Vandamál INNANRÍKISRÁÐHERRA.

Að mati Innanríkisráðherra er komið upp vandamaál í „hennar“ ráðuneyti er varðar nýlega sett lög um skipan á Hæstaréttardómurum. Er þar komin upp FEMINISTA og RAUÐSOKKA-frekjan. (Sjá fréttir og greinar í blöðum dagsins 26. 9. 2015).

Það er ekki hæfni (færni) fólks til starfa sem á að ráða heldur FEMÍNIÐ.

Verður þetta framferði Innanríkisráðherra til fyrirmyndar fyrir framtíðar FEMÍNISTA að það eru ekki gildandi lög sem eiga að ráða heldur „mínir hagsmunir“, FEMÍNISTA.

Þetta sjónarmið ráðherrans kom glöggt í ljós þegar leitað var eftir því að af hálfu stjórnvalda yrði séð til þess að farið yrði að lögum varðandi gjörðir æðstu stjórnenda landsins og þ.m.t. dómarar.

Eftir neitun lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu og Ríkissaksóknara á að rannsókn færi fram á framlögðum ákærum voru kærumálin lögð fyrir ráherra til friðsamlegrar úrlausnar svo að halda mætti friðinn í landinu en ekki snúa sér 800 ár aftur í tímatalið þegar vígaferli var eina úrlausnin í deilumáli.

Voru öll gögn (skrifleg gögn frá dómstólum) lögð fyrir ráðherrann um þá valdníðslu sem viðgengist hefur í réttarkerfinu og hjá sumum æðstu mönnum stjórnkerfisins. Í þessum skriflegu gögnum eru óhrekjanlegar sannanir fyrir siðblindu og svívirðilegri meðhöndlun dómara á dómsmálum.

Þegar ráðherrann hafði skoðað málsgögn og séð fram á þá smán sem íslenskt stjórnkerfi og íslenskt réttarkerfi yrði fyrir ef málin yrðu rannsökuð, samkvæmt gildandi lögum þar um, taldi ráðherrann „hún“ betra að þegja málið í hel (hylma yfir lögbrotin), ef hægt væri. Hafnaði hún þeirri málaleitan að málin fengjum hlutlausa rannsókn óvilhallra aðila og neitaði að leysa úr þeim vanda sem réttarkerfið væri komið í.

Eins og ráðherranum á að vera kunnugt þá eru viðurlög við því að hylma yfir lögbrot (glæpi). Ráðherra var kynnt ítarlega um þau lögbrot er Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu og Ríkissaksóknari höfðu neitað um rannsókn á, þar sem þeir (þær) höfðu valið yfirhylmingarleiðina. Ekki verður annað séð en ráðherra hafi gerst brotlegur við hegningarlög með því að hylma yfir þau lögbrot sem honum (henni) var tilkynnt um.

Ef ekki væri um það að ræða að annarlegir hagsmunir réðu störfum ráðherrans og réttlætið réði ríkjum hefði ráðherrann valið þá leið að koma af stað opinberri rannsókn á fram komnum kærumálum þótt ekki væri til annars en reyna að hreinsa réttarkerfið af ákærum. Ráðherrann valdi frekar að koma í veg fyrir að öll þjóðin ætti kost á því að vita hvaða aðilar þjóðfélagsins hafi leyfi til að brjóta lög (æðstu menn þjóðarinnar að ógleymdum dómurum (guðum samfélagsins)). Er það spurning hvort ráðherrann sé ærulaus (flekkað mannorð) með vísan til þess sem ráðherrann hefur ekki gert varðandi það að treysta gildi lagasetningar Alþingis og framkvæmd laganna fyrir alla þegna landsins. Ráðherrann hefur heimilað að svínin (Orwell) séu rétthærri (jafnari en aðrir) en aðrir þegnar landsins.

Yfirhylmingar ráðherrans eru broslegar í ljósi þess að kvennréttindabarátta hennar er réttlætinu yfirsterkara. Ráðherrann telur að hennar starf felist ekki í því að sjá til þess að farið sé að lögum landsins, settum af Alþingi, heldur beinast kraftar ráðherrans inn á braut kvennréttindabaráttu en ekki réttinda allra þegna landsins gagnvart gildandi lögum. Skýr ákvæði eru í lögum landsins að allir þegnar landsins skuli vera jafnir fyrir lögunum og dómar aðeins kveðnir upp með vísan til gildandi laga landsins. Framferði ráðherrans má líkja við það sem tíðkaðist fyrir 1500 til 3000 árum þegar ráðamenn voru næstir guðunum.

Kvennréttindabarátta ráðherrans er vísbending um það sem koma skal þegar valkyrjurnar eru búnar að taka völdin og farnar að stjórna öllu í landinu. Þá verða það ekki núgildandi lög sem ráða ferðinni heldur lagaafkvæmi FEMÍNISTA.

Af framanrituðu verður það að teljast sérkennilegt að íslenskur ráðherra er ekki í starfi til sjá um að allir þegnar landsins njóti þess ákvæðis laga að allir séu jafnir fyrir lögunum heldur snúist aðaláhugamál ráðherrans um forréttindi FEMÍNISTA.

Er það spurning hvort ráðherrann ætti ekki sóma síns vegna (ef slíkt er fyrir hendi) að segja af sér ráðherraembættinu eftir að hafa verið staðinn að yfirhylmingum á lögbrotum margra af æðstu mönnum ríkisins. Fyrrverandi ráðherra innanríkismála var neyddur/neydd til að segja af sér þrátt fyrir að fréttir hafi ekki borist af því að sá ráðherra hafi haft vitneskju um málslekann eða fyrirskipað hann. Núverandi ráðherra getur ekki skotið sér á bak við það að hafa ekki vitað af þessum sakamálum sem kært hefur verið út af.

Er nokkuð hættulegra en valdamenn sem telja sig hafa höndlað hinn eina sannleika og þeir séu guðir og eigi að ráða lífi, velferð og dauða annars fólks?

Reykjavík 28. september 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Trúarbragðasvívirðing.

Íslenskar konur sem ekki vilja kalla yfir sig þá svívirðingu sem framandi trúarbrögð heimila eða krefjast ættu að horfa á kvikmyndina (í sjónvarpi) ORKENBLOMST –Eyðimerkurblómið sem sýnd var í danska sjónvarpinu hinn 27. september 2015 kl. 00:00.

Þær konur sem harðast ganga fram í að flytja þessa siði og trúarbrögð, sem lýst er í umræddri mynd, til landsins ættu að hugsa sig um fjórum sinnum áður en þær halda áfram sinni baráttu. Þessum konum væri nær að leggja alla sína orku í að berjast gegn þeirri svívirðingu sem konur, er lifa í umræddum trúarbrögðum og siðum, þurfa að ganga í gegnum.

Mynd þessi sýnir þá lítilsvirðingu (svívirðingu) er konur verða fyrir með limlestingum þar sem umræddir siðir eru ríkjandi. Svívirðingar þessar eru samþykktar af mæðrum barnanna og vafalítið vegna fáfræði og menntunarskorts í þessum heimshluta.

Verði þessi ósiður og svívirðing fluttur inn til Íslands og með tímanum landlægur er íslensk menning komin að hruni.

Mynd þessi sýnir hvernig líf kvenna er á grimmilegan hátt misboðið og svívirt.

Þeir – þær sem predika um fjölþjóðasamfélag ættu að huga vel að því að siðir og venjur framandi þjóða bera með sér ósóma einnig. Þær konur sem vilja flytja inn þann ósið (svívirðingu) að stúlkubörn skuli umskorin, sem kallað er, ættu að skoða vel hvort ekki væri rétt að koma í veg fyrir innflutning á slíkum níðingsverkum.

Hér með eru Íslendingar hvattir til að horfa á þessa mynd áður en þeir fara að fagna innflutningi á ósið.

Reykjavík 27. september 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Flóttamannaskelfingin.

Meðfylgjandi texti ætti að sýna Íslendingum hvað býður þeirra þegar framandi trúarbrögð og frekja fólks fær að ráða. Með kveðju frá USA og Canada.

Þessar línur frá USA og CANADA sýna það að fólk sem vill flytjast frá Litlu Asíu --Austurlöndum nær, er ekki reiðubúið til þess að hlíta þeim lögum sem í gildi eru í því landi sem fólkið vill flytja til. Þetta fólk krefst þess að það geti flutt með sér þau lög og siði sem það hefur búið við og þeir sem fyrir eru eigi bara að beygja sig fyrir frekjunni.

Íslendingar eiga eftir að vinna úr því vandamáli sem innflutningur á ofsatrúarfólki frá Austurlöndum flytur með sér.

Eins og áður hefur verið minnst á hefur það verið regla hjá siðmenntuðum þjóðum að lög hvers lands gilda fyrir aðflutta og ferðamenn án undantekninga. Þetta sést best á því að í þessum löndum _Austurlöndum nær eða Litlu Asíu þá hefur þetta fólk, sem vill komast til annarra landa nú, ekki viljað sætta sig við t.d. önnur trúarbrögð en sína né marga siði Vesturlandabúa.

Þrátt fyrir fagurgala þessa fólks er það kemur til landsins og leitar skjóls þá býr undir flærð og fals sem best sést í því að það krefst þess að farið sé eftir þeirra siðvenjum og þeir þurfi ekki að hlíta gildandi lögum eða siðum í landinu. Þegar þetta fólk er farið að hafa afskipti af matarræði eða siðum fólks sem fyrir er þá á að senda það til sinna æskuslóða þegar í stað.

Sá andlegi vanþroski sem felst í ummælum ráðamanna að hleypa hundrað eða tvöhundruð einstaklingum inn í landið og milljónirnar sem eftir eru geti séð um sig sjálft er vægt sagt broslegt.

Stjórnvöldum væri nær að stuðla að því að koma á friði í þessum heimshluta svo koma megi í veg fyrir þær hörmungar sem sagt er að þetta fólk þurfi að ganga í gegnum.

Ekki er ástæða til að snúa textanum yfir á íslensku heldur notast við upprunalegan texta.

Subject: FW: "PUT SOME PORK ON YOUR FORK"

Date: Thu, 24 Sep 2015 08:17:02 -0600

Everyone in the USA should get a copy of this. When in the hell are we going to start being smart?

Subject: Fw: "PUT SOME PORK ON YOUR FORK"

Let's hear it for a Quebec mayor... "PUT SOME PORK ON YOUR FORK"

A commercial promoting pork says: "PUT SOME PORK ON YOUR FORK"

The MAYOR REFUSES TO REMOVE PORK FROM SCHOOL CAFETERIA MENU and EXPLAINS WHY:

Muslim parents demanded the abolition of pork in all the school canteens of a Montreal suburb.

The mayor of the Montreal suburb of Dorval has refused, and the town clerk sent a note to all parents to explain why.

"Muslims must understand that they have to adapt to Canada and Quebec, its customs, its traditions, and its way of life, because that's where they chose to immigrate.

"Muslims must understand that they have to integrate and learn to live in Quebec. "They must understand that it is for them to change their lifestyle, not the Canadians who, so generously, welcomed them.

"Muslims must understand that Canadians are neither racist nor xenophobic. Canada accepted many immigrants before Muslims showed up (whereas the reverse is not true, in that Muslim states do not accept non-Muslim immigrants)."

"Just like other nations, Canadians are not willing to give up their identity or their culture.

"And, if Canada is a land of welcome, it's not the Mayor of Dorval who welcomes foreigners, but the Canadian-Quebecois people as a whole. "Finally, they must understand that in Canada (Quebec) with its Judeo-Christian roots, Christmas trees, churches and religious festivals, religion must remain in the private domain."

The municipality of Dorval was right to refuse any concessions to Islam and Sharia.

"For Muslims who disagree with secularism and do not feel comfortable in Canada, there are 57 beautiful Muslim countries in the world, most of them under-populated and ready to receive them with open halal arms in accordance with Sharia.

"If you left your country for Canada, and not for other Muslim countries, it is because you have considered that life is better in Canada than elsewhere. We will not let you drag Canada down to the level of those 57 countries."

"Ask yourself this question - just once: "Why is it better here in Canada than where you come from?" "A canteen with pork on the menu is part of the answer"

If you came to Canada with the idea that you will displace us with your prolific propagation and eventually take over the country, you should pack up and go back to the country you came from. We have no room here fore you and your idealogy.

If you feel the same, forward it on. If not, hit the delete and prepare to be displaced.

No virus found in this message. Checked by AVG - www.avg.com

Version: 2015.0.6140 / Virus Database: 4419/10663 -

Release Date: 09/18/15 This email has been checked for viruses by Avast antivirus software. www.avast.com

Reykjavík 26. september

2015 Kristján Guðmundsson

fv. skipstjóri

Guðirnir í íslensku samfélagi.

Formaður dómarafélagsins hefur opinberað guðatrúna á starfsstétt í landinu sem hefur inni að halda verstu glæpamenn sem nokkurt þjóðfélag getur státað af.

Formaðurinn telur að dómarar séu svo óskeikulir að þeirra störf falli undir framkvæmdir sem guðir einir eru taldir hafa getað. Allt mitt starf á himni og jörðu er óskeikult er einkunnarorð dómara.

Þetta getur dómari látið út úr sér og frá sér á prenti í tilraun til að réttlæta glæpaverk sem framin hafa verið af þeim siðblindu réttarfarsnauðgurum (dómurum) sem sýnt hefur verið fram á að hafi brotið lög.

Formaðurinn telur að dómar sem upp eru kveðnir á Íslandi séu slík guðs verk að þau séu óskeikul og enginn hafi leifi til að gagnrýna þá. Þetta getur formaður dómarafélagsins látið frá sér þrátt fyrir margra ára baráttu þegna þessa lands við að leita réttar síns eftir svívirðilega glæpastarfsemi og siðblindu sem fram hefur farið í réttarsölum. Glæpir þar sem dómarar hafa notað fölsuð skjöl sem niðurstaða dómsins var byggð á.

Guðirnir (dómararnir) sem formaðurinn er að verja hafa í mörg ár verið kærðir fyrir embættisafglöp og siðblindu en stjórnlaust verið reynt að hylma yfir glæpina af hálfu dómaranna og stjórnsýslunnar.

Málin hafa ekki fengist rannsökuð af lögreglu og Ríkissaksóknara því sönnunargögnin sem lögð hafa verið fram við þessi embætti hafa verið óhrekjanleg og smánin sem því myndi fylgja að upplýsa um niðurstöður slíkrar rannsóknar yrði íslenskri stjórnsýslu til ævarandi skammar.

Vegna yfirhylmingarstefnu stjórnvalda og dómstóla á þeim glæpum sem framdir hafa verið og mál ekki fengist rannsökuð hefur verið reynt að koma málum á framfæri á þeim samskiptamiðlum sem aðgengilegir eru s.s. blogginu. Fjölmiðlar, dagblöð o, útvarp og sjónvarp hafa ekki þorað að fjalla um málin eð þeim verið mútað til að þegja.

Því hefur verið gripið til þess ráðs að skrifa harðorðaðar greinar á blogginu til þess að láta reyna á hugrekki lögbrjótanna (dómaranna). M.a. sem dómurum hefur verið gefið að sök er að þeir væru siðblindir, réttarfarsnauðgarar, mannorðsmorðingjar, mannréttindaþjófar og þjófar o.fl.

Þetta hefur verið gert í þeim tilgangi að knýja lögbrjótana til þess að stefna undirrituðum fyrir dóm vegna meiðyrða.

Það skal ítrekað að enginn lögmaður hefur fengist til að reka mál fyrir dómi gegn dómara. Hafa lögmenn sagt að þeir geti hætt sem lögmenn ef þeir taki slík mál að sér vegna hefndarþorsta dómara gagnvart öllu mótlæti

Þeir glæpamenn (dómarar) sem kærðir hafa verið hafa allir kosið að þegja af ótta við að verða uppvísir af réttarfarsglæpum og komast á bekk með sakamönnum.

Með þögninni hafa þeir viðurkennt sín lögbrot (glæpaverk) enda er erfitt að tala um ærumeiðingar manna sem enga æru hafa. Haf þeir viðurkennt að sannanir fyrir misgjörðum þeirra við dómsuppkvaðningar sinna séu óhrekjanlegar.

Til að fyrirbyggja allan misskilning þá hafa greinarnar MEINDÝR GLÆPAVERKA verið sendar öllum þingmönnum þ.m.t. ráðherrum, dómstólum, ráðuneytum, lögregluembættum og fjölmiðlum. Greinar undirritaðs hafa allar verið skrifaðar undir fullu nafni og heimilisfangi svo að enginn vafi væri á því hverjum ætti að stefna fyrir dóm ef einhver æra var eftir.

Leitað hefur verið til þingmanna um aðstoð við að koma af stað umræðum á Alþingi varðandi umrædd skrif undirritaðs og þöggun stjórnvalda á kærumálum hjá lögreglu sem undirritaður hefur lagt fram. Er beðið eftir því hvort kjarkleysi hrjái alla alþingismenn eða einhver eða einhverjir hafi hugrekki til að leggja fyrirspurn fyrir Innanríkisráðherra varðandi yfirhylmingar Lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu og Ríkissáttasemjara sem neitað hafa að rannsaka málin.

Íslendingar vilja vera taldir siðmenntaðir og á Íslandi ríki lýðræði þar sem allir eru jafnir fyrir lögunum en að á landinu séu ekki svín (Orwell) sem séu jafnari en aðrir þegnar landsins. Á meðan ekki verður brugðist við og svínin (Orwell) stöðvuð við ódæðisverk sín í stjórnsýslu og réttarkerfinu verður Ísland aldrei annað en Fasistaríki þar sem svínin ráða.

Taka verður ummæli formanns dómarafélagsins sem tilraun til að breiða yfir þær svívirðingar sem íslensk dómarastétt hefur komið íslensku réttarfari og samfélagi í með níðingsverkum sínum.

Íslendingar ættu að vera minnugir þess að vitnisburður Jóns Steinars Gunnlaugssonar fyrrverandi Hæstaréttardómara um starfsemi dómstóla er ekki hugarburður hans heldur reynsla af störfum sem dómari. Það að dómarar séu hefnigjarnir óþokkar eins og fram hefur komið í ummælum lögmanna sýnir að framferði íslenskra dómara er í sama anda og ríkti hjá GESTAPO í Þýskalandi á síðustu öld.

Formaður dómarafélagsins er ósáttur við skipun nefndar eins og ENDURUPPTÖKUNEFNDAR þar sem nefndarmenn eiga að veita umsögn um rekstur dómsmála sem sótt er um endurupptöku vegna galla á meðferð máls fyrir dómi og utanlagadóma. Með framgöngu formanns dómarafélagsins er hann að gefa yfirlýsingu um það að gjörðir guðanna (dómaranna) séu.

Því miður er nefnd þessi (endurupptökunefnd) aðeins skúringardeild réttarkerfisins.Þ.e. að verksvið hennar er aðeins ætlað að hvítþvo svívirðileg lögbrot (glæpaverk) sem framin eru af siðblindum dómurum.

Formaður dómarafélagsins telur að lögin um endurupptökunefnd standist ekki stjórnarskrá. Formaðurinn ætti að sjá sóma sinn í því að taka til í stétt dómara og tryggja það að dómarar fari að gildandi lögum og stjórnarskrá um meðferð mála fyrir dómi. Lagaákvæðin eru skýr um það að allir þegnar landsins eigi að vera jafnir fyrir lögum.

Þess er hvergi getið í stjórnarskrá eða gildandi lögum að dómarar hafi rétt til að kveða upp dóma utan gildandi laga og þar með sé engin heimild til handa dómurum að nota fölsuð gögn sem dómsorð eru byggð á.

Hér með er skorað á formann dómarafélagsins, Skúla Magnússon, að fara fram á það við Innanríkisráðuneytið að fram fari opinber rannsókn á ásökunum undirritaðs á hendur dómurum til að reyna að hreinsa mannorð lögbrjótanna eða fella guðina af stalli.

Reykjavík 25. september 2015

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12 – 2

109 Reykjavík

Flækingjahætttan í Evrópu.

Það vandamál sem herjar á Evrópu er vísir að því sem koma skal verði fólksflutningunum ekki snúið við.

Á árum áður var fólki kennt það að á ferðalögum (hvers konar ferðalögum) bæri útlendingum skilyrðislaus skylda til að fara að lögum þess ríkis sem það var statt í. Við fréttir af ferðum flækingja sem ruðst hafa inn í Suður- og Mið-Evrópu hefur komið fram hvers konar hugarfar fylgir þessu fólki.

Fólk þetta ryðst áfram og hunsar allar reglur og lög og þeir sem fyrir eru eiga bara að láta framferði þeirra afskiptalaust. Ef þetta fólk verður ekki sent til baka og friði komið á á þessu svæði verður skammt í það að ástandið í þessum löndum verður í svipuðum stíl og hefur verið í miðausturlöndum með hryðjuverkum, sjálfsmorðsárásum og öðrum hermdarverkum af hálfu sérþjálfaðra hryðjuverkamann sem skipta þúsundum.

Þetta fólk er ekki löghlýðið eins og fram kemur í framkomu hryðjuverkamannanna sem eru á meðal þeirra. Grjótkast í lögreglu auk annarra skemmdarverka er vísbending um það sem koma skal vegna yfirgangs þessa fólks.

Með þessu framferði fólksins gegn gildandi lögum landsins er vísbending um að þetta fólk fer ekki að lögum ef það kemst á ætlaðan áfangastað.

Einnig þarf að skoða þann þátt þessa straums á fólki að fólkið hefur eytt umtalsverðum fjárhæðum í það að komast þetta langt og ekki hefur verið fjárskortur að því er séð verður. Eins og áður hefur verið minnst á er það mjög undarlegt að ríki eins og Kuwait og Saudi-Arabía neita að taka við þessu fólki sem hefur þó sömu trú og íbúar þessara ríkja.

Bara þessar staðreyndir ættu að vera alvarleg viðvörun til Vestur-landa búa hvað varðar tilgang með þessum flutningum. Framferði Þjóðverja í þessu máli er skýr. Vegna fólkfækkunar en fjölgun á eldra fólki í ríkinu er þörf á ungu fólki til að greiða kostnað vegna umönnunar eldra fólks í framtíðinni.

Ef fram fer sem horfir er þörf á að fara að hugsa um hvernig eigi að takast á við í björgun þessa kynstofns, Þjóðverja, frá útrýmingarhættu eins og reynt hefur verið að bjarga öðrum sjaldgæfum dýrategundum.

Það eina sem á að gera er að stöðva stríðsátök á þessu svæði og láta þetta fólk ganga til baka til sinna heimaslóða því þar vill það vera.

Sú fásinna sem fram hefur komið hjá mörgum pólitíkusum varðandi heimild svokallaðra flóttamanna til búsetu í ríkjum Evrópu er ekkert annað en að þessir aðilar setjast í dómarasæti og úrskurða hver eigi að lifa og hver eigi að deyja eða hafa aðsetur í flóttamannafangabúðum til frambúðar.

Í umboði alþingismanna til að stjórna landinu felst eingöngu mál er varða innanlandsmál og friðsamleg samskipti við valdhafa annarra ríkja svo að ekki sé gengið á rétt Íslendinga. Öll önnur afskipti stjórnvalda varðandi hernaðarbrölt og afleiðingar þeirra er ekki það sem íslenskir alþingismenn haf umboð til að skipta sér af.

Með vísan til síðustu frétta af flutningi fólks í Evrópu er komið fram það sem áður hefur verið ritað að um er að ræða skipulagðan flutning á fólki með þúsundum hryðjuverkamanna innanborðs þar sem í ljós hefur komið að fólk er með fölsuð vegabréf.

Íslenskum stjórnvöldum væri nær að huga að velferð ellilífeyrisþega og sjá til þess að þeir þurfi ekki að lifa sem betlarar. Nægir fjármunir eru til í sameiginlegu sjóði landsmanna til að þeir sem í landinu búa þurfi ekki að ganga með betlistaf. Það er ósvífni af stjórnvöldum að sóa þeim fjármunum í vonlaust verkefni sem okkur kemur ekkert við á meðan eldra fólk getur ekki lifað af eftirlaunum.

Reykjavík 22. september 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Meindýr glæpaverka 28. kafli.

Í máli M-51/2001 er var til úrvinnslu hjá Héraðsdómi Reykjavíkur er dregið í efa andlegt jafnvægi dómarans.

Eftir mislukkað ásetningsbrot skipaðs matsmanns að reyna að eyðileggja mál fyrir matsbeiðendum tók við einkennilegt geðbrigði hjá dómaranum Eggerti Óskarssyni.

Dómarinn úrskurðaði að matsgjörðin væri einskis virði og matsmaður hefði vanrækt starf sitt en hann endurskipaði matsmanninn til að framkvæma verkið þrátt fyrir skýlausa skriflega kröfu matsbeiðenda um skipun á nýjum matsmanni.

Telja má að geðheilbrigði dómarans Eggerts Óskarssonar hafi ekki náð þeim hæðum að geta lesið sig til í gildandi lögum. Í lögum nr. 91/1991, lög um einkamál í héraði grein 61 liður 6 stendur skýrum stöfum:

„Ef matsmaður deyr, forfallast, reynist óhæfur til starfans eða vanrækir það (feitletrun undirritaðs) kveður dómari annan í hans stað að kröfu matsbeiðanda.“

Með vísan til úrskurðar dómarans um að matsgjörð hafi verið vanrækt og í engu samræmi við matsbeiðni svo og skriflega kröfu matsbeiðenda um skipun á nýjum matsmanni verður að telja að geðheilbrigði dómarans hafi ekki náð þeim hæðum að vera fær um að lesa sig til um gildandi lög í landinu. Talin geðhvörf dómarans kristallast í bréfi er dómarinn ritaði til nefndar um dómara störf en þar stendur að matsbeiðendur hefðu getað áfrýjað málinu til Hæstaréttar. Lögmaður sem flutti málið sagði að ekki væri hægt að áfrýja málinu. Vegna óheiðarlegra framkomu dómarans fengust ekki upplýsingar um niðurstöður málsins, þar sem hann boðaði ekki málsaðila til þinghalds 11. janúar 2002, fyrr en 28.janúar 2002.

Í bréfi dómarans E.Ó. til Nefndar um dómarastörf er þess getið sérstaklega að hann hafi ekki endurskipað matsmanninn en í bréfi frá dómsformanni Héraðsdóms Reykjavíkur Helga Jónssyni stendur að máli M 51 / 2001 hafi lokið við framlagningu matsgjörðar 26. október 2001. Guðinn Eggert Óskarsson tók sér vald til að endurlífga málið hinn 11. janúar 2002 þvert á gildandi lög í landinu. Sá sem telur sig guð eins og Eggert Óskarsson er staðinn að alvarlegum afglöpum í starfi.

Ásetnings lögbrot dómarans kom best fram í því að dómsuppkvaðning fór fram þremur vikum eftir hinn tiltekna tíma (dagsetningu) sem gefinn var upp í síðasta þinghaldi fyrir ætlaða dagsetningu dómsuppkvaðningar ( síðustu daga fyrir jól). Var dómurinn kveðinn upp í lokuðu þinghaldi, samkvæmt bókunum í þingbók hinn 11. janúar 2002, án þess að málsaðilar væru viðstaddir, þar sem dómarinn sá ekki sóma sinn í að boða málsaðila eftir um þriggja vikna trassaskap (slóðaskap). Að auki fengust ekki upplýsingar frá Héraðsdómi Reykjavíkur fyrr en 28. janúar 2002 um niðurstöðu í málinu þrátt fyrir símahringingar til embættisins frá því fyrir jól til loka janúar.

Framferði þetta sýnir að telja verði að um andlegt vandamál sé að ræða hjá viðkomandi dómara Eggert Óskarssyni. Embætti Héraðsdóms Reykjavíkur (ráðamenn) hafa hunsað allar kröfur um skýringar á afgreiðslu málsins og þegja frekar en að játa á sig réttarfarsafglöp. Í lögum er gert ráð fyrir því að störf dómara einskorðist við að skýra hvað hafi vakað fyrir löggjafanum með lagasetningunni ef um er að ræða óljóst lagaákvæði. Í þessu tilviki var ekki um neitt vafaatriði að ræða um tilgang laganna heldur réði ferðinni hugsanleg vanheilsa á andlegu ástandi dómarans. Verður það að teljast undarlegt í ríki sem stjórnendur telja réttarríki að í starf dómara skuli veljast maður sem ekki hefur betri dómgreind en fram kom í umræddum úrskurði og bréfaskriftum téðs dómara til Nefndar um dómarastörf. Ef ákvæði 61. greinar laga, liður 6, er talinn óskýr af dómaranum væri fróðlegt að vita um skoðanir hans á öðrum greinum gildandi laga á Íslandi.

Ég er ekki hræddur við að takast á við dómarann Eggert Óskarsson varðandi þessa réttarfarsnauðgun hans á mannréttindum á Íslandi og íslensku réttarfari. Er fróðlegt að vita hvort hugrekkið sé fyrir hendi hjá dómaranum að takast á um þetta mál fyrir Mannréttindadómstól Evrópu.

Umræddur dómari ætti að segja af sér störfum hjá ríkinu og fá sér starf sem hann ræður við. Ljóst má vera að Eggert Óskarsson treystir ekki öðrum dómurum til að verja heiður sinn með utanlagadómum við málsókn með vísan til fyrri skrifa undirritaðs um störf hans. Á það skal bent að ærulausir eiga erfitt með að stefna fyrir ærumeiðingar.

Er það umhugsunarvert fyrir Íslendinga hvernig störf dómara eru komin ef þeir (dómararnir) komast upp með að láta hugsanlegar geðveilur stjórna störfum sínum eins og virðist hafa gerst í umræddu máli.(Er þar vísað til andlegs heilbrigðis flugmanns þýsku vélarinnar sem grandað var í fjöllum Frakklands).

Vaknað hafa upp spurningar hvort fleiri dæmi séu um ólæsi dómarans E. Ó. er varða dómsuppkvaðningar þar sem gildandi lög um störf dómara hafa verið brotin?

Ekki er gert ráð fyrir að viðurkennt verði að um fleiri afglöp dómarans sé að ræða því reynt er á öllum sviðum að hylma yfir mistök og afglöp dómara innan hins íslenska stjórnkerfis. Athuga þarf að dómstólar eru þriðji hausinn á þríhöfða þursinum (stjórnkerfinu). Er það eini hausinn, réttarkerfið sem getur ælt eitri og óværu yfir þegna landsins án þess að nægjanlegt hugrekki sé fyrir hendi hjá hinum tveimur hausunum að stöðva slíkt.

Það að dómarar komist upp með að boða ekki málsaðila til þinghalds er algengara en fólk gerir sér grein fyrir sbr. fréttir af endurupptöku máls, að kröfu manns, á þeim forsendum að hann hafi ekki vitað af málaferlunum.

Það að ennþá, á tuttugustu og fyrstu öld, séu til menn sem líta á sjálfa sig sem guði eins og fyrirmenn í kringum upphafs tímatals vors gerðu er furðulegt. Er slíkt ofmat á eigin yfirburðum, að telja sig ósnertanlegan guð, ekkert annað en galli í geðheilsu viðkomandi.

Það var ekki að ástæðulausu að í stjórnarskrá og gildandi almennum lögum eru ákvæði um að allir þegnar landsins skuli vera jafn réttháir gagnvart ákvæðum laga. Lögin skulu gilda jafnt fyrir alla þegna landsins. Samkvæmt íslenskum lögum er ekki gert ráð fyrri því að svínin (Orwell) séu jafnari en aðrir.

Reykjavík 21. september 2015

Kristján S. Guðmundsson

Árskógum 6 12 – 2

109 Reykjavík

Konur sem hata karla.

Villidýrið kona er af sama kynstofni og villidýriði karl og eru af dýrakyni sem kallast mannkyn. Það sem margar konur ekki gera sér grein fyrir er að þær eru villidýr. Þær eru ekki bara SEXÍ.

Þessi villidýr (konur) hafa ekki áttað sig á því að tilveran byggist á stöðugri baráttu til að halda lífi. Hvatir og geta dýrsins hefur lítið eða ekkert breyst í tugþúsundir ára og þar með eðlunarhvötin.

Margar konur virðast ekki skilja það að hungruðu ljóni er ekki ögrað með því að fara inn í búr dýrsins nema taka afleiðingu gjörða sinna.

Þessi sannindi gera fáar konur sér grein fyrir þegar þær far út og reyna allt sem í þeirra valdi er að vera sem mest SEXÍ ( kynþokkafullar) bæði í klæðaburði, förðun og framkomu til ögrunar þeirra karldýra sem eru á svæðinu. Með því falbjóða þær sig hungruðum villidýrum til átu. Konur ættu eftir allt sem mannkyninu hefur lærst á liðnum árþúsundum að vita að ekki er hyggilegt að ögra hungruðu rándýri hvort sem það er maður, ljón, tígur eða hýena (sögð hrææta).

Kona sem fer inn í bíl eða leigubíl með útlendingi sem hún hefur aldrei séð áður og kærir síðan manninn fyrir nauðgun var ekkert annað en fæða í boði fyrir hungraðan.

Í ljósi þess að konan (kvennkynsveran) hefur í gegnum árþúsundir verið háð umhyggju og vernd karldýrsins, m.ö.o. konan hefur ekki verið einsömul fær um að sjá lífi sínu farborða í grimmum heimi (drepa eða vera drepin).

Þegar komið var að því að þróun þekkingar mannsins til að auðvelda mannkyninu lífið þá vöknuðu nokkrar konur og sáu sér leik á borði í því að heimta afrakstur allrar þekkingarinnar sér til einka- hagsbóta. Strax og vakningin fór af stað telja þær sig vera færar í allan sjó hvað gáfnafar og getu varðar. Þessar valkyrjur krefjast þess að fá öll störf til jafns við karla og helst meira nema störf sem þær geta ekki mætt SEXÍ til vinnu (í klæðaburði, framkomu og förðun).

Það eru ekki margar valkyrjur sem hafa tekið að sér störf þar sem erfiði og óhreinindi eru allsráðandi. Konur ættu að hafa það hugfast að öll vandræði kvenna eru ekki körlum eingöngu að kenna.

Konur ættu að hafa það hugfast (rauðsokkur, femínistar og aðrar) að 50% af vandræðum kvenna er þeim sjálfum að kenna. Karlarnir eiga sín 50 %. Á sama hátt eru konur orsakavaldar að 50% vandamálum karla.

Fyrir um 70 árum kom út teiknimyndasaga þar sem uppistaðan var konur (Valkyrjur) sem voru allsráðandi en höfðu nokkra karla sem þræla. Það var ekki getið um það í sögunni að þeir (karlarnir) væru til kynlífs (notaðir til undaneldis) en á einhvern hátt fjölguðu þær sér. Hugsanlegt er að valkyrjur femínista og rauðsokka hafi lesið og skoðað myndasöguna og dreymi um það valdahlutfall sem þar ríkti verði þeirra.

Krafa kvenna um að þær eigi rétt á 50% eða meira af öllum vellaunuðum störfum í þjóðfélaginu aðeins af því að þær eru konur er fíflska. Löngum hefur það verið svo að valdamenn á öllum sviðum hafa ráðið því hverja þeir réðu til auðsöfnunarstarfa og hefur það bitnað á körlum fram á þennan dag og væri það undarlegt ef konur ættu meiri rétt en karlar hvað það varðar eingöngu vegna þess að þær eru konur.

Ein krafa kvenna sem hefur þótt merkileg er ásókn þeirra í að komast sem fullgildir meðlimir í það sem hefur verið kallað karlaklúbbar og aðeins karlmenn fengið aðgang að þeim. Þessi yfirgangur af hálfu kvennfólks er sérkennilegur í ljósi þess að þegar kemur að íþróttum og öðru sambærilegu þá vilja konur hafa sér mót fyrir konur eingöngu. Salerni hefur verið sér fyrir konur en þar sem örtröð hefur myndast við kvennasalerni á veitingastöðum hafa þær ruðst inn á karlasalerni og notað þau sem einkasalerni.

Konur treysta sér ekki til að keppa við karla á jafnréttisgrunni eða mér er ekki kunnugt um að konur hafi krafist þess að vera jafngildar í íþróttum og karlar. Jafnrétti Valkyrjanna (femínista og rauðsokka) nær eingöngu til þeirra þátta mannlífsins þar sem það er sérstakur hagur kvenna. Jafnréttisbarátta þessa hóps kvenna miðast aðeins við þá þætti þar sem konur hagnast og þær þurfi ekkert að gefa eftir.

Fram yfir miðja síðustu öld heyrði maður á tal kvenna þar sem þær biðu eftir því að giftast til þess að geta hætt að vinna úti. Þá virtist sem framfærsla karlsins væri æskilegri en að vera á vinnumarkaði. Á því tímabili voru laun giftra karla hlutfallslega hærri og byggðist á því að þeir höfðu heimili og fjölskyldu að sjá um. Með tilkomu kvenna á vinnumarkaðinum lækkuðu laun þessara karla.

Ekki má gleyma því að umtalsverður kostnaður fyrir konur liggur í því að vera SEXÍ. Margar konur gera lítið meira en vinna fyrir SEXÍ-inu.

Konu þekkti ég sem þurfti að láta vinna ákveðið verk við viðkvæmar upplýsingar. Hennar fyrirmæli til verktakans voru að engin kona kæmi nálægt vinnu við það verkefni. Hún sagði að konur væru svo málgefnar og blöðruðu um allt sem þær vissu og kæmust að og einkum um það sem ekki ætti að fréttast. Þessi kona sagði einnig að það væri einkennandi við konur sem kæmust í valdastöður að þær þyrftu alltaf að vera að sýna vald sitt og beita meiri hörku en karlarnir forverar þeirra (eilífðar sýndarmennska kvenna).

Konur ættu að hafa vit á (sem flestar konur hafa) að leysa vandamál sín sem þau kenna körlum um á friðsamlegan hátt en ekki að kenna karlinum um allt sem miður fer hjá þeim og ögra ekki karldýrinu með kvenndýrs-SEXÍI.

Í ræðu og riti hefur komið fram að ekkert sé konum að kenna þær megi klæða sig eins og þær vilja og þær megi farða sig og daðra ef þeim sýnist svo. Þessi framsögn kvenna er jafn heimskuleg og að fara inn í búr hjá hungruðu ljóni og kenna síðan ljóninu um afleiðingarnar.

Ein af frægari sögum af samskiptum karls og konu er frásögn heimsskautafara sem valdi sér ófríðustu konu þorpsins til að fara með sér í leiðangur inn í óbyggðir heimskautasvæðisins. Hún átti að sjá um matseld, þrifnað og dytta að fötum hans sem mikið mæddi á. Hann sagði að þegar honum var farið að finnast konan falleg var kominn tími til að leita til byggða. Er þetta lýsing á virkri hormónastarfsemi dýrsins sem fellur undir mannkyn.

Þær konur sem þurfa að sýna sig og vinsældir sínar hjá karldýrinu, með SEXÍ-tilburðum og klæðnaði, verða að vera tilbúnar til frekari samskipta við karldýrið. Konur ættu að vera saman fleiri en ein í þessum hættulega SEXÍ-leik ef þær vilja ekki verða étnar. Sumar konur þola ekki áfengi því það setur í gang stjórnlausa hormónastarfsemi hjá þeim sem leiðir til þess að þær eru á floti.

Daður og SEXÍ-klæðnaður og framkoma kvenna hefur haft slæmar afleiðingar fyrir margar konur.

Konur ættu að muna það að ögri þær hungruðu villidýri verða þær étnar á eigin kostnað.

Reykjavík 18. september 2015.

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

Fjárhagsvandi ungafólksins.

Ef skoðaðar eru kvartanir vegna fjárhagsvanda ungs fólks í dag er margt skrítið.

Um miðbik síðustu aldar ólst upp sú kynslóð sem byggði upp það velferðarkerfi sem nú er við lýði á Íslandi. Á árunum 1930 fram til 1990 var ekki sú sóun fjármuna sem viðgengist hefur síðan á níunda áratug.

Síðustu 25 ár eða rúmlega það hefur verið gengdarlaus sóun ungs fólks á fjármunum hvort sem það hefur verið sjálfsaflafé eða fengið frá foreldrum og lánasjóði námsmanna.

Ungt fólk sem kvartar um fjárskort hefði átt að líta sér nær og hugsa um framtíðin en ekki sóa fé sínu áður en þess er aflað (með tilkomu kretitkorta) í tvær þrjár utanlandsferðir á ári og ferðir í veitingahús (matsölustaði) og öldurhús margoft í viku.

Á síðustu öld voru margir sem ekki fóru í ferðir til útlanda fyrr en komið var yfir fertugt þar sem megin hugsunin var að koma yfir sig og fjölskyldu sómasamlegu húsnæði. Á þeim árum fengust ekki lán í bönkum eða öðrum lánastofnunum nema með klíkuskap og flestir fengu aldrei lán. Ríkisstofnun sem kölluð var Húsnæðismálastofnun átti að veita lán til landsmanna til íbúðakaupa eða húsbygginga. Lán frá þessari stofnun réðist alfarið af því hve góð sambönd viðkomandi hafði í pólitíkinni. Flestir fengu aldrei lán. Á þeim árum var ekki bifreiðaeign landsmanna eins og nú gerist og fáar bifreiðategundir nógu góðar (dýrar) fyrir eyðsluseggina nú á dögum.

Sú umræða sem heyrist í samfélaginu nú á dögum um fjárhagsvanda ungs fólks er stjórnað af pólitíkusum sem eru á atkvæðaveiðum og stjórnað af stjórnarandstöðu hverju sinni. Ekki skiptir máli hvaða flokkar eru við stjórn landsins stjórnarandstaðan reynir að kaupa atkvæði með því að lofa öllu fögru sem vitað er fyrirfram að ekki verður staðið við né hægt að standa við. Veitingahúsamenningin sem kom fram eftir að sala bjórs var leifð í landinu hefur leitt til aukinnar sóunar ungs fólks á fjármunum sínum bæði í utanlandsferðir og á matsölustöðum og öldurhúsum.

Samhliða þessari veitingahúsamenningu hefur leti þjóðarinnar aukist til muna sem best sést á því hver aðsókn er að háskólum landsins og í framhaldi af því skal skaffa fólki vinnu á skrifstofum en ekki við framleiðslustörf. Störf sem hafa staðið undir fjárhagsafkomu þjóðarbúsins.

Aukning á háskólamenntuðu fólki sem hefur valið atvinnugreinar þar sem engin þörf er á fleiri starfsmönnum og vísast þar til frétta um atvinnuleysi hjá sumum starfsstéttum háskólamanna.

Er þörf á að líta á kostnað ríkisins við menntun þjóðarinnar og er kominn tími til að þeir sem njóta ódýrrar háskólamenntunar með tilheyrandi lánum frá ríkissjóði (LÍN) þyrftu að skrifa undir samning, er tengdist lánafyrirgreiðslu, um að starfa á Íslandi ákveðinn árafjölda eftir námslok en ekki flýja land vegna vonar um betri laun erlendis. M.ö.o. að menntun á æðra stigi fylgi ákveðin kvöð um að skila til samfélagsins vinnu á launum sem samfélagið getur boðið upp á.

Það þarf ekki mikið vit til að sjá þá glórulausu óstjórn í lánamálum til háskólaborgara að allmargir hafa fengið lán sem þeir koma aldrei til með að borga og skila aldrei neinni vinnu til samfélagsins. Ekki er nein þörf á fleiri Íslendingum sem fengið hafa PLAKAT í stærðinni A-4 til að hengja upp á vegg hjá sér en menntunin nýtist aldrei með hliðsjón af námsgrein.

Fjárhagsvandi ungs fólks er ekki stjórnvöldum að kenna heldur er þar um að ræða eyðslusemi fólks og slöku uppeldi foreldra á sviði fjármála. Óhófseyðsla ungs fólks í utanlandsferðir og öldurhús (ath. öldurhús merkir öldrykkjuhús og er gamalt í málinu) getur ekki verið á ábyrgð samfélagsins.

Sá ræfildómur sem þróast hefur í samfélaginu að vera á atvinnuleysisbótum þótt næg vinna sé fyrir hendi í landinu er þjóðarmein. Það að flytja þurfi til landsins fjölda útlendinga til að sinna störfum sem eru fullboðleg heilbrigðri persónu (Íslendingi) því menntað fólk vill heldur vera á atvinnuleysisbótum en vinna í starfsgrein sem viðkomandi (menntaður Íslendingur) lítur með fyrirlitningu niður á.

Reykjavík 17. september 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

FLÓTTAMANNAVANDAMÁL. HINIR SÍÐARI FÓLKSFLUTNINGARNIR MIKLU.

Fyrir nálægt þúsund árum fóru fram umtalsverðir fólksflutningar til Evrópu með tilheyrandi röskun á högum Evrópubúa. Fólksflutningar þessir átt sér uppruna á svipuðum slóðum og sá straumur flóttamanna sem nú er á ferðinni.

Ef litið er raunsætt á þetta flóttamannavandamál er orsakanna að leita í trúarbrögðum.

Eru trúarbrögðin mesta böl mannkynsins?

Svo langt aftur sem sögur herma hafa skærur, stríð og styrjaldir verið háð í nafni trúarbragða og fólk miskunnarlaust verið drepið í nafni trúar. Svo langt gekk ofsinn varðandi trúna að menn vildu ekki deyja nema þeir væru vegnir með vopnum til að komast til Valhallar.

Nýjasta trúar...leysan er sú að men vilja komast í sæluríki trúarinnar með því að láta lífið við eigið ódæðisverk í formi fjöldamorða á samborgurum sínum. Þar sem samkvæmt lögum má ekki nefna trúarbrögð með nafni verður því sleppt hér en sæmilega skynsamt fólk veit hvað átt er við.

Þeir fólksflutningar sem nú eru í gangi eru skipulagðir af ofstækismönnum ákveðinnar trúarstefnu og felst í því að þvinga fólk sem tileinkar sér tiltekna trúarstefnu til að gera friðsamlega innrás í hinn Vestræna heim þar sem flestir íbúar aðhyllast önnur trúarbrögð.

Í meira en 1500 ár hafa átt sér skærur og styrjaldir á milli þessara trúarhópa og má þar helst nefna svonefndar Krossferðir. Ekki er rétt að gleyma innrásar trúarhóps inn á þetta landssvæði fyrir 2500 til 3000 árum sem einnig var trúarstyrjöld.

Ef litið er raunsætt á þetta skipulagða flóttamannavandamál er ljóst að um er að ræða skipulagða innrás ákveðinnar trúarbragðastefnu inn á svæði annarra trúarbragðastefnu.

Sannanir fyrir því að um skipulagða innrás er að ræða er viðbrögð nágrannaríkjanna s.s. Saudi – Arabíu og Kuwait sem ekki taka á móti flóttamönnum og leyfa þeim ekki að koma til landanna þótt um trúbræður þeirra sé að ræða. Öfgarnar sem koma fram í yfirlýsingu frá Saudi – Arabíu koma skýrast í ljós í yfirlýsingu stjórnenda Saudí Arabíu að þeir séu reiðubúnir til að kosta uppbyggingar á 200 MOSKUM í Þýskalandi.

Hversvegna taka ríki eins og Saudí – Arabar og Kuwait ekki við trúbræðrum sínum eða Íran og Pakistan?

Fólksflutningar þessir eru í þeim eina tilgangi að koma af stað ótta og ólgu með margskonar kúgunum og hryðjuverkum í vestrænum ríkjum. Þúsundir hryðjuverkamanna sem eru sérþjálfaðir í manndrápum og öðrum hryðjuverkum eru sendir með því sem kallað er flóttamannastraumur í þeim tilgangi einum að koma af stað öldu hryðjuverka eins og vestræn ríki hafa mátt þola þótt í litlum mæli hafi verið miðað við það sem koma skal. Auk þess er þekkt það ofstæki sem fylgir þessum trúarbrögðum og kallað JIHAD.

Á það skal bent sérstaklega að þeir ofsatrúar villingar sem standa fyrir þessum fólksflutningum ganga skipulega fram í því að myrða alla sem ekki aðhyllast þá trú sem þeir boða og að auki sprengja upp öll samkunduhús og mannvirki sem tilheyra öðrum trúarbrögðum.

Innan fárra ára verður orðin slík óöld í Vestur Evrópu vegna andlegs vanþroska stjórnenda þessara ríkja, er fylgir aukinni hryðjuverkastarfsemi, að margir koma til með að hugsa sér til hreyfings en spurningin er hvert er hægt að flýja. Þegar fólksflóttinn hefst frá Evrópu vegna glæpaverka af völdum þeirra sem leynast á meðal flóttamanna verða fáir staðir eftir nema Spitsbergen og Suður-heimskautslandið.

Það eina sem stjórnvöld ríkja í Vestur Evrópu eiga að gera er að senda fólkið til baka ef koma á í veg fyrir þann hrylling sem á eftir að dynja yfir vestræn ríki ef ekki verður stöðvuð sú óheillaþróun sem blasir við. Vísað er til þeirra hryðjuverka er þegar hafa verið framin í Englandi og öðrum Evrópuríkjum.

Að kalla það fólk flóttamenn sem fylgir í þessum straumi fólks og hefur gefið yfirlýsingar í sjónvarpi og útvarpi að það sé að sækjast eftir betri fjárhagsafkomu sem það hefur frétt af að sé í þessum ríkjum s.s. Þýskalandi og Svíþjóð.

Íslendingar eiga skilyrðislaust að segja sig úr þeim samtökum sem kölluð eru Schengen-samtök og taka í eigin hendur stjórn á því hverjir fái að koma til landsins.

Þær yfirlýsingar sem birst hafa frá mörgum Íslendingi um að aðstoða eigi flóttamenn eru fólk sem aldrei hefur þekkt stríðsátök eða hryðjuverk sem koma til með að fylgja með komu þjálfaðra hryðjuverkamanna. Eru þegar komin nokkur glæpagengi til landsins sem lögreglan á erfitt við að eiga.

Kostnaður ríkisins við hvern þann flóttamann sem kemur til landsins og fær landvistarleyfi er 70% hærri en sú fjárhæð sem fjöldi Íslendinga hefur til að lifa af.

Reykjavík 15. september 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri

FLÓTTAMANNAVANDAMÁL.

Hvað er flóttamaður og hverjir eru flóttamenn.

Í fréttum er hugtakið flóttamaður gróflega misnotað vegna takmarkaðra skýringa á því hvað flóttamaður sé.

Kennt var áður og fyrrmeir að flóttamaður væri persóna sem væri að flýja ógnir og ofbeldi óvinveittra aðila.

Það er ný túlkun á orðinu flóttamaður að það sé persóna sem vill flytjast til annars svæðis í von um að öðlast betri fjárhagslega afkomu svo og þeir sem eru á flótta undan refsingu í heimalandi vegna grófra lögbrota s.s. morða, misþyrminga eða rána.

Teljast þeir flóttamenn, Íslendingar sem fluttu af landi brott, sbr. flutningur Íslendinga til nágrannalanda vegna vonar um betur launaða vinnu en í boði var á Íslandi auk þeirra sem flúðu land vegna misnotkunar á stöðu sinni í íslensku fjármálalífi og lifa nú á illa fengnu fé úr sjóðum Íslendinga?

Hið svokallaða flóttamannavandmál sem herjar á Evrópu er tilkomið vegna afskipta svokallaðra Vesturlandabúa af málefnum þjóða er þeir hafa haft litla þekkingu á.

Þau hernaðarátök sem nú ganga yfir hófust eftir seinni heimsstyrjöldina með flutningi á Gyðingum til Palestínu. Þeir sem bjuggu í Palestínu fyrir lok heimstyrjaldarinnar voru skipulega hraktir á brott eða drepnir ef þeir vildu ekki fara. Var þar um að ræða endurtekningu á framrás þessa þjóðflokks frá því er þeir komu þangað fyrst fyrir rúmlega 2500 árum. Væri hollt fyrir menn að lesa sögu Gyðinga um framferði þeirra við komu til þess landsvæðis frá Egiptalandi sem löngum hefur verið kallað Palestína. Þar er getið um sambærilegt framferði Gyðinga á íbúum landsins og hefur einkennt framferði þeirra (Gyðinganna) síðan 1947. Hið margumtalaða flóttamannavandamál þessa heimshluta hófst við framrás Gyðinga eftir seinni heimsstyrjöldina.

Síðan 1947 hefur flóttamannavandamál verið viðloðandi það landsvæði jarðarinnar sem kallað var Austurlönd nær.

Með gengdarlausum fjáraustri og vopnasölu til þessa hluta jarðarinnar þar sem hið svokallaða flóttamannavandamál er hvað alvarlegast og yfirgangi Ísraelsríkis gegn íbúum þessa heimshluta er komið að þjóðflutningum hinum miklu í annað sinn í skráðri sögu mannkyns.

Handapat og yfirklór ráðandi afla í vestrænum ríkjum hvað varðar lausn á flutningi hundruða þúsunda manna frá heimkynnum sínum er einkenni úrræðaleysis. Úrræðaleysi sem má líkja við slasaðan mann með svöðusár og gefa honum asperín en ekki að taka á hinum raunverulega vanda og gera að sárinu. Vandamálið er trúarbragða ofstæki og valdagræðgi eigenda vopnaframleiðsluverksmiðja.

Það eina sem þarf að gera er að stöðva vopnuð átök í þessum heimshluta með því að loka fyrir alla vopnasölu og flutning vopna til þessa svæðis. Vegna pólitískrar togstreitu og spillingar á milli hinna svokölluðu stórvelda sem einkennist af valdagræðgi er haldið áfram vopnaframleiðslu og vopnasölu í þeim tilgangi að ná meiri völdum.

Hinir svokölluðu flóttamenn vilja helst af öllu fá frið til að búa í sínum heimkynnum. Því væri stjórnvöldum nær að vinna að friði í þessum löndum með því að hindra vopnaflutninga til þessara landa heldur en að setjast í dómarasæti og ákveða hver eða hverjir af þeim sem eru á flótta fái að lifa. Atkvæðaveiðar stjórnmálamanna við að sýnast vera verndarenglar þessa flóttamanns en ekki hins. Með þessari sýndarmennsku eru stjórnmálamenn að taka afstöðu með því hver fær að lifa og hverjir verða að deyja.

Einnig má spyrja þá sem grófastir eru í flóttamannahjálpinni hvort réttlætanlegt sé að setja 70% hærri fjárgreiðslu vegna kostnaðar við hvern flóttamann þegar margir landsmenn verða að lifa á sultarlaunum sem eftirlaun margra eru á Íslandi eða nálægt 60% af þeirri fjárhæð sem áætlað er að hver flóttamaður kosti ríkið.

Líf flóttamann er ekki verðmeira en líf hvers Íslendings og landsstjórnin er kjörin til að annast málefni landsins en ekki stjórna því sem gerist á öðrum stöðum jarðarinnar.

Ef stjórnmálamenn hafa svona góð laun að drjúgur afgangur er eftir einkaneyslu þeirra er þeim heimilt að setja afganginn í hjálparstarf en ekki sóa fjármunum almennings í atkvæðaveiðar.

Því er harðlega mótmælt að íslensk stjórnvöld taki að sér að ákveða hvaða barn fær að lifa úr hópi flóttamanna og hvaða barn eigi að líða þjáningar eða deyja.

Lausnin er ekki asperín fyrir suma sem kallaðir eru flóttamenn en eru í raun að flytjast til þess ríkis sem von er um betri fjárhagslega afkomu. Einn liður þessa vandamáls eru trúarbrögð. Þessi fólksflutningar eru skipulagðir af ofsatrúarmönnum sem eru að reka trúbræður sína til Vestur Evrópu í von um að valdahlutfall þeirra trúarbragða breytist þeim trúarbrögðum í hag sem þar tíðkast.

Stjórnvöld á Íslandi ættu að sjá sóma sinn í að allir þegnar landsins hafi til hnífs og skeiðar án þess að lifa betlaralífi áður en farið er í að eyða fjármunum ríkisins í asperín fyrir þá sem eru að leita að betri fjárhagsafkomu.

Reykjavík 8. sept. 2015

Kristján S. Guðmundsson

fv. skipstjóri.