Laun þingmanna og ráðherra

Við síðustu ákvörðun kjararáðs varðandi hækkun á launum þingmanna og ráðherra langt umfram alla þróun í kjaramálum í landinu og út fyrir alla skynsemi urðu mjög skörp viðbrögð í þjóðfélaginu. Fjöldi mótmæla voru birt og neikvætt álit landsmanna gegn umræddum launahækkunum.

Fjöldi manna gerði sér vonir um að nýkjörið þing myndi taka á þessu máli og afnema hækkunina til að koma í veg fyrir öngþveiti á vinnumarkaði á nýbyrjuðu ári.

Hinir nýkjörnu þingmenn sáu ekki sóma sinn í að taka á málum með lagasetningu eins og vonast var til en fóru heim sælir og ánægðir með sín ofurlaun ákveðnir í að sitja sem fastast og halda í illa fenginn auð.

Staðan í þjóðmálum er því orðin sú að við endurskoðun ákvæða kjarasamninga á næstu mánuðum verður að beinast að því að hækkanir launa almennt verði ekki minni en það sem þingmenn og ráðherrar fengu á gulldiski.

Verður fróðlegt að sjá hvernig forystumenn stéttarfélaga bregðist við og vinna að þeim breytingum sem nauðsynlegar eru. Verkföll og aðrar álíka aðgerðir til að knýja fram breytingar verða nauðsynlegar til að brjóta á bak aftur þessa sjálftöku þingmanna og ráðherra á launum úr sameiginlegum sjóði landsmanna.

Sem dæmi um afleiðingar þessarar afgreiðslu Kjararáðs, án allrar skynsemi, þá er ein tekjuleið stjórnvalda til að hafa upp í kostnaðinn við launahækkanirnar að skerða greiðslur til eftirlaunaþega. Er staðan sem upp er komin við þær breytingar þingmanna á lögum er gerðar voru á síðasta ári og varða greiðslur til eftirlaunaþega að um áramótin þá lækkuðu greiðslur frá Tryggingastofnun ríkisins til sumra þegna landsins um 60,5%. Greiðsla fyrir desember lækkað 1. janúar 2017 um 60,5%. Eru þingmenn með því að sýna landsmönnum hverjir hafa völdin og landsmenn eigi bara að þakka fyrir meðan þeir fái eitthvað.

Landsmenn skulu gera sér ljóst að þetta er í anda þeirra reynslulausu ungmenna sem komust inn á þing við síðustu kosningar. Unglingarnir eru með þessu að sýna visku sína og gáfur er íslenskt stjórnarfar kemur til með að búa við næst árin.

Næstu stjórnarár á Íslandi munu einkennast af mistökum í lagsetningu eins og hér hefur átt sér stað ef ekki er um beinan ásetning þeirra aðila er verma stóla Alþingis. Aðila samfélagsins sem skila minnsta vinnuframlagi til þjóðarbúsins sé tekið mið af fjölda daga sem þing er starfandi. Þær afsakanir sem heyrst hafa að þingmenn starfi þótt sjálft þingið sé ekki starfandi sem slíkt er hreinn fyrirsláttur.

Verkefni hins almenna borgara á íslandi næstu mánuði er að koma böndum á fingralangt sjálftökulið sem situr á Alþingi. Lög um Kjararáð eru sett af Alþingi og sniðin að því sem gerst hefur nema Kjararáð (skipaðir meðlimir ráðsins) hafi farið út fyrir starfsvið sitt og með því brotið lög.

Hér með eru allir eldri borgarar hvattir til að láta í sér heyra sjálfir eða með aðstoð aðstandenda sinna til að stöðva sjálftökuliðið á Alþingi sem stefnir á að setja fjárhag landsins í rústir ef þörf reynist á að fara út í grimmt allsherjarverkfall til að hindra slíkt gerræði sem átt hefur sér stað í launamálum þingmanna.

Reykjavík 7. janúar 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Ballarhaf

Orðið ballarhaf er farið að heyrast í fjölmiðlum og sjást í ritverkum án þess að flytjendur boðskaparins hafi hugmynd um hvað eða hvar þetta svokallaða ballarhaf er.

Fyrir tuttugu árum síðan var fagurt fljóð í hópi fréttamanna sjónvarpsins sem viðhafði þetta orð í frétt án þess að vita hvað hún sagði. Var henni send skýring á því hvað hún hefði sagt með notkun á orðinu. Þessi fréttakona hefur ekki notað þetta orð síðan í fréttum svo vitað sé. Um svipað leyti varð veðurfræðingi það á að nota orðið ballarhaf við lestur veðurfrétta. Var þetta kona og hafði ég samband við hana í síma og sagði henni hvað þetta orð stæði fyrir. Þessi veðurfræðingur þakkaði mikið fyrir ábendinguna og sagðist ekki hafa gert sér grein fyrir því hvað þetta orð stæði fyrir. Þriðja tilvikið varð í sölum Alþingis er einn kvenn-þingmaðurinn viðhafði þetta orð. Benti ég þingmanni sem ég var málkunnugur á þessa misnotkun þingkonunnar og varð hann mikið hrifinn að fá skýringuna á orðinu og sagðist koma því til skila við konuna. Konan var í andstæðum þingflokki við hann.

Notkun á þessu orði hefur aukist og einkum hjá menntamönnum að því er virðist. Í sjónvarpsþættinum –Atlantshafið-- viðhafði þulurinn þetta orð og mátti skilja á framsetningu þularins sem svo að allt Atlantshafið væri ballarhaf. Einn rithöfundur notar þetta í ævisögu er hann ritaði án þess að vita hvað hann var að segja frá með skrifum sínum.

Fleiri dæmi væri hægt að nefna um notkun orðsins í tímaritum og öðrum ritverkum án þess að viðkomandi hafi gert sér grein fyrir hvað hann var að tjá sig um.

Undirritaður heyrði þetta orð í fyrsta skipti árið 1949 í samræðum manna um borð í m.b. Guðmundi Þorláki RE-. Þar sem þetta haf hafði aldrei sést merkt inn á sjókort, sem undirritaður hafði skoðað vel og náðu frá Norður – Íshafi suður undir miðbaug, voru þeir sem umrætt orð hafði farið á milli spurðir að því hvar þetta haf væri og beðnir að sýna það á sjókorti.

Annar þeirra sagði þá: „ Þú mátt aldrei nota þetta orð í návist dömu því átt er við kynfæri konunnar“. Þar með lauk leit að þessu ballarhafi á sjó.

Orðið „ballarhaf“ er í íslensku máli í ætt við orðin ölkelda, unaðsbrunnur, læragjá og fleiri álíka heiti á sama fyrirbæri.

Svo sýndur sé fáránleikinn í misnotkun þessa orðs þá var fréttaþulan að segja frá staðsetningu um þúsund rúmlesta togara á hafi úti en hafsvæðið varð í frásögn konunnar að ballarhafi. Það hlýtur að vera útilokað að finna það ballarhaf sem rúmar þúsund rúmlesta togara. Í annarri fáránlegri notkun á þessu orði viðhafði rithöfundur æviminninga merkinguna í kulda og vosbúð úti í ballarhafi. Orðrétt eftir rithöfundi haft: ((„oft kalt í veðri út í miðju ballarhafi“)). Varla er um mikinn kulda að ræða í slíkum ástarleikjum.

Verður það að teljast fáránlegt að halda því fram að menn séu í kulda og vosbúð á milli læra konu og því síður að þar rúmist þúsund rúmlesta togari.

Sem framhald á skýringum á merkingu orðsins ballarhafs fékk undirritaður að heyra eftirfarandi:

Í ballarhafi böllur lék

buslaði, svamlaði, brundaði.

............................

Þar með var óþarfi að leita frekar að hinu framandi hafsvæði í sjókortum.

Sett fram í von um að vitringarnir noti orðið með réttri merkingu þess í framtíðinni.

Reykjavík 2. janúar 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Nútíma þrælahald

Sjónvarpsserían ROOTS sem sýnd er í íslenska sjónvarpinu og fjallar um meint fyrritíma þrælahald og meðferð þræla í Ameríku. Það er viðurkennt að hið svokallaða þrælahald var ómannúðleg meðferð á fólki sem féll undir það sem kallað var þrælar.

Það sem er sláandi við þann boðskap sem myndin sýnir er að þrældómurinn hefst við aðgerðir samlanda þeirra sem hnepptir eru í þrældóm. Er þar um að ræða einhvers konar ættar- eða hrepparíg innan ríkis þessa fólks með dökka hörund. Þeir selja samlanda sína til nauðungarvinnu til þeirra sem vildu greiða fyrir þá og virðist greiðslan hafa falist í vopnum til að geta haldið hremmingum á samlöndum sínum áfram.

Meðferð á hinum svokölluðu þrælum var í anda eignarréttarins að mega beita fólkið, þrælana, þeirri meðferð sem einkenndi geðástand hinna töldu eigenda. Myndin sýnir geðrænt ástand sumra þeirra sem höfðu eftirlit með þrælunum og hefur verið alvarleg geðveiki eða sadismi.

Í þessum þrælaboðskap kemur fram að almennt var ekki farið illa með þrælana nema að þeir sýndu einhverskonar mótþróa og var þá miskunnarlaust refsað sem hafði þann tilgang að vekja ótta og minnka líkur á frekari mótþróa.

Það sem einkennir frásagnir af hinu svokallaða þrælahaldi var að þrælar voru ódýrt vinnuafl. Þrælar fengu húsnæði, fæði og klæði á kostnað þrælahaldarana og virðist samkvæmt sögu að sumir þrælar sem þjónuðu húsbændum sínu vel hafi notið góðs af því þótt þeir hafi ekki notið hins opinbera frjálsræðis.

Talið er að þrælahald hafi verið afnumið með því að gefa þrælum svokallað frelsi og við það hafi ástandið í mannúðarmálum batnað. Ef grannt er skoðað er ástand þeirra sem taldir eru minna mega sín í nútíma samfélagi lítið skárra, ef ekki verra, en þeirra sem taldir voru eign vinnuveitenda sinna.

Hið svokallaða afnám þrælahalds á ekki að öllu leyti rót sína að rekja til mannúðar eða mannkærleika eins og margir halda í dag. Afnám þrælahalds er afleiðing af iðnvæðingunni. Með afnám þrælahalds og tilkomu véla og þeim hraða er fylgdi vélvæðingunni kom gróðinn til fjármagnseigenda betur til skila með því að vera lausir við aðhald og eftirlit með vinnuaflinu og skera þann kostnað niður er fólst í húsnæði, fæði og fatnaði þrælanna en greiða fólkinu lúsarlaun svo það rétt skrimti.

Á þrælahaldstímanum var þræll seldur ef hans vinnuframlag var ekki talið fullnægjandi eða þrælahaldaranum mislíkaði við hann. Í dag er nútímaþrælahald þannig að starfsmaðurinn er rekinn úr starfi ef vinnuveitanda líkar ekki við starfsmanninn og þar með vinnuöryggi takmarkað, fjárhagsleg afkoma starfsmannsins brotin niður. Nútíma þrælahaldarar hafa engar skyldur gagnvart launþegum nema að greiða þeim lúsarlaun.

Sú eina breyting sem orðið hefur á þrælahaldi er að nútímaþrælahald er byggt á svokölluðum stjórnendum landsins, Alþingi og ríkisstjórn, með aðstoð fjármagnseigenda. Þrátt fyrir að verkalýðsfélög hafi orðið til í þeim tilgangi að bæta kjör þræla nútímans er í grundvallaratriðum lítil breyting á fjárhagslegri afkomu nútíma þræla í hlutfalli við afkomu nútíma þrælahaldara.

Mismunur á launum nútíma þræla og fortíðar þræla í hlutfalli við ofurlaun valdastéttarinnar hefur lítið breyst nema til aukins gróða hjá þrælahöldurunum með aukinni afkastagetu er vélvæðingin hefur leitt af sér. Fjárhagsafkoma nútíma þrælahaldara er ekki lakari ef ekki betri en forvera þeirra á tímum viðurkennds þrælahalds. Ofurgróði nútíma þrælahaldara er slíkur að líkja má við sjúklegu andlegu ástandi þrælahaldaranna hvað varðar sókn í meiri gróða er felst í auðsöfnun eins og fyrri tíma valdagræðgi er fólst í landvinningum.

Á Íslandi hefur barátta almennings til bættra kjara verið miskunnarlaust brotin niður af stjórnendum landsins (Alþingi og ríkisstjórn) sem hafa verið þjónar auðvaldsins. Verkföll hafa verið bönnuð með lögum af Alþingi til að þóknast fjármagnseigendum en hafi verkalýðnum tekist að knýja fram launahækkanir hafa þær verið gerðar að engu með gengisfellingum til að hindra rýrnun á ofurgróðasjóðum fjármagnseigenda.

Af hálfu stjórnvalda og ofurgróðaeigenda hefur verið reynt að hafa hemil á svokallaðri millistétt þjóðfélagsins með því að halda þeim réttu megin við núllið til þess að nýta atkvæði þeirra til áframhaldandi setu á valdastólum. Þeim hluta þegnanna sem ekki falla undir auðvaldið og millistéttina er haldið á sultarlaunum í krafti valds atkvæðanna svo að ofurgróðasjóðirnir í eigu auðvaldsins haldi áfram að stækka.

Hjá stjórnendum landsins er litið á það með velþóknun þegar sárafáir eigendur fyrirtækja veita sjálfum sér bónusgreiðslur upp á milljarða sem kallaðar eru arðgreiðslur þótt umræddar tekjur hafi komið frá eign þjóðarinnar sbr. gróði útgerðafyrirtækja o.fl. Þeir sem sitja við stjórnvölinn, Alþingi og ríkisstjórn, huga vel að eigin afkomu þótt hluti þjóðarinnar búi við skert lífsgæði svo sem hungur og skort á læknishjálp. Eigin afkoma Alþingismanna er í forgangi hjá þeim sem verma stóla Alþingis eins og viðhorfið til síðustu launahækkana þingmanna sýnir. Stólar sem voru keyptir undir þingmennina með framlögum í kosningarsjóði þingmanna af auðmönnum landsins til þess að þeir, auðmennirnir, geti haft hemil á hvernig samskiptareglum þegnanna, lögunum, verði háttað í þeim tilgangi einum að auka gróða þeirra sjálfra, auðmannanna.

Eðli mannskepnunnar hefur ekkert breyst frá fyrri öldum hvað varðar græðgi í auð og völd.

Reykjavík 2. janúar 2017

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Laun þingmanna og ráðherra.

Eftir úrskurð kjararáðs varðandi launahækkun þingmanna og ráðherra hófst mikil ólga í íslensku samfélagi. Var þess krafist að hækkanirnar yrðu dregnar til baka og átti að höfða til skynsemi nýkjörinna þingmanna í þeim efnum.

Eftir kosningar og setningu þingsins hefur ekkert heyrst af af því máli er varðar ofurlaun þingmanna og ráðherra þar til frétt birtist í Fréttablaðinu 28. desember varðandi málið.

Kemur þar skýrt fram hvert eðli hinna nýkjörnu þingmanna (afæta íslensks samfélags) er í afstöðu til kröfu almennings um afturköllun á umræddri launahækkun. Samkvæmt fréttinni er enginn vilji á meðal þingmanna til að skerða ofurlaun sín. Er þar komið innsta eðli afæta í íslensku samfélagi sem skammta sjálfum sér laun sem orsakar skerðingu á lífsafkomu annarra landsmanna.

Rétt þykir að benda á að oft koma fréttir af litlu eða engu trausti á þingmönnum og fleiri aðilum í opinberum störfum svo sem dómurum. Hið litla álit Íslendinga á störfum þessara aðila (þingmanna, ráðherra og réttarkerfisins) nálgast oftar fyrirlitningu á þessum aðilum vegna framferðis þeirra í þágu eigin hagsmuna á kostnað almennings. Það er Alþingi sem setur lögin um afgreiðslu Kjararáðs og orðanna hljóðan í lögum um starfsemi Kjararáðs er sniðið að græðgi og ósvífni þeirra sem stjórna lagasetningunni, Alþingismönnum/konum.

Á undanförnum áratugum hefur nokkrum sinnum komið til árekstra á íslenskum vinnumarkaði vegna þeirrar ósvífni er fram hefur komið í úrskurðum Kjaradóms / Kjararáðs ((ath. það er skipt um heiti á þessu illþýði eftir þörfum sem falið er að ákvarða laun ákveðinna starfsmanna ríkisins til að villa um fyrir almenningi)) að taka aldrei tillit til þróunar í launamálum almennings. Er tímabært að almenningur fái upplýsingar um kostnað við þetta fyrirbæri sem kallað hefur verið Kjaradómur eða Kjararáð og greiðslur til hvers einstaklings sem skipaðir hafa verið í þessi embætti. Samkvæmt upplýsingum fá þeir aðilar er skipa þessar stöður ofurlaun miðað við laun hins almenna borgara. Þar af leiðandi þurfi hinir skipuðu aðilar að vinna fyrir ofurlaunum sínum með því veita þeim sem skipa þá í starfið einnig ofurlaun langt umfram alla skynsemi.

Samkvæmt fréttinni í Fréttablaðinu er enginn vilji innan þingsins til að hrófla við úrskurði Kjaradóms því þingmenn vilja halda í hinn illa fengna kaupauka sem úrskurður Kjaradóms færði þeim á gull-platta. Illa fenginn kaupauka sem líkja má við hreinan þjófnað úr sjóði almennings. Framferði þetta er í ætt við dæmisöguna um mýsnar sem fengu apa til að skipta ostbita er músunum hafði áskotnast. Apinn át allan ostinn eins og afætur á Íslandi gera með framferði sínu í umræddu launamáli.

Nú er eina ráðið fyrir hinn almenna launþega að stefna af hörku í alvarlega kjaradeilu á vinnumarkaðnum sem ætti að leiða til þess að upphefja ósvífni Kjaradóms í launahækkunum þingmanna og ráðherra og knýja á um að í framtíðinni verði fulltrúar launþega sem skipi umrætt Kjararáð en ekki fósar og vinir þingmanna.

Gera má ráð fyrir því að hinir gráðugu þingmenn drífi í að ná saman ríkisstjórn til þess að minnka líkur á nýjum kosningum á næstu mánuðum sem vafalítið myndi leiða til þess að mörgum þeirra sem nú verma stóla Alþingis verði sparkað út vegna hinnar meintu græðgi þeirra og að hunsa vilja almennings til að launahækkanir ofurlaunanna verði afturkallaðar. Miðað við fréttir af stjórnarmyndunarviðræðum síðustu vikna er það aðeins ótti þingmanna við að verða sparkað af þingi sem ræður úrslitum um skipun nýrrar ríkisstjórnar eða kosningar.

Reykjavík 28. desember 2016

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Rán á eftirlaunum á Íslandi.

Á Íslandi er stundað skipulegt rán af hálfu stjórnvalda á eftirlaunum landsmanna.

Við það að bankarnir voru rændir af óheiðarlegum aðilum þar sem sparifé þúsunda landsmanna (eftirlaunavarðveislufé í vörslu banka) sem varðveitt var hjá bönkum landsins var hirt bótalaust og hafa eftirlaun þúsunda Íslendinga verið skert svo að um munar.

Bankarán framið í Landsbanka Íslands leidd til þess að milljarðar voru hirtir úr Lífeyrissjóði hf. Eimskipafélagi Íslands. Var meðal annars hluti af því fé sem hvarf lánveiting til stjórnarformanns Landsbankans sem lýsti sig gjaldþrota eftir hrun bankans.

Fjármagn lífeyrissjóðsins var flutt úr öruggari varðveislu yfir í Landsbankann að fyrirmælum stjórnarformanns bankans eftir að hann keypti meirihluta í H.F. Eimskipafélagi Íslands. Þetta var gert þrátt fyrir ákvæði í samkomulagi frá 1957 um að vörslufé lífeyrissjóðsins yrði aldrei varðveitt í viðskiptabanka sem H.F. Eimskipafélag Íslands væri í viðskiptum hjá. Við afskráningu af hlutafélagaskrá á H.F. Eimskipafélagi Íslands á árinu 2006 féll úr gildi samkomulag stéttarfélaganna við stjórn hlutafélagsins frá 1957 um afskipt stjórnenda fyrirtækisins H.F. E. Í. af lífeyrissjóðnum. Stjórnarformaðurinn (Landsbankans) og eigandi H.F. Eimskipafélags Íslands fram að afskráningu félagsins 2006 neitaði að viðurkenna að um rof á samningi frá 1957 væri að ræða við afskráningu fyrirtækisins af firmaskrá Ríkisskattstjóra 2006 og náði með aðstoð dómsvaldsins á Íslandi (réttarkerfisins – dómur í júlí 2008) að halda völdum yfir lífeyrissjóðnum fram yfir hrun bankans í október 2008. Flestir vita hvað fram kom við hrun bankans og umsögn saksóknara um meðferð fjármuna í vörslu bankans.

Á ársfundi Lífeyrissjóðs H.F. Eimskipafélags Íslands sem haldinn var í húsakynnum fyrirtækisins við Sundahöfn eftir afskráningu fyrirtækisins 2006 var lögð fram af hálfu undirritaðs krafa um að stjórnun lífeyrissjóðsins yrði afhent sjóðfélögum með vísan til samkomulags frá 1957 ( við stofnun sjóðsins) og afskipti af hálfu fyrirtækis sem ekki væri til lengur heyrði sögunni til. Með afskiptum lögmanns hins afskráða fyrirtækis sem var fundarstjóri á umræddum fundi var neitað um umræður á fundinum um umrædda kröfu og henni vísað til stjórnar.

Afleiðing bankaránsins á eftirlaun þeirra sem starfað höfðu hjá H.F. Eimskipafélagi Íslands varð um 40% rýrnun á eftirlaunum þeirra starfsmanna er áttu fé í sjóðnum. Eftir þessa 40% rýrnun eftirlaunanna við hrunið hafa eftirlaun starfsmanna haldið áfram að rýrna og er nú svo komið að þrátt fyrir um 60% hækkun launa á almennum vinumarkaði síðustu 6-7 árin hafa eftirlaun starfsmanna hins aflagða H.F. Eimskipafélags Íslands ekki hækkað nema um ca. 8% á 7 ára tímabili.

Afrakstur rússagullshafans sem var stjórnarformaður Landsbankans í ráni á eftirlaunum starfsmannanna er því orðinn langt yfir helmingur af eftirlaunum launþeganna er starfað höfðu hjá „Óskabarni þjóðarinnar“.

Framferði stjórnvalda í máli þessu er til skammar. Þrátt fyrir yfirlýsingu er fram kom frá saksóknara eftir hrun bankans um að ekki hafi verið staðið rétt samkvæmt lögum að varðveislu geymslufjár lífeyrissjóðsins með hástemmdum yfirlýsingum aðila umlögbrotin var ekkert gert af hálfu framkvæmdavaldsins í þeim málum. Kærur og kröfur sjóðfélaga um rannsókn á meintu misferli við vörslu fjárins hunsaði framkvæmdavaldið allar slíkar kröfur. (Ath. kröfur um rannsókn hálfu voru sendar af hálfu undirritaðs og fjölda meðlima lífeyrissjóðsins).

Ástæða þess að framkvæmdavaldið hunsaði kröfur sjóðfélaga um rannsókn var vegna lélegs eftirlits með lífeyrissjóðunum af hálfu stjórnvalda sem gengust upp í og högnuðust á ólöglegum fjáraustri úr sjóðunum. Ríkisvaldið bar ábyrgð á sjóðþurrð lífeyrissjóðanna vegna vanrækslu.

Með vísan til þess að með óstjórn stjórnvalda og dómsvaldsins þar sem tugir milljarða hafa verið afskrifaðir af skuldum fjölda fyrirtækja. Fyrirtækja sem var stjórnað af eigendum sínum í sukkinu fyrir bankahrun en sjóðfélagar lífeyrissjóðanna látnir bera tapið á þeim afskriftum auðjöfranna þá er komið að því að stjórnvöld skili aftur því sem rænt var úr lífeyrissjóðunum.

Íslenska orðatiltækið „Þjófur þrífst en þjófsnautur ekki“ er gamalt í málinu og spurning hvort það eigi ekki við í þessu tilviki. Með afskiptaleysi eða blessun stjórnvalda hefur lífsafkoma þúsunda Íslendinga verið skert umtalsvert og afkoma þeirra keyrð niður í fátækramörk.

Með vísan til okurgróða bankakerfisins eftir hrunið er það krafa þeirra sem rændir voru af umræddum bönkum, (tilgangslaust að bera fyrir sig kennitöluflakk bankanna) að fjármagninu sem stolið var verði skilað og eftirlaunaþegum bætt það tjón er þeir hafa orðið fyrir á umliðnum árum. Verði launþegum og eftirlaunaþegum ekki bætt það sem haft hefur verið af þeim með innanbúðarbankaránum falla stjórnvöld undir hið aldna orðatiltæki sem áður hefur verið minnst á.

Reykjavík 27. desember

2016 Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

100 milljónir

Þær fréttir hafa borist að sólunda eigi 100 milljónum ísl.kr. til þess að liðka fyrir sölu á lambakjöti til útlanda. Þeir sem standa fyrir þessari sóun fjármuna ættu að íhuga það hvort ekki væri nær að huga að því að lækka verð á lambakjöti á íslenskum markaði. Jafnframt því á að hindra innflutning á kjöti erlendis frá sem eingöngu er ætlað fyrir fólk á ofurlaunum í landinu.

Innflutningur á kjöti eins og af kengúrum frá Ástralíu, nautgripakjöt frá fjarlægum löndum, hjartarkjöt, kjöt af dádýrum, kjöt af krónhjörtum og fleiri tegundum s.s. fuglum frá Suðaustur –Asíu er að stærstum hluta aðeins fyrir þá sem hafa ofurlaun. Ef mislukkaðir milliríkjasamningar sem stjórnvöld hafa samið um eru hindrun í að hefta innflutning á kjöti, sem er dýrara að flytja til landsins en innkaupsverðið er í upprunalandinu, á að segja upp slíkum samningum þegar í stað.

Er tímabært fyrir stjórnvöld að huga að verðlagi á matvörum á Íslandi og þeim ofurgróða sem fellur í hendur sárafárra eigenda matvöruverslana á íslandi. Ef flutningafyrirtæki (flugvélar og skip) þrífast aðeins á að stunda flutninga á ónauðsynlegum varningi til og frá landinu er í lagi að draga þar lítillega úr þjónustu.

Íslensk stjórnvöld hafa annast innflutning á öllum þeim húsdýraplágum sem borist hafa til landsins á undanförnum öldum og ætti það að vera næg viðvörun til stjórnenda landsins að fjölga ekki þeim vágestum sem húsdýraplágur eru.

Ef Íslendingar eru ekki færir um að annast matvælaframleiðslu fyrir landsmenn er illa komið fyrir þjóðinni. Því er óþarfi að flytja inn framandi kjöttegundir til að þjóna girnd ofurlaunþega sem skammta sér launin sjálfir.

Með vísan til frétta af næringarskorti á meðal eldra fólks væri það verðugt verkefni fyrir stjórnvöld að huga að verðlækkun á íslensku kindakjöti svo að eldri borgarar hafi efni á að kaupa þá fæðutegund sem fólkið er alið upp við og kann best við. Þær hundrað milljónir sem fyrirhugað er að nýta til þess að greiða niður kindakjöt til útflutnings væri betur varið til að greiða niður verð innanlands og með því hugsanlega að minnka næringarskort hjá eldra fólki.

Reykjavík 22. desember 2016

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Þjónusta við eldra fólk.

Í fréttum hafa komið fram upplýsingar um að sumt eldra fólk þjáist af næringarskorti. Ekki hefur verið gefin viðhlítandi skýring á þessu.

Ástæða þess að ekki hefur verið gefin fullnægjandi skýring á þessu ástandi hjá eldra fólki er skortur á yfirsýn þeirra aðila sem fjallað hafa um vandamálið.

Samkvæmt upplýsingum er borist hafa frá aðilum er reynt hafa að nýta sér þjónustu við eldri borgara hvað varðar að fá sendan heim mat, þegar aðilar hafa ekki fulla starfsorku til að annast eigin matargerð að öllu leyti, kemur margt í ljós um næringarskortinn.

Ef upplýsingar eru réttar varðandi matarræði sem eldra fólki er boðið upp á í svokallaðri samfélagsþjónustu liggur ástæða næringarskorts öllum opinn.

Matur sem boðið er upp á er í of mörgum tilvikum all undarleg samsuða sem eldra fólk er ekki vant að neyta. Svo virðist sem stjórnendur samfélagsþjónustunnar hafi lítið eða ekkert eftirlit með því sem boðið er upp á eð hafi minni þekkingu á því sem gert er en starfsmenn þeirra.

Það þarf að taka fullt tillit til þess að Íslendingar hafa haft sína matarsiði í hundruðir ára og mannskepnan er stundum sein að tileinka sér nýungar. Af fréttum af því sem boðið er upp á í heimsendum mat til eldri borgara er talsvert um það að boðið sé upp á framandi rétti sem hafa verið innfluttir með innflytjendum. Matargerð sem eldri Íslendingar eru ekki mikið hrifnir af.

Heyrst hefur að við matargerð séu erlendir matreiðslumenn sem freistast til að matbúa samkvæmt hefðum og siðum ættjarða sinna eða eru hugmyndaríkir og vilja sýna kunnáttu sína. Í mörgum tilvikum eru þessar nýjungar í matargerð illa séðar hjá eldra fólki sem hefur alist upp við íslenskan mat og þykir hann góður.

Sem dæmi um illa séðar nýungar í matargerð fyrir eldra fólk eru margs konar PASTA-réttir sem eru framandi, notkun á fjölda kryddtegunda sem fólki er framandi og fellur ekki vel í bragðlauka allra að ógleymdu þeirri nýjung, er komið hefur fram, að bera á borð fyrir eldra fólk soðið hangikjöt með brúnni sósu. Sósu/soð sem gerð er úr kjötkrafti af nautum og lapþunn eins og vatn.

Slíkar nýjungar í matargerð eru óásættanlegar og er stjórnendum heimaþjónustu fyrir eldra fólk, hvað varðar matargerð, til vansa á meðan eldra fólki er ekki boðið upp á að velja á milli nýunga í matargerð (nýrra siða við matargerð) og hefðbundinnar íslenskrar matargerðar.

Framandi siðir eða ósiðir sem eldra fólki er boðið upp á í matargerð er ekki til að bæta úr næringarskorti hjá eldra fólki. Er nauðsyn til þess að huga vel að því hvað er í boði varðandi mat sem ætlaður er eldri Íslendingum sem vanist hafa ákveðnum gömlum siðum í matargerð. Margt eldra fólk á Íslandi er nægjusamt og lítið fyrir að kvarta og gengur því svangt frá matarborði þar sem framandi matur og framandi krydd eru á borðum.

Reykjavík 20. desember 2016

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Nytsamir sakleysingjar

Á Íslandi er nokkur fjöldi þeirra sem falla undir hugtakið nytsamir sakleysingjar.

Slíkir aðilar hafa þá stefnu að kenna alltaf öðrum um það sem miður fer í samfélagi manna á jörðinni en hafa sjálfir engar tillögur til lausna á þeim vandamálum sem upp koma. Slíkur hópur kom saman í miðborg Reykjavíkur nýlega og krafðist þess að bardagar í Sýrlandi yrðu stöðvaðir. Sumir þeirra sem mættu sögðu að Íslendingar ættu að taka við fleiri flóttamönnum.

Hjá þessu fólki kom ekkert fram sem væri hugmynd að raunverulegri tilraun til að stöðva átökin í Sýrlandi. Slíkt er venjan hjá nytsömum sakleysingjum sem vilja alltaf að aðrir leysi málin fyrir þá en hafa hvorki þekkingu eða vilja til að gera neitt sjálfir til að leysa úr þeim vanda sem þeir kvarta yfir.

Þessum nytsömu sakleysingjum er frjálst að fara og taka þátt í þeim hildarleik sem fram fer í Sýrlandi og sýna þar getu sína og mannúð án þess að blanda öllum öðrum í áhugamál sín.

Hin raunverulega ástæða fyrir þeim hörmungum sem ganga yfir Sýrland og fleiri lönd Asíu og Afríku eru innanríkismál þessara landa vegna valdagræðgi sumra aðila í þessum ríkjum. Hinir valdagráðugu vilja komast að stjórnun í þessum ríkjum með hernaði og hefur orðið miságengt.

Nytsamir sakleysingjar kalla alltaf á hjálp frá öðrum til að fórna sér fyrir þann málstað sem þeir berjast fyrir en eru tregir að leggja sjálfir neitt raunhæft til málanna.

Ef eitthvað er að marka fréttir af þeim átökum sem eiga sér stað og hafa átt sér stað á undanförnum áratugum, s.s. Suðaustur Evrópu (Balkanlöndum), Litlu Asíu og Afríku, hafa snúist um trúarbrögð og siði tengdum trúarbrögðum. Þessi trúarbragðavandi nútímans er að minnsta kosti 1300 – 1400 ára gamall og hafa styrjaldir geisað linnulítið allt þetta tímabil. Trúarbrögð hafa verið deilumál innan mannkynsins svo langt sem sögur herma.

Það að nytsamir sakleysingjar á Íslandi telja að þeir hafi rétt til að dæma um það hvaða flóttamaður eða flóttamannabarn eigi að fá að lifa og hvaða börn eiga að deyja þá er valdagræðgi íslenskra sakleysingja komin út í afskipti af innanríkismálaum annarra ríkja. Það sem einkennir stefnuleysi hinna íslensku sakleysingja er að allir aðrir en sakleysingjarnir sjálfir eiga að leysa vandamálin og kosta til þess lífi og fjármunum. Þessir nytsömu sakleysingjar á Íslandi eiga hugsanlega eftir að lifa það að til átaka komi á Íslandi vegna trúarbragðadeilna með fjölgun flóttamanna með framandi trúarbrögð og siði. Til trúarbragðaátaka hefur komið fram í nokkrum ríkjum Evrópu s.s. Norður og Mið-Evrópu og á eftir að versna til muna eins og allar trúarbragðadeilur gera. Má geta innbyrðisátaka á Íslandi vegna þessara innflutu trúarbragða þegar til handalögmála kom vegna húsnæðis.

Hinir nytsömu íslensku sakleysingjar eiga að stofna Alheims-lögreglu með eigin starfsframlagi sem hefur það að markmiði að stöðva öll átök manna í milli á jarðkúlunni. Þetta eiga þeir að gera svo þeir geti sýnt fram á að þeir vilji hafa afskipti af öllum deilum á milli mis valdagráðugra manna á jörðinni. Þetta eiga sakleysingjarnir að gera en ekki ætlast til að aðrir vinni skítverkin fyrir þá. ATH. styrjöld og stríðsátök eru alltaf skítverk sem kosta blóð, svita og tár.

Þessir nytsömu sakleysingjar þykjast vilja bjarga heiminum og þar með stríðshrjáðum borgurum annarra ríkja á sama tíma og margir landar þeirra líða skort sem hægt væri að koma í veg fyrir með sameiginlegum aðgerðum landsmanna , Íslendinga. Hinir nytsömu sakleysingjar sækjast eftir fjölþjóða hrósi fyrir veitta aðstoð við flóttamenn en slíkt fjölþjóðahrós fengju sakleysingjarnir ekki fyrir að sjá til þess að landar þeirra lifðu sómasamlegu lífi.

Reykjavík 19. desember 2016

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Landráðamenn - mannleysur

Í íslensku samfélagi er viðvarandi vandamál hvernig hlúa eigi að þegnunum sem vegna aldurs og veikinda geta ekki búið einir og séð um sig sjálfir. Þetta vandamál hefur verið ljóst hverjum meðalskinsömum íslendingi í fjölda ára nema þeim sem kallaðir eru pólitíkusar (Alþingismenn).

Af hálfu Alþingismanna og stjórnenda landsins hafa margskonar kostnaðarsöm gæluverkefni verið knúin í gegn á meðan fjöldi Íslendinga býr við alvarlegan skort á loka árum ævi sinnar vegna skorts á úræðum eins og vistunarheimilum fyrir aldraða og öryrkja.

Er það komið svo að aldrað fólk þar sem heilsan fer þverrandi og viðkomandi getur ekki séð um sig sjálfur að öllu leyti eru hunsaðir af þeim er stjórna landinu. Stjórnendur landsins bera fyrir sig fjárskort en á sama tíma geta þessir aðilar sóað milljörðum króna í margskonar gæluverkefni þar sem stefnt er að því að skap þessum stjórnendum (ekki landsmönnum) vegsauka í erlendu samstarfi.

Stjórnendur landsins hafa sólundað milljörðum króna í gæluverkefni eins og aðild að öryggisráði Sameinuðu þjóðanna, aðildarumsókn að Efnahagsbandalaginu, flóttamannavandamál o.fl. gæluverkefni. Þetta hafa óráðsíustjórnendur landsins gert á sama tíma og of stór hluti þjóðarinnar lifir ómanneskjulegu lífi vegna heilsubrests er fylgir háum aldri.

Er ástandið orðið svo slæmt að heimfæra má þetta framferði ráðamanna þjóðarinnar upp á landráð og hiklaust kalla þá landráðamenn. Á meðan stjórnendur landsins skilja ekki til hvers þeir voru valdir til starfa og hugsa aðeins um eigin haga, en ekki hina almennu borgara, eru þeir landráðamenn.

Alþingismenn og aðrir stjórnendur landsins hafa verið valdir til að stjórna landinu með velferð þegnanna að leiðarljósi en ekki einkahagsmuna þeirra sjálfra (stjórnenda).

Fjáraustur stjórnenda landsins í gæluverkefnin sem nefnd hafa verið falla undir landráð á meðan hinir almennu borgarar (þegnar landsins) búa við alvarleg vandamál eins og hrjá fjölda þeirra sem búa við bág kjör og vanhirðu vegna skorts á hjúkrunarheimilum.

Með vísan til gæluverkefnis stjórnvalda er snýr að svokölluðu flóttamannavandamáli, sem kostað hefur samfélagið stórfé, er vandmál hinna íslensku þegna forsmáð af hálfu stjórnvalda. Húsnæði er til fyrir gæluverkefnið er snýr að flóttamönnum á sama tíma og íslenskir þegnar hafa ekki viðunandi húsaskjól.

Allar gjörðir stjórnenda landsins sem beinast gegn þegnum landsins og velferð þeirra eru landráð. Því er það skylda stjórnenda landsins að leggja til hliðar öll gæluverkefni er varða flóttamenn, gangnagerð (Vaðlaheiðagöng o.fl.) og snúa sér að því að huga að velferð þegnanna.

Sá kostnaður er hlotist hefur af Vaðlaheiðargöngum fyrir ríkið hefði verið betur varið til að reisa húsnæði svo hlúa mætti að hinum öldruðu sem ekki geta á sómasamlegan hátt annast eigin velferð. Gangnaævintýri stjórnvalda í atkvæðaleit, svokölluð Vaðlaheiðargöng, hefði nægt fyrir húsnæði fyrir 1500-2000 eldri borgara sem þurfa á aðstoð að halda.

Varðandi flóttamannavandmálið, eða fólksflutninga til betri lífsgæða sem flóttamenn leita eftir, er vert að huga að því að vandamál mannkynsins á jörðinni verður ekki leyst með hálfkáki íslenskra stjórnvalda. Íslenskum stjórnvöldum hefur ekki verið falið af íslenskum kjósendum að setjast í dómara sæti um það hvaða barn í fjarlægu ríki eigi að fá að lifa og hverjir eigi að deyja. Því eru þessar kostnaðarsömu ferðir á vegum íslenskra stjórnvalda til að velja úr, eins og sláturfé, hverjir fái að flytjast til landsins leikaraskapur og sýndarmennska.

Á meðan íslenskt samfélag getur ekki séð um og annast á sómasamlegan hátt að allir íslenskir þegnar búi við mannsæmandi aðstæður hafa stjórnvöld engar heimildir til að sólunda fjármunum landsmanna í einkagæluverkefni stjórnenda landsins.

Stjórnendur landsins hafa séð um að tryggja sjálfum sér ofurlaun og aðra þætti sér til hagsbóta langt umfram almenna skynsemi. Á sama tíma þá á fjöldi aldraðra þegna landsins í harðri baráttu um lífsviðurværi sitt vegna græðgi valdhafanna. Samkvæmt síðustu fréttum er þörf á 1,5 milljörðum til viðbótar til svokallaðs flóttamannavandamáls. Sú upphæð dugar fyrir húsnæði fyrir 50-70 eldri borgara sem misst hafa starfsorku til að sjá um sig sjálfa.

Reykjavík 15. desember 2016

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Sannleikur - hatursummæli.

Hvað eru hatursummæli?

Eru hatursummæli frásagnir af sönnum atburðum?

Í fjölmiðlum hafa birst og heyrst af frásögnum sem kallað hefur verið hatursummæli. Það sem hefur verið, að því er virðist, grunnurinn að umræddum ummælum eru fréttir af neikvæðum atburðum.

Er svo komið að talin er ástæða til þess að íþyngja lögreglunni með rannsóknum á slíkum ummælum. Ekki hefur verið gerð viðunandi grein fyrir því hvað séu hatursummæli en svo má skilja að það séu neikvæð ummæli um menn og málefni. Því síður er skilgreindur réttur þeirra sem hafa tjáð sig með því sem kallað hefur verið hatursáróður.

Því miður er það svo, að við skoðun á því sem kallað hefur verið hatursummæli, hefur komið fram að gjörðir þeirra sem telja sig hafa orðið fyrir svokölluðum hatursáróðri eða gjörðir skoðanabræðra þeirra hafa gefið ástæðu til þess að fólk hafi tjáð sig með þessum hætti, þ.e. með neikvæðum ummælum um orð og gjörðir annarra.

Einhversstaðar stendur að þeir sem búa í glerhúsi eigi ekki að kasta steini. Á öðrum stað stendur að sá sem er syndlaus megi kasta fyrsta steininum og er það komið úr trúarbrögðum þar sem þeirri refsingu var og er beitt að grýta fólk til dauða.

Yfirleitt er uppruni þess sem kallað hefur verið hatursummæli orð eða gjörðir þeirra sem slík ummæli beinast að. Í sumum tilvikum er grunnurinn frá skoðanabræðrum (trúarkenningum).

Öll neikvæð ummæli um menn og málefni eiga rætur sínar að rekja til skoðana- og hagsmunaágreinings. Það sem einkennt hefur hin svokölluðu hatursummæli, sem nú er krafist að lögreglunni verði fengið til rannsóknar, hefur verið í sambandi við mál innflytjenda, trúarbragða og kynhegðunar.

Það sem vafist hefur fyrir Íslendingum varðandi hið svokallaða innflytjendamál er að margt fólk er hjálpfúst og vill gera eitt og annað fyrir þá sem hafa komið hingað í leit að betra lífi. Þetta fólk hefur ekkert hugsað út í það að milljónir jarðarbúa lifa við umtalsvert verri lífskjör en þeir sem hafa haft efni á að koma til Íslands. Kostnaðurinn við að komast (ferðast) til Íslands fyrir þetta fólk hefði getað bjargað þúsundum barna frá hungurdauða. Þeir Íslendingar sem telja sig geta bjargað öllum jarðarbúum frá hungri og styrjöldum eru veruleikafyrtir. Þessir aðilar gera sér enga grein fyrir þeim skaða sem gerður er með umtalsverðu raski og breytingum á siðum og háttum heillar þjóðar með því að reyna að bland ólíkum þjóðernum og tungumálum í nokkurskonar þjóðfélagshræring sem líkja má við það sem kallað hefur verið í íslenskri matargerð skyrhræringur.

Með tilkomu margra ólíkra menningarheima verða alltaf árekstrar því bæði þeir sem fyrir eru og þeir sem koma til landsins vilja halda í sína siði og venjur. Má þar benda á kröfur er komið hafa fram frá ákveðnum trúarhópi um sérákvæði varðandi lög og siði þeim til handa. Með öðrum orðum þeir sem fyrir eru eiga að breyta lögum (samskiptareglum borgaranna) og siðum til að þóknast aðfluttum.

Það hafa verið ríkjandi lög, skráð og óskráð, að aðkomumaður til lands verði að fara í einu og öllu eftir lögum og siðum þess lands sem hann kemur til eða þola viðurlög í landinu ef út af er brugðið.

Ekki er gert ráð fyrir afskiptum af aðfluttum þótt þeir innan sinna heimilisveggja viðhafi forna siði sína og trúarbrögð en öll afskipti og tilraunir þeirra til að þvinga slíkt (sína siði) upp á frumbyggja er og verður alltaf illa séð. Þetta hefur vafist fyrir aðfluttum og virðist sem þeir geri sér ekki grein fyrir þessu og þar af leiðandi hefur orðið það sem kallað hefur verið myndun GETTÓA þar sem aðfluttir safnast saman til búsetu. Slíkt gerist vegna þess að aðfluttir aðlagast ekki að því þjóðfélagi sem þeir hafa flust til. Framandi tungumál og siðir fara ekki vel í alla frumbyggja.

Hatursummæli eiga yfirleitt rót sína að rekja til neikvæðra þátta í samskiptum aðila. Ef grannt er skoðað hefur orðið umtalsverður innflutningur á neikvæðum þáttum í samfélaginu. Má þar nefna komu fólks sem að því er virðist kom gagngert til landsins til lögbrota. Þjóðerni þessara lögbrjóta hefur leitt til neikvæðs viðhorfs landsmanna til allra af þjóðernum hinna meintu lögbrjóta. Þetta hefur einnig átt sér stað varðandi fólk með tiltekna trúarskoðun sem hefur haft fylgjendur er hafa beitt ofsafengnum aðferðum sem eru andstætt grundvallar skoðunum frumbyggja Íslands varðandi mannréttindi t.d. kvenna og barna.

Ýmsir siðir og ósiðir hafa komið með aðfluttum. Einnig hafa siðir og ósiðir borist til landsins með Íslendingum sem ferðast hafa til erlendra ríkja og hafa viljað auglýsa lærdóm sinn í erlendum ósiðum. Má þar nefna sem dæmi eiturlyfjaneyslu, stofnun mótorhjólagengja að erlendri fyrirmynd sem tengd hafa verið lögbrotum og fleiri slíka neikvæða siði. Þessir neikvæðu innfluttu þættir hafa leitt til þess að fólk hefur tjáð sig um það sem það telur neikvætt fyrir íslenskt samfélag og notað það orðalag sem farið hefur illa í hina fáu innflytjendur ósiðanna.

Ef og þegar íslensk stjórnvöld telja þörf á að hefja rannsókn á því sem kallast hatursummæli ættu þau, íslensk stjórnvöld, áður en að því kemur, að tryggja íslenskum frumbyggjum mannréttindi í raun en ekki að stuðla að mannréttindabrotum á eigin þegnum eins og of mörg dæmi eru um. Ennfremur ættu íslensk stjórnvöld að taka mark á fréttum frá örum löndum s.s. Norðurlöndunum varðandi þau alvarlegu vandamál sem þar hafa komið upp í sambandi við svokallað innflytjendavandamál. Vandamál þessi tengjast beint hinum framandi siðum sem eru í sumum tilvikum andstætt gildandi lögum landsins svo sem heiðursmorð innan fjölskyldu (sbr. vandamál í Svíþjóð o.fl.) og aðrar aðgerðir er tengjast trúarbrögðum og teljast lögbrot á Íslandi.

Reykjavík 14. desember 2016.

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri.