Lagasetning Alþingis og stjórnvöld.

Alþingi var sett á stofn til þess að setja samskiptareglur fyrir þegnana og valdstjórnin (stjórnvöld voru stofnuð til þess að annast það að farið væri eftir þeim reglum sem settar yrðu.

Reynslan af þessu samspili hefur orðið sú að af hálfu þeirra sem eiga að stjórna samkvæmt gildandi lögum vita ekki hvað lagatextinn merkir og hvernig eigi að túlka lagatextana. Vegna fyrirspurnar til stjórnvalds (ráðuneytis) þar sem framkvæmd ákveðinna laga var sú að stundaður var þjófnaður af hálfu stofnunar sem heyrir undir Alþingi.

Þegar svar ráðuneytisins birtist kom skýrt fram til hvers stjórnvöld eru. Í svari frá ráðuneytinu stendur: „Í lögum felst almennt ekki skylda fyrir stjórnvöld að útbúa gögn eða afla gagna séu þau ekki fyrirliggjandi“

Umrædd fyrirspurn er send var ráðuneytinu var um það hvernig túlka bæri framgang ákveðinna laga. Svar ráðuneytisins var annaðhvort heimska svarandans eða hræðsla viðkomandi við að gefa út opinberlega þann skilning sem leggja á í lögin. Ástæða fyrir útúrsnúningi af hálfu ráðneytisins er vegna þess að stundaður hefur verið þjófnaður af launum ríkisstarfsmanna í 10 ár af hálfu þeirra sem eiga að framfylgja (starfa eftir (gjörðir þeirra eru afmarkaðar í lögunum)) umræddum lögum (lög um Kjararáð).

Um er að ræða þá aðila er eiga að ákvarða laun þeirra ríkisstarfsmanna sem sviptir voru samningsrétti og verkfallsheimild. Samkvæmt lögunum eiga viðkomandi starfsmenn ríkisins, Kjararáð, sem settir voru sem úrskurðaraðilar að taka fullt tillit til launaþróunar í landi við úrskurð laun þeirra sem settir voru undir úrskurðarvald þeirra.

Frá 2007 hefur þetta ráð skipulega lækkað laun ákveðinna aðila í hópi ríkisstarfsmanna og í september 2017 var staðan sú að umræddir úrskurðar aðilar höfðu lækkað laun sumra starfsmanna og fyrrverandi starfsmanna um 30-40%. Umrædd lækkun launa starfsmannanna hefur verið beinn þjófnaður þar sem hvergi er stafur í starfsreglum ráðsins um heimild til að brjóta ráðningarsamninga þessara starfsmanna og lækka laun þeirra.

Það má alveg túlka afstöðu viðkomandi ráðuneytis svo að þeir óttist það að umrætt ráð myndi hefna sín á forsvarsmönnum ráðuneytisins ef þeir voguðu sér að túlka lögin á annan veg en framkvæmd hefur verið af ráðinu. Þessi ótta afstaða ráðamanna ráðuneytisins kemur einnig fram varðandi lögbrot sem framin eru af dómurum með svokölluðum utanlaga dómum. Það eru dómar sem kveðnir eru upp án þess að farið sé eftir gildandi lögum í landinu eins og mörg dæmi eru um.

Utanlaga dómar fást ekki enduruppteknir þrátt fyrir kröfur þar um vegna þeirrar smánar er ríkisvaldið yrði fyrir þegar upplýst yrði um þá spillingu er á sér stað í dómskerfinu svo og hjá stjórnvöldum og Alþingi.

Ef lög eru það illa orðuð að hámenntaðir ríkisstarfsmenn er stjórna ráðuneytunum eru ekki hæfir til að gefa almennum borgurum upplýsingar um hvað sé ættlast til af borgurunum, varðandi ákvæði laganna, er erfitt að sjá tilganginn með starfi þeirra. þegar það er aðaltilgangur framkvæmdavaldsins (stjórnvalda) að refsa þegnunum fyrir að fara ekki eftir lögunum, lögum sem þessir aðilar (stjórnendur) hafa ekki þekkingu á svo að þeir geti leiðbeint hinum almennu borgurum um réttan framgangsmáta við túlkun laganna eru lögin einskis virði.

Það verður að túlka það svo að vanvitar séu við stjórnvölinn ef einfaldar túlkanir á lögunum eigi aðeins að fást með kostnaðar-atvinnubóta-vinnu fólks sem kallaðir eru dómarar. Svo virðist vera að lögum sé ungað út af Alþingi án þess að þeir sem kallaðir eru Alþingismenn /konur skilji hvað þau hafa látið fara frá sér og eigi að vera samskiptareglur þegnanna.

Þar er komin skýringin á kvörtun landsmanna sem kallast dómarar að þeir hafi svo mikið að gera að þeir komist ekki yfir að afgreiða málin. Staðan er því sú að lög sett af Alþingi eru „bull“ er kemur frá fólki er hefur takmarkaða þekkingu á þeim störfum er þeim er ætlað að vinna.

Frá sjónarhorni „gáfnaljósanna“ eða vanvitanna sem veljast til setu á Alþingi þá eru aðrir Íslendingar en þeir svo vitlausir að þeir skilji ekki gáfnaflóðið sem kemur frá sölum alþingis og afgreitt þar á færibandi til þess að komast í frí frá setu í stólum Alþingis án þess að þeir viti hvað þeir eru að samþykkja.

Þegar þingmenn eru spurðir út í túlkun á ákvæðum laga þá vísa þeir öllu frá sér til stofnana eins og ráðuneyta. Í ráðuneytum er neitað að svara fyrirspurnum með þeim orðum að starfsmenn ráðuneyta séu ekki skyldugir til að svara.

Staðan er því sú að sett voru lög til að ákveða ofurlaun þingmanna. Lögin eru svo illa unnin að svokallað Kjararáð telur sig geta stolið af launum þeirra ríkisstarfsmanna sem einnig voru felldir undi ákvörðun ráðsins og þar með brotið á samningsrétti starfsmannanna. Í lögunum sem eiga að tryggja ofurlaun þingmanna var einnig ákvæði um að úrskurði Kjararáðs verði ekki skotið til annars úrskurðaraðila. Þjófnaðurinn í framkvæmd Kjararáðs er þar með samkvæmt úrskurði Alþingis endanlegur og löglegur þjófnaður því alþingismenn og konur hafa hunsað að taka ábendingum um lögbrotin sem framin eru af Kjararáði.

Þjófnaður Kjararáðs af launumsumra ríkisstarfsmanna á tímabilinu 2007 – 2016 er um 30% .

Svo virðist sem Alþingi sé orðið að leikhúsi fáránleikans eins og gerist í einræðisríkjum. Má þar benda á virðingarleysi þingmanna sem telja kvennfatatískusýningar séu vel framkvæmanlegar í sölum Alþingis.

Reykjavík 2. ágúst 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Eyðilegging stýrimannaskólans í Reykjavík.

Meðfylgjandi grein sem skrifuð var 1997 en var ekki birt að ósk formanns Rannsóknarnefndar sjóslysa vegna þeirrar ólgu er var innan hagsmunaaðila L.Í.Ú og S.Í.K. gagnvart Rannsóknarnefnd sjóslysa.

Í ljósi þeirrar ólgu er gosið hefur upp í þjóðfélaginu vegna sameiningu skóla er rétt að rifja upp herferð atvinnurekenda gagnvart Sjómannaskólanum í Reykjavík.

Sú niðurlæging sem skólinn hefur orðið fyrir eftir yfirtöku L.Í.Ú og S.Í.K á stjórn skólans og eyðileggingu hans er rétt að rifja upp eyðileggingu skólans. Frásagnir herma að við starfslok hafi skólastjórinn G.Á.E. afhent tugi milljóna króna til þeirra sem tóku við stjórn skólans. Fé sem safnað hafði verið af velunnurum skólans í þeim tilgangi að fegra umhverfi skólans.

Hvað hefur orðið um þetta fé?

Samkvæmt upplýsingum sem fengist hafa er niðurrifsstarfsemin í húsnæði skólans í fullum gangi. M.a. hefur frést að innviðir skólans fái ekki að vera í friði fyrir niðurrifsöflunum. Myndir af nemendum og kennurum sem prýddu ganga skólans ásamt öðrum menjum frá fyrri skólatíð hafa verið fjarlægðar í þeim tilgangi einum að ekkert skuli skilið eftir er minni á blómatíma þessa skólahúsnæðis er tekið var í notkun 1947.

Ósvífnin og lögbrotið sem framið var við byggingu glerkofaturnsins við Höfðatorg er dæmi um valdhroka ráðamanna. Samkvæmt lögum átti að rífa efstu hæðir hússins þar sem það skyggir á innsiglingavitann sem er í turni húss Sjómannaskólans en lítilsvirðing gagnvart lögum og skemmdareðli ráðamanna hefur haft yfirhöndina með ofbeldinu.

Reykjavík 21. júlí 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

 

Sjómannaskólinn í Reykjavík og hugmyndir um eyðileggingu hans.

Fram eru komnar hugmyndir um að koma menntun sjómanna undir vald atvinnurekenda og leggja niður Sjómannaskólann í Reykjavík. Er sú stefna skiljanleg frá sjónarhorni LÍÚ sem hefur lýst sig þess fýsandi að taka við rekstri skólans. Með hliðsjón af umhyggju á þeim bæ fyrir menntun sjómanna er þetta mikið áhyggjuefni þeirra sem gera sér grein fyrir þörfum sjómanna í þessum efnum.

LÍÚ hefur leynt og ljóst í mörg ár reynt að draga úr öllu er varðar menntun fyrir sjómannastéttina. Hafa forystumenn þeirra lagst gegn öllum tilraunum til að auka menntun til handa sjómönnum. Ef ekki hefði komið til stjórnvaldsaðgerða en LÍÚ valdið látið ráða ferðinni hefði menntun sjómanna verið aflögð eða stórlega skert. Þar á bæ er stefnan "ALLTAF MÁ FÁ ANNAÐ SKIP OG ANNAÐ FÖRUNEYTI".

Það hlýtur að vera allundarleg afstaða stjórnvalda að sjá ekki sóma sinn í að hlúa að og efla menntun sjómanna sem standa undir því velferðaríki sem við búum í. Stærsti hluti þjóðartekna, eyðslufé ríkisins, kemur frá starfi þessara manna en minnstu kostað til af hálfu ríkisins. Tilkostnaður íslenska ríkisins til menntunar íslenskra sjómanna er til skammar í ljósi þess að arður af vinnu þessara manna stendur undir þjóðarskútunni.

Ef íslensk stjórnvöld hefðu sinnt sínu hlutverki og eflt menntun íslenskra sjómanna í stað þess að draga markvisst úr henni á sama tíma og menntun á öðrum sviðum er aukin svo að fjárhagskerfi þjóðarinnar er að sligast undan byrðinni að sögn forystumanna þjóðarinnar, þá hefðu verið færri örkumla Íslendingar í dag.

Það hefur verið ljóst í mörg ár að slysatíðni á íslenskum skipum er óeðlilega há. Það er einnig ljóst að hin háa slysatíðni stafar af skorti á tilsögn (kennslu) í hvernig standa eigi að vinnu og hvað menn eigi að varast. Flestir viðurkenna að starf sjómannsins er eitt hættulegasta starf í nútíma samfélagi. Hvað er gert af hálfu ríkisins til að koma í veg fyrir slys til sjós?

Eftir margra ára baráttu náðist fram að stofnaður var Slysavarnaskóli sjómanna. Sá skóli var settur á laggirnar til að kenna mönnum hvað hægt er að gera til að bæta ástandið eftir að slys hefur orðið, m.ö.o. "Kennsla í eftirmeðferð slysa". Kennsla í að minnka þann skaða sem hugsanlega getur orðið ef ekkert er að gert eftir slys. Hvað hefur verið gert af hálfu ríkisins eða útgerðaraðila til þess að koma í veg fyrir slysin. Það er ekki verið að koma í veg fyrir slysin með því að búa skipin margs konar neyðarbúnaði sem útgerðirnar eru þvingaðar til að láta um borð með stjórnvaldsað- gerðum. Kennsla til handa sjómönnum svo koma megi í veg fyrir að þeir lendi í slysum er nánast engin. Samkvæmt lögum er skipstjórum skylt að sjá um að skipverjar fái tilhlýðilega fræðslu um borð. Er hægt að segja að um slíka fræðslu sé að ræða þegar um 10% sjómanna slasast á hverju ári.

Ef menn vilja hugleiða það hvað koma hefði mátt í veg fyrir margan harmleikinn ef búið hefði verið að íslenskri sjómannastétt eins og henni ber. Þá væru mörg börn í faðmi föður síns sem nú eiga aðeins minningar og mörg eiginkonan með bros á vör í stað tárvotra augna.

Þeir sem fylgst hafa með slysasögu íslenskra sjómanna síðustu áratugi vita að fjöldi íslenskra skipa hafa verið óhaffær í þeim skilningi sem lagt er í haffæri skips í dag. Mörg þessara skipa hafa farist með allri áhöfn. Það er viðurkennt að mörg þessara skipa voru smíðuð áður en íslensk stjórnvöld og löggjafarsamkunda sáu ástæðu til að breyta þá gildandi reglum. Skip þessi voru smíðuð með hliðsjón af þekkingu manna á þeim tíma og fyrir þær veiðar sem þá tíðkuðust. Síðan var þessum skipum breytt til notkunar til veiða með öðrum veiðarfærum. Veiðarfærum sem þau voru ekki hönnuð fyrir. Þetta var ekki hindrað af íslenskum stjórnvöldum og útgerðavaldið sá ekki ástæðu til annars en auka sinn hagnað með því að nota öflugari veiðarfæri án tillits til þess hvort skipið bæri búnaðinn eða ekki. Því er útgerðum ekki treystandi frekar í dag til að annast öryggismál sjómanna.

Því má bæta hér við að samtök útgerðamanna eru að sækjast eftir því að taka að sér eftirlit með skipum fyrir hönd flokkunarfélags og stefna að því að opinbert eftirlit með skipum verði lagt niður. Sér hver sem vill hvert stefnir þá eða beint í "ALLTAF MÁ FÁ ANNAÐ SKIP OG ANNAÐ FÖRUNEYTI, TRYGGINGARNAR BORGA..

Ef skoðuð eru einstök slys er orðið hafa á íslenskum skipum eru orsakir þeirra eins og rauður þráður af mistökum. Mistökum er rekja má til þess að mönnum hefur ekki verið sagt til (kennt) hvernig standa á að vinnu svo eigi hljótist tjón af. Er þar um að ræða mistök frá æðstu stöðum um borð og niður úr.

Sem ábending um í hverju orsakir slysanna felast má benda á eftirfarandi:

* Skipverjar vita ekki hvað hinir ýmsu skipshlutar heita né hlutir veiðarfæra. Hvernig er hægt að koma fyrirmælum rétt til skila ef allir tala ekki sama tungumálið?

* Fyrirmæli um hífingar á vindum eru ýmist hróp og köll eða margskonar bendingar sem misskiljast. Hve oft heyrist eftir slys að bendingar hafi verið misskildar?

* Vanþekking skipstjórnarmanna á tilskipunum stjórnvalda um öryggi á vinnustað. Því miður er svo algengt að ekki sé farið að lögum og reglum sem í gildi eru að ótrúlegt er. Í sumum tilvikum er borið við mannafæð um borð og því ekki hægt að fara að lögum.

* Vanþekking skipstjórnarmanna í að staðsetja skip er oft leiðir til þess að þau stranda. Því er spurt, er nokkur þörf á að vera að kenna þessum mönnum? Ungum mönnum er hleypt í nám í grunnskólum. Nám sem sagt er til þess að þeir öðlist réttindi til skipstjórnar á skipum undir 30 brl. Mörgum ungum manninum hefur orðið hált á þessari kennslu og mega sumir þeirra þakka fyrir að hafa sloppið lifandi.

* Vanþekking margra skipstjórnarmanna á styrk efna og leyfilegu álagi í vinnu. Er oft með ólíkindum hvað mönnum dettur í hug að setja saman s.s. lása, keðjur, króka, víra og tóg án þess að tekið sé tillit til við notkun hvað veikasti hlekkurinn þolir. Oft er það svo að veiðarfæri eru stækkuð í skipum án þess að tekið sé tillit til þess hvort búnaður skipsins þolir það. Dauðaslys hefur hlotist af notkun vindu sem ekki var nógu öflug til að hífa þann þunga sem ætlast var til.

* Skortur á verkstjórn á vinnustað er orsök margra slysa. Afleiðingin er óöguð vinnubrögð sem oft verða handahófskennd á örlagastundu. Þar kemur skýrast fram skortur á tilsögn til handa skipverjum.

Af framansögðu eru það ekki afskipti útgerðaraðila sem koma í veg fyrir slysin. Það verður aldrei gert nema með tilskipun stjórnvalda um fræðslu sem fylgt er eftir og skóla sem ekki er háður duttlungum hagsmunaaðila. Ef einhver dugur er í íslenskum stjórnvöldum þá á að koma upp öflugum skóla sem þjónar þessari starfsgrein þjóðfélagsins. Skóla sem ekki er háður hagsmunaaðilum, þ.e.a.s útgerðaraðilum. Ætti að sameina Sjómannaskólann í Reykjavík og Slysavarnaskóla sjómanna auk þess sem taka á upp öfluga kennslu í þeim margbreytilegu störfum sem fylgja sjómennsku. Kenna mönnum öguð vinnubrögð svo ekki hljótist af slys vegna þess að einhver misskildi bendingu eða skildi ekki fyrirmæli er hann fékk því hann vissi ekki hvað hlutirnir heita. Öguð vinnubrögð er koma í veg fyrir "REDDINGAR" eins og þegar menn grípa til og ætla sér að leysa flækju á veiðarfæri sem er að renna út eða verið að hífa inn. Margar "REDDINGARNAR" hafa kostað limlestingu og ævilanga örkuml.

Þessar skyndi reddingar má koma í veg fyrir með góðri fræðslu í góðum skóla og er brýnasta verkefnið ef hugur fylgir máli að menn vilji fækka slysum.

Hugmyndir eins og fram hafa komið um Heilsustofnun sjómanna, sem á samkvæmt lýsingu boðbera þessarar nýju stefnu að leysa öll vandamál vegna slysa til sjós með nýtísku skráningu af hálfu lækna, er ekkert annað en að skapa á þjálfunarstöð fyrir læknastéttina. Æfingarstöð fyrir lækna sem fá slasaða menn til meðferðar.

Við viljum koma í veg fyrir slysin. Komast hjá því að leita aðstoðar lækna vegna slysa. Við þiggjum með þakklæti aðstoð þeirra vegna sjúkdóma en viljum komast hjá því að leita eftir þeirra aðstoð vegna slysa. Þetta gerum við með því að fækka slysunum og helst að koma í veg fyrir þau.

Þótt öfund ríki í sumum herbúðum vegna glæsilegs skólahúss á skemmtilegum stað þá má slík öfund ekki ráða ferðinni þegar að hagsmunum sjómanna kemur. Þessi bygging á ekki að vera föl þótt í boði væri sjálft húsnæði Háskóla Íslands við Suðurgötu. Það er ekki allt fengið með því að setja "HÁ" fyrir framan skóli. Þetta er eingöngu til aðgreiningar á skólum. Núverandi valdhafar eiga ekki að svívirða minningu þeirra stórhuga manna sem réðust í byggingu Sjómannaskólans. Bjarni Benidiktsson þáverandi borgarstjóri tryggði skólanum landrými þótt það hafi verið skert af þeim sem á eftir komu í valdastól. Má geta þess hér að fjárveitingavaldið sá ekki sóma sinn í að veita fé til viðhalds á Sjómannaskólanum og var hann vart vatnsheldur í marga áratugi. Var það svo á árunum 1954-1970 að í suðlægum slagveðrum rigndi inn á borð skólanema og áttu þeir fullt í fangi með að verja námsbækur sínar.

Ef nokkuð er að marka fögru orðin, sem valdhafar hafa látið út úr sér við hátíðleg tækifæri í sambandi við störf sjómanna, eiga þeir að sjá sóma sinn í að efla menntun sjómanna. Allra sjómanna, undirmanna sem yfirmanna og leggja sitt af mörkum til að fækka slysum til sjós. Fjármunum sem verja þarf til slíkrar fræðslu skila sér í minni kostnaði við heilsugæslu, minni þjáningum slasaðra, færri tárum barna og eiginkvenna sjómanna.

Það ber að hafa í huga að:

FLEST SLYS ER HÆGT AÐ VARAST

SLYS VERÐUR EKKI FYRIR TILVILJANIR

SLYS ORSAKAST AF HÆTTULEGUM AÐSTÆÐUM

OG /EÐA

HÆTTULEGUM AÐGERÐUM.

Ef hægt er að varast slysin ber að gera það.

Hverjir eiga að sjá um að allt sé gert til að varast slysin?

Þeir sem hafa þekkinguna og valdið til að koma í veg fyrir þau.

Því beinist öll athyglin nú að stjórnvöldum að gera það sem gera þarf til að fækka slysum og efla skóla sjómanna en ekki að drag úr þeirri fræðslu sem í boði er. Breyta skólanum í alhliða fræðslustofnun fyrir sjómenn og kennir mönnum að vinna öll þau störf sem vinna þarf um borð. Námið á að byggjast á bóklegri og verklegri kennslu.

Forsvarsmaður LÍÚ lét hafa eftir sér, að atvinnugreinin eigi að standa frammi fyrir ábyrgð á því hvaða námsefni sé kennt í þessum skóla og hvað henti mönnum að nema.

Hví hefur þessi atvinnugrein ekki séð sóma sinn í að fara að lögum og sjá til þess að sjómenn fái þá tilsögn um borð í skipum eins og kveðið er á um í siglingalögum og sjómannalögum svo koma megi í veg fyrir slysin. Það hefur aldrei verið bannað að gera betur en lögin kveða á um. Því hefur útgerðum og forsvarsmönnum þeirra staðið opið í langan tíma að grípa til aðgerða umfram það sem lögin kveða á um svo fækka megi slysum um borð í íslenskum skipum. Ekki hefur borið á því að af hálfu útgerða hafi verið gripið til aðgerða sem ná lengra en lögin kveða á um, frekar hið gagnstæða. Því er spurt: Eru slysin náttúrulögmál sem enginn fær breytt að mati forsvarsmanna útgerða?

Því miður virðist ástæðan vera sú að "ALLTAF MÁ FÁ ANNAÐ SKIP OG ANNAÐ FÖRUNEYTI". Það hefur verið fækkað svo á skipunum að ekki er hægt, að sögn skipstjórnarmanna, að fara eftir lögunum er varða sjómennsku og siglingar.

R.vík október 1997

Kristján Guðmundsson

skipstjóri.

Eru stjórnvöld þjófar (þingmenn og framkvæmdavald)

Stjórnvöld eru frumkvöðlar að lagasetningu á Íslandi og gæta þess vel að lögin séu svo illa orðuð að hægt er að túlka þau eftir eigin geðþótta. Sá sem hefur yfir nægu fjármagni að ráða og hefur stjórnendur sem leppa sína, og þar með alþingismenn, ræður túlkun laganna til eigin hagsbót sem oftast er andstætt yfirlýstum tilgangi með lagasetningunni.

Þetta framferði stjórnvalda kemur skýrt fram varðandi lög um starfsemi Kjararáðs. Kjararáð var sett á laggirnar og átti að létta af þingmönnum og öðrum stjórnendum lands og þjóðar því vandamáli að ákveða hver laun þeirra skyldu vera en mikill ágreiningur hafði verið í mörg ár um eigin ákvarðanir þessara aðila um laun sín.

Til þess að breiða yfir megintilgang lagasetningarinnar um Kjararáð var fjöldi starfsmanna ríkisins settir undir úrskurð þessa ráðs varðandi laun sín. Reynslan hefur orðið sú að umrætt Kjararáð hefur stundað skipulagðan þjófnað á launum sumra ríkisstarfsmanna allt frá árinu 2007 eins og sannanir liggja fyrir um.

 

Þegar leitað er eftir því hjá stjórnvöldum hvað varðar túlkun laga um störf Kjararáðs er svarið frá þeim að þeim sé ekki skylt að svara neinu er varðar túlkun laga. Þetta svar fékkst frá ráðuneyti eftir að erindi var sent þangað, samkvæmt skriflegri ábendingu frá þingmanni um það hvet ætti að leita eftir upplýsingum um túlkun á lögum um Kjararáð. Spurningin var: Hvort af hálfu ráðsins (Kjararáðs) væri heimild til að lækka á skipulegan hátt laun ríkisstarfsmanna sem settir hafa verið undir úrskurðarvald þeirra hvað varðar laun.

Sannanir eru fyrir hendi um skipulagða lækkun launa sumra ríkistarfsmanna frá árinu 2007 og nemur lækkunin milli 30% og 40% í september 2016.

Þrátt fyrir að hvergi finnist stafur í lögunum um heimild ráðsins til lækkunar launa heldur skýr fyrirmæli um að ráðið skuli taka fullt tillit til launaþróunar í landinu við úrskurði sína hunsar Kjararáð að svara fyrirspurnum.

Svívirðingin af hálfu þeirra misyndismanna sem skipaðir hafa verið í þetta ráð kristallast í svörum er borist hafa frá ráðinu. Sem dæmi um framferði af hálfu þessara aðila hafa liðið 33 mánuðir á milli úrskurða ráðsins vegna launa sumra starfsmanna þrátt fyrir umtalsverðar hækkanir launa á markaði ríkisstarfsmanna á tímabilinu.

Framferði ráðsins og ábyrgðamanna á ráðinu, þ.e. þingmanna, kristallast í svörum aðila sem allir vísa frá sér ábyrgð á lögbrotum Kjararáðs. Það er viðurkennt af aðilum, sem leitað hefur verið til um svar við því hvort Kjararáð hafi heimild til skipulegrar lækkunar launa ríkisstarfsmanna að eigin geðþótta, að ekki sé að finna slíka heimild í lögum um störf Kjararáðs.

Þar sem ábyrgðaraðilar að starfsemi Kjararáðs vilja ekki taka ábyrgð á ólöglegu athæfi þeirra er skipa Kjararáð er augljóst að sú launalækkun sem orðið hefur hjá ríkisstarfsmönnum af völdum Kjararáðs er hreinn þjófnaður sem ríkisvaldið ber ábyrgð á. Verður það að teljast undarlegt framferði af aðilum (stjórnvöldum) sem eiga að sjá um að þegnarnir fari að lögum sem í gildi eru að þessir aðilar (stjórnvöld) standi í skipulögðum þjófnaði af starfsmönnum sínum.

Þjófastimpillinn verður viðloðandi stjórnvöld (þingmenn og framkvæmdavald) þar til leiðrétt hefur verið hið ólöglega athæfi (þjófnað af launum ríkisstarfsmanna) af hálfu þeirra er skipa Kjararáð.

Reykjavík 17. júlí 2017

Kristján S. Guðmundsson f

v. skipstjóri

Hrunið og ræningjastarfsemi.

Stöðugt kemur betur og betur í ljós hið sérstaka innræti þeirra er stjórna íslenska ríkinu.

Eftir að milljörðum hafði verið stolið af hinum almennu borgurum á Íslandi við svokallað bankahrun sem var skipulagður innanhúss þjófnaður, en kallað gjaldþrot, kemur sífellt í ljós hvernig stjórnvöld (ríkisstjórn) og Alþingi stunda arðrán af borgurunum.

Hið skipulagða gjaldþrot bankanna sem var ekkert annað en innanbúðar bankarán er nú farið að sýna sitt rétta andlit. Þegar ljóst er orðið að eigur sem hirtar voru af eigendum sínum á Íslandi fyrir hönd bankans hafa þær verið seldar með miklum hagnaði svo skiptir milljörðum íslenskra króna. Þá stendur ekki til að skila því fjármagni til þeirra sem því var stolið af heldur skal greiða útvöldum starfsmönnum hins svokallaða þrotabús, t.d. Landsbankans, umtalsverðum fjárhæðum sem þóknun.

Stjórnvöldum sem eiga að sjá um að skipulagðir þjófnaðir fái ekki þrifist á landinu horfa með velþóknun á þann þjófnað sem er í undirbúningi við útdeilingu á hundruðum milljóna til manna sem hafa verið á fullum ofurlaunum við störf sin í sambandi við hreinsun eftir hið skipulagða gjaldþrot (bankarán).

Það væri nær fyrir stjórnvöld að vakna til lífsins og sjá til þess að þeir fjölmörgu Íslendingar sem fóru illa út úr hinu skipulagða bankaráni Landsbankans, og töpuðu umtalsverðum fjárhæðum, fái hluta af tapinu til baka því þeir eiga þetta fé en ekki starfsmenn þrotabúsins.

Verði þessu fé ekki skilað til þeirra sem töpuðu á bankaráninu verður þar um þjófstolið fé að ræða og þiggjendur verða því þjófsnautar.

Reykjavík 15. júlí 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Fjármálaráðherra og skattaundanskot.

Fjármálaráðherra fer mikinn í málefni er varðar svarta starfsemi á landinu og heimfært undir kennitöluflakk og notkun reiðufjár til viðskipta. Telur ráðherrann að undanskot frá skatti skipti milljörðum.

Á sama tíma og ráðherrann telur sig hafa fundið tekjuleið fyrir ríkissjóð stundar þessi ráðherra þá óþokkaiðju að hafa fé af starfsmönnum ríkisins með ólöglegum aðgerðum af hálfu gengis sem kallast Kjararáð og ráðherrann stóð að setningu laga í desember síðastliðnum til staðfestingar á hinum ólöglegu aðgerðum (starfsemi) sem framdar eru af hálfu þessa ráðs.

Samkvæmt ákvæðum í stjórnarskrá landsins skuli allir þegnar landsins vera jafnir fyrir lögunum en þegar kemur að starfsemi hins svokallaða Kjararáðs sem sett var á laggirnar til að fela ákvarðanir um ofurlaun til ráðherra, þingmanna og dómara er annað viðhorf hans.

Það sem er sérstakt við þessa iðju Kjararáðs er að fjármagn til að greiða ofurlaunin til hinna útvöldu (svínanna í sögu Orwells) þá er því fjarmagni stolið af launum starfsmanna ríkisins sem settir voru undir úrskurðavald þessa ráðs og þeir sviftir réttindum sínum til kjarabaráttu sem aðrir launþegar hafa. Frá tilkomu þessa kjararáðs til að ákvarða laun þingmanna o.fl. hafa laun margra starfsmanna ríkisins verið skert um 30 til 40% á árunum 2007-2017. Er þar um hreinan þjófnað að ræða, af hálfu ráðsins, því ráðið skal samkvæmt lögunum um starfsemi ráðsins taka tillit til þróunar launa á vinnumarkaði. Er hvergi stafur í lögunum um heimild ráðsins til þess að lækka laun starfsmanna ríkisins, niður fyrir launaþróun í landinu, sem heyra undir úrskurðarvald ráðsins.

Þeir ríkisstarfsmenn sem hafa verið sviptir launum sínum ólöglega að stórum hluta, með valdboði stjórnvalda mega, þakka fyrir að þeir þurfi ekki að greiða skattana af hinum vangoldnu launum í ljósi hugarfars ráðherrans.

Kjararáð var sett á laggirnar til þess að ekki væri hægt að álasa aðilum (þingmönnum o.fl.) fyrir það að skammta sér sjálfir launin og tekið yrði tillit til þróunar í launamálum á almennum launamarkaði við ákvörðun launa til þeirra sem felldir voru undir ráðið. Samkvæmt ummælum þingmanns var aldrei meiningin að ráðið stæði fyrir lækkun á launum þeirra sem undir ráðið falla en það ætti að fylgja launaþróun í úrskurðum sínum.

Framferði Kjararáðs í því að lækka laun sumra starfsmanna ríkisins verður því að teljast hreinn þjófnaður af hálfu ráðsins. Það er eins með afgreiðslu laga um þetta ráð og fleiri lagasetningar að aðilar löggjafasamkomunnar virðast ekki vita hvað þeir eru að gera. Aðalatriði í störfum stjórnarþingmanna er að greiða atkvæði með því sem kemur frá ríkisstjórninni og skiptir þá ekki máli orðalag laganna né tilgangur með lögunum.

Reykjavík 11. júlí 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

SPORTVEIÐI OG MANNGÆSKA

Yfir sumartímann er mikið rætt um laxveiði og þá ánægju sem það veitir mönnum.

Í sambandi við þetta sport er einnig rætt um slæmt athæfi sem kalla má misþyrmingu dýra.

Margur veiðimaðurinn mun verða vondur yfir þessari yfirlýsingu um þetta sport en sá eða sú hefur ekki hugleitt allar hliðar málsins.

Veiðar hafa fylgt mannskepnunni frá örófi alda þegar lífsafkoma mannsins byggðist á veiðum. Í dag virðist veiðimennska snúast um sýndarmennsku mannskepnunnar. Veiðar snúast ekki um það að afla sjálfum sér og sínum fæðu. Veiðimennska er í dag leikaraskapur og sýndarmennska því það er talinn upphefð í því að geta veitt hvort sem það er með byssu eða krókaveiðarfæri stangveiðimanna. Menn hæla sér af því hve mörg dýr þeir hafi veitt hvort sem það eru rjúpur eða laxar o.fl.

Það sem er orðið sérkennilegt og ómannúðlegt við veiðar er hjá þeim sem stunda laxveiðar í þeim eina tilgangi að lífga upp á egóið með því að veiða lax með krókaveiðarfæri eingöngu með þá fyrirætlun að sleppa laxinum eftir að hann er komin á land. Þessir aðilar gera sér ekki grein fyrir því að slík framkoma við lífveru er mannvonska og níðingsskapur. þessir aðilar gera sér enga grein fyrir því að laxinn hefur tilfinningar engu síðri en mannskepnan sem er að veiða fiskinn.

Þessir mannvonsku veiðimenn gera sér ekki grein fyrir því hvað gerist í munnholi fisksins við átökin sem verða frá því að fiskurinn gleypir agnið þar til hann er kominn á land og ómannúðlegu aðferðina við að slíta öngulinn úr munni fisksins.

Til er fyrirbæri í íslensku samfélagi sem kallað er dýraverndarsamtök sem láta stundum í sér heyra en hafa ekki séð sóma sinn í að hafa afskipti af þessari útgáfu af manngæsku. Sennilegt er að dýravernd nái aðeins til þeirra skepna sem talin eru hafa heitt blóð. Aðrar lifandi verur séu fyrir utan starfssvið þeirra.

Samkvæmt fregnum um laxveiði þá fylgja kvaðir veiðileyfum í sumum ám um að löxum yfir ákveðinni stærð skuli sleppa strax og þeir eru komnir á land. Þar með er sökin um mannvonsku hjá seljendum veiðileyfa.

Sennilegt er að þessir sleppiveiðimenn hafi ekki gert sér grein fyrir þeim sársauka sem þeir valda fiskinum frá því fiskurinn gleypir agnið þar til honum er sleppt auk framtíðar skaða í munnholi fisksins. Þetta væri verðugt umhugsunarefni fyrir þessa EGO – veiðimenn.

Reykjavík 9. júlí 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Allsherjar vanhæfi allra dómara gæti orðið í dómsmáli.

Þessi ummæli eru höfð eftir Sigurði Tómasi Magnússyni prófessor varðandi fyrirhugað dómsmál Ástráðs Haraldssonar gegn ríkinu vegna skipun dómara við Landsrétt.

Með viðurkenningu S.T.M. á vanhæfi dómari til að eiga aðild að rekstri máls fyrir dómi er komin skýringin á því að endurupptaka mála fyrir dómi er útilokuð á Íslandi þótt sannanir séu fyrir hendi um að dómarar hafi ekki farið að lögum eins og gerðist í máli þar sem Sigurður Tómas Magnússon var dómari. Sigurður T.M. hefur ekki treyst sér til að stefna undirrituðum fyrir ummæli um störf hans sem dómara í máli er hann dæmdi.

Það sem er sérstakt við þessi ummæli er að allir dómarar eru vanhæfir til að fjalla um dómsmál þar sem upp hafa verið kveðnir dómar utan laga.

Framferði S.T.M. prófessors í rekstri þess máls sem hér er getið um er samnefnari þeirra dómsmála sem kært hefur verið út af þar sem dómarar hafa ekki farið að lögum of jafnvel stundað þjófnað af málsaðilum eins og gerðist í umræddum kærðum dómsmálum.

Ástæða þess að mál fást ekki endurupptekin, þrátt fyrir sannanir um lögbrot dómara við uppkvaðningu dóma, er vegna þess að samtrygging dómara er slík að þeir eru allir vanhæfir til að fjalla um lögbrot hjá starfsfélögum sínum innan dómarastéttarinnar. Auk þess sem hefndarþorsti þeirra er slíkur að enginn lögmaður fæst til að reka dómsmál gegn dómara fyrir lögbrot hans/ hennar. Margir lögmenn eru dómara-kandídatar og vilja ekki skemma fyrir framtíðardraumum sínum.

Í annarri frétt í fjölmiðlum kom fram að á Íslandi hafi verið orðið við helming tilmæla frá Evrópuráðinu til að koma í veg fyrir spillingu dómara og þingmanna. M.ö.o. að viðurkennt er að umtalsverð spilling hefur átt sér stað í störfum dómara en aðeins að hluta til gerðar úrbætur á helmingi tilmælanna á fullnægjandi hátt. Er þar opinber viðurkenning á þeirri spillingu er fram fer í störfum dómara með utanlagadómum sem eru algengari en fólk gerir sér grein fyrir og þar með staðfesting á því að það eru ekki lögin í landinu sem ráða ferðinni í uppkvaðningu dóma heldur geðþóttaákvarðanir mis-hefnigjarnra dómara sem svífast einskis til að hefna sín á málsaðilum í eigin hagnaðarskyni.

Spilling í dómskerfinu verður ekki upprætt á meðan Alþingi er skipað fólki sem hugsar aðeins um að sverta pólitíska andstæðinga en minni vinna fer í að gera lög þannig úr garði að hægt sé fyrir þegnana að fara eftir þeim sbr. meinsemdina sem fram kom við skipun dómara í Landsrétt. Þar komu fram alvarlegir hnökrar á lögunum um skipan dómara sem hægt var að teygja í allar áttir eftir pólitískum hagsmunum ráðherrans og andstæðingum hans í pólitík.

Enn alvarlegri ákúra á þingmenn Alþingis er birt í Fréttablaðinu 13. júní 2017 eftir Sigmund D. Gunnlaugsson og varðar skilningslausa afgreiðslu þingmanna á lögum frá Alþingi aðeins til að fylgja flokkslínum en ekki til að samþykkja lög sem hægt sé að fara eftir. Samþykkt lög á Alþingi samkvæmt fyrirmælum flokksforystunnar án þess að vottur af skynsemi felist í lagatextanum.

Lagasetning á Íslandi virðist mótast af hagsmunum pólitíkusa á þingi en ekki hagsmunum þegna landsins sem þurfa að fara eftir teygjanlegu orðabulli þingmanna sem þingmenn sjálfir ekki skilja þegar á reynir.

Er orðið tímabært að sett verði í þingskaparlög að umræður á þingfundum skulu aðeins vera um orðalag laga sem eru til umræðu eða eftirlits en banna allt pólitískt blaður um hvað pólitískir andstæðingar hafi sagt áður. Allar atkvæðaveiðar á að banna í þingsal og því mætti loka fyrir sjónvarpsútsendingar frá þingfundum ef það gæti leitt til betri og skilvirkari starfa af hálfu þingmanna. Sá vanvitagangur sem viðgengist hefur á Alþingi að afgreiða 50-60 mál (lög o.fl.) með atkvæðagreiðslu á síðasta degi þings (nokkrum klukkutímum) fyrir hlé er vísbending um flokksræði en ekki sjálfstæði þingmanna. Atkvæðagreiðsla fer fram á flokkslínunni án sannfæringa þingmanna.

Ummæli formanns Vinstri Grænna um eftirlitsskyldu þingmanna með framkvæmd laga virðist vera lítils virði í ljósi allra þeirra laga sem sett eru og virka síðan öfugt við hugmyndir þingmanna þegar á reynir.

Er orðið tímabært að þingmenn sjái sóma sinn í setningu laga sem hægt sé að fara eftir en afgreiði ekki hálf kveðnar vísur og skilji svo ekkert í því þegar allt önnur túlkun á settum lögum kemur fram en þeir töldu sig hafa samþykkt. Lagasetning alþingismanna virðist vera pólitískur leikaraskapur án þess að þeir viti hvað þeir eru að gera eða hver tilgangurinn er með starfi þeirra.

Hin svokölluð dómsmál þar sem tekist er á fyrir dómi um túlkun lagaákvæða samkvæmt orðanna hljóðan eru tilkomin vegna lélegs orðalags á lögum sem má túlka á ýmsa vegu þegar á reynir sbr. vandamál sem upp hafa komið í náttúruverndarlögum, lögum um Kjararáð sem hefur lækkað laun ríkisstarfsmanna án heimildar og lög um skipun dómara auk fjölda annarra vandamála hjá þegnum landsins (dómsmála) sem upp hafa komið vegna óskýrra og lélegs orðalags á lögum.

Hefði verið hægt að spara þegnum landsins stórfé sem fer í skipun Landsréttar með skýru og skilmerkilegu orðalagi laga sem sett eru af Alþingi. Lög þar sem fram kæmi, án vafa, hvað væri tilgangur með lagasetningunni og hægt að fara eftir án mistúlkunar.

Reykjavík 13. júní 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Kjararáð og tilgangur þess (framhald)

Í framhaldi af grein undirritaðs um Kjararáð og starfsemi þess er orðið ljóst að þar er í gangi óeðlileg starfsemi. Tölvupóstur sem barst frá ráðinu er furðuleg fullyrðing er lýsir skorti á skynsemi og skilningi á eðli starfsemi sem ætlast er til að unnin sé.

Í umræddum tölvupósti sem hér fylgir með kemur fram að af hálfu Kjararáðs nái ákvörðun þeirra ekki til eftirlauna fyrrverandi starfsmanna ríkisins. Þar er af hálfu ráðsins settar fram fullyrðingar sem stangast á við úrskurð Hæstaréttar nr. 344 frá 2003 og varða eftirlaun starfsmanns er skuli miðast við laun eftirmanns í starfi. ( sjá meðfylgjandi tölvupóst).

_____________________________________________________________________________________

From: Póstur Kjararáð

Date: 18.5.2017 12:21:35

To: Kristján S. Guðmundsson

Subject: Re: Fw: Fyrirspurn

Sæll Kristján.

Kjararáði er falið það verkefni að ákveða laun og starfskjör æðstu embættismanna ríkisins sem svo er háttað um að þau geta ekki ráðist á venjulegan hátt vegna eðlis starfanna og samningsstöðu. Ákvörðunarvald ráðsins nær hins vegar ekki til eftirlauna. Af því leiðir að kjararáð getur ekki liðsinnt þér varðandi neðangreinda fyrirspurn umfram það sem fram kom í tölvupósti til þín dags. 19. janúar sl. (sjá hér að neðan) en bendir þér á að snúa þér til Lífeyrissjóðs starfsmanna ríkisins.

Bestu kveðjur,

Anna

_____________________________________________________________________________________

Málið er að undirritaður hafði óskað eftir fundi með aðilum að Kjararáði vegna ólöglegra aðgerða af hálfu ráðsins við lækkun launa og þar með eftirlauna en af hálfu ráðsins var tölvupóstum ekki svarað fyrr en haft var símasamband við nokkra úr ráðinu. Starfsmaður ráðsins svaraði aldrei síma né orðsendingum.

Í svari frá Kjararáði er heimskulegt svar um að Kjararáð hafi ekki áhrif á eftirlaun starfsmanna.

Sá þjófnaður af launum sem fram kemur í úrskurði Kjararáðs um laun starfsmanna þar sem laun hafa verið lækkuð um 30-40% á árunum 2007-2017 þrátt fyrir skýr ákvæði laga um starfsemi ráðsins.

Kjararáð skal í úrskurðum sínum ætíð taka tillit til almennrar þróunar kjara á vinnumarkaði.

Framferði af hálfu Kjararáðs til lækkunar launa getur ekki talist annað en hreinn þjófnaður af launum starfsmanna ríkisins, svo og eftirlaunum fyrrverandi starfsmanna ríkisins.

Sem skýringu á lækkun launa sumra ríkisstarfsmanna þá lækkuðu launin miðað við 1. sept. ár hvert um:

4,1 % milli árann 2007 og 2008

8,5 % milli áranna 2007 og 2009

10,6 % milli áranna 2007 og 2010

11,4 % milli áranna 2007 og 2011

15,1% milli áranna 2007 og 2012

18,0% milli áranna 2007 og 2013

17,7% milli áranna 2007 og 2014

23,9% milli áranna 2007 og 2015

27;8% milli áranna 2007 og 2016

Lækkun launanna er með vísan til vísitölu Hagstofunnar á hækkun launa á almennum launamarkaði hjá ríkisstarfsmönnum á tímabilinu. Hinn 1. 9 2016 hefur orðið lækkun á launum á tímabilinu 1. sept. 2007 til 1. sept. 2016 um 218.000 kr. á mánuði hjá þeim launþega sem viðmiðunin á við og upplýsingum frá Kjararáði.

Hvaða annarlegir hagsmunir eða vinargreiðar hafi ráðið ferðinni í starfsemi Kjararáðs á þessum árum getur ekki fallið undir annað en skemmdarstarfsemi sem allur þjófnaður er.

Strax og tölvupósturinn barst frá nývöknuðu Kjararáði með yfirlýsingunni um vanþekkingu þeirra á starfi var þeim sendur tölvupóstur sem tilraun til að vekja aðila af draugasvefni.

Svarið er eftirfarandi:

____________________________________________________________________________________

From: Kristján S. Guðmundsson

Date: 19.5.2017 09:34:04

To: Póstur Kjararáð

Subject: Re: Fw: Fyrirspurn

Kjararáð.

Svo virðist á síðbúnu svari frá Kjararáði að aðilar þess viti ekki til hvers þeir eru. Sú fáviska sem birtist í svari frá ráðinu er óskiljanleg þar sem minnst er á að ákvörðunarvald Kjararáðs nái ekki til eftirlauna. Fáviskan nær svo langt að ráðsmenn gera sér ekki grein fyrir að eftirlaun eru miðuð við laun starfsmanna ríkisins. Fjöldi fyrrverandi starfsmanna ríkisins fá eftirlaun miðað við laun eftirmanns í starfi sbr. Hæstaréttardóm frá 2003. Þar af leiðandi er svar frá ráðinu BULL eins og úrskurðir ráðsins þar sem laun fylgja ekki launaþróun í landinu þrátt fyrir skýr ákvæði laganna þar um.

Hvergi í lögum um störf Kjararáðs er þess getið að ráðið hafi heimild til að lækka laun starfsmanna og þar með eftirlaun fyrrverandi starfsmanna.

Launaskerðingar af hálfu ráðsins falla undir hreinan þjófnað af hálfu ráðsins ef laun samkvæmt ákvörðun Kjararáðs fylgja ekki almennri launaþróun starfsmanna ríkisins. Tilkoma Kjararáðs er varðandi vandamál er upp koma vegna launþega í störfum hjá ríkinu sem bannað er að fara í verkfall vegna kjaradeilna. Þar af leiðandi var valin sú leið að óháðir aðilar yrðu settir til að ákvarða laun þeirra sem ekki hafa verkfallsrétt en laun þeirra skulu fylgja almennri launaþróun ríkisstarfsmanna en úrskurðarvaldið Kjararáð skuli ákvarða um önnur atriði sem kölluð hafa verið "KJÖR", sbr. orðasambandið „kaup og kjör“ þ.e. aðrir þættir en beinar launahækkanir á almennum markaði.

Er orðið tímabært að aðilar Kjararáðs geri sér grein fyrir hver tilgangur þess sé. Tilgangur með Kjararáði er ekki að svívirða suma launþega hjá ríkisstofnunum með skerðingu launa eins og reyndin hefur orðið af hálfu þessa ráðs. Fáviskan í svari frá ráðinu um að úrskurðir þess hafi ekkert með eftirlaun að gera er yfirlýsing um vanþekkingu aðila á störfum sínum nema um sé að ræða vísvitandi og skipulagða brotastarfsemi að ræða með vísan til ákvæðis laga um störf ráðsins.

Mál það sem um ræðir er skipulögð lækkun fastra mánaðalauna sem ákvörðuð hafa verið af Kjararáði og lækkunin frá 2007 með tilliti til launavísitölu Hagstofunnar er vel yfir 30% .

Væri æskilegt að Kjararáð svaraði því hvort ráðið sem slíkt hafi lagaheimild til þess að stela af launum starfsmanna ríkisins og þar með af eftirlaunum fyrrverandi starfsmanna?

Er umrædd lækkun launa sem hér hefur orðið að tilstuðlan Kjararáðs vegna mistaka eða ásetnings?

Svar óskast strax.

Tilgangur með ósk um fund með ráðinu var að leggja fyrir aðila útreikninga launaþróunar og úrskurða ráðsins og sýna fram á þá skerðingu launa sem orðið hafa að tilstuðlan Kjararáðs sem með vísan til svars í tölvupósti frá skrifstofu ráðsins verður að telja að umrædd launaskerðing af hálfu Kjararáðs sé af ásetningi en ekki vegna mistaka.

Reykjavík 19. maí 2017

Kristján S. Guðmundsson

_____________________________________________________________________________________

Þar sem viðbrögð af hálfu ráðsins bárust ekki strax var fyrri grein birt á BLOGGI svo þeim sem vilja vita verði ljóst hvers konar starfsemi viðgengst af hálfu Kjararáðs. Ráði sem átti að leysa vanda þeirra ríkisstarfsmanna sem af hálfu stjórnenda landsins mega ekki leggja niður störf hvað sem á gengur enda skuli laun þeirra að minnsta kosti fylgja almennri launaþróun er næst við samninga annarra ríkisstarfsmanna og launaþróun í landinu.

Allar aðgerðir af hálfu Kjararáðs til lækkunar launa starfsmanna ríkisins og þar með eftirlauna, starfsmanna, eins og raunin hefur orðið, eru því beinn þjófnaður nema að starfsmenn ráðsins hafi verið svo illa að sér í hver tilgangurinn var með starfi þeirra, að um mistök hafi verið að ræða ef ekki var um að ræða vitsmunaskort af þeirra hálfu.

Orðanna hljóðan í tölvupósti þeim sem undirritaður fékk frá ráðinu ber með sér all víðtæka vanþekkingu og skynsemisskort.

Vísitala Hagstofunnar sem kallast „Vísitala lífeyrisskuldbindinga fyrir opinbera starfsmenn frá 1997“ er auðvelt tæki fyrir meðalskynsama Íslendinga til að fylgjast með launaþróun á því tímabili frá 1997 til 2017 og hefði því ekki átt að vera neinn vandi hjá Kjararáði til að koma í veg fyrir, hið ólöglega athæfi af þeirra hálfu, skerðingu launa sumra ríkisstarfsmanna.

Þar til laun og eftirlaun starfsmanna ríkisins verða leiðrétt samkvæmt launaþróun starfsmanna ríkisins, sem um mistök hafi verið að ræða af hálfu Kjararáðs, verður litið á starfsemi Kjararáðs í launalækkunum ríkisstarfsmanna sem hreinan þjófnað.

Reykjavík 30. maí 2017

Kristján S. Guðmundsson

Haldleysi laga frá Alþingi

Enn og aftur kemur í ljós stefnuleysi eða vanþekking alþingismanna á lagasetningu.

Flestum er kunnugt um ákvæði laga er snerust um þátt í náttúruvernd er snerist upp í andhverfu sína við upphaflegt markmið þegar tók að reyna á lagahliðina. Sambærilegt hefur gerst með réttarkerfið. Hver silkihúfan af annarri er prjónuð á réttarkerfið án þess að ná tilgangi sínum með fullkomnari réttarvitund þeirra sem skipaðir eru til starfa innan réttarkerfisins.

Þegar í ljós kom að þjónar réttarkerfisins stóðu sig ekki í því að halda uppi mannréttindum í landinu með tvískiptingu dómsvaldsins var farið út í það að setja á stofn for-dómstóla í formi nefnda sem áttu að úrskurða um lagalega þætti aðgerða fólks í samskiptum sín í milli sbr. lög um túlkun á fjöleignahúslögum. Var þar komið þriðja dómsstig í ákveðnum málum.

Um tíma hafði Hæstiréttur það hlutverk að úrskurða um eigið ágæti í sambandi við endurupptöku mála. Ef málsaðili taldi agnúa á niðurstöðu Hæstaréttar gat hann sót um endurupptöku máls. Var það mjög fátítt að Hæstiréttur heimilaði endurupptöku máls og þar með að dómarar hefðu gert mistök við dómsuppkvaðningu. Var þar um að ræða sama hugarfar og andlegt ástand við aðra lögbrjóta að þeir hafi ekki gert neitt rangt.

Vegna óánægju almennings með sjálfdæmi Hæstaréttardómara í eigin mistökum var sett á stofn nýtt embætti og kallað Endurupptökunefnd. Þeir sem skipaðir voru í umrædda nefnd voru allir kandídatar að störfum Hæstaréttardómara og höfðu það að markmiði að hvítþvo öll störf dómara þar sem þeir gætu hugsanlega orðið sjálfir fyrir gagnrýni seinna meir kæmust þeir í stöðu dómara.

Í öllu þessu brölti með réttarkerfið kom upp sú staða að atvinnuleysi varð í stétt lögmanna. Til að bregðast við því og skapa atvinnu fyrir mislukkaða stefnu í menntamálum landsmanna og offjölgun menntamanna úr Háskólum þurfti að skapa fleiri störf í réttarkerfinu. Þetta leiddi fram á sjónarsviðið hugmyndina um að fjölga dómstigum úr þremur í fjögur. Þar sem ekki skyldi hróflað við Hæstarétti né undirrétti væri upplagt að koma á nýju millidómsstigi til að gera þegnunum erfiðara fyrir að fá heiðarlega túlkun á tilgangi og túlkun orðanna hljóðan í lögum (véfréttum) settum af Alþingi.

Spekingunum á Alþingi hugkvæmdist ekki að leggja meiri vinnu í að gera lög settum af Alþingi þannig úr garði gerð að ekki þyrfti fjór- eða fimmskipt dómskerfi (úrskurðanefndir, héraðsdómur, millidómsstig, Hæstiréttur og Endurupptökunefnd) til að túlka véfréttirnar sem kölluð eru lög og koma frá misvitrum alþingismönnum. Væri alþingismönnum nær að hætta að lítilsvirða hvorir aðra með hnjóðsyrðum í sjónvarpsútsendingum og huga að þeim störfum sem þeim hafa verið falið að sinna, sem er lagasetning. Lagasetning sem á að vera á skiljanlegu máli og á ekki að vera hægt að túlka á marga vegu eftir því hvort um er að ræða lagaþrasara úr Háskóla eða hinn almenna borgara.

Nú er komin upp sú staða að svokölluð Endurupptökunefnd með dómarakandídötunum sem starfsmönnum hefur ekki notið þeirra vinsælda sem gert var ráð fyrir þegar Hæstiréttur var leystur frá sjálfdæmi í eigin mistökum. Óánægjan með störf dómarakandídatanna í Endurupptökunefnd hefur leitt fram nýja hugmynd um fimmta dómstigið. Þetta dómsstig á að verða æðsta skúringardeild réttarkerfisins og skipað á sama hátt og aðrir þættir réttarkerfisins í anda samtryggingar innan réttarkerfisins. Dómstóll er sker úr um það hvort dómsmál verði endurupptekið eða ekki.

Af hálfu Alþingis er ekkert gert til að gera réttarkerfið þannig úr garði að það þjóni réttlæti fyrir þegnana. Öll starfsemi Alþingis miðast að því að halda uppi atvinnu fyrir lögmenn og óskýrleika laganna svo hægt sé að túlka þau eftir þörfum á hverjum tíma. Upphaflegi tilgangur með stofnun Alþingis var að setja reglur er lutu að samskiptum þegnanna svo komast mætti hjá átökum (vígum). Það var ekki meiningin að þegnarnir þyrftu að standa í fjárútlátum til að eðlileg samskipti manna gætu þróast.

Í öllu þessu brölti löggjafans er tilgangurinn ekki að bæta réttarkerfið og þar með réttaröryggi þegnanna. Megin tilgangurinn virðist vera að alþingismenn geti áfram sent frá sér tilgangslausar eða tilgangslitlar véfréttir sem kölluð verða lög og hægt að túlka þau á jafn marga vegu og þegnarnir eru margir.

Það eina sem nauðsynlegt er að gera er að lög verði það skýrt orðuð að þegnarnir þurfi ekki að standa í stórum fjárútlátum, til atvinnubótavinnu lögmanna, til að fá fram hvað misvitrir alþingismenn meintu með illa orðuðum lögum (véfréttum) sem í sumum tilvikum snúast upp í andhverfu sína.

Meinsemdin í íslensku réttarkerfi eru þau að í störf dómara hafa í sumum tilvikum valist misvitrir menn ef ekki vanvitar eins og fjöldi dómsniðurstaða (utan-laga-dóma) þeirra hefur sýnt. Þrátt fyrir skriflegar sannanir fyrir svívirðingu dómara á réttarkerfinu er samtrygging slík innan kerfisins að leiðréttingar hafa ekki fengist þótt viðurkennt sé að ekki hafi verið farið að lögum af hálfu dómara.

Reykjavík 26. maí 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

KJARARÁÐ Hver er tilgangur Kjararáðs?

Er Kjararáð þjónustustofnun fyrir ríkisvaldið til að stunda þjófnað á launum og eftirlaunum opinberra starfsmanna svo greiða megi alþingismönnum, ráðherrum og dómurum ofurlaun?

Upp er komið undarlegt mál þar sem af hálfu Kjararáðs er stundað án lagaheimildar lögbrot með því að hafa af starfsmönnum og eftirlaunaþegum, er áður störfuðu hjá ríkisstofnunum, stóran hluta launa sem samið hefur verið um.

Er það spurning hvort þetta framferði af hálfu Kjararáðs falli undir skipulagðan þjófnað þar sem á skipulagðan hátt er haft af mönnum samningsbundin laun. Eru sannanir fyrir því að af hálfu Kjararáðs hafi laun einhverra þeirra sem falla undir úrskurð þeirra verið lækkuð um allt að 40% á nokkrum árum. Dæmi eru um að eftirlaun sumra þeirra sem falla undir úrskurðavald þessa Kjararáðs hafi verið lækkuð um 30-40% að teknu tilliti til launahækkana á vinnumarkaði. Þetta hefur verið framkvæmt af Kjararáði þrátt fyrir ákvæði laga um starfsemi Kjararáðs eins og hér fylgir. Eftirfarandi er tekið orðrétt úr lögum um störf Kjararáðs.

Við ákvörðun starfskjara þeirra sem kjararáð ákveður laun fyrir skal ráðið gæta þess að þau séu á hverjum tíma í samræmi við laun í þjóðfélaginu. Í þessu skyni skal kjararáð fylgjast með og leggja mat á kjarasamninga og almenna launaþróun.

Kjararáð skal í úrskurðum sínum ætíð taka tillit til almennrar þróunar kjara á vinnumarkaði.

Við ákvörðun launakjara skv. 4. gr. skal kjararáð sérstaklega gæta samræmis milli þeirra og þeirra kjara hjá ríkinu sem greidd eru á grundvelli kjarasamninga annars vegar og ákvarðana kjararáðs skv. 3. gr. hins vegar.

Kjararáð skal ætíð taka tillit til almennrar þróunar kjaramála á vinnumarkaði.

Í ljósi þeirra umræðna sem orðið hafa í þjóðfélaginu vegna framferðis af hálfu Kjararáðs í launamálum ráðherra, þingmanna og dómara er ljóst að telja verður að um hreinan þjófnað sé að ræða af hálfu meðlima ráðsins með vísan til rýrnunar kjara annarra launþega en ráðamanna þjóðarinnar er falla undir ákvörðun ráðsins. Þess er hvergi getið í lögum um starfsemi Kjararáðs að þeir hafi heimild til að lækka laun þeirra sem falla undir úrskurðarvald þeirra en þeim (Kjararáði) gert skylt að taka tillit til almennrar þróunar kjaramála á vinnumarkaði.

Það vald sem Kjararáð hefur tekið sér, framhjá gildandi lögum, til að lækka laun þeirra sem settir hafa verið undir vald þeirra, án samþykkis aðila sem falla undir vald þeirra, verður ekki annað séð en að hreinn þjófnaður hafi átt sér stað í ljósi ákvæða í lögum um starfsemi Kjararáðs. Ef framferði Kjararáðs, sem fella má undir þjófnað, er löglegur þjófnaður þá eru alþingismenn og dómarar ásamt ráðherrum, sem eru jafnframt þingmenn, þjófsnautar.

Þessi löglegi eða löglausi þjófnaður af hálfu Kjararáðs á launum, þeirra opinberu starfsmanna sem orðið hafa fyrir kjaraskerðingu, er illskiljanlegur nema ef af hálfu Kjararáðs hafi verið unnið skipulega að því að ná inn tekjum (stela af fjöldanum) til að greiða launahækkanir til þeirra útvöldu, þ.e. forsetans, ráðherra, alþingismanna og dómara.

Það atferli sem átt hefur sér stað undir stjórn Kjararáðs á samningsbundnum launum starfsmanna ríkisins, sem undir ráðið falla, er merkilegur vegna þess að enginn af starfsmönnum ríkisins sem settir voru undir þetta ráð hafa gefið samþykki sitt fyrir þessum „löglega þjófnaði“, né verið spurðir um samþykki, heldur er þetta skipulag komið til frá aðilum hins íslenska samfélags, þ.e. ráðherrum, alþingismönnum og dómurum.

Þeir, þingmenn og dómarar, fengu launahækkanir um og yfir 40% með töldum löglegum þjófnaði (ef launalækkun starfsmanna ríkisins framkvæmd af Kjararáði er lögleg) af launum annarra starfsmanna ríkisins og fyrrverandi starfsmanna ef aðrir en þingmenn ofl. er falla undir ákvörðunarvald ráðsins eiga ekki rétt á hækkunum launa samkvæmt launaþróun í landinu.

Það sem er all sérstakt við þetta framferði af hálfu Kjararáðs er að ráðið sem slíkt heyrir ekki undir neinn nema lögin. Allir innan stjórnsýslunnar sverja Kjararáð af sér og segja það starfi utan við allt ríkiskerfið. Af hálfu Umboðsmanns Alþingis er talið að þeir hafi ekki vald til að fjalla um gerðir þeirra, þ.e. Kjararáðs. Alþingismenn og ráðuneyti sverja af sér öll afskipti af gjörðum ráðsins.

Með vísan til sífelldrar kjarabaráttu þegnanna er það óeðlilegt að til sé einhver stofnun (Kjararáð) sem hafi einkaleyfi til að skerða launakjör sumra starfsmanna í ríkisþjónustu svo að muni tugum prósenta. Kjararáð var sett á stofn til þess að ákvarða launahækkanir starfsmanna sem felldir voru undir ráðið jafnhliða því að þeir aðilar voru sviptir verkfallsrétti/samningsrétti og urðu að vinna þótt aðrir færu í verkfall. Þessir aðilar höfðu engin tök á að taka afstöðu til launahækkana en gerðu ekki ráð fyrir svívirðingum af hálfu úrskurðaraðila (Kjararáðs) með lækkun launa.

Svo tekin séu dæmi um ósvífni af hálfu þessa svokallaða Kjararáðs eru sannanir fyrir því að laun sumra er heyra undir ráðið hafi staðið óbreytt í yfir þrjátíu mánuði samfellt á tímabilinu 2007 til 2016 auk þess eru algeng 12 til 15 mánuða tímabil sem engar breytingar hafi orðið á launum þrátt fyrir umtalsverðar launahækkanir á vinnumarkaði.

Þetta framferði af hálfu aðila að Kjararáði sýnir alvarlega siðblindu og svívirðingu gagnvart hinum almennu borgurum sem settir voru undir vald þeirra samkvæmt valdboði þeirra sem kallaðir eru alþingismenn. Má hiklaust geta sér til að skipun Kjararáðs, af hálfu Alþingis, sé lögleysa ef ráðið hefur ólöglega-lagalegan rétt til að lækka laun sumra starfsmanna ríkisins og skerða eftirlaun fyrrverandi starfsmanna ríkisins.

Undirritaður hefur heyrt það að mikill kurr sé á meðal ríkisstarfsmanna sem skipa margar af þeim stöðum sem falla undir launaákvörðun Kjararáðs, og hafa orðið fyrir kjaraskerðingu, en þeir þori ekki („ótti“) að hafa hátt um það og krefjast úrbóta.

Er hér með krafist upplýsinga um það hvað þýlyndi þeirra sem þjóna í Kjararáði kostar þjóðina á ári svo hægt sé að sjá hverjar múturnar eru til þeirra. Einnig verði upplýst hver eða hverjir ákveði laun eða þóknun til aðila að Kjararáði sem kalla má mútur.

Af hálfu þeirra sem sannanlega hafa orðið fyrir kjaraskerðingu af völdum Kjararáðs (allt að 30 – 40% skerðingu launa) á árunum 2007 til 2017 er þess hér með krafist að öll laun (laun sem eftirlaun) verði leiðrétt aftur til ársins 2007 þegar sannanlega er ljóst að hin skipulega kjaraskerðing (af völdum Kjararáðs) hefur átt sér stað á því tímabili (10 ár). Auk þess verði greiddir dráttarvextir á vangreidd laun eða eftirlaun til greiðsludags.                    FRAMHALD.

Reykjavík 22. maí 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri