Valkyrjur kynferðislegrar áreitni.

Tveir tugir valkyrja þuldu frásagnir í Borgarleikhúsinu um kynferðislega áreitni karla með forsætisráðherrann í broddi fylkingar. Á sama tíma birtast frásagnir í fjölmiðlum af undarlegri háttsemi kvenna sem þær ásaka karlmenn fyrir.

Ein frásögnin var frá konu sem hafði starfað við símasvörun í húsi þar sem leigðar voru út samkvæmisdömur til karla fyrir háar fjárhæðir. Konan starfaði um tíma við svörun í síma en var oft hvött af þeim (konunum), sem hún svaraði símanum fyrir, til að vera með í að þjóna karlmönnum. Þjónustan fól í sér leiga að aðgangi að því sem hún hafði á milli fótanna. Eftir að hafa hlustað um tíma á frásagnir um alla þá peninga er fengjust inn með leigu á klofstykkinu brá hún á leik. Peningar fyrir tvær eða þrjár kvöld-stundir sem voru meiri en mánaðarlaun hennar við símann ákvað hún að breyta til og hefja leigu á sjálfri sér og sínu klofstykki.

Af frásögninni mátti skilja að þar væri sök karlanna á hennar græðgi. Sagðist hún síðan hafa fengið móral út af starfi sínu sem samkvæmisdama og leitað sér aðstoðar.

Konunni var ekki nauðgað og hún ekki þvinguð til þess að hefja leigu á eigin unaðsbrunni til kynferðislega hungraðra karla heldur réði DOLLARA-merkið í augum konunnar ferðinni og að hennar mati var það sök karlanna.

Önnur frásögn í fjölmiðlum var af konu sem hafði átt barn en af því að það voru fleiri en einn sem höfðu haft viðkomu á milli fóta hennar á svipuðum tíma vissi hún ekki hver faðirinn væri og var þá bara sá valinn sem nærtækastur var. Þegar barnið fullorðnaðist leiddi eitthvað til þess að það vildi leita uppruna síns og hver væri faðirinn. Varð þetta áratuga leit og eftir nokkrar líffræðilegar rannsóknir fannst hinn taldi faðir barnsins (þá orðið fullorðið).

Þessar tvær frásagnir sem birst hafa í fjölmiðlum gefa fullt tilefni til þess að taka lítið mark á þeim frásögnum sem bornar hafa verið á borð um kynferðislega áreitni af hálfu karla.

Dæmi eru um að framferði af hálfu kvenna í tali og aðgerðum séu sama eðlis og nú er ausið yfir þjóðina af konum um kynferðislega áreitni af hálfu karla. Margar konur eru kjaftforar og klámfengnar og þá einkum gagnvart ungum karlmönnum og eru ótal dæmi um slíkt í gegnum tíðina (áratugi). Þessar konur hikuðu ekki við að klæmast við unga karla. Konur hafa einnig verið ágengar gagnvart körlum og dæmi um að þær hafi án fyrirvara kysst karl blautum kossi þegar fryggðarsafinn flóði milli fóta þeirra og þær ætluðust til meira.

Vandamál mannkynsins er málgleði kvenna sem þurfa að segja vinkonunum frá öllu sem gerist og þar á meðal hve margir karlar hafi komist á milli fóta þeirra. Ein frásögn á vinnustað í Reykjavík er frá konu sem þurfti að segja frá eftir hverja helgi hve marga og hverjir höfðu verið á milli fóta hennar um helgina. Við síðustu frásögn, sem er nokkurra mánaða gömul, sagði konan frá því að allt í allt hefðu 98 karlar fengið að brynna folanum í unaðsbrunni hennar.

Konur sem hæla sér af því hve mörgum folum (tippum) hafi verið brynnt í ölkeldu þeirra sýnir hve varhugavert sé að taka allar frásagnir trúanlegar hvað varðar málflutning valkyrjanna um kynferðislega áreitni.

Það sem er stærsta vandamál valkyrjanna er sá árangur þeirra að koma í gegn um misvitra Alþingismenn að það sé refsilaust að falbjóða kynlíf en refsivert að kaupa það, þ.e. að greiða fyrir það. Það er refsilaust aðgengi að klofstykki konu ef ekki er um greiðslu fjár að ræða fyrir.

Í þessu ákvæði laganna felst gróf mismunun á ákvæði stjórnarskrárinnar um að allir skuli vera jafnir fyrir lögunum. Þetta sýnir hve valkyrjurnar hafa náð langt í forréttinda baráttunni.

Með þessum heimskulegu lögum geta konur opinberlega falboðið sjálfa sig og aðgengi að ölkeldunni (klofstykkinu) án viðurlaga en sá sem freistast til að eiga viðskipti og greiðir fyrir í peningum á yfir höfði sér refsingu.

Spurningin er því sú vegna eðlis kvenna:

Hve mörg tilvik verða, sem konur kalla kynferðislega áreitni, vegna dufls og daðurs kvenna (þeirra sjálfra) sem vilja að karldýrið taki eftir þeim og reyni við þær til þess að fullnægja egóinu þeirra að vera (sýnast) sexý?

Það skiptir engu máli hve margar sögur koma fram frá konum um kynferðislega áreitni af hálfu karla þá hafa þær á sama tíma gefið jafnmörg ef ekki fleiri tilefni til þess að skrá framferði þeirra í daðri og dufli sem karlar taka bara sem einn þátt tilverunnar og sjá ekki ástæðu til upphlaups eins og gerist hjá konum núna.

Frásögn konu er starfaði á sjúkrahúsi um að sér hefði verið nauðgað á sjúkrahúsinu af lækni er í ætt við Gróusögur þar sem hvergi er minnst á að hún hafi hrópað á hjálp sem varla hefur verið langt undan á sjúkrahúsi. Slík frásögn er ekki trúverðug. Samfarirnar hafa verið góðar!

Hvað eiga ógiftar konur þátt í mörgum hjónaskilnuðum með því að leggjast undir gifta karla vegna eigin ásóknar af því að þær voru þurfandi fyrir kynlíf?

Valkyrjur kynferðislegrar áreitni ættu að byrja á að hreins til í eigin flór og koma heiðarlega fram en ekki að saka karla fyrir eigin áreiti (valkyrjanna) í kynferðismálum. Konur hafa verið reiðubúnar af fúsum og frjálsum vilja til að hleypa körlum í ölkeldu sína ef ávinningur þeirra sjálfra yrði það sem þær ætluðust til. Konur hafa vísvitandi hleypt giftum körlum í unaðsbrunn sinn í þeim tilgangi einum að verða barnshafandi til að fá tangarhald á karlinum. Þær ætluðu sér að ná í karlinn hvað sem það kostaði.

Sem dæmi um fláræði kvenna er sagan af konunni sem fylgdi eiginmanni sínum til skips kl. 20:00 að kvöldi. Skipi var siglt úr höfn en eftir klukkustundar siglingu kom fram bilun svo leita varð hafnar aftur. Þegar komið var til hafnar fengu skipverjar landgönguleyfi á meðan viðgerð færi fram. Maðurinn sem eiginkonan hafði fylgt til skips fór heim til sín og kom þar að konu sinni með annan karl í sínum unaðsbrunni (í samförum með einhverjum karli er hann ekki þekkti). Sökin var hans (karlsins- sjómannsins) að koma óvænt heim.

Allt þetta upphlaup kvenna um kynferðislega áreitni af hálfu karla á eftir að hitta þær sjálfar (valkyrjurnar) þegar kafað verður ofan í þeirra eigin gjörðir. Dufl og daður sumra kvenna vegna sexý-vonarinnar (að vera meira sexý en stallsystur hennar) getur virkað öfugt fyrir þær.

Reykjavík 14. desember 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Háðung stjórnenda lögreglunnar!

Vegna greinar undirritaðs á blogginu frá 13. nóvember 2017, sem einnig var send í tölvupósti til allra þingmanna, dómstóla, ráðuneyta og fjölmiðla, þá var af hálfu lögreglu sendir tveir lögreglumenn í þeim tilgangi að komast inn í íbúð undirritaðs þegar hann var ekki heima. Var farið fram á það við húsvörðinn að hann hleypti þeim (lögreglunni) inn í íbúðina. Húsvörðurinn neitaði að hleypa þeim inn ef þeir hefðu ekki skriflega húsleitarheimild. Með það fóru lögreglumennirnir.

Í framhaldi af því hafa mannleysurnar í stjórn lögreglunnar, sennilega undir stjórn Jóns H.B. Snorrasonar skjalafalsara, heykst á því að gera neitt í málinu (innrás á heimili undirritaðs) því ekki hefur verið haft samband við undirritaðan frá lögreglunni.

Það er erfitt að vera stjórnandi lögreglu, sem er samskiptakerfi ríkisins við þegna þess, ef stjórnendurnir eru lögbrjótar eins og fram hefur komið í þeim kærum, sem lagðar hafa verið fram af undirrituðum, gegn mönnum í æðri stöðum samfélagsins. Því er brugðið á það ráð innan lögbrjóta lögreglunnar að hunsa allar aðgerðir er varða kærur á hendur æðri mönnum stjórnsýslunnar í von um að yfirboðarnir virði það við þá og haldi hlífðarskyldi yfir þeim eins og gerst hefur innan lögreglunnar varðandi kærur undirritaðs.

Kærur vegna lögbrota þeirra sem taldir eru vera ofar í metorðastiganum eru svæfð af undirsátunum (stjórnendum lögreglunnar) í von um að fá umbun eins og augljóst hefur orðið hvað varðar þær kærur undirritaðs er komið hefur verið í hendur lögreglunnar.

Stjórnendur lögreglunnar hugðust komast inn í íbúð undirritaðs til þess að leita að gögnum til að kæra hann eða koma fyrir sönnunargögnum um lögbrot ef ekkert fyndist. Hugsanlegt er að lögreglan hafi verið send til að finna og eyðileggja þau skriflegu sönnunargögn í málum sem kærð hafa verið til lögreglu en lögreglan hunsað rannsókn á. Eftir upplýsingum er fengust hjá lögreglu, þegar spurst var fyrir um gang rannsókna, þá voru fyrirmælin um aðgerðarleysi frá Jóni H. B. Snorrasyni og Katrínu.

Það eru alþekkt fyrirbæri erlendis, frá ríkjum þar sem siðblindir aðilar hafa komist til starfa hjá lögreglu, að planta sakargögnum í vistarverum fólks sem þeir (lögreglan) finna svo við ólöglega innrás. Ef þessi framgangsmáti, (að planta sönnunargögnum í íbúðinni) var ætlun lögreglu við tilraunina til að komast inn í íbúð undirritaðs þá mistókst hún því ekkert hefur komið fram á myndbands-upptökubúnaði um að þeir hafi komist inn.

Kærur þær sem lagðar hafa verið fram hjá lögreglu af undirrituðum en verið hunsað að rannsaka þær af hálfu lögreglunnar er vegna þess hve sannanirnar eru sterkar um þau lögbrot sem framin hafa verið. Sannanir um glæpi sem viðgangast í skjóli lögreglunnar. Vitað er að rannsóknin ylli slíkri niðurlægingu á stjórnkerfinu auk lögreglunnar. Sú vitneskja innan stjórnenda lögreglunnar hefur leitt til þess að þeir hafa valið að hunsa allar aðgerðir í von um að fólk yrði þreytt á aðgerðarleysi þeirra og hætti aðgerðum.

Þrátt fyrir ákvæði laga um málshöfðanir vegna meiðandi ummæla um starfshætti opinberra starfsmanna (svokölluð meiðyrðamál) , sem þarna er um að ræða, (ákvæði hvað varðar ósönn ummæli og ósannar ásakanir,) þá hefur framkoma þeirra (lögreglunnar) sýnt hve aumkunarverðir stjórnendur lögreglu eru.

Refsivaldið (lögreglan) hefur ekki þorað að ákæra undirritaðan fyrir ósæmileg ummæli um opinbera starfsmenn né rangar ásakanir (sakargiftir) á hendur þeim vegna þess að þeir hafa lesið gögnin og komist að því að útilokað sé að hrekja þær sannanir sem lagðar hafa verið fram um alvarleg lögbrot af hálfu þeirra sem eru í æðri stöðum samfélagsins (dómarar o.fl.).

Þær mannleysur sem eru við stjórnvölin vita það að verði litlafingri lyft til að höfða meiðyrðamál fyrir þær ásakanir og ummæli sem birt hafa verið um nafngreinda aðila þá yrði opnað fyrir flóðgátt upplýsinga um skipulagða glæpastarfsemi innan stjórnkerfis í landinu. Það eru margir aðrir en undirritaður sem orðið hafa fyrir skipulögðum lögbrotum af hálfu manna og kvenna í æðri stöðum samfélagsins og þar með taldir lögregla og dómarar.

Mannleysur og dáðlausir stjórnendur lögreglunnar eru ráðþrota og því gera þeir tilraunir til innbrota í húsnæði þeirra sem angra þá.

Til hvers þurfti lögreglan að komast inn í íbúð undirritaðs án heimildar og viðveru húsráðanda?

Það er augljóst að tilgangurinn með innrás lögreglunnar í íbúð undirritaðs var að planta sönnunargögnum um ólöglega starfsemi til að klekkja á undirrituðum. Þeir ætluðu síðan að ryðjast inn og ganga beint að plöntuðu gögnunum til að hafa eitthvað til að kæra út af.

Þegar glæpsamlegt athæfi innan lögreglunnar er komið á þetta hættulega stig er kominn tími til að hreinsa út glæpalýðinn sem stjórnar þar á bæ.

Eftir fimmtán ára samstarf með lögreglunni er undirritaður óhræddur við hina almennu lögreglumenn en grunar yfirmenn þeirra um græsku eins og raun ber vitni.

Framferði lögreglunnar var kært til Dómsmálaráðuneytisins og krafist svara um hver tilgangur lögreglunar hafi verið með tilraun til innbrots í húsnæði undirritaðs.

Ekki hefur borist svar frá ráðuneytinu við fyrirspurn undirritaðs innan tíu daga frests sem gefinn var til að svara og ítrekana tvívegis. Sennileg ástæða er að dregist hafi að svara fyrirspurn sú að með svari yrðu þeir að viðurkenna að um lögbrot af hálfu lögreglunnar hafi verið að ræða. Staða stjórnvalda (framkvæmdavalds) eftir viðurkenningu á lögbroti lögreglunnar myndi setja stjórnvöld í slík vandræði að grípa þyrfti til meiriháttar aðgerða í von um að vinna aftur traust almennings.

Til þess að lögbrjótar innan lögreglunnar vakni til raunveruleikans en svífi ekki í sæluvímu aðgerðarleysis þá verður staðið við það sem fram kemur í grein undirritaðs frá 13. nóvember 2017 ef ekki verði hafin rannsókn á hinum kærðu lögbrotum (glæpum).

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu er velkominn í heimsókn til undirritaðs í kaffi og jólakökur.

Reykjavík 11. desember 2017

Kristján S. Guðmundsson Árskógum 6

109 Reykjavík

Hin íslenska MAFÍA

Samtökin sem kölluð hafa verið MAFÍAN eða Cosa Nostra í Bandaríkjum Norður Ameríku eiga eitt sameiginlegt með Dómarafélagi Íslands.

Þessi samtök (bæði íslensk og amerísk) haf sett sér sínar eigin siðareglur. Íslenskir Mafíósa- DÓMARAR hafa valið sér að setja sér sjálfir starfsreglur (siðareglur).

Þrátt fyrir skýr ákvæði laga á Íslandi um að dómarar skuli í störfum sínum aðeins fara að gildandi lögum landsins við uppkvaðningu dóma hafa þeir marg oft notast við fölsuð gögn sem notuð hafa verið til stuðnings utanlaga-dómum þeirra. Dómum sem byggðir hafa verið á skjölum sem hafa verið útbúin í þeim tilgani að fá niðurstöðu dóms sem ekki er byggður á staðreyndum eða sannleikanum.

Vegna þess hve íslenskt samfélag er siðspillt og spilling mikil meðal æðstu stjórnenda landsins hefur verið útilokað fyrir einstaklinga að ná fram rétti sínum gagnvart hinum spilltu og siðblindu dómurum í íslensku réttarkerfi.

Lögmenn neita fólki um aðstoð við málarekstur fyrir dómi ef málið snýst gegn siðspilltum dómurum. Ástæða neitunar lögmanna er sú að þeir óttast hefndir af hálfu dómara gegn sér. Lögmenn hafa lýst því yfir að þeir geti hætt sem lögmenn ef þeir taki að sér mál vegna lögbrota dómara. Undirritaður hefur reynt að fá leiðréttingu dóma sem snúist hafa um það að dómarar hafa notast við skjöl sem augljóst er að hafa verið fölsuð og fyrir hendi eru skriflegar yfirlýsingar falsaranna eftir dómsuppkvaðningu að umrædd skjöl (fölsuðu skjölin) séu ekki samkvæmt sannleikanum.

Hið siðblinda íslenska réttarkerfi hefur ekki heimilað endurupptöku slíkra dóms-morða vegna þess hve niðurlægjandi það yrði fyrir réttarkerfið.

Hinir íslensku Mafíósar (íslenskir dómarar) hafa samkvæmt fréttum sett sér sínar eigin siðareglur því þeir vilja ekki fara eftir gildandi lögum sem sett eru af löggjafarsamkundunni. Mafíósarnir á Íslandi (íslenskir dómarar) telja sig vita betur eftir hverju þeir eigi að fara en þjóðkjörnir fulltrúar á Alþingi.

Framkoma dómara innan sinna samtaka með samþykkt á eigin siðareglum, sem þeir hyggjast fara eftir, sýnir þá fyrirlitningu sem viðgengst hjá þeim á íslensku þjóðfélagi. Þessir þjónar hins íslenska samfélags (dómarar) eru verstu glæpamenn sem nokkuð samfélag getur haft í þjónustu sinni.

Í þeirri frétt sem birst hefur um þetta vandræða mál dómara kemur fram að þeir aðilar í fortíðinni sem orðið hafa fyrir siðblindu dómara og valdníðslu þessara Mafíósa á síðustu áratugum geti ekki vonast til þess að fá leiðréttingu á þeim misgjörðum (siðblindu og valdníðslu dómara) sem framin voru fyrir umrædda samþykkt á siðareglum dómara. Með þessari yfirlýsingu er meiningin að þeir glæpir er dómarar hafa framið með utanlagadómum sínum á umliðnum árum séu fyrndir og fáist ekki leiðréttir.

Þessar fréttir af gjörðum dómara er sönnun þess að störf þeirra á undanförnum áratugum hafa verið að stórum hluta uppkvaðningar dóma sem hafa verið fyrir utan lög og rétt þegnanna eða öðru nafni glæpir framdir af dómurum. Glæpir valdamanna í þjóðfélagi hafa verið afgreiddir á umliðnum öldum með því að almenningur tekur lögin í sínar hendur og refsar glæpamönnunum.

Kærur undirritaðs á hendur nafngreindum Mafíósum dómarastéttarinnar fyrnast ekki við nýjar siðferðisreglur þeirra heldur færist refsirétturinn í hendur undirritaðs.

Reykjavík 6. desember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík

Lögbrot dómara.

Fram hefur komið, við uppþot út af bók J.S.G. fyrrum Hæstaréttardómara, að dómarar telja sig „ósnertanlega“. Dómarar telja að þeir geti hagað dómsorðum sínum við uppkvaðningu dóma eins og þeim sýnist óháð gildandi lögum í landinu.

Dómarar hafa hunsað gildandi lög í landinu þegar það hentar þeim persónulega til að hefna sín á málsaðilum.

Augljós lögbrot við uppkvaðningu dóma fást ekki leiðrétt því Glæpamannadómstóllin sem kallaður er Hæstiréttur hefur verið skipaður dóms-morðingjum sbr. dómur Hæstaréttar nr. 15/1991.

Hafa verið gerðar ítrekaðar tilraunir til að fá leiðréttingu á dómsmorði Hæstaréttardómaranna:

Péturs Hafstein fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Guðrúnar Erlendsdóttur fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Guðmundar Jónssonar fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Hinir siðblindu dómsmorðingjar Hæstaréttar fóru leið dómsmorðs við afgreiðslu á dómsmáli sem hófst við ólöglega álagningu á virðisaukaskatti án tilefnis þar sem undirritaður átti að vera greiðandi.

Frá Tollstjóraembættinu fór málið til Borgarfógeta sem krafa um fjárnám með falsaðri framsetningu Jóns H.B. Snorrasonar þáverandi lögmanns hjá Rannsóknarlögreglu ríkisins en tengdasonur tollstjórans.

Þegar fulltrúa Bæjarfógetans var gerð grein fyrir stöðu mála, með framlagningu sönnunargagna um hið meinta misferli tollstjóraembættisins, eftir að fjárnámsaðgerð var hafin, ráðlagði hann (fulltrúi Borgarfógeta) að áfrýja málinu til Hæstaréttar því samkvæmt þeim gögnum er honum voru sýnd sagði hann að ljóst væri að fjárnámið ætti ekki neinn tilverurétt. Hann gat þess einnig að rétt værri að fá lögmanna til að reka málið og ekki gæti hlotist neinn kostnaður við það.

Málinu var þegar í stað áfrýjað með aðstoð lögmanns. Þrívegis kom fram neitun Hæstaréttar á að taka málið fyrir. Við kröfu undirritaðs um fjórðu tilraun hunskuðust dómararnir til að taka málið fyrir.

Fram kom við meðferð lögmanns undirritaðs á málinu að áritun Jóns H.B. Snorrasonar á skjal það sem afhent var fógeta vegna kröfu um fjárnámið var fölsuð. Þar með var komið upp vandamál Hæstaréttar sem náði út fyrir fjárnámið sem slíkt þar sem um var að ræða skjalafals við málarekstur Tollstjóraembættisins.

Vafðist það fyrir Hæstaréttardóms-morðingjunum að klóra sig út úr málinu án þess að þurfa að taka á skjalafölsuninni.

Lausnarorð hinna þriggja dómsmorðingja Hæstaréttar varð kynlíf Jóns H.B. Snorrasonar. Úrskurður dómsmorðingjanna varð að fjárnámið hafi verið ólöglegt á grundvelli tengsla Jóns H.B. Snorrasonar við tollstjórann sem tengdasonur. Ekki minnst á ólöglega álagningu skatts og þar með ólöglegt fjárnám. Í dómsorðum felst það að álgning virðisaukaskattsins hafi verið lögleg aðgerð og þar með fjárnámið.

Úrskurður dómsmorðingja Hæstaréttar var ekki að skattaálagningin og fjárnámið hafi verið ólöglegt eins og krafa stefnanda var. Dómararnir fóru leið glæpamanna og blönduðu kynlífi Jóns H.B. Snorrasonar inn í málið og gáfu tollstjóra með því heimild til frekari innheimtu, á ólöglega álögðum skatti, með því að setja nýjan mann í innheimtustarfið. Með þessu dómsmorði komu þeir (Hæstaréttardómararnir) í veg fyrir að Jón H.B. Snorrason yrði sviptur lögmannsréttindum vegna fölsunar á framlögðu skjali hjá embætti Borgarfógeta.

Þrátt fyrir greinaskrif undirritaðs undanfarin ár vegna dómsmorða þessara aðila hafa hinir ákærðu ekki þorað að stefna undirrituðum fyrir meiðyrði vegna þess hvað augljóst „dómsmorðið“ er.

Fjöldi tilvika „dómsmorða“ í íslensku réttarkerfi eru ótalmörg og sýna það að allir íslenskir ríkisborgarar eru ekki jafnir fyrir gildandi lögum þegar glæpamenn veljast í stöður dómara,

Dómsniðurstaða í því máli sem hér um ræðir er ljós meðalgreindum manni en virðist sýna svo ekki verði um villst að umræddir dómarar hafa verið langt undir meðalgreind Íslendinga.

Eitt af því furðulega við upphlaup sem orðið hefur vegna umræddrar bókar eru þær upplýsingar sem lesa má út úr svörum frá dómurum að þeir séu ósnertanlegir og enginn hafi heimild til að gagnrýna dóma þeirra þótt um utanlagadóma sé að ræða.

Kærur á hendur dómurum fyrir augljós lagabrot fást ekki rannsökuð af lögreglu þar sem lögbrjótar eru einnig innan lögreglunnar sbr. Jón H.B. Snorrason.

Þær fimm kærur undirritaðs til lögreglu vegna dómsmorða í hinu íslenska réttarkerfi hafa ekki fengist rannsökuð. Rannsókn þessara mála hefði leitt í ljós að það eru ekki gildandi lög í landinu sem höfð eru að leiðarljósi við uppkvaðningu dóma heldur glæpsamlegt eðli dóms-morðingjanna sem kærðir hafa verið.

Hinir kærðu dómsmorðingjar (7 talsins í fimm málum) hafa ekki þorað að stefna undirrituðum fyrir meiðyrði vegna þess að með slíkum aðgerðum yrði flett ofan af þeirri skipulögðu glæpastarfsemi sem viðgengst í íslensku réttarkerfi.

Siðblinda í íslensku samfélagi kristallast í því að sumir hinna ákærðu dómsmorðingja lifa nú sældarlífi á hæstu eftirlaunum í íslensku samfélagi þrátt fyrir dómsmorð.

Reykjavík 27. nóvember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6

109 Reykjavík

Kynferðisleg áreitni eða sexý kvenna.

Kastljósþáttur RÚV þriðjudaginn 21. nóvember var upplýsandi um herferð móðgaðra kvenna við að ásaka karla um kynferðislega áreitni.

Fram kom í þættinum að konur kalla það kynferðislega áreitni í pólitík að karlar starfsfélagar þeirra geri athugasemdir við hvernig þær eru klæddar og hvernig þær eru málaðar. Konur eru mikið fyrir að reyna að vera öðruvísi en þær eru í raun þ.e. að vera sexsý (kynþokkafullar) í klæðnaði og andlitsförðun auk hárgreiðslu.

Stríðni karla, sem þær eiga að vinna með, þegar slíkar athugasemdir eru gerðar vegna sýndarmennsku kvennanna í útliti er kallað kynferðisleg áreitni af þessum valkyrjum sem eru ósáttar vi°°ð eigið útlit og reyna að breyta því til að sýnast sexsý. Þær eru ósáttar við sitt raunverulega útlit.

Það eru ófá tilvikin þegar konur hafa kvartað yfir því að karlar hafa ekki tekið eftir nýju útliti á þeim. Ný hárgreiðsla, ný föt eða andlitsförðun. Eru mörg dæmi þess að konur hafi móðgast illilega þegar ekki er tekið eftir þeim og þeim hælt fyrir útlitið.

Konur ættu að byrja að hreinsa til í eigin hugarheimi kynferðislegrar áreitni þegar ógiftar konur leita eftir samneiti við gifta karlmenn. Konur eru hjónabandsdjöflar í fleiri tilvikum en fólk gerir sér grein fyrir þegar þær leggjast vísvitandi undir gifta karla og sundra með því hjónabandi. Oft eru karlarnir undir áhrifum áfengis og því viðkvæmir fyrir daðri og dufli kvenna sem eru beiðandi.

Ein kona sem var ógift var spurð af karlmanni af hverju hún væri ekki gift. Konan svaraði því til að enginn hefði beðið hennar. Kona þessi hafði orðið völd að hjónaskilnaði er hún lagðist með giftum manni og varð barnshafandi.

Þar sem ótalin dæmi er um slíka framkomu kvenna sem eru beiðandi og heimsækja skemmtistaði í veiðihug er kominn tími til að valkyrjur kynferðislegrar áreitni vakni til lífsins og taki til í eigin ranni.

Karlar eru lítið gefnir fyrir að kvarta undan framkomu kvenna en fjöldi tilvika þar sem konur eru upphafsaðilar á svokallaðri kynferðislegri áreitni eru margfalt fleiri en fram hefur komið í upphlaupi kvenna á síðustu mánuðum.

Konur ættu að hugleiða það að óviturlegt er að fara inn í búr hjá hungruðu ljóni. Það er líka óviturlegt af konum að dufla og daðra við kynferðislega hungraða karla á skemmtistöðum því slíkt leiðir til aðgerða þess hungraða. Konur sem falbjóða sig með dufli og daðri á skemmtistöðum eða í heimahúsum lenda fyrr en síðar í alvarlegum vandræðum.

Flærð kvenna er þekkt eins og dæmið um konuna sem fór upp í bíl hjá ókunnugum manni og ákærði hann síðan fyrir nauðgun sem var uppspuni frá rótum.

Þær upplýsingar sem fram komu í umræddum Kastljósþætti voru fræðandi um heimsku þeirra kvenna er kvartað hafa um kynferðislega áreitni karla. Athugasemdir karla um klæðnað, förðun og hárgreiðslu þeirra til að sýnast sexý fór í skapið á þeim.

Ástæða 90% ásakana kvenna um kynferðislega áreitni er þeim sjálfum að kenna eða uppspuni frá rótum og orsökin þeirra eigin sýndarmennska. Það hefur oft farið í taugarnar á konum áhugaleysi karla á útliti þeirra eins og margar sögur eru um að konur hafi kvartað um það að karlinn hafi ekki tekið eftir nýju hárgreiðslunni eða nýjum fötum er hún klæddist að ógleymdum nýja kyssitaus-litinum (varalitinum).

Frásagnir kvenna, úr hópi leikara, um kynferðislega áreitni má rekja til þess að þær voru tilbúnar til þess að stunda kynlíf með stjórnanda kvikmynda eða leiksýninga til þess að fá draumastarfið, prímadonnustarfið, í leikhlutverkinu. Það var enginn sem neyddi þær til kynmaka en þær fúsar til að kaupa hlutverkið þegar margar konur voru í boði.

Konur ættu að sjá sóma sinn í að vinna með körlum gegn hinum grófu brotum sem þekkt eru en eru tiltöluleg fá en ekki æpa „úlfur úlfur“ út af stríðnisathugasemdum vegna þeirra eigin sýndarmennsku (sexýinu).

Reykjavík 23. nóvember 2017.

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri.

Dagur íslenskrar tungu.

Fimmtudagurinn 16. nóvember hefur verið tileinkaður íslenskri tungu samkvæmt þeim fréttum sem berast af viðurkenningum á starfi einstaklinga í því efni.

Það sem vekur undrun eldri Íslendinga er aðkoma ráðamanna þjóðarinnar að þessum atburði 16. nóvember.

Enn frekari undrun vekur það að hálfu stjórnvalda er skipulega unnið að því að kæfa íslenska tungu með skipulagslausu bulli og blaðri ráðamanna um menningu Íslendinga.

Í reynd virðist svo að ráðamönnum á Íslandi sé sama um hvað verður um Íslenskuna. Ekki er til lagabókstafur um með hvaða hætti skuli stuðlað að viðhaldi íslenskrar tungu. Í kennslumálum í skólum er enskunni gert hærra undir höfði en íslensku enda er ástandið orðið þannig að unglingar eru vart talandi á íslenska tungu. Stjórnvöld hafa horft á það í áratugi að nöfnum á fyrirtækjum er breytt í erlend bull-heiti og íslenskunni þar með nauðgað.

Ástæða er til þess að benda á að fréttamenn eru í mörgum tilvikum svo illa að sér í íslensku máli að óteljandi ambögur koma fram bæði í rituðu- og mæltu máli. Slettur sem fram koma hjá menntuðu fólki eins og fókusera og aðrar sambærilegar slettur úr erlendum tungumálum auk orðatiltækja eins og „sko“ í fimmta til sjötta hverju orði að viðbættu öngþveitinu í orðavali þegar slengt er hvað eftir annað í mæltu máli „þú veist“.

Orsök afturfarar í íslensku máli má rekja til menntafólks sem stundað hefur nám erlendis og komið heim með erlendar slettur og afbakanir á íslensku máli eins og fókus, talent, o.fl. slíkar slettur. Þetta fólk virðist ekki gera sér grein fyrir þeim skemmdum á málinu (íslensku) sem það veldur eða það telur það fínt að „sletta“ til að sýna að viðkomandi sé menntaður.

Ef stjórnvöld sjá ekki sóma sinn í að snúa vörn í sókn til varnar íslenskunni eru endalok hennar skammt undan og Íslendingum til skammar. Mannleysur í stjórn landsins og á Alþingi undanfarna áratugi hafa ekkert gert málinu til varnar en flotið sofandi að feigðarósi. Menntamálaráðherrar undanfarna áratugi hafa ekkert gert til verndar íslensku máli en verið áskrifendur að launum sínum og störf þeirra verið lítil sem engin. Virðist sem ráðamenn þjóðarinnar séu útlendinga sleikjur og sjái ekkert gott nema það komi erlendis frá sbr. sorann sem kominn er í íslenskt samfélag með nöfnum á íslenskum fyrirtækjum á erlendum tungumálum.

Er löngu tímabært að taka upp aftur baráttu fyrir hreinsun hins íslenska tungumáls eins og gert var á árunum 1930 – 1950 þegar mikið af dönskuslettum var fjarlægt úr málinu með ötulli kennslu kennara í íslensku í skólum.

Ein frægasta setning frá þessum árum hreinsunarinnar er áminning kennara: Þú átt ekki að nota orðið að brúka (danska (bruge)) heldur brúka orðið að nota.

Reykjavík 21. nóvember 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

KYNFERÐISLEG ÁREITNI.

Hvað felst í þeim orðum (fyrirsögninni)?

Undirritaður hefur spurst fyrir á mörgum stöðum hvað felst í orðunum „KYNFERÐISLEG ÁREITNI“. Allir þeir sem spurðir hafa verið hafa ekki treyst sér til að skýra það hvað felist í orðunum.

Þar af leiðandi er hér með skorað á þá sem telja sig geta gefið tæmandi skýringu á því hvað felist í þessum orðum. Óskað er eftir að allt sé tíundað sem fellur undir kynferðislega áreitni (allar gjörðir) svo að hægt sé að varast þær gildrur sem kvennmenn leggja fyrir karla.

Er sérstaklega farið fram á að þær konur sem harðast ganga fram í ásökunum um kynferðislega áreitni svari því sem hér er spurt um. Hvað er kynferðisleg áreitni?

Þess er einnig óskað að eftirfarandi spurningum verði svarað!

1. Er það kynferðisleg áreitni að umgangast fagurt fljóð án þess að sýna nokkurn áhuga á fljóðinu?

2. Er það kynferðisleg áreitni þegar kona, sem ekki hefur fengið athygli karlsins, eins og hún telur sig eiga, að hún að fyrra bragði kyssi karlinn rennblautum kossi án þess að kossi sé svarað af karlinum?

3. Er það kynferðisleg áreitni af hálfu karls þegar kona fer ítrekað (marg oft í heilt ár) upp í bifreið hjá honum þrátt fyrir að maðurinn (að sögn konunnar) hafi áreitt hana kynferðislega í hver einasta skipti sem hún fór í bílinn til karlsins, stígi svo fram mörgum árum seinna og ásaki hann um fyrirkynferðislega áreitni?

4. Er það kynferðisleg áreitni, af hálfu konu, þegar kona situr á móti fólki klædd kjól eða pilsi og fyrir viðstöddum blasi dýrðin upp í klof konunnar?

5. Er það kynferðisleg áreitni þegar kona flaggar „litla Miklagljúfri“ (brjóstagljúfrinu)?

Þar sem ekki finnst í lögum skýring á því hvað sé kynferðisleg áreitni er þess krafist að siðferðispostular kvenna gefi tæmandi skýringar á því hvaða merkingu umrætt orðasamband innifelur (kynferðisleg áreitni).

Reykjavík 17. nóvember 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

DÓMSMORÐ!

Orðið -DÓMSMORÐ- hefur þá merkingu í íslensku máli að við uppkvaðningu dóms í réttarsal fari dómari – dómarar ekki að gildandi lögum í landinu. Dómsniðurstaða er ekki samkvæmt ákvæðum laga.

Dómsmorð í íslensku réttarfari eru miklu fleiri en landsmenn gera sér grein fyrir.

Allar ákærur á hendur dómurum um DÓMSMORÐ eru þaggaðar niður af framkvæmdavaldinu (lögregluyfirvöldum og Ríkissaksóknara) og aðstoð lögmanna við málarekstur gegn dómurum er ófáanleg vegna ótta lögmanna við hefndaraðgerðir af hálfu dómara í garð allra lögmanna sem gerast svo djarfir að veita slíka aðstoð. Þetta gerist þrátt fyrir augljós Dómsmorð (réttarfarsnauðgun) af hálfu dómara við uppkvaðningu dóma.

Fyrirhugaður málarekstur Hæstaréttardómara (B.B.) vegna þess sem fram kemur í bók fyrrverandi Hæstaréttardómara (J.S.G.) verður athyglisverður í ljósi þess sem á undan er gengið varðandi ákærur undirritaðs á hendur dómara bæði við Hæstarétt og í Héraðsdómi. Ákærur sem Ríkissaksóknari hefur þaggað niður með siðlausu aðgerðarleysi sínu og valdníðslu.

Þrátt fyrir skrif undirritaðs um dómsmorð nafngreindra dómara ( 7 talsins) á undanförnum árum hefur enginn þeirra ákærðu þorað að stefna undirrituðum fyrir meiðyrði vegna þess ótta að verða staðnir að verki við dómsmorð. Hinir ákærðu hafi valið að þegja og sitja undir ákærum um dómsmorð heldur en að taka þá áhættu að verða fundnir sekir um réttarfarsnauðganir og eiga þar með á hættu að vera sviptir embætti.

Ákærur á hendur þeim sem nafngreindir eru hafa verið lagðar fram hjá lögreglunni á höfuðborgarsvæðinu og Ríkislögreglustjóra en þessir aðilar hafa kosið að hylma yfir ákærurnar vegna alvarleika sem fram kemur í kærum. Þessir aðilar (lögreglan og Ríkissaksóknari) hafa ekki þorað að ákæra undirritaðan fyrir rangar sakagiftir á hendur dómurum vegna þess hve sterkar sannanirnar eru sem lagðar hafa verið fram með ákærunum. Þar af leiðandi telja þessir aðilar betra að þegja og bíta í tunguna en hefja stríð gegn undirrituðum nema með því að hindra réttvísina og gera ekki neitt og gerast þar með lögbrjótar við yfirhylmingu á lögbrotum.

Nöfn hinna ákærðu eru eftirfarandi og kæruatriði:

Pétur Hafstein fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Guðrún Erlendsdóttir fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Guðmundur Jónsson fv. Hæstaréttardómari mál 15/1991 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Guðmundur L. Jóhannesson fv. héraðsdómari mál (sjópróf) frá 4. janúar 1993 (siðblindu, mannorðsmorð, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Eggert Óskarsson héraðsdómari mál M-51/2001 (siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Sigurður T. Magnússon fv. héraðsdómari mál E-13455/2002 siðblindu, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Ásgeir Magnússon héraðsdómari mál E-08318/2007 og E-08319/2007 (siðblindu, mannorðsmorð, mannréttindaþjófnað, réttarfarsnauðgun).

Ragnhildur Hjaltadóttir ráðuneytisstjóri í Innanríkisráðuneytinu var að hylma yfir lögbrot þegar hún neitaði að áfrýja úrskurði Guðmundar L. Jóhannessonar 4. janúar 1993 vegna þeirrar hneisu er það ylli Rannsóknarnefnd sjóslysa þegar upplýst yrði um framlagningu falskra yfirlýsinga tveggja nefndarmanna.

Jón H. B. Snorrason starfsmaður lögreglunnar á Höfuðborgarsvæðinu (þáverandi starfsmaður RLR) braut lög varðandi innheimtu fyrir Tollstjóraembættið þegar hann gaf falska áritun á skjal sem notað var til úrskurðar á ólöglegu fjárnámi (fjárkröfu án neinnar lagastoðar nema fölsun gagna).

Greinar undirritaðs á BLOGGINU varðandi umrædd dómsmorð, réttarfarsnauðganir, siðblindu dómara og mannréttindaþjófnað voru sendar til allra þingmanna, dómstóla, lögreglu, fjölmiðla og ráðuneyta svo að ljóst væri að þetta væri ekki feimnismál. Allar greinarnar voru birtar undir fullu nafni og heimilisfangi svo ljóst væri hver væri ábyrgur fyrir ritun greinanna.

Ótti hinna ákærðu dómara við að reyna aða verja mannorð sitt fyrir dómstólum er vegna þess að þeir eru sekir um DÓMSMORÐ og vita sjálfir um sekt sína.

Hinir 7 siðblindu DÓMSMORÐINGJAR, réttarfarsnauðgarar, mannorðsmorðingjar og mannréttindaþjófar sem nafngreindir hafa verið í ákærum undirritaðs eru ekki tæmandi upptalning á þeirri siðblindu er viðgengst í íslensku réttarfari.

Í greinum undirritaðs á blogginu á undanförnum árum undir heitinu

Meindýr glæpaverka

er ítarleg lýsing á sakargiftum á hendur sakborningum og eins og áður er ritað hefur verið dreift til margra aðila.

Sakborningar sem komnir eru á eftirlaun hafa kosið að þegja og þiggja himinhá eftirlaun. Hinir sem enn eru í starfi þegja vegna óttans við að missa starfið ef málin færu fyrir dóm og sannleikurinn kæmi fram. Þar er það ekki sannleikurinn sem ræður störfum dómara heldur eigin fjárgræðgi þeirra og glæpaeðli.

Framferði alþingismanna að gera ekkert í málum þrátt fyrir upplýsingar um hið saknæma atferli er lítilsvirðing við kjósendur. Alþingi á að vera eftirlitsaðili um framkvæmd laga sem sett eru af Alþingi en kýs að stinga hausnum í sandinn eins og sagt er að strúturinn geri.

Þar sem framkvæmdavaldið í landinu er jafn rotið og fram kemur varðandi hin kærðu mál er því hér með lýst yfir að áður en undirritaður fellur frá mun hann aflífa eitt eða fleiri af ákærðum meindýrum til þess að sýna alvarleika málsins verði ekki tekið á kærumálum undirritaðs.

Hvort þessi hótun veki steinrunna aðila framkvæmdavaldsins og þeir sendi svartstakkana sína í heimsókn til undirritaðs eins og áður hefur verið gert varðandi skrif undirritaðs. Mannleysurnar í framkvæmdavaldinu vita það að ef þeir ákæra undirritaðan fyrir þessi ummæli eru hafin málaferli þar sem þeir opna fyrir öll lögbrotin sem framin hafa verið af dóms- og framkvæmdavaldi í íslensku samfélagi. Lögbrot framkvæmdavaldsins eru yfirhylmingar á kærðum málum á hendur dómurum og fleiri aðilum. Þessir aðilar (lögregla og Ríkissaksóknari) hafa ekki þorað að ákæra undirritaðan fyrir fyrri hótanir sem birst hafa í greinum undirritaðs. Því er það spurning hvort þeir (framkvæmdavaldið) komi til með að hafa hugrekki til að ákæra undirritaðan eftir að aflífun eins af meindýrunum hefur verið framkvæmd eða hvort málið verði afgreitt þá sem óupplýst mál vegna þess ótta sem herjar í herbúðum stjórnvalda að upplýst verði um þau réttarmorð sem stjórnvöld standa að.

Reykjavík 13. nóvember 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 109 Reykjavík

 

Er þetta Ofurþjófnaður alþingismanna?

Á sama tíma og alþingismenn svipta suma þegna landsins 27,8% eftirlauna (( 38% að teknu tilliti til launahækkana þingmanna)) með ólöglegri setningu laga, sem er brot á stjórnarskrá, hækka þeir eigin laun um rúm 10% umfram launahækkanir almennings á sama tíma. Fyrir alþingismenn þýðir ekkert að vísa sökinni yfir á þá sem skipaðir hafa verið í Kjararáð því að hin ólöglegu lög sem sett voru samþykktu alþingismenn og neituðu síðan að leiðrétta vitleysuna því að þeim þótti gott að fá launahækkanirnar.

Lög um Kjararáð nr. 47 /2006 og síðari breytingar

Lög um starfsemi Kjararáðs. Verkefni kjararáðs er að ákveða laun og starfskjör þjóðkjörinna manna, ráðherra og dómara og annarra ríkisstarfsmanna, sem svo er háttað um að þau geta ekki ráðist með samningum á venjulegan hátt vegna eðlis starfanna eða samningsstöðu. Í lögunum er ekki kveðið nánar á um hverjir það eru, heldur er ráðinu sjálfu ætlað að skera úr um það til hverra ákvörðun þess um laun og starfskjör nái.

„að kjararáð skuli við úrlausn mála gæta innbyrðis samræmis í starfskjörum þeim sem það ákveður, og að þau séu á hverjum tíma í samræmi við laun í þjóðfélaginu hjá þeim sem sambærilegir geti talist með tilliti til starfa og ábyrgðar. Við ákvörðun launakjara samkvæmt 4. grein laganna skuli sérstaklega gæta samræmis milli þeirra og þeirra kjara hjá ríkinu sem greidd eru á grundvelli kjarasamninga annars vegar og ákvarðana kjararáðs samkvæmt 3. grein hins vegar. Þá skuli kjararáð ætíð taka tillit til almennrar þróunar kjaramála á vinnumarkaði.

 Við hrun bankakerfisins samþykkti Alþingi viðbót við lög um Kjararáð. Lög nr. 148/2008.

Ákvæði þessara laga var samþykkt 20. desember 2008 og felur í sér slíkt bull sem hefur einkennt störf Alþingis undanfarin ár með setningu laga sem hvorki standast almenna skynsemi né stjórnarskrá lýðveldisi“ns.

„Við lögin bættist nýtt ákvæði til bráðabirgða (lög nr. 148/2008, 20. desember 2008) þar sem sagði að þrátt fyrir ákvæði 8. og 10. gr. laga um kjararáð skyldi ráðið fyrir árslok 2008 kveða upp nýjan úrskurð sem fæli í sér 5-15% launalækkun alþingismanna og ráðherra er gildi frá 1. janúar 2009 og skyldi ráðinu óheimilt að endurskoða þann úrskurð til hækkunar til ársloka 2009.“ Jafnframt skyldi kjararáð endurskoða laun annarra sem undir það heyra til samræmis.

Þetta ákvæði um skerðingu launa tiltekins hóps landsmanna var brot á stjórnarskrá lýðveldisins Íslands þar sem er skýrt kveðið á um að allir þegnar landsins skuli vera jafnir fyrir lögunum. Það að svipta lítinn hóp þegnanna rétti sínum gagnvart ákvæði stjórnarskrárinnar um jafnræði þegnanna gagnvart lögum er svívirðing þingmanna sem höfðu svarið eið að því að virða ákvæði stjórnarskrárinnar, grundvallar lög lýðræðisins.

Sú sýndarmennska er fólst í umræddum lögum, um bann við hækkun launa alþingismanna og ráðherra til ársloka 2009 með vísan til laganna, er í anda fávisku þingmanna á störfum alþingismanna.

Kjarraráð lækkaði laun þingmanna um 7,5% en ráðherra um 14-15 % samkvæmt úrskurði Kjararáðs.

Afskipti Kjararáðs af launasamningum annarra en þingmanna og ráðherra, þ.e. forstöðumanna ríkisstofnana, með vísan til laganna er í anda þjófsins.

Fyrir liggja sannanir fyrir aðgerðum Kjararáðs við launalækkanir annarra en þingmanna og ráðherra sem nema 27,8% á tímabilinu 2007 til 1. september 2016 (( lækkunin er 38% að teknu tilliti til launahækkana þingmanna)). Lækkun launa sumra þegna landsins um tugir prósenta var mislukkuð tilraun þingmanna til að breiða yfir getuleysi þeirra (þingmanna) til að setja lög sem hægt er að fara eftir og eru ekki brot á grundvallarlögum lýðræðisins.

Með vísan til þeirrar launaskerðingar sem orðið hafa á eftirlaunum undirritaðs er því hér með lýst yfir að þeir þingmenn, er samþykkt hafa ólögleg skerðingarákvæði, og aðilar Kjararáðs hafa stolið 27,8% af eftirlaunum undirritaðs á tímabilinu september 2007 til september 2016 að teknu tilliti til launahækkana ríkisstarfsmanna og viðmiðunarvísitölu Hagstofunnar vegna eftirlaunagreiðslna ríkisins á umræddu tímabili.

Að teknu tilliti til 65. greinar stjórnarskrár lýðveldisins Ísland, um að allir skuli vera jafnir fyrir lögunum, er um að ræða lögbrot af hálfu Alþingis (brot á ákvæði stjórnarskrár) og Kjararáðs hvað varðar umrædda kjaraskerðingu. Á þeim tíma sem umrædd lækkun aðila á hluta eftirlauna undirritaðs hefur farið fram hefur svokallað þingfararkaup Alþingismanna verið hækkað um 110,3457% (með vísan til samanburðar við vísitölu Hagstofunnar er varðar lífeyrisskuldbindingar ríkisins) eða hækkað um rúm 10% meira en umrædd launavístala Hagstofunnar, á umræddu tímabili, sem er mælikvarði á lífeyrisskuldbindingum fyrir opinbera starfsmenn.

Viðbrögð almennings við ofurhækkunum launa alþingismanna er flestum landsmönnum ljós með vísan til viðbragða Íslendinga.

Afgreiðsla Alþingis á viðbrögðum almennings til launahækkana alþingismanna hefur orðið sú að leggja skal Kjararáð niður og stofna nýtt embætti svo hægt sé að fela þá ósvífni er alþingismenn hafa knúið í gegn varðandi eigin launahækkanir. Feluleikur alþingismanna í eigin launamálum kemur fram í því að vera sífellt að skipta um nefndir, ráð og dóm varðandi eigin launakjör. Feluleikurinn með kjaranefnd, kjaradóm, Kjararáð og nú síðasta fyrirbærið er taka á við um áramótin 2017 – 2018 er merki um óheiðarleika í stjórnunaraðgerðum Alþingismanna með setningu laga í eigin hagnaðarskyni.

Þessi aðgerð alþingismanna á réttindum þegnanna er ólögleg samkvæmt stjórnarskránni og furðuleg í ljósi aðgerðarleysis dómstóla að virða stjórnarskrána.

Það að Alþingi komist upp með það að mismuna þegnum landsins með því að stela lögbundnum rétti þegnanna með einfaldri lagasetningu og stela af þeim eigum þeirra (þegnanna) er valdníðsla.

Í ákvæðum laga um Kjararáð eru brotin ákvæði 65. gr. stjórnarskrárinnar svo og ákvæði 72. gr. stjórnarskrárinnar --[Eignarrétturinn er friðhelgur. Engan má skylda til að láta af hendi eign sína nema almenningsþörf krefji. Þarf til þess lagafyrirmæli og komi fullt verð fyrir.

Með ákvæði laga um lækkun launa sumra starfsmanna ríkisins er um brot á 72. gr. grundvallarlaga ríkisins nema ríkið greiði fullt verði fyrir það sem þjóðnýtt hefur verið.

Því ber ríkinu að greiða fullt verð fyrir það sem ólöglega var tekið með setningu umræddra laga nr. 148/2008, 20. desember 2008 ásamt dráttarvöxtum fyrir tímabilið, þ.e. ólöglegri skerðingu á eftirlaunum undirritaðs.

Framferði af hálfu Kjararáðs við ákvörðun um lækkun launa ríkisstarfsmanna eins og fram hefur komið varðandi eftirlaun undirritaðs er brot á ákvæði laga um störf Kjararáðs þar sem skýrt stendur að ráðið skuli:

Við úrlausn mála skal kjararáð gæta innbyrðis samræmis í starfskjörum þeim sem það ákveður og að þau séu á hverjum tíma í samræmi við laun í þjóðfélaginu hjá þeim sem sambærilegir geta talist með tilliti til starfa og ábyrgðar. Við úrlausn mála skal kjararáð gæta innbyrðis samræmis í starfskjörum þeim sem það ákveður og að þau séu á hverjum tíma í samræmi við laun í þjóðfélaginu hjá þeim sem sambærilegir geta talist með tilliti til starfa og ábyrgðar.

Hvergi í lögum um starfsemi Kjararáðs er hægt að finna heimild fyrir ráðið til að lækka laun þeirra sem undir úrskurðarvald þess falla heldur skýrt ákvæði um að laun þeirra sem undir ráðið falla skuli vera í samræmi við laun í þjóðfélaginu. Engin heimild er fyrir ráðið að mismuna þegnunum á neinn hátt með því að lækka laun sumra þeirra.

Í ljósi þess sem hér er að framan ritað eru aðilar sem hér hafa verið nefndir gefinn kostur á að leiðrétta, sem mistök við störf, þær launalækkanir sem framkvæmdar hafa verið á eftirlaunum undirritaðs ásamt dráttarvöxtum fyrir umrætt tímabil. Sé ekki vilji til að leiðrétta misgjörðirnar er um að ræða svívirðilegan og skipulagðan þjófnað af hálfu aðila að ræða og verður þá kært til þess stjórnvalds (lögreglu og Ríkissaksóknara) sem þjófnaður aðila af ásetningi.

Verði leiðrétting eftirlauna undirritaðs ekki framkvæmd og undirritaður ekki ákærður af aðilum, samkvæmt ákvæðum laga um meiðyrði, af hálfu umræddra aðila er það staðfesting á því að um skipulagðan þjófnað hafi verið að ræða af hálfu framkvæmdaraðila (Alþingis og Kjararáðs) við lækkun eftirlauna undirritaðs.

Reykjavík 17. október 2017

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6.

109 Reykjavík

Kynlífsþjónusta = vændi?

Nýlega var haldinn mikil ráðstefna þar sem fjallað var um það sem kallað er vændi.

Engin fullkomin skýring hefur verið gerð á því hvað átt sé við með orðinu vændi.

Er það vændi að fagurt fljóð um tvítugt giftist mjög ríkum (billjónera) manni sem er 50-60 árum eldri en hún?

Frammákonur á kvennforréttinda baráttunni segja það vændi að karlmenn séu reiðubúnir til að greið fyrir kynlíf, samfarir, með konu og þeim skuli refsað.

Kynlíf dýrsins sem kallaður er maður er af sama grundvelli og kynlíf annarra dýra jarðarinnar. Þetta (kynlíf, samfarir) er uppbygging þarfa dýrsins sem þarf að fá útrás enda byggist samhangandi líf dýrastofnanna á þessari þörf. Þessi þörf, til kynlífs, er hjá báðum kynjum og hefur haldið við því dýralífi sem þróast hefur á jörðinni.

Á umræddri ráðstefnu var það áberandi að hið meinta mein sem kallað er vændi var talið sök karldýrsins í dýrastofninum. Var fullyrt að sökin væri alfarið hjá karlinum og honum ætti að refsa.

Allt var þetta í ætt við forréttindabaráttu sumra kvenna sem vilja ná undir sig öllum völdum í dýraríkinu, kvennaríki.

Í baráttu kvennanna í forréttindabaráttunni hefur þeim yfirsést meginástæða þess að hið svokallað vændi hefur þróast, m.ö.o. greiðsla fyrir samfarir (kynlíf).

Þetta fyrirkomulag að greiðsla sé innt af hendi fyrir kynlíf er eins gamalt og heimildir herma um tilveru mannskepnunnar á jörðinni. Má þar nefna frásagnir af borgum sem kallaðar voru Sódóma og Gómora auk fleiri frásagna. Þróunin á greiðslu fyrir kynlíf má rekja til þarfa kvennkynsvera á forsögulegum tíma um vernd fyrir utanaðkomandi ógn.

Það sem einkennir framgöngu forréttindakvenna er það að þær hunsa að horfast í augu við megin ástæðu þess sem þær kalla vændi þ.e. greiðsla fyrir kynmök.

Ástæðan fyrir því að kynlíf er verslunarvara er framboðið á þjónustunni. Ef ekki væri föl sú þjónusta sem þær (forréttindakonur) kalla vændi yrðu engin viðskipti.

Í sumum ríkjum er verslun með kynlífsþjónustu talin vera lögleg atvinnustarfsemi og er undir eftirliti hins opinbera svo halda megi í skefjum hinum óvinsælu kynsjúkdómum sem er í sumum tilvikum fylgifiskur náins sambands karls og konu, kynlífs.

Það sem gleymst hefur í baráttunni hjá forréttindakonum er hvernig byrjar sú starfsemi sem þær kalla vændi?

Ef taka á mark á þeim upplýsingum sem berast með fjölmiðlum er varðar viðskipti með kynlíf þá eru það að stúlkur, konur, sem hafa séð að fljótteknir peningar fást með því að leyfa aðgang að unaðsbrunni sínum. Karlar eru reiðubúnir til að greiða vel fyrir slíka þjónustu eins og staðreyndir liggja fyrir um. Sumir kvennmenn sem leiðst haf út í að selja aðgang að sínum unaðsbrunni hafa ánetjast eiturlyfjum og séð auðvelda leið til að fjármagna neyslu sína með slíkri þjónustu.

Sumar konur, stúlkur hafa vegna mislukkaðra framavona sinna um vel borguð störf eins og leikara, fyrirsætustörf og önnur sambærileg vel launuð störf lent í höndum glæpagengja og verið þvingaðar út í kynlífsviðskipti. Þetta gerist þrátt fyrir mikla herferð í mörgum löndum til þess að fræða kvennfólk um þessa hættu. Þessi starfsemi með kynlífsþjónustu hefur þróast með aðkomu bæði karla og kvenna að þessum þvingunum.

Mörg dæmi eru um að konur hafi staðið fyrir rekstri kynlífs þjónustustöðva sem kölluð voru hóruhús og voru þar starfandi kvennmenn sem voru ánægðar með skjótfengnar tekjur fyrir litla vinnu.

Hinar baráttuglöðu kvennsur, sem saka karldýrið um allt sem miður fer á jörðinni, ættu að snúa sér að því að sjá til þess að næg vinna sé fyrir konur, stúlkur svo þær leiti síður til starfa í kynlífsbransanum sem gefur góðar fljótteknar tekjur. Fimm til sex daga vinna gefur mjög góðar mánaðartekjur.

Þessi baráttusamkoma, sem um er rætt, hafði engan annan tilgang en reyna að koma einhverri sök á karlmenn en horfa fram hjá staðreyndum um gang lífsins. Kynlíf er og verður drifkraftur dýraríkisins þrátt fyrir ofstæki sumra kvenna.

Reykjavík 6. september 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri