) sýnt hve aumkunarverðir stjórnendur lögreglu eru.

Refsivaldið (lögreglan) hefur ekki þorað að ákæra undirritaðan fyrir ósæmileg ummæli um opinbera starfsmenn né rangar ásakanir (sakargiftir) á hendur þeim vegna þess að þeir hafa lesið gögnin og komist að því að útilokað sé að hrekja þær sannanir sem lagðar hafa verið fram um alvarleg lögbrot af hálfu þeirra sem eru í æðri stöðum samfélagsins (dómarar o.fl.).

Þær mannleysur sem eru við stjórnvölin vita það að verði litlafingri lyft til að höfða meiðyrðamál fyrir þær ásakanir og ummæli sem birt hafa verið um nafngreinda aðila þá yrði opnað fyrir flóðgátt upplýsinga um skipulagða glæpastarfsemi innan stjórnkerfis í landinu. Það eru margir aðrir en undirritaður sem orðið hafa fyrir skipulögðum lögbrotum af hálfu manna og kvenna í æðri stöðum samfélagsins og þar með taldir lögregla og dómarar.

Mannleysur og dáðlausir stjórnendur lögreglunnar eru ráðþrota og því gera þeir tilraunir til innbrota í húsnæði þeirra sem angra þá.

Til hvers þurfti lögreglan að komast inn í íbúð undirritaðs án heimildar og viðveru húsráðanda?

Það er augljóst að tilgangurinn með innrás lögreglunnar í íbúð undirritaðs var að planta sönnunargögnum um ólöglega starfsemi til að klekkja á undirrituðum. Þeir ætluðu síðan að ryðjast inn og ganga beint að plöntuðu gögnunum til að hafa eitthvað til að kæra út af.

Þegar glæpsamlegt athæfi innan lögreglunnar er komið á þetta hættulega stig er kominn tími til að hreinsa út glæpalýðinn sem stjórnar þar á bæ.

Eftir fimmtán ára samstarf með lögreglunni er undirritaður óhræddur við hina almennu lögreglumenn en grunar yfirmenn þeirra um græsku eins og raun ber vitni.

Framferði lögreglunnar var kært til Dómsmálaráðuneytisins og krafist svara um hver tilgangur lögreglunar hafi verið með tilraun til innbrots í húsnæði undirritaðs.

Ekki hefur borist svar frá ráðuneytinu við fyrirspurn undirritaðs innan tíu daga frests sem gefinn var til að svara og ítrekana tvívegis. Sennileg ástæða er að dregist hafi að svara fyrirspurn sú að með svari yrðu þeir að viðurkenna að um lögbrot af hálfu lögreglunnar hafi verið að ræða. Staða stjórnvalda (framkvæmdavalds) eftir viðurkenningu á lögbroti lögreglunnar myndi setja stjórnvöld í slík vandræði að grípa þyrfti til meiriháttar aðgerða í von um að vinna aftur traust almennings.

Til þess að lögbrjótar innan lögreglunnar vakni til raunveruleikans en svífi ekki í sæluvímu aðgerðarleysis þá verður staðið við það sem fram kemur í grein undirritaðs frá 13. nóvember 2017 ef ekki verði hafin rannsókn á hinum kærðu lögbrotum (glæpum).

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu er velkominn í heimsókn til undirritaðs í kaffi og jólakökur.

Reykjavík 11. desember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík

Dóms-morðinginn Ásgeir Magnússon.

Dóms-morðinginn umræddur, Ásgeir Magnússon, hefur gert í sínu starfi réttarfarsnauðgun svo að hann er sviptur friðhelgi. Réttarfarsnauðgun er misbeiting á valdi dómara í skjóli hinna ósnertanlegu. Að kveða upp dóm utan við lög landsins. M.ö.o. að misnota aðstöðu sína til að hygla öðrum eða í eiginhagsmunaskyni og fara ekki að gildandi lögum í landinu. Framferði þessa dóms-morðingja fólst í því að boða málsaðila ekki til þinghalds og reka með því mál án þess að stefndi hefði möguleika á að koma að vörnum. Boðun í þinghaldið hafði misfarist vegna mistaka af hálfu starfsmanns Íslandspósts eins og bréf Íslandspósts til Póst og fjarskiptastofnunar sannar.

Málið snerist um dómsmál nr. E-08318/2007 og E-08319/2007 hjá Héraðsdómi Reykjavíkur.

Dóms-morðinginn Á.M. valdi að halda áfram rekstri málanna þrátt fyrir að vera látinn vita um að boðun hafi ekki átt sér stað.

Það læðist að manni sá grunur að hugsanlega hafi spilað inn í hans gjörðir persónulegir hagsmunir þar sem mótaðilar í umræddum málaferlum voru banki og stjórnendur banka og ekki hafi mátt koma fram við réttarhöldin þær upplýsingar sem voru fyrir hendi um fjármálamisferli innan bankans.

Kom það í ljós nokkrum mánuðum eftir uppkvaðningu utanlagadóma dóms-morðingjans Ásgeirs Magnússonar að fjármálamisferli þeirra sem voru aðilar að málunum, Landsbankinn og stjórnarformaður bankans, var af slíkri stærðargráðu að annað eins hafði ekki sést á Íslandi og var langtum alvarlegra en fram kom í umræddri blaðagrein. Var af mörgum talað um, og kom fram í fjölmiðlum, að um bankarán af hálfu stjórnenda bankans hafi verið að ræða.

Dóms-morðinginn Ásgeir Magnússon kom í veg fyrir að upplýsingar um meint bankamisferli kæmu fyrir almennings sjónir og þar með einkalán stjórnarformannsins, án nokkurra trygginga, frá lífeyrissjóði sem hann var ekki aðili að. Lán þetta hvarf í gjaldþrota hít stjórnarformannsins auk annarra lána sem voru ekki löglega veitt eða umfram ákvæði laga þar um. Leiddi þessi óreiða til þess að eftirlaun lífeyrisþega voru skorin niður um sem næst 40%.

Hugsanlegt er að hægt hefði verið að bjarga einhverju af því sem tapaðist ef málin hefðu fengið lagalegan framgang fyrir dómi og upplýsingar komist á framfæri nokkrum mánuðum fyrir hrunið.

Hvort umrædd þrjóska dóms-morðingjans eigi rót sína að rekja til þess að honum var bent á að ekki væri rétt bókað hjá honum meðferð málanna á fyrri stigum. Var honum afhent skrifleg ábending um rangar bókanir. Dóms-morðinginn brást ókvæða við ábendingunum og henti hinum skriflegu gögnum í undirritaðan.

Hrokinn og yfirgangurinn í dóms-morðingjunum ósnertanlegu lýsir sér vel í meðferð þessara mála sem rakin hafa verið í bloggfærslum. Skriflegar sannanir fyrir því að ekki hafi verið boðað til þinghalds með sómasamlegum hætti eru sannanir fyrir þeim hefndaraðgerðum er þrífast innan hins íslenska réttleysis þegnanna þegar geðveilur dómara ráða ferðinni við uppkvaðningu dóma.

Dóms-morðinginn Ásgeir Magnússon er rétt dræpur eins og aðrir af sama sauðahúsi.

Dómara-MAFÍAN hefur hindrað endurupptöku þessa máls og annarra sem kært hefur verið út af til lögreglu. Af því má ljóst vera að glæpir sem framdir eru af dómurum eru LÖGLEGIR-glæpir, að þeirra eigin mati, þótt þeir (dómarnir) séu andstætt ákvæðum gildandi laga í landinu.

Reykjavík 22. desember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík

Grátkór hins kynferðislega ofbeldis.

Grátkór valkyrjanna sem hafa ásakað karla almennt fyrir kynferðislegt ofbeldi gegn konum hafa ekki treyst sér til að svar ábendingum um sambærilegar gjörðir (kynferðislega áreitni) kvenna gegn körlum.

Ástæðan er augljós því ef þær svöruðu yrði málsstaður þeirra kominn í varnarstöðu og hefði ekki sama vægi í áróðrinum.

Vandamál þeirra fáu kvenna (miðað við heildarfjöld kvenna) sem ásaka alla karla um kynferðislegt ofbeldi á rót sína að rekja til hins dýrslega eðlis mannkynsins.

Nærtækasta dæmið um kynhegðun mannskepnunnar (konur og karlar) má finna í frásögn frægs landkönnuðar á fyrri öldum. Í frásögn þessa landkönnuðar kemur fram að hann réði ófríðustu konuna, sem hann fann á því svæði þar sem hann var, til þess að koma með sér í leiðangur og átti hún að sjá um matargerð fyrir þau og sinna viðgerðum á fatnaði o.fl. Leiðangur til rannsókna gat tekið mánuði og var á þeim tíma ekkert samneyti við aðrar mannpersónur.

Þessi frægi landkönnuður getur þess í fásögn sinni að þegar honum fannst hin ófríða kona vera orðin falleg taldi hann kominn tíma til að leita til byggða. Þetta sýndi að hann tók tillit til hormónaflæðis í eigin líkama og lét það stjórna lengd þess tímabils sem rannsóknarleiðangur hans yrði.

Sambærilegt hormónaflæði á sér stað á meðal annarra dýra og ekki síður hjá konum sbr. það sem kallað hefur verið „að beiða“, „lóðarí“ o.fl. heiti ástands hjá dýrum.

Sú heimska þeirra kvenna sem stígið hafa fram og kvartað um kynferðisleg áreitni karla þegar þeir hafa af stríðni skotið orðum að þeim um nýju fötin sem þær klæddust, hárgreiðsluna, eða varalitinn sem þær nota o.s.frv. ber vott um þá persónuleika röskun sem verður hjá sumum konum sem vilja stjórna því sem sagt er við þær af körlum. Í ummælum karla um útlit þeirra á að felast aðdáun en ekki stríðni. Veikgeðja konur kalla stríðnina kynferðislegt ofbeldi af því að það særir sexýið (kynþokkann) þeirra. Margar konur eiga mjög erfitt með að vera þær sjálfar og gangast upp í því að reyna að vera eitthvað annað en raunveruleikinn er. Þær reyna að vera kynþokkafyllri en þær eru í raun.

Margar konur fá ekki fullnægingu á kynlífsþörf sinni af því að karlinn sem þær vildu var fastur hjá annarri konu. Slíkar konur freistast til þess að reyna við gifta karla og of oft með slæmum afleiðingum í hjónabandi karlanna. Þessar konur eru þurfandi fyrir kynlíf og sumar þeirra telja að giftur karl sem leiðist út í, oft í ölvunarástandi, samfarir með henni passi sig á því að barna hana ekki.

Vandamál hins svokallað kynferðislega áreitis er kynlífsþörf bæði kvenna og karla og eiga bæði kynin sök á því ef þörf er á að sakfella fyrir það.

Þar sem af hálfu mannkyns er viðurkennt það sem kallað hefur verið geðveiki á meðal manna og það skilgreint sem heilsufarsvandamál er kominn tími til að viðurkenna að einstaklingar innan mannkyns eiga við vandamál að stríða sem felst í mismikilli hormónaframleiðslu sem sumir, bæði konur og karlar, hafa ekki fulla stjórna á og brýst út í því sem sumir (einkum konur) kalla kynferðislega áreitni. Þar sem þetta vandamál er vandamál bæði kvenna og karla má fella þetta undir heilsufarsvanda-mál mannkynsins sem vandséð er að sé einkamál karla eins og valkyrjur kynferðislegrar áreitni halda fram.

Það mælir enginn með ofbeldi í samskiptum kynjanna í kynferðismálum né öðrum samskiptum kynjanna en ofbeldi í þeim málum má rekja til andlegs heilsufars sem afleiðing af röskun í framleiðslu hormóna þeirra sem fara offari í þeim málum. Má líkja þessu við heilsufarsvandamál einstaklinga er falla í ofdrykkju áfengis. Hvaða ráðum má beita við ofvirkni í hormónaframleiðslu verður að fela læknum.

Valkyrjur hinnar kynferðislegu áreitni, sem þær ásaka alla karla fyrir og gera ábyrga, ættu að líta í eigin rann varðandi þetta mál og viðurkenna að um er að ræða sameiginlegt vandamál kvenna og karla sem fylgt hefur mannkyninu frá örófi alda og varðar mismikla hormónaframleiðslu og uppsöfnun hjá einstaklingum innan dýraríkisins og á jafnt við bæði kyn (sbr. hugtökin að beiða og lóðarí sem á við kvennkyn dýra).

Fjölkvæni (ef svo má orða það) er þekkt á meðal sumra dýrategunda s.s. apa. Hvort það yrði lausn mannkynsins að leyfa fjölkvæni til að fleiri konur sem nú standa utan hjónabands fengju satt kynlífsþörf sinni og kynlífslöngun þegar fleiri konur sækja í kynlíf með sama karlinum sbr. þær sem kallaðar eru hjónadjöflar í dag.

Ofstæki það sem brotist hefur út hjá valkyrjum kynferðislegrar áreitni að undanförnu er liður í baráttu þeirra til að ná yfirráðum (forréttindum) í málefnum mannkynsins en ekki til að stuðla að jafnrétti aðila.

Reykjavík 21.desember 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Dóms-morðinginn Sigurður T. Magnússon.

Sigurður T. Magnússon talinn dómari við Héraðsdóm Reykjavíkur, nýskipaður dómari við nýstofnaðan dómstól – Landsdóm – er einn ef dóms-morðingjum hins íslenska réttarkerfis.

Dóms-morðingjanum Sigurði T. Magnússyni var fengið til afgreiðslu dómsmál Í Héraðsdómi Reykjavíkur (E-13455 / 2002).

Málið snerist um matsmál og greiðslu fyrir matsgerðina. Kröfuhafi greiðslunnar var ekki skipaður matsmaður heldur svokallaður lögaðili eða tuskuballar-fyrirtæki sem sagt var í eigu matsmannsins. Ef tuskuballar-fyrirtæki er greitt fyrir matsgerð og fyrirtækið fer í gjaldþrot áður en ljóst er að matsgjörðin sé einskisvirði, eins og raunin varð með matsgerðina í þessu tilviki (matsgjörðin einskis virði), er greiðslan tapað fé þar sem slíkar kröfur eru ekki forgangskröfur.

Við upphaf málareksturs var þess krafist að matsgjörðin yrði lögð fram en því hafnaði dóms-morðinginn S.T.M.

Dóms-morðinginn S.T.M. neitaði að gefa yfirlýsingu um að matsgjörðin væri samkvæmt matsbeiðni og þar við sat í 7-8 mánuði með sífelldu þrasi dómara í mörgum þinghöldum. M.a. sem fram kom hjá dóms-morðingjanum S.T.M. var að dómarar liðu það ekki að matsmenn fengju ekki borgað fyrir störf sín. Ætlaði hann að kúga út greiðslu hvað sem það kostaði.

Þegar dóms-morðinginn S.T.M. sá að kúgunaraðgerðir hans bæru ekki árangur hunskaðist hann til að leggja fram matsgerðin eftir tæpra átta mánaða þjark við heimsku dómarans.

Var dómaranum bent á að umrætt fyrirtæki kæmi umræddri matsbeiðni ekkert við, reikningur frá óþekktu fyrirtæki yrði ekki greiddur. Fyrirtæki hefði ekki „bestu vindund“ eins og kveðið er á um í lögum, né geti komið fyrir dóm sem vitni. Var dómaranum bent á að fyrirtæki sem slíkt hefði enga dómgreind og gæti því ekki borið ábyrgð á matsgjörð. Var dómaranum bent á að ef forstjóri H.F. Eimskipafélags Íslands hefði verið skipaður matsmaður hefði ekki haft neina þýðingu að senda reikning frá fyrirtækinu H.F. Eimskipafélagi Íslands fyrir verk sem forstjórinn hefði verið skipaður af Héraðsdómi til að framkvæma.

Dóms-morðinginn S.T.Magnússon brást ókvæða við og sagði að það gilti allt annað ef forstjóri Eimskip hefði verið skipaður. Ekki fékkst virðingarlaus dómari til að gera grein fyrir í hverju mismunurinn lægi.

Dóms-morðinginn Sigurður Tómas Magnússon, án virðingar, sagði að það væri algengt að reikningar fyrir matsgjörðir væru sendir í nafni fyrirtækja sem matsmenn störfuðu hjá og væri horft fram hjá því. Dómarinn neitaði að svara spurningu um það hvort umrætt fyrirtæki hefði bestu vitund eins og kveðið er á um í lögum að matsmaður þurfi að hafa.

Það er áréttað hér að dómarinn viðurkenndi að fara út fyrir ramma laganna með þessu framferði sínu, sem umræddur dómari viðurkenndi að væri gert, --- og væri horft fram hjá því. Hann meinti: Þetta væri ekki samkvæmt lögum en við skikkjuklæddu dóms-morðingjarnir þurfum ekki að fara að lögum, það erum við sem ráðum.

Að lokum eftir margra mánaða þóf og ókurteisi af hálfu dómarans S.T.Magnússonar, sem yrði of langt mál að skrá, var matsgjörðin lögð fram.

Strax og matsgjörðin var lögð fram kom í ljós að hún var ekki í samræmi við matsbeiðnina sem lögð hafði verið til grundvallar um skipan matsmanns. Margra mánaða þras dóms-morðingjans S.T.M. í tilefnislausum málarekstri varð honum einskis virði.

Í framhaldi af því fór fram málflutningur og uppkvaðning dóms í framhaldi. Niðurstaða málsins varð sú að úrskurðað var að umrædd matsgjörð væri á engan hátt samkvæmt matsbeiðni og væri því einskis nýt í dómsmáli. Matsmaðurinn hefði eftir alvarlega áminningu frá dómara (sem skipaði hann til verksins) við afhendingu á fyrri matsgjörð vegna sama efnis þá hefði hann átt að vanda sig sérstaklega við matsgjörðina en hún væri ekki á neinn hátt nothæf. Matsgjörðin var ekki í neinu samræmi við matsbeiðnina.

Það er einnig merkilegt við dómsorð í þessu máli er viðurkenning hans (dómarans) á heimsku sinni þar sem hann getur þess að hinir stefndu í málinu hafi ekki haft fullnægjandi gögn til málsvarna þar sem matsgjörðin var ekki lögð fram. Sýnir þetta glæpaeðli dómarans því þess var krafist að matsgjörð yrði lögð fram í upphafi málareksturs.

Auðvirðulegur dóms-morðingi Sigurður Tómas Magnússon lauk sinni málsmeðferð með því að svipta málsaðila málsvarnarlaunum frá þeim sem stefndi að tilefnislausu. Samkvæmt lögum á málsaðili rétt á málsvarnarlaunum frá hendi þess sem fer halloka í málarekstri og ekki hvað síst tilefnislausum málaferlum eins og í þessu tilviki.

Ósvífni dómarans var kórónuð með yfirlýsingu hans eftir að hafa lesið upp dómsorðin, að stefndu gætu ekki áfrýjað dómnum til Hæstaréttar á grundvelli málsvarnarlauna.

Dóms-morðinginn og þjófurinn Sigurður Tómas Magnússon fékk sína fullnægingu í þjófnaði á málsvarnarlaunum stefndu í málinu. Var það friðþæging hans eftir alla þá niðurlægingu er hann hafði orðið fyrir við rekstur tilefnislausra málaferla. Dóms-morðinginn Sigurður T. Magnússon er rétt dræpur hvar sem til hans næst eins og aðrir dóms-morðingjar.

Það sem vekur undrun, að ógleymdu dóms-morði S.T.M., við þetta mál er að þrátt fyrir kröfu stefndra í málinu um úrskurð dómara um lögmæti matsgerðarinnar, hafi hvorki lögmaður stefnanda né dóms-morðinginn S.T.M. látið sér detta í hug að kanna lagalegt gildi matsgjörðarinnar. Hafi þeir flotið að feigðarósi í sæluvímu lögleysunnar. Þar sem matsgjörð var ekki lögð fram strax þá höfðu þeir marga mánuði til að lagfæra einskis nýtt skjal sem reyndist síðan hengingaról þeirra (dómarans og stefnanda). Ef efni matsgerðarinnar hefði verið samkvæmt matsbeiðni hefði dóms-morðinginn S.T.M. ekki sýknað stefndu, þrátt fyrir lögleysu hans með tuskuballar-fyrirtækið, og fullnægt þar með dóms-morðingja heilkenni sínu.

Þessi vesalings dóms-morðingi hefur verið skipaður dómari við svokallaðan Landsrétt. Landsmenn eiga því von á fleiri dóms-morðum frá hans (S.T.M.) hendi.

Reykjavík 20. desember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík

Dóms-morðinginn Eggert Óskarsson héraðsdómari.

Umræddur Eggert Óskarsson er talinn sem dómari við Héraðsdóm Reykjavíkur og gerðist dóms-morðingi. Eggert Óskarssyni var falið verkefni sem hann réð ekki við sem starfsmaður dómsins.

Af hálfu dómsins hafði (dómari Jón Finnbjörnsson) verið skipaður matsmaður til mats á kostnaði við lagfæringar er hafði verið aflagað. Eftir marga mánuði var matsgerð skilað sem reyndist vera hugarórar matsmannsins og var ekkert í matsgerðinni sem tengdist framlagðri beiðni um skipan á matsmanni, svokölluð matsbeiðni.

Matsgerðin, sem í reynd var óskiljanlegir órar matsmannsins, var send Héraðsdómi Reykjavíkur og farið fram á að skipaður yrði nýr matsmaður með vísan til óráðsritunar matsmannsins og ákvæði laga um skipan matsmanns. Jón Finnbjörnsson er skipaði matsmanninn skammaðist sín og sagði sig frá málinu og var það þá fengið Eggerti Óskarssyni til afgreiðslu. Eftir japl, jaml og fuður í dómssal tilkynnti Eggert Óskarsson að niðurstaða varðandi matsgerðina yrði afgreidd frá dóminum viku fyrir jól 2001 (mál nr. M-51/2001).

Þrátt fyrir ítrekaðar símhringingar undirritaðs til Héraðsdóms Reykjavíkur seinni hluta desember 2001 og í janúarmánuði 2002 fengust engar upplýsingar hjá Héraðsdómi Reykjavíkur um afgreiðslu málsins fyrr en síðustu daga janúar mánuðar að lögmaður sem annaðist meðferð málsins hafði samband og sagði að úrskurður Eggerts Óskarssonar samkvæmt gerðarbók dómsins hafi komið fram 10. janúar 2002 en hann ekki fengið að vita af því fyrr en 29. janúar.

Úrskurður dómarans hafi verið að umrædd matsgerð hafi verið einskis virði og matsmaður vanrækt starf sitt en honum gert að ljúka málinu með nýrri matsgerð. Fram kom í dómsorðum Eggerts Óskarssonar að matsmaður hefði vanrækt starf sitt við matsgjörðina.

Dóms-morðinginn E. Ó. hunsaði skýra skriflega kröfu matsbeiðenda um skipun á öðrum matsmanni til að meta kostnaðinn. Þá úrskurðaði dóms-morðinginn E.Ó. að matsgjörðin væri einskis virði og starfið vanrækt við marsgjörðina, en hann endurskipaði matsmanninn til að ljúka verkinu.

Í lögum nr. 91/1991 gr. 61, liður 6 eru skýr ákvæði. En þar stendur:

„Ef matsmaður deyr, forfallast, reynist óhæfur til starfans eða vanrækir það kveður dómari annan í hans stað að kröfu matsbeiðanda“.

Dóms-morðinginn Eggert Óskarsson virðist ekki vera læs á íslenska tungu og er helst að sjá sem aðalmarkmið hans með dóms-morðinu að hann hafi með ásetningi verið að eyðileggja þau málaferli sem matsmálið snerist um.

 

Sjá endalok málsmeðferðar seinni matsgerðar tæpum tveimur árum seinna, dómsmál E-13455/2002.

Dóms-morðinginn Eggert Óskarsson er rétt dræpur hvar sem til hans næst.

Verður fróðlegt að fylgjast með hugrekki stjórnenda lögreglunnar við þessum orðum.

Reykjavík 18. desember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík

Dóms-morðinginn Guðmundur L. Jóhannesson.

Guðmundur L. Jóhannesson talinn dómari við Héraðsdóm Reykjaness valdi að fara leið dóms-morða þegar hann taldi sig geta sýnt vald níðingsins með tvær falskar yfirlýsingar í höndunum frá tveimur nefndarmönnum í Rannsóknarnefnd sjóslysa.

Málið snerist um beiðni frá Rannsóknarnefnd sjóslysa um að haldið yrði sjópróf vegna tiltekins atviks, slyss um borð í skipi. Á fundi nefndarinnar 13. mars 1992 höfðu nefndarmenn samþykkt þá meðferð málsins að óska eftir að haldið yrði framhaldssjópróf í málinu. Var þessi málsmeðferð samþykkt af hinum tveimur fulltrúum í nefndinni sem gáfu út ósanna (falska) yfirlýsingu til forstjóra útgerðar skipsins um að ekki hafi verið fjallað um þetta tiltekna mál á nefndarfundi. Lögmaður útgerðarinnar lagði síðan þessi fölsuðu skjöl fram við setningu dómþings (sjóprófs) hinn 3. janúar 1993. Við framlagningu falsskjalanna af hálfu lögmanns útgerðarinnar lýsti lögmaðurinn því yfir að sjóprófsbeiðni þessi væri einkaherferð undirritaðs gegn útgerðinni.

Strax eftir framlagningu falsgagnanna krafðist undirritaður þess að hlé yrði gert á dómþingi og formaður nefndarinnar boðaður til þingfundarins. Dóms-morðinginn Guðmundur L. Jóhannesson neitaði frestun og tók hann og meðdómendur sér nokkrar mínútur til samræða um framhaldið.

Niðurstaða dóms-morðingjans var að undirritaður hefði án samráðs við nefndin hafið þessa aðgerð. Í starfi dóms-morðingjans Guðmundar L. Jóhannessonar voru það ekki gildandi lög sem voru leiðarljós í starfi hans heldur persónulegur geðklofi hans til hefnda.

Þegar formanni nefndarinnar var sagt frá gangi mála varð hún ókvæða við. Hringdi hún í dóms-morðingjann G.L.J. og las yfir honum skammir um valdníðslu að gefa sér ekki kost á að mæta og gera grein fyrir stöðu mála. Var undirritaður áheyrandi að umræddum yfirlestri yfir dóms-morðingjanum G.L.J.

Það sem kórónaði ósvífnina í máli falsskjalanna kom fram á fundi nefndarinnar nokkrum dögum síðar er annar nefndarmaðurinn (H.K.) sem gaf falska yfirlýsingu skýrði sitt sjónarhorn, hinn skjalafalsarinn (Á.Á.) valdi að mæta ekki á fundinum.

Nefndarmaðurinn H.K. lýsti því yfir að umræddar yfirlýsingar sem gefnar voru hafi verið gefnar til að stríða Kristjáni Guðmundssyni. (Ummæli nefndarmanns H.K. bókuð í fundargerðarbók hinn 8. Janúar 1993 bls. 120).

Hvers vegna formaður nefndarinnar, núverandi ráðuneytisstjóri í innanríkisráðuneyti/ samgönguráðuneyti, neitaði að áfrýja úrskurði dóms-morðingjans G.L.J. fékkst ekkert svar við.

Þó má ljóst vera að sú niðurlæging er Rannsóknarnefnd sjóslysa hefði orðið fyrir með áfrýjun málsins hefði þýtt endurskipulagningu nefndarinnar. Þeir sem vilja geta gert sér í hugarlund hvernig starfsandinn hafi verið innan nefndarinnar með tvo skjalafalsara af fimm nefndarmönnum.

Í ljósi þess sem hér er ritað má vera ljóst hvernig að dóms-morð þróast í íslensku réttarfari þar sem dómarar leiðast út í dóms-morð til að þjóna eigin geðhvarfasýki til hefnda.

Eins og aðrir dóms-morðingjar er G.L.J. réttdræpur hvar sem til hans næst svo af hans hálfu verði ekki framin fleiri réttarfars-morð.

Reykjavík 15. desember 2017.

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík