Meindýr glæpaverka 5. og 6. hluti.

Fyrirsögn þessi er tekin úr þekktri óperu (rússneskri) er fjallar um misbeitingu valds af hálfu ráðandi afla í þjóðfélaginu.

Fyrirsögnin á vel við lögbrot framin af íslenskum dómurum í réttarsölum og ber þar hæst Ásgeir Magnússon sagður Héraðsdómari í Reykjavík sem framdi sín lögbrot af tómum hefndarþorsta þar sem hann var afsagður sem dómari vegna tengsla við aðra lögbrjóta innan hins íslenska réttleysis sem kallað er réttarkerfi.

Þess ber að geta sérstaklega að um er að ræða tvö sjálfstæð mál, með hvort sitt númer í málaskrá dómsins, er varða sama grundvöll að málarekstri auðvaldsklíku landsins. Um var að ræða misnotkun á fjármunum í vörslu banka.

Það að fara ekki að lögum, og falsa gerðarbók dómsins eins og téður Ásgeir Magnússon gerði og boða ekki til þinghalds eins og ráð er fyrir gert í lögum, setur hann á bekk með sekum skógarmönnum fortíðarinnar. Skóggöngumenn fortíðarinnar voru réttdræpir hvar sem til þeirra náðist. Voru menn dæmdir til skóggöngu fyrir minni sakir en umræddur Ásgeir Magnússon hefur gert í sínu starfi réttarfarsnauðgana. Réttarfarsnauðgun er misbeiting á valdi dómara í skjóli hinna ósnertanlegu að kveða upp dóm utan við lög landsins. M.ö.o. að misnota aðstöðu sína til að hygla öðrum eða í eiginhagsmunaskyni og fara ekki að gildandi lögum í landinu.

Meindýr glæpaverka og réttarfarsafglapa sem kallast réttarfarsnauðgun með utanlaga dómum sínum setur umræddan Ásgeir Magnússon á stall með SS böðlum Nasistaríkis Þjóðverja og NKVD böðla kommonista Sovétríkjanna.

Það læðist að manni sá grunur að hugsanlega hafi spilað inn í hans gjörðir persónulegir hagsmunir þar sem mótaðilar í umræddum málaferlum voru banki og stjórnendur banka og ekki hafi mátt koma fram við réttarhöldin þær upplýsingar sem voru fyrir hendi um fjármálamisferli innan bankans.

Kom það í ljós nokkrum mánuðum eftir uppkvaðningu utanlagadóma Ásgeirs Magnússonar að fjármálamisferli þeirra sem voru aðilar að málunum var af slíkri stærðargráðu að annað eins hafði ekki sést á Íslandi og voru langtum alvarlegri en fram kom í umræddri blaðagrein. Var af mörgum talað um, og kom fram í fjölmiðlum, að um bankarán af hálfu stjórnenda bankans hafi verið að ræða.

Þær upplýsingar sem voru fyrirliggjandi, en máttu ekki koma fram vegna ofríkis Ásgeirs Magnússonar sagðan Héraðsdómara, hefðu hugsanlega leitt til aðgerða fyrr og möguleiki að einhverju hefði verið hægt að bjarga af stuldi frá lífeyrissjóðnum, sem umrædd málaferli tengdust, í vörslu bankans upp á 40% af rástöfunarfé sjóðsins.

Það að persónulegt lán stjórnarformanns bankans frá lífeyrissjóðnum án nokkurra trygginga sýnir þá spillingu sem átti sér stað í réttarsölum hins íslenska réttleysis. Að upplýsingar um misferli af hálfu valdamanna eru bannaðar. Slíkt átti sér stað á öldum áður þegar líflát eða fangelsi var hlutskipti þeirra sem gagnrýndu valdastéttina.

Þar sem ekki hefur fengist friðsamleg lausn af hálfu ráðandi afla í landinu (stjórnvalda) á þeim utanlagadómum (réttarfarsnauðgunum) sem kveðnir hafa verið upp í réttarsölum hins íslenska réttleysis, þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir, er nauðsynlegt að grípa til harðari aðgerða og þar á meðal þess sem birt er hér.

Ef meindýr glæpaverka sem nafngreint er í grein þessari þorir ekki að leita síns réttleysis, með aðstoð samstarfsaðila innan dómskerfisins, er þar vísbending um þá réttarfarsnauðgun sem á sér stað í hinu íslenska réttarkerfi og framið af téðum dómara.

Fleiri greinar um meindýr glæpaverka hins íslenska réttarkerfis fylgja í kjölfarið. Ummæli Jóns Steinars Gunnlaugssonar fyrrum Hæstaréttardómara um réttarkerfið ætti að vekja þegna þessa lands til ummhugsunar um mannréttindi og gildi þeirra réttinda. Ráðamenn Morgunblaðsins hafna að birta greinar frá undirrituðum svo farin er þessi leið við birtingu.

Reykjavík 11.desember 2014

Kristján S. Guðmundsson

Fv. skipstjóri

Árskógum 6

109 Reykjavík