Spilað á stuðningsmenn

Íþróttir geta verið leikaraskapur í fjáröflunarskyni.

Má heimfæra það undir leikaraskap framferði sem átt hefur sér stað á síðustu árum eftir að fjölgað var leikjum sem leika þarf til að vinna ákveðna titla eins og Íslandsmeistaratitilinn í körfubolta.

Það sem hefur verið áberandi við sum árin og sérstaklega nú 2017 er að leika þarf fimm leiki til að ná fram úrslitum. Draga má þá ályktun að leikmenn félaganna hafi samið um það að ná fimm leikjum til að fá sem mestar tekjur fyrir félögin í formi greiðslna frá áhorfendum.

Hinn ofsafengni árangur í úrslitum leikjanna gefur tilefni til að álykta að um samkomulag hafi verið að ræða um úrslit leikjanna til að gera keppnina meira spennandi og laða að áhorfendur og auka tekjur. Hinn mikli munur á félögunum á milli leikja er gróf blekking fyrir áhorfendur nema leikmenn félaganna séu jafn lélegir leikmenn og fram kemur í tapleikjum þeirra.

Ákafir stuðningsmenn liðanna sem eru lausir á fé, þegar kemur að kappleikjum liða sinna, láta glepjast af leikaraskap íþróttagoða sinna og eru reiðubúnir til að greiða fyrir leikaraskapinn sem tryggir fylgjendur sinna liða. Þessir stuðningsmenn hafa ekki enn séð í gegnum leikaraskapinn sem á sér stað á vellinum.

Það að liðin tapa stórt á milli leikja er til þess að gera spenninginn meiri hjá áhorfendum og auka þar með tekjur félaganna.

Er þar kominn sá vísir sem ýjað er að í fréttum og varðar óheiðarleika í getraunum og vinningum sem mikið hefur verið ritað um á síðustu mánuðum. Það að úrslit leikja séu fyrirfram ákveðin til að auka á spennu og auka gróða ákveðinna aðila eða afla er ekkert nýtt.

Það er mjög gott fyrir tómstundir manna að fá fleiri leiki því fæstir fylgjendur liðanna gera eitthvað illt af sér á meðan á leik stendur og er oftast góð skemmtun fyrir aðila. Þær sveiflur í getu liðanna á milli leikja er vísbending um að ekki sé um heiðarlega leiki að ræða og hagnaðarvon félaganna sé þar ráðandi.

Í sjálfu sér er það í lagi að leikmenn leiki sér og skemmti sínum áhangendum með mörgum leikjum en þá væri heiðarlegra að viðurkenna að um leikhús sé að ræða. Það kemur fyrir að fylgjendur tapliðsins verði miður sín eftir að liðið, sem viðkomandi er fylgjandi, tapar stórtitli eins og Íslandsmeistaratitli í greininni.

Svona ofsafengnar sveiflur í niðurstöðu leikja gefa af sér fé til félaganna þar til fylgjendur sjá í gegnum leikaraskapinn og hætta að styðja sín fyrrverandi átrúnaðargoð.

Reykjavík 29. apríl 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Íslenskir okrarar

Viðskipti á Íslandi einkennast af okri og ofurgróða þeirra sem eiga og reka verslunar- og viðskiptafyrirtæki.

Hið íslenska okursjónarmið felst í því sem kallað er „fullt verð“. Okurverðið fulltverð er notað í auglýsingum til að tæla fólk til þess að eyða fé til kaupa á hlutum, sem það hefur enga þörf fyrir, ef það heldur að það sé að græða á því sem okrararnir kalla „afslátt.

Auglýsingahugtakið „afsláttur“ er ákveðin tækni í viðskiptum. Okrararnir leggja allt að 200% til 400% á innkaupsverðið eins og komið hefur fram við samanburð á verði vara á Íslandi og í nágrannalöndum okkar. Þegar okurverðið er fundið er gripið til „afsláttarins“ sem nokkurs konar agns fyrir viðskiptavini eins og þegar beitt er flugu við laxveiðar. Afsláttur upp á 60 - 80% af vöruverði (fullt verð)gefur í skyn hver álagningi sé.

Það hefur verið talið sannað samkvæmt fréttum að auglýsingar um afslátt á verði vöru hafi verið blekking þegar í ljós hefur komið að nýr verðmiði hafi verið límdur yfir eldri verðmiða þar sem fram hefur komið að verðið fyrir afsláttarauglýsinguna var jafnvel lægra en það verð sem boðið er upp á sem afsláttarverð.

Þar sem okrarasjónarmið alþingismanna hefur náð sterkum tökum á viðskiptum landsmanna er rétt að geta þess að fyrir nokkrum áratugum var heimild til að auglýsa svokallaðar útsölur á fyrstu vikum nýs árs. Var þetta gert til að auðvelda verslunareigendum að reyna að selja vörur á hugsanlega lægra verði en verið hafði. Þetta útsöluleyfi var í 3 - 4 vikur. Á öðrum tímum árs var ekki leyfilegt að halda svokallaðar útsölur.

Peningavaldið í landinu knúði það í gegn að lögum um viðskipti var breytt og rýmkaðar heimildir til hins svokallaða útsölukerfis og það látið gilda fyrir allt árið. Við þessa rýmkun á útsöluheimildum kom upp nýr möguleiki í viðskiptum með því að auka álagningu um hundruð prósenta í það sem kallað hefur verið „fullt verð vöru“. Þegar komið var fram okurverðið var hægt að slá ryki í augu viðskiptavina með svokölluðum afslætti. Svo langt hefur þessi ókurteisi sumra okrara gengið að þeir auglýsa að nýjar vörur séu komnar sem seldar séu með okrara-afslætti.

Því miður er það svo að fjöldi fólks lætur glepjast af afsláttarauglýsingum okraranna. Þetta fólk telur sig vera að þéna vel á því að kaupa vörur á okurverði, jafnvel vörur sem það hefur ekkert not fyrir, eingöngu vegna ginningar um hinn svokallaða afslátt.

Mesta ósvífni okraranna eru auglýsingar um að sem kallað hefur verið „TAXFREE“ sala.

Samkvæmt lögum hefur engin rétt til að leggja á eða fella niður skatta (TAX) nema stjórnvöld. Því eru þessar auglýsingar okraranna um TAXFREE-viðskipti lögleysa. Seljandi vöru hefur aðeins leyfi til verðbreytingar á vöruverði sem kallað hefur verið „álagning“. Álagning hefur það verið kallað sem verð vöru frá innkaupum (innkaupsverð + kostnaður (flutningur, tollar, trygging)) breytist til söluverðs. Með þessum taxfree- auglýsingum hefur stundum verið vitnað til þess að virðisaukaskattur sé felldur niður af vöruverði. Verður það að teljast léleg og auðvirðuleg framkoma stjórnvalda að stöðva ekki þessi lögbrot okraranna því aðeins stjórnvöld geta fellt niður virðisaukaskattinn. Því er um vísvitandi ósannindi og lögbrot verslunareigenda sem auglýsa á þennan hátt. Þeir auglýsa aðeins til að ginna auðtrúa fólk með lægra vöruverði en upp er gefið sem „fullt verð vöru“. Lækkunina eigi að heimfæra upp á óvinsælan virðisaukaskatt.

Þessi óheiðarlegi viðskiptamáti er orðinn ríkjandi í verslunarviðskipum á Íslandi. Auglýsingar í fjölmiðlum landsins eru uppfullar af þessum okrarahugsunarhætti verslunareigenda.

Ef það er nokkur heiðarleg hugsun og starfsemi til innan veggja Alþingis á að banna (lögfesta) allar auglýsingar sem innifela upplýsingar um hvers konar afslætti af verði vöru hvort sem það er í formi TAXFREE, afsláttur, eða önnur verðbreyting í þá veru.

Auglýsing „um afslátt“, „fullt verð vöru“ eða „verð áður“ og aðrar álíka viðmiðanir vöruverðs verði bönnuð. Slíkar auglýsingar eru aðeins til að villa um fyrir fólki og er bein yfirlýsing um þá okurstarfsemi sem viðgengst hjá viðkomandi fyrirtæki.

Verslunareigendur fái aðeins lagaheimild til að fram komi í auglýsingum að verð vörunnar sé tiltekin fjárhæð. Allt er varðar hvers konar lækkun okurverðs (TAXFREE, fullt verð, afsláttur o.fl.) verði bannað.

Rétt þykir að geta þess að á meðal verslunareigenda eru til aðilar sem ekki nýta sér þessa óheiðarlegu afsláttaraðferð við verslunarviðskipti.

Reykjavík 28. apríl 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Óheiðarleiki í íslensku samfélagi.

Sífellt berast fréttir um óheiðarleika í hinu íslenska samfélagi og er þar víða komið við. Má þar nefna bankahneyksli, mistök við lagasetningu þar sem ætlunin var önnur en túlkun laganna varð, þýðingarvillur, framkomu ráðamanna við þegna samfélagsins o.fl.

Svo langt hefur þetta gengið að skipaðar eru nefndir hver á fætur annarri til að annast rannsóknir á meintum misgjörðum, lögbrotum og öðru. Hefur Alþingi gengið fram í að láta rannsaka margt misjafnt í þjóðfélaginu. En ein aðal meinsemdin í íslensku samfélagi, sem heyrir beint undir Alþingi (Dómskerfið) þar fæst ekki fram nein rannsókn.

Þessi aðal meinsemd í íslensku samfélagi er réttarkerfið og Alþingi. Spilling og lögbrot sem framin eru af þeim er skipa æðri stöður samfélagsins fæst ekki rannsakað því það má ekki kasta rýrð á orðspor þeirra og vísast þar til svínanna í frægri sögu Orwells. Svínin í æðri stöðum íslenskra stjórnsýslu eru jafnari en aðrir þegnar samfélagsins.

Þáttur Alþingis í rannsóknum mála hefur þann eina tilgang að reyna að breiða yfir lögbrot sem framin eru af þeim sem skipa æðri stöður stjórnsýslunnar, Alþingi og dómskerfinu.

Alþingi sem hefur það aðalmarkmið að annast lagasetningu og eftirlit með stjórnsýslunni og réttarkerfinu sinnir ekki skyldum sínum eins og fram hefur komið á liðnum árum.

Sem dæmi um brot á skyldum Alþingis er setning laga sem eiga að annast (stjórna) samskipti þegnana innbyrðis. Samþykkt eru lög um eitt og annað sem framkvæmda aðilum er ætlað að framkvæma en vegna skynsemisskorts þingmanna sem ekki tryggja fjármagn til þess að hægt sé að framkvæma það sem lagasetningin felur í sér er minna um framkvæmdir en skylt er að gera samkvæmt lögunum.

Þar má fyrst nefna starfsemi lögreglunnar sem hefur búið við fjárskort, að því er fregnir herma og því ekki hægt að ljúka við verkefni sem skylt er að gera og vísast þar til meints seinagangs við rannsókn máls barnaníðings sem slapp við refsingu vegna meints fjárskorts auk máls þar sem hundruðum milljóna var stolið. En vegna fjárskorts lögreglunnar var ekki hægt að sinna málunum nógu hratt svo að refsingar döguðu uppi í sölum dómskerfisins.

Starfsemi Alþingis virðist vera, þegar grannt er skoðað, eintóm sýndarmennska. Sýndarmennska fólks sem ekki hefur vit á því sem það er að gera en starfsemin virðist blekkingaleikur við atkvæðaveiðar. Umræður í sal Alþingis miðast við atkvæðaveiðar en ekki störf í þágu lands og þjóðar og samþykktir þingmanna hverju nafni sem þær nefnast s.s. lög, þingsályktanir eða annað miðast að því að sýnast fyrir kjósendum.

Sýndarsamþykktir laga um hvers konar aðgerðir í þjóðfélaginu, sem ekki fylgir fjármagn til að framkvæma það sem Alþingi ákveður, er ekkert annað en sýndarmennska við atkvæðaveiðar.

Aðal meinsemd vegna lögbrota í íslensku samfélagi eru lögbrot sem framin eru af dómurum sem virðast vera friðhelgir, m.ö.o. löglegir lögbrjótar. Athuga þarf sérstaklega að lögbrot framin af dómurum eru fyrirmyndir fyrir aðra sem telja að þeir hafi sama rétt til lögbrota og dómarar.

Þrátt fyrir að fyrir liggi skriflegar sannanir fyrir þjófnaði og öðrum lögbrotum í störfum framin af dómurum fást málin ekki rannsökuð vegna þess að lögbrotin eru framkvæmd af löglegum lögbrjótum að mati Alþingis.

Mál er snerta hin löglegu lögbrot dómara (að mati Alþingis) fást ekki endurupptekin þrátt fyrir sannanir um lögbrot af hálfu dómaranna sem er einkenni á svokallaðri Endurupptökunefnd sem hafnar endurupptöku mála nema hægt sé að kenna einhverjum öðrum en dómurum um ranga málsmeðferð.

Þessi meðferð sakamála í höndum ráðamanna þjóðarinnar er arfleifð frá fyrri tímum þegar saknæmt var að gagnrýna störf ráðamanna og lá dauðarefsing við gagnrýni í mörgu tilvikum.

Þessir siðblindu ráðamenn þjóðarinnar eins og dómarar, alþingismenn o.fl. verða sakfelldir seinna meir eins og hefur komið fram hjá þeim sem stjórna núna við að rannsaka meint misferli í samfélaginu 20 – 50 ár aftur í tímann. Lögleg lögbrot að mati þeirra er stjórna nú á dögum og þeirra sem hafa stjórnað síðustu 15 - 20 árin verða ekki samþykkt sem lögleg lögbrot í framtíðinni.

Það er stefna nútíma löglegra lögbrjóta að þeir sem orðið hafa fyrir valdníðslunni (lögbrotunum), af hálfu dómara og annarra stjórnenda, fái ekki uppreisn æru eftir löglausan níðingsskap af hálfu ráðamanna þjóðarinnar.

Þetta framferði stjórnenda landsins (Alþingis og réttarkerfisins) sýnir það að gildandi lög eru ekki grundvöllur framferðis þeirra heldur græðgin og valdhroki sem ræður ríkjum hjá auðvirðulegum persónum. Persónum sem hafa það á stefnuskrá sinni að níðast á samborgurum sínum vegna eigin græðgi í auð og völd.

Það er háðung að kalla íslenska ríkið réttarríki á meðan valdníðsla siðblindra ráðamanna, sem eru löglegir lögbrjótar, að eigin mati, eru við völd. Þess ber að geta sérstaklega að völd dómara í sérhverju réttarríki eru mikil en aðeins ef þeir fara að gildandi lögum í landinu. Fari dómarar út fyrir lagabókstafinn í starfi sínu eru þeir ofbeldismenn og verstu lögbrjótar sérhvers samfélags manna.

Reykjavík 20. apríl 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Jafnréttisbarátta kvenna.

Einn liður í jafnréttisbaráttu kvenna birtist í Ríkissjónvarpinu 19. apríl 2017 undir nafninu „REGNBOGA PARTÝ“.

Jafnréttisbarátta kvenna einkennist af áráttu kvenna í að taka upp ósiði sem eignaðir hafa verið karldýrinu. Sífellt fleiri konur falla í gryfjur ósiða sem hafa verið eignaðar körlum. Núorðið er það ekki kvennréttindakona nema hún drekki sig útúrfulla á skemmtunum auk þess að klæða sig og haga sér eins og sagt var að gleðikonur gerðu hér á öldum áður.

Ef minnst hefur verið á klæðnað og háttsemi kvenna á skemmtistöðum hafa baráttukonur æst sig upp og sagt að konur megi haga sér eins og karlar því þær séu jafnokar karlanna ef ekki fremri þeim.

Konur mega haga sér eins og þær vilja en þær einar taka afleiðingum gerða sinna!

Konur þurfa að gera sér grein fyrir því að þær eru dýr og ekkert æðri öðrum dýrum jarðarinnar. Hormónastarfsemi dýranna sem kölluð eru maður (kona og karl) er á svipuðu þróunarstigi og annarra dýrategunda jarðarinnar og eru sífellt að leita sér að aðila sömu dýrategundar til að ná jafnvægi í hormónastarfseminni. Þessi hormónabarátta er eðli og einkenni allra dýra en er misjafnlega virk. Hjá mannskepnunni er þessi hormónastarfsemi sívirk en getur verið árstíðabundin hjá sumum dýrategundum.

Rétt þykir að benda á að hvorki karl eða kona færu allsgáð inn á svæði hungraðs ljóns til að gæla við það eða njóta félagsskapar þess. Þessi varnaðarorð gilda einnig um dýrið sem kallað er maður Það að ekki er talið rétt að ögra dýri, konu eða karli, þar sem komið er hormónaójafnvægi sem nauðsynlegt er að losa um. Mörg dýr af ætt mannsins bæði karlar og konur hafa látið hormónaójafnvægi sitt leiða til óæskilegra eða óásættanlegra aðgerða sem kallað hefur verið nauðganir.

Konur halda að þær séu einu fórnardýr slíkra aðgerða en fjöldi atvika er varða kynlífsaðgerðir af hálfu kvenna sem falla undir nauðganir eru aldrei kærðar sem slíkar. Á hitt ber að líta að flest allir hjónaskilnaðir eru raktir til röskunar á hormónastarfsemi kvenna sem daðra og tæla karla, aðallega gifta menn til samræðis sem síðan veldur upplausn í fjölskyldum. Margir karlar með hormónaójafnvægi eru fljótir að falla fyrir flaðri kvenna sem þær nota sér miskunnarlaust. Hin svokallaða kynferðislega áreitni sem konur eru gjarnar á að kæra út af eru jafnvel fleiri eða tíðari (slík atvik) af hálfu kvenna en karla án þess að það leiði til ákæru á hendur þeim. Huga þarf vel að þætti kvenna í aðdraganda þess er talið sé að konum hafi verið nauðgað (ögrandi framkomu, daðri).

Stuttmyndin REGNBOGA PARTÝ er kennslumynd fyrir stúlkur og sýnir hvernig ungar stúlkur eigi að haga sér til að geta leikið sér að kynfærum karla/drengja þegar þeir eru rænulausir.

Ef þetta er framtíðin í jafnréttisbaráttu kvenna ásamt því að tileinka sér ósiðina sem of margir karlar hafa fallið fyrir eins og ofdrykkju áfengis eða neyslu annarra eiturlyfja auk grófra aðgerða í kynferðismálum eins og REGNBOGA PARTÝ boðar þá er lítið hægt að segja annað en verði ykkur að góðu.

Á það skal bent sérstaklega að á fyrri öldum fengu ungar stúlkur/ógiftar konur ekki að fara innan um karlpeninginn einar. Þá varð alltaf að fylgja þeim svokölluð siðferðisdama því þeim, stúlkunum/dömunum, var ekki treyst til að halda stjórn á hormónastarfsemi sinni. Í sumum tilvikum var notast við svokallað skyrlífisbelti sem ógiftar konur urðu að bera því ekki var treyst á að þær hefðu stjórn á hormónaflæðinu.

Þess má geta sérstaklega að lauslæti margra kvenna, eftir að svokölluð getnaðarvarnarpilla kom á markaðinn, hefði verið kallaður hórdómur hér fyrr á öldum. Stúlkur / konur eru farnar að hæla sér af því að þær hafi náð að hafa yfir 100 karlmenn á milli fóta sér í ástartleikjum. Dæmi eru um að sumar konur hafi farið í 9 eða 10 fóstureyðingar sem síðan leiði til ófrjósemi þeirra.

Kynferðisleg misnotkun verður aldrei ásættanlegt atferli en sakborningar í slíkum málum eru bæði konur og karlar og þáttur kvenna hefur verið vanmetinn. Það verður ekki til að upphefja konur að þær tileinki sér ósiði karldýrsins. Konur eiga að muna það að ögra ekki hungruðu villidýri.

Reykjavík 18. apríl 2017

Kristján S Guðmundsson

fv. skipstjóri

Gæsir sem verpa gulleggjum

Flestir læsir Íslendingar sem komnir eru til vits og ára hafa lesið söguna um gæsina sem verpti gulleggjum. Ein af frægum ritverkum bókmenntanna.

Íslendingar eiga gæsir sem verpa gulleggjum. Þessar gæsir á að aflífa að boði stjórnenda landsins.

Fram á menn í stjórnmálaum á Íslandi hafa það á stefnuskrá sinni að selja gæsirnar til þess að geta sjálfir auðgast á varpi gæsanna.

Þessar gæsir í eigu Íslendinga eru tveir bankar, Landsbankinn og Íslandsbanki, Landsvirkjun og fleiri sambærilegar eignir í eigu landsmanna.

Hinir gráðugu stjórnmálamenn landsins höfðu áður selt gæsirnar Landsbankann, Búnaðarbankann og Útvegsbankann ásamt Pósti og síma.

Eftir innanbúðabankarán 2006-2008 keypti ríkisvaldið aftur gjaldþrota bankana fyrir skattfé borgaranna.

Þessar eignir, bankarnir, voru seldar úr eigu þjóðarinnar vegna græðgishugsjóna pólitískra vanvita. Vanvitar þessir mega ekki vita af neinum starfsrekstri sem gefur af sér góðan arð nema hann sé í einkaeigu þeirra sjálfra. Þeir vanvitar sem nú sitja á Alþingi stefna hraðbyri að því að selja ríkiseigur sem hafa skilað tugmilljarða hagnaði í ríkiskassann á síðustu árum.

Samkvæmt opinberum fréttum í fjölmiðlum hafa tugir milljarða runnið í ríkiskassann frá endurreistum bönkum eftir bankaránið. Athuga þarf að gróði bankanna er vegna okurs á þeirri bankaþjónustu sem veitt er og því tekið úr vasa landsmanna og á að fara þangað aftur. Ef þær fréttir eru réttar um ágóðann af rekstri bankanna er þar komin skýringin á áhuga vanvitanna er stjórna á því að koma gullgæsunum í eigu annarra svo hagnaðurinn renni í rétta vasa.

Þessar gullgæsir, bankarnir, með milljarða framlagi á hverju ári geta staðið undir þeim þjóðþrifamálum sem nú skortir fjármagn. Vanvitar í leikhúsi fáránleikans við Austurvöll ættu að reyna að hugsa um þjóðarhag en ekki einkahagsmuni og eigin gróðasjónarmið.

Til að koma í veg fyrir valdníðslu þeirra sem sitja á Alþingi Íslendinga þarf að koma í stjórnarskrá landsins að engar eigur í ríkiseign megi selja án undangenginnar þjóðaratkvæðagreiðslu er samþykkti söluna. Valdagráðugir óreiðuseggir eiga ekki að geta sólundað eigum landsmanna að eigin geðþótta. Alþingismenn eru kjörnir til að sinna hagsmunum allra landsmanna en ekki einkahagsmunum.

Heyrst hefur frá vanvitum er komist hafa í stóla Alþingishússins að réttast væri að selja gæsina sem verpir demantskreyttum gulleggjum eða Landsvirkjun. Þeir sem stæðu að sölu Landsvirkjunar ætti að dæma fyrir landráð og loka þá inni og fleygja lyklunum þar sem enginn kæmist að þeim.

Íslendingar stöndum vörð um “gæsirnar“ okkar sem verpa gulleggjum og komum í veg fyrir að þær lendi í höndum óreiðuseggja eins og þeirra er náðu yfirtökum í bönkum landsins fyrir bankaránin.

Æskilegt væri að vel menntaðir menn eða konur í tölvufræðum kæmu af stað undirskriftasöfnun þar sem mótmælt væri sölu á gæsum samfélagsins sem verpa gulleggjum s.s bönkum, Landsvirkjum og öðrum álíka gersemum landsmanna.

Reykjavík 27. mars 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri.

Jafnrétti -- Hvað er það?

Kvennréttindabarátta femínista hefur á stefnuskrá sinni það sem kallað hefur verið JAFNRÉTTI án þess að það hafi verið skilgreint frekar í hverju þetta jafnrétti eigi að felast.

Í viðræðuþætti við kennararann Hönnu Björg Vilhjálmsdóttur á STÖÐ-2 sjónvarpi, fimmtudaginn 9. mars, varð umræðuefnið píkur og tippi án þess að fullnægjandi skýringar kæmu fram í hverju ágreiningsefnið um jafnrétti fælist.

Ekki hefur fengist fram viðhlítandi skýring á því hvað felst í hugtakinu jafnrétti sem kvennréttindabaráttan snýst um.

Æskilegt væri að gefnar væru frekari skýringar á því hvað felst í hugtakinu jafnrétti og varðar baráttu kvenna - femínista.

Frumskógur misréttis í heiminum snýst ekki eingöngu um konur eða hag kvenna. Misrétti er víðtækt mein í samfélagi manna þar sem yfirgangur og óréttlæti er beitt af báðum kynjum ef það þjónar hagsmunum þess sem beitir misréttinu. Meinið er það að konur eru grimmari en karlar í beitingu misréttis þar sem þær hafa komist í þá aðstöðu.

Sem dæmi um valdhroka kvenna og misbeitingu þeirra (kvenna) á valdi þá var karlmaður í starfi sem heyrði undir kvennmann sem yfirmann. Konan gerði þrjár tilraunir, eftir starfsmannasamkvæmi (á þriggja ára tímabili), til að fá karlinn á milli fóta sér án árangurs. Karlinn hafði nokkrum sinnum óskað eftir launahækkunum er samræmdust starfi hans og sambærilegu starfi annars staðar í samfélaginu, en því var ekki sinnt.

Þegar þessi maður hætti störfum og fór á eftirlaun voru laun eftirmanns hækkuð um 130% auk þess sem ráðinn var annar maður honum til aðstoðar án þess að verkferlið breyttist neitt til aukningar í starfi. Þetta sýnir jafnréttishugsjón kvenna sem kallaðar eru FEMÍNISTAR.

Það er verið að berjast fyrir forréttindum handa konum, með femínistabaráttunni, eins og margir valdagráðugir karlar hafa sölsað undir sig.

Barátta femínista snýst ekki um að jafnræði ríki á milli þegnanna heldur að konur komist í feitu stöðurnar sem margir karlar hafa komið sér í með pólitískum og fjárhagslegum samböndum.

Í þessu sambandi má benda á rökfærslur kvenna er fram koma í femínistabaráttunni þar sem þær hafa aðallega kvartað undan því að komast ekki í embætti sem talin hafa verið æðri embætti (betur launuð) eins og bankastjórastöður, ráðherraembætti og önnur embætti sem talin eru æðri embætti og vel launuð. Baráttumálið snýst ekki um hæfileika til starfans heldur aðeins hvort það sé píka eða tippi.

Hvergi hefur sést í hinni svokölluðu kvennréttindabaráttu að barist sé fyrir því að konur komist í störf sem eru erfið (krefjast líkamsburða) og kuldi og vosbúð fylgir. Slík störf eru að þeirra mati (femínista) fullboðleg fyrir tippalingana og femínistar hafa ekki áhuga á þeim störfum. Það eru eingöngu feitu störfin (störf sem greitt er vel fyrir) sem femínistar sækjast eftir.

Það sem einkenndi umræddan umræðuþátt í sjónvarpinu var að hann snerist eingöngu um píkur og tippi, hvernig sem femínistar vilja skilgreina sína baráttu út frá líffræðilegum aðskilnaði kynjanna.

Það sem virðist vera einkenni á vanþekkingu femínista er að frá örófi alda hefur dýrið maður laðast að þeim aðila innan kynstofnsins sem hefur getað séð viðkomandi fyrir fæði og vernd. Þetta hefur og er megin þörf mannskepnunnar og hefur þróað vilja fólks til að fylgja þeim sem hafa getað boðið upp á slíka kosti – fæði, húsaskjól og vernd fyrir utanaðkomandi ógn (hættu). Í þúsundir ára var konan háð karldýri um fæðuöflun og vernd.

Femínistar hafa horft fram því að á síðustu 100 árum hefur samfélag manna þróast frá einstaklings eða fjölskyldubaráttu fyrri alda í að vera samkenndarþjóðfélag. Með tilkomu meiri samkenndar manna í milli við fjölgun mannkyns og stærri borga þar sem hagur samborgaranna hefur verið yfirfærður á samfélagið sem heild, þá hefur losnað um þessa þörf einstaklinga og þar með kvenna fyrir beinni aðstoð og vernd karla. Samfélagið sem heild hefur með bættum fjárhag á síðustu öld losað konur undan þeirri þörf að leita aðstoðar karla við fæðuöflun. Í dag hefur samfélagið yfirtekið að miklu leiti þennan þátt, þarfir kvenna fyrir aðstoð við fæðuöflun og vernd, í samskiptum innan þjóðfélagsins.

Þetta hefur náðst fram með fjárframlögum frá körlum.

Tilvist mannskepnunnar á jörðinni snýst ekki eingöngu um píkur og tippi eins og femínistar halda og fram kom í umræðuþættinum í sjónvarpinu, heldur samvinnu kynjanna af skynsemi en ekki frekju og yfirgangi eins og femínistabaráttan er.

Mannskepnan er dýr og margar konur og margir karlar eiga erfitt með að hafa stjórn á kynhvötinni (hormónastarfseminni)eins og sögur fara af þar sem hverskonar ofbeldi er beitt. Bæði kyn eru sökudólgar í því vandamáli.

Reykjavík 13. mars 2017

Kristján S Guðmundsson

fv. skipstjóri

Er mál m.b. Jóns Hákonar BA-60 feluleikur?

Komin er fram talin ástæða fyrir slysinu er m.b. Jón Hákon BA-60 hvolfdi og sökk út af norðan verðum Vestfjörðum.

Það sem vekur furðu við niðurstöðuna er talin orsök atviksins. Ástæðan er talin ofhleðsla skipsins og viðvarandi slagsíða til stjórnborða.

Í hinni opinberu yfirlýsingu, fréttum, um ástæðu atviksins er klifað á viðvarandi stjórnborðs slagsíðu en ekki er reynt að gefa skýringu á ástæðu slagsíðunnar. Ekki er getið um hve mikill halli hafi verið á skipinu, viðvarandi halli. Hluti veiðarfæris, dragnótar, var þegar komin inn á tromlu ofan á gálga í skut skipsins sem ekki hefur bætt stöðugleikann.

Samkvæmt niðurstöðum rannsókna var frágangur á lúkukarmi óforsvaranlegur en þrátt fyrir það var veitt haffæri fyrir skipið af eftirlitsaðila.

Af því sem fram kemur í rannsóknargögnum Samgöngustofu var skráning skipsins ekki samkvæmt lögum. Skipið hafði verið notað í óskylt verkefni og nýlega skipt um eigendur að því. Við lestur skýrslu RSN virðist reynt að forðast að geta hins raunverulega orsakavalds að umræddu atviki. Ef mark á að taka á upplýsingum sem fram koma í umræddri skýrslu þá var skipið ekki haffært þegar því var siglt úr höfn og hefur sennilega ekki verið haffært um langan tíma.

Án þess að að afsaka hugsanlega ofhleðslu eins og fram kemur í skýrslunni sem orsakavald koma einnig fram ýmis atriði í skýrslunni sem fer lítið fyrir í mati aðila á orsökum en snerta grundvallaratriði sjóhæfni skipsins. Ekki hafði verið gerð fullnaðar úttekt á skipinu eftir breytingar sem getið er um í skýrslunni en ekki talin ástæða af hálfu rannsakenda að halda því á lofti þar sem það varðar slælegt eftirlit með öryggismálum sæfarenda.

Staðsetning á kassa fyrir móttöku á fiski úr veiðarfæri uppi í hæð ofar lestarlúku skipsins með 1600 kílóum af fiski í hefur ekki verið til að bæta stöðugleika skipsins.

Upplýst var við rannsókn málsins að landað hafði verið úr skipinu um 80% meiri afla, úr fyrri veiðiferð, en talið var að hafi verið um borð þegar atvikið átti sér stað. Í stöðugleika handbók er þess getið að einn útreikningur sé miðaður við 7,04 tonna þunga en þetta sé ekki endilega hámarksafli sem skipið geti borið. Fram kemur einnig að skipið hafi ekki staðist kröfur IMO um stöðugleika og réttiarm, en byrjunarstöðugleiki í lagi, hvað sem það þýðir.

Fram kemur hjá skipverjum í skýrslunni að sjósöfnun hafi verið í lest skipsins og það ástand staðfest af fyrri eiganda skipsins. Þessi fullyrðing í skýrslunni er vísbending um að skipið hafi ekki verið haffært. Undarleg er yfirlýsing sem höfð er eftir skipverjum, að sjósöfnun í lest skipsins hafi orsakað að skipið missti stöðugleika og hvolfdi. Sú vitneskja skipverja án viðeigandi aðgerða af hálfu skipverja, til að viðhalda stöðugleika skipsins með því að hindra sjósöfnun í skipinu, er undarleg.

Eitt atriði í skýrslunni er varðar viðvarandi halla er mjög sérkennileg framsetning. Á skýrslunni má skilja það að umræddur halli hafi verið einhvern tíma, en mjög stuttan, um klukkustund i (1-3). Verður það að teljast sérkennileg framsetning að tala í slíku tilviki að um viðvarandi halla hafi verið að ræða, ef um óskýrðan halla hafi verið að ræða um skamman tíma. Á hitt ber að líta að um gáleysi getur verið að ræða af hálfu skipstjórnanda, ef að halli kemur á skip sem er ekki skýrður af eðlilegri veltuhreyfingu skips, án þess að slíkt sé athugað.

Orsök fyrir slagsíðu á skipinu er hugsanlega sjósöfnun í lest skipsins vegna rýrnunar á stöðugleika af völdum hins frjálsa yfirborðs sjávar í lestinni.

Ef marka má það sem fram kemur í skýrslu nefndarinnar, en lítið getið um í fréttum, þá hefur frágangur á lestarlúkukarmi verið ein megin orsök fyrir umræddu atvik. Ástand lestarlúkukarms hefur leitt til þess að sjór sem gutlaði inn á þilfar skipsins hefur átt leið niður í lest skipsins. Sjósöfnun í lest skipsins í ótiltekinn tíma, klukkustundir, sem síðan hefur orsakað rýrnun á stöðugleika er leitt hefur til stöðugs halla á skipinu. Hinn stöðugi halli sem aftur leiddi til enn greiðari leiðar fyrir sjó í lest skipsins sem að lokun leiddi til neikvæðs stöðugleika er orsakaði að skipið fór á hvolf.

Einnig vekur það undrun við lestur skýrslunnar að ekki er gerð alvarleg athugasemd við eftirlit með austri úr skipinu þrátt fyrir vitneskju skipverja um sjósöfnun í lest skipsins. Auk þess var vitneskju um erfiðleika við að dæla frá lest vegna þess að málningar flögur vildu stífla austurbúnað.

Þessar skýringar eru ekki settar fram til að afsaka það, ef um ofhleðslu á skipi hafi verið að ræða, en sjósöfnunin í lest skipsins hefur verið megin orsök atviksins og má rekja til þess að skipið var ekki haffært er því var siglt úr höfn. Lýsing á frágangi lestarlúku, sem fram kemur í skýrslunni, er mjög undarleg ef skip hefur verið haffært.

Verður það að teljast miður góð niðurstaða opinberrar rannsóknar á slysi, ef reynt er að fela hinar raunverulegu ástæður atviks, ef orsökin er slælegt eftirlit opinberra eftirlitsaðila eins og virðist vera í þessu tilviki.

Að mati undirritaðs ber þessi skýrsla RNS einkenni á feluleik megin orsakar á atviki.

Reykjavík 26. febrúar 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

PISA kenningin/rannsóknin.

Talsverðar umræður verða þegar niðurstöður könnuna á frammistöðu barna eru bornar saman á milli landa.

Menntafrömuðir á Íslandi eru undrandi á frammistöðu íslenskra barna eins og hún kemur fram í þessum könnunum og leita skýringa á öðrum stöðum en hin raunverulega orsök liggur.

Það hefur verið ljóst þeim sem hafa viljað horfast í augu við staðreyndir varðandi ástand menntamála íslenskra barna síðustu áratugi hvar orsök vandans liggur.

Grundvöllur lélegrar frammistöðu barna í þessari könnun felst í agaleysi í skólum og marklausri kennsluskrá.

Sem dæmi um mistök í kennslumálum er:

Fjöldi barna er ekki læs þegar þau eru orðin 12-14 ára.

Málskilningur barna á íslenska tungu er mjög lélegur.

Orðaforði íslenskra baran á íslensku er mjög lítill.

Fjöldi barna er ekki skrifandi á íslensku.

Kennsla barna á erlendum tungumálum á meðan þau eru ekki læs á íslensku skilar takmörkuðum árangri.

Agaleysi nemenda í skólum er slíkt að kennsla er í mörgum tilvikum vonlítil fyrir kennara.

Ef lélegur nemandi fær ekki góða einkunn hjá kennara er kennarinn kærður af foreldrum til skólastjórnar eða fræðslumálayfirvalda.

Agaleysið þegar nemendur geta gengið út og inn úr kennslustofu að eigin geðþótta eða mætt þegar þeim sýnist er vandamál.

Nemandi sem leikur sér að því að trufla kennslu með því að trippla bolta í kennslustund þar til kennarinn stöðvar framferði nemandans eftir margar ábendingar til nemandans þá er kennarinn kærður af foreldrum.

Nemendur geta hagað sér að eigin geðþótta í kennslustund og þar með stundað spilamennsku á kortspil án þess að þurfa að taka tillit til annarra nemenda aða viðvörunar kennara.

Skólar eru geymslustofnanir fyrir börn foreldra sinna á meðan foreldrarnir stunda vinnu.

Ef að kennari hastar á nemanda fyrir óspektir eða truflun á kennslu er kennarinn kærður af foreldrum fyrir einelti gagnvart nemandanum.

Aðalvandamál í íslenskum skólum er agavandamál og getu eða áhugaleysi fræðsluyfirvalda vegna ótta við kærur frá hávaðasömum foreldrum sem hafa enga stjórn á börnum sínum.

Hægt er að rekja sumt af þessum vandamálum til þeirrar vitleysu sem felst í sáttmála Sameinuðu-þjóðanna og varðar réttindi barna (barnasáttmálann). Þar er einungis getið um réttindi barna en þar sem þeim er ekki ætlaðar neinar skyldur og börnin frædd um þann ósóma ásamt foreldrum þeirra þá standa kennarar varnarlausir gagnvart agalausri framkomu of margra barna í skólum. Foreldrar virðast vera orðnir lélegir foreldrar sem hugsa einungis um vinnuna og eigin tómstundir (ræktina) en ætlast til þess að börnin þeirra séu alin upp í skólunum. Svo virðist sem fjöldi foreldra hugsi ekkert um uppeldið fyrr en barnið kvartar um leiðinlegan kennara sem ekki leyfi að viðkomandi barn fái að haga sér ósæmilega í kennslustund.

Frammistaða íslenskra barna í námi verður ætíð léleg ef barn er ekki læst eða skrifandi auk þess sem málskilningur er nauðsynlegur. Þ.e. merking hinna ýmsu orða sem ekki er alltaf ljós við fyrstu sýn.

Er löngu tímabært að fræðslumálayfirvöld vakni til lífsins og taki á aðal vandamálum við barnakennslu sem er agavandamál í skólum og kurteisi barna almennt í kennslustund gagnvart kennara.

Hefur það verið kannað af íslenskum kennsluyfirvöldum sögusagnir af því að við skóla í sumum löndum sé skipulega unnið að því að villa um þegar þessi könnun fer fram? Samkvæmt frásögnum eru dæmi um að lélegustu nemendur í tilteknum árgöngum séu sendir í skemmtiferðir í rútum burt frá skólanum á meðan PISA könnun fer fram svo að þau dragi ekki árangur skólans niður í könnuninni. Sögusagnir geta þess að þetta sé þaulskipulagt svo að árangurinn verði jákvæðari fyrir skóla og land.

Á Íslandi hefur verið við lýði það sem kallað er „skóli án aðgreiningar“. Skóli án aðgreiningar þýðir að í bekk (aldurshóp) séu allir nemendur á sama aldrei óháð þroska og getu til náms. Þetta leiðir til þess að þeir nemendur sem hafa góðan þroska til náms fá litla sem enga tilsögn kennara þar sem meirihluti kennslutíma fer í að sinna nemendum sem ættu að vera í sér bekk. Nemendur sem ekki hafa náð þeim þroska að geta lært það sem jafnaldrar þeirra eru taldir hafa þroska til.

Varðandi all nokkur dæmi um kærur nemenda í garð kennara. Þar hafa verið kærur barna sem ekki fá að haga sér í kennslustund eins og þeim sýnist og trufla kennslu eða fá ekki þær einkunnir sem þeir telja sig eig þótt kunnáttan á prófum sýni annað.

Rétt þykir að benda á þann möguleika sem er í boði í dag með vísan til tækninýjunga. Er það að koma upp myndbandsupptökuvélum í kennslustofum þar sem allt verði tekið upp (hljóð og mynd) svo sýna megi foreldrum hvernig framkoma barns þeirra hefur verið í kennslustund. Með því væri hægt að sýna framferði kennara gagnvart barni og ósæmilegri hegðun barnsins ef um það væri að ræða. Með myndbandsupptökubúnaði er hugsanlega hægt að bæta það agavandamál sem er við lýði í skólum landsins í dag.

Heyrst hefur að kennarar séu orðnir þreyttir á þessu agavandamáli og aðgerðarleysi stjórnvalda skólamála að metnaður þeirra til kennslu sé farinn og þeir séu komnir á stig áskrifenda að launum sínum án þess að hafa áhyggjur af árangri við kennsluna. Er þar komin hugsanleg ástæða fyrir þeim áhyggjum sem heyrst hefur af, frá yfirvöldum menntamál, og varðar brottfall nemenda í framhaldsnámi.

Til þess að ekki þurfi að geyma upptökur lengi ætti að vera tímamörk einn eða tveir dagar fyrir foreldra að kvarta ef einhver kvörtun barns kemur fram. Þar gæti kennari einnig gefið vísbendingar til skólastjórnenda ef um ósæmilega hegðun barns væri að ræða og þá tekin ákvörðun um frekari geymslu myndbandsupptöku ef ástæða þætti til.

Reykjavík 20. febrúar 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Séra Jón og Jón öreigi.

Fyrirsögn þessi er þekkt orðatiltæki í íslensku og fjallar um misskiptingu gildis þegnana eins og birtist í hinni frægu sögu „Animal farm“ þar sem svínin voru jafnari en önnur dýr á bænum.

Íslenskt samfélag hefur opinberað hræsni og óheiðarlega starfsemi með upphlaupi sem orðið hefur varðandi birtingu upplýsinga um fjármálaviðskipti dómara. Hefur komið fram hugmynd eða krafa um opinbera rannsókn á leka frá bankakerfinu á umræddum upplýsingum.

Það er ekki fjallað um það hvort löglega hafi verið staðið að gjörðum dómara í þessum málum heldur fjargviðrast út af hugsanlegum brotum þeirra sem láku upplýsingum.

Lögbrot dómaranna eru lögleg lögbrot eins og undirritaður hefur áður bent á.

Ef upplýsingar eru réttar um að hafin sé rannsókn á þeim leka er hugsanlega hefur átt sér stað frá bankakerfinu er það í anda löglegra lögbrota dómara að ekki megi upplýsa um það ef dómarar virða ekki gildandi lög í landinu.

Lögbrot sem falin eru í hinni svokölluðu bankaleynd þar sem valdamenn og fjármagnseigendur geta leynt lögbrotum í skjóli svokallaðrar bankaleyndar því þeir eru þeir einu sem ráða yfir fjármagni sem þarf að fela.

Á sama tíma og fjaðrafok verður vegna leka á upplýsingum um meint lögbrot dómara í sambandi við fjármálagjörninga og krafist rannsókna á lekamálum þá hunsa opinberir rannsóknaraðilar rannsóknir á stórfelldum lögbrotum sem framin hafa verið af dómurum og skriflegar sannanir liggja fyrir um þau lögbrot.

Er þetta þverskurður á hinu réttlausa ríki sem kallað er Ísland. Á íslandi eru sumir jafnari en aðrir og hafa einkaleyfi á lögbrotum. Meðal einkaleyfishafa á lögbrotum á Íslandi eru dómarar við íslenska dómstóla.

Ekki skiptir það máli varðandi lögbrot dómara, sem ákært hefur verið út af, hvort um er að ræða beinan þjófnað, skjalafals eða aðra þætti lögbrota sem hægt er að fela innan rotins réttarkerfis og brjóta þar með mannréttindi á þegnunum, íbúum Íslands, öðrum en hinum löglegu lögbrjótum.

Með vísan til hinna mörgu ábendinga sem birst hafa opinberlega um mannréttindabrot innan dómskerfisins á síðustu árum og svívirðilegri framkomu þeirra sem eiga að sjá um að farið sé eftir löggjöf sem á að vera í gildi í landinu, Alþingi, þá má greinilega sjá samlíkingu með Íslandi og sögu ríkis dýranna sem kallað var „Animal Farm“ eftir frægan rithöfund.

Á Íslandi eru dómarar og æðri embættismenn ríkisins „svínin“ sem telja sig jafnari en aðrir þegnar ríkisins og hafi þeir fullt umboð til að vera löglegir lögbrjótar. M.ö.o. að þeir þurfi ekki að fara að þeim lögum sem aðrir þegnar landsins þurfi að lúta.

Á sama tíma og sumir dómarar stunda skjalafals, þjófnað og fleiri lögbrot þá kveða þeir upp dómsúrskurði um sekt þegnanna fyrir samskonar lögbrot.

Það er sterk samlíking með bankaleynd og yfirhylmingu stjórnvalda á lögbrotum sem kærð hafa verið á hendur dómurum. Þar skal allt fela sem getur sett svartan blett á stjórnkerfi, óstjórnar, ráðamanna samfélagsins.

Verður fróðlegt að fylgjast með framvindu rannsókna á meintum lögbrotum vegna bankaleyndar með umræddum upplýsingum um meint lögbrot dómaranna í starfi. Spurningin er hvort upplýsingar um lögbrot séu lögbrot.

Samkvæmt túlkun á lögum hefur því verið haldið fram að sá sem hefur vitneskju um lögbrot sé samsekur ef hann upplýsi ekki um slíkt til réttra aðila. Aðila sem eiga að annast það að lögbrot séu ekki framin (hindra lögbrot).

Reykjavík 13. febrúar 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Eru Alþingismenn vímuefnafíklar?

Enn og aftur hafa Alþingismenn gerst sekir um brot í starfi.

Fram er komið frumvarp um breytingu á lögum er heimili sölu áfengra drykkja í matvöruverslunum.

Það sem vekur undrun við flutning þessa frumvarps að með því er aðeins verið að hugsa um þarfir og óskir fárra af þegnum þjóðfélagsins.

Svo virðist vera að þingmenn geri sér ekki grein fyrir því til hvers þeir eru á þingi. Grundvallaratriði þeirra er setjast á þing er að vinna að velferð allra þegna samfélagsins en ekki að láta einkahagsmuni sína ráða ferðinni.

Umrætt frumvarp um aukna sölu á vímuefnum getur aldrei orðið þjóðinni sem heild til framdráttar. Þetta frumvarp miðast aðeins við þarfir sumra þegna samfélagsins sem eru eiturlyfjafíklar. Flytjendur frumvarpsins komast ekki hjá því að horfast í augu við það vandamál að áfengi er og verður eiturlyf ef það er notað til inntöku. Áfengisneysla við inntöku verður allatíð sem vímugefandi í ætt við öll önnur vímuefni sem kölluð eru eiturlyf.

Þeir sem eru háðir eiturlyfjum eins og áfengi eiga að sætta sig við að opnar séu sérverslanir til sölu á þessum eiturlyfjum og eiga ekki að knýja á um frekari útbreiðslu þeirra. Þar sem ekki er um að ræða nauðsynlegar vörur fyrir íslenska þegna almennt ættu Alþingismenn sem lagst hafa svo lágt einu sinn enn að gera tilraun til að þröngva eiturlyfjum inn á alla þegna landsins til þess að þeir (allir þegnar landsins) verði á sama eða svipuðum fleti heimskunnar og þeir sjálfir. Þá er ljóst að flutningsmenn tillögunnar eru ekki að þjóna hagsmunum samfélagsins, þ.e. almennings.

Áfengisneysla hefur verið böl íslensks samfélags og kostar milljarða á ári hverju vegna heilsubrests þeirra eiturlyfjaneitenda er fallið hafa fyrir Bakkusi. Þeir eiturlyfjaneitendur sem standa að umræddu frumvarpi ættu að draga það þegar í stað til baka áður en upplýst verði hverjir það eru sem eru eiturlyfjaneitendur á Alþingi.

Ef Alþingismönnum er ekki kynnt sú staða þeirra að þeir séu fulltrúar allrar þjóðarinnar en ekki fulltrúar lítils hóps landsmanna er kominn tími til slíkrar fræðslu. Frumvarp um aukna áfengissölu í landinu er aðeins til hagræðingar fyrir þá er neita þeirra eiturlyfja er kallast alkahól en endar sem aukinn kostnaður á alla landsmenn vegna heilbrigðisþjónustu við eiturlyfjanotendur.

Ef þetta frumvarp um aukna sölu áfengis á Íslandi nær fram að ganga verður næsta skref eiturlyfjafíkla Alþingis að lögleiða öll efni sem kölluð eru í dag eiturlyf sem lögleg efni fyrir alla og verði seld í matvöruverslunum.

Reykjavík 9. febrúar 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri